Neem ook eens een kijkje op de blog van mijn halfzusje Ena! Haar stamboomnaam is Catkin. www.bloggen.be/catkin
Zoeken in blog
And all their manners do confess that courage dwells in gentleness.
(from a 16th century poem)
The greyhound! the great hound! the graceful of limb! Rough fellow! tall fellow! swift fellow, and slim! Let them sound through the earth, let them sail o’er the sea, They will light on none other more ancient than thee!
OLD MS.
Beoordeel dit blog
De pupjes van Cyanne en Bas
Cyanne of Beltine x Embassador of First Avenue
13-04-2008
Weer een nieuwe pup!
Ja !!! Vannacht heb ik haar eindelijk kunnen overtuigen. Zij heeft het hek van de pupjes heel de nacht open gelaten. Heerlijk! Ik kon lekker kiezen of ik bij hen ging liggen of eventjes bij haar. Toch denk ik niet dat zij het ook fijn vond. Zij was heel onrustig en heeft nauwelijks geslapen. Soms schreeuwde er een pup, meestal één van mijn twee dikste zoontjes, en dan stormde zij de bak in. Zij zag natuurlijk onmiddellijk dat ik er niets mee te maken had, ik lag dan rustig te kijken naar mijn kleine domme jongen, die toen hij wakker werd helemaal vergeten was dat hij weer lekker in het holletje onder de rand van de bak gekropen was. Als hij dan recht wou staan, kwam hij met zijn rugje tegen het hout... en dan maar krijsen. Ik keek geamuseerd in zijn richting en wachtte heel rustig af tot hij zelf de oplossing zou vinden. En, tja, daarna keek ik nog méér geamuseerd naar haar. Zij mompelde dan opgelucht dat ik toch wel héél flink was... Alsof ik dat nu nog niet weet! Van het mooie weer buiten heb ik niet willen genieten, het is vééél leuker bij mijn kindjes! En net toen ik het niet meer verwachtte, kwam er toch weer leuk bezoek. Eerst eentje die er al geweest was, maar nu had ze mijn halfzusje bij. Ik heb heel lief naar haar gekwispeld, en ben toen uitgebreid met haar 'zij' gaan knuffelen. Kwestie van te laten zien wie de spelregels hier bepaalt hé. Ze begreep het gelukkig wel. 't Is ook niet voor niets mijn halfzus natuurlijk! En daarna kwamen er nog twee ervaren knuffelaars met pakjes, die ik mocht uitpakken! Lekker! En... ook weer een nieuwe pup !!! Ik denk dat mijn puppybak nog te klein gaat worden. Zij heeft beloofd dat zij nog twee dagen bij mij blijft, zonder te gaan werken. Leuk ! Tot morgen!
Zie je hem verdwijnen in zijn holletje ?
En met mijn pootje erbij wordt dat wat te eng, natuurlijk!
Toen ik deze morgen naast haar wakker werd, ben ik echt geschrokken. Mijn pupjes hadden in alle stilte één voor één hun plasjes en hoopjes gemaakt! Wat een ramp. Ik mocht er zelfs niet meer in van haar! Zij heeft toen een bedje voor mij gemaakt, buiten de bak en al mijn kindjes bij me gelegd. Terwijl ik ze wastte, heeft zij de bak weer proper gemaakt. Dat was wel makkelijk. Toen alles weer netjes was, ben ik er met mijn kindjes terug in gaan liggen. Veel tijd om tevreden te zijn, kreeg ik echter niet. Plots was zij in de weer met een spuitje met een rose goedje erin. Al de pupjes kregen daar een beetje van. Ze vonden het helemaal niet lekker, ze probeerden het weer uit hun mondje te schudden. Ik heb ook een paar keer eraan gelikt, maar dan begon zij weer te knorren. Ik ben er zeker van dat ik het wel zou lusten. Zij hield voet bij stuk, ik kreeg het niet, omdat het Drontal Pup heet... ik kreeg een beetje later wel twee tabletten in een lekkere boterham gekleefd. Ik heb nu bijna altijd honger. Gelukkig kwam er namiddag weer bezoek. Dit keer waren het hééél verstandige mensen (3): ze hadden voor mij Danoontjes meegebracht ! Ik heb onmiddellijk eentje zonder knoeien leeg gelikt. Lekker! En daarna was er taart, waarvan ik af en toe ook een stukje kreeg. Er kwamen nog 2 mensen bij op bezoek, met een kleine jongen, die zij mee de bak ingenomen heeft. Ik vond het prima dat hij de pupjes aaide, ik zag wel dat hij niet gevaarlijk was, en zij let dan ook goed op, heb ik gemerkt. Ik merk dat het wel nuttig is voor mijn kindjes, veel vreemde geuren in de bak. Sommigen kruipen nu al naar de nieuwe geurtjes toe, om ze te onderzoeken. De eerste week hielden ze zich muisstil als er een nieuwe geur in de buurt was. Nu beginnen ze het al normaal te vinden. Blijven liggen bij mijn kindjes, was wel moeilijk hoor! Ik wou elke keer weer uit de bak, om geen stukje taart te missen, natuurlijk. Ik was ook een beetje ongerust over één dochtertje. Die had 's nachts en 's morgens te veel melk gedronken, en daarbij ook dat rose goedje nog... toen heeft ze twee keer een beetje overgegeven. Ze lag heel stilletjes en ik kon zien dat ze echt buikpijn had. Tegen de avond was ze gelukkig beter en bovendien vind ik ze nu veel mooier, zonder zo'n dikke buik. Een paar pupjes hebben ook een beetje plattere hoopjes gemaakt. Ik hoop dat zij dat rose goedje niet elke dag gaat geven!
Op twee dagen tijd zijn mijn pupjes heel erg veranderd. Hun oogjes zijn open, ze stappen al flink rond, ze kunnen horen, ze grommen als je aan de zijkant van hun snoetjes wrijft, ze beginnen met elkaar te spelen en ze bijten al in mijn oren! Als zij 's nachts slaapt, ga ik voor hun hek staan en piep ik heel stilletjes en dan antwoorden ze, huilend als kleine wolfjes. Da's leuk, dan laat zij me onmiddellijk bij hen. Vandaag is zij weer bij me gebleven en we hebben veel bezoek gehad. Eerst 4 en daarna 2 mensen. Oh; en er is nog iets veranderd : Ze kunnen al helemaal alleen pipi en kaka doen... Vraag maar aan de mevrouw die bij de 4 eerste bezoekers was! Ik sliep even en was net te laat om het op te likken. Zij heeft haar toen snel een nat doekje gegeven, waarmee zij anders mijn oortjes poetst.
Het heeft even geduurd voor zij de tijd vond om de foto's van mijn ouders te zoeken! En ikke mag natuurlijk niet in het archief neuzen. Als zij de foto's (of eentje ervan) vergeet te verkleinen, dan kan ik mijn berichtje niet doorsturen. En ik weet niet hoe het komt, maar ik heb de indruk dat zij elke dag een beetje dommer wordt... Maar goed, het is haar nu toch gelukt!
Dit is mijn mama : Zynnith of Beltine, maar hier wordt ze Tauke genoemd. Ze wordt in september 8 jaar en ze is onze roedelleidster. Haar papa kwam uit Polen en haar mama was ook bij ons geboren.
Dit is mijn mama toen ze twee jaar oud was, bleekjes, hé?
Maar ze vonden haar wel hééél mooi!
Dit is mijn papa toen hij jong was. Hij woonde in Slovenië. En zij schrijft 'Ch.' voor zijn naam, omdat hij kampioen was. Hij heette Vianho Hemingway.
Op deze foto is mijn papa 4,5 jaar. Hij woonde toen 8 maanden bij ons.
En dat vond hij hééél leuk!
Zij zag hem ook heel erg graag.
Ze is hem zelfs achteraf nog eens gaan bezoeken in Slovenië.
Vandaag hield Vincent me weer gezelschap en Peter is ook eens komen piepen. Zij was weer werken. 's Avonds is eerst zij en toen baasje weer bij ons komen zitten... en die waren allebei heel verbaasd !!! Plots zijn er kleine spleetjes aan hun oogjes, ze beginnen al stilletjes aan open te gaan! En meer en meer pupjes beginnen waggelend rond te wandelen. Echt wel grappig, vóór hun eten lukt het al wat beter dan met volle buikjes. Ze zijn natuurlijk, net als ik, apetrots op zo'n flinke pupjes. Ze kijken ook op dezelfde manier naar mij. Zij heeft zelfs tegen hem gezegd, dat ik in al die jaren de allereerste teef ben, die ze helemaal alleen zou vertrouwen met de pups. Hmm, waarom doet ze dat dan niet? Ze gaat soms wel wat verder weg nu, maar ze blijft toch altijd nog in de buurt. Ik vind het wel gezellig, daar niet van... Maar ze heeft gelijk, ik zou ook alles even flink kunnen, zonder hulp. Ik heb het haar vandaag nog even getoond. Iemand had het hek niet in het slot gedaan... dus ikke mijn neus ertussen gewrongen, hek open, over de hoge plank gesprongen en netjes tussen de pupjes neergekomen, zonder ook maar eentje te raken! Net toen ik voorzichtig wou gaan liggen, is zij nog een pupje weg komen nemen. Pfff, alsof ik dat niet had gezien ! Ik had goed gemikt om er nét naast te gaan liggen, hoor. Ik heb het maar gauw met mijn neus uit haar handen gepeuterd en toen moest ik het natuurlijk weer grondig wassen. Nu ik zelf pupjes heb, besef ik eigenlijk pas goed wat mijn mama en papa meegemaakt hebben. Het wordt tijd dat ik ze jullie ook eens voorstel, niet? Ik zal eens vragen of 'zij' er een mooie foto van heeft, dan zal ik dat morgen doen. En misschien moet ik ook eens aan Embassador vragen wie zijn ouders waren, en of die ook zo lief waren als de mijne ...
Dit zijn ze vandaag... nog steeds hongerig.
Als je goed kijkt, zie je links (aan het rechteroogje) al een klein spleetje!
Flink rechtstaan.
En echt stappen!
Soms vertrekken ze al zo snel, dat zij te laat is om de foto te nemen, hi hi
Fijn, de bak voor ons alleen...
Ik snap niet goed waarom zij dit veilig noemt ! Maar ik heb er wel vrede mee... Ik kruip dan lekker in de zetel voor een dutje. Als ik zachtjes piep, laat zij me toch altijd terug bij hen. Ik denk dat zij bang is dat de pupjes al uit de bak zouden kruipen.
Vandaag is zij heel de dag bij me gebleven. Elke keer als ik even uit de bak wou, verdween zij en kwam terug met vreemde geurtjes bij zich, zoals waspoeder en zo. En één keer; toen ik even buiten was, heeft zij weer heel mijn bak vreemd doen ruiken! Natuurlijk had ik al snel de oplossing gevonden : gewoon, heel de tijd in de bak blijven liggen... dan bleef zij er ook netjes bij zitten. Alleen toen baasje thuis kwam, en iedereen, hij ook, in de tuin ging spelen... toen had ik het wel even moeilijk. Zij is toen ook even samen met mij naar buiten gegaan. Iedereen kwam aan mij snuffelen. Ik vond dat niet erg, behalve als zij de anderen ook wou knuffelen! Gelukkig heeft Deus, onze reu, dat begrepen. Hij zorgde ervoor dat de anderen een beetje tussen haar en mij uit bleven, als een echte ridder! Ik voelde me echt goed beschermd. Mijn mama bekeek alles van op een afstand, met veel rust en wijsheid, zoals altijd.
Ze zijn al weer een beetje groter !
Ze kunnen er echt niet tegen dat ik slaap...
Dan doe ik maar alsof ik wakker ben...
Gauw opgestaan om me om te draaien, maar niet meer uit de bak hoor! Anders gaat zij weer weg...
Namiddag zag zij dat ik verlangend naar buiten keek...
Daar was iedereen, ook baasje, leuk aan 't spelen! Alleen Faith, de jongste van de groep, die twijfelde een beetje omwille van het luide gegrom.
Zo gauw dat gebrom ophield, ging iedereen baasje knuffelen.
Toen ik ook naar buiten mocht, werd ik uitgebreid besnuffeld, zie je Deus waarschuwend kijken naar Eimear? En mijn mama Zynnith, die ligt rustig op de achtergrond. Favourite was het meest nieuwsgierig naar de geurtjes van mijn pups.
En toen Vincent buiten kwam, hield Deus de anderen netjes weg, met een stoere pas rond mij, zodat ik alle knuffels kreeg. Alhoewel, Vincent wou eigenlijk niet knuffelen, hij had zijn 'weg-gaan-kleren' aan.
Hmmm, rustig dagje met Vincent, zij was weer werken... En 's avonds is baasje zelfs even bij mij komen zitten. Ik heb hem dan maar gauw geleerd dat likken voor mij veel makkelijker is, als hij de pup vasthoudt. Gezellig, zo samen werken! Zij was een beetje bezorgd omdat ik mijn pupjes vandaag maar 9 voedingen gegeven heb... alsof ze te mager zijn, mijn bolletjes! En elke ochtend legt zij ze weer op de schaal en is ze met een blad in de weer. Ik leg er dan mijn hoofd en soms mijn voeten op... maar dan moet ik wel hééél lief naar haar kijken, want dan knort zij! Ik snap echt niet dat ze dat blad liever ziet dan mij... En ook de telefoon probeer ik soms uit haar hand te duwen, als zij er té lang tegen praat. En soms moet ik zelfs mijn snoet tussen haar en de pupjes duwen, anders knuffelt ze alleen maar met hen, en niet met mij. Zij noemt me dan 'jaloers', maar wat wil je? Als je in één huis met vééééél Iertjes woont, dan moet je wel een beetje voor je rechten opkomen, nietwaar?
Dit is het blad, dat ze elke morgen liever ziet dan mij...
Fijn slapen met baasje erbij.
En, samen werken !
Mijn 7 bolletjes.
Ikke, netjes gekamd!
Dit pupje vond het helemaal niet leuk dat ik sliep.
En ook niet dat haar zusje ook sliep...
Eigenlijk sliep iedereen toen, alhoewel sommiggen hun hoofdje graag hoger leggen (nu al!).
Ook al is dat niet altijd even makkelijk!
Nog nooit gestapt... en toch al zwarte kussentjes onder hun voetjes ?
Ik ben Cyanne of Beltine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Janneke.
Ik ben een vrouw en woon in Irish Wolfhound Kennel of Beltine (België) en mijn beroep is ik ben de oudste dochter van Tauke (Zynnith of Beltine) en mijn papa is Vianho Hemingway uit Slovenië. Spijtig genoeg is.
Ik ben geboren op 04/10/2003 en ben nu dus 21 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, eten, spelen, en mijn ambitie is roedelleidster worden, in opvolging van mijn mama, Zynnith of Beltine (Tauke).
Het is nu tijd voor mij om de volgende generatie Iertjes op de wereld te zetten. Ik was wel heel blij met de reu die ze
A QUOTE TO REMEMBER
HE IS YOUR FRIEND, YOUR PARTNER, YOUR DEFENDER, YOUR DOG.
YOU ARE HIS LIFE, HIS LOVE, HIS LEADER.
HE WILL BE YOURS, FAITHFUL & TRUE TO THE LAST BEAT OF HIS HEART.
YOU OWE IT TO HIM TO BE WORTHY OF SUCH DEVOTION.
AUTHOR UNKNOWN
ik noem je zon of zee of zwaluw dan kom je altijd weer terug
Een van mijn jeugdzonden... het stelen van de vissenkorreltjes!
Zij heeft haar toen snel een nat doekje gegeven, waarmee zij anders mijn oortjes poetst.
