maandag 13 juli
voor 1400 rupees huren we een taxi met chauffeur die ons van udaipur naar jodhpur brengt, 6 u rijden, 300 km verder, over een heel drukke, smalle, gebrekkige weg (maar 1 keer per jaar wegenwerken hier, maar het resultaat moet je er dan ook bijnemen), door het arravelli gebergte, heel mooi, heel groen, verse frisse lucht, heerlijk.
om 7u ontmoeten we onze 'man voor de dag': een22-jarige, knappe, zachte indier, we zijn in ons nopjes.
na een uurtje rijden bezoeken we het fort van kumbalghar waar reuze-apen ons komen tegemoetgesprongen od vestingen vh fort. anderhalf uur later stoppen we voor de lunch. gezien mijn darmen gisteren voor het eerst hevig protesteerden, besluit ik om wat slaap in te halen in de taxi ipv te eten. onder het geluid van kraaiekreten en middenin het groen doezel ik met mijn been half uit de taxi hangend heerlijk weg.
daarna bezoeken we de tempels van ranakpur, helemaal in wit marmer met meer dan 1400 pilaren gekerfd met afbeeldingen van dieren,goden en godinnen, natuurelementen, enz...
het is hier ondertussen 43 graden en we moeten even wennen ad temp. terwijl els de derde tempel gaat bekijken, kies ik ervoor om de wilde apen te bekijken die net voor de tempel ah spelen zijn, echt leuk om te zien hoe de jongste aapjes in bomen hangen, over elkaar rollen en heel vreemd opkijken als ik hen wil fotograferen.
als ik mijn fototoestel richt op een grote aap die onder een boom zit, slaat hij 2 keer hard met zijn poot od grond en laat zijn tanden zien. hij wil dus liever niet gekiekt worden begrijp ik, dus ik ga weer de kleintjes bekijken.
4u later, na een helse rit door woestijnachtig, dor gebied en tegenliggers waaronder: auto s, kamelen,buffels, honden, koeien,hangbuikvarkens, indiers te voet, vrachtwagens, lokale bussen vol met mensen oh dak, brommers en lokale marktjes, komen we aan in jodhpur, waar het verkeer zo mogelijk nog gekker en drukker is. ik durf niet meer te kijken en leg me od achterbank vd taxi. even later ben ik weer in staat om foto s te nemen.
maar het moet gezegd, hoe gek ook, de indiers weten waar ze mee bezig zijn, we zagen hier nog geen ongevallen!
we worden afgezet aan een heel leuke guesthouse met zwembad en vluchten naarbinnen, want het is 19u s avonds en, jawel, nog steeds 43 graden, want we zijn ondertussen alweer 4u dieper de woestijn in vanaf ranakpur, dus morgen wordt het hier overdag nog iets warmer, ahum....
we proberen nog onze charmante taxi chauffeur te kidnappen voor een paar dagen, maar het lukt niet, haha, nadat we iets in zijn gastenboekje geschreven hebn, vertrekt hij.
dins 14 juli: vanmorgen wakker geworden en ik was echt bang, weer die drukte, te warm om buiten te komen, een vuile, vreemde stad, het onbekende ...
terwijl els zich al buiten waagt met het opstaan vd zon, blijf ik wat op mezelf, neem een douche en doe een half uurtje vipassana meditatie om weer wat grond onder mijn voeten te voelen, uit mijn hoofd te komen en in mijn lijf te zakken. het werkt, voorzichtig waag ik me buiten en voel dat er niets is om bang voor te zijn, integendeel, als ik voorbij mijn westerse ogen kijk, voel ik met al mijn andere zintuigen hoe charmant, mooi, gezellig en grappig deze stad is. ik ga weer mee met de stroom van india en het ontroert me hoe vele kinderen en volwassenen me luidop goeiemorgen toeroepen op straat, ik groet hen terug en ben er weer helemaal.
ik spreek een man aan en zeg dat ik een hippie broek zoek en kom na wat onderhandelen en praatjes over belgie terug met 2 rokken voor elk 3 euro en 3 kettinkjes in amethyststeen van elk anderhalve euro van een vriend van hem. tevreden keer ik naar mijn hotelkamer terug voor een siesta. vanavond gaan els en ik samen terug voor een uitgebreide shopping. ondertussen leer ik steeds beter hun spel van afbieden kennen en vind het een uitdaging om altijd weer nieuwe truken uit te vinden; zeggen dat ik dringend weg moet, de waar na het bekijken achteloos ad kant gooien alsof het mij niet interesseert, eindeloos zeuren over een of ander vlekje od kledij, hen eerst laten hun prijs zeggen en dan plots oh einde zelf de mijne noemen, mijn bedrag in gepast geld plots gedecideerd op tafel gooien, als ik geen korting krijg, zegn dat ik dan maar 1 stuk koop, want ik ben nog 5 weken in india en heb nog veel kansen om te kopen enz... het werkt, geloof me!
1 gouden regel: nooit je stem verheffen of geirriteerd raken, want het blijft een spel, geen gevecht !
wat eten betreft leven we hier al 2 dagen op bananen en droge koeken, want veel is er hier niet dat we verdragen onder deze hitte, maar we voelen ons goed, dus geen probleem.
gisteren lagen we beiden ah gieren vh lachen in onze kamer met alle zottigheden van india.
ondertusn heb ik ook een lijst aangelegd vd dieren die we op onze tocht tegenkomen, ik voeg ze toe en pas ze dan af en toe aan.
de groeten !
|
