Je bent op mijn weg gekomen,
niet om te bezitten, maar om lief te hebben.
Kan ik liefhebben zonder te willen bezitten?
Kan ik liefhebben en los laten?

Sinds ik streef een goed mens te zijn,
kom ik in confrontatie met twijfels over alles wat was in het verleden,
komen er nieuwe antwoorden op me af gehuld in een dikke mist.

Kan ik loslaten wat was?
Heb ik het lef die dikke mist binnen te stappen?
Durf ik onvoorwaardelijk lief te hebben?
Kan ik al onvoorwaardelijk liefhebben?
Kan ik liefhebben alleen maar door te genieten van het geven, het delen zonder te verlangen terug te krijgen?
Kan ik goede momenten plaatsen en waarderen zonder de vraag naar meer?
Kan ik loslaten wat door de maatschappij opgedrongen wordt en mijn eigen weg zoeken en… vinden?

Het vertrouwen die ik zoek was na een moeilijke relatie, begin ik terug te krijgen, niet alleen naar een nieuwe relatie toe, maar ook naar het leven op zich.
Hoewel ik terug meer vertrouwen krijg ben ik toch bang om terug gekwetst te worden, maar kan je gekwetst worden als je vertrouwen hebt, als je De Liefde als dusdanig ervaart als kunnen geven uit een oneindige bron zonder terug te willen, te bezitten, een ego te hebben?

Dus toch niet helemaal hersteld? Of zijn deze twijfels normaal, juist nodig om een goed mens te kunnen zijn?
http://www.youtube.com/watch?v=gKre_r9iNhI