Na al mijn etappes in België, had ik een zondagavond kamer gehuurd in het Ibis Budget Hotel in Givet (F), Givet is een kleine gemeente in Frankrijk gelegen aan het punt waar de Maas België binnenstroomt. Givet behoort tot de Franse Ardennen en tot de Calestienne. De pointe de Givet, bestaande uit deze gemeente en omstreken, is het enige deel van Frankrijk waar men Waals spreekt. In vroegere tijden viel deze streek ook onder de zuidelijke Nederlanden voordat het einde 17de eeuw overging naar Frankrijk.
Even nog genieten van een lekker bed. Er wachtte me een nieuw land...andere regels...andere mensen...een ander manier van leven. Tot mijn verbazing vertelde de receptionist me dat nog een Belgische pelgrim hier zou overnachten. Hij had samen met zijn vrouw al een 200-tal km erop zitten.
De dag erna ben ik omstreeks 7.30u opgestaan en ik heb als een blok geslapen. hihi! Hoe zou dat komen? Na het aankleden een ontbijtje. Typisch Frans...wat croissants, cornflakes, weinig beleg..... De tijd ging eigenlijk snel.
Na het ontbijt heb ik nog even aan de receptie een stempel gevraagd en kort daarna vertrok ik naar het centrum van de stad. Op een centraal punt vandaar uit zou ik dan zuidwaarts trekken...langsheen de Maas. Ik besloot vanuit deze mooie stad de D8051 richting Charleville-Mézière te volgen. Vanuit deze mooie, doch voor toeristen, wat onbekende stad loopt deze weg evenwijdig een aantal km's met de Maas. Het verkeer was druk...eigenlijk onveilig en daarom besloot ik na een 3-tal km toch maar het jaagpad langsheen de rivier te volgen. Een klein foutje zo bleek later!
Iets later zag ik al links van me de koeltorens van de kerncentrale van Chooz opdoemen. Chooz een klein dorpje...liggend in een lus...dat de Maas maakt. Zoals ik voordien al opmerkte...het jaagpad volgen...via Chooz...was een foutje! De lus...eigenlijk op dat moment bleek 7km extra toe te voegen aan de km's dat ik vooropgesteld had om uiteindelijk Haybes te bereiken. 22km zou dan uiteindelijk 29km worden. Het boeide me niet. Bereikte ik Haybes niet voordat het donker zou worden...dan zal ik eerder een overnachtingsplekje opzoeken. Immers ik heb tijd! No stress....hihi!
Het volgende dorpje dat ik bereikte was Aubrives. Vrij groot, maar doods. Aan elk huisje staat een wagen. Ik stelde me vragen...wat doen al die inwoners dan gedurende de dag? Enkele dagen later zou ik het antwoord weten! Een domper!
Het dorp verlatend, kwam ik terug op de drukke weg...D8051. Vanaf hier zou ik nog een 2-tal km stappen richting Vireux-Wallerand. Aldaar zou ik de Maas oversteken om dan via het rustige jaagpad de Maas links van me stroomopwaarts en in zuidelijke richting te blijven volgen.
De honger sloeg toe...toen ik Vireux binnen wandelde en gelukkig vond ik snel een bakkerij wat op dat uur nog open was. Ik kocht daar 3 choco-croissants voor nog geen 2.40euro...en op mijn vraag om water deed het personeel echt niet moeilijk! Oooooooh wat zijn die Fransen vriendelijk en meelevend!
Ik vervolgde mijn weg vanuit Vireux richting Haybes...vond een bankje en besliste daar om een langere pauze in te plannen. Schoenen en kousen uit...mijn voetjes in het vochtige...koelende gras...verorberde ik mijn croissants... Op dat moment sloeg de vermoeidheid wel toe en besliste ik voor mezelf om toch snel een overnachtingsplaats te zoeken. Een afgelegen plekje...in de natuur..
Na mijn pauze vond ik een goed uur later, iets verder dan het jaagpad, een klein bos. Geschikt om mijn tent op te zetten. Heerlijk...in 't midden van de natuur. Het kost niets hihi.
De tent opzetten ging snel. Al doende leert men....! Ik heb mijn tentje dan ingericht zodat ik me snel thuis voel. Zeggende mijn slaapmat, mijn slaapzak, verlichting en mijn hoofdkussen. Mijn kookmateriaal plaatste ik langs mijn tent. Uit de wind! Ik probeer alles aangaande het kamperen, elke dag op dezelfde manier, aan te pakken. Zo bouw ik een vast ritueel op....zal ik nooit iets vergeten...en houd ik orde en netheid! Een voorbeeld is na het avondeten alles dan direct af te wassen en terug in te pakken in mijn rugzak...dat zal me tijd sparen de dag erna...Alhoewel ik tijd genoeg heb nu...doch het blijkt wel dat structuur nodig blijft!
Haybes heb ik jammer genoeg zoals vooropgesteld niet gehaald. Wat vandaag niet is...komt morgen wel! Ben benieuwd hoe ik de nacht door zou komen...voor het eerst in de vrije natuur en in een ander land....
Na de viering...de afscheid van mijn dierbaren begon ik aan mijn tocht. Ik vertrok vanaf het Gasthuisberg, liep dan richting de E314 om dan daar nog even afscheid te kunnen nemen van Jovy. Alvorens hij met Hetty en Mike terug naar huis vertrok.
Naarmate ik de autosnelweg naderde zag ik aan de brandweerkazerne brandweerwagens en ambulances buiten staan. Allemaal met hun zwaailichten aan. Een oefening zeker dacht ik! Wat een drukte daar...
Ik naderde de kazerne en ineens riep iemand door een luidspreker op één van de brandweerwagens: "kom aan man, stappen!!!!" Was dit nu op mij bedoeld dacht ik? Eens ter hoogte van de kazerne.....zetten alle wagens hun sirenes aan...alle brandweermannen, ambulanciers en administratief personeel klapten in hun handen, gaven een geeft acht, staken hun duimen op...pffff een emotioneel moment. Hoe wisten ze het? En plots....kreeg ik een straal water als afscheid te verwerken.....van een brandweerwagen...een teken...het gaat je goed maat. Ga ervoor. Ik was wel nat...maar dat boeide echt niet. Wat een eerbetoon van die mannen. Dag en nacht staan ze klaar om ons te helpen in tijd van crisis. Ze namen de tijd en de moeite om mij een mooi 'tot ziens' te geven.
Wel jammer dat mijn vrienden en Jovy het niet meegemaakt hebben. In ieder geval...die mannen en vrouwen staan in mijn hart gegrift. Als ik terug ben, zal ik hen zeker verrassen met een bezoekje.
Na deze korte....heel mooie....intermezzo...vervolgde ik mijn weg tot aan de autosnelweg om daar nogmaals afscheid te kunnen nemen van Jovy. Even gewacht en daar kwam hij samen met Hetty, Mike, Christel en Martine. Uiteindelijk bleek dat ze de ode van de brandweer ook wilden meemaken...maar door omstandigheden waren ze net iets te laat.
Nadat ik aan iedereen nog een dikke knuffel had gegeven...vertrok ik....hen achterlatend...met veel pijn in het hart...maar toch...
Mijn afscheidsgedichtje van 16 maart in de kapel van het Gasthuisberg
Eigenlijk niet alles verkocht Als backpacker op pad Verlaat ik thuis
Doorkruis ik menig stad
Mijn hart als kompas
Als navigatie mijn gevoel Met achter mij wat was
Reis ik met een doel
Ver voorbij de grens van taal Spreekt alleen mijn hart
Vertelt elk land zijn verhaal
Zijn de mensen wit en zwart
Elk pad dat ik betreed
Ik wandel als vanzelf
Maar elke stap verder
Brengt mij dichter bij mezelf
Ik blijf zoeken
Naar de zin van onder andere mijn bestaan
Maar hoe ik ook zoek Ik tref alleen mezelf aan
Het water dat ik drink
Weerspiegelt mijn gezicht
Alles wat wordt gezegd
Vertaalt zich in dit gedicht
Ver voorbij de grens van taal
Spreekt alleen mijn hart
Vertelt elk land zijn verhaal
Zijn de mensen wit en zwart
Elk pad dat ik betreed
Ik wandel als vanzelf
Maar elke stap verder
Brengt mij dichter bij mezelf
Alles niet verloren
Maar zeker mijzelf heb ik terug
Ervaringen rijker
Ik draag ze op mijn rug
Het doel van deze reis
Zal zich openbaren voor mij
Ik word zeker een beetje wijzer
En voel me eindelijk vrij...
afscheidsviering kapel Gasthuisberg Leuven 16 maart 2014
16 maart 2014 10.45u, een zondagmorgen om nooit te vergeten. De nacht voordien weinig geslapen. Niet dat ik me zorgen maakte, maar uiteindelijk brak de dag aan dat ik voorlopig afscheid moest nemen van mensen die me nauw aan het hart liggen. Het is maar voor enkele maanden...maar toch.
Ik zag eigenlijk uit naar deze dag. Eindelijk kwam mijn droom uit.
De viering zelf was erg emotioneel. Ik was ook heel blij dat ik voor al die mensen aanwezig in de kapel en diegenen die in het ziekenhuis het volgden op TV...mijn persoonlijke boodschap kon meegeven.
Hoe kunnen jullie een bijdrage leveren aan het Kinderkankerfonds Leuven
Hoe kunnen jullie het Kinderkankerfonds Leuven steunen?
1) per afgelegde km Per afgelegde km vraag ik 1cent. Verloopt de tocht naar wens, dan heb ik 2.300km afgestapt. De som is dan 23euro!
2) een éénmalige bijdrage Jullie kunnen een éénmalige bijdrage storten op de rekening van het Kinderkankerfonds Leuven. Vanaf 40.00euro krijgen jullie een fiscaal attest 3) inzameling via bv. een benefiet, wafelverkoop, familiefeestje, etc.... Wensen jullie een financiële bijdrage te leveren door iets te organiseren en opbrengst ervan te schenken aan het fonds? Dan kan dat. Wel vooraf mij een seintje geven vermits elke actie moet worden bekend gemaakt aan het Kinderkankerfonds Leuven.
'Walk along, walk along, through the valley of life.
Walk along, walk along,
and you will find out, that your dreams are more,
than what you thought.
So walk along, walk along,
that road
Eventhough you may fear,
what is yet unknown,
and the hills are not always, green and abound.
Walk along that road,
and you will find out, that the strenght,
lies deep in your heart
Walk along, walk along,
through the valley of life.
Walk along, walk along,
and you will find out, that your dreams are more
than what you thought.
So walk along, walk along,
that road '
Foto's van mijn spreekbeurt over mijn voettocht naar Santiago de Compostella in Jovy zijn klas 20-2-2014. Lieve kinderen en juf. Dank jullie voor actieve deelname en interesse. Ik zal aan jullie denken tijdens mijn tocht
Vandaag een flinke wandeling voor de boeg. Een kleine 29km. Maar eerst naar een meeting aangaande een benefiet t.v.v; het kinderkankerfonds op 3 mei a.s. in Tienen. Wat brainstormen met de organisatoren, eens afstemmen wat ze kunnen bijdragen en afspreken hoe we het gaan aanpakken.
Na een klein half uurtje was iedereen het al eens. Hoe, wat en waar ...dat deel ik met jullie wanneer het project enige vorm aanneemt...
Na de meeting snel naar huis om me om te kleden en het nodige te doen aangaande de benefiet in Tienen.
De nodige natjes en droogjes in mijn rugzak en dan vertrokken richting Herk. Hier begon mijn trainingstochtje van vandaag. Het was al laat in de middag en ik was me ervan bewust dat het donker zal zijn wanneer ik thuis aan zal komen.
Van Herk richting Halen liep ik via de drukke steenweg Hasselt-Diest. Eens in centrum Halen vervolgde ik mijn weg richting Geetbets. Ongeveer een 6-tal km. Buiten Halen kwam ik in een zeer afwisselend landschap. Je merkt dat je in een regio wandelt waar de landbouw zich profileert in vooral de fruitteelt, doch je komt ook immense weilanden tegen...Bewust! Het zijn tegelijkertijd ook natuurlijke overstromingsgebieden bij watersnood.
Na ongeveer anderhalf uur kwam ik aan in Geetbets, links volgde ik dan de weg richting Rummen. Eigenlijk geen steenweg en toch veel verkeer. Duidelijk een verbindingsweg tussen de grote steden en het toch afgelegen dorpje Geetbets. Na ongeveer 3 kwartier stappen kwam ik aan in Rummen, passeerde de Pax. Een gelegenheid met fijne herinneringen. Hier beleefde ik al mooie momenten met vrienden...een danspaleis enkele keren per jaar. Omstreeks half zes, verliet ik Rummen, en verliet ik Vlaams-Brabant. Nog een goei 2 uurtjes stappen. Tot nu verliep het wandelen zeer goed. Mijn kuitspieren zien wel af...boeit niet! Gewoon doorzetten, verstand liefst nog niet op nul, genieten van de muziek en ondertussen wat berichtjes posten via mijn Iphone op fb.
Eens voorbij Nieuwerkerken,....nog één kleine uitdaging....bergop...langs het fietspad. Amaai, dat voelde ik in mijn spieren...alhoewel...eens op de top terug naar beneden...pffff nog pijnlijker.
Tja oogjes open me in gedachte de weersvoorspelling van gisteravond en inderdaad....regen, regen...regen. De temperatuur viel gelukkig nogal mee. Een 4-tal graden en een licht briesje.
De regen boeide me niet echt. Tijdens één van de voorgaande trainingen stonden de hemensluizen immers wagenwijd open...de kleding had toen alle testen glansrijk doorstaan.
Ik had vandaag gepland om een minimum van 20km af te leggen zonder een lange pauze. Eens aftasten hoe mijn lichaam op deze inspanning zou reageren. Ook besloot ik een extra kg toe te voegen als gewicht in mijn rugzak. Het totale gewicht bedroeg nu 6kg.
Mijn route was mij zeker niet onbekend. Rondom het toemalig militaire vliegveld van Brustem. Tijdens mijn tienerjaren (hihi niet zo lang geleden), heb ik veel van mijn tijd in die buurt doorgebracht. Dol was ik op al die vliegtuigen. En mijn jeugddroom was F-16 piloot worden.
Jammer genoeg werd ik afgekeurd op mijn ogen en kon ik deze droom niet waarmaken. Gelukkig kon ik jaren later wel proeven van het vliegen....ik ging voor mijn vlieglicensie...PPL.
Rond de middag vertrok ik van bij mij thuis en het regende op dat moment pijpenstelen. Ik vervolgde mijn weg langs het Europaplein om zo na de voormalige Brico de drukke N80 over steken. Eens dit gedaan kwam ik op terecht op het voormalige militair vliegveld. Aan de westelijke kant. Sinds de sluiting van het vliegveld is dit gebied ingepland als KMO zone. Vooral Sint-Truidense bedrijven vonden hier hun nieuwe standplaats....dit biedt hen toekomstgericht vooral uitbreidingsmogelijkheden.
Eens op de industriezone besloot ik mijn weg te volgen via kleine landwegentjes, liggend tussen het vliegveld en de N80. De weg van Sint-truiden naar de E40. Momenteel een open werf tot ergernis van vele inwoners in deze regio.
Naar ongeveer anderhalf uur kwam ik aan in Kerkom-bij-St.-Truiden. Dit dorp ligt zuidelijk van het vliegveld en is zeker een bezoekje waard. 2 prachtige kastelen kun je hier op wandelafstand bezichtigen.
In Kerkom even een korte pauze ingepland. 2 "bookes" en een cola....en snel weer op pad.....ik wil dat mijn lichaam afziet vandaag....km's vreten aan één stuk door.
Ik liep Kerkom "centrum" binnen en vervolgde mijn geplande route richting Mielen-Boven-Aalst. Een rustige weg met links en rechts plantages en aardbeivelden. Oh...is het maar snel zomer....de aardbeien van deze regio zijn heerlijk. Eens ter hoogte van Mielen-Boven-Aalst moest ik een 500tal meter richting via een drukke weg richting Aalst. Dan naar rechts en kon ik via de veldwegen rustig en zonder zorgen mijn weg naar Aalst vervolgen.
Rond 14.00uur kwam ik aan in dit rustig plattelandsdorpje. Een oude dorpskern met daarrond veel nieuwbouw. Veel jonge gezinnen hebben hier hun nestje gebouwd. Neem het hen niet kwalijk...een rustige dorp met weinig verkeer...ideaal voor de kinderen.
Vanuit Aalst kruiste ik opnieuw de drukke weg om dan mijn weg oostelijk van het vliegveld te vervolgen. Aan deze kant ligt ook de hoofdingang van "Limburg Regional Airport". Nou ja...airport...ik wacht vol verwachting op de eerste 737 van Jet air dat hier zal landen....hihi....de naam airport is dus erg hoog gegrepen....
Ik wandelde verder langs de omheining en kwam zo noordelijk van het vliegveld terecht. Ter hoogte van de Luikersteenweg....nog enkele km's...en ik was weer thuis.
Vanaf Brustem ging het snel. Had wel wat last van pijnlijke kuiten....even doorbijten en ik was zoals vooropgesteld rond 16u thuis. Enkel de Tongersesteenweg nog. Een op dat moment een echt lange weg...hihi
Geniet van de foto's
Oogjes open en naar buiten kijkend voorspeldde veel goeds, namelijk de zon Mijn dag kon niet meer stuk. Wie had deze voor me besteld? Vandaag een korte route gepland van ongeveer 14.5km....het gaat me er nog altijd om mijn schoenen in te lopen...de langere afstanden komen later deze maand wel.
De hele route was gepland in de driehoek Geetbets-Ransberg-Kortenaken. Geetbets was zowel de vertrek- als aankomstplaats.
Rond 9.20u vertrok ik vanuit Geetbets zuidelijk richting Budingen.De bedoeling was vooral om het fietsenroutenetwerk te volgen.Via dit netwerk zou het een kwestie van tijd zijn om mijn eerste doel te bereiken nl. Ransberg. Na ongeveer een 45 minuutjes stappen merkte ik dat ik goed verkeerd zat. Qua richting zat ik goed, maar ik zat op een route dat ervoor zorgde dat ik een extra 4km voor mijn kiezen zou krijgen voordat ik in Ransberg zou aankomen. Pffff boeit niet, het zal me zeker tijdens de tocht naar Compostella ook wel overkomen.
Door mijn foutje kwam ik terecht in Budingen. Ik besloot Budingen links van me te laten, vervolgde mijn weg langs het voetbalplein om zo na een kwartier terecht te komen op de verbindingsweg van Budingen naar Ransberg.
Iets voor twaalf kwam ik aan bij Diane. Ze is vandaag jarig en had me uitgenodigd voor een koffie en taart. Voor haar had ik een kleine attentie bij. Na de nodige spijzen en koffietjes kreeg ik ook de gelegenheid haar mama en papa te leren kennen. Toffe mensen met een warm hart naar hun dochter toe. Nu werd het ook wel tijd om te vertrekken. Ik besloot mijn tocht verder te zetten vanuit Kortenaken vermits ik nog een afspraak had in Geetbets en de tijd nu wel krap begon te worden. Diane heeft me afgezet in Kortenaken en ik vervolgde mijn weg naar Geetbets.
De nog af te leggen afstand was slechts een 5tal km. Binnen anderhalf uur zal ik dan mijn einddoel bereiken....iets te vroeg. Ik zocht naar een langere alternatieve route en besloot rechtsaf te slaan richting Hogen.
Mijn route werd hierdoor een 2-tal km langer en zo slikte ik niet alleen extra km's maar kwam ik ook stipt op tijd, zoals gepland aan in Geetbets.
Het was een mooie dag, vanaf de middag wel meer wind....maar ik heb genoten van het mooie weer, de prachtige glooiende landschappen in die streek, de uitzichten....en de mensen die ik onderweg heb leren kennen.
Thanks Diane Robeyns voor de koffie en taart. Ik vond het fijn dat ik bij je thuis mocht pauzeren. We hebben fijn kunnen babbelen. Lieve groetjes xxx
Geplande afstand iets meer dan 16km. Vanmorgen vertrokken omstreeks 11.00. Weersomstandigheden waren goed. Niet te koud, niet te warm, geen regen en wind.
Oorspronkelijk had ik een korte afstand vooropgesteld, met een tussenpauze bij Marleen thuis om dan uiteindelijk nog een 2-tal km af te leggen tot het station van Landen.
Vanuit het centrum van St-Truiden volgde ik via het zwembad, de ziekerenweg, kruiste de zuidelijke omleiding (Tienen-Luik), om dan de veldwegen op te gaan.
Via Halmaal-dorp volgde ik westelijk een landweg dat evenwijdig liep met de spoorlijn St-Truiden - Landen. Na een goed anderhalf uur stappen zag ik in de verte Velm Liggen. Ik besloot Velm dorp rechts van te laten door een landweg dan aan de andere kant van de spoorlijn lag.
Tijdens het wandelen de nodige natjes en droogjes tot me genomen. Dit is echt nodig. Vooral suikers. Mijn lichaam geeft goed aan wanneer ik snackjes of drankjes nodig heb....al snel voel ik mijn krachten dan weer toenemen.
Rond 14.30u kwam ik aan in Attenhoven Landen. Tot mijn verrassing kwam Marleen me tegemoet gereden met haar fiets en hebben we samen de laatste metertjes tot bij haar thuis afgelegd. Tof van haar.
Marleen verraste met lekker taart en koffie en door fijn te babbelen (hihi) verloren we de tijd uit het oog.
Ik voelde me goed en in de opwelling besloot ik niet de trein of bus naar huis te nemen, maar de "voetenwagen". Omstreeks 15.10uur namen Marleen en ik afscheid van mekaar en volgde ik dezelfde route in omgekeerde richting. Opnieuw 14.2km!
De terug"reis" verliep nog sneller dan verwacht....omstreeks 17.30u was ik terug thuis. Moet wel eerlijk toegeven dat de laatste km's wel begonnen door te wegen. Ik weet ook waarom....pffff 24km vandaag afgelegd in iets minder dan 6 wandeluurtjes. Toch een gemiddelde van 4km per uur. Vanaf de laatste week van deze maand trainen met volle uitrusting. Ben er zeker van dat mijn snelheid terugvalt naar een 3 tot 3.5 km/uur.
Eens zien vanavond, vannacht en zeker morgenvroeg hoe mijn lichaam recupereert. Morgen heb ik een rustdag ingepland. Woensdag ga ik weer wat km's "vreten" hihi
Geniet van de foto's ...
De organisatoren, de initiatiefnemers en alle aanwezigen op de Valentijnsparty van afgelopen zaterdag in Rummen. Het was niet alleen een leuke party, allemaal leuke mensen....jullie hebben ook veel geconsumeerd (hihi).
B-Events beloofde een bijdrage en Hubert bevestigde me vandaag dat de organisatie 355euro kan schenken aan het kinderkankerfonds Leuven. Een heel mooie bedrag. Dankzij jullie....allemaal hartelijk bedankt. Het geld zal goed besteed worden en ik laat jullie allemaal tijdig weten waaraan.
Mijn trainingsdagje vandaag 6-2-2014.
Geplande afstand: 15.2km. Gewandelde afstand volgens google maps: 16.4km.
Heerlijk wandelen op die veldwegen. Geen verkeer en je voelt desondanks de harde snijdende wind jezelf één worden met de natuur. Geen lawaai van auto's en vrachtwagens....wat een ervaring. De route was gepland in de driehoek St-Truiden-Gingelom-Landen. Slechts 2 keer moest ik een drukke weg kruisen.
Een leuke ervaring in de buurt van Gingelom. Ondanks de drukke wegen in de buurt zag ik een variëteit aan wilde dieren die leefden of vertoefden in het nabije bos. Meermaals wilde fazanten gezien, veel hazen en zelfs reeën. Ik ben er zeker van; wanneer we met de wagen via al die wegen van A naar B razen, we ze niet opmerken . Jammer...wat de natuur in ons klein Vlaanderen biedt, is zo rijk!
2/3 van de totale afstand was het redelijk wat winderig, soms zelfs ijzig koud, desondanks een 9 graden wat onze weerman voorspelde ....kort na mijn aankomst in Gingelom gutste de regen uit de hemel. Gelukkig had ik hier een koffiepauze gepland.
Na een drietal kwartiertjes werd het tijd om verder te gaan. Nog ongeveer een 3.5km. Het begon toen al te schemeren....en ik bedacht me....oeps...hier niet aan gedacht. Ik droeg donkere kledij en had geen fluo vestje of verlichting bij. Dus de volgende keer....zeker meenemen!
Op een klein deel van de laatste etappe was er een fiets-/voetpad, maar eens over de gemeente- en tegelijkertijd ook de provinciegrens hield deze op. Dan maar zoals het hoort links van de weg wandelen en als een wagen naderde, nam ik het zekere voor het onzekere, namelijk even in de berm staan. Verrassend was mijn snelheid. 3.5km in minder dan 45 minuten...goed doorgestapt.
Het is de eerste keer dat ik in bijna alle omstandigheden mijn kledij kon uittesten. Regen, wind, modder, waterplassen.... Jas zoals vooropgesteld wind- en waterdicht. Mijn onder-kledij gaf me voldoende warmte en desondanks dat ik recent mijn trekkingsschoenen inloop, heb ik gelukkig geen last van blaren of pijnlijke voeten.
Ik pen dit nu neer bijna 3 uur na mijn aankomst thuis. Voeten voelen goed, geen spierpijnen....mijn lichaam recupereert goed.
Hieronder vinden jullie een impressie van de wandeling. Alles test ik. Mezelf natuurlijk, mijn teksten, foto's, mijn kledij en materialen....Nog even ....
En jullie kennen mijn motto tijdens mijn tocht naar Santiago de Compostella:
"op de lange weg van rust en stilte...zal men zichzelf leren kennen"
Hoe kunnen jullie het Kinderkankerfonds Leuven steunen?
