Net op het moment dat je denkt dat je het allermooiste in
Cambodja wel gezien zal hebben, word je weer aangenaam verrast!! Battambang is
de tweede grootste stad van Cambodja en had op het eerste zicht wel
gelijkenissen met PP. Op onze eerste avond hebben we het circus bezocht, gebracht
door de jeugd van de kunstschool te Battambang. En wat een circus! Op het
vrolijke ritme van live muziek (door jongeren gespeeld), zagen we echt de zotste
acts en dit allemaal in een komisch jasje gestoken. Elke keer als je denkt, nee
dat gaat hij nog toch niet serieus proberen,
gingen ze toch wel net niet dat stapje verder!! Gedurende de hele show
heb ik als een blije kleuter met een lach op mijn gezicht in mijn handen
geklapt en van tijd tot tijd mijn adem ingehouden. De zotste acrobatische
toeren (je zou denken dat flexibiliteit toch ook zijn grenzen kent, maar niet
voor de Aziatische bevolking J
), werden afgewisseld door jongleren met
een éénwieler op een koord in de lucht en nog veel meer. Zeker een aanrader om
hier het circus te bezoeken!!!
De volgende dag zijn we samen met een oude, maar zeer wijze
en ervaren tuktuk chauffeur de omgeving gaan verkennen. Wat een prachtige
natuur, leuke behuizing en interessante cultuur!! Onze gids heeft ons het
verschil tussen Cambodjaanse mannen en vrouwen getoond J. De mannen waren bier aan het
drinken en ondertussen hun favoriete sport aan het beoefenen: het gokken op
vissenbattles, terwijl de vrouwen aan het werk waren (hij moest hier zelf enorm
om lachen J
). Alle mannen van het dorp komen samen in het weekend en zetten geld in op hun
vis. Een visbattle duurt ongeveer 2-3 uur, waar de vissen elkaar in de staart
proberen te bijten. Het hele tafereel had iets lachwekkends. Allemaal volwassen
mannen, met bier in de hand, die staarden naar visbokalen. HIhi! De vrouwen van
het dorp daarentegen waren aan het werk. Onze tuk tuk chauffeur is gestopt bij
verschillende woningen, waar we door de mensen vriendelijk onthaald werden. Zij
toonden ons vervolgens de maak van de rijstomslag van verse springrolls en de
populaire gedroogde bananen. Het was voor ons zeer interessant om hiermee
kennis te maken. Vervolgens zijn we doorgereden naar een herdenkingsmonument
ter nagedachtenis aan alle gesneuvelden van de periode van de Khmer rouge.
Gezien de tuk tuk chauffeur zelf al een zekere leeftijd had, kon hij zich deze
periode nog herinneren als gisteren. Hij vertelde ons hoe zijn leven er toen
uitzag, hoe zwaar het was om te zien hoe Cambodjanen andere Cambodjanen gewoon
uitmoorden, verkrachten en uithongerden. Zijn verhalen waren zo eerlijk en
recht uit het hart, dat je er gewoon tranen van in je ogen kreeg. Het is
moeilijk te beseffen dat iedereen in Cambodja ouder als 40 jaar, deze periode
heeft meegemaakt, en het allen op hun manier verwerkt hebben.
Onze tocht zette zich verder en we kregen de vraag do you
want to see a crocodile?. Ik moet toegeven dat ik eerst niet zo stond te
springen om 2 dollar te betalen om naar een krokodil te gaan zien. Maar onze
tuk tuk chauffeur was zo enthousiast dat we geen nee konden zeggen. Eenmaal
aangekomen, viel onze mond open van verbazing. Er was namelijk niet één
krokodil te zien, maar een crocodile farm met wel 900 krokodillen!!! Eerst
dacht ik nog dat het om te lachen was, dat het nep krokodillen waren, maar hun
reactie was vliegensvlug als je vb. een tak in hun territorium liet vallen.
Jonge krokodillen worden gekweekt en verkocht als luxeproduct! Indrukwekkend
gewoon!! Na enkele tempels en boeddhas later (na een tijdje neemt je
enthousiasme hiervoor af J
) waren we toe voor een ritje met de bamboe train. Dit zelfgebouwde karretje
dat zich vliegensvlug over de rails verplaatste was een leuke attractie om te
doen! Het enige probleem was, dat er maal in één richting rails waren, dus bij
het tegenkomen van tegenliggers moest telkens het hele karretje van het spoor
gehaald worden. Zeer logisch uiteraard!
Onze laatste halte waren de killing caves en de
vleermuizengrot. Hoog bovenop een berg (met een prachtig uitzicht), waren
grotten te bezichtigen die in de periode van de Khmer rouge gebruikt werden om
hun lijken te verstoppen. Mensen werden voornamelijk dood, maar ook levend in
deze gigantische grotten geduwd of gedumpt. Tot op de dag van vandaag worden
deze grotten als bidplaats en herdenkplaats gebruikt voor de slachtoffers die
hier het leven verloren hebben. Het is toch pijnlijk dat er in elke plaats in Cambodja
nog herinneringen van de Khmer rouge terug te vinden zijn. De vleermuizengrot
was echt de moeite! Klokslag 18u, was het tijd voor de vleermuizen om hun grot
te verlaten en op zoek te gaan naar eten. Dit resulteerde in een
vleermuizenstroom gedurende 12 minuten uit de fameuze grot. Ik moet toegeven
dat ik nog nooit in mijn leven zoveel vleermuizen ( alsook krokodillen) op één
dag gezien heb. De vleermuizenstoet was gewoonweg spectaculair!! Het was een
bizarre, maar enorm interessante dag!
Voor onze terugreis naar Siem Reap hebben we i.p.v. de bus,
gekozen voor de boot! s Morgens vroeg om 7 uur vertrek (viel dat even tegen J ), maar tegen 13u s
middags wisten we waarom De hitte was echt ondraaglijk bovenop het dak van
de boot. Zowel Karen als ik hebben er een rood kleurtje aan over gehouden!!
Maar om terug te komen op deze bootreis: het mooiste wat ik ooit heb gezien!!!
Met de boot was het mogelijk om langs alle nog onbekende palenhuizen of
drijvende dorpen te komen die volledig afgelegen van enig stad of dorp gelegen
waren. Constant waren kinderen aan het roepen en zwaaien naar u! Uiteindelijk
waren zij met hun cultuur en levenswijze interessant voor ons om naar te
kijken, maar tevens waren wij blanken interessant voor hun. De manier waarop
deze mensen leefden: de visvangst, de agricultuur en dan meer specifiek de
creatieve manier waarop zij dit allemaal deden was fantastisch! Hier leerden
kinderen i.p.v. fietsen, met de boot varen (soms zag je echt 4-jarigen alleen
een bootje besturen). Een leven als dit, zou ik mij echt niet kunnen
voorstellen. Hoe gaan ze uit of leren ze hun partner kennen? Wat doen ze als
het 18u s avonds is en er geen elektriciteit meer is? Wat doen ze als
ontspanning? Zoveel vragen dat ik me stelde bij dit primitieve leven. En nu met
het prachtige weer lijkt mij dit allemaal nog perfect haalbaar, maar wat doen
ze dan in het regenseizoen? Op verschillende plaatsen kon je zien hoe hoog het
water van de rivier in het regenseizoen zou moeten komen. Al deze woningen,
bestaande uit houten hutjes of krotten met golfplatendaken, of gewoon tenten,
wat gebeurt er daarmee? Ik zou eigenlijk nog eens moeten terugkomen in het
regenseizoen, om mijn eigen vragen te kunnen beantwoorden!
Een nieuwe locatie, een nieuw avontuur! Na een busrit van
toch wel geen 7,5 uur (gelukkig zonder Khmer karaoké), vinden we een nieuwe
thuis in Okay1villa hotel te Siem Reap. SR blijkt een zeer toeristisch oord te
zijn met veel bars en restaurantjes, maar veel kleiner en gezelliger als Phnom
Penh. Ook is er veel minder duidelijke armoede te zien! Maar de vraag is hier
dan: waar is de armoede gevestigd?. Als je goed om je heen kijkt, bestaat het
centrum voornamelijk uit guesthouses, hotels, indrukwekkende resorts,
restaurants, bars, marktjes, massagestandjes, maar waar wonen hier de mensen in
Siem Reap? Na een verkennend fietstochtje, werd mij duidelijk dat de meeste
echte woningen zich buiten het centrum vestigden. Gekenmerkt door het typische
rommelige Cambodjaanse straatbeeld.
De eerste dag zijn karen en ik onmiddellijk naar het fameuze
Angkor gebied vertrokken, de grote toeristische trekpleister van dit kleine
stadje. Angkor is in het noorden van de provincie Siem Reap gelegen en vormt
één van de belangrijkste archeologische plaatsen van Zuid-Oost Azië. Het strekt
zich uit over zon 400 vierkante kilometer en bestaat uit tal van tempels,
kunstwerken (bekkens, dijken, reservoirs, kanalen) en verbindingswegen. Het
bevat prachtige restanten van de verschillende hoofdsteden van het Khmer Rijk
van de 9e tot de 15e eeuw. De meest gekende omvatten de
beroemde tempels van Angkor Wat en de Bayon tempel in Angkor Thom. (Dit even
gekopieerd hebbende uit de toeristische gids, was het voldoende om onze
nieuwsgierigheid te wekken J
) Het Angkor gebied was inderdaad gigantisch en enorm indrukwekkend!! Zowel gezien
de grote, goed bewaarde tempels waarvan momenteel de ruïnes te bezoeken zijn,
als simpelweg het gebied zelf. Ik was voornamelijk in de ban van de torenhoge
bomen, met bizarre wortels, en de kleur groen. Dit klinkt misschien raar, maar
hier in Cambodja kunnen bomen of planten groen zijn, zoals groen bij ons niet
bestaat! Deze rijke flora samen met de ruïnes, waar je niet veel verbeelding
voor nodig hebt om je voor te stellen wat een pracht en praal dit vroeger
geweest moet zijn, hadden iets magisch!! Je zou hier onmiddellijk Lord of the
rings 5 kunnen verfilmen J
Gezien het gebied zo groot is, en toch wel een 47 tempels beslaat, is het
onmogelijk om alles op één dag gezien te krijgen. Op deze eerste dag hebben we
ons beperkt tot de kleine toer die langs Angkor Wat (Hindoeïstische tempel,
grootste religieuze bouwwerk ter wereld), Angkor Thom Bayon tempel (Boeddhistische
Staatstempel, bekend 54 torens die elke
4 gezichten afbeelden) , Ta Keo (staatstempel op berg, gelijkend om 5 niveau
omvattende piramide), Ta Prom (tempel gelegen midden jungle, gekenmerkt door
grote bomen die op de ruïne groeien), Banteay Kdei (boeddhistische tempel in
Bayon stijl, minder complex) en nog een 4 tal kleinere tempels. Het was een
zeer indrukwekkende, maar vermoeiende dag. Het beklimmen van al deze prachtige
ruïnes bij een mooie temperatuur van 30 graden J
Maandag was het werkendag,
onze eerste dag in het nieuwe ziekenhuis hier te Siem Reap. Onmiddellijk
viel ons op dat het provincie ziekenhuis hier heel wat kleiner was als het AKS
ziekenhuis waar we in PP werkten. Ook het aantal patiënten, en aantal bedden
waren beperkter. We werden zeer vriendelijk onthaald en Karen startte op
Orthopedische chirurgie en ik op algemene heelkunde. Bij mij was het jammer genoeg
een zeer triestige week. Op een hele week tijd heeft er maar één operatie
plaatsgevonden. s Morgens wordt er getoerd (hier geven zowel de dokters als de
internes) veel uitleg, maar operaties probeert men hier uit te stellen. Enkel
urgenties worden geopereerd. Na de toer vertrekken al de artsen reeds naar huis
(soms is dit al omstreeks 10u). Dit wil zeggen dat de rest van de dag de
patiënten gewoon dokterloos in hun bed liggen. Als er na 10 uur, een acuut
abdomen binnenkomt, is het de arts die van wacht die deze operatie moet
uitvoeren. Dit is eenmaal in mijn eerste week gebeurd, en het was een NKO
(neus,keel, oor) arts die de operatie heeft uitgevoerd (zeer geruststellend
moet ik zo zeggen!!). In PP was er ten minste op elke dienst één arts van
wacht, hier spreken we over een aantal artsen over het hele ziekenhuis die dan
maar alles moeten kunnen. Onvoorstelbaar gewoon!! Ook het materiaal is nog
erger dan in PP. (enkel de dienst orthopedie wijkt af van de regel, gezien er
op deze dienst vele missies georganiseerd worden door Frankrijk die steeds veel
materiaal meenemen). Ook nu is er een missie gaande op de dienst orthopedie.
Zowel Karen als ik hebben hier al operaties mee geassisteerd. Zeer interessante
casussen!! Een barst of minimaal fractuur, lijkt hier niet te bestaan. Steeds
zijn de casussen zeer ernstig, vermoedelijk door het massale enthousiasme om
met zoveel mogelijk mensen op één bromfiets te geraken (hier zou ik nog eens een
foto van moeten trekken J,
soms zitten ze hier wel met 2 volwassenen en drie kinderen op één brommer)
Verkeersregels: onbestaande!! Hoe groter het voertuig, hoe meer je te zeggen
hebt hier in het verkeer
Op stage heb ik Thida leren kennen. Zij is een zeer gedreven
jonge arts die heel blij was met onze komst in het ziekenhuis. Zij heeft mij
zeer warm ontvangen en mij door heel het ziekenhuis rondgeleid. Een goede
vertaler (Khmer-Engels) is zeker een meerwaarde!! s Avonds heeft zij Karen en
mij uitgenodigd om samen met vrienden van haar naar een lokale markt te fietsen
en samen te dineren. Dit was een zeer speciale avond voor ons. Het is niet
gemakkelijk om als blanke deel uit te maken of kennis te maken met de echte
Cambodjaanse cultuur. Zo hebben we op aanraden van Thida, een heerlijk
Cambodjaanse maaltijd met geroosterde kip gegeten (allen met onze handen naast
een sloot met veel afval J),
maar het was toch een zeer speciale sfeer!! Een avond die me gaat bijblijven!
De moeilijkheid hier in Siem Reap is de taal. Voornamelijk
in het ziekenhuis vind ik het vaak storend dat als ik uitleg vraag over een
patiënt of een deel van de operatie, ik simpelweg geen antwoord krijg. Hier
zijn twee verklaringen voor 1) ze kennen het antwoord op mijn vraag niet, en
weten dus niet zo goed wat ze eigenlijk aan het doen zijn 2) ze begrijpen mijn
vraag niet omdat hun Engels of Frans niet goed genoeg is, en kunnen vervolgens
hier ook niet op antwoorden. Ik gok dat het merendeel verklaring 2) moet zijn. Ook
moet ik steeds zelf initiatief nemen om vragen te stellen, en gaan ze nooit van
zichzelf iets aan mij uitleggen. Dit vind ik wel een vervelende situatie, omdat
je het gevoel krijgt dat ze steeds over je hoofd praten. De verpleegkundigen
zijn el zeer vriendelijk, maar begrijpen praktisch niets in het Engels. Dit
leidt tot situaties met veel uitbeelden en simpele woorden, vaak hilarische
momenten. Maar het maakt alles er niet gemakkelijker op. Ik moet toegeven dat
ik een beetje teleurgesteld ben, in het weinige ik hier bijleer op de stage.
Hopelijk gaat week twee gevarieerder zijn J
De hitte was echt ondraaglijk bovenop het dak van
de boot. Zowel Karen als ik hebben er een rood kleurtje aan over gehouden!!
Maar om terug te komen op deze bootreis: het mooiste wat ik ooit heb gezien!!!
Met de boot was het mogelijk om langs alle nog onbekende palenhuizen of
drijvende dorpen te komen die volledig afgelegen van enig stad of dorp gelegen
waren. Constant waren kinderen aan het roepen en zwaaien naar u! Uiteindelijk
waren zij met hun cultuur en levenswijze interessant voor ons om naar te
kijken, maar tevens waren wij blanken interessant voor hun. De manier waarop
deze mensen leefden: de visvangst, de agricultuur en dan meer specifiek de
creatieve manier waarop zij dit allemaal deden was fantastisch! Hier leerden
kinderen i.p.v. fietsen, met de boot varen (soms zag je echt 4-jarigen alleen
een bootje besturen). Een leven als dit, zou ik mij echt niet kunnen
voorstellen. Hoe gaan ze uit of leren ze hun partner kennen? Wat doen ze als
het 18u s avonds is en er geen elektriciteit meer is? Wat doen ze als
ontspanning? Zoveel vragen dat ik me stelde bij dit primitieve leven. En nu met
het prachtige weer lijkt mij dit allemaal nog perfect haalbaar, maar wat doen
ze dan in het regenseizoen? Op verschillende plaatsen kon je zien hoe hoog het
water van de rivier in het regenseizoen zou moeten komen. Al deze woningen,
bestaande uit houten hutjes of krotten met golfplatendaken, of gewoon tenten,
wat gebeurt er daarmee? Ik zou eigenlijk nog eens moeten terugkomen in het
regenseizoen, om mijn eigen vragen te kunnen beantwoorden!
