De rit van Ona naar Loja zal velen bij blijven, 98 km maar wel 2000 hoogtemeters. Bij een druilerig weertje vertrokken voor de eerste beklimming. Mijn benen voelden goed aan dus ik kon vlot naar boven

fietsen. Het was koud maar het deerde me niet en ik kon zelfs nog van het landschap genieten. Op de top begon het wel heel slecht weer te worden. De afdaling deed ik voorzichtig want alles lag er spekglad bij.

Beneden aangekomen begon de tweede klim meteen, deze keer ging het iets moeizamer. Ik begon last te krijgen van de kou en de regen, maar ik wilde wachten om me warmer te kleden tot ik in de laatste afdaling

zat. Op 58 km was er de mogelijkheid om off-road te gaan, wat ik natuurlijk ook deed. Na een paar honderd meter op het parcours was de trail al onderbroken door een aardverschuiving.Dan maar een stuk met de

fiets op de rug verder. Eindelijk terug op het pad. Een modderige, spectaculaire afdaling langs een woest kolkende rivier. Ik voelde me volledig in mijn sas. In deze klamme enge kloof woonden zelfs

mensen, je kon het je nauwelijks voorstellen en natuurlijk waren er ook honden, wat had je wel gedacht. Achteraf hoorde ik dat er zelfs iemand gebeten was. Aan het einde van deze kloof ging het nog een beetje

omhoog en dan kon ik Loja reeds zien. Volledig onder het slijk maar met een heel voldaan gevoel plaatste ik mijn bike in de garage van het hotel.

De laatste twee dagen waren zwaar, zowel door de hoogtemeters als door de moeilijke omstandigheden. De combinatie van slechte bacterieen, de hoogte en de inspanning maakten het soms niet

gemakkelijk. Gelukkig konden we op de eerste dag nog "GENIETEN" van een rondleiding in een Inca ruine in Ingapirca. De gids was zo enthousiast dat we ons eventjes in de tijd van de Inca' s waanden.

Die avond sliepen we op 3200 m hoogte in een hut die vrij basic was. Ons Belgisch groepje verbrokkelde een beetje. Iedereen probeerde op eigen tempo te fietsen of beter gezegd te overleven.

De rustdag in Cuenca was meer dan welkom. We konden terug wat herstellen en aansterken. Nog vier etappes in Ecuador en dan up to Peru.

Toen we vanmorgen op stonden was het weer gewoon prachtig. Helder blauwe lucht en een zicht dat je niet vlug zal vergeten. De rit vandaag  telde slechts 35 km en een 700 hoogtemeters, een relatieve rustdag

zou je kunnen zeggen. Regelmatig stopten we om de nodige fotos te nemen. De 3 korte klimmetjes gingen vlot. De afdalingen waren groots maar er stond zoveel wind dat je moest bijtrappen om slechts 25 km per

uur te halen. Voor we naar ons hotel fietsten genoten we nog van een colaatje op een terrasje heerlijk in het zonnetje.

.

De eerste rit met tijdsopname. Iedereen is wel een beetje zenuwachtig maar dat is normaal. De afstand 95 km en ongeveer 1400 hoogtemeters, twee beklimmingen en een lange afdaling.

Vanaf de eerste klim heb ik het juiste ritme te pakken en kan al vlug van het peloton los rijden. Vandaag zitten we echt in een mooie omgeving, juist zoals ik me het had voorgesteld. Iedereen leeft

hier op straat en als ze ons zien voorbijrazen weten ze niet waar ze het hebben. Af en toe een hond die een beetje wild doet maar niet te agressief gelukkig. De lunch is op ongeveer 42 km en verplicht te nemen.

Ik fiets alleen en ben het 42 km punt reeds voorbij. Misschien heb ik de lunchspot gemist. Gelukkig op 47 km zie ik de beachvlag en kan ik mijn lunch nemen. Het tweede gedeelte was één grote afdaling

met op het laatste een zwaar klimmetje van 12 %. Tijdens de laatste kilometers moet ik er nog een paar laten voorbij gaan, die vlugger durven dalen - 87km/u op de fiets is mij wat te vlug -.

In het hotel Europa in Alausi wacht ons een tweede lunch en de nodige versnaperingen.

Bij de start vanmorgen was het wel tamelijk koud, zwaar bewolkt maar gelukkig geen regen.De eerste 40 km waren relatief gemakkelijk. Onderweg kwam ik onze Japanse jongen weer tegen.

Twee beklimmingen vandaag zonder veel problemen tot op een hoogte van ongeveer 3600 m. Fietsen op deze hoogte is niet zo evident maar tot nu toe lukt het wel. Een mooie lange afdaling

bracht ons tot in Riobamba, waar we logeerden in hotel "El Estacion" vlak naast.... jawel het treinstation.

Vandaag en morgen zijn waarschijnlijk niet de mooiste ritten. We fietsen langs de Panamerica Highway,dit is de enige mogelijkheid om van Quito naar Cuenca te geraken.

De zwarte uitlaatgassen van de vrachtwagens maken het ons niet gemakkelijk om naar boven te fietsen. Het Belgisch groepje werkt goed samen en kan het tempo van de beklimmingen bepalen.

De klim naar de Pasochoa (3450m) verloopt zonder problemen. Tijdens de lunch ontmoeten we een japanse jongen die todo solo van Alaska naar Ushuaia fiets. Als we ons hier mee vergelijken zijn

wij maar mietjes. De afdaling is door de felle wind die op kop staat een pak zwaarder dan verwacht. Op dit moment waait het hier flink, benieuwd wat voor weer we morgen hebben.

Onder politiebegeleiding werd onze fietsgroep door  het drukke verkeer naar het MITAD DEL MUNDO MONUMENTO gebracht.

Twee plaatselijke schonen ontvingen ons in het park van EL MITAD, aangepaste zuid amerikaanse muziek bracht ons in de juiste sfeer.

Na een bezoek aan het museum en de uitkijktoren hadden we een korte lunch en werden de nodige foto' s genomen.

Het startschot werd gegeven door een fietsband te laten ontploffen.

THE ANDES TRAIL HAD STARTED..

Iedereen nog fris, klaar voor 11.000 km, 100.000 hoogtemeters en een heleboel avonturen.

A ONE LIFE TIME EVENT.

Gisteren wandeltocht naar PINCHINCHAS gemaakt. De top van deze berg ligt op 4700m.

Met ons groepje van vier belgen wandelden we rustig naar boven tot op ee hoogte van ongeveer 4250 m.

Hier boven hebben we een kleine rustpauze gehouden om een beetje gewoon te worden aan de hoogte.

De temperatuur op deze hoogte was al een pak frisser dan beneden in het dal. Ons groepje begint goed samen te horen.

Vandaag is een beetje een rommelige dag, alles klaar maken voor het grote vertrek en straks om 16.00 uur de briefing.

Op de tweede trainingsdag werden we met een jeep afgezet  aan een thermenbad in Papallacta. De skyline van Quito en de bekende Cotopaxi vulkaan brachten je al meteen in een andere wereld.

Na  een bezoek aan het thermenbad fietsten we een uitdagende off-road tot in Puembo. Verder  op een oud treinspoor hadden we nog af te rekenen met een kettingbreuk en een lekke band . In Cumbaya hadden we het eindpunt van het treinspoor bereikt

Door de eerste felle zon en de hoogte was het vandaag toch wel lastiger dan verwacht.

Terug in het hotel maakten we kennis met de crew en een aantal deelnemers die vandaag waren aangekomen. 

De dag begon niet al te geweldig, nog steeds hoofdpijn maar gelukkig na een pijnstiller en eventjes terug onder de wol voelde ik me al veel beter..

Quito zelf is een vrij drukke stad en om tussen het verkeer je een weg te banen is niet altijd gemakkelijk. Vandaag bestond ons groepje uit vier belgen,

een randonneur, een ex-triatleet,  een anestesist en ik zelf. Een vrij groot gedeelte was off-road, wat het voor de eerste rit zeker niet makkelijk maakte.

Halverwegen hebben we met ons gevieren een uitgebreide lunch genomen voor het luttele bedrag van 12 dollar -por 4 personas-.

De zon was niet echt van de partij een klein beetje regen, eigenlijk aangenaam fietsweer.

Toen we Quito terug binnen fietsten genoten we nog van een aangenaam drankje. De rit was geslaagd en de sfeer in ons groepje was top..

Op onze teller stonden 63 km en 1340 hoogtemeters, genoeg als voorbereiding vandaag.

It' s not easy to go, it' s scary and lonely and half the time you' ll wondering what the hell you' re doing in Chili or Peru or Ecuador or wherever the road takes you...

There will be boondoggles and discombabulated days freaked-out nights and flat tires -metaphorical- but it will be soulsmashingly beautiful it will open up your life.

Een heel goeie fantastische reis gewenst papa geniet er van. It's once in a life  time. Goeie vlucht en tot hoors xx.