aangekomen in jaipur blijken de kamers heel duur en de meeste volzet. uiteindelijk vinden we een kamer waar ze ons beloven een extra bed bij te zetten voor de nacht. we krijgen een versleten matras od grond, we staan versteld. ik ga rustig praten met de man ad receptie en leg hem uit dat ik geen hond ben en niet od grond zal slapen en al zeker niet voor de prijs die we betalen voor de kamer. dat dit een hotel is en geen kennel. ik was nogal nijdig dat ze ons weer maar s iets anders beloofd hadden dan hetgeen we kregen en ook moe van de afgelopen busreis en het voortdurend aangeklampt worden door riksjarijders en bedelende vrouwen en kinderen. hij glimlacht en belooft iemand te sturen... ik ben benieuwd. maar dit is het minste van onze zorgen, want els gaat morgen een overdosis cultuur opsnuiven en ik ga met een engelse jongen op stap die hier ook logeert en die ik net ontmoette.
de volgende dag gaan we op stap naar het Amber Fort, we nemen een riksja die ons eerst naar een restaurantje brengt waar we heerlijk ontbijten en daarna volgt het bezoek. het is een heel rustige jongen met zin voor humor en we amuseren ons samen. de riksjaman wacht ons op en we stoppen nog eens ah waterpaleis om een fotootje te nemen. daarna gaan we samen naar een instituut waar ze kerala ayurvedische massage geven. eerst iets eten in een restaurantje ernaast, zodat ze alles kunnen klaarzetten voor ons. voor 30 euro krijgen we een hoofdmassage, een volledige gelaatsverzorging een lichaamsmassage met warme olie, een stoombad voor het gezicht en het hele lichaam en een sirodhara. voor wie dit niet kent, dan gieten ze zo n kwartiertje warme olie over je hoofd terwijl je neerligt en terwijl ik de straaltjes volgde doezelde ik langzaam weg. zaaaaalig. we komen allebei heel slaperig en ontspannen buiten en moeten de hele tijd lachen. we lopen te voet weer naar het hotel waar ik wat ga rusten en simon, zo heet hij gaat zijn vrienden opzoeken. s avonds zitten we nog tot laat buiten in de tuin vh hotel met een miziekje en een drankje, een mooie afsluiter.
de volgende dag huren we met zijn drietjes een riksja voor de hele dag en gaan oa naar de zoo, waar we schrijnende beelden zien van uitgemergelde dieren in veel te kleine kooitjes en pakken uitbundige indiers met hun kinderen, want dit is hun uitstap op zondag ! daarna gaan we de zonnetempel bezoeken in een heel mooi stukje natuur, het is heel warm maar we zetten door en het is een unieke ervaring. we krijgen bijna ruzie met de wacht van de tempel omdat hij geen engels kent en ons probeert te laten betalen om foto s te nemen. we zijn ook geschokt, want we zien een heel gewond aapje liggen dat nog nauwelijks beweegt en kennelijk lijdt.ik vraag ad wacht of hij het beestje niet uit zijn lijden wil verlossen, maar hij antwoordt, no problem en negeert mij verder. tjah, dit is de hardheid van de natuur zeker...
na het bezoek gaan we lekkere chicken massala eten en dan naar het hotel terug. s avonds gaat simon weg en het afscheid valt me zwaar, maar ook dit is backpacken.
de volgende morgen nemen we de bus voor 6 uurtjes naar agra, de kers op de taart, het bezoek ad taj mahal!
...gisteren 2 zwerfkinderen ontmoet id stad en voor 3 euro koop ik hen een zak meel om chapati, hun brood mee te maken. ik vraag aan de eigenaar ve winkeltje of dit echt arme mensen zijn, want er is ook heel veel maffia onder bedelaars. om een vb te geven; in calcutta worden mensen opzettelijk verminkt om te gaan bedelen en geld binnen te brengen voor hun opdrachtgevers en dit systeem wil ik natuurlijk niet ondersteunen. de eigenaar raadt me aan de zak meel te laten opensnijden bij aankoop, zo kunnen ze hem niet doorverkopen. zo gezegd, zo gedaan. de kinderen nodigen ons uit mee te lopen naar hun huis om te tonen dat ze echt arm zijn. we gaan mee en vinden zo n 5 volwassenen en 10 kinderen onder wat stokken met dekens overdekt, hun huis. mama geeft borstvoeding ad jongste telg en laat ons trots nog een stukje navelstreng zien dat nog ah buikje hangt, dit is een pasgeborene. ik deel mijn laatste pakje kleren uit die ik vanuit belgie meebracht en niet meer draag en ze vechten er zowat om. ze maken muziek en dansen en nodigen ons uit om mee te doen. we bedaqnken vriendelijk want we staan nog ad grond genageld van deze taferelen die zij zo normaal vinden. we komen ogen en harten tekort voor deze armoede. verder is het volkje van deze stad niet te omschrijven, dus laat ik de foto s voor zich spreken: in 1 woord: prettig gestoord! terwijl ik dit schrijf, zit ik ih restaurant van onze guesthouse, voel de warme wind die vanuit de tuin binnenwaait, waar een paar pauwen trots hun veren laten zien. ik eet een pannenkoek met verse banaan en drink een lemon/soda (vers geperst limoensap met spuitwater, heerlijk verfrissend). dat heet dan gelukkig zijn. gisteren hebben we ons ook eens goed laten gaan in de kleine winkeltjes en een en ander gekocht. ik heb me een hippie outfit aangeschaft om hier een beetje in te passen en mijn zwarte kledij v belgie ingeruild voor de vrolijke kleuren en lichte stoffen van india. mij t-shirts kosten toch wel 2 euro en mijn broeken 3 euro per stuk zeker! schoonheidsproducten heb ik hier ingeslagen voor 5 jaar ver, dus o wee als ik een rimpel zie verschijnen. nu nog de goedkoopste koerier zoeken om dit allemaal naar belgie te versturen. toen we hier aankwamen, hadden we voor het eerst wat moeite om een kamer te vinden voor een schappelijke prijs. uiteindelijk komen we overeen voor een kamer met een mobiele airco die ze zullen brengen. even later komt een vooroorlogs, bombastisch toestel onze kamer binnengereden, maar op dat moment is er net een stroomonderbreking vanwege de hitte, dus we kunnen het ding niet testen. als we na wat shoppen weer op onze kamer komen, blijkt dit een extra ventilator te zijn ipv een mobiele airco. we gaan in discussie met de man vd receptie, maar hij biedt ons geen tegemoetkoming. we voelen ons bij de neus genomen en zeggen dat we zullen weggaan en niet betalen. uiteindelijk vraag ik naar de manager. die blijkt in frankrijk te zijn, zijn moeder is er wel en we gaan met haar een babbeltje doen. resultaat: ze laten ons gaan zonder aan te rekenen. we kloppen aan bij de buren en slapen in deze guesthouse voor 2 euro pp. de volgende morgen vinden we een heel leuk hotelletje met airco. ook dit is backpacken ! Pushkar is mijn favoriete stadje tot nu toe. vanmiddag nemen we de bus naar jaipur. tot schrijfs!
op de bus naar pushkar, 5 uurtjes. de zwaarste rit tot nu toe, want geen airco en het is bloedheet. wel lekker tss de lokale bevolking wat zorgt voor veel plezier. een paar jonge indiers op de bank achter ons blijven ons aanstaren als we onze handen wassen met zeep zonder water en ik bied hen ook wat aan. na wat aarzelen proberen ze toch en ze hebben een mirakel ontdekt, ze blijven aan hun handen ruiken. nu we bij de mirakels aanbeland zijn, we zijn in pushkar aangekomen, de heilige stad, alles is hier heilig, dus wij vanaf nu ook. vlees, roken, drinken en kussen in het openbaar zijn hier verboden, zo vermeldt ook de receptie van ons hotel. s morgens eet je hier pannenkoeken gemaakt van deeg zonder eieren, een mirakel. we ontdekken ook een bob marley look a like, die nog is blijven steken in zijn tijd. hij kust zijn favoriete huisdieren, een reuze en een mini schildpad die in de tuin rondzwerven en hun mandje hebn onder de receptie desk. ze heten allemaal lilly. het is er smerig en vuil, maar we eten er heerlijke pizza met verse groenten en worden niet ziek, een mirakel...
ik heb nog wat fotootjes toegevoegd en probeer vanavond nog mijn tekst over te typen uit mijn boekje, maar nu wacht mijn date, simon uit de uk op mij om samen op pad te gaan vandaag, els heeft een groepstrip overdosis cultuur geboekt en ik ga yoga, meditatie doen, het fort bezoeken en naar de zoo hier in udaipur waar we gisteren aangekomen zijn.
voor 1400 rupees huren we een taxi met chauffeur die ons van udaipur naar jodhpur brengt, 6 u rijden, 300 km verder, over een heel drukke, smalle, gebrekkige weg (maar 1 keer per jaar wegenwerken hier, maar het resultaat moet je er dan ook bijnemen), door het arravelli gebergte, heel mooi, heel groen, verse frisse lucht, heerlijk. om 7u ontmoeten we onze 'man voor de dag': een22-jarige, knappe, zachte indier, we zijn in ons nopjes. na een uurtje rijden bezoeken we het fort van kumbalghar waar reuze-apen ons komen tegemoetgesprongen od vestingen vh fort. anderhalf uur later stoppen we voor de lunch. gezien mijn darmen gisteren voor het eerst hevig protesteerden, besluit ik om wat slaap in te halen in de taxi ipv te eten. onder het geluid van kraaiekreten en middenin het groen doezel ik met mijn been half uit de taxi hangend heerlijk weg. daarna bezoeken we de tempels van ranakpur, helemaal in wit marmer met meer dan 1400 pilaren gekerfd met afbeeldingen van dieren,goden en godinnen, natuurelementen, enz... het is hier ondertussen 43 graden en we moeten even wennen ad temp. terwijl els de derde tempel gaat bekijken, kies ik ervoor om de wilde apen te bekijken die net voor de tempel ah spelen zijn, echt leuk om te zien hoe de jongste aapjes in bomen hangen, over elkaar rollen en heel vreemd opkijken als ik hen wil fotograferen. als ik mijn fototoestel richt op een grote aap die onder een boom zit, slaat hij 2 keer hard met zijn poot od grond en laat zijn tanden zien. hij wil dus liever niet gekiekt worden begrijp ik, dus ik ga weer de kleintjes bekijken. 4u later, na een helse rit door woestijnachtig, dor gebied en tegenliggers waaronder: auto s, kamelen,buffels, honden, koeien,hangbuikvarkens, indiers te voet, vrachtwagens, lokale bussen vol met mensen oh dak, brommers en lokale marktjes, komen we aan in jodhpur, waar het verkeer zo mogelijk nog gekker en drukker is. ik durf niet meer te kijken en leg me od achterbank vd taxi. even later ben ik weer in staat om foto s te nemen. maar het moet gezegd, hoe gek ook, de indiers weten waar ze mee bezig zijn, we zagen hier nog geen ongevallen! we worden afgezet aan een heel leuke guesthouse met zwembad en vluchten naarbinnen, want het is 19u s avonds en, jawel, nog steeds 43 graden, want we zijn ondertussen alweer 4u dieper de woestijn in vanaf ranakpur, dus morgen wordt het hier overdag nog iets warmer, ahum.... we proberen nog onze charmante taxi chauffeur te kidnappen voor een paar dagen, maar het lukt niet, haha, nadat we iets in zijn gastenboekje geschreven hebn, vertrekt hij.
dins 14 juli: vanmorgen wakker geworden en ik was echt bang, weer die drukte, te warm om buiten te komen, een vuile, vreemde stad, het onbekende ... terwijl els zich al buiten waagt met het opstaan vd zon, blijf ik wat op mezelf, neem een douche en doe een half uurtje vipassana meditatie om weer wat grond onder mijn voeten te voelen, uit mijn hoofd te komen en in mijn lijf te zakken. het werkt, voorzichtig waag ik me buiten en voel dat er niets is om bang voor te zijn, integendeel, als ik voorbij mijn westerse ogen kijk, voel ik met al mijn andere zintuigen hoe charmant, mooi, gezellig en grappig deze stad is. ik ga weer mee met de stroom van india en het ontroert me hoe vele kinderen en volwassenen me luidop goeiemorgen toeroepen op straat, ik groet hen terug en ben er weer helemaal. ik spreek een man aan en zeg dat ik een hippie broek zoek en kom na wat onderhandelen en praatjes over belgie terug met 2 rokken voor elk 3 euro en 3 kettinkjes in amethyststeen van elk anderhalve euro van een vriend van hem. tevreden keer ik naar mijn hotelkamer terug voor een siesta. vanavond gaan els en ik samen terug voor een uitgebreide shopping. ondertussen leer ik steeds beter hun spel van afbieden kennen en vind het een uitdaging om altijd weer nieuwe truken uit te vinden; zeggen dat ik dringend weg moet, de waar na het bekijken achteloos ad kant gooien alsof het mij niet interesseert, eindeloos zeuren over een of ander vlekje od kledij, hen eerst laten hun prijs zeggen en dan plots oh einde zelf de mijne noemen, mijn bedrag in gepast geld plots gedecideerd op tafel gooien, als ik geen korting krijg, zegn dat ik dan maar 1 stuk koop, want ik ben nog 5 weken in india en heb nog veel kansen om te kopen enz... het werkt, geloof me! 1 gouden regel: nooit je stem verheffen of geirriteerd raken, want het blijft een spel, geen gevecht ! wat eten betreft leven we hier al 2 dagen op bananen en droge koeken, want veel is er hier niet dat we verdragen onder deze hitte, maar we voelen ons goed, dus geen probleem. gisteren lagen we beiden ah gieren vh lachen in onze kamer met alle zottigheden van india. ondertusn heb ik ook een lijst aangelegd vd dieren die we op onze tocht tegenkomen, ik voeg ze toe en pas ze dan af en toe aan.
het is te heet om buiten te komen, du siesta-tijd ! zin om wat te schrijven.
8 uurtjes trein dus van mumbai naar ahmedebad, de thuishaven van ghandi. na een geanimeerde treinrit stappen we om 23u, 2u later op onze slaaptrein richting udaipur. de conducteur komt zeggen dat we de coupe voor ons alleen hebben, tof. nog geen minuut later komen 2 louche uitziende indiers ons zeggen dat we onze coupe niet mogen sluiten, dat zij straks bij ons komen slapen...euh...ik denk het niet ! inderdaad, een uurtje later voortdurend geklop op ons deur en gefriemel ad klink, ik ben bang en els krijgt de slappe lach. een beetje later wordt het stil en we slapen tot de ochtend. in de coupe naast ons sliep wel een vriendelijke jonge gast ui engeland die ons zei dat we hem altijd mochten wakker maken als het nodig zou zijn, dus we waren wel veilig. als we om 7u40 vd trein stappen, komen we in een andere wereld terecht, drukkende hitte, geen vocht meer, heel mooie mensen, minder armoede en riksja s voor het eerst. we springen erin en vinden dit veel leuker dan de taxi. na een dolle rit in nauwe straatjes vol riksja s, koeien met kalfjes, vrouwen met een groep ezeltjes die bakstenen dragen,wandelaars, brommers en karren vinden we een heel charmante guesthouse met een zalig rustige tuin en 2 dakterrassen voor 6 euro per nacht per kamer, dus nog delen door 2. we springen de douche in, eten een omelet, hersorteren onze rugzak en gaan city palace bezoeken, het verblijf van de maharana van rajastan en ook het grootste paleis van deze staat. we zeveren ook wat met de mannen aan de wachtpost en vragen wanneer we thee kunnen drinken met de maharana, 6 maand op voorhand te boeken, dit gaat dus niet door... ze nemen volop foto s van ons en wij van hen. na het bezoek gaan we eten en slenteren wat rond in het dorp rond de jagdish tempel. een man in de tempel wil wat met me praten en ik waag mijn kans, ik vraag hem waar de kamasutra afbeeldingen staan op de buitenkant vd tempel, had dit gelezen in de reisgids, haha. hij neemt mij direct mee naar de enige drie afbeeldingen die er zijn en ik neem foto s. daarna neemt hij me mee naar een atelier waar kamasutra tekeningen geschilderd worden, prachtig wek, maar duur, jammer, heel mooi.
deze morgen om 8u vertrokken met twee antwerpse toeristes voor een voormiddagje paardrijden in het arravali gebergte met lunch achteraf. els is bang van paarden en gaat dus de stad verkennen. prachtige tocht op kleine paadjes tussen groene velden die bewerkt worden door vrouwen met kleurrijke sari s. de mannen verkopen de oogst in de stad en verbouwen, de vrouwen oogsten. we rijden door hele primitieve dorpjes waar alle kinderen zwaaien en hi, hello, namaste roepen. we begroeten hen hartelijk terug. we gaan ook een meer bekijken waar wel water in is, want de meeste meren zijn hier helaas droog door de klimaatswijziging. wanneer we na een paar uur doodmoe van ons paard glijden maakt een vrouw op de grond eten voor ons klaar, het is heel lekker. nu even rusten en vanavond weer de drukte in om onze bus te boeken voor morgenvroeg. via ranakpur naar jodhpur of rechtstreeks, dat weten we nog niet, hangt ervan af of we een taxi kunnen delen met iemand die we in de stad vinden...
