Neem ook eens een kijkje op de blog van mijn halfzusje Ena! Haar stamboomnaam is Catkin. www.bloggen.be/catkin
Zoeken in blog
And all their manners do confess that courage dwells in gentleness.
(from a 16th century poem)
The greyhound! the great hound! the graceful of limb! Rough fellow! tall fellow! swift fellow, and slim! Let them sound through the earth, let them sail o’er the sea, They will light on none other more ancient than thee!
OLD MS.
Beoordeel dit blog
De pupjes van Cyanne en Bas
Cyanne of Beltine x Embassador of First Avenue
17-05-2008
Vreemde taart
Vechten voor een prooi is op dit ogenblik het favoriete spelletje van mijn pups. Ze zijn vast en zeker van plan om ooit echt op jacht te gaan! Gelukkig houden ze het voorlopig bij hun speeltjes. Ik heb gemerkt dat zij de laatste dagen vaak een beetje ongerust omhoog kijkt naar het nestje jonge merels in de winterjasmijn. Ze heeft ons allemaal geleerd dat we jonge vogeltjes met rust moeten laten. Maar... als ze het niet ziet, kunnen we ons natuurlijk niet blijven bedwingen. Ik vermoed dat zij weet dat de jonge mereltjes oud genoeg zijn om hun nest te verlaten. De eerste vlieglessen in een Ierse Wolfshondentuin zijn uiteraard wel spannend. Ik doe zoiets niet hoor, ik wil haar niet boos maken, dus ik wil alleen maar jagen als zij ook wil jagen. Als ik tijdens een wandeling een haas of een konijn zie, kijk ik altijd, hoopvol, vragend naar haar... maar tot nu toe heeft zij altijd sussend gezegd dat we zoiets niet doen. Zij roept me dan bij haar en geeft me een snoepje. Spijtig, maar snoepjes zijn natuurlijk ook wel leuk. Taart ook, alhoewel, vandaag hadden we bezoek dat blijkbaar niet zo gek op taart was... hmmm...
Met 3 honden vechten voor één prooi.
En de derde loopt er dan om heen ? Klopt iets niet, geloof ik...
Misschien is dit de slimste hond?
Vreemde eend (sorry, Jack Russel) in de bijt. Zie je hem links bij zijn vrouwtje. Hij was in het begin echt wel onder de indruk van die pups die groter zijn dan hem.
Zijn baasje moest hem echt overtuigen.
Sommige bezoekers zijn wel heel erg gek op mijn kindjes.
Maar ze twijfelen nog een beetje op wie ze nu het gekste zijn.
Vieruurtje! Het dagelijkse yoghurt-moment!
Vreemde taart-creatie vandaag! Maar zij zegt dat zij het echt niet geweest is !!! Ik mag niet verklappen wie dan wel, maar een hond is het ook niet geweest.
Nadat het bezoek naar huis was, moest ik weer even de puntjes op de i zetten.
Wat zijn ze weer gegroeid, mijn schatjes. Als ze rechtop staan, verschiet ik er soms van. Ze eten nu ook al echt gelijk de groten, ze hebben vandaag voor het eerst droge korreltjes mogen knabbelen, als tussendoortje. Dan kunnen hun mensen later kiezen of ze ze droog of nat geven, heeft zij me uitgelegd. Pff, ik hoop dat die later niet te snel komt, ik heb voorlopig nog heel veel werk aan hen om hen te leren gehoorzamen. Maar het lukt me al aardig hoor!
Kijk eens! Al groter dan de vuilbak !!!
Kleine Hemingway vraagt zich af wat zij nu komt doen... kijven?
Hij is toch alleen maar op het aapje aan "t knagen.
Hij kijkt een beetje ongerust, maar er volgt deze keer geen berisping.
Alleen maar broer Harvest, die het aapje komt afpakken.
Dat was wel even anders bij zoon Haydn, die kreeg hiervoor wel een terechtwijzing van haar.
En hij legde zich er braaf bij neer...
Harvest had duidelijk zin in iets lekkers...
Zij heeft ze toen, tussen twee maaltijden in, droge korreltjes aangeboden. En dat zorgde voor ongewone taferelen.
Ze proefden, knabbelden traag, namen één korreltje mee en gingen rustig liggen om het stuk te knagen.
Het leken wel Romeinen!
Dan toch liever mijn melk? Oké, en daarna weer wassen...
Ze hebben al goed begrepen dat ze zich op bepaalde momenten moeten onderwerpen. Als ik dan een toertje maak, vallen ze zomaar om.
Maar als ze zo lief liggen kijken als Hedley hier, dan laat ik ze met rust.
Regen ! Ze wisten helemaal nog niet wat dat was, mijn pupjes. Ik geloof niet dat ze het prattig vinden. Zij heeft heel hard haar best gedaan om ze buiten te doen gaan plassen vandaag, maar als het echt aan het regenen was, dan draaiden ze zich doodleuk om en gingen het gauw binnen doen. Gelukkig wordt zij dan niet boos, ik trouwens ook niet. We weten allebei dat dat wel zal overgaan, zij veegt het snel op, zonder er iets over te zeggen en als zij het niet gezien heeft (héél soms), dan lik ik het wel op. Heel soms kan zij een pupje pakken nét voor het begint en dan draagt ze het gauw naar buiten en zet het daar neer terwijl ze een hele litanie aframmelt van plasje maken, pipi doen, piske doen, doe maar... enz. Op normale dagen is het dan onmiddellijk gebeurd, maar nu... ze vluchtten terug naar binnen door de regen. Ik ben dan maar eens lekker in de tuin gaan wandelen, heb me goed nat laten worden en ben me dan bij hen gaan uitschudden. Dat moeten ze toch ook leren, niet? Maar ze hadden duidelijk liever mijn droge onderkant! Alhoewel, droog? Ik heb best nog veel melk voor hen.
Mijn pups zijn maar wat blij als ze rond 17u. weer naar binnen mogen. Ze zijn uitgelaten als ze al de speelgoedjes van binnen weer terug vinden. Omdat daar dingen tussen zitten die ze stuk kunnen bijten en zelfs opeten, krijgen ze die alleen maar als wij op hen kunnen letten. voor buiten hebben ze andere, veiliger speeltjes.
Best moeilijk om ze met zijn zevenen op één foto te krijgen!
Een beetje overmoedig willen ze al graag met een Galileo spelen. Die zijn best zwaar, gelukkig gooien ze er nog niet mee rond!
Het liefst spelen ze natuurlijk met elkaar.
Zij deed haar best om ze mee naar buiten te lokken voor de plasjes.
Ze keken haar een beetje ongelovig aan... buiten? Met dit weer?
Brrr... maar gauw terug naar binnen!
Ik heb me goed nat laten worden. Nadat zij me een beetje droog gewreven had, mochten ze allemaal weer wat melk drinken.
Daarna heb ik er toch weer enkelen kunnen wassen.
En toen ben ik heel demonstratief gaan liggen, maar als ze nog wilden drinken, dan heb ik gegromd.
Hier en daar bleef er eentje hardnekkig proberen.
Oeps, te ver!
Dan maar omdraaien en weer zoeken.
Om tot de ontdekking te komen dat ik nu geen tepels meer heb, hi hi.
Daarna heb ik ze terug laten zien, mijn tepels... en gegromd!
Gelukkig met resultaat, kijk maar hoe Hayleigh afdroop, onderdanig.
En na een tijdje kon ik heel rustig liggen, ze hadden het weer begrepen.
Woensdag 14 mei 2008, dat is dus de dag waarop mijn pupjes gedoopt zijn. In de namiddag is de dierenarts gekomen. Mijn pupjes zaten nog braaf in hun rennetje. De dierenarts heeft eerst al de andere honden geknuffeld, behalve mij... ik zat alleen, achter het hekje. Ik denk dat ze me gewoon niet opgemerkt heeft, omdat ik te braaf ben. Faith zou gepiept hebben, daarna tegen het hek gesprongen zijn en als het nodig was, zou die zelfs gekrijst of geblaft hebben. Ik weet dat dat eigenlijk niet mag, dus doe ik het ook niet... maar dat wordt niet altijd beloont! Mijn zwangere vriendin Ena, die aan de andere kant van ons huis ook alleen zat, heeft wel met het hek gerammeld en tegen de frigo gekwispeld met haar staart... en die is ze dus wel gaan knuffelen. Enfin, ze heeft dus nog wat te goed van mij, als ik volgende keer wel aan haar geraak, zal ik haar eens extra verwennen! Na de begroeting is ze aan tafel gaan zitten en heeft ze een heleboel flasjes en spuiten en papieren uit haar grote tas gehaald, net Mary Poppins! Daarna is Vincent mijn eerstgeboren zoon gaan halen. Hij heeft hem op zijn schoot vastgehouden, terwijl de dierenarts eerst met een stinkend watje in zijn haar wreef en hem daarna een prikje gaf. Brrr, ik ken dat gevoel wel. Hij was heel flink. Toen ik dacht dat het voorbij was, nam ze een schaar en begon een beetje haar weg te knippen in zijn hals. Daarna weer een stinkend watje en toen... een nog grotere prik! Dat ken ik niet, zij zegt dat die grote prik de vele prikjes in mijn rechteroor vervangt. Een chip dus, en geen tatoeage zoals ik gekregen heb. Ik heb in ieder geval gehoord dat de meeste van mijn kindjes die tweede prik, de chip dus, ook niet bijster leuk vonden. Maar heel snel daarna bracht Vincent de pup naar mij, en ik heb ze dan maar getroost met wat hondenmoedermelk, dat werkt! Ondertussen haalde Vincent pup nummer 2 en zo verder, tot ik ze weer lekker alle 7 bij mij had. Ze hebben fijn gespeeld, goed gegeten en blijkbaar hadden ze er niet al te veel last van. Een paar hebben gedaan alsof het wel wat jeukte, maar dat ging snel voorbij. En zijn jullie benieuwd naar de namen van mijn kindjes ???
Oké, ik doe een poging om ze allemaal zonder fouten te schrijven, hier gaan we dan:
Haydn of Beltine Harvest of Beltine Hemingway of Beltine
Hedley of Beltine Hayden of Beltine Hayleigh of Beltine Harmony of Beltine
En nu moet ik nog leren onthouden wie wie is natuurlijk... Dat wordt even oefenen!
Hier zie je de dierenarts de haartjes wegknippen.
Daarna wreef ze met een stinkend watje. Ontsmettingsalcohol zat erop, moet ik altijd van niezen.
Zie je de dikke naald? Daar komt de chip dus uit en dat doet toch wel eventjes pijn blijkbaar.
Zo ziet het eruit als de pup klaar is...
Ze hebben nu ook allemaal een Europees Paspoort gekregen. De dierenarts heeft er wel heel wat schrijfwerk aan gehad. Alle papieren zijn nu klaar voor de meneer van Sint-Hubertus, die komt controleren of de chips wel juist zijn. Daarna moet zij de papieren opsturen naar de Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus, de rekening betalen, en dan brengt de postbode enkele maanden later de stambomen van mijn pups.
Na het lange weekend, was ik vandaag weer helemaal alleen met Vincent. Ik heb lekker geluierd, terwijl hij studeerde. Ik geef nog altijd minstens 4 keer per dag melk aan mijn pupjes. Maar ik laat het niet meer altijd toe nu. Soms ga ik liggen, waar ze makkelijk aan me kunnen, maar als ze dan willen drinken, grom ik heel diep. Als dat niet helpt, pak ik héél hun hoofdje in mijn mond en soms word ik ook echt kwaad... Zo leren ze stilaan wel gehoorzamen, mijn kapoenen. De afgelopen dagen hebben ze hier allemaal allerlei namen zitten roepen op mijn kindjes. Vreemd hoor! Tegen een paar pupjes zeggen ze steeds opnieuw hetzelfde, maar tegen sommigen hebben ze wel een hele lijst namen zitten roepen. Net nu ze al heel goed luisteren als zij 'puppy, puppy, puppy' roept, begint zij andere dingen te roepen en Vincent nog andere... Zij heeft me verteld dat ze morgen gechipt worden, maar daar snap ik niets van. Toen ik klein was kwam er een lieve meneer met een snor, en die had een tangetje met naaldjes en groene inkt. Die drukte dan dat tangetje op mijn rechteroor en smeerde daarna groene inkt erop, en dat deed wel pijn! Daarna begon ze mij ook 'Cyanne' te noemen en niet langer 'puppy'. En nu zegt zij dat de dierenarts dat nu komt doen met een spuit... !?! En de lieve meneer met de snor, die komt dan later alleen nog maar eens kijken of de dierenarts het goed gedaan heeft, zegt zij. Ik ben benieuwd voor morgen!
Vier keer per dag beslis ik zelf om hen nog te voeden, kwestie van de spanning uit mijn borstjes weg te werken! Als ze me tussenin overvallen, zeker als ik diep slaap, dan sta ik het soms oogluikend toe.
Maar soms ga ik ook met opzet, beschikbaar, liggen... en dan wil ik niet dat ze drinken.
Ik ga een beetje dreigen met mijn houding en hijgen.
Meestal is dat al voldoende en begrijpen ze dan heel goed dat ze het maar beter niet opnieuw proberen!
Hij is gekomen !!! Wat ben ik opgelucht en trots! Voltaire is gekomen !!! Ik was echt ongerust dat hij niet meer zou komen, want normaal komt hij altijd als de pups 5 weken zijn. Even uitleggen, want jullie begrijpen er vast niets van, hé? Wel, Voltaire is een Labrador. Een Labrador die geboren was om een blindegeleidehond te worden. Hij zat al in de opleiding, en leefde zijn eerste jaar bij een jong koppel, waarvan de vrouw werkte in een opleidingscentrum voor blindegeleidehonden. Zij wist dus perfect hoe ze hem moest voorbereiden op deze belangrijke taak. Maar toen heeft het lot anders beslist over zijn toekomst. Tijdens zijn groei is er iets mis gegaan, het dunne achterste been in zijn voorpoten, de ulna (zo heet dat achterste bot in de voorpoot) is gestopt met groeien. Het voorste bot (de radius) bleef echter wel doorgroeien, maar omdat de ulna niet meegroeide, werd die radius gebogen. Radius Curvus heet deze aandoening. Deze afwijking komt ook wel eens voor in ons ras, zeker bij jonge honden met overgewicht, of door overbelasting, zoals veel springen of constant dezelfde afduw-beweging herhalen. (bvb. bij trekken aan de lijn) Wel, Voltaire is geöpereerd aan beide poten, maar ze zijn toch nog vrij gebogen gebleven, en aan zijn prille carrière kwam zo abrupt een einde. Het jonge koppel besloot om hem dan maar zelf te houden, maar ze wilden ook hun droom, om een Ierse Wolfshond te hebben, niet opgeven. Het is op dat ogenblik dat ze het pad van mijn baasjes gekruist hebben. Elf jaar geleden hebben ze bij hen Vicaress gekocht, een zus van onze Velvet. En natuurlijk hebben ze toen Voltaire ook mee op bezoek gebracht. Ze hebben de pupjes één voor één aan hem voorgesteld. Ondanks het feit dat Voltaire gecastreerd was (zoals alle blindegeleidehonden), is hij altijd een erg dominante, maar faire, reu geweest. Pupjes voelen dat onmiddellijk aan en aan de manier waarop zij hierop reageren konden het koppel en mijn baasjes heel veel afleiden over het karakter van de pups. Mijn baasjes vonden dit zo interessant, dat ze het koppel gevraagd hebben om dit bij elk nestje te doen. En dat hebben zij en Voltaire gedaan, nu dus al meer dan elf jaar lang. Hij is ondertussen echt een specialist geworden. Bij sommige pups durft hij grommen, soms zefls erg boos, maar ze pijn doen, doet hij nooit. Bij lieve onderdanige pups doet hij helemaal niets. Hij is een echte hondenpsycholoog! Toen ik geboren werd, hebben ze mij ook aan Voltaire voorgesteld, en bovendien hebben ze toen ook nog mijn zusje Cwynfyd meegenomen. Sindsdien heb ik Voltaire altijd terug zien komen, bij elk nestje, en altijd rond 5 weken. Kan je je voorstellen dat ik wat ongerust was? Het vrouwtje van Voltaire werkt nog altijd in het centrum voor blindegeleidehonden en ook zij heeft natuurlijk heel wat hondenkennis opgedaan. Mijn zus is natuurlijk ook meegekomen, ze noemen ze Cheeky (niet Cwynfyd). En als surplus hebben ze nu ook nog 3 leuke kindjes, en ook dat is natuurlijk nog een extra test voor mijn pupjes.
Zo begint de test. Eén voor één stelt Voltaire zijn vrouwtje de pups eerst aan de lieve hond voor, mijn zus Cheeky (Cwynfyd).
Dan kijkt ze hoe en of de pup zich onderwerpt.
Ze let er ook op of de pup durft kijken naar haar en/of naar de hond.
Daarna kijken we hoe de pup op de kindjes reageert...
Natuurlijk houdt de mama wel een oogje in het zeil.
Tja, de knuffeltest kan natuurlijk geen probleem meer zijn!
Dit was hun favoriete oefening.
Hoe meer kindjes, hoe liever...
Knuffelen, en daarna... spelen.
Sommigen vonden die mooi gekleurde sandalen ook wel leuk om mee te spelen!
Maar als ze uitgenodigd worden voor een spelletje,...
...dan gaan ze daar wel gretig op in!
Vergis je echter niet, de hoofdrol in deze test wordt door Voltaire himself gespeeld! Dit is hem dan, een Labrador waar elke Ier bij ons een enorm ontzag voor heeft. Behalve... mijn mama Tauke! Zij is onze roedelleidster en zij weet heel goed dat ze tegenover hem haar plaats moet verdedigen. Zij heeft het natuurlijk ook 3 keer meegemaakt dat hij bij haar kindjes mocht en zij buiten moest wachten. En vermits zij telkens veel meer dan 7 pupjes had, is ze misschien nog altijd een beetje boos omdat dat te lang duurde... Ze is vanop veilige afstand een paar keer demonstratief op hem uitgevlogen en hij bleef daar, zoals het een grote meneer past, stoïcijns kalm onder. Bedankt Voltaire (en de rest van de familie natuurlijk ook!), ik hoop dat je nog vaak kan terugkomen!
Toch heerlijk hé, zo'n zomers weertje. Mijn pupjes hebben nog geen regen gevoeld sinds ze buiten zitten. Deze morgen lag bijna iedereen gezellig in de schaduw van de notenboom te dutten. Alleen Faith en ik hadden niet zo'n zin om te slapen. Gelukkig kwamen er in de namiddag weer knuffelmensen op bezoek. Mijn pupjes hebben voor het eerst met zijn zevenen gelijk in de tuin tussen de groten gelopen. Zij was bang dat ze in de vijver zouden duiken. Ach, misschien binnen een week of zo wel, maar voorlopig blijven ze nog veilig in de buurt van hun huisje en het hek naar binnen. Bovendien zijn ze zo verstandig dat ze in de schaduw blijven, net als wij, en aan de vijver schijnt de zon. Ze hebben flink wat afgehuppeld in het gras, en daarna binnen nog geknuffeld met de mensen. Baasje heeft ze moeten dragen naar hun huisje rond half twaalf. Ze waren echt wel moe en ik ook...
In de vroege voormiddag was het al zo warm dat Favourite (rechts), Eimear (in 't midden), Deus (uiterst links), Devlynn (onzichtbaar, achter Deus) en Tauke (links achter) heel verstandig in de schaduw gingen rusten.
Rusten is iets wat Faith niet graag doet. Zij speelde heel verleidelijk met de zwarte King Kong, een veilig Ieren-speeltje.
Ik had haar wel in 't oog, maar meespelen zou als mama een beetje ongepast zijn, niet?
Faith heeft dan geprobeerd om de anderen te verleiden, door haar King Kong in het midden te gooien...
Ik ben dan, een beetje tegen mijn zin, ook maar bij de rest gaan liggen, mijn kindjes sliepen in het huisje. En zelfs Faith is toen erbij komen zitten.
Ze is uiteindelijk ook gaan liggen, en wij beiden keken nog hoopvol of zij niets leuks met ons wou gaan doen... maar zij en baasje waren weer volop aan het poetsen.
Dus hebben we ook maar een beetje gerust, verstandig in de schaduw, terwijl de anderen in diepe slaap waren.
Gelukkig kwam er namiddag weer bezoek.
Na het ravotten in het gras, vielen mijn pupjes zomaar in slaap, terwijl ze gepakt werden!
Maar dat lukte toch niet bij allemaal.
Twee toffe broers, ik moet altijd goed kijken om te weten wie wie is!
Gelukkig zijn ze allebei even lief.
Dat vinden mijn pupjes ook.
Een dochter die me naäapt!
En toen ik omviel kwamen er nog meer.
Ik werd zelfs als kussen gebruikt.
Deze zoon was slimmer, hij koos voor de mat.
Plots was er weer even paniek! Ik had heel fel gegromd op één dochter, die wou stiekem komen drinken, zonder dat ik gezegd had dat ze mocht. Zie je haar broer angstig in mijn richting kijken?
Hier zie je hoe mijn dochter zich dan toch bij mijn beslissing neergelegd heeft. Ik ben trouwens even blijven grommen, en heb zelfs heel haar hoofdje in mijn mond genomen, tot ze helemaal muisstil bleef liggen. Mijn pups moeten zich leren onderwerpen, dat vind ik heel belangrijk. Zo leren ze ook dat er niets gebeurt als ze stil blijven liggen.
Mijn zoon, nog steeds een beetje ongerust, heeft zich dan ook maar neergelegd. Achter de tralies kwam zelfs Zygryn even ongerust piepen. Zij is nooit zo boos geweest toen ze mama werd, maar ja, zij had dan ook geen 7 pupjes. Zij had alleen maar Faith. En toen Faith een week of 10 was, is mijn mama, Tauke eens bij haar gaan liggen, om haar eens goed op haar plaats te zetten. Tauke had immers gemerkt dat Zygryn alles toeliet en nooit gromde, maar in een groep moet iedereen wel een beetje leren gehoorzamen. Als de mama het niet leert, dan doet de roedelleidster dat wel. Nou, ik denk niet dat Tauke aan mijn kindjes nog veel werk gaat hebben!
Zij is vandaag met mijn mama Tauke (Zynnith) en met Zygryn (de mama van Faith) lang weg geweest, met de auto. Ze was wel een beetje blij toen ze thuis kwam, maar ook verdrietig. Ze heeft me verteld dat Tauke en Zygryn allebei 0 punten hadden bij het hartonderzoek in Durbuy en blijkbaar is het daar goed om 0 punten te hebben. Voor hun leeftijd is dat toch wel opmerkelijk, ze zijn allebei bijna 8 jaar. Zij was toch ook wel verdrietig omdat enkele andere honden, die ook bij ons geboren zijn, wel punten hadden. Ik denk dat het wel heel fijn voor hen is dat hun mensen hen hebben laten onderzoeken. Ze krijgen nu medicijntjes en dan zullen ze zich vast wel beter voelen. Onze Velvet kreeg ook elke morgen en elke avond medicijntjes in een lekkere boterham verstopt, en die is toch 10 jaar en 10 maanden oud geworden. Spijtig genoeg is dat voor een Ierse Wolfshond wel hééél oud. Reden te meer om te genieten van elke dag dat we leven! En dat doen mijn kindjes ook al. Namiddag waren ze een beetje ongerust door het geluid van baasjes grote brommachine, die wel heel dicht bij kwam. En toen ze binnen mochten, waren ze ook heel erg verbaasd, want baasje heeft vandaag hun puppy-bak weer opgeruimd, helemaal weg... Ze hebben nu meer plaats om binnen te ravotten, maar... ook om pipi te doen! Als de ruimte groter is dan ze nodig hebben, kiezen ze ergens een plashoekje binnen. Dus zijn zij en baasje weer opnieuw begonnen met ze mee naar buiten te lokken om te plassen. Ik doe dat zelf ook telkens nadat ze bij mij gedronken hebben. Dan ga ik naar buiten en iedereen volgt mij. Ik blijf daar wat staan en dan doen ze het allemaal, beurt om beurt. Tijdens het spel is er af en toe nog wel een ongelukje, dat veegt zij of baasje dan snel weer op. Ik ben er zeker van dat ze het allemaal geleerd zullen hebben tegen dat ze weg mogen. Oeps, ... daar wil ik nu nog niet aan denken !!!
Toen zij riep kwam iedereen vrolijk naar buiten, maar het geleuid van het naderende brommachien, zorgde toch voor wat onrust!
Alleen de dappersten bleven buiten, de rest ging veilig terug in het huisje... zo hoort het eigenlijk ook!
Toen ze binnen kwamen, wééér onrust... alles was veranderd, de puppybak is weg.
Dat moesten ze toch wel goed onderzoeken.
Ik wist natuurlijk de ideale oplossing om hen gerust te stellen!
Oeps het heeft even geduurd voor ik ze allemaal aan de kant kreeg om zelf te gaan liggen. Na heel wat rond gedraai is het toch gelukt. Nu kan ik ze nog eens echt verwennen, als echte baby's!
Hmm, dit heb ik al enkele dagen gemist, liggend melk geven... we hebben er met zijn 8-en van genoten!
Moedermelk is hééél lekker en ik kan het weten. Zelf heb ik bij mijn mama mogen drinken tot ik al 8 weken oud was. Ik geef nu ook nog altijd melk aan mijn pups, 'smorgens, 's middags en vanaf 5 uur een keer of 3, 4. Maar owee de pup die tussenin nog wat wil komen drinken! Dat wil ik wel niet, dan vlieg ik even uit. Ik zie dan wel hoe zij angstig in mijn richting kijkt, maar baasje stelt haar dan gerust en zegt dat ik mijn kinderen toch moet opvoeden. Gelijk heeft hij. Ze groeien goed, maar het zijn geen dikkertjes. Met het warme weer is hun eetlust overdag wat minder, denkt zij... Ik denk dat ze mijn melk gewoon nog lekkerder vinden dan het eten dat zij hen geeft!
Drie opzittende pups aan één kant, 4 aan de andere kant.
Zie je ze genieten?
Buiten in het avondzonnetje, ze zijn altijd bereid...
Als ik niet meer wil, ga ik stilletjes vooruit tot ze omvallen.
Dit is volgens mij de voornaamste reden waarom een teef een goede achterhand nodig heeft ! Ik wed dat de keurmeesters hier niet aan denken!
Maar mijn melk is echt niet het enigste, 'zij' is er gelukkig ook nog...
Ik leer ze ook water drinken, maar daar zijn ze nog steeds niet zo gek op.
Voor sommige pups kan groeien blijkbaar niet snel genoeg gaan...
De oefeningetjes voor de jacht worden nu al uitgevoerd. Pronklopen, prooi veroveren, doodschudden...
Tot ze er weer moe van zijn.
En als ze dan slapen, inspecteer ik ze nog even. Moet zeggen dat er iets is wat me toch wat verontrust... Ze groeien, fijn, maar kijk eens... die oren beginnen ook te groeien!
Best wel groot hè? Ze doen er ook gekke dingen mee.
Als ze hun oren zo netjes gaan dragen als ik, zal het wel meevallen, vermoed ik... Op deze foto lijkt het toch al wat beter.
Zou deze pup mijn bezorgdheid gevoeld hebben? Ze kwam me lieve kusjes geven toen ik sliep.
Och kijk, 't is toch veel meer hond dan oor. En je kan ook al goed zien wie de zoon is en wie de dochter, niet?
Mijn kindjes voelen zich nu helemaal gelukkig in hun kleine huisje. Ze weten dat ik geregeld langs kom, ze voelen zich daar helemaal veilig. 's Morgens en 's middags vragen ze zelfs niet meer om eruit te mogen. 's Avonds natuurlijk wel, dan weten ze dat ze naar het grote huis mogen, want baasje gaat dan met zijn waterbrommachine te keer in hun huisje en er rond.
Dit is de ingang van hun kleine huisje, te klein voor mijn mensen, maar daardoor is het er in de winter wel lekker warm, en nu gelukkig lekker fris!
Als het te fel tocht of te koud is gaat het tweede deurtje toe, maar nu blijft het lekker open, da's gemakkelijk voor mij!
's Middag heeft zij ze in de schaduw eten gegeven. Eén kom was duidelijk weer veel lekkerder dan de anderen. Ze eten heel gezellig samen zonder grommen.... tot nu toe!
En ik wacht geduldig op de overschot.
Na het eten gaan ze gauw weer likkebaardend naar binnen, het was te warm buiten.
Kijk eens hoe vrolijk ze naar binnen wippen!
Daar zitten ze dan, verstandig, in de schaduw.
Dan hebben ze weer energie om wat te ravotten.
En ook hier wordt die lekker warme mat anders gebruikt, door het weer.
Ze liggen allemaal ernaast, op de koele tegeltjes.
Zo'n broer kan je ook gebruiken als hoofdsteuntje.
Ze lijken de nieuwe situatie al helemaal begrepen te hebben, mijn schatjes. Net als ik houden ze er blijkbaar van dat hun dag netjes ingedeeld is in verschillende fasen. Als dezelfde dingen op gezette tijden steeds weerkeren, zie je hun vertrouwen groeien. Maar gelukkig zorgt zij er ook altijd voor dat er weer iets nieuws bij komt... ze moeten ook nog zoveel leren!
Mooi hé? Nog een zoon waar ik trots op ben!
Soms is het moeilijk voor hen om te kiezen tussen binnen en buiten...
Deze dochter heeft vast koninklijke ambities! Ze heeft zichzelf een troon gezocht!
Dat dacht ik tenminste eerst, maar dit is heel wat minder koninklijk gedrag natuurlijk! Gelukkig heeft zij snel ingegrepen, want klimop is wel giftig, zeker voor pups!
Deze dochter zat stilletjes te dromen...
Tot ze de flits gezien had, natuurlijk!
Soms roep ik ze echt naar binnen, omdat mijn borsten weer spannen van de melk.
Als de melk op is, ga ik gauw wat hoger liggen. Maar AUW, mijn staart!
Tijd om me om te draaien en hen even te leren dat pijn doen niet toegelaten is!
Twee pups tegelijk? Geen probleem voor mij!
Dan gaan ze maar met elkaar wat spelen.
Met dit warme weer verandert de functie van hun mat!
Tot ze echt moe worden, slapen doen ze nog graag warm en zacht...
Deze ochtend was ik weer heel blij om naar de pups in het rennetje te gaan. Ik heb staan zeuren vanaf 7 uur en de pups ook, maar ik mocht pas om half 8 gaan, net toen al mijn kindjes weer rustig binnen waren gaan liggen. Wij zijn dat al gewend dat we iets niet krijgen, voor we gestopt zijn met het te vragen, maar mijn kindjes wisten dat natuurlijk nog niet. Ik hoop dat ze het snel door zullen hebben, want het is eigenlijk best zielig hoor, 7 schatjes op een rijtje die verdrietig piepen. Zij noemt dat opvoeden, maar ik merk wel dat zij er zelf ook moeite voor moet doen. 's Middags ben ik ook weer mogen gaan, met Vincent. En toen ze om 5 uur eindelijk terug binnen mochten, toen heeft zij ze weer één voor één meegenomen. Zij heeft verteld dat ze allemaal beurt om beurt een kwartiertje mee moesten gaan onkruid wieden, vooraan aan de straat. Dat had ik willen zien !!! Ze hebben al fietsen en motors en auto's gezien en gehoord en eentje de buurvrouw, een andere de buurman met zijn hondje, nog een andere 4 grote paarden. Ik vind het natuurlijk spijtig dat zij daar geen foto's van getrokken heeft, maar ik kan me wel inbeelden dat zij haar handen vol had met elk van mijn kindjes... zo voor het eerst alleen, met al die vreemde dingen.
Dit zijn de alle foto's die zij vandaag genomen heeft... Ontbijt in het ochtendzonnetje.
Zonder grommen samen eten, één kom is altijd lekkerder dan de andere... Ik sta op afstand geduldig te wachten op de overschot, samen met een familie merels, een 5-tal mussen en een heggemus.
Wat was ik blij toen ik deze morgen naar mijn kindjes mocht ! Ze hebben heel de nacht buiten geslapen, wel lekker warm in het huisje, op een dikke rubberen koemat, met daarrond een veterinary-bedding gedraaid. Van baasje mocht de rode lamp ook nog drie nachten branden, dan moeten ze zonder kunnen, zeker in dit mooie lente-weer! Om 7 uur stipt stonden ze aan het hek op mij te roepen. Hun huisje was vanbinnen ook nog helemaal proper, ze zijn elke keer netjes buiten hun plasjes en hoopjes gaan doen. s'Middags tussen 1 en 2 mag ik ook het rennetje in om ze nog eens goed te laten drinken. En rond 5 uur, als wij, de groten, allemaal gegeten hebben, dan komt heel de bende weer gezellig naar binnen gestormd. Zij wordt daar wel erg moe van, merk ik, zij moet heel de tijd opletten en ze corrigeren als ze iets doen wat niet mag... en langzaam maar zeker worden ze daar meer en meer bedreven in! Gelukkig kan zij bijna even goed grommen als ik, maar zij denkt dat ik het nog moet leren. Dat zij maar wacht, zo gauw ik het nodig vind, zal ik mijn pups wel wat bijsturen, daar moet zij niet aan twijfelen!!! Maar voorlopig zijn ze nog braaf genoeg, dus laat ik ook nog erg veel toe, voorlopig...
Is dit geen prachtige foto? Een zoon om trots op te zijn, niet?
En een schattige dochter! Ze lijken echt al groot niet?
Maar het zijn toch nog kleine baby's hoor, zeker als ze mijn melk geroken hebben. Ik ga met plezier voor hen staan, maar liggen doe ik liever niet meer als ze alle 7 melk willen, dat wordt een beetje pijnlijk...
Gelukkig geeft zij hen ook altijd eten, en... mag ik de overschot opeten!
Met zijn zevenen terug gezellig binnen, tot een uur of 11, dan worden ze met hun laatste voeding terug in het huisje gezet voor de nacht.
Een beetje te warm op de mat?
Tja, normaal krijgen de pupjes bij ons op deze leeftijd de grote puppy-mand... maar daar slaapt kleine Faith nog steeds in . Faith is eigenlijk al 19 maanden oud, en klein is ze ook zeker niet meer. In feite is ze de grootste van alle dames bij ons, maar die puppy-mand, tja, daar is ze nog steeds gek op!
Gisteren zijn mijn schatjes nog lekker binnen mogen blijven, maar deze voormiddag hebben baasje en zij hen één voor één naar het rennetje gedragen. Ik ben even mee mogen gaan, maar toen moest ik mee naar binnen. Ze hebben toch wel even zitten piepen hoor. Baasje is toen wat bij hen gaan zitten, en toen hij weg ging piepten ze weer... Toen ze eindelijk stil waren heeft zij ze yoghurt gebracht. Daarna zijn ze lekker binnen in het hok, op de zachte mat in slaap gevallen. Toen ze weer wakker werden mocht ik melk gaan geven en kregen ze ook weer korreltjes. Ik zag dat ze het al best leuk vonden om buiten te spelen. In de namiddag zijn er weer lekker veel knuffelmensen op bezoek geweest en ook nog twee Ieren: Zyggrun en Candy. Ik ben benieuwd of ze vannacht nog binnen bij mij mogen slapen...
Wat een opluchting! Ook in hun rennetje krijgen mijn pups nog bezoek !!! Ze komen alle 7 nieuwsgierig kijken.
Op schoot gekropen!
Maar wat is dat daar op zijn kin?
Lekker knuffelen.
Zyggrun was er ook bij, dat is de zus van mijn mama Zynnith (Tauke).
Ikke vanachter bij baasje en Zyggrun de groottante van de pups, die ook bijna 8 jaar is, ligt op de mat.
Nog meer leuk bezoek, om mijn kindjes te begroeten.
Ik zorg er natuurlijk wel voor dat ik ook mijn knuffel krijg!
Sommige mensen vinden het al best moeilijk om afscheid te nemen van mijn pupjes... dat kan ik goed begrijpen.
Het wordt nu eindelijk lente. Baasje heeft vandaag het puppyrennetje grondig gepoetst, ik vrees dat mijn kindjes stilaan gaan buitenvliegen... Ik heb ondertussen wel begrepen dat de gaten die ik gegraven heb toch minder degelijk zijn dan baasje zijn huisje. Ik heb er ook vrede mee dat ze daarin gaan wonen, dan kan ik wat rusten en net als alle andere pupjes uit het verleden, zullen ze 's avonds wel terug binnen bij mij mogen, tot aan hun laatste voeding. Hmmm, ik ga ze vandaag toch nog maar flink melk laten drinken, zodat ze braaf en rustig blijven, dan mogen ze misschien nog één nachtje binnen blijven. Na al het poetswerk en de boodschappen is er weer bezoek gekomen. Knuffeltijd! En in de zijtuin heb ik ontdekt dat Paulientje en Einstein er ook bij waren. Na een korte begroeting heb ik hen meteen trots mee naar binnen genomen en hen mijn kindjes getoond. Einstein vond al dat klein gewriemel rond zijn poten niet zo leuk, net zoals de meeste reuen, waarschijnlijk! Hij mocht dus in de puppybak. Paulientje niet, die moest werken! Zij is al 16 jaar en heeft heel wat ervaring in het opvoeden van pupjes. Mijn kindjes keken hun ogen uit op dat kleine gekke wezentje! Ze is een kruising tussen een Yorshire Terriër en een Teckel, leuk hé? Zij zegt dat ik eigenlijk Paulinchen moet zeggen, omdat ze een kleine Duitse dame is, maar Paulientje verstaat ze toch ook hoor. Veel werk heeft het dappere dametje aan mijn kindjes gelukkig niet gehad, ze zijn eigenlijk best lief, al zeg ik het zelf!
Een 16-jarig Duits dametje met heel veel adel, in haar hoofd is ze een Ierse Wolfshond!
Nu weet ik waarom ze een geel leibandje heeft, met flits heeft ze ook gele oogjes!
Ze is het al helemaal gewend om bij ons tussen de pupjes te lopen.
Het zijn duidelijk de pupjes die het vreemd vinden...
Dat moeten ze toch echt van dichtbij onderzoeken.
Als het te veel wordt voor Paulientje, zoekt ze beschutting.
Of hulp van haar vrouwtje.
De pups lijken zelfs als iets groter dan haar.
Ze voelt zich er al goed thuis bij.
En na een tijdje vinden ook mijn kindjes dit weer normaal.
Samen op verkenning.
En beurt om beurt geknuffeld worden.
Tijd voor mij om ook te zorgen dat ik een knuffel krijg, en Nati te verwennen met dit prachtige schouwspel. Gelukkig dronk Paulientje niet mee.
Eén grote familie.
Alsof ze al altijd samen waren.
Alleen deze dochter leek nog een beetje te piekeren.
Maar dan zijn ze toch allemaal in slaap gevallen, en ik ook, gezellig!
Vandaag heeft baasje voor ons gezorgd. Zij was naar Brussel om Delphy te gaan trimmen. Maar voor zij vertrok, heeft zij mijn kindjes nog bang proberen te maken met allerlei vreemde geluiden. Soms waren ze toch wel wat onder de indruk... ik trouwens ook! Het was wel al mooi weer vandaag, op een enkele bui na. Mijn pups hebben de zon al gevoeld. En alhoewel ik soms wel verlangend naar de anderen in de tuin keek, bleef ik toch liever lekker binnen bij de kindjes. Toen het eigenlijk al bedtijd was, kwam er nog bezoek. Ik vind het spijtig dat zij toen geen foto's gemaakt heeft, dus... Gwen en Giel, jullie moeten beslist nog eens terug langs komen!!!
Ze keken nieuwsgierig in de richting van de vreemde geluiden.
Dan kropen ze toch wel wat dichter bij elkaar...
Ook zwartstaartje maakte grote ogen,
en draaide met haar hoofdje.
In de namiddag scheen het zonnetje.
Ik keek wel met een beetje dubbel gevoel naar buiten, waar de anderen in de tuin genoten.
Met drie op een rij.
Uitdaag-spelletjes onder de appelboom. Amai, wat Eimear allemaal met haar staartje kan! En Devlynn bleef gelukkig kwispelen.
En dan maar gek rondstormen met hun tweetjes, die hadden zeker lentekriebels!
Rechts ligt mijn mama, met mijn halfbroer en zijn zus.
Die zus, Devlynn ging daarna voor het puppy-rennetje liggen, alsof mijn kindjes daar al in zaten, hi hi ... te vroeg!
Ook Favourite ligt soms al als een sfinks op wacht. Ik denk dat zij al vinden dat het tijd wordt om mijn pupjes buiten te zetten...
Mijn vriendinnetje Faith is heel de dag weg geweest met baasje en 'zij'. Toen ze thuis kwamen vertelden ze dat ze heel veel bekende honden en mensen terug gezien hadden, vooral de jonge en de oude Iertjes. Spijtig dat ze mij en mijn kindjes niet meegenomen hebben... Maar echt verveeld heb ik me natuurlijk niet. Ik heb fijn gespeeld met mijn pupjes. En voor de allereerste keer heb ik hen mijn tandjes laten zien! Zij zegt dat ik nu ook nog eens moet leren grommen op hen. Maar ik zou niet weten waarom. Ik vind ze zo lief. Als ze in mijn staart bijten, weet ik goed dat het maar om te spelen is. Dus waarom zou ik dan boos worden? Als het té pijn doet, dan sta ik wel op en ga ik weg.
Ik lijk elke dag een beetje kleiner, vind je niet? Een pupje had nog geen honger, het sliep rustig verder ergens in een hoekje.
Natuurlijk krijgen ze ook al vaste voeding nu. De overschot had Vincent aan het everzwijn gegeven!
Toen mijn pupje er toch nog van durfde eten, heb ik het ook maar gedurfd. Je moest eens weten hoe dat everzwijn soms kan grommen !!!
Na het eten spelen mijn kindjes graag.
En ook met elkaar!
Soms doen ze ook stoute dingen...
Als ze slapen zijn het natuurlijk engeltjes...
Na het drinken aan mijn borsten, stoeien we lekker nog wat samen. Ik probeer ze natuurlijk nog wel te wassen, maar dat lukt niet meer altijd...
Soms happen ze naar mijn neus !
Ik heb ze voor de allereerste keer mijn tandjes laten zien, zonder geluid.
Iedereen was weer werken, behalve Vincent. Die zat heel de dag gezellig bij mij en de pups, met zijn laptop op zijn knieën. Hij studeert voor zijn examen en zij heeft gezegd dat ik hem een beetje met rust moet laten... moeilijk hoor! Mijn kindjes lopen heel de dag vrij rond en als ze honger hebben, dan weten ze me wel te vinden. Ik vind het heerlijk zo, misschien vooral omdat ik, als ik wil, ook wat hoger kan gaan liggen, zodat ze net niet aan me kunnen.
Ik vind het nu ook fijn om ze rechtstaand melk te geven, dan doen ze me toch minder pijn. Zeker als ze erg hongerig zijn, dan doe ik het liever zo!
Terwijl ik zelf sta te wachten op mijn eten, probeerde één van de pupjes ook weer om te drinken, maar alleen redt ze het niet. Grappig; ze hebben elkaar nodig om hoog genoeg te geraken. Ze klimmen echt aan elkaar op; tot ze helemaal rechtop zitten, en dan lukt het wel. Zij zegt dat komt omdat ik 'hoog' op mijn pootjes ben. Tja, ik ben natuurlijk wel een windhond!
Terwijl ik de pupjes die buiten een plasje gaan doen ik het oog heb, vragen er enkelen of ze ook bij mij op het hoge bed mogen.
Nee hoor! Ben je nog net te klein voor!
Fijn dat zij 's avonds geen tijd meer vindt om mijn tanden te poetsen! Deze manier vind ik veel leuker !!! Ik herinner er haar al elke avond aan, maar ik moet altijd wachten tot mijn schatjes slapen, want het ruikt zo lekker en dan willen zij ook... Maar dat is nog wat te vroeg, vindt zij.
Vandaag, dinsdag, was weer een heerlijke verwendag voor mij en mijn pupjes. Eerst een rustige voormiddag met Vincent... en daarna extra veel knuffelbezoek! Als ze wakker zijn gaan ze nieuwsgierig op onderzoek, maar als ze slapen, dan slapen ze rustig verder. Ze zijn behoorlijk voorzichtig met het bezoek tot nu toe. Geen gescheurde kleren, geen gaatjes in hun vingers, ik herinner me dat sommige pups in het verleden hier toch wel stouter waren . Maar, misschien komt daar nog wel verandering in, want vandaag heeft één van mijn dochters voor het eerst vakkundig een veter los getrokken! Dat belooft...
Om het moment zelf te fotograferen, was zij natuurlijk net te laat...
En op bevel de tweede veter ook nog lostrekken, tja dat zag witpuntje natuurlijk niet zitten... Is ook niet meer leuk, als het mag, hé?
Ja, ja... die, die is het geweest!
Er werd wat geknuffeld hoor!
Tot ik vond dat het genoeg was, met al die aandacht voor mijn kindjes, ik hou ook van geknuffeld worden !!!
Ze vinden het ook leuk om te spelen met de bezoekers.
Liever met hun handen dan met het speelgoed!
En kusjes geven...
Wie zit daar op onze mat?
Ha, ze leert ons nieuwe trucjes... opzitten,
en High Five met het pootje!
Verstoppertje spelen.
Zou ze ook melk hebben ?
Toch maar eens goed zoeken...
Dit is wel heel vreemd, tot nu toe hadden alle bezoekers twee dezelfde voeten aan....
Wat een weer vandaag, het regende zo hard dat zelfs baasje terug naar huis gekomen is. Vincent was er ook en toen zij 's avonds thuis kwam en het gestopt was met regenen, zijn er nog meer mensen gekomen. Heerlijke knuffelavond! Ook mijn pupjes beginnen nu echt te genieten van het gepakt worden, ze lopen al enthousiast naar de mensen toe. Toen ik achteraf zag welke foto's zij getrokken heeft, besefte ik wel dat het voor mijn kindjes niet héél de tijd zo leuk geweest is. Zij heeft ze één voor één meegenomen naar de zijtuin. Daar heeft zij ze blijkbaar voorgesteld aan een niet - Ierse Wolfshond. Tja, ik moet het toegeven, als wij die andere rassen niet leren kennen, dan kunnen we als we groot zijn wel een neiging tot ras-eenkennigheid hebben... Zij noemt dat 'racisme' en zij vertelde dat dat bij mensen ook wel eens zo gaat. Zeker bij kleine hondjes, durven wij wel eens denken dat het konijntjes zijn, met alle gevolgen van dien! En bij rassen die hun staart hoog dragen, of hun oren rechtop steken, denken wij dat ze ons gaan aanvallen... en je kent het spreekwoord wel "de aanval is de beste verdediging", dus beslissen wij soms om nog net iets eerder aan te vallen, als we ons door die andere bedreigd voelen. Gelukkig heeft zij dat allemaal ontdekt bij mijn overgrootmoeder en haar zus, sindsdien staat ze erop dat pupjes andere rassen leren kennen en zij geeft de toekomstige eigenaren ook altijd de raad om dat regelmatig te herhalen tot ze volwassen zijn. (2 à 3 jaar!) Wel het eerste vreemde ras heeft ze zo te zien dus al aan hen voorgesteld, een Hongaarse Viszla. Hij was heel erg speels, zelf ook nog een pup, en zijn naam is volgens haar 'Guinness', maar zijn mensen noemden hem 'Bo'. Zij heeft me ook verteld dat één reutje een beetje aarzelde, dat één teefje een heel klein beetje bang was, en dat een ander teefje haar haren rechtop zette, wat natuurlijk ook betekent dat ze onzeker was. En één reutje heeft gedaan alsof die andere hond er helemaal niet was. Zij zegt dat dat betekent dat hij een natuurlijke dominantie heeft. Zij was héél tevreden over de allereerste oefening van mijn pupjes met vreemde honden. Ze zijn ook nog echt piepjong. Enne, moest van haar zeggen dat ze ook van Bo heel tevreden was, ik moest hem bedanken... Pfff, ik bedank liever zijn leuke mensen, voor al de knuffels en de snoepjes, nè.
Dit is Beau, een leuke, erg speelse pup van 6 maanden.
Beau is oprecht verbaasd
en heel nieuwsgierig.
Hij wil graag spelen, maar begrijpt dat deze pupjes nog net te klein zijn daarvoor.
Elkaar besnuffelen.
Ja hoor, dit is een meisje!
Toch lief, hé?
Na al dat klein gemurmel, mocht Beau toch ook eens met een volwassen Ier kennis maken.
Ondertussen wist ik niets van wat zich buiten afspeelde. Binnen werd er wat afgeknuffeld !
Ik ben Cyanne of Beltine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Janneke.
Ik ben een vrouw en woon in Irish Wolfhound Kennel of Beltine (België) en mijn beroep is ik ben de oudste dochter van Tauke (Zynnith of Beltine) en mijn papa is Vianho Hemingway uit Slovenië. Spijtig genoeg is.
Ik ben geboren op 04/10/2003 en ben nu dus 20 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, eten, spelen, en mijn ambitie is roedelleidster worden, in opvolging van mijn mama, Zynnith of Beltine (Tauke).
Het is nu tijd voor mij om de volgende generatie Iertjes op de wereld te zetten. Ik was wel heel blij met de reu die ze
A QUOTE TO REMEMBER
HE IS YOUR FRIEND, YOUR PARTNER, YOUR DEFENDER, YOUR DOG.
YOU ARE HIS LIFE, HIS LOVE, HIS LEADER.
HE WILL BE YOURS, FAITHFUL & TRUE TO THE LAST BEAT OF HIS HEART.
YOU OWE IT TO HIM TO BE WORTHY OF SUCH DEVOTION.
AUTHOR UNKNOWN
ik noem je zon of zee of zwaluw dan kom je altijd weer terug
Een van mijn jeugdzonden... het stelen van de vissenkorreltjes!
. Faith is eigenlijk al 19 maanden oud, en klein is ze ook zeker niet meer. In feite is ze de grootste van alle dames bij ons, maar die puppy-mand, tja, daar is ze nog steeds gek op!
