Neem ook eens een kijkje op de blog van mijn halfzusje Ena! Haar stamboomnaam is Catkin. www.bloggen.be/catkin
Zoeken in blog
And all their manners do confess that courage dwells in gentleness.
(from a 16th century poem)
The greyhound! the great hound! the graceful of limb! Rough fellow! tall fellow! swift fellow, and slim! Let them sound through the earth, let them sail o’er the sea, They will light on none other more ancient than thee!
OLD MS.
Beoordeel dit blog
De pupjes van Cyanne en Bas
Cyanne of Beltine x Embassador of First Avenue
30-03-2008
Fris en monter op een rustige zondag.
Vandaag was het een rustige zondag. Alle mensen waren thuis, fijn! En ik moest gelukkig nooit lang buiten blijven, want het regende veel.
Maar eerst even dit : Zij heeft op mijn blog muziek gezet... pfff.... 't is niet omdat ik een Iers ras ben, dat ik elke dag van het Ierse volkslied wil genieten! (toch niet in deze uitvoering...) Dus, voor wie er ook zo over denkt : links boven moet je maar op het vierkantje (zij noemt dat de stop-knop) duwen, en je kan in alle stilte genieten van mijn dagboek.
Ik ben mijn nieuwe taak al helemaal gewend. Maar... ik heb toch enkele klachten over haar... Deze morgen vond zij het weer nodig om al mijn pupjes één voor één van me weg te nemen. Zij legt ze dan op een lekker zacht doekje in een schaal en dan kijkt ze vol spanning naar een lichtvakje op die schaal. Zij zegt dat ze zo controleert of ik genoeg melk geef. Hoe durft zij daaraan twijfelen! Ik vind het helemaal niet fijn en ben blij als ik de pupjes terug krijg, dan moet ik ze natuurlijk weer helemaal opnieuw wassen. Wat ik ook niet fijn vind is dat ik nooit mag kiezen hoe ik mag gaan liggen. Zij verhuist mijn kussentje elke keer, en ik moet elke keer met mijn hoofd naar de andere kant gaan liggen. En ik lig zo graag altijd op mijn rechterzij... Wat zij wel al goed doet, is me eten brengen als ik naar het hek van de keuken kijk en mijn kom water voor me zetten als ik naar de kom kijk. Zij blijft ook wel heel de tijd gezellig bij me zitten. Maar in de late namiddag is baasje bij me komen zitten en dat was toch ook wel heel fijn. Ik moet wel regelmatig piepen om de pupjes terug te krijgen als ze verder dan mijn pootjes van me wegkruipen, maar dat snappen ze nu gelukkig allebei.
Vincent niet ! Die is ook even bij me komen zitten, maar toen gingen mijn pupjes op zijn benen liggen en... nadat hij weg was, ging het pas helemaal mis! Ik weet niet of jullie het weten, maar Vincent danst bij Silverstar, ingewikkelde pasjes en tilfiguren en zo... Het resultaat was dat de pupjes héél vreemd begonnen te doen... kijk maar op de foto's !
Lekker wassen ! Fris en monter. Zo heb ik het graag, allemaal op een rijtje, tussen mijn pootjes. En toen kwam Vincent... Eén voor één begonnen de pupjes vreemd te doen. Hier de buikrol... Hier een lift... Een hoofdjeskluwen... Ik wist niet meer welk lijfje bij welk hoofdje hoorde... Hier een cirkel met eentje in het midden die wel heel vreemd deed... En tenslotte ... pure geometrie... Die Vincent toch ! Zo'n slechte invloed...
Op bezoek bij de knuffeldierenartsen ! En weer terug thuis...
Sorry, sorry, dat het even duurde... ik wou wel eerder schrijven hoor, maar, tja ik had mijn pootjes even vol ! Ben gisteren dus lekker mee mogen gaan, was even heel blij. Wij, dat zijn ik en baasje en Vincent zijn met de auto naar de dierenarts gegaan. Ik vond het best leuk om me weer door haar te laten knuffelen. Er was er trouwens nog eentje bij die ik vroeger nog wel eens thuis gezien heb toen mijn vriendinnetje Eimear geboren is. Leuk hoor twee knuffeldierenartsen en nog een meneer en mijn mensen. Ze begonnen me te trimmen maar die hadden tenminste betere en minder pijnlijke dingen daarvoor dan de vingers van haar! En toen... tja, toen voelde ik me plots wat slapjes worden en in de verte herriner ik me nog dat ik mee moest naar een andere kamer. Wat er daarna gebeurd is, dat weet ik niet precies, maar plots waren Vincent en nog maar één van de knuffeldierenartsen daar met een heleboel van die kleine friemeltjes en ik ben ze maar dadelijk beginnen te wassen! Vijf warme kreunende lijfjes om lekker te likken. En toen kwam baasje weer, en zij was er ook bij, met de mand van thuis en ... ja hoor, die twee flinke zoontjes die ik er thuis uitgeperst had, zaten in die mand. Toen ik ze hoorde piepen werd ik pas helemaal blij. Even met mijn neus tegen mijn mensen geduwd om hen te begroeten, en toen maar weer heel de bende gewassen. Terwijl ze allemaal om beurt lagen te zuigen heb ik toch ook maar eens goed rondgekeken in die 'andere kamer'. Er zat een wijze oude poes, los, bovenop een kooi met nog een vriendelijke zwart-witte kater in, met gekke draadjes aan zijn pootje. Thuis in de tuin, ren ik graag achter poezen aan, maar deze poezen waren anders. Ze leken me even slim als mij en ik geloof nooit dat ze weg zouden lopen als ik er naartoe zou gaan... heb dat dan maar wijselijk niet gedaan. Trouwens als iemand een lieve, wijze, zwart-witte kater wil... Hij zoekt nog een nieuwe thuis ! Ik heb wat korreltjes van zijn eten gekregen, lekker! En zomaar drie kauwstaafjes, waarvan ik anders nooit meer dan één per dag krijg, voor mijn tandjes, en ook nog een heel lekker doosje voor allergische honden... heb er spijt van dat ik dat niet ben, dat zou ik wel elke dag willen eten! Enfin je hoort het, ik heb me er best geamuseerd, maar toch wel het meest van al met die lekkere friemellijfjes! Er zat nog een verbandje rond mijn poot en daar hing een buisje aan. Toen Vincent dat uitgetrokken had, heeft de dierenarts mijn pootje nog gewassen en daarna hebben ze al die kleine molletjes in de mand van thuis gelegd. Toen ben ik maar vlug opgestaan, sneller dan zij (hi hi) en terwijl Vincent de mand droeg ben ik snel naast hem doorgelopen in de gang, want ik had het al begrepen... ik mocht terug de auto in, terug naar huis... ook fijn! Ik ben net op dezelfde manier als altijd in de auto gesprongen, met alleen mijn voorpoten, zo heeft zij me dat geleerd toen ik klein was. Daarna zet zij mijn achterpoten erin, maar nu nam ze me niet zoals anders onder mijn buik vast, wel alleen met mijn poten... grappig, maar het lukte. Toen was ik heel even wel ongerust, tot Vincent de mand naast ons zette. Ik heb heel de weg onafgebroken zitten kijken naar de mand. Toen we thuis aankwamen, pakte baasje de mand weg en verdween. Ik wou haar eerst niet volgen, wou de mand zoeken, was even in paniek. Tot ze zei dat we naar de 'pupjes' gingen, en toen wist ik het weer, zo noemen zij die lekkere friemellijfjes altijd ! Ik ben toen heel flink naast haar gaan lopen, aan de zijtuin in, naar het livingraam, en ja hoor ! Daar had hij de mand gezet, onder de rode lamp.
Toen is zij gezellig bij mij en de 'pupjes' komen zitten en baasje en Vincent zijn gaan slapen. Alles rook lekker fris en proper, en dus heb ik maar gauw ook de pupjes gewassen en gewassen en gewassen, en dat heb ik eigenlijk heel de nacht gedaan. Ik voelde me echt niet moe. Zij was niet zo bij de pinken, soms moest ik echt zachtjes piepen omdat zij niet onmiddellijk zag dat er een pupje te ver wegkroop. ( tot heel vooraan van mijn pootjes bvb.) Toen het weer licht werd heeft zij me gedwongen om een wandelingetje te maken buiten in de tuin. Zij bleef maar zeggen dat ik pipi moest doen, en na 4 keer proberen is dat dan toch gelukt... het voelt wel niet zo fijn, maar ze had gelijk, ik moest eigenlijk wel. Daarna heb ik eten gekregen en toen mocht ik weer lekker terug bij de pupjes gaan liggen om ze te wassen. Zij zegt wel heel vaak dat ik flink ben, maar soms knort zij toch wel een beetje omdat ik ze veel te vaak wil wassen. Ik denk dat zij stiekem jaloers is omdat zij ook wel zo'n lekkertje van de pupjes wil krijgen! Ik ben altijd snel genoeg om dat te voorkomen.
Nu lig ik hier dus lekker te genieten, word opgediend als een prinses, moet soms wel even naar buiten, maar zo gauw ik geplast heb, mag ik er terug bij. Namiddag zijn Peter en Kathleen even komen kijken, net toen ik te moe was om hen uitgebreid te begroeten. Dat houden ze dus te goed! Ik heb vanavond ook al bezoek gekregen, een meneer die er gezellig bij kwam zitten. Ik heb mijn neusje wel goed in de buurt gehouden als hij ze wou strelen, maar hij deed het goed, dus heb ik hem maar laten doen. Maar ik word toch liever zelf gestreeld hoor!
O ja, 3 pupjes lekken op hun buikje als ik ze lik, en 4 pupjes onder hun staart. Zij zegt dat die die onder hun staartje lekken mijn 'dochters' zijn. En ze heeft me ook verteld dat nummertje 3, die klem zat, een zoontje was, maar die heb ik nooit mogen zien. Spijtig.... Maar met 7 lekkere friemelijfjes (sorry: pupjes) ben ik toch wel heel blij.
Bij mijn eten krijg in nu telkens een extra boterhammetje, zij zegt dat er een pilletje inzit, maar daar proef ik niks van, lekker ! Oei, mijn pupjes beginnen te piepen, ik denk dat ze honger hebben en ik wil ze gauw gaan wassen... Tot morgen !!!
Ikke en mijn eerste zoon ! Het wassen van de tweede, pasgeboren zoon. Twee flinke kereltjes. Bij haar in de buidel, dan durfde ik gauw een plasje gaan doen, niet als ze alleen in de mand lagen! Terug thuis onder de rode lamp. Dat was al snel te warm, en een beetje te roze voor de foto's Kijk eens hoe flink : al staan op de eerste levensdag! Hmmmm, ik ben een heel tevreden moeder.
Na mijn rustige voormiddag begon ik rond 13 uur toch weer vanalles vreemd te voelen. Mijn vrouwtje dacht dat ik weer honger had, hi hi, weer gefopt... Alhoewel, honger had ik ook wel natuurlijk. Terwijl ik aan het eten was, exact om 14 uur, kwam ze met de huishoudrol aandraven, ik had wat lichtgroen slijm verloren. Ik hoorde hoe ze de dierenarts op de hoogte bracht, ze zei dat ik mijn slijmprop verloren had. En ze beloofde dat ze haar 6 uur later weer zou bellen, als er ondertussen niets gebeurd was. Ik ben toen samen met haar nog eens alle graafwerken in de tuin gaan inspecteren. Ik kon de neiging om mijn rug bol te zetten niet onderdrukken ook niet als zij zei dat het nog te vroeg was om te persen. Ik ben het toch maar blijven doen, en om 15 uur kwam er plots een plasje lichtgroen water. Oeps, gelukkig vonden zij en Vincent het niet erg ! Om 15u.26 kwam er opnieuw een plas, zij noemde het vruchtwater, dit keer méér. En 3 minuutjes later had ik zo fel geperst dat het plots erg pijn deed. Ik heb toen een beetje geschreeuwd en ben snel weggelopen. Maar Vincent riep me, en toen... toen hoorde ik een zacht gepiep ! Een pupje, een flinke zoon van 640 gram, geboren om 15u29. Eindelijk iets dat ik echt wilde likken, en likken, en likken, en likken... Tot zij zei dat het nu wel goed was. Toen ben ik maar gaan liggen en hij begon te kruipen in de richting van mijn borstjes. Het duurde niet lang voor mijn melk weer begon te druppelen. (had ik de drie laatste dagen wel meer last van). Ze zei dat ik nu maar wat moest rusten, maar dat duurde niet erg lang. Mijn baasje kwam thuis om 16u.30, daar was ik wel blij van. En weer kreeg ik de neiging om te persen. Om 16u.42 is er weer een flinke zoon geboren, van 700 gram. Toen heb ik niet meer geschreeuwd alleen maar flink geduwd. En daarna... gebeurde er eigenlijk niets meer. Vincent moest dansles gaan geven en gaan trainen. Toen die vertrokken was lukte het me niet meer om te persen en dus ben ik maar gaan slapen, nadat ik de kleintjes uiteraard nog grondig had gewassen. Om 19 uur heeft ze de dierenarts weer gebeld, en na overleg, mocht ik nog wat rusten en wachten tot Vincent weer terug was om 20u. Toen had ik weer honger als een paard, heb een beetje eten gekregen, na veel gezeur. En om 21 uur kwam de dierenarts me zomaar knuffelen, leuk! Tot ze eens ging voelen in het gangetje waar de pups uitkwamen, dat was minder leuk. Ik ben heel lief gebleven hoor, maar ik heb toen wel gekreund. Het duurde erg lang, eerst staand, toen liggend. Ze heeft even hard getrokken als ik geduwd heb, maar vergeefs... er kwam geen beweging in de volgende pup. Het pupje had maar één pootje in het gangetje, het andere zat nog verder binnenin. Hij lag geplooid en de dierenarts kon het tweede pootje niet vast krijgen. Ze kon het pupje niet draaien om aan het tweede pootje te geraken en ze kon het zelfs niet terug duwen, het zat gewoon helemaal klem !
Ze hebben even gepraat, en toen kreeg ik mijn twee flinke zonen weer terug om eten te geven en natuurlijk ook te wassen! De dierenarts is dan vertrokken en ze heeft gezegd dat ik een kwartiertje later ook mocht vertrekken. Vreemd, ik heb nu helemaal geen zin om weg te gaan. Ben benieuwd waar we naar toe gaan.... Ik zal mijn best doen om het jullie te vertellen als ik weer terug ben, tot dan !
Ik heb vannacht lekker geslapen. Ben maar twee keer naar buiten geweest voor een plasje. Gisterenavond waren er weer leuke mensen op bezoek die mij lekker lang geknuffeld hebben. Vandaag heb ik erg diep geslapen, helemaal weg van de wereld.
Rond de middag heeft mijn mama me geholpen met het graven van een gat in de tuin, bijna groot genoeg ! Gelukkig maar, want de bak die ze hier binnen gezet hebben, heb ik wel heel grondig geïnspecteerd (kreeg zelfs baasje zijn lampje aan!), maar ik geloof dat mijn plaatsje buiten toch meer geschikt zal zijn.
Voor ik terug naar binnen mocht, moest ik met mijn 4 pootjes in een emmer lauw water. Vincent heeft zelfs mijn neus gewassen! Flauw hoor... straks moet ik toch nog wat verder gaan graven...
Het is vandaag 26 maart 2008. Mijn mensen verwachten mijn pupjes rond 28/29 maart. Maar voorlopig voel ik me nog heel erg rustig. Het is slecht weer, ik ga niet graag naar buiten als het regent of sneeuwt, dus slaap ik lekker veel. Maar als de anderen iets horen, dan blaf ik nog lekker mee. Mijn vrouwtje laat me dan niet mee naar buiten stormen, maar ik zou het nog best kunnen hoor! Mijn buik is wel een beetje dik geworden en ik voel me wat onhandig, maar voor de rest... voel ik me nog kiplekker. Van kip gesproken... honger heb ik wel, als een wolf!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik ben Cyanne of Beltine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Janneke.
Ik ben een vrouw en woon in Irish Wolfhound Kennel of Beltine (België) en mijn beroep is ik ben de oudste dochter van Tauke (Zynnith of Beltine) en mijn papa is Vianho Hemingway uit Slovenië. Spijtig genoeg is.
Ik ben geboren op 04/10/2003 en ben nu dus 20 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, eten, spelen, en mijn ambitie is roedelleidster worden, in opvolging van mijn mama, Zynnith of Beltine (Tauke).
Het is nu tijd voor mij om de volgende generatie Iertjes op de wereld te zetten. Ik was wel heel blij met de reu die ze
A QUOTE TO REMEMBER
HE IS YOUR FRIEND, YOUR PARTNER, YOUR DEFENDER, YOUR DOG.
YOU ARE HIS LIFE, HIS LOVE, HIS LEADER.
HE WILL BE YOURS, FAITHFUL & TRUE TO THE LAST BEAT OF HIS HEART.
YOU OWE IT TO HIM TO BE WORTHY OF SUCH DEVOTION.
AUTHOR UNKNOWN
ik noem je zon of zee of zwaluw dan kom je altijd weer terug
Een van mijn jeugdzonden... het stelen van de vissenkorreltjes!
