Waw waw waw! Wat een Kerst wat een Nieuwjaar hebben wij gevierd!! Absoluut de meest bizarre locatie om ‘jingle bells’ te zingen en elkaar een gelukkig 2014 te wensen, maar het was de max! Wij hebben van deze feestdagen gebruik gemaakt om even de kuststreek rond PP te verkennen. Ons eerste weekend heeft ons naar Kep en Het Rabbit island gebracht. Kep bleek een zeer rustig dorpje te zijn, bekend voor zijn krabben en pepersaus. Dit moest natuurlijk uitgetest worden J Karen was fan, maar ik verkies toch gewoon een goed gegrild visje dan een krab. Wat een geduld dat je ook moet hebben, pfff, een half uur (ik overdrijf graag) pellen vooraleer je één klein stukje kan opeten. Je moet wel echt van dat prutsen houden! In Kep hebben we een spectaculaire wandeltocht doorheen het nationaal park gedaan. Hier waren we uiteraard zot onvoorbereid (zonder water en veel te laat) aan begonnen. Op een gegeven moment vinden we daar het bordje short cut, jungle path. Wij strak plan, beetje avontuurlijk over rotsjes wandelen en het was toch al 16u. Man man, van een jungle path gesproken. Al snel gingen de onschuldige rotsen over in een steile rotsklim waarvoor touwen noodzakelijk bleken.  Waarmee ook de mogelijkheid om terug te keren ineens geen optie meer was. Geklimd dat we hebben, geklimd, om dan nog maar te zwijgen over het tempo waarmee we de afdaling gedaan hebben. Uit schrik vast te zitten in het welliswaar kleine, maar toch donkere nationaal park van Kep. Wij hebben deze prestatie in 1.20u neergezet, wat normaal toch een 3 uur wandeling voorstelde. Zeer trots, ontspannen en gerustgesteld hebben we naar de fameuze knaloranje zonsondergang gekeken, kenmerkend voor Kep. Wat een eerste dag!

De volgende dag zetten we koers verder naar het rabbit island om hier een nachtje op het eiland te overnachten. Van een paradijs gesproken!!! Prachtige parelwitte stranden, palmbomen met hangmatten (ik wil ook een hangmat als ik terug ben ), kokosnoten in overvloed (super lekker en hier echt voor 25cent te verkrijgen), en een prachtig zonnetje aan de hemel. Mmm! Dit samen met de andere eilanden die we later bezochten kan ik u echt verzekeren dat de pracht ervan gewoon je mond snoert. Gewoon daar zitten en genieten van het uitzicht, het helderblauwe water, prachtige natuur en weten dat je niet vaak zoiets moois in je leven meer zult zien.  Ook hier hebben we een leuke wandeling  (met water en rond de middag deze keer J )die rondom het eiland leidde afgelegd. Wat een prachtige wandeling, langsheen de meer afgelegen stranden aan de andere kant van het eiland en de huisjes van de lokale bevolking daar. Moet u voorstellen dat je daar volledig afgelegen op een eiland woont waar noch school noch supermarkten of bakkers te vinden zijn. Zij leefden puur van de vissersvangst, een heel rustig vredevol leventje. ’s Avonds vertrokken al de toeristen naar huis, en bleven we met zo’n 20-tal personen op het nog tamelijk onbekende eiland overnachten. De primitiviteit was heerlijk. Geen belichting, enkel tussen 18-22u in de avond, als je het toilet wilde doorspoelen moest je eerst een grote waterton gevuld krijgen (kwam een aziaatje met de tuinslang door een gat achterin je houten bungalow de waterton vullen) om dan vervolgens zelf de Franse wc door te spoelen met een pannetje water!! De meest ideale moment om te kampen met een diarree aanval uiteraard, ahum J De sfeer was ’s avonds echt top. Gewoon met wat onbekenden samen zitten en samen praten en verhalen uitwisselen, dit met op de achtergrond een kolkende zee. Het had toch echt iets speciaals!! Ook nachtzwemmen is zeker een must om op de eilanden te doen (doe dit impulsieve idee vooral niet in Sihanoukville want dan worden je gsm met al je foto’s, geld, bankkaart, kleren en schoenen gestolen L). Als je gaat zwemmen in het water fonkelt alles rondom je handen en voeten, dit fenomeen van bioluminescentie, veroorzaakt door Plankton?? (ik weet het eigenlijk nog altijd niet goed) onder een sterrenhemel zoals ze in België niet te vinden zijn, was gewoon magisch!!!

Rond Kerst zijn we afgezakt naar het kleine, maar zeer vredevol vissersdorpje Kampot. Hier hebben we onszelf een kerstcadeau gekocht, hihi, en onszelf getrakteerd op een overheerlijk kerstdiner op Kerstavond J Al moet ik toch bekennen, dat het vreemd aanvoelde om voor het eerst in mijn leven niet rond mijn familie te zijn rond deze periode. Kerst is toch echt de dag van het jaar waarop we met z’n allen nog eens samenkomen en het uitwisselen van de cadeautjes is bij ons toch elke Kerstmis erg spannend!! Kerstdag zelf was een dag die ik lang niet meer zal vergeten. In de voormiddag hebben we onder begeleiding van een Belg die daar een klimbedrijf had opgestart, de omgeving op een net iets avontuurlijkere manier verkent. Klimmen, via ferrata, afdalingen, een tocht doorheen de rotsen waarin immense stalactieten, een groot gouden boeddha beeld (overblijfselen van een vlucht ten tijde van de Rode Khmer, waarover later meer), vele vleermuizen, … Het was een spectaculaire voormiddag, waarin we onze eigen grenzen verlegd hebben. Op het laatste waren al onze spieren zo aan het trillen van de inspanning dat we wel echt wisten dat we tot ons uiterste gegaan waren. Maar het was een prachtige ervaring (als we de toestand de dag erna niet meerekenen, amaaaai nog nooit zo stijf in mijn leven geweest en Karen maar lachen die niets voelde… ) In de namiddag hadden we vervolgens een kajak gehuurd om zelf tussen de mangroven (typische vegetatie van hier) een tochtje van twee uur te maken. Hierbij kregen we prachtige natuur te zien en ook konden we een blik werpen op de kleine lokale afgelegen dorpjes die op palen stonden en waar kinderen aan het spelen waren. De omgeving hier was zo prachtig en rustig. Alvorens terug te keren hebben we vanuit onze kajak de zonsondergang bewonderd. Het was weer zo’n dag waar je gewoon stil wordt van de pracht van een land zoals Cambodja. De dag werd afgesloten met een lekker Belgisch biertje en Belgisch frietje (de eigenaar van de kajaks was namelijk een Belg, die ondertussen al 10 jaar in Cambodja woonde, hij was zeer blij eens Belgen te zien J ).

In het weekend zijn we de provincie Koh Kong gaan bezoeken die meer Noordelijk langs de kust gelegen is. Hier was het iets kouder, wat ideaal was voor een bezoek aan het nationaal park daar. Onder begeleiding van een gids hebben we de klim ingezet naar de top van een zeer bekende waterval (Ta Tai waterfall) daar. Gezien het momenteel niet het regenseizoen is, stond de rivier droog en was het mogelijk over de grote stenen de klim te maken. Het was een uitdagende, maar prachtige route!! Om boven beloond te worden met een ongelooflijk mooi uitzicht (zie foto) alsook een magische waterval. Het is niet te geloven dat de natuur nog zo ongerept en puur kan zijn. Het rivier oppervlak bestond uit verschillende immens grote rotsen die allemaal door de natuur geslepen waren. De plaats waar we daar stonden, was ook niet te bereiken in het regenseizoen. Volledig op de top, aan de kleine waterval, was het mogelijk om te zwemmen tussen de verschillende kleine visjes die zich schuilhielden hier in het water. Onze gidsen hadden ondertussen een kampvuurtje gemaakt, waarop ze een lunch van rijst met groenten met vis en kip aan het klaarmaken waren. Het was een maaltijd die ons allen zo heeft gesmaakt!! De afdaling was nog spannender dan de klim. Een steile afdaling is dus echt veel vermoeiender dan een steile klim. In het terugkeren zijn we nog doorheen een lokaal vissersdorpje gewandeld, waar we ook het schooltje bezocht hebben. De kinderen waren aan het spelen en een aantal waren zeer trots om hun klaslokaaltje en schrijfschrift te laten zien. Het leek echt sterk op een schooltje van 70 jaar geleden ofzo in België. Vele vele kinderen op houten bankjes, met een aantal schriftjes waar zowel wiskunde als taal als alles in stond. (ik stond eigenlijk al perplex dat ze überhaupt schriftjes hadden, en een schooluniform!! ) Verder in het dorpje waren de dagactiviteiten zeer simpel. Een aantal mensen waren vissersnetten aan het maken, de rest zat gewoon een beetje bij elkaar te kijken. Het is echter jammer dat zijn hun eigen natuur zo om zeep helpen, door hun eigen afval overal te laten liggen. Dit is overal in Cambodja: als je een vuilbak nodig hebt, mag je je papiertje gewoon voor zeker 3 kwartier meedragen vooraleer je iets vuilbak gelijkend tegenkomt. Dit is voor Cambodjanen uiteraard veel te intensief, dus zij laten altijd en overal alles gewoon op de grond vallen. Iets waar wij niet in kunnen komen.

Het straatbeeld in de kleinere dorpjes wordt gekenmerkt door de allerschattigste kinderen, maar ook vele vele vele puppy’s en kleine katjes. Heel Cambodja is gekenmerkt door voortplanting, maar dit land kan eigenlijk niet meer kinderen of meer honden of meer straatkatten af. Geld voor degelijke anticonceptie of sterilisatie van de dieren is er niet. Ik spreek dan niet over de rijkere populatie van Cambodja (vb. onze medestudenten in het ziekenhuis die hetzelfde inschrijvingsgeld als ons in België betalen om naar de universiteit te kunnen.. van een fortuin gesproken hier!!!), maar de armere bevolking. Ik ben meermaals verliefd geworden op kleine puppy’s en kleine katjes. Zo schattig!! Je ziet hier ook mengelingen van alle rassen, wat soms uitloopt op mormels (Hier heeft vooral Lotte een zwak voor ) of echt de meest adorabele puppy’s. Zo heb ik in Kampot echt mijn favoriete puppy  tegen gekomen, ik heb mij enorm moeten inhouden om hem niet gewoon mee te nemen. De mensen zouden blij zijn, moest je een straathond onder je hoede nemen, er zijn er namelijk al zoveel. Maar dan moest ik natuurlijk denken aan de keer dat ik met een rosse kat thuiskwam (die onze papa nu nog steeds braaf elke ochtend en avond eten geeft, terwijl ik hier in Cambodja zit), dus dan heb ik dat plan maar laten varen…

Nieuwjaar was de meest spectaculaire Nieuwjaar uit mijn hele leven (en ik denk dat ik daarmee spreek voor de hele groep)!!! Echt waw!! We zijn met oudjaar afgezakt naar Sihanoukville een zeer bekende strandplaats in Cambodja. Wat een feeststad was me dat!!! Ik vond het een beetje vergelijkbaar met lloret de mar of Ibiza (al ben ik hier nog nooit geweest, maar zo stel ik het in ieder geval voor J ) Heel het strand vol barretjes en van die chille ligstoelen, kinderen en vrouwen die constant rondlopen om armbandjes te verkopen of zonnebrillen of massages voor juist enkele dollars. Hier waren de kinderen echter zo gewend aan toeristen dat ze heel erg opdringerig waren en zeer goed Engels spraken: ‘Open your heart, and open your wallet’ Was één van hun typische zinnetjes, en zo hadden ze er wel meer. (Conclusie: uit puur miserie kocht iedereen uiteindelijk wel iets om te kunnen zeggen: ‘ja kijk hier ik heb er al, sorry’) Het was dus geen puur, mooie Cambodja niet meer, maar gewoon volgebouwd met hotels en één super super super fancy resort (gewoon naartoe gegaan om eens te gaan observeren). En tussen al deze enorm chique hotels en guesthouses vond je echt de ergste krotten dat je je kon voorstellen, waarin de lokale bevolking woonde. Ik had niet het gevoel dat al het toerisme hen zo ten goede kwam. Maar dus oudjaar was wel zotjes!! Een constante vuurwerkshow werd de lucht ingeschoten vanaf 18u ’s avonds evoluerend tot echt een volledige hemel vol vuurwerk rond 12u ’s nachts. Iedereen had ook eigen vuurwerkstokken gekocht, waardoor het heel tafereel iets magisch kreeg. Ook werden er duizenden, duizenden van die lampionnetjes opgelaten waardoor de hemel een volledig lichtjes spektakel was. Wij hebben ook een poging ondernomen om zo’n lampion met goede voornemens voor 2014 de lucht in te sturen, maar de onze is jammer genoeg gestrand. Dus ja daar gaan die goede voornemens J Na 12 uur veranderde al de gezellige barretjes in dj’s op het strand en hebben we gedanst tot onze benen het niet meer aankonden. Wat een Nieuwjaar, wat een Nieuwjaar!!! Heerlijk gewoon!

Momenteel brengen we nogmaals een weekendje (één van de laatste volledige) in onze stad PP door, alvorens we met z’n allen in verschillende gebieden opgesplitst worden. We hebben eindelijk tijd gevonden om het S21 museum en de killing fields te bezoeken. Dit zijn nog duidelijk aanwezige littekens van de periode van de ‘khmer rouge’, waar leider Poll pot in 1975 van Cambodja een communistische maatschappij maakte. Alle vormen van cultuur en ontwikkeling werden gesloopt (vb. scholen, ziekenhuizen, asvaltwegen, …) en de maatschappij moest gericht zijn om de productie van vb. rijst op één jaar te verdriedubbelen. Mensen werden gedwongen tot slavenarbeid om deze onrealistische doelstellingen te verwezelijken, waarbij ze per dag één klein kommetje rijst kregen. Velen onder hen bezweken het. Elke mogelijkheid tot opleiding en ontwikkeling werden in de kiem gesmoord. Iedereen die ideeën had die niet strookten met wat Poll Pot in zijn regime verkondigd werden opgesloten en gefolterd, om uiteindelijk het heel gezin uit te moorden (alsook de baby’s, die tegen een boom doodgeslagen werden voor de ogen van de moeder: de ‘baby tree’ te bezichtigen in de Killing fields). Dit met het idee om bij één fout, beter heel het nageslacht te doden om zo geen risico te hebben dat later de familie revanche zou nemen. Meestal was de reden om mensen op te sluiten of te doden zeer miniem. Zo hoorden we de getuigenis van een man, die een vrouw uitgemoord heeft zien worden omdat ze zogezegd een banaan gestolen had terwijl ze aan het bananen plukken was. Een moeder die haar verhaal doet dat ze haar baby voor haar ogen heeft zien sterven, simpelweg omdat ze geen borstvoeding kon geven omdat ze zelf geen eten kreeg… Het S21 museum was een schooltje, voor de Khmer rouge periode dat omgebouwd is tot een gevangenis. Het hele museum hing vol met foto’s van alles mensen die gestorven waren binnen deze muren. Alles was bewaard: de foltertuigen, de bedden, kettingen, de gemetste of houten muurtjes waarmee een schoollokaal omgebouwd werd tot kleine hokjes van ongeveer 1,5 vierkante meter waarin mensen dagenlang zaten zonder fatsoenlijk eten of menswaardige omstandigheden. Dit was erg aangrijpend. Maar nog veel aangrijpender was ons bezoek aan de killing fields.  De Killing fields is zoals de naam zegt, de plaats waar onwetende mensen met vrachten naartoe gebracht werden om geëlektrocuteerd te worden. Het geluid van hun schreeuwen werd overstemd doordat er dag en nacht zeer luid traditionele muziek gespeeld werd. Voor de zekerheid werden alle mensen nogmaals met chemicaliën overspoten, om de stank teniet te doen en degene die nog niet 100 procent dood waren toch nog te kunnen vernietigen. In de killing fields kon je deze massagraven, waar nog resten van kledingstukken en beenderen en tanden van mannen, vrouwen en kinderen te zien zijn, bezoeken. De recentheid waarin zoveel gruwel zich in Cambodja heeft plaatsgevonden breekt je gewoon. Zoals deze plaats, zijn er nog veel meer Killing fields, overal verspreid in cambodja, waar meer dan honderdduizenden mensen het leven verloren hebben. Zelfs nu als ik dit allemaal typ krijg ik nog tranen in mijn ogen, hoe aangrijpend de realiteit was. Zo zie je maar hoe snel je als welgroeiend, geëvolueerd land gewoon kapotgemaakt kan worden. Cambodja is volledig van 0 terug moeten beginnen met de opbouw van hun economie, onderwijs en cultuur. De leiders van dat regime, zijn pas rond 2007 voor de rechter verschenen en hebben eigenlijk nog een zorgeloos leventje verder kunnen leiden. De oneerlijkheid hiervan kwetst vele mensen van hier. Momenteel zijn er opstanden hier in PP door de textielarbeiders. De opstanden zijn al een 4-tal weken bezig, maar worden meer uitgebreid. We hebben via het nieuws vernomen dat er momenteel al 5 doden gevallen zijn en een 30-tal gewonden (volgens Rattana, zouden ze naar ons ziekenhuis afgevoerd worden, maar daar hebben we nog niets van gezien). Hun uitgaanspunt is een groot marktplein dat momenteel afgezet wordt door allemaal politiemannen. Ook zijn we reeds getuige geweest van grote protestmarsen hier. We mijden momenteel gewoon deze gebieden, maar het zal toch goed zijn dat we volgende week de hoofdstad verlaten, voor de toestand nog verder evolueert.H

05-01-2014 om 05:03 geschreven door Ann-Sophie Hufkens