Filosoferen?
Ja, of toch niet?
04-02-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sneeuw

Een witte wollige dikte bedekt bruggen, straten, graskant… Alles ziet er eender, rustig en vredig uit. Zelfs het gras bij de buurman is even wit als het andere.

Het vrouwelijke borstbeeld op het muurtje is getooid met een dikke puntmuts en de sneeuw heeft zelfs een passend topje gebreid voor haar.

De poes snuift nieuwsgierig haar eerste lijntje, likt de sneeuw en zet voorzichtig de eerste stappen op het onbekende. Het voelt blijkbaar goed aan want al snel springt hij via de ronde tafel de muur op om dan in de witheid te verdwijnen.

Met pijn in het hart ruim ik de sneeuw van de stoep die al gedeeltelijk vastgevroren zit. Veiligheid boven schoonheid.

 

Zouden we dit jaar nog eens op de Damse vaart kunnen schaatsen? Groot en klein, jong en oud verenigt op het ijs?
Op de vesten zie je in ieder geval een op en af wandelen van gezinnen samen met de slee op weg naar de molens of net terug. Ieder met een al dan niet bevroren glimlach en rode wangen versierd. Het ene kindje al meer enthousiast over de koude dan het andere.

Op het water liggen er ijsvlaktes met een tapijt van sneeuwvlokken en een motief van eendenpoten. De eenden dicht bij elkaar.
Mijn bergschoenen laten hun sporen na, ook als ik terug thuis kom doen ze dit.
Ik zet de radio aan en verneem dat de Nederlanders speculeren op een 11 stedentocht. De poes nog steeds op sneeuwtocht.

 

Een warme chocolademelk met een snufje chili verwarmt mijn binnenkant en doet me wegdromen…
Een bekend gemiaauuww maakt me ‘wakker’. Mijn hart tevreden dat hij de weg terug gevonden heeft.

Morgen verder genieten van de witte dagen in Brugge, weliswaar te voet. Een leuk vooruitzicht!

04-02-2012 om 00:00 geschreven door Francine  


27-01-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Winter

De winter is ingetreden.
Ook al zal het van korte duur zijn; nu is ze er!
Met een open hemel en een stralende zon.
De grassprietjes zijn getooid met een bontjas van bevroren dauwdruppeltjes en op de beken ligt een dun laagje ijs die me doet denken aan het caramellaagje van een crème brûlée. Heerlijk!
De gesprekken in de verte worden vertaald door rookwolkjes die op gezichtshoogte blijven hangen. De mutsen; sjaals en wanten vieren hoogtij en tegen de avond zie je nog amper mensen op straat.
Iedereen wil knus in de warmte van een vuur of een 'thuis' zijn.
Op zo'n moment buitenkomen in een stad als Brugge brengt mij meteen terug naar de tijd van Charles Dickens. In gedachten zie ik dan de schaars geklede jongetjes door de straat een koets achterna rennen. Een vrouwtje die haar grauwe handen uitsteekt om haar lekkere appels aan te prijzen...
Ondertussen bijna thuis.
De fontein in het park werd stilgelegd met deze vorst.
De geluiden van buitengesloten rokers krijgen hierdoor meer gehoor.
M'n stappen klinken hol hoewel ik me vanbinnen vol voel met al die heerlijke impressies.

27-01-2012 om 00:00 geschreven door Francine  


23-01-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gelukkig zijn – mijmeringen

“Gelukkig zijn. Gelukkig zijn. Daarvoor wil ik alles ge-even.” Raymond schreeuwt het uit als een klein kind met rauwe stem die de wanhoop en het verlangen benadrukt zoals geen ander dit kan.

Gelukkig zijn, wie verlangt er niet naar? Misschien ligt het dichterbij dan we denken. Het is in ieder geval een grensoverschrijdend verlangen als we Geneviève Cooremans mogen geloven.

Misschien is het gewoon genieten van wat we hebben en te bieden hebben?
Misschien is het een leven zonder stress en met wat minder tevreden zijn?
Misschien kunnen we nu in tijden van crisis ons eigen nest terugvinden en waarderen? Ons huis terug opwarmen en opfleuren met de gezelligheid van onszelf, familie en vrienden, hoe groot of hoe klein, hoe modern of hoe traditioneel ons huis ook is?

Een tas warme koffie of thee, een koek of taart (misschien zelf gebakken), die warme babbel en zomaar binnen kunnen vallen en altijd welkom zijn. Zalig toch!

Misschien dwingt de crisis ons terug alles in de buurt te zoeken en… te vinden? Kwaliteit van dichtbij.

Misschien komt ‘het dorp’ terug tot leven waarbij we alles weten van elkaar maar ook klaar staan voor elkaar, delen met elkaar… Een modernere, harmonischer versie van wat was.

Gelukkig mag ik dit nu al beleven; die warme vrienden met die warme babbel, buren die je binnen vragen voor een kop koffie; vrienden dichtbij; natuur dichtbij; een prachtige stad en een straat als een dorp.

Het hebben achter ons laten en plaats maken voor het zijn? Wel Genevièveken, mij lijkt het in ieder geval wat!

 

http://www.youtube.com/watch?v=ELt-8oViHac

 

23-01-2012 om 00:00 geschreven door Francine  


22-01-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leve de schone dagen!

Na enkele dagen het bed te houden, jeukt het toch om naar buiten te gaan, ondanks de vermoeidheid die nog in mijn spieren zit.

Ik monteer het opgevouwen metaal en rubber tot een plooifiets, duffel me goed in en stap met een big smile de fiets op. Blijkbaar hebben veel mensen nood aan zo’n mooie dag als vandaag. De Vesten kennen veel succes bij wandelaars, fietsers en lopers.

“Thomas, Jelle, kom hier!” roept een bezorgde moeder omdat haar kinderen het volledige pad in nemen en niet te houden zijn nu ze eindelijk weer buiten kunnen. Ondanks de felle wind toch nog vele fietsers in beweging, de wieken van de molens stil.

Langs de Damse vaart wemelt het van de waterkiekens die net zoals de vaart al lang niet meer wereldvreemd zijn. Labradors spelen in het riet met een ontzettend enthousiasme en de wind ook, wat zorgt voor een zalig rustgevend geruis. De vlakke polders, net niet onder water, laten hun grassige haren strelen door de wind. Rust. Vrede. Zuurstof.

De zon verandert de hemel in azuurblauw en het water in een glanzende zilveren stroom omzoomd van zacht gouden verdroogd riet. Wat een rijkdom, zomaar voor het grijpen! De wind draagt mijn fiets en laat me volop genieten. De tegenliggers houden een gevecht met één of ander wild beest die hen tegenhoudt vooruit te komen. Puffend, de ogen dichtgeknepen en met een blik van “wacht maar…” kruisen we elkaar.

In de verte belooft de witte molen een rustpunt in het idyllische dorpje, Damme. Mooi en dichtbij.

22-01-2012 om 00:00 geschreven door Francine  


15-01-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Frieten
Als echte Belgen op zondag frieten vandaag.
Zelf hebben we geen friteuse omdat het ganse huis dan stinkt maar ook omdat we thuis eigenlijk zelden frieten eten en het frietvet van de vorige keer dan al slecht is. Vandaag met dat koude weer dus heerlijke frieten met zout en pepersaus.
Met de fiets door het koude Brugge met een mooie open hemel. Even de lichtjes op de fiets want het is al donker. De
frisse lucht doet deugd als je zo een ganse namiddag in de warmte bezig bent. Met als vertrekpunt de bootjes is het meteen ontspanning.
De vriendelijke dame, die er ook voor zorgt dat vegetariërs een frietje met saus en hapje kunnen bestellen, noteert de bestelling en aan de kassa bengelt een foto van ooievaar in plasticzak die met zijn bek al een gaatje heeft kunnen prikken.
Vanaf 9 euro kan je een zakje meenemen maar het artikel wijst er op dat je dit beter niet doet als je diervriendelijk wil zijn. De zakjes zorgen voor milieuvervuiling en vergiftiging van vogels en vissen die dit plastic opeten waar het dan zwaar op de maag ligt of die verstikken in zo’n zakje.
De frieten belanden, ingepakt in gerecycleerd papier en bakjes, dus in mijn handtas.
Ze zijn lekker, maar die van de andere frietzaak zijn toch beter oppert mijn jongste dochter.
Neen, neen, ik eet nog liever die van op de markt, het linkerkraam aan het Belfort, zegt de oudste.
Ja? Ik vind juist die van het rechterkraam aan het Belfort beter.
Hmm, liefst van al zou ik die van het linkerkraam willen met dan de stoverijsaus van het rechterkraam. De stoverijsaus van het linkerkraam is maar niets, zo zoet, yek!
Ondertussen zijn de bakjes leeg en komen we tot het besluit dat we maar eens een vergelijkende degustatie friet zullen organiseren. Eerst in het rechterkraam, dan in het linkerkraam, dan in de vroegere frietzaak en op het einde die van de milieuvriendelijke zaak. Dit zullen we best niet doen voor we op de vesten lopen.
De frietjes hebben gesmaakt en morgen op de trein zal iedereen van de geur kunnen meegenieten als ik mijn handtas openmaak. Dit is Belgisch ;-)

15-01-2012 om 21:50 geschreven door Francine  


14-01-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vroege lente of late winter?
De natuur ligt in de knoop. Dieren komen wakker uit hun winterslaap en op de Kalmthoutse Heide kan je al natuurwandelingen maken om de bloesems te bewonderen evenals de sneeuwklokjes en de krokussen.
Zelf ben ik deel van de natuur. Geen wonder dus dat ik vandaag dan ook aan de grote voorjaarsschoonmaak ben begonnen.
In het licht van een stralende zon heb ik de ramen gezeemd en van de benedenverdi...
eping alle hoekjes en kantjes bewonderd en het vuil met een brede glimlach weggehaald.
Ik die anders gewoon kuis omdat ik het graag proper heb, heb vandaag intens genoten van de schoonmaak. De wereld staat inderdaad op zijn kop en blijkbaar kan dit ook plezierig zijn!
Op straat groeten de mensen elkaar en blijven even stilstaan voor een praatje. De buurman wou me zijn sleutels bezorgen om ook bij hem even de lente binnen te halen, maar daarvoor heb ik toch maar vriendelijk bedankt. Trop is Trop!
Hoewel, zelfs de plantjes buiten heb ik afgestoft. Op het einde van het vorige jaar werden deze met een dikke laag zaagsel bedekt toen de houten platen voor de tienerkamers op maat werden gezaagd. Liever buiten dan binnen natuurlijk.
Maar ja, als je de ramen schoonmaakt, kan je toch moeilijk naar die treurige bestofte planten kijken. Deze planten zullen ook blij zijn eindelijk die stofjas die ik aangetrokken heb, uit te trekken om nu met volle teugen hun bladeren door de prille zon te laten kleuren. Ik zag dat ze tot in hun wortelpuntjes in hun nopjes waren.
Bij mijn vorige woning had de buur een spreuk gebeiteld: “Arbeid brengt vreugde”.
Jammer dat ik het hem niet meer kan zeggen, maar ik kan het alleen maar bevestigen.
Dan wel arbeid zonder stress uiteraard!

14-01-2012 om 00:00 geschreven door Francine  


23-12-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijn eerste blog

stilletjes sluip ik de wereld van de blog binnen.
Op mijn kousevoeten omdat niemand mij zou zien...
Met blozende wangetjes omdat ik niet goed weet wat te vertellen.
Misschien kan ik jullie wel via deze weg mijn wensen overmaken, jullie een glimp laten volgen in mijn gedachten...

23-12-2011 om 00:00 geschreven door Francine  




Archief per week
  • 27/02-04/03 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 19/12-25/12 2011

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    Laatste commentaren


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs