Ik ben na een goede nachtrust- met een slaappilletje en
oordoppen- goed uitgerust opgestaan.
Het bed was koel en heel aangenaam.
Maca en Hansen hebben hun bed aan mij afgestaan voor de periode dat ik hier ben wat heel erg lief is._
Het is hier
tijdens de dag tussen de 25 en 30 graden dus echt wel warm.
Tussen haakjes: het typen
gaat ook niet echt vlot op een querty klavier ....
Na het
ontbijt hebben we Kjell en Cata naar school gebracht en zijn we met de bus naar het centrum geweest.
We hebben daar op de Plaza de Armas (wapenplein) de kathedraal bezocht. Het is een heel groot en prachtig gebouw en wat vooral opviel is de stilte want geloof, er is hier heel erg veel lawaai . Hoe kan het ook anders met meer dan 6 miljoen mensen die op een hoop leven.
Het is hier warm, stoffig en vuil op de meeste plaatsen.
Je komt hier ook overal straathonden tegen die nu en dan een gevecht aangaan.....
Na ons bezoek aan de Plaza zijn we te voet doorgelopen naar Santa Lucia.
Het is een prachtige rotsheuvel in het midden van de stad en gekend door toeristen want we waren er ook niet alleen.
Op het hoogste punt heb je uitzicht over de ganse stad, maar door de smog die hier zo eigen is en kon je spijtig genoeg het Andesgebergte niet zien.
Om tijdig terug te zijn hebben we dan gebruik gemaakt van de metro.
Er was niet ver van hier een grote markt waar we vis, fruit en groenten gekocht hebben.
Wat wel opvalt is dat openbaar groen en parken heel goed onderhouden worden en net zijn.
Ja, morgen is het zover. De
grote dag is aangebroken, lang verwacht en toch gekomen.
Het is net een kind dat op
Sinterklaas wacht, zo vol spanning is die gebeurtenis.
En zeggen dat een mens 55
jaar wordt om voor de eerste keer buiten Europa te reizen en dan nog wel alleen
zonder mijn ventje.
Morgen stijg ik op om 18.40
in Zaventem met Swiss Air.
Van daaruit gaat het met een tussenstop
in Sao Paulo Brazilië naar Santiago de Chile.
Mijn aankomst is er voorzien
om 11.45 op maandag 9 maart in de
luchthaven Arturo Merino Benitez.in Santiago de Chile.
Aangezien de tijd momenteel 6
uur verschilt met de onze (wij zijn 6 uur ouder) duurt de ganse vlucht meer
dan 18 uur.
In Chili word ik gelukkig opgewacht door Hansen en heel
zeker ook door Maca en Kjell.
De drie andere kinderen,
Barbara, Nacho en Catalina zijn dan naar school.
Ik hoop dat de vlucht
voorspoedig zal verlopen en dat ik goed zal slapen (wat ik nu al niet echt
verwacht) .
Het is een groot avontuur
waar ik jullie zo veel als ik kan over zal schrijven in de blog die Dirk voor
mij heeft gemaakt en waar jullie alles kunnen volgen:
