Hoe kunnen jullie een bijdrage leveren aan het Kinderkankerfonds Leuven
Hoe kunnen jullie het Kinderkankerfonds Leuven steunen?
1) per afgelegde km Per afgelegde km vraag ik 1cent. Verloopt de tocht naar wens, dan heb ik 2.300km afgestapt. De som is dan 23euro!
2) een éénmalige bijdrage Jullie kunnen een éénmalige bijdrage storten op de rekening van het Kinderkankerfonds Leuven. Vanaf 40.00euro krijgen jullie een fiscaal attest 3) inzameling via bv. een benefiet, wafelverkoop, familiefeestje, etc.... Wensen jullie een financiële bijdrage te leveren door iets te organiseren en opbrengst ervan te schenken aan het fonds? Dan kan dat. Wel vooraf mij een seintje geven vermits elke actie moet worden bekend gemaakt aan het Kinderkankerfonds Leuven.
Na de viering...de afscheid van mijn dierbaren begon ik aan mijn tocht. Ik vertrok vanaf het Gasthuisberg, liep dan richting de E314 om dan daar nog even afscheid te kunnen nemen van Jovy. Alvorens hij met Hetty en Mike terug naar huis vertrok.
Naarmate ik de autosnelweg naderde zag ik aan de brandweerkazerne brandweerwagens en ambulances buiten staan. Allemaal met hun zwaailichten aan. Een oefening zeker dacht ik! Wat een drukte daar...
Ik naderde de kazerne en ineens riep iemand door een luidspreker op één van de brandweerwagens: "kom aan man, stappen!!!!" Was dit nu op mij bedoeld dacht ik? Eens ter hoogte van de kazerne.....zetten alle wagens hun sirenes aan...alle brandweermannen, ambulanciers en administratief personeel klapten in hun handen, gaven een geeft acht, staken hun duimen op...pffff een emotioneel moment. Hoe wisten ze het? En plots....kreeg ik een straal water als afscheid te verwerken.....van een brandweerwagen...een teken...het gaat je goed maat. Ga ervoor. Ik was wel nat...maar dat boeide echt niet. Wat een eerbetoon van die mannen. Dag en nacht staan ze klaar om ons te helpen in tijd van crisis. Ze namen de tijd en de moeite om mij een mooi 'tot ziens' te geven.
Wel jammer dat mijn vrienden en Jovy het niet meegemaakt hebben. In ieder geval...die mannen en vrouwen staan in mijn hart gegrift. Als ik terug ben, zal ik hen zeker verrassen met een bezoekje.
Na deze korte....heel mooie....intermezzo...vervolgde ik mijn weg tot aan de autosnelweg om daar nogmaals afscheid te kunnen nemen van Jovy. Even gewacht en daar kwam hij samen met Hetty, Mike, Christel en Martine. Uiteindelijk bleek dat ze de ode van de brandweer ook wilden meemaken...maar door omstandigheden waren ze net iets te laat.
Nadat ik aan iedereen nog een dikke knuffel had gegeven...vertrok ik....hen achterlatend...met veel pijn in het hart...maar toch...
Mijn afscheidsgedichtje van 16 maart in de kapel van het Gasthuisberg
Eigenlijk niet alles verkocht Als backpacker op pad Verlaat ik thuis
Doorkruis ik menig stad
Mijn hart als kompas
Als navigatie mijn gevoel Met achter mij wat was
Reis ik met een doel
Ver voorbij de grens van taal Spreekt alleen mijn hart
Vertelt elk land zijn verhaal
Zijn de mensen wit en zwart
Elk pad dat ik betreed
Ik wandel als vanzelf
Maar elke stap verder
Brengt mij dichter bij mezelf
Ik blijf zoeken
Naar de zin van onder andere mijn bestaan
Maar hoe ik ook zoek Ik tref alleen mezelf aan
Het water dat ik drink
Weerspiegelt mijn gezicht
Alles wat wordt gezegd
Vertaalt zich in dit gedicht
Ver voorbij de grens van taal
Spreekt alleen mijn hart
Vertelt elk land zijn verhaal
Zijn de mensen wit en zwart
Elk pad dat ik betreed
Ik wandel als vanzelf
Maar elke stap verder
Brengt mij dichter bij mezelf
Alles niet verloren
Maar zeker mijzelf heb ik terug
Ervaringen rijker
Ik draag ze op mijn rug
Het doel van deze reis
Zal zich openbaren voor mij
Ik word zeker een beetje wijzer
En voel me eindelijk vrij...
afscheidsviering kapel Gasthuisberg Leuven 16 maart 2014
16 maart 2014 10.45u, een zondagmorgen om nooit te vergeten. De nacht voordien weinig geslapen. Niet dat ik me zorgen maakte, maar uiteindelijk brak de dag aan dat ik voorlopig afscheid moest nemen van mensen die me nauw aan het hart liggen. Het is maar voor enkele maanden...maar toch.
Ik zag eigenlijk uit naar deze dag. Eindelijk kwam mijn droom uit.
De viering zelf was erg emotioneel. Ik was ook heel blij dat ik voor al die mensen aanwezig in de kapel en diegenen die in het ziekenhuis het volgden op TV...mijn persoonlijke boodschap kon meegeven.
Hoe kunnen jullie het Kinderkankerfonds Leuven steunen?
