hallo, Allereerst ben ik vroeg opgestaan, rond 07.30, want we hadden plannen vandaag. Hansen is ook opgestaan en voelde zich veel beter, en na een douche zag hij er als nieuw uit, hoewel hij nog heel de dag heeft moeten oppassen met wat hij at. Om 10.00 stipt kwam de schoonvader van Hansen toe in zijn autootje (een lada van minstens 20 lentes) en zijn chauffeur (een dikke vent die Roberto noemt maar die door iedereen als "El Gordo" (=de dikke) wordt aangewezen, en verschrikkelijk schurdig rijdt). Na de begroetingen propten we ons allemaal in het arme ladatje voor één van de meest bewogen ritten die ik heb meegemaakt. De chauffeur maakt geen kenbaar gebruik van richtingsaanwijzers, steekt rechts voorbij wanneer het hem uitkomt, en praat constant met Sergio (de schoonvader) over vanalles en nog wat, en wijst naar allerlei gebouwen, mensen en situaties op de straten, terwijl hij het pedaal van de acceleratie tot op de grond stampt, en bijna de assen breekt van het ondertussen al veel gerepareerde autootje. En stel je voor, de vering was er niet of kapot. Na een uurtje kwamen we toe in La Florida, aan de andere kant van Santiago, bij een zus van Sergio, Silvia genaamd, die thuis was met 2 van haar zoons. We werden uitgenodigd om naar Pirque te gaan, een boeredorpje ten zuiden van Santiago, en nog ongeveer een goed half uur rijden daarvandaan. In 2 autos (contrast, de klassieke perfect onderhouden Mercedes, waarin ik heb meegereden, tegenover het mishandelde Ladatje) gingen we dan in volle vaart naar Pirque. Onder de baan legden Silvia en haar zoons me zoveel ze maar konden uit over Santiago, in het Engels. Pirque is de geboortestad van de wijnen Concha Y Toro, die ook bij ons in Belgie te verkrijgen zijn, en hebben we het landgoed bezocht van de "eigenaars" van die stad, een enorme hacienda, tot in de perfectie onderhouden door minstens 6 tuinmannen en evenveel huishoudsters, waar een familie van 40 mensen tot voor kort gewoond heeft. Hun prive kapel had meer weg van een kerk dan van een kapel, maar was gesloten voor bezoek. Na het bezoek aan Pirque gingen we naar het huis van Sergio, waar Raquel ons al stond op te wachten met de voorgerechtjes, chanpignonhoedjes gevuld met kaas in de oven, olijven en augurken waren slechts enkele van de traditionele lekkernijen die ze voor die gelegenheid had klaargemaakt. Als hoofdgerecht was er Casuela de Vacuno (rundercasuela), een typisch gerecht, een soort soep met vlees, mais, aardappelen, boontjes, paprikas en kruiden. Het dessert bestond uit druiven, perzikken en ijs. Het ijs was heel speciaal, smaken die je bij ons in Belgie niet aantreft. Lucuma, Pasas al Ron, en fruitsap van de Maracuya, een vrucht die in de Chileense noordelijke woestijn groeit. De middag passeerde rap, maar was nog niet over, gezien we rond 17.00 door een andere zus van Sergio (Maria Angelica) waren uitgenodigd voor het avondeten. Ze aijn ons ook komen ophalen met de auto (wat een service) en namen ons mee naar hun huis. We werden er heel hartelijk ontvangen door haar, haar man en 2 van haar 4 kinderen (de 2 oudste zijn dokter, respectievelijk chirurg en werken in ploeg). Een tijdje later was het avondeten geserveerd, churrascos, mini pizzas, en cake. Spijtig genoeg konden we niet echt lang van de avond genieten, gezien we vroeg wilden thuiszijn en de kinderen nog moesten ophalen op een vooraf afgesproken tijdstip en plaats in de metro, samen met Manuel. Dus namen we tegen 19.00 afscheid, met alle warme wensen en uitnodigingen naar de toekomst toe (en de niet aflatende vraag wanneer ik Spaans zal leren), en brachten ze ons naar de metro, waar we inderdaad Manuel vonden met zijn 3 kinderen. Een goed uur later waren we thuis, gelukkig maar want het was al donker, en het was per toeval de avond van een lang verwachte voetbalmatch Chili-Peru, wat tien keer slechter is dan bij ons Belgie-Holland. De straat liep vol hooligans en krapuul, dus we waren blij toen we binnen waren. En toevallig (er gebeuren veel toevallen in Chili) was het ook de avond van "dia del joven combatiente", een herdenking van een gevecht tussen jeugdsoldaten en soldaten tijdens het militair regime van Pinochet, wat vroeger wel een eerbare herdenking was, maar nu is gedegradeerd tot een "vandaliseer wat je wil" feest voor de slecht opgevoede jeugd. En inderdaad, we konden het gejoel en de sirenes in de verte al horen, met enkele sporadische geweerschoten later. Volgens Hansen was de avond nog rustig, hij heeft het veel erger meegemaakt, maar de politiecontrole is er wel strenger op geworden. Dus zeker een bewogen dag. Wat een mens toch kan meemaken in de korte tijd dat ik hier ben. Tot nog eens. Morgen is mijn laatste dag hier dus veel nieuws zal er niet meer bijkomen. Chao want Hansen staat nu al te wachten op mij..... Groetjes Christine
hallo dag mensen daar, Ik heb deze nacht minder goed geslapen, zelfs met oordoppen ben ik rond 04.00 's nachts wakker geworden door hevig lawaai in de straat, een gevecht tussen buren, meer kon ik er niet van maken. Ik heb de slaap niet meer kunnen vatten door een constant geblaf van straathonden, dat tot de vroege morgen doorging. Ik ben dan maar vroeg opgestaan en heb een theetje gemaakt, waarbij ik vernam dat Hansen ziek geworden was die nacht. Rond 04.30 heeft hij moeten overgeven en lag met koorts in bed. Hij is die dag bijna niet opgestaan en heeft bijna de klok rond geslapen. Het was nog een voordeel dat de drie oudste kinderen bij hun vader waren en dat het zaterdag was, en we geen echte plannen hebben moeten verzetten. Na de middag, waarbij de koorts van Hansen nog niet was gebeterd, maar zijn eetlust gelukkig wel een beetje, (hoewel hij enkel gekookte rijst en wortelen heeft gegeten, samen met thee), ben ik dan met Maca en Kjell naar de lokale Persa geweest (de markt die hier ieder weekend tijdens de avond wordt georganiseerd). Maca heeft enkel een paar T shirts gekocht voor Barbara, voor haar verjaardag en ik heb een ijsje getrakteerd voor ons drieen. Het was wel nogal vroeg dus de meeste kraampjes waren nog niet bezet of begonnen pas hun waren uit te stallen. We zijn allemaal vroeg gaan slapen want iedereen was moe. Dat was het dan weer een keer. tot morgen bye groetjes Christine
hallo thuis, vandaag is het Barbara haar verjaardag. Ze wordt er al 14, spijtig genoeg was ze niet bij ons thuis om het te vieren, maar nog altijd bij haar vader.. Ik heb goed geslapen maar heb toch een paar uren wakker gelegen door hondengeblaf. Rustige ochtend met muziek en niksdoen. Ik kan dat wel niet goed maar het is ook niet de bedoeling om hier de grote kuis te doen tijdens mijn verblijf, niet? Naar de lokale markt geweest om paprika's en ijsbergsla te kopen voor ons slaartje 's middags. Nadat Hansen Kjell afgehaald had van school en Kjell zijn schoolkleertjes verwisseld had voor dagdagelijkse kleertjes zijn we weer eerst te voet en dan met de metro naar Santa Lucia gereisd om er te gaan winkelen in de kleine artisanale winkeltjes op zoek naar souveniertjes. De dag is verder gewoon verlopen. Ik ben vroeg gaan slapen, reeds om 8 u 30. De moeheid is ook te wijten aan het feit dat je hier op ongeveer 480 meter boven de zeespiegel zit en er dus al minder zuurstof in de lucht hangt en dan die warmte... Tot morgen allemaal dan ben ik er weer met nog wat meer nieuws. Verder alles goed. groetjes Christine
Dag mijn ventje, familie, vrienden en collega's, Hier het vervolg van mijn verhaal. Ja, het is zover, Kjell is vandaag jarig en hij wordt er al 5. Wat wordt hij al groot, niet te doen hoe vlug het allemaal gaat. Er was taart en cadeautjes. Maar eerst moest hij tot 13 u 30 naar school. In de voormiddag hebben we (Hansen en ik) het park O'Higgins bezocht. Er is ook een immens groot plein waar de militaire parades (tijdens de nationale feestdag) plaatsvinden en waar de presidente en haar gevolg gezeten op tribunes alles volgen. Het park was heel mooi met allerhande oude bomen, eilandjes, bankjes enz en ook een pretpark voor de kinderen. Weer eens de moeite waard om te zien. Het was er zalig onder de bomen in de warmte van de dag. Er was ook nog een kort bezoek van opa Luis (de opa van de 3 oudste kinderen langs vaders kant) met een geliukwens en cadeautje voor Kjell: Hij had ook voor mij iets mee: een paar mooie kaarten, logo's van Chili met de vlag erop en een persoonlijke brief voor mij van zijn vrouw. Hansen heeft het uiteraard moeten vertalen maar het was heel erg mooi en persoonlijk. De mensen zijn hier oh zo hartelijk en warm. 's Avonds was er barbecue met kip, koteletjes en worstjes, boontjes en rijpe tomaten. Het heeft weer eens goed gesmaakt. Daarna vroeg naar bed want de warmte vermoeit een mens heel erg. Nog iets. Om inbraken en overvallen te voorkomen hebben bijna alle huizen tralies voor de ramen. De apotheek bijvoorbeeld geeft medicatie door dergelijke metalen roosters ,,, Maca heeft gisteren ook ervaren dat er veel criminaliteit is want ze heeft haar stethoscoop doorgesneden teruggevonden in de auto die een ogenblik met het raam open gestaan heeft. Er loopt hier veel louche volk rond en alleen op straat in het donker is niet aan te raden. Kinderen worden hier al van jongsaf geleerd om niemand te vertrouwen... Wat een wereld om in op te groeien... Dat was het voor vandaag. Lekker slapen en morgen gezond weer op, Groeten aan allen en tot gauw bye Christine
dag thuisblijvers, het is hier nog altijd volop zomer. Ik heb al vernomen dat het bij jullie een hondeweer is. Ik hoop toch dat het tegen 2 april een beetje over zal zijn want anders zal ik bij aankomst direct vervriezen... We zijn in de voormiddag naar het centrum geweest niet ver van de Plaza de Armas naar het "Museo Precolombino" (museum over de Inka's en Maya's, de culturen vóór de Spaanse kolonisatie ofwel het pre-Colombus tijdperk) Er zijn vier zalen met de prachtigste verzameling oude voorwerpen en juwelen, kleren, mummies, koperwerk en massief gouden beeldjes. Er liep overal bewaking rond en alle glazen kasten werden voordurend gecontroleerd of ze nog gesloten waren. Ik hou nochtans niet van musea maar deze had ik voor niks willen missen. Zeer de moeite waard: In de namiddag hebben we wat gekaart met de kinderen; We hebben hen leren piekenzot jagen en hartenjagen, en ze vinden het heel erg leuk. Zo ging de tijd ook vlug voorbij, Tegen 7 uur in de avond hadden Hansen en Kjell een afspraak bij een neuroloog. Kjell moest op verzoek van school onderzocht worden op eventuele problemen. Hij kan heel moeilijk stil zitten en kan zich niet lang concentreren. De neuroloog echter zei dat hij maar zo normaal kan zijn als hij is en dat alle kinderen zo zouden moeten zijn dus lopen en vliegen oñ hun energie kwijt te geraken ipv voor de computer of teevee te zitten zoals zo dikwijls. Toch werd een voorschrift meegegeven om dagelijks een half pilleke in te nemen om gedurende de schooluren meer geconcentreerd te kunnen zijn. Eens uitgewerkt is ie direct weer zichzelf. We doen bijna alles te voet dus heb ik al heel wat kilometers afgelegd de laatste weken. Alleen als het niet ansers kan of te ver is nemen we een taxi of de metro. Je kunt overal op elk moment een taxi nemen voor niet veel geld en de metro brengt je in geen tijd naar de andere kant van deze reuzenstad. Verder alles goed maar ik verlang al heel erg naar huis. Veel lieve groeten voor jullie allemaal en hou je aan 't gras al satat het misschien nog niet erg hoog. Tot de volgende keer. Groetjes Christine
Heyhey, Vandaag weer schitterend weer dus weer de schandalen (want dat zijn ze ondertussen al) en de short aan en we kunnen weer in de zon flaneren. Van hieruit te voet langs de markt gelopen naar de metro, wat al een heel eind is, om nog enkele postkaarten voor thuis te laten frankeren en versturen en dan dezelfde weg terug genomen. Door mijn eigen onhandigheid ben ik weer eens gevallen (Maca zegt dan als een van de kinderen valt.' zijt ge weer grond aan het kopen?' Daar lag ik dan languit op den troittoir, ik had bijna een madam die voor mij liep in mijn val meegesleurd. Er is gelukkig niks ergs gebeurd, alleen de carrosserie een beetje beschadigd, maar dat is niet erg want de garantie is al lang verlopen. Op de markt een watermeloen gekocht voor geen geld, alleen voor Hansen, de fretbol. Hij eet de helft van een hele watermeloen (bijna 5 kilo) op in 1 keer! Erna ziet hij eruit als een mier die een olijf heeft ingeslikt (ook weer volgens Maca). Maar daarvoor nog, toen we naar de markt waren, was Maca les aan het geven over slijmextractie bij slakken, aan een man die er ver voor gereisd had. Zo verdienen ze hier hun geld, maar hoewel ze zeker niet iedere dag "studenten" over de vloer krijgen, betaalt het nog goed. Die middag (vóór de watermeloen) hebben we zalm gegeten (lekkkkkerrrrrrrrrrr), met rijst en groentjes. Daarna hebben we eerst Kjell en een paar uurtjes later ook Cata van school gehaald. De middag hebben we samen met Cata en Kjell doorgebracht in een groot shoppingcenter, die op 5 minuutjes van het huis ligt, met de taxi. Onderweg kwamen we weer een vreemde situatie tegen: op de baan hadden twee jongeren een "griffo" (= grote kraan op straat waar de brandweer zijn water van haalt om te blussen) geopend, gewoonweg om hun auto te wassen, hij reed maar rondjes in de waterstraal, ondertussen duizenden en duizenden liters drinkbaar water verspillend, recht het riool binnen, en dat in zulk droog klimaat, waar iedere waterdruppel kostbaar is. (zie foto) Het shoppingcenter is enorm groot (en er zijn er tientallen in Santiago), met veel winkels op verschillende verdiepingen. Hoofdzakelijk kleren en speelgoed, maar ook enkele andere winkeltjes, heel modern en verfrissend (airco, ook zie foto) en verrassend veel kraampjes waar ze ijs verkopen, heeeeeel lekker, weer maar eens een indicatie voor de toenemende obesiteit. Er werd van de gelegenheid gebruik gemaakt om een nieuwe thermos te kopen voor thuis, en op een terrasje een koffie te drinken, de kinderen kregen een warme tas chocolademelk, waar ze heeeeeeeeel blij mee waren (ook zie foto). Na een kort bezoekje aan een bescheiden afdeling aan het Nationaal Museum van Schone Kunsten zijn we huiswaarts gekeerd. En zo is ook deze dag weer bijna voorbij, enkele ervaringen rijker. En straks gaan slapen en gezond weer op. Tot morgen en slaap lekker. Christientje met de blote voetjes (volgens Maca uiteraard)
dag lieve mensen thuis, Vandaag zijn de kinderen terug naar school. Barbara is terug naar haar vader. De eerste maand van elk schooljaar verblijft ze daar maar komt ze in de weekends thuis. De ouders hebben de bezoekregeling op die manier overeengekomen. Ook zijn ze bij hun vader elke helft van de vakanties. Hansen maakt vandaag zelfgemaakte pizza's, zowel het deeg als het beleg. Heeeeel lekker al zeg ik het zelf en niet zo veel werk ook niet. Zo zie je maar dat een mens nooit te oud is om iets van je kinderen te leren. Gegarandeerd dat Dirk dat ook voorgeschoteld zal krijgen eens ik thuis ben... Verder is er niks meer gebeurd vandaag. Heb me dus eigenlijk wat verveeld. Maar zo is het soms in het leven. Slaapwel voor jullie allemaal. groetjes Christine
hallo,
Dag mijn ventje, familie, vrienden en collega's,
dag thuisblijvers,
