De winter is ingetreden.
Ook al zal het van korte duur zijn; nu is ze er!
Met een open hemel en een stralende zon.
De grassprietjes zijn getooid met een bontjas van bevroren dauwdruppeltjes en op de beken ligt een dun laagje ijs die me doet denken aan het caramellaagje van een crème brûlée. Heerlijk!
De gesprekken in de verte worden vertaald door rookwolkjes die op gezichtshoogte blijven hangen. De mutsen; sjaals en wanten vieren hoogtij en tegen de avond zie je nog amper mensen op straat.
Iedereen wil knus in de warmte van een vuur of een 'thuis' zijn.
Op zo'n moment buitenkomen in een stad als Brugge brengt mij meteen terug naar de tijd van Charles Dickens. In gedachten zie ik dan de schaars geklede jongetjes door de straat een koets achterna rennen. Een vrouwtje die haar grauwe handen uitsteekt om haar lekkere appels aan te prijzen...
Ondertussen bijna thuis.
De fontein in het park werd stilgelegd met deze vorst.
De geluiden van buitengesloten rokers krijgen hierdoor meer gehoor.
M'n stappen klinken hol hoewel ik me vanbinnen vol voel met al die heerlijke impressies.

27-01-2012 om 00:00 geschreven door Francine  

“Gelukkig zijn. Gelukkig zijn. Daarvoor wil ik alles ge-even.” Raymond schreeuwt het uit als een klein kind met rauwe stem die de wanhoop en het verlangen benadrukt zoals geen ander dit kan.

Gelukkig zijn, wie verlangt er niet naar? Misschien ligt het dichterbij dan we denken. Het is in ieder geval een grensoverschrijdend verlangen als we Geneviève Cooremans mogen geloven.

Misschien is het gewoon genieten van wat we hebben en te bieden hebben?
Misschien is het een leven zonder stress en met wat minder tevreden zijn?
Misschien kunnen we nu in tijden van crisis ons eigen nest terugvinden en waarderen? Ons huis terug opwarmen en opfleuren met de gezelligheid van onszelf, familie en vrienden, hoe groot of hoe klein, hoe modern of hoe traditioneel ons huis ook is?

Een tas warme koffie of thee, een koek of taart (misschien zelf gebakken), die warme babbel en zomaar binnen kunnen vallen en altijd welkom zijn. Zalig toch!

Misschien dwingt de crisis ons terug alles in de buurt te zoeken en… te vinden? Kwaliteit van dichtbij.

Misschien komt ‘het dorp’ terug tot leven waarbij we alles weten van elkaar maar ook klaar staan voor elkaar, delen met elkaar… Een modernere, harmonischer versie van wat was.

Gelukkig mag ik dit nu al beleven; die warme vrienden met die warme babbel, buren die je binnen vragen voor een kop koffie; vrienden dichtbij; natuur dichtbij; een prachtige stad en een straat als een dorp.

Het hebben achter ons laten en plaats maken voor het zijn? Wel Genevièveken, mij lijkt het in ieder geval wat!

http://www.youtube.com/watch?v=ELt-8oViHac

23-01-2012 om 00:00 geschreven door Francine