thuis...of toch bijna...net niet...en dan toch ;-))
Ik ben thuis ! en tevreden...
Toen ik op de luchthaven van Delhi aankwam om 11u plaatselijke tijd (dus Belgie+3,5u), vernam ik dat mijn vlucht een uur vertraging had. Op zich niet erg, ware het niet dat ik in Londen maar 1u35 min. had om over te stappen op de vlucht naar België. De Indische vlucht vertrok uiteindelijk nog een kwartier later, in totaal 1u15 min., dus ik was al bijna zeker dat ik de nacht in Londen zou doorbrengen en daar had ik nu eens echt geen zin in.
De hele vlucht dus in spanning of ik het nog zou halen. Ondertussen 4 films bekeken om mijn gedachten te verzetten.
Uiteindelijk, vreemd genoeg, toch geland om 19u20, heel nipt. Een uur vertraging en toch een half uur te vroeg aangekomen, ik weet niet hoe ze t doen...? Samen met nog een ander meisje hebben we op Heathrow gelopen en gecrost van terminal 3 naar terminal 1, langs roltrappen, douane-controles, glijdende trappen, dan met een bus naar een andere terminal, nog eens controle, nog meer roltrappen, gewone trappen, weer controle, tickets afhalen tot we er uiteindelijk waren. we hadden nog 5 min. en ik moest nog een bericht sturen naar vrienden dat ze mij toch mochten afhalen, dat ik mijn vlucht niet gemist had, maar mijn batterij van mijn gsm was plat. Ik wou hem opladen, maar enkel Britse stekkers, waar hij niet inpaste. In een winkeltje gevraagd of ik er één kon gebruiken, nee, ik moest er een kopen ... zeg ! Na wat zoeken naar een oplossing, stelde het meisje voor om mijn simkaart in haar gsm te stoppen en zo kon ik toch mijn sms versturen.
Dan uitgeput op een mini-vliegerke van BMI naar Belgie, t was zalig, 40 minuten vlucht ipv de aangekondigde 1u en 10 min, ... rara Na het landen, wachten op de bagage samen met een pak andere mensen uit 2 andere landen. Na lang wachten was onze bagage niet te zien. Ze hadden geen tijd gehad om die in Londen over te laden, dus papiertje ingevuld en ze wordt nagestuurd. Al lang blij dat wijzelf wel in België waren.
Met de vrienden de Quick binnengesprongen op de luchthaven en om 1u s nachts een smakelijke Giant gegeten. Dan naar huis waar mijn reservesleutels voor de benedendeur van mijn appt. blokkeerden, dus bij de vrienden overnacht. Voor mij was het dan eigenlijk al 5u in de ochtend, want mijn bioritme staat nog op Indische tijd. 3 uurtjes slapen, deze morgen mijn auto gaan halen en dan eindelijk binnengelaten door een vriendelijke buurman en nu ben ik echt thuis, heerlijk !
Als ik Els gezien heb en haar foto's gekregen heb, laad ik er nog een aantal op op mijn blog, dus voor de liefhebbers ...
amai, net weer een mini-shockje opgelopen. toen ik vanmiddag terugkwam van mijn middageten stonden aan een volgend restaurant 2 zwaar bewapende mannen in legeruniform. ik bleef nieuwsgierig staan bij een groep tibetanen die zich al had gevormd voor het restaurant. aan de overkant heeft een leuke jonge tibetaan een winkeltje (alle... een gat in de muur waar hij zijn waar verkoopt zonder deur) waar ik dagelijks mijn water en soms waspoeder ga halen en dan met hem babbel. na 15 minuten komen zo n 15 tibetanen, waaronder nog 4 legermannen uit het restaurant, met in het midden een jonge tibetaan in handboeien. de arrestatie gebeurt in een doodse stilte die voor mij dreigender aanvoelt dan was er veel commotie geweest. nu leek het iets alledaags en dat is het hier ook. en de andere tibetanen stonden erbij en keken ernaar.. mijn maatje legde me uit dat de opgepakte een stroper is van leeuwen-en tijgerhuiden die hij via de grens van nepal smokkelt en verkoopt en dat is een beetje verboden... dus kwamen ze die mens even storen tijdens zijn lunch.
alcohol drinken is hier ook verboden. gisterenavond echter zat ik samen met een groepje tibetanen in mijn favoriete restaurant hier ih kamp en ze dronken bier en hielden het blikje en hun glazen onder tafel. de glazen waren geleverd door...jawel, het restaurant!! dus vroeg ik waarom ze dan niet gewoon boven tafel dronken? wel, omdat het verboden is...???!!! euhhh, probeer daar maar s logica in te zien een paar zakenmensen bestelden cola en deden daar dan onder tafel whisky bij, zoals de jeugd bij ons doet op festivals voor de goeikoop, maar hier dus omdat het verboden is.
met 1 vd jongens had ik een heel goed gesprek over tibet en hoe het voelde om gescheiden te leven van je thuisland of het in zijn geval, het nog nooit gezien te hebben. hij is geboren in india. zijn ouders waren destijds gevlucht uit tibet en zijn grootmoeder had tijdens de vlucht zelfmoord gepleegd omdat ze de spanning niet meer aankon toen ze nog maar eens waren opgemerkt door chinezen. hij vertrekt morgen naar canada, waar hij probeert een verblijfsvergunning te krijgen om te studeren, zoniet zal hij er als vluchteling verblijven. ik was onder de indruk van zoveel moed en zoveel verlangen naar...een beter leven, een thuis? hij vertelde ook hoezeer hij nog steeds hoopte te kunnen gaan leven in een vrij tibet, waar enkel tibetanen zijn, ook in het leger, bij de post, de bank, in alle diensten... ik had er nog niet eerder bij stilgestaan hoe normaal ik het vind me in belgie veilig te voelen, mijn eigen taal te mogen spreken, mijn eigen mening te mogen uiten, mijn eigen geloof te mogen kiezen... ik probeer me voor te stellen hoe het moet zijn als morgen tibet ons land bezet en ik plots boedhist moet worden en door hen gecommandeerd word, ik geen enkele overheidsdienst meer kan vertrouwen en er overal spionnen van de regering op de loer liggen... en tibet is nog maar 1 vd staten, landen die worden bezet, ondertussen net 50 jaar, sinds 1959. de chinezen zijn er wel al in 1950 binnengevallen onder het mom van "vreedzaam samenleven" (zo noemden ze de bezetting eerst) en toen dit na 9 jaar niet lukte ... een paar van mijn zekerheden komen op de helling te staan als ik dit alles zie, hoor, ervaar.. het stemt tot nadenken en dat is nooit slecht, het houdt me kritisch, wakker em voelend.
in de receptie van mijn guesthouse heb ik ondertussen een heel interessant boek ontdekt in het nederlands, van isabel allende:het rijk vd gouden draak ik kan nog net stoppen met lezen om te eten, maar verder niet, het boeit me enorm. het gaat over tibet en bevat heel veel informatie, maar het is in een roman verwerkt, zodat het niet saai wordt. dit is ook een prettige manier om mij s 2 dagen t onttrekken van de hitte en alle indrukken die aan een razend tempo mijn lijfje binnenkomen, het doet deugd.
in het kamp loopt hier ook, ... jawel, een oorreiniger rond! hij ziet er heel professioneel uit met een rood mutske op zijn hoofd met oorstokjes en watten die eruit steken en hij heeft ook nog een koffertje bij, want zijn onderzoeken gebeuren grondig en... langs de straat op het trottoir. ik zag hem gisteren aan het werk en heb mijn ogen uitgekeken. vanmorgen zat er ook een handlezer op het trottoir iemand zijn toekomst te voorspellen. gelukkig moeten ze hier geen standgeld betalen zoals od braderie bij ons, den trottoir is hier nog gratis en voor niks!
ondertussen proef ik hier vanalles en eet de lekkerste dingen, ook tibetaans natuurlijk, mmm, heerlijk ! en als je vraagt niet pikant, dan mag je al blij zijn dat je mond maar gewoon in brand staat na de maaltijd wat je met wat limoen wegspoelt, stel je voor dat ik eens pikant eten vroeg.. over de middag at ik weer samen met de mongoolse studente die hier 2 jaar zal blijven, deze keer was haar zus er ook bij, die was hier ondertussen al 2 jaar. ze nodigden me uit om s avonds samen op stap te gaan, maar ik had dringend rust nodig, dus ik heb bedankt voor de uitnodiging.
vandaag mijn grote trekkersrugzak meegepakt naar pahar ganj, een wijk met bazaars en op souvenir jacht geweest. ben blij met de spulletjes die ik gekocht heb. morgen eens alles sorteren en wegen op mijn kamertje en zien hoe ik alles naar belgie krijg op de goedkoopste manier, zonder te moeten bijbetalen op de luchthaven.
de banken zijn voor 4 dagen in staking, dus 3 terminals bezocht voor ik er eentje vond waar nog geld inzat, maar geen probleem, ik heb er. ik zit met gemengde gevoelens. ik wil graag mijn verblijf verlengen, maar ik ben fysisch en psychisch zo moe dat ik beter naar huis kom, maar het knaagt. de komende drie dagen weet ik niet goed wat doen en ver lopen kan ik ook niet meer, gezien mijn vliegtuig vanuit delhi vertrekt op 11 augustus om 14u. ik zie wel wat ik nog uitvind of ik rust gewoon een beetje uit.
ik weet niet hoe het in belgie is, maar hier is een meisje van 14 gestorven a mex. griep in poone, ten zuiden v india bij mumbai, omdat een priveziekenhuis beweerde dat ze die niet had en ze had hem dus wel! india staat nu in rep en roer. de ouders vh meisje dagen de kliniek voor de rechter. in poone staan de hele dag mensen met mondmasker aan te schuiven ad overheidskliniek om zich te laten testen en ze kunnen het daar natuurlijk niet bolwerken, dus is er op tv continu een oproep om zich niet te laten testen en onduidelijke info over de symptomen vd griep. ook hier zie ik dagelijks mensen met mondmasker, vooral in het verkeer en in de metro, zowel indiers als toeristen, vooral japanners dan. ook toen we landden op mumbai 5 weken geleden droeg al het personeel daar een mondmasker, de bewakers, de bedienden...
net even gekeken op de site vh laatste nieuws en k zie dat er bij jullie dus ook 900 gevallen zijn en veel die zich laten testen, zal mijn mondmaskertje maar dragen od luchthaven dus.
over de middag samen gegeten met een meisje uit mongolie. ik dacht dat dit azie was, maar t sluit dus aan bij rusland. ze was hier nog naar een week en had al heimwee en ze is hier twee jaar om te studeren, ocharme dat schaap. k hoop dat ze t hier rap gewoon wordt. gisterenmiddag ook gebabbeld met een trotter uit uk en een eindje gewandeld met hem, was een leuke ontmoeting. vandaag in de metro een pool ontmoet die naar het noorden vertrok en dan naar ladakh. dan nog 2 amerikanen die meer als 6 maanden op reis waren... nog geen vrouwelijke trotters ontmoet die alleen waren, catherine, ik geloof dat wij de enige zijn in india haha!
het moet me toch van het hart. vandaag gaan shoppen in new delhi en het voortdurend aangesproken worden door verkopers en indiers begint na 5 weken zijn tol te eisen. als ze dan ook nog s gaan treiteren en pesten wordt het echt lastig. vanmiddag zat ik efkes in het park tussen een paar indische gezinnen en op een half uur tijd hebben 15 mensen mij aangesproken. 1 wou mijn schoenen poetsen, ik droeg sandalen...! een met thee en koffie, een bedelend kind dat aan mijn mouw trok, een leurder met speelgoed, volwassen indiers die willen babbelen, jonge gasten die elk op beurt met je proberen te praten en giechelen als je niet antwoordt, een bedelaar met verstuikte voet ... enz... bij die laatste werd ik zo kwaad dat ik water gegooid heb uit mijn fles toen hij me na 3 vriendelijke afwijzingen begon aan te raken en met zijn stok tegen mijn voeten begon te slaan, hij kon plots heel rap weglopen en de jonge gasten vonden het heel grappig. tis jammer dat het zo moet gaan, maar als ze me zo in een hoek drummen... dit heeft niets meer met armoede te maken, dit is echt treiteren, dat voel je heel goed op de duur, dat verschil. ik moet wel benadrukken dat dit enkel in hele grote steden is, daar zien ze toeristen niet als mensen maar als geldbuidels die ze moeten leegmaken. in andere steden spreken de verkopers je aan en als je niet antwoordt laten ze je met rust of maken een grapje.
ik wou vanavond een ticket kopen aan de pre-paid riksja booth, dit zijn vastgestelde prijzen zodat je niet moet afdingen en je dus ook niet teveel betaalt. 3 grijnzende, lakse, neerbuigende verkeerspolitie-agenten wilden me geen ticket verkopen. ik vroeg waarom niet, omdat er momenteel geen riksja s vrij waren. de avond ervoor wilden ze me er geen verkopen omdat de electriciteit was uitgevallen en toen heb ik de metro genomen. ok zei ik, dan wacht ik wel tot er een komt, ik zette al mijn shoppingzakken neer en ging bijna op zijn schoot zitten, zo dicht stond ik... moet je s weten hoe snel er plots een riksja beschikbaar was...? ;-)))
een riksjarijder zet je soms 500m voor je bestemming af zodat je nog een stuk moet lopen en wat kan je doen he...al deze zaken staan al id reisgids van trotter vermeld sinds 2004, dus het is niet nieuw.
een troost, het is hetzelfde liedje voor de indische toeristen, maar die kennen nog de taal he...
vandaag ben ik aangekomen in het tibetaans vluchtelingenkamp in new delhi, 4 km vd buitenring. het voelt alsof ik in een ander land ben. na 4 guesthouses te hebn bezocht met rugzak, had ik er genoeg van en heb een toerist om raad gevraagd. hij nam me mee naar een tof hostel waar ze heel vriendelijk zijn en waar het naar indische normen proper is. daarnet zat ik in een internetcafe a mijn blog te typen en er sprongen 2 schattige tibetkindjes voor mijn scherm: what is this? ik zeg: this is internet! en ze sprongen al lachend het hele cafe rond en riepen: this is internet!!! ik moest lachen, heerlijk toch? het is hier nu 22u s avonds en ik geloof het zelf bijna niet, maar op mijn kamer is het nog 37,1 graden, ik heb mijn bed onder de waaier geschoven en waarlijks eens geen wegspringende gheko s of spinnen of mieren id kamer. ik begon het net gewoon te worden.
in het kamp zijn allemaal steegjes waar geen auto s in kunnen vol shops met tibetaanse spulletjes. ik ga hier morgen s rondslenteren, want bij 48 graden heeft haast geen zin he... vanavond al wat tibetanen gezien en babbeltje gedaan, t zijn aardige mensen, niet zo opdingerig als de indische verkopers. ik merk dat ik heel geinteresseerd raak in wat er in de wereld gebeurt. ik zou de tibetaanse kwestie eens willen kennen en ook lezen over india en de verschillende religies, want ze hebben er nogal wat; brahmanen, moslims, shiva-pelgrims, osho-lovers, dalai-lama-lovers, budhisten, ganesha-lovers, hindu s, sikhs, enz... ik snap er niets van, en die leven hier allemaal naast mekaar met hun tempels, moskeeen, stupa s en verschillende kleuren en symbolen. ik hoorde dat er 35 officiele talen zijn in india en met de dialecten erbij 50. in mumbai wonen 15 miljoen mensen, in belgie 11 miljoen ? vandaag nam ik de metro in new delhi en zag daar voor het eerst sinds ik in india ben roltrappen! voor je die opstapt staat een groot bord met instructies hoe je die moet gebruiken, bijv dat je je hand moet op de leuning houden, dat je niet mag lopen od trappen enz. plots kreeg ik id gaten dat veel indiers niet weten hoe ze daar moeten afstappen als ze boven of beneden komen, hilarisch gewoon. iemand achter mij od roltrap viel gewoon op mijn rugzak die ik aanhad toen we boven kwamen en toen stond ik de volgende s te bekijken. de een springt eraf, de ander moet afremmen met kleine looppas, dan 2 samen die er bijna op mekaar afvallen en op al hun gezichten zie je de spanning van zich klaar te houden om de sprong te wagen. en als ze bagage meehebben ist helemaal leuk, dan weten ze niet wie er eerst afmoet zijzelf of de bagage. enfin, redelijk nieuw voor hen wss. maar, ik kan erin komen, als kind vond ik dat ook altijd spannend, ik was bang dat ik zou meedraaien met de roltrap en verdwijnen als ik niet rap genoeg was, stel je voor.
vandaag toch wel weer een mooie sjaal gekocht voor 80 rupees zeker! 1.21 euro. tis toch niet te geloven. ik word een echte gierigaard in belgie, hoe ga ik onze prijzen weer gewoon worden? een fles water van 1 liter kost hier 15 cent, voor 8 euro rijd je 15u met de trein, krijg je een bed, lakens, dekens, kussen en doekje, airco en komen ze de hele avond en ochtend rond met drank en snacks. voor 1.13 eur reden we 6u ver met de lokale bus.soms moet ik het bedrag hervragen als ze aanrekenen, dat het zo weinig is, dat ik het niet geloof.
voila, nu ga ik slapen bij ondertussen maar 35.9 graden meer, naast mijn vooroorlogse aircooler en onder mijn fan ah plafond.
