Lezing uit de Handelingen der apostelen 3,11-26.
Psalmen 8,2.5.6-7.8-9.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Lucas 24,35-48.

Lezing uit de Handelingen der apostelen 3,11-26.

En daar hij Petrus en Johannes bleef volgen, liep al het volk verbaasd naar hen toe in de zuilengang van Sálomon.
Toen Petrus dit zag, richtte hij het woord tot het volk: Mannen van Israël, wat staat gij hierover verbaasd, of wat staart gij ons aan, als hadden wij hem door eigen kracht of vroomheid doen gaan?
De God van Abraham, van Isaäk, en Jakob, de God onzer vaderen, heeft Jesus zijn Dienaar verheerlijkt, dien gij hebt overgeleverd en voor Pilatus verloochend, toen deze besloot, Hem in vrijheid te stellen.
Gij hebt den Heilige en Rechtvaardige verloochend. Gij hebt het als een gunst verzocht, dat een moordenaar genade ontving;
maar den Leidsman ten leven hebt gij gedood. Maar God heeft Hem opgewekt uit de doden; daarvan zijn wij de getuigen.
En om het geloof in zijn Naam heeft Hij dezen man, dien gij ziet en herkent, weer krachtig gemaakt. Zijn Naam en het geloof dat Hij heeft verleend, heeft hem voor uw aller oog de volkomen genezing geschonken.
Broeders, ik weet het wel, dat gij uit onwetendheid hebt gehandeld, en uw leiders eveneens.
God heeft vervuld, wat Hij door de mond van alle profeten voorzegd had: dat zijn Christus zou lijden.
Doet boete nu en bekeert u, opdat uw zonden worden uitgewist;
opdat de tijden mogen aanbreken van ‘s Heren verkwikking, en opdat Hij Jesus doet komen, die u als de Christus is voorbestemd,
en die nu in de hemel moet blijven wonen tot aan de tijden van het herstel aller dingen, waarvan God van ouds heeft gesproken door de mond zijner heilige profeten.
Moses toch heeft gezegd: "God, de Heer, zal voor u uit uw broeders een profeet doen opstaan, aan mij gelijk; naar Hem moet gij luisteren in alles wat Hij u zegt.
En iedereen, die niet luistert naar dezen profeet, zal worden uitgeroeid uit het volk."
En al de profeten, allen, die van Sámuël af en na hem hebben gesproken, hebben ook deze dagen voorspeld.
Welnu, gij zijt de zonen van de profeten en van het Verbond, dat God met uw vaderen sloot, toen Hij tot Abraham sprak: "En in uw zaad zullen al de geslachten der aarde worden gezegend."
Tot u het eerst heeft God dus zijn Dienaar gezonden, dien Hij verwekt heeft, om u allen te zegenen, zo gij u van uw boosheid bekeert.


Psalmen 8,2.5.6-7.8-9.

Jahweh, onze Heer, Hoe heerlijk is uw Naam over heel de aarde! Laat mij uw glorie bezingen hoog aan de hemel:
Wat is dan een mens, dat Gij hem zoudt gedenken, Een mensenkind, dat Gij acht op hem slaat?
Toch hebt Gij hem haast tot een godheid gemaakt, Hem met glorie en luister gekroond.
Gij hebt hem gesteld over het werk uwer handen, En alles aan zijn voeten gelegd:
Al de schapen en runderen, En de beesten in het wild;
De vogels in de lucht en de vissen in zee, Al wat de paden der zeeën bewandelt.


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Lucas 24,35-48.

Nu verhaalden ook zij, wat er onderweg was gebeurd, en hoe ze Hem hadden herkend door het breken van het brood.
Terwijl ze nog daarover spraken, stond Hij zelf in hun midden, en zeide hun: Vrede zij u.
Ze werden van schrik en vrees bevangen, en meenden een geest te zien.
Maar Hij sprak tot hen: Waarom zijt gij ontsteld, en waarom komt er twijfel op in uw hart?
Beziet mijn handen en voeten: Ik ben het zelf. Betast Mij, en ziet toe; want een geest heeft geen vlees en geen beenderen, zoals gij ziet, dat Ik heb.
En bij die woorden toonde Hij hun zijn handen en voeten.
En toen ze van blijdschap het nog niet geloofden, maar vol verbazing waren, zeide Hij hun: Hebt gij hier iets te eten?
Ze gaven Hem een stuk gebraden vis.
Hij nam het, en at er van voor hun ogen.
Hij sprak tot hen: Dit is het, wat Ik tot u heb gesproken, toen Ik nog bij u was: "Alles moet worden vervuld, wat in de Wet van Moses, in Profeten en Psalmen van Mij staat geschreven".
Toen verhelderden Hij hun inzicht, zodat ze de Schriften konden verstaan.
En Hij zeide hun: Zó staat er geschreven: dat de Christus zou lijden en op de derde dag uit de doden verrijzen;
en dat in zijn Naam bekering tot vergiffenis der zonden zou worden gepreekt aan alle volken, te beginnen bij Jerusalem.
Gij zijt de getuigen hiervan.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

De Stem ondervroeg me over de tien geboden. Ze toonde aan dat ik enkel ZEI dat ik van God hield, maar dat ik eigenlijk satan aanbad. Op een dag kwam er een dame in mijn tandartsenpraktijk die me 'magische geluksbrengers' aanbood. “Ik geloof daar niet in”, zei ik haar, “maar laat ze toch maar hier, voor alle zekerheid.” In een hoek waar geen patiënten komen had ik een hoefijzer gelegd en een cactus gezet, om negatieve energieën op afstand te houden.

Wat een schande! Het deed me de balans opmaken van mijn hele leven aan de hand van de tien geboden. Het toonde me hoe mijn gedrag was geweest ten aanzien van mijn naaste. Hij toonde me hoe ik voorhield van God te houden terwijl ik me van Hem distantieerde. Voor ik atheïstisch werd zei ik: “Mijn God, ik hou van je!” Maar met dezelfde tong waarmee ik God loofde, bekritiseerde ik Hem voor de hele mensheid.

Ik had op iedereen kritiek en wees iedereen met de vinger, ik 'de heilige Gloria'. Hij toonde me dat ik zei dat ik van Hem hield maar tegelijkertijd was ik afgunstig en ondankbaar. Nooit toonde ik erkenning of liefde voor mijn ouders om wat ze voor mij gedaan hadden, voor de offers die ze gebracht hadden om mij op te voeden en mij naar de universiteit te laten gaan. Toen ik mijn diploma haalde beschouwde ik hen als minderwaardig ten aanzien van mijzelf, in zoverre dat ik me schaamde voor mijn moeder omwille van haar nederigheid en armoede.

En mijn gedrag als echtgenote; wat was me dat! De gehele dag snauwde ik mijn man af. Als hij “Goedemorgen” zei, antwoordde ik met “Waarom zou het een goede morgen zijn, het regent buiten.”

Ik ging ook de hele tijd tekeer tegen mijn kinderen. Nooit had ik medelijden getoond met mijn medemens.

En de Heer zei me: “Nooit heb je medelijden getoond met de zieken. Je hebt ze nooit bezocht, ondanks hun eenzaamheid. Je hebt geen medelijden getoond met de weeskindjes, met zovele ongelukkige kinderen.” Ik had een hart van steen!

Op het examen van de tien geboden haalde ik niet eens de helft.

Het was vreselijk onthutsend. Ik leefde in een ware chaos. En ik zei nog: “Men kan niet beweren dat ik iemand vermoord heb.” Ik deed, bijvoorbeeld, af en toe boodschappen voor behoeftigen maar dat was niet uit liefde maar omwille van mijn imago en omwille van het genoegen dat ik er aan beleefde hen te kunnen manipuleren. Ik zei hun dan bijvoorbeeld: “Je mag deze dingen hebben maar ga dan in mijn plaats naar de vergadering van de ouders en leerkrachten want ik heb geen tijd.” En zo gaf ik aan iedereen dingen om te kunnen manipuleren. Bovendien vond ik het aangenaam een heleboel mensen achter me te hebben die goed spraken over mij, de heilige die ik was. Ik bouwde een imago op.

De stem zei: “Als je een god had dan zou deze god het geld zijn! Je bent veroordeeld door het geld! Voor de 'geldgod' stort je jezelf in de afgrond en verwijder je jezelf van de ware God.”

Wij zijn inderdaad rijk geweest maar op het einde werden we insolvabel, en bedolven onder schulden.

Het tweede gebod: “Zweer niet ijdel, vloek, noch spot.”

Wanneer Hij me sprak over het tweede gebod, keek ik bedroefd naar mijn jeugd hoe ik snel begrepen had dat de leugen een excellent middel was om de straffen van mijn mama te ontlopen.

Zo begon ik hand in hand te gaan met de 'vader van de leugen' (satan) en ik werd een echte leugenaarster.

Mijn zonden namen toe in gelijke tred met de toename van mijn leugenachtigheid. Ik zag hoeveel eerbied mijn moeder had voor de Heer en zijn zeer Heilige Naam. Dus zag ik dat als een perfect wapen dat ik op godslasterlijke wijze gebruikte. Ik zei dan: “Mama, ik zweer op de Lieve God ...” en zo werd ik niet gestraft.

Stel je voor, ik betrok de Hoogheilige Naam van God voor mijn leugens, mijn gemene streken, in mijn schandalen, want ik was zo vol van zonde ...

En zie, broeders en zusters, woorden zijn nooit zonder gevolg want, als mijn moeder me niet geloofde, had ik de gewoonte om halsstarrig te zeggen: “Mama, als ik lieg, mag ik hier ter plaatse neergebliksemd worden.”

Al waren de woorden vervlogen met de tijd, de bliksem was mij niet vergeten, hij heeft me werkelijk zwaar getroffen en mij half verkoold. Enkel dank zij de Goddelijke Barmhartigheid ben ik hier.

Er werd mij hier getoond dat ik, die mezelf katholiek noemde, nooit woord heb gehouden en zo vaak de Naam van God misbruikte.

Het derde gebod: “Heilig steeds de dag des Heren.”

Ik was verbaasd te zien dat in de aanwezigheid van God, al deze angstige schepselen die zich rondom mij bevonden, in aanbidding voor God neerknielden. Ik zag de heilige Maagd Maria aan de voeten van de Heer en Zij bad voor mij in een buitengewone devotie. En ik, zondares, in mijn schande, van aangezicht tot aangezicht met de Heer. Ik was zo fel geweest God te verloochenen en te beledigen. Mijn eerbied voor de dag des heren? Ik werd bang en ik voelde een immense pijn.

De Stem zei me dat ik vier à vijf uur per dag besteedde aan mijn lichaam maar zelfs geen tien minuutjes over had voor God om te danken en te bidden. Als ik in de gauwte een tientje wou bidden zei ik bij mezelf: “Ik kan het doen tijdens de reclamepauze voor mijn tv-feuilleton.”

Men toonde me mijn schandelijke ondankbaarheid ten aanzien van de Heer.

Als ik geen zin had om naar de H. Mis te gaan zei ik tegen mijn mama: “God is overal. Waarom zou ik naar de kerk gaan?” ... Dat vond ik natuurlijk een comfortabele uitvlucht.

De Stem herinnerde me er ook aan dat God dag en nacht voor mij zorgde en dat ik er niet eens een dankgebedje voor over had, zelfs niet op zondag, omdat ik lui en gemakzuchtig was. Voor mijn lichaam daarentegen zorgde ik wel. Ik was er slaaf van en vergat helemaal dat ik een ziel had waar ik voor moest zorgen met gebed. Maar ik voedde ze nooit met het woord van God omdat ik vond dat degene die het Woord van God leest gek wordt.

Sacramenten waren ook niet aan mij besteed. Biechten deed ik niet, dat was voor oudjes die veel slechter waren dan ik. De duivel weerhield mij ervan te gaan biechten zodat mijn ziel niet kon gezuiverd en genezen worden. Elke keer dat ik zondigde werd mijn ziel minder zuiver.

WORDT  VERVOLGD.

ZEVENDE DAG

Woorden van Onze Lieve Heer.

"Breng Mij vandaag de zielen die Mijn Barmhartigheid  bijzonder vereren en verheerlijken. Deze zielen waren het meest bedroefd over Mijn lijden  en zijn het diepst doorgedrongen in Mijn geest. Zij zijn de afstraling van Mijn Barmhartig Hart. In het hiernamaals zullen deze zielen schitteren van glans en geen enkele zal verloren gaan. Ik zal hen beschermen in het uur van de dood."

Laten wij bidden voor diegenen die de Goddelijke Barmhartigheid loven en de godsvrucht ervan verspreiden.

Zeer Barmhartige Jezus, Uw Hart is Liefde. Verleen toegang tot Uw Barmhartig Hart aan allen die Uw grenzeloze Barmhartigheid op bijzonder wijze loven en verkondigen. Gesterkt door de kracht van God zelf, steeds vertrouwend op Uw oneindige Barmhartigheid en in alles onderworpen aan Gods Heilige Wil, dragen zij op hun schouders de last van heel het mensdom en smeken onophoudelijk de Hemelse Vader dat Hij de mensen vergiffenis en genaden zou schenken. Laat toe dat deze zielen in hun ijver mogen volharden en wanneer het uur van de dood zal slaan, sta niet voor hen als Rechter, maar als hun Barmhartige Redder.

Onze Vader… Wees Gegroet … Glorie zij…

Eeuwige Vader, zie met erbarmen neer op de zielen die vooral Uw bijzonderste eigenschap eren en loven, namelijk Uw grenzeloze Barmhartigheid. Deze staan het dichtst bij het Hart van Uw Zoon. Zij zijn de levende getuigenis van het Evangelie. Hun handen zijn gevuld met werken van Barmhartigheid,  hun zielen stralen van geluk, zingen het hooglied van Uw glorie. Wij bidden U, goedertierende God, betuig hen barmhartigheid in de mate dat zij op U betrouwen en hopen. Zo zal de belofte van de Zaligmaker worden vervuld, dat al diegene die het mysterie van Uw Barmhartigheid huldigen en verkondigen, door Hem zullen beschermd worden gedurende het leven en in het uur van de dood. Amen.

Zeg nu het Rozenhoedje op.

De  meeste  hedendaagse  geleerden  denken  niet  dat  deze  toeschrijvingen  juist  zijn.  Er  werden  ook  andere  evangelién  gebruikt,  vooral  door  de  gnostici,  maar  Irenaeus  en  de  meeste  christenen  verwierpen  deze  als  fictie  (  hedendaagse  geleerden  zijn  het hiermee  eens ).  De  brieven  van  Paulus  werden  ook  beschouwd  als  deel  van  de  canon,  evenals  brieven  toegeschreven  aan  andere  apostelen,  met  name  Petrus  en  Johannes.  De  eerste  brief  van  Clemens  Romanus  (  een  belangrijk  leider  in  Rome  aan  het  einde  van  de  eerste  eeuw )  werd  veel  gebruikt,  evenals  het  boek  De  herder,  toegeschreven  aan   ene  Hermas,  en  een  brief  die  wordt  toegeschreven  aan  Barnabas,  een  volgeling  van  Paulus.  Maar  er  was  geen  universele  standaard.  In  de  Syrischsprekende  kerken  lazen  de  meeste  christenen  niet  de  vier  canonieke  evangelién,  maar  een  compilatie  van  de  vier  evangelién,  het  Diatessaron,  van  de  tweede -  eeuwse  theoloog  Tatianus.  Marcion,  die  actief  was  in  Rome,  had  halverwege  de  tweede  eeuw  een  andere  opvatting.  Hij  geloofde  dat  de  outestamentische  God  slecht  was  geweest,  anders  dan  de  nieuwtestamentische  God ;  een  geloof  dat  hij  deelde  met  de  gnostici,  hoewel  Marcion  geen  andere  gnostische  ideeen  lijkt  te  hebben  gehad.  Daarom  vond  Marcion  dat  het  christendom  zichzelf  moest  zuiveren  van  alle  joodse  invloeden.  De  enige  apostolische  geschriften  die  hij  accepteerde,  waren  het  evangelie  van  Lucas  en  enkele  brieven  van  Paulus,  maar  dan  wel  ontdaan  van  al  het  ‘Joodse’.  De  canon  van  het  Nieuwe  Testament  zoals  wij  dat  kennen  werd  pas  in  de  vierde  eeuw  vastgesteld,  hoewel  de  belangrijke  geschriften,  de  evangelién  en  de  meeste  brieven,  redelijk  universeel  werden  gebruikt  in  de  tijd  van  Tertullianus.  De  eerste  lijst  waarin  de  27  boeken  van  het  huidige  Nieuwe  Testament  worden  genoemd,  staat  in  een  brief  uit  367  van  Athanasius,  bisschop  van  Alexandrié,  aan  zijn  gemeente.  Athanasius  vond  de  andere  boeken,  zoals  De  herder  van  Hermas  en  de brief  van  1  Clemens,  nuttige  boeken  maar  niet  als  deel  van  de  canon.  Zijn  lijst  werd  goedgekeurd  door  de  concillies  van  Hippo  Regius  in  393  en  Carthago  in  397  dus  op  dat  moment  werd  de  canon  van  het  Nieuwe  Testament  ‘officieel’.  Ongeveer  ten  tijde  van  Athanasius  werd  ook  een  kopie  van  de  nieuwtestamentiche  boeken  gemaakt,  met  alle  boeken  van  de  lijst  van  Athanasius  maar  ook  Barnabas  en  Hermas.  Dit  manuscript,  de  Codex  Sinaiticus,  bestaat  nog  steeds  in  de  oudste  complete  kopie  van  het  Nieuwe  Testament.  Een  iets  oudere  versie,  bekend  als  de  Codex  Vaticanus,  bevat  ook  het  grootste  deel  van  het  Oude  Testament,  maar  mits  enkele  delen  van  het  Nieuwe.  Tegenwoordig  bevindt  de  Codex  Vaticanus  zich  in  het  Vaticaan  in  Rome,  terwijl  de  Codex  Sinaiticus  is  te  zien  in  de  British  Library  in  Londen.

Wordt  vervolgd.

Hij is het licht

ART09030508 -- PS120 -- Maart 2008

Hij is het licht

Profeten -- Hille Kok

"Hij is het licht, dat gij zoekt !"

Hille Kok, Volendam, NL, 12 februari 2009

1. « Mijn volk, als heidenen zijt gij geworden.

Vele zielen zijn al verloren - zij hebben de Vader buitengezet.

Alleen hun eigen wil, en hun eigen gedachten,

vormen de waarheid -- zo denken zij.

God de Vader zal u daarvoor verantwoording vragen.

Wie zijt gij, toch, hoogmoedige mens ?

De Vader heeft u geschapen - niemand anders.

Wat een dwaasheid te denken,

dat de wereld door een oerknal is ontstaan.

Wie denkt gij wel, dat gij zijt ?

Een schepsel in liefde gemaakt,

dat nu nog slechter leeft dan ooit tevoren.

Ja, lager dan het niveau van de dieren.

Velen misbruiken elkaar op allerlei manieren.

De tranen vloeien - de straffen zijn begonnen.

Ongehoorzaam volk, dat gij zijt -- eens komt het oordeel.

Dan zult gij pas tranen schreien, maar dan is het te laat.

De wereld is een verdorven woestenij van wanorde en geweld.

Velen zijn dieven geworden.

Ook de duivel steelt zielen van de Vader.

Niets vermoedend lopen velen in zijn duivelse val,

en zijn dan voor altijd verloren.

Hebt ge dan geen verstand gekregen

om na te denken over wat ge doet ?

In één moment kan uw leven beeindigd zijn.

En, dan -- wat denkt ge dat de Vader zal doen ?

Zijn gerechtigheid zal geschieden.

Nog vele trieste rampen zullen de aarde treffen.

God zal de aarde en zijn bewoners straffen.

Vele rampen worden veroorzaakt door de hoogmoedige mensen,

zij buiten de aardkorst uit,

waardoor de aarde breuken zal gaan vertonen,

door de uitholling en wegens het misbruik.

Ach, wat een verdriet staat er velen nog te wachten.

Gij zult niets mogen behouden,

de Vader zal alles van de dwazen gaan afnemen.

De trouwe en de goede mensen

zal Hij echter voor vele rampen behoeden en beschermen.

De Engelen staan klaar,

en wachten op een teken van God de Vader,

om de goedwillenden op te halen.

Weest altijd gereed.

Zuivert uw ziel door het Sacrament van de Biecht.

Velen zullen daardoor nog worden gered,

als gij met echt berouw uw zonden gaat belijden.

Luistert dan ook, en doet wat de Vader u vraagt.

Anders bent gij straks te laat, en zijt gij alles kwijt.

Velen hebben de liefde ingeruild voor het kwaad.

Dat zal hen berouwen.

Kijkt om u heen -- Oorlog overal - Rampen - Chaos - Overal.

De Eindtijd is bezig - de voorspellingen worden nu voltooid.

En de Vader laat Zijn gerechtigheid nu over de aarde gaan.

Bekeert u, zondige mens, nu het nog kan.

Weest weer een kind van God, die u heeft geschapen,

door Zijn Goddelijke Liefde.

Hij heeft u allen zo lief. Amen. »

Lieve Jezus,

Donkere wolken werpen schaduwen over de Berg van de Hoop, en willen Uw reddend Kruis aan mijn ogen onttrekken.

Ongeloof en miskenning van God en alle Hemelse machten hullen mijn omgeving in diepe nacht, en willen het Licht in mijn eigen ziel doven.

O Jezus, red Uw wereld, verhoor mijn smeken om de lichtende Dageraad van de Waarheid.

Schitter, o Kruis, doorstraal alle duisternis.

Haat, verblinding en bekoring vreten als roofdieren aan alles wat God dierbaar is, en slaan wonden in talloze harten en zielen.

O Jezus, red Uw wereld, verhoor mijn smeken om een nieuwe wereld van Liefde en Leven.

Schitter, o Kruis, doorstraal alle duisternis.

Zondigheid en zelfzucht hebben de wereld verkild, en bedreigen de Zon in mijn hart. In zovele zielen bevriezen de bloemen van zuiverheid.

O Jezus, red Uw wereld, verhoor mijn smeken om de strelende warmte van Gods Liefde en Vrede in een heilige wereld.

Schitter, o Kruis, doorstraal alle duisternis.

Mijn Jezus, Verlosser, God van Liefde, omwille van de tranen van Maria, mijn Moeder van Smarten en Medeverlosseres, brand Uw Kruis in alle harten, opdat het Vuur van het ware Leven in God opnieuw de aarde moge verteren.
AMEN.

De macht van het Kruis tegen het kwaad kan onmogelijk overschat worden. De enige beperking schuilt in Uw eigen twijfel, in het feit dat U vaak onvoldoende vertrouwt. Wonderen gebeuren wanneer het geloof van hem die ze kan ontvangen, voldoende groot is. God geeft Zichzelf niet ten volle aan de mens die zichzelf niet ten volle aan Hem geeft. Wie het Kruis vereert alsof het werkelijk zijn enige houvast is, trekt daarmee een ware muur van Licht om zijn ziel. Het Licht verblindt de duisternis en verjaagt haar. Dat geldt ook voor het Licht in de ziel.

Mijn lieve engelbewaarder, wil Jezus begeleiden naar mijn hart, en geef Hem in de armen van Zijn en mijn allerliefste Moeder Maria, opdat ik Hem daar moge terugvinden telkens ik de Hemelse Koningin in mijn hart ontmoet.

Door wie is dit alles ontstaan?
Is het ook niet door de macht van Rusland wat die Tsjetsjenië heeft aangedaan?
Heeft men dan in Tsjetsjenië dan ook niet gruwelijk gebombardeerd.
Waar vele slachtoffers vielen, waardoor deze moeders waren teleurgesteld.

Omdat zij zelf een eigen land op wilde zetten.
Maar de macht van de Rus heeft dat steeds willen beletten.
Nu gaat men hand om tand, door onschuldig bloed verder streven.
Want vele willen voor vrijheid geven hun leven.

Honderden, duizenden zijn door die granaten en bommenregen al verpulverd.
De moederharten zijn nu door haat en nijd zover vergruisd.
Dat als je eigen kinderen voor je ogen hebt zien vermoorden.
Dan is je geest verward, zo dat het doden van een ander leven ook niet meer stoort.

Het bloed kleeft in het hele land, aan de handen van de machtigen.
Die veroorzaken dit geheel, tot God over neemt deze domme krachten

Hemelse raad I

Uit Profetische Stemmen nummer 65 van mei 2002

HET GEESTELIJK LEVEN

ALGEMENE RAADGEVINGEN

Gevolgen van de zonde

1. Onze Lieve Heer: Deze kastijdingen en straffen worden de mens gezonden omwille van de zonden van de mensen. Elke moeilijkheid, die er is, elk probleem, dat er bestaat, in de wereld van vandaag, of het nu economisch is, of sociaal, of het nu privé is, of algemeen maatschappelijk, of internationaal, of het nu een ziekte is, of het nu te maken heeft met voedsel, hongersnood of het klimaat, of het nu overstromingen, wervelstormen, aardbevingen of droogte betreft, of het is door sneeuw, natte sneeuw of hagel, of door de wind en de regen, al deze kwellingen worden de mens gezonden omwille van de zonde. En elk van deze kastijdingen is in overeenstemming met de beledigingen [God aangedaan], en met de zwaarte van de zonde in de tegenwoordige wereld.

2. Als er ziekten heersen, dan zijn deze ziekten daar vanwege de zonden, die zijn begaan. Vele mensen willen niet het feit aanvaarden, dat AIDS een straf is voor de ganse mensheid omwille van het toestaan van homosexualiteit. Deze ziekte werd door God naar de mens gezonden omwille van de beledigingen God aangedaan door deze vreselijke en gruwelijke zonde. Door deze wraakroepende zonde is de ziekte AIDS in de wereld gekomen, en omdat de mensheid heeft geweigerd zich te keren tegen deze zonde van individuen en van groepen, werd toegestaan, dat deze ziekte overging op de [gehele] bevolking. En nu is het een algemeen voorkomende ziekte. Het is een last geworden voor de ganse mensheid, om reden van de laksheid en de toegeeflijkheid van de mensen.

3. De ziekte genaamd herpes (blaasjesuitslag, huidziekte), en andere, venerische, (geslachts-) ziekten, zijn er allemaal door de zondige natuur van de mens. Al de hongersnoden, en ziekten verborgen in het voedsel, en ziekten van de gewassen, bestaan allemaal door de hebzucht van de mens, veroorzaakt door de valse economieën van de mensheid. De problemen tussen de naties en met de internationale ondernemingen, en in de internationale handel, die zijn er door de zonden van de grote ondernemingen, die de kleine man onderdrukken - de eenvoudige mensen - en dat allemaal uit hebzucht en bezitsdrang. En waarom zijn er oorlogen ? Door de onverdraagzaamheid ! Door vooringenomenheid en onderdrukking. En waarom wordt dit alles altijd maar erger ? Dat doen de mensen zelf. Gij hebt u niet gewend tot uw God, de Almachtige Vader, Zoon en Heilige Geest. Gij hebt niet de vergeving voor uw zonden gezocht, en gij hebt geen berouw [over uw zonden] gehad.

4. Ziedaar hèt probleem van de hedendaagse wereld, kinderen. Gij allen zijt in werkelijkheid zó verstrikt in de zonde, in onbetamelijkheid en onfatsoen, in zelfvoldaanheid en zelfbehagen, in onderdrukking en benauwing [van anderen], in zelfzucht, vol trots en hooghartigheid en haat, vol onverschilligheid en nalatigheid, dat er maar zeer weinigen zijn, die nog de moed hebben om de waarheid vast te stellen, laat staan deze te verkondigen of te verdedigen. Er zijn maar zó weinig verdedigers van de waarheid. Gedeeltelijk komt dit ook, omdat de waarheid is verdraaid, en op zo vele wijzen is vervalst, dat de meesten niet eens weten, dat het de waarheid niet is. Zij zien die zelfs niet meer, als de waarheid voor hen wordt ontvouwd. Zij aanvaarden slechts dat iets òf zus is, òf zo.

5. En waarom zijn er, die klagen ? Waarom zijn er toch enkelen, die hun nek uitsteken, omdat zij [met dat alles] ontevreden zijn, en die zeggen: Neen, en die meer willen [weten] ? Omdat zij heiligheid nastreven, omdat zij heilig willen zijn, zoals de Vader in de hemel heilig is. En hoevelen tonen zich dáárover niet gebelgd ? Dàt is het probleem van vandaag. In de grond is het de zonde, die het hart van de mens in zijn greep heeft en die zich daar heeft genesteld, om het leven in de harten der mensen te verpletteren en te vernietigen, totdat de ziel zelf is vernietigd.

The Trumpeter (de Bazuinblazer), Verenigde Staten,

7 november 1991

Hemelse voorschriften

6. De Heilige Maagd: Mijn kinderen moeten voortgaan zich te verwijderen van de zonde en zullen meer bidden, zoals ik het hun gevraagd heb. Zij zullen wijwater gebruiken en religieuze voorwerpen, die vooraf gewijd zijn, en zij zullen een bijzondere devotie koesteren voor het beeld van het Heilig Hart van Jezus, waarvoor een kaars voortdurend zal branden.

Mijn kinderen zullen tevreden zijn met hetgeen strikt noodzakelijk is om te kunnen leven, en zij zullen minder afhankelijk zijn van materiële zaken [dan anderen].

Mijn kinderen zullen al degenen vermijden, die spreken over opstand en revolutie, want zij, die zó de mensen opstoken, zijn onderdanen van de antichrist. Vreest niets, of niemand. Weest vol van de liefde Gods in het gebed, bij het lezen van de Heilige Schrift, en tijdens het ontvangen van de Sacramenten.

Broeder David Lopez, 15 augustus 1987

7. Het is nodig, dat elk Christelijk gezin bij haar thuis een kleine gebedshoek of gebedsruimte heeft.

Men mag ten opzichte van niemand haat koesteren.

Men mag niet oordelen over zijn naaste, vooral niet als men zo juist gebeden heeft.

Men moet overal gebedsgroepen vormen.

Het gebed moet met het hart en vol vertrouwen gezegd worden.

Elk Christelijk huis moet beschikken over gewijde kaarsen.

Men moet geknield voor zijn bed bidden.

Een gestigmatiseerd jong Pools meisje, Pinkstermaandag,

27 mei 1985

8. Is er dan nog wel iemand, die kan worden gered, als God de mensheid zal zuiveren door haar te straffen - een mensheid, die tientallen jaren lang is gewaarschuwd en die niet naar Hem heeft geluisterd en die nu door God's straffen erger zal worden verwoest en meer geteisterd dan in de tijd van Noach ?

Ja, de mensheid kan overleven in de kracht van het geloof. Zo was het onder Mozes, die voor zijn volk pleitte, dat volk, dat zich van God had afgekeerd en Hem had verloochend. God kwam tussenbeide met een straf en zond hen giftige slangen, zodat zij van de beten daarvan allemaal stierven. Toen hoorde God de woorden van zijn profeet, die hem smeekte medelijden te hebben met zijn volk. Maar God stelde een voorwaarde: Alleen degenen, die geloofden zouden kunnen worden gered. Op gelijke wijze werden zij toen allemaal gered, diegenen, die met geloof naar de slang opkeken, en toen niet hoefden te sterven.

Aldus kan in deze tijd iedereen worden gered, dat is iedereen, die in gelovig vertrouwen de hulp van de hemel aanvaardt, iedereen, die voorzorgen neemt, en door zó te doen aan God zijn kinderlijk geloof bewijst. 

Heggeroosje, Duitsland, 26 juli 1990

(Nowra 301 - 8 september 1990)

9. Onze Lieve Vrouw: Wijdt uzelf dagelijks toe aan het Allerheiligste Hart van Jezus, aan de Heilige Geest, en aan mijzelf. Vergeet niet een gebed te richten tot de Engelen, het meest gezegend is de rozenkrans van Sint Michiel. Dat alleen al is uw bescherming. Ga met deze gebeden uitgerust aan het werk, ga op weg waarheen gij ook moet gaan, ongeacht waar het is. Vergeet niet, dat elk kind van Maria tenminste één Rozenhoedje dagelijks moet bidden. Bidt om te danken voor en na de maaltijden. Wanneer gij iets eet tussen de maaltijden, maak dan minstens een klein kruisje over uw mond.

Degenen, die boete willen doen voor hun zonden, om daardoor hun vagevuur in aanzienlijke mate te bekorten, moeten wat meer bidden. Zij behoren dagelijks tenminste twee Rozenhoedjes te bidden. En tussendoor nog kransen van korte aanroepingen, bestaande uit korte en vurige schietgebeden, als boete voor de menigvuldige beledigingen God aan-gedaan, en waarvan de mensen zelf de oorzaak zijn door hun talrijke zonden. 

Het geheim van Fatima

ART08051018 -- PS115 -- Mei 2008

Het geheim van Fatima

Gebeurtenissen Eindtijd

De twee Patricks

Het Geheim van Fatima en de gevolgen

De twee Patricks, Ierland, 16 januari 2008

1. Patrick: « Jezus, hoe zit het met Fatima ?

Jezus: « Mijn Moeders woorden werden niet vervuld. Deze boodschap is vrijwel geheel veronachtzaamd, en daarom moet de mensheid wel de consequenties daarvan dragen. Indien er aan Mijn Moeders boodschap gehoor zou zijn gegeven, zou deze aarde vrede hebben gekend. Nu echter heeft het communisme de dwalingen van haar visie op mens en maatschappij over de ganse wereld, en in de Kerk, kunnen verspreiden. Deze waarschuwing [van Onze Lieve Vrouw van Fatima] werd gegeven, opdat de mensheid zich zou bekeren. Het was een gift van Mijn Hart, zodat de mensen de fouten en dwalingen van hun wegen zouden inzien, en zouden terugkeren naar God. »

2. « Mijn Moeder heeft vele tranen geweend, naarmate Zij zag, dat Haar boodschap onder de voeten der mensen werd vertrappeld. Rusland heeft haar dwalingen naar de vier hoeken van de aarde verspreid, en de mensheid kan dit vanwege haar blindheid niet zien. ⁽¹⁾ Bidt toch, dat de kastijdingen zullen worden verzacht en gemilderd, want er zullen slechts weinigen worden gered uit de toorn der gebeurtenissen. De mensheid heeft dit over zichzelf afgeroepen door de zonden. »

3. « Weldra, ja, zeer binnenkort zal de wereld, die gij kent, in één nacht veranderen. Alles, wat gij hebt leren kennen en gebruiken als normaal, zal er niet meer zijn. Alles wat gij herkende als gewoon, zal verdwenen zijn. De algehele wreedheid van de mensen zal dan volledig gezien worden. Ik, uw God, zal de mensheid toestaan zijn eigen ondergang te bewerkstelligen. Vele naties zullen worden vernietigd. En dan, tenslotte, zal er vrede zijn, als de mensen hun God weer zullen kennen. De mensen zullen de dwalingen van hun leefwijze erkennen, en dan zal men overal, in alle landen van de wereld, boete doen voor de zonden. Zoals Mijn Moeder het heeft gevraagd, moet gij met een ernstig en vurig hart bidden, dagelijks het Rozenhoedje bidden, ter voorkoming van, en bescherming tegen, de afschuwelijkheden, die tegenwoordig in de naam van God ⁽²⁾ worden bedreven, en ook om boete te doen voor de arme zondaars. »

4. Jezus: « Zoals Ik al gezegd heb, Mijn zoon, kijk om u heen, en zie de waarheid, zie de werkelijkheid. Deze wereld heeft Mij vergeten. Men wenst zijn God niet langer te kennen. In plaats daarvan wenst men slechts zichzelf te zien, en men wenst alleen maar wat de zelfzucht verlangt. Ik, echter, Ik ben een God van liefde, van waarheid, en van barmhartigheid. Maar, Ik ben óók een God van rechtvaardigheid, want zonder rechtvaaardigheid kan er geen barmhartigheid bestaan. Het bloed van de onschuldigen roept elke dag tot Mij om rechtvaardigheid. En daarom zal Ik weldra Mijn rechtvaardigheid op de mensheid laten rusten, en dan zal men de toorn van zijn God leren kennen. Voordien zal Ik echter de mensheid nog één laatste kans geven, en die zal inhouden wat Mijn Moeder te Garabandal heeft beloofd. Indien de mensheid niet zal luisteren, en de [Grote] Waarschuwing [plus het Grote Wonder, het Groot Mirakel] niet ter harte zal nemen, dan zal de Grote Kastijding neerkomen. »

5. Patrick: « Jezus, we zullen er niet naar luisteren, is het wel ? »

Jezus: « Heeft de mensheid in het verleden dan wel geluisterd ? Heeft de mensheid aandacht geschonken aan de woorden, welke Ik vanaf het begin der tijd heb gegeven ? Heeft de mensheid begrepen waarom Ik Mijn Bloed op de Calvarieberg heb gestort ? Heeft de mensheid geluisterd naar de vele, vele, waarschuwende woorden, die Ikzelf en Mijn Moeder [gedurende vele eeuwen] hebben gesproken ? De mens verkiest het door zijn arrogantie (aanmatiging) te luisteren naar de woorden van Lucifer, en men zoekt slechts de eigen genoegens en pleziertjes. Ik zeg u dan ook: Keert u af van het kwaad. Komt, volgt Mij, want uw dagen zijn beperkt ! Reeds zijn de legers in gereedheid gebracht, en de laatste grote veldslag is maar een enkele stap weg. De aarde zal onherkenbaar zijn, wanneer alles ten einde is gegaan. »

1. Het is door de zonden, dat de mensen niet meer in staat van genade zijn. Als men geen berouw heeft, dan heeft de Heilige Geest geen toegang tot die ziel. Men mist dan het noodzakelijke inzicht in de gebeurtenissen. Dat is een vorm van geestelijke blindheid.

2. Denk dan vooral aan de terroristische aanslagen en de zelfmoordaanslagen door islamieten bedreven in de naam van Allah.

Toen ik uiteindelijk door deze tunnels was viel ik eerst wanhopig op een soort van platform. Ik heb altijd gezegd dat ik een ijzeren wil had, dat niets me kon imponeren, maar mijn aardse moed heeft me tot niets gediend.

Ik wou terug naar boven maar ik begon weer verder te dalen, dieper en dieper. Op zeker ogenbik zag ik de bodem opengaan als een gigantische, wijd opengesperde muil met daarin een immense leegte, een onpeilbare donkere afgrond.

Het meest beangstigende van dit gapende gat was dat het in mij geen enkel gevoel van de liefde van God toeliet, geen sprankeltje hoop.

Het had een soort van zuignappen en trok me naar beneden zonder dat ik weerstand kon bieden en ik schreeuwde verschrikkelijk.

Ik werd bij mijn voeten gegrepen en ondanks mijn afkeer werd ik naar binnen getrokken.

Ik wist dat als ik daarin geraakte, er geen weg terug was; mijn ziel zou er in sterven. Het was een buitengewoon pijnlijk en afschuwelijk moment.

Mijn atheïsme verdween uit mij en ik begon naar de zielen in het vagevuur om hulp te roepen. “Zielen in het vagevuur alstublieft, haal me hier weg!” Terwijl ik zo riep voelde ik een moment van intense pijn door het besef dat er duizenden en duizenden personen in dit gat terecht waren gekomen, vooral jongeren. En met pijn realiseerde ik me dat ik opnieuw tandengeknars hoorde en verscheurend gehuil, gebrul en gekerm dat doordrong tot in het diepste van mijn wezen. Maar ook hier was de grootste kwelling de afwezigheid van God. Men kon hier niets van Gods Liefde voelen.

Het heeft me jaren gekost om mijn tranen te leren bedwingen telkens ik terugdacht aan die ogenblikken van onbeschrijflijk lijden van die personen. Ik begreep dat de zielen van de mensen die in een wanhoopsmoment zelfmoord hadden gepleegd zich midden in deze gruwelen bevonden. Mijn God, zovele arme mensen, meestal jongeren, zo velen, wenend, vreselijk lijdend. Als deze hadden geweten wat hun wacht na hun zelfmoord, zouden ze liever een gevangenisstraf hebben ondergaan, dan deze kwelling ...

Daarenboven werden ze geconfronteerd met het leed, de gewetenstwijfel, schuldcomplexen en de schande die over hun nabestaanden komen. Deze confrontatie is voor de gezelfmoorde zielen een nog grotere kwelling maar voor de demonen is het een genoegen de mentale pijn te verscherpen door hen extra te confronteren met het verdriet van de nabestaanden, en vooral dat God vaak verantwoordelijk wordt gesteld. Deze zielen worden het meest geholpen wanneer hun familieleden een beter leven beginnen, werken van naastenliefde verrichten, en zieken bezoeken, en vooral Heilige Missen laten opdragen voor de overledenen. Deze arme zielen in het vagevuur kunnen niets meer voor zichzelf doen. Niets, helemaal niets. Maar God kan hun lijden verlichten en verkorten door de Heilige Mis. Zo moeten wij ze helpen.

Ik realiseerde me dus dat ik van deze zielen geen hulp kon verwachten en ik begon te schreeuwen: “Ik ben bijna een heilige; ik heb nooit gestolen, niemand gedood, ik heb voedsel gegeven aan de armen, ik heb gratis tandverzorging verstrekt aan behoeftigen; Wat doe ik hier? Ik ging 's zondags naar de H. Mis ... Ik heb in mijn hele leven niet meer dan vijf keer de zondagsmis overgeslagen! Waarom ben ik hier? Ik ben katholiek, Ik smeek jullie haal me hier uit! ! !” Iemand heeft zich vergist! ! Alstublieft, haal me hier uit. Ik verdien het om recht naar de Hemel te gaan!” Bij deze kwelling ben ik beginnen huilen: “Wie heeft toch zo'n vergissing kunnen begaan?”

Terwijl ik zo schreeuwde dat ik katholiek was, zag ik een flauw lichtschijnsel en ik kan je vezekeren dat op die plaats, het geringste lichtschijnsel het mooiste geschenk is dat je kan krijgen. Ik zag enkele treden boven het gat een persoon staan en ik herkende mijn vader (die vijf jaar eerder overleden was).

Er vlakbij, vier treden hoger, herkende ik mijn moeder, in gebedshouding, haar voorzijde badend in het licht. En ik begon te huilen: “Papaatje, mamaatje, alstublieft, haal me hier uit deze foltering, haal me hieruit ! ! !” Wat een pijn voelden zij toen ze mij hier zagen. Mijn vader begon te wenen en hield zijn handen trillend van verdriet voor zijn ogen“Mijn dochter, mijn dochter ...! !” Mijn moeder begon te bidden maar ik had het gevoel dat ze me hier niet uit konden halen. Mijn wanhoop werd des te groter.

Ook begreep ik dat het door mij was dat ze hier waren om aan de Heer rekenschap af te leggen over de opvoeding die ze mij hadden gegeven en over de manier waarop ze Gods opdracht hebben volbracht om de gaven en genaden die ik van Hem had gekregen te helpen ontwikkelen. Het was hun taak geweest mij te beschermen tegen de listigheid van de duivel. Ouders zijn de hoeders van de talenten die God hun kinderen heeft toevertrouwd.

DE TIEN GEBODEN

Toen ik voor de tweede maal de hulp van mijn ouders inriep hoorde ik een stem, een lieve, zachte Stem, een Stem die, wanneer je ze hoort je hele ziel doet trillen en ze helemaal verdrinkt in liefde en vrede, en ze gaf me vrede. Die zo lieve Stem zei: “Heel goed, als je katholiek bent, noem me dan eens de tien geboden van God.” Wat schaamde ik me toen! Ik wist dat er tien geboden waren maar verder wist ik het niet, wat moet ik nu doen? Mijn moeder sprak me steeds over het eerste gebod van liefde. Uiteindelijk heb ik me bediend van het 'stokpaardje' van mama, om te zien of ik ermee uit deze toestand kon geraken.

Vroeger dacht ik steeds de situatie onder controle te hebben met het perfecte excuus, en ik kon me altijd uit de slag trekken, zonder dat iemand merkte dat ik iets niet wist, maar hier ...

Het eerste gebod: “Bovenal bemin één God. Daarmee gelijkgesteld: Bemin uw naaste als uzelf.”

Hier was het helemaal anders. Ik probeerde dus: “Het eerste: bovenal bemin God en uw naaste als uzelf” “Heel goed!” en de Stem vroeg me: “En heb je van Hem gehouden?” Ik antwoordde: “Ik, ja; ik, ja; ik, ja ...” en de stem zei me: “Neen, kijk.” Wanneer de stem zei “neen” voelde ik weer de pijn van de bliksem die mijn lichaam had getroffen en ik realiseerde me dat ik totaal ontmaskerd was. De stem hernam: “Neen! ! ! Je hebt God niet boven alles bemind, en je naaste veel minder dan jezelf! Jij hebt een god gecreëerd op maat van je eigen leven, enkel wanneer je hem echt nodig had! Je knielde voor Hem, toen je arm was, toen je familie nog eenvoudig was, toen je tandarts wou worden! Toen bad je wel elke dag, en knielde je gedurende lange tijd en urenlang bad je tot God! Je smeekte Hem je uit deze armoede te halen en je te helpen tandarts te worden, om iemand te worden! Wanneer je geld nodig had, greep je direct naar de rozenkrans, “Heer, stuur mij een beetje geld”. Dat was de relatie die je had met God.”

Ik moet inderdaad toegeven dat ik God zag als een geldautomaat, waar ik een rozenkransgebed in stopte en er moest maar geld in de plaats komen. Al gauw maakte de Heer het voor mij mogelijk dat ik mijn beroep kon uitoefenen en dat ik naambekendheid kreeg. En ik begon genoeg geld te verdienen en God betekende niet veel meer voor me. Naarmate ik meer op mezelf ging vertrouwen, verloor ik zelfs de minste uitdrukking van liefde voor de Heer. Dankbaar zijn? Nooit! Ik sloeg zelfs mijn ogen niet op om te zeggen: “Dank u Heer voor deze dag die U me gegeven hebt, dank U voor mijn gezondheid, voor het leven van mijn kinderen en omdat ik een dak boven mijn hoofd heb.

Heb medelijden met hen die geen huis hebben, en zelfs geen eten, Heer!” Niets daarvan, ik was heel erg ondankbaar! Bovendien plaatste ik Hem zo laag, dat ik meer in het geluk van Mercurius en Venus geloofde dan in Hem.

Ik was zo afgeleid door de astrologie die me wijsmaakte dat de sterren mijn leven leidden en verdwaalde in alle wereldse doctrines. Ik begon te geloven dat ik zou sterven en dat alles opnieuw zou beginnen. Ik vergat de Genade van God en dat ik de Heer bloed gekost heb.

Lezing uit de Handelingen der apostelen 3,1-10.
Psalmen 105(104),1-2.3-4.6-7.8-9.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Lucas 24,13-35.

Lezing uit de Handelingen der apostelen 3,1-10.

Eens gingen Petrus en Johannes naar de tempel tegen het negende uur, het uur van het gebed.
Daar was een man, die verlamd was van de schoot zijner moeder af, en gedragen moest worden; iedere dag zette men hem bij de tempelpoort neer, die de Schone werd genoemd, om aan de tempelbezoekers een aalmoes te vragen.
Toen hij Petrus en Johannes zag, die juist de tempel wilden ingaan, vroeg hij hun een aalmoes.
Tegelijk met Johannes zag Petrus hem aan, en sprak: Kijk ons eens aan.
Hij keek hen aan, in de hoop, dat hij van hen iets zou krijgen.
Maar Petrus sprak: Zilver of goud heb ik niet; wat ik wèl heb, geef ik u: In de naam van Jesus Christus van Názaret, sta op en ga.
Hij nam hem bij de rechterhand, en richtte hem op. Terstond kwam er kracht in zijn voeten en enkels;
hij sprong op en stond overeind; hij liep, en ging met hen de tempel binnen; stappend en springend verheerlijkte hij God.
Al het volk zag hem lopen en God verheerlijken.
Zij herkenden in hem den man, die gewoonlijk bij tempelpoort, de Schone, zat te bedelen; en ze waren heel verbaasd en ontzet, om wat er met hem was gebeurd.


Psalmen 105(104),1-2.3-4.6-7.8-9.

Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Lucas 24,13-35.

En zie, diezelfde dag waren er twee van hen op weg naar een dorp, Emmaus genaamd, dat zestig stadiën van Jerusalem ligt.
Ze spraken met elkander over al wat er gebeurd was.
Terwijl ze met elkander spraken en van gedachten wisselden, kwam ook Jesus er bij, en ging met hen mee.
Maar hun ogen waren gesloten, zodat ze Hem niet erkenden.
Hij zei hun: Wat bespreekt gij zo druk met elkaar onderweg? Verdrietig bleven ze staan;
en een van hen, die Kléofas heette, gaf Hem ten antwoord: Zijt Gij dan vreemdeling in Jerusalem, dat Gij alleen niet weet, wat daar dezer dagen gebeurd is?
Hij zei hun: Wat dan? Ze zeiden Hem: Het betreft Jesus van Názaret, die een profeet was, machtig in werk en in woord, voor God en voor het hele volk,
en dien onze opperpriesters en oversten ter dood hebben overgeleverd en gekruisigd.
Wij zelf hadden gehoopt, dat Hij het was, die Israël zou verlossen; maar met dat al is het nu reeds de derde dag, sinds dat alles gebeurd is.
Toch hebben enige vrouwen, die bij ons behoren, ons doen ontstellen. Ze waren in de vroegte bij het graf gekomen,
en hadden zijn lichaam niet gevonden; maar ze zijn komen zeggen, dat ze een verschijning van engelen hadden gehad, die zeiden, dat Hij leeft.
Daarop zijn sommigen van ons naar het graf gegaan, en hebben alles bevonden, zoals de vrouwen het hadden verteld; maar Hemzelf hebben ze niet gezien.
Nu sprak Hij tot hen: O onverstandigen en tragen van hart, dat gij niet beter gelooft aan al wat de profeten hebben gezegd.
Moest de Christus dit alles niet lijden, en zó zijn glorie binnengaan?
En te beginnen met Moses en al de profeten, verklaarde Hij hun, wat in heel de Schrift over Hem was voorspeld.
Toen ze bij het dorp waren gekomen, waar ze naar toe gingen, hield Hij Zich, alsof Hij verder wilde gaan.
Maar ze drongen bij Hem aan, en zeiden: Blijf bij ons, want het wordt avond, en de dag is al voorbij. Hij ging dus naar binnen, om bij hen te blijven.
Nadat Hij Zich met hen aan tafel had aangelegd, nam Hij het brood, sprak een dankgebed uit, brak het, en reikte het hun toe.
Nu gingen hun de ogen open, en herkenden ze Hem. Maar Hij verdween uit hun gezicht.
Ze zeiden tot elkander: Brandde ons hart niet in ons, toen Hij onderweg tot ons sprak, en ons de Schriften verklaarde?
Onmiddellijk stonden ze op, en keerden naar Jerusalem terug. Ze vonden er alle elf met hun gezellen bijeen,
die hun zeiden: De Heer is waarachtig verrezen, en is aan Simon verschenen.
Nu verhaalden ook zij, wat er onderweg was gebeurd, en hoe ze Hem hadden herkend door het breken van het brood.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

ZESDE DAG

Woorden van Onze Lieve Heer.

"Breng Mij vandaag de nederige, de zachtzinnige zielen en ook de kinderzielen en dompel hen  in de oceaan van Mijn Barmhartigheid. Zij gelijken het meest op Mijn Hart, zij sterken Mij in Mijn bittere doodstrijd. Ik zag hen toen, als aardse engelen over Mijn altaren waken. Daarom stort Ik over hen overvloedig genaden uit, want alleen de nederige zielen,  in wie Ik Mijn betrouwen stel, kunnen ten  volle Mijn gaven ontvangen."

Laten we bidden voor de kinderen en de nederigen van hart.

Zeer Barmhartige Jezus, U hebt gezegd: "leert van Mij dat ik zacht en nederig van hart ben" (Matth. 11, 29). Verleen toegang tot Uw Barmhartig Hart aan de nederige en zachtzinnige zielen en ook aan de kinderzielen. Zij zullen met geweld de hemel inpalmen. De Hemelse Vader heeft hen op een heel bijzondere wijze lief. Zij zijn als een geurige bloementuil voor Gods troon, en de zoete geur van hun deugden is aangenaam aan God. Mogen zij steeds even dicht bij Uw Hart verblijven en onophoudelijk het hooglied van Gods liefde en Barmhartigheid zingen.

Onze Vader… Wees Gegroet … Glorie zij…

Eeuwige Vader, zie met erbarmen neder op de nederige en zachtzinnige zielen en ook op de kinderzielen, die bijzonder dierbaar zijn aan het Hart van Uw Zoon. Door hun aard zelf zijn zij zo gelijkend aan Jezus dat hun voorspraak bij God, "de Vader van alle troost",  onzeglijk machtig is. Dus smeken wij U, goede en Barmhartige Vader, uit liefde tot deze zielen in dewelke U al Uw welbehagen stelt, dat U heel de wereld zou zegenen, opdat allen eeuwig Uw barmhartigheid zouden prijzen. Amen.

Zeg nu het Rozenhoedje op.

De  waarborg  voor  correct  geloof  was  dus  de  echtheid  van  de  traditie  van  Jezus  via  de  apostelen.  Irenaeus  was  het  hiermee  eens.  In  zijn  Tegen  Ketterijen,  stelde  Irenaeus  dat  bepaalde  kerken  deze  apostolische  traditie  heel  duidelijk  uitdroegen.  In  zijn  ogen  was  de  kerk  van  Rome,  waar  zowel  Petrus  als  Paulus  had  onderwezen,  de  allergrootste  en  hij  verklaarde  dat  ‘het  noodzakelijk  is  dat  elke kerk  het  eens  is  met  deze  kerk,  vanwege  zijn  hoogste  gezag’.  Wat  de  apostelen  hadden  overgeleverd  werd  soms  de  ‘geloofsregel’  of  de  ‘canon’  ( een  Grieks  woord  dat  ‘maatstaf’  betekent )  genoemd.  Overtuigingen  konden  worden  vergeleken  met  deze  maatstaf.  Het  gnosticisme  in  al  zijn  verschillende  vormen  doorstond  die  test  niet,  omdat  het  niet  overeenkwam  met  de  doctrines  die  werden  verkondigd  in  de  kerk  van  Rome  en  andere  apostolische  steunpunten  zoals  Jeruzalem  (  Jakobus  de  Rechtvaardige ) ,  Efeze ( Johannes )  en  Antiochié ( Paulus ). 

DE  ROL  VAN  DE  HEILIGE  SCHRIFT.

Maar  de  geloofsregel  was  niet  alleen  een  mondelinge  traditie.  In  de  tijd  van  Irenaeus  en  Tertullianus  geloofden  de  christenen  dat  zij  ook  geschriften  van  apostelen  en  hun  naaste  discipelen  bezaten  waarin  de  geloofsregel  was  opgeschreven.  Justinus  Martyr  schreef  dat  de christenen  regelmatig  ‘de  memoires  van  de  apostelen’  lazen  als  ze  bij  elkaar  kwamen ;  kennelijk  geloofden  men  dat  dit  de  gemeente  op  het  rechte  pad  hield.  In  de  tijd  van  Tertullianus  vonden  de  christen  deze  geschriften  net  zo  belangrijk  als  de  joodse  geschriften.  Tertullianus  sprak  over  ‘twee  testamenten  die  goddelijke  geschriften  zijn’ ,  en  zijn  tijdgenoot  Clemens  van  Alexandrié  was  de  eerste  die  het  had  over  ‘het  Nieuwe  Testament’  waarmee  hij  deze  verzameling  apostolische  teksten  bedoelde.  Terwijl de  Hebreeen  gebruik  maakten  van  één  collectie  oude  geschriften,  hadden  de  christenen -  het  nieuwe  Israél -  zoals  zij  zichzelf  zagen -  twee  verzamelingen,  het  Oude  en  het  Nieuwe  Testament.  Samen  zouden  de  twee  de  christelijke  Bijbel  gaan  vormen  (  zo  genoemd  naar  het  Griekse  woord  voor  ‘boek’ ).  Ze  wisten  echter  niet  zeker  welke  boeken  deel  uitmaakten  van  deze  geschreven  canon.  Volgens  Irenaeus  waren  er  vier  evangelién  die  het  leven  van  Jezus  beschreven.  Dit  zijn  de  vier  evangelién  die  wij  kennen  en  Irenaeus  schreef  ze  toe  aan  Mattheus,  Johannes  (  volgelingen  van  Jezus )  en  Marcus  en  Lucas  (  volgelingen  van  respectievelijk  Petrus  en  Paulus.  Deze  toeschrijvingen  vonden  op  zijn  vroegst  halverwege  de  tweede  eeuw  plaats ;  de  teksten  zelf  zijn  anoniem.

Wordt  vervolgd.

Gij Mijn lief kind.
Die Mij trouw is en bij velen.
Door al die liefde die gij geeft aan elkaar.
Al is uw levenskruis o zo zwaar.

Gij blijft Mij beminnen, zoals Ik Mijn Zoon steeds bemin.
Want wie ook liefde stuurt naar een ander mensenkind.
Zal geprezen zijn voor het Eeuwige Leven.
Want God heeft u lief en daar blijft gij kind naar streven.

Om later gelukkig en toch tevreden als een goddelijkmens voor uw dierbaren te mogen staan.
De Goddelijke wereld zal u niet teleurstellen, want gij zult met Mij het Hemelse Paradijs in gaan.
Blijf kind het leven door beleven, op de manier hoe gij Mij nu elke dag aanbid.
Ik weet lief kind dat er innerlijk ook heel veel verdriet in je zit.

U weet toch ook dat Ik als Moeder hevig heb moeten lijden.
Door het aanzien van Mijn Zoon in Zijn verschrikkelijke doodstrijd.
Zijn komende lijden had Ik al jarenlang almaar in Mijn Hart mee gedragen.
Want Ik wist dat Mijn Zoon Jezus dat lijden op een bepaalde dag had te dragen.

Als Moeder is dat alsof er met een dolk in je Hart wordt gestoken.
Die pijnen wat je dan ondervind is, alsof de vlies van een geboorte opnieuw wordt doorbroken.
Daarom kind, hef je op en blijf Mij steeds vertrouwen.
Want ook Ik zal aan Mijn Goddelijk Woord houden.

Lezing uit de Handelingen der apostelen 2,36-41.
Psalmen 33(32),4-5.18-19.20.22.
Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Johannes 20,11-18.

Lezing uit de Handelingen der apostelen 2,36-41.

Heel het huis van Israël zij er dus van doordrongen, dat God dienzelfden Jesus, dien gij hebt gekruisigd, tot Heer en Christus heeft gesteld.
Toen ze dit hoorden, werden ze diep getroffen; en ze zeiden tot Petrus en de andere apostelen: Mannen broeders, wat moeten we doen?
Petrus zei hun: Bekeert u allen, en laat u dopen in de naam van Jesus Christus, tot vergiffenis uwer zonden; dan zult gij de gaven ontvangen van den Heiligen Geest.
Want voor u is de belofte; ook voor uw kinderen, en voor allen die van verre zijn: voor allen, die de Heer onze God Zich zal roepen.
Met nog veel andere woorden legde hij getuigenis af; ook vermaande hij hen, en sprak: Redt u toch uit dit bedorven geslacht.
En zij, die zijn woord aanvaardden, ontvingen het doopsel; die dag traden er ongeveer drie duizend mensen toe.


Psalmen 33(32),4-5.18-19.20.22.

Want Jahweh’s woord is waarachtig, Onveranderlijk al zijn daden.
Gerechtigheid en recht heeft Hij lief; Van Jahweh’s goedheid is de aarde vol.
Maar het oog van Jahweh rust op hen, die Hem vrezen, En die op zijn goedheid vertrouwen:
Om ze te redden van de dood, Ze in het leven te houden bij hongersnood.
Onze ziel blijft opzien tot Jahweh: Hij is onze hulp en ons schild;
Uw genade, o Jahweh, dale over ons neer, Naarmate wij op U blijven hopen!


Heilig Evangelie van Jezus Christus volgens Johannes 20,11-18.

Maar Maria bleef buiten bij het graf staan wenen. Onder het wenen bukte ze zich voorover naar het graf,
en zag er twee engelen zitten in witte gewaden, de een aan het hoofdeind, de ander aan het voeteneind van de plaats, waar Jesus’ lichaam gelegen had.
Ze zeiden tot haar: Vrouw, waarom weent ge? Ze zei hun: Omdat men mijn Heer heeft weggenomen, en ik niet weet, waar men Hem heeft neergelegd.
Toen ze dit had gezegd, keerde ze zich om, en zag Jesus staan; maar ze wist niet, dat het Jesus was.
Jesus sprak tot haar: Vrouw, waarom weent ge; wien zoekt ge? In de mening, dat het de tuinman was, zeide ze Hem: Heer, zo gij Hem hebt weggehaald, zeg me, waar ge Hem hebt neergelegd, dan zal ik Hem wegdragen.
Jesus zei haar: Maria! Ze keerde zich naar Hem toe, en zei in het hebreeuws: Rabboni; dat wil zeggen: Meester!
Jesus sprak tot haar: Houd Mij niet vast; want nog ben Ik niet naar den Vader opgestegen. Maar ga naar mijn broeders, en zeg hun: Ik stijg op naar mijn en uw Vader, naar mijn en uw God.
Maria Magdalena ging aan de leerlingen zeggen: Ik heb den Heer gezien; en wat Hij tot haar had gezegd.

Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling

VIJFDE DAG

Woorden van Onze Lieve Heer.

"Breng Mij vandaag de zielen van de afgescheiden broeders en zusters en dompel hen in de oceaan van Mijn Barmhartigheid. Tijdens Mijn bitter lijden  hebben zij Mijn lichaam en Mijn Hart verscheurd. Dat is Mijn Kerk. Maar zodra zij zich met Mijn Kerk verzoenen, genezen Mijn wonden en verlichten zij Mijn lijden.

Laten wij bidden voor allen die dolen in het geloof.

Zeer Barmhartige Jezus, U zijt de goedheid zelf, nooit weigert U het licht aan wie er om vraagt. Verleen toegang tot Uw Barmhartig Hart aan de zielen van ketters en afvalligen [1], van allen die dolen in het geloof.  Dat Uw licht hen terug tot de ene, ware Kerk brengt. Verstoot hen niet. Maar behoed hen en laat ook hen de edelmoedigheid van Uw Barmhartigheid ervaren.

Onze Vader… Wees Gegroet … Glorie zij…

Eeuwige vader, zie met erbarmen neer op de zielen van ketters en afvalligen, die volhardend in hun dwaling, uw gaven verspild en Uw genaden versmaad hebben. Wend Uw blikken af van hun boosheid en gedenk enkel het bitter lijden van Uw Zoon, die met zoveel aandrang tot U bad "opdat allen één zouden zijn" (Johannes  17, 21). Mogen zij zonder dralen tot die eenheid terugkeren en samen met ons Uw barmhartigheid prijzen  door alle eeuwen heen. Amen.

Zeg nu het Rozenhoedje op.

Op dat ogenblik hoorde ik de stem van mijn echtgenoot; hij weende en smeekte me snikkend “Gloria! Gloria! Wat is er toch gebeurd? Gloria kom terug, de kinderen, Gloria.” Ik heb hem aangekeken en ik heb zijn groot verdriet en huilen niet alleen gezien maar ook gevoeld.

Op dit punt liet de Heer mij terugkeren naar mijn lichaam. Maar ik wou niet terug want waar ik was heerste zo’n zaligheid, wat een vrede, wat een vreugde.

Toen begon ik toch zachtjes aan te dalen, op zoek naar mijn lichaam; dat ik levenloos zag liggen op een draagbaar in de infirmerie van de Nationale universiteit van Bogotá. Ik zag mijn lichaam omgeven door dokters die elektroschokken toedienden aan mijn hart in een poging het terug op gang te krijgen. Het duurde zeker twee-en-een half uur. Totdat het lichaam ontladen was van elektriciteit kon men niets meer doen. Het is pas daarna dat men kon beginnen met de echte poging tot reanimatie.

Ik hield me op vlakbij mijn hoofd en ik voelde iets als een schok die me brutaal terug in mijn lichaam drukte. Ik was terug in mijn lichaam. Het had me veel pijn gedaan om terug binnen te gaan door de vonken die er van alle kanten af spatten.

Ik voelde me zó benauwd en ingesloten en ik voelde de pijn in mijn vlees, mijn gekneusd en verbrand lichaam. Toen hoorde ik de dokters roepen: "Ze is tot bewustzijn gekomen!"

Zij waren verheugd, maar mijn pijn was hevig.

Maar de meest pijnlijke kwetsuur was die van mijn ijdelheid. Ik was een vrouw van de wereld, een kaderlid, een intellectuele, een studente, verslaafd aan haar lichaam, aan uiterlijke schoonheid en aan de mode.

Ik turnde vier uur per dag om een slank lichaam te hebben; massages, therapieën, diëten allerhande, enzovoort.

Het was mijn leven en routine die me vastketenden aan een cultus van lichamelijke schoonheid. Ik zei bij mezelf ”Als ik mooie borsten heb dan is dat om ze te tonen. Waarom zou ik ze verbergen?”

Hetzelfde geldt trouwens voor mijn benen want ik was ervan overtuigd dat ik supermooie benen had en mooie borsten. De liefde voor mijn lichaam stond centraal in mijn bestaan.

Maar nu, nu had ik geen lichaam meer, geen borsten meer, niets dan gruwelijke gaten. Mijn linkerborst was quasi helemaal verdwenen. Maar het ergste waren mijn benen die nog slechts open wonden waren, zonder vlees, totaal verbrand en zwart verkoold.

Men had me overgebracht naar het ziekenhuis waar ik naar de spoedafdeling van het operatiekwartier werd gebracht en waar men de brandwonden begon af te schrapen en te reinigen.

TWEEDE UITTREDING

Toen ik onder narcose was is mijn ziel terug uit mijn lichaam getreden en zag ik wat de chirurgen met mijn lichaam deden. Ik was vooral bekommerd om mijn benen.

Plotseling beleefde ik een verschrikkelijk gruwelijk moment: Heel mijn leven was ik een “dieet”-katholiek geweest. Mijn relatie met de Heer bleef beperkt tot de zondagsmis, niet meer dan 25 minuutjes. Waar de homilie het minst lang duurde ging ik want het beklemde me en ik hield het niet langer uit. Dat was mijn relatie met God.

Allerhande aardse stromingen lieten me meedraaien met de wind. Het ontbrak mij aan geloof en daardoor ontbeerde ik de bescherming van het gebed.

Tijdens mijn tandartsstudies hoorde ik eens een priester zeggen en bevestigen dat de hel en de duivels niet bestaan, terwijl mijn schrik voor de duivel(s) nog het enige was dat me ertoe bracht naar de kerk te blijven gaan. Toen ik die priester dat hoorde zeggen was dat voor mij een opluchting.

Als dat waar is gaan we allemaal naar de Hemel, om het even hoe we geleefd hebben. Ik begon totaal te vervreemden van de Heer.

Ik begon ongepaste taal uit te kramen want ik kon het kwade niet meer onderdrukken. Ik begon aan iedereen te vertellen dat de duivel niet bestond en dat hij een uitvinding was van priesters om mensen te manipuleren …

Toen ik uitging met mijn studiegenoten verloochende ik het bestaan van God en verkondigde dat de mens het product is van de evolutie.

Maar nu ik daar in het operatiekwartier lag werd ik echt bang. Toen zag ik uit de muren van de operatiezaal talrijke menselijke figuren opdoemen. Op het eerste zicht leken ze normaal maar ze hadden hatelijke, zielloze, angstaanjagende gezichten. Door een inzicht dat me op dat ogenblik werd gegeven, realiseerde ik me dat ik hun toebehoorde omdat de zonde een prijs heeft: Ik was hun beloning omdat ik op hun verleiding tot zonde was ingegaan. De grootste schande is de leugen die zegt dat de duivel niet bestaat en mensen doen geloven dat hij niet bestaat.

Dat is precies de strategie van satan: mensen doen geloven dat hij niet bestaat zodat hij ongehinderd zijn kwaad in hen kan bewerken. Ik zag deze demonen naar mij komen en rond mij cirkelen om mij te komen halen. Stel je mijn schrik eens voor! …

Mijn intellectueel en wetenschappelijk brein kon mij niet helpen.

Ik wou terug in mijn lichaam maar ik botste telkens terug want mijn lichaam liet me niet meer toe.

Ik vluchtte dus de operatiekamer uit, in de hoop mij te kunnen verbergen in één of andere hoek van het ziekenhuis maar uiteindelijk maakte ik een sprong in het niets. Ik kwam terecht in een stelsel van tunnels die naar beneden leidden. In het begin was er licht van lampen in de vorm van honingraten.

Het was als een moeras dat krioelde van allerlei mensen. Ze zagen er verwilderd uit, ze riepen en schreeuwden, ... Er was geween en tandengeknars ... Al gauw kwam ik terecht in een tunnelstelsel waar het licht verdween tot ... het helemaal beangstigend donker werd. De donkerste plaats op aarde was daarmee vergeleken als het middaglicht. Het was een onvergelijkbare, 'bewegende' duisternis. Het was pijnlijk, gruwelijk, horror, schandelijk, en... er heerste een walgelijke stank.

Om van te huiveren ...

DE  GRONDBEGINSELEN  VAN  DE  ORTHODOXIE.

Velen,  zowel  christenen  als  heidenen,  gruwden  van  dit  soort  ideeén.  Irenaeus,   een  christen  uit  Anatolié  die  later  naar  Lyon  verhuisde  in  het  huidige  Frankrijk,  ging  er  tegenin.  In  Lyon  werd  hij  geconfronteerd  met  het  gnosticisme  en  rond  180  scheef  hij  een  zeer  lijvig  boek  waarin  hij  het  beschreef  en  aanviel.  Irenaeus  haatte  zo’n  beetje  alles  wat  te  maken  had  met  gnosticisme.  Hij  haatte  de  manier  waarop  gnostici  afgaven  op  de  stoffelijke  wereld,  waarin  God,  naar  zijn  idee,  zeer  geïnteresseerd  was.  Hij  haatte  de  manier  waarop  ze  Christus  splitsten  of  zijn  ware  menselijkheid  weigerden  te  erkennen.  Hij  haatte  de  manier  waarop  ze  onderscheid  maakten  tussen  de  God  van  het  Oude  Testament  en  die  van  het  Nieuwe  Testament ;  ze  zagen  het  belang  van  de  geschiedenis  niet  in.  Hij  vond  dat  het  christendom  geworteld  moest  zijn  in  zijn  joodse  verleden.  God  had  gehandeld  in  oudtestamentische  tijden  en  de  kerk  was  de  belichaming  van  zijn  beloften  aan  Abraham  en  diens  familie.  Irenaeus  vertegenwoordigde  wat  wij  het  ‘toonaangevende’ ,  niet – gnostische  christendom  kunnen  noemen.  In  tegenstelling  tot  gnostici,  met  hun  geheime  traditie  die  slechts  werd  overgeleverd  aan  ‘ingewijden’ ,  stelde  Irenaeus  dat  de  overtuigingen  van  de  kerk  voor  iedereen  toegankelijk  waren.  Door  deze  bewering  stelde  Irenaeus  de  norm  voor  wat  later  de  orthodoxie  zou  worden.  Tertullianus,  die  een  paar  jaar  later  leefde,  deed  hetzelfde,  hoewel  niet  uit  verzet  tegen  de  gnostici.  Irenaeus  en  Tertullianus  waren  het  erover  eens  dat  het  christelijk  geloof  was  begonnen  bij  Jezus.  Hij  had  de  waarheid  aan  zijn  volgelingen  onderwezen,  met  name  de  twaalf  apostelen.  Na  Pinksteren  hadden  deze  apostelen  en  andere  discipelen  het  goede  nieuws  over  de  wereld   verspreid,  onderweg  kerken  stichtend.  In  die  gemeenten  onderwezen  zij  het  evangelie  zoals  Jezus  het  hen  had  geleerd  en  ze  stelden  predikanten  en  bisschoppen  aan  om  het  werk  te  continueren  na  hun  dood.  Sindsdien  was  dat  zo  doorgegaan.  Daarmee  bestond  er  een  onafgebroken  traditie  vanaf  Jezus.  Dit  idee,  ‘apostolische  principe’ ,  was  een  hoofdzaak  voor  de  kerkvaders  en  zou  in  latere  eeuwen  uitermate  belangrijk  blijven.  Dit  betekende  dat  er  een  richtlijn  was  waaraan  overtuigingen  konden  worden  getoetst.  Zoals  Tertullianus  het  in  zijn  Proces  tegen  de  ketters  stelde ;  Het  is  duidelijk  dat  alle  doctrines  die  stroken  met  de  apostolische  kerken -  deze  mallen  en  oorspronkelijke  bronnen  van  het  geloof -  als  waar  moeten  worden  beschouwd,  aangezien  ze  ongetwijfeld  bevatten  hetgeen  die  kerken  ontvingen  van  de  apostelen,  de  apostelen  van  Christus,  Christus  van  God.  En  alle  doctrines  die  de  waarheid  van  de  kerk  en  de  apostelen  van  Christus  en  God  tegenspreken,  moeten  als  vals  worden  gezien.

Wordt  vervolgd.