Komt de gedachte bij jullie wel eens op, wanneer je in de
gemeenschappelijke keuken van een studentenresidentie staat, wat voor vetzakken
daar al gekookt hebben en wat er allemaal misgegaan is? Wel ik denk dat ik zo
een vetzak ben!
Er is dus weer een ongelukje gebeurd, dit keer volledig mijn fout. Mijn
proteïneshake is in de keuken ontploft, maar letterlijk ontploft! De knal was
volgens mij zo luid dat iedereen dat gehoord moet hebben. Toch kwam er niemand
kijken. 5 minuten later, toen ik mijn kleren die ook onderzaten, wat properder
gemaakt had kwam van alle mensen net Jens binnen. Hij zag me daar, in mijn
hemdje en ondergoed, de hele keuken kuisen. Natuurlijk barste hij in een lachen
uit en wou hij meteen zijn fototoestel halen, waar hij nooit de kans toe heeft
gekregen. Achteraf gezien heb ik hier wel spijt van, want dat zou pas een
verhaal geweest zijn.
Nu eventjes terug naar de oorzaak van de ontploffing. Ik ben (bijna) zeker dat
ik niks fout gedaan heb. De hoeveelheden waren volledig juist, ik heb het niet
te warm gezet en de dop zat er volledig goed op. Desalniettemin, zonder dat ik
er ook maar één wetenschappelijke verklaring voor vind, lag de hele inhoud van
mijn shake verspreid in de keuken.
Misschien had ik wel onraad moeten ruiken toen ik zag dat mijn poeder ineens samengeklonterd
was tot een dikke bal en bovenop mijn melk zat te drijven. Laat staan dat het
verstandig was dat ik daarna er nog mee geschud heb :D. Hoe dan ook, na de opkuis
had ik verschrikkelijke honger en heb ik weer een shake gemaakt. Dit keer wel
met het gewenste resultaat.
Er is wel één positief puntje aan dit alles. Twee dagen later ruikt de keuken
nog steeds naar vanille.
Nu de rest van de week. Het onderscheid tussen de werkweek en het
weekend is echt enorm. Van maandag tot vrijdag om 6.00 uur opstaan en s avonds
om 23.00 uur stikkapot, maar voldaan, terug gaan slapen om dan in het weekend
volle bak te genieten.
Ja het was echt weer nice werken daar in Höxter. Deze week mocht ik archiveren,
telefoneren, en zelfs helpen met de boekhouding. Al bleef dat laatste beperkt
tot sorteren.
Gisteren ben ik met Jens lekker gaan uiteten en daarna the avengers gaan
kijken. Een film waar ik al een half jaar naar uitkeek en ik moet zeggen dat ik
verre van teleurgesteld was. Een echte aanrader dus!
Vandaag ben ik dan de ganse dag op het Frühlingsfest in Höxter geweest. Dit
feest, wat eigenlijk veel weg had van een schoolfeest door de optredens van
kleine kindjes, was eigenlijk meer werken dan genieten maar zo erg is dit niet
want ik heb morgen twee dagen vrij. Dit betekent dus keihard werken aan mijn
Praktikumbericht, waar ik veel te weinig voor doe op dit moment L
Wow! Er is
deze week weer zoveel gebeurd dat ik niet weet waar te beginnen. Ik stel voor
dat ik hiermee begin. Dit was de beste week van mijn stage TOT NU TOE en met
het beter weer dat eraan komt ben ik er zeker van. Dit is nog maar het begin!
Dit weekend heb ik voornamelijk met enkele leden van het Internationale Institut für Europäische Bildung doorgebracht. Fijne,
interessante mensen en een ideale gelegenheid om zowel in het Duits als in het
Nederlands mijn mening te geven over bepaalde onderwerpen, vooral Europa en het
onbenul dat de meeste mensen hebben over wat deze organisatie al allemaal bereikt
heeft. Ik deelde niet altijd hun mening, maar wat ik geleerd heb is
dat je nooit iets als vanzelfsprekend moet beschouwen.
Eigenlijk begon het weekend al vrijdagavond met een korte uitleg over de
geschiedenis van Paderborn en daarna een ronde tafel gesprek. Spijtig genoeg
heb ik dit aan mij voorbij moeten laten gaan omdat ik andere verplichtingen
had.
Zaterdagvoormiddag begon het dus eigenlijk allemaal met een tentoonstelling over Franciscus
van Assisi. Dit komt erop neer dat ik de hele voormiddag geluisterd heb naar
het verhaal over een heilige. Ok, niet meteen mijn idee van een prachtig
weekend maar daarna begon de fun pas echt met de busrit naar Schloss Corvey te
Höxter. In tijden heb ik niet meer zo gelachen, met dank aan de heer Grossiels
:D. Tegen de middag kwamen we dan aan en
zijn we weeral een culinaire ervaring rijker geworden. Daarna was er een vergadering
van ik weet niet meer welke organisatie. Mijn baas, meneer Stolte, was de
hoofdspreker en ik was de fotograaf van dienst. De voordracht ging over Schloss
Corvey zelf, dat in 2014 hoopt opgenomen te worden in de werelderfgoedlijst, het perfecte onderwerp dus voor het persoonlijke thema van mijn
eindwerk. Meneer Stolte was zelfs zo
vriendelijk om me zijn fototoestel uit te lenen tijdens de rondleiding zodat ik
fotos kon maken. Sowieso zitten er een paar bij die ik kan gebruiken samen met enkele zwart-wit Spielereifotos. Redelijk sjiek, al zeg ik het zelf. Hierna
hebben we weer lekker gegeten en gedronken. Ik zeg het jullie. Die Duitsers
weten wat leven is!
Zondagvoormiddag eindigde dit prachtige weekend met een rondleiding doorheen
Paderborn. Een stad is zoveel interessanter als je de geschiedenis en het
belang ervan kent. Wisten jullie trouwens dat morfine is uitgevonden in
Paderborn?
Dit eventjes terzijde! Het hele weekend was op kosten van het Internationales Institut für Europäische Bildung omdat ik en
Jens gasten waren. Superawesome gewoon!
Mijn werk
bezorgt mij nog altijd viel Spaβ. Na 5 weken heb ik eindelijk kennisgemaakt met al
mijn collegas. Dit komt omdat enkele met een project bezig zijn en daarvoor niet
altijd op kantoor moeten zijn. Vanaf dinsdag zijn er weer meerdere professionele
uitstapjes gepland. Ik kijk er al volop naar uit!
Sport dan.
Routine is niet echt mijn ding maar ik ben er wel zeker van dat ik vanaf nu
elke vrijdag ga fitnessen. Ik heb kennisgemaakt met Arne, een Nederlandse
student die eigenlijk al heel zijn leven in Paderborn woont. Daarnaast heb ik Martin beter leren kennen. Daarvoor was ik hem al tegengekomen op de Osterlauf. Hij is ook een beetje verslaafd aan sport, namelijk karate en
fitness. Alleszins geen kerel waar ik ruzie mee wil krijgen.
Daarnaast was er ook nog een incidentje op de loopband waardoor ik de aandacht (en
bezorgdheid) getrokken heb van 2 Russische meisjes. Hoe dan ook heb me redelijk
belachelijk gemaakt, maar ach, ik ben tenminste opgemerkt :D
Er is een
kleine wijziging opgetreden in mijn weekendplanning voor volgende week zondag.
Tegen de traditie in gaat de praktikant niet mee op de motortocht doorheen
Höxter, maar kiest hij ervoor om naar het Frühlingsfest (lentefeest) te gaan,
ook in Höxter. Er wordt daar een voordracht gegeven over Regionalmarketing, een
onderdeel dat in mijn eindwerk voorkomt, en het wereldkampioenschap beker stapelen
wordt daar blijkbaar ook gehouden. Zeg nu zelf. Je kan niet naar Höxter geweest
zijn zonder het wereldkampioenschap beker stapelen gezien te hebben toch? Zou
ik me hiervoor kunnen inschrijven. Zou wel lachen zijn.
Maar nu
moet ik gaan. Het is hier zo een beetje de gewoonte geworden dat ik kook op
zondag. Vandaag ga ik voor ons drieën een Amerikaans ontbijt maken, als
avondeten welteverstaan. En waarom? Omdat het kan!
Eerlijk
waar. Dit weekend wilde ik iets voor mijn rapport doen en de ideale gelegenheid
hiervoor leek mij toen Davy en Jens naar de winkel gingen. Ik start mijn laptop
op, batterij bijna leeg. Waar is de oplader? Ah ja op Davy zijn kamer
Van de nood heb ik dan maar een deugd gemaakt en zo ben is dus begonnen met, na
4 weken, alles uit te pakken. Tegelijkertijd heb ik ook al mijn posters opgehangen
en ik moet zeggen dat mijn kamertje hierdoor ineens stukken gezelliger lijkt.
Het
thuisgevoel werd nog eens versterkt doordat mijn ouders, samen met een hele
voorraad aan chips en wafels, dit weekend eens langsgekomen zijn om te zien hoe
het hier met mij gaat.
Donderdag, officieel waterpolodag,
heb ik dan voor de eerste keer met het volledige team meegespeeld en hebben we
een vriendschappelijk wedstrijdje gespeeld. De eindstand was 3-3 en jullie
mogen eens raden wie de openingstreffer gemaakt heeft J
Ook ben ik op een heel pijnlijke wijze eindelijk achter de regels van dit
spelletje gekomen:
Regel 1: alleen de speler met het balbezit mag aangevallen worden
Regel 2: alles wat de scheidsrechter niet ziet is toegestaan
Regel 3: ja die is er niet echt
Hoe dan ook in het begin was ik waarschijnlijk te braaf, maar dit is een fout
die ik geen tweede keer meer zal maken. Achteraf kwam de kapitein mij wel feliciteren
met mijn spel en heeft mij uitgenodigd voor de eerste competitiewedstrijd
volgende donderdag. Vaarwel reserveplek! Nadeel is wel dat deze wedstrijd op
verplaatsing is en ik zal moeten zien hoe ik dit ga / kan regelen met mijn werk.
Een goed
voornemen dat ik hier gemaakt heb is dat ik in de helft van mijn stageperiode,
dat is al over 3 weken, mijn volledig rapport geschreven heb. Zo heb ik in de
weekends de tijd om eens andere delen van Duitsland te verkennen of eens gewoon
willekeurig op een bus te stappen om te zien waar ik uitkom. Dan zou ik ook eens echt op stap kunnen gaan want
sinds ik hier ben is daar nog niet veel van in huis gekomen. Duitsers fuiven
blijkbaar ook heel anders dan Belgen of het ligt gewoon aan deze stad. Hoe dan
ook, het wordt hoog tijd dat ik eens een echt danscafé vind hier.
29 april
is een dag waar ik naar uitkijk. Dan wordt er in Höxter een jaarlijkse
motortocht gehouden die georganiseerd wordt door mijn bedrijf en het is
traditie dat de praktikant, dat ben ik dus, daarbij aanwezig is. Ik ga daar dus
waarschijnlijk leren motorrijden of toch op zijn minst een poging doen tot.
Om 6 uur opstaan op een zondag heb ik er dan graag voor over. Zeker omdat ik
dan maandag en dinsdag Feiertag heb. Hoeraaaaaa!
Voor de rest is het een weer een heel leerrijke week geweest. Ik ben erachter
gekomen dat eenden de meest awesome beesten ooit zijn, Jens weet nu waarom het
belangrijk is om je geschiedenis te wissen en Davy zal ook wel iets geleerd
hebben.
Ah ja! Er was ook nog een accidentje met ravioli in de keuken, maar de schade
bleef beperkt tot de muur, de grond , het plafond, de koelkast en de
microgolfoven. Heel belangrijk, wij zijn nog oké!
P.S. Mijn vader heeft mij overgehaald tot het kopen van een fototoestel. Ik ben normaal gezien geen fotomen, maar er zijn hier al zoveel momenten geweest waarvan ik wou dat ik een souvenir had.
Maar eerst FROHE OSTERNI Niet al te vrij vertaald betekent dit dat ik jullie een vrolijk Pasen wens, maakt niet uit of je gelovig bent of niet.
Om een beetje in de religieuze sfeer te blijven, gisteren had ik een zeer interessant gesprek met meneer Schmidt. Meneer Schmidt is een gepensioneerd docent Duits/Latijn en heeft een passie voor religie. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo een diepzinnig gesprek had over dit onderwerp. Welke invloed heeft godsdienst op mensen? Wat is het gevolg hiervan? En natuurlijk een beetje realistisch pessimistisch zijn over de toekomst! Soit. Wat begon als een rustig avondje Duitse televisie draaide dus heel anders uit. Meneer Schmidt wil mij introduceren aan de universiteit van Paderborn omdat hij vindt dat ik een heel unieke persoonlijkheid heb en voor mijn leeftijd heel veel initiatief toon. Deuren die hier voor mij opengaan, niet normaal! Voor dat voorstel van de universiteit heb ik vriendelijk bedankt, maar hij gaat mij wel nog heel wat bijbrengen over Duitse literatuur aangezien ik daar niks van kan en ik echt mijn taal hier wil perfectioneren.
Stille zaterdag is hier de jaarlijkse Osterlauf, oftewel paasloop. Ik wou eigenlijk meedoen aan de 10 kilometer, maar ik had geen zin om daarvoor 45 euro te betalen en ben dus gewoon gaan kijken.
Wat een evenement was me dat! De kaap van 20.000 deelnemers werd ondanks het inschrijvingsgeld ruim overschreden. Overal waar ik keek waren kraampjes, er was een fanfare en de turnzaal van het zwembad was omgetoverd tot een heuse winkelketen. Blijkbaar is deze wedstrijd, vooral de halve marathon dan, een voorsmaakje voor de olympische spelen want er waren hier ook veel olympische atleten aanwezig.
De rest van het weekend, inderdaad dit is alleen nog maar het weekend, heb ik de stad van top tot teen verkent en ben ik gaan shoppen en koken met mijn Afghaanse overbuurman. Een supervriendelijke en interessante kerel. Daarnaast heb ik ook aan mijn rapport gewerkt. De ruwe versie van het eerste hoofdstuk is af. Het vlot dus niet zo J Dat koken was trouwens alleen maar spek en eieren op een gril bakken en amper één ei was heel gebleven. Het was wel heel lekker want ik had nog aardappelsalade en bier enzo. De afwas was minder want die gril was ENORM begaaid, maar het is allemaal goedkomen. Alleen was er wel wat nevenschade namelijk de antiaanbaklaag. Kan niet gezond zijn!
Nu voor de week. Maandag heb ik de universiteit van Lemgo bezocht, lijkt op de PHL maar deze biedt alleen wetenschappelijke richtingen aan. Ik heb gezien hoe een machine een hele rubiks puzzel oplost in minder dan 1,5 minuut. In nog geen 90 seconden scant dat ding de zes vlakken en lost deze op. Dit was heel indrukwekkend maar men kent het gezegde: No matter how good you are at something, there's always an Asian kid that can do it better. Machines ontsnappen hier ook niet aan! Het was een dag vol verassingen. Ik heb een compliment van mijn baas gekregen dat mijn Duits razendsnel verbetert en toen ik thuiskwam van de zwemtraining zag ik Jens en Davy buikspieroefeningen doen. Ik was zo trots! Lang leve een goede invloed!
Dinsdag en donderdag waren gans leuke dagen. Ik mocht achter mijn bureautje uit, eventjes niet vertalen, en helpen op de post, waar trouwens ook 2 heel knappe praktikanten werken. Daarnaast ook weer een vergadering mogen bijwonen over een beurs en meehelpen een motortocht organiseren. Ahja ik zit trouwens in het waterpoloteam, dat komt er ook nog bij. Momenteel spelen ze mij van het veld, of beter uit het zwembad, maar dat gaat goedkomen als ik de techniek eenmaal onder de knie heb.
Woensdag(avond) was minder. Het begon nochtans heel goed. Ik had een date. Op zich niet zo ongewoon, maar toch. Dit was de eerste keer dat ik eens mee uitgevraagd werd. Ganz toll vrouwen die het initiatief nemen. Haar naam is Hanna en ze komt uit Frankfurt. Ze was al enkele dagen hier op trainingsstage en doet aan atletiek. We zijn dus aan de praat geraakt en het klikte meteen, maar omdat ze donderdag al terug moest vertrekken stelde ze voor om samen te ontbijten. Voor mij lukte dit niet omdat ik om 6 al moet vertrekken naar mijn werk. Op naar club Havana dan maar. We hadden afgesproken om 21.00 uur maar ze is nooit opkomen dagen. Heel raar. Maar niet getreurd! Als een meisje mij in mij na een gesprek van 5 minuten al mee uitvraagt wat zal dat dan zijn als ik hier 13 weken zit.
P.S. zoals jullie ongetwijfeld gemerkt hebben doet deze stad wonderen voor mijn sociale ingesteldheid.
Waarschijnlijk ben ik niet het type persoon waarvan jullie verwachten
dat een blog schrijft, laat staan dat ik hier een wekelijkse gewoon van zou
maken. In de eerste plaats al omdat ik normaal gesproken niet het geduld zou
hebben om zoiets te doen, maar dit eerste bericht, een samenvatting van mijn
eerste 2 weken, belooft een hele boterham te worden.
Eigenlijk voel ik me hier al volledig thuis. Allereerst zit ik hier met 2 fijne
mensen, Jens en Davy, die samen met mij hier hun stage doen. Ten tweede is de
natuur, de stad, de houding van de mensen en ja zelfs het weer volledig anders
dan in België. Wie had dat gedacht van een stad die op amper 3,5 uur rijden
ligt van België.
Nu heb ik eigenlijk nog altijd niet gezegd wat er allemaal gebeurd is in de
tijd dat ik hier zit. Wel eigenlijk is het niet van een leien dakje gelopen in
het begin. In de eerste 3 dagen dat ik hier zat heb ik evenveel keer moeten
verhuizen en voor mijn tweede nacht had ik eerst niet eens een slaapplaats
wegens een foutje in communicatie, bleek achteraf
Maar hey, nu is alles goed en wel en ben ik al volledig gesetteld. Als alles
van het begin af aan al vlotjes verloopt is er toch geen lol meer aan J
Het eten is hier ook verschrikkelijk goed en een stuk goedkoper dan in
België. Donderdag zijn we (dat zijn ik, Jens en Davy gedurende mijn hele
blogperiode) gaan eten bij Toni, onze favoriete Italiaan en vaste
eetgelegenheid, en heb ik daar gnocchi gegeten met roomsaus. Man dat was het
lekkerste wat ik ooit in mijn hele leven gegeten heb.
Wonderbaarlijk genoeg slaag ik er in om, tot nu toe, hier heel gezond te eten.
Al kennen Duitsers het woord groenten en aardappelen blijkbaar niet. Als
aanvulling op je vlees kun je altijd kiezen uit rijst of pommes frites met
Salat enzo. Dus voor mijn dagelijkse portie aan groenten en fruit zorg ik dus
gewoon zelf.
Nu we het toch over gezondheid hebben ik sport hier nog steeds. Ik heb mij net
een zwem-en-fitnessabonnement aangeschaft.
Het zwembad hier is bijzonder sjiek, een 50 meterbad nog wel. Tamelijk zwaar en
niet wat ik gewend ben. Het plan was om mee te trainen met de sprintersgroep
maar die gasten zijn gewoon veel te snel voor mij. Nu zwem ik dus gewoon 2 keer
een uur en 15 minuten mee met de volwassenen waarvan er toch 3 zijn die mij
gewoon los uitzwemmen. Best raar is dat want die mensen zijn soms 2 tot 3 keer
zo oud als ik. Het belangrijkste is toch dat ik aan sport doe en voor de mensen
die er iets van kennen: 3,5 kilometer op dat dik uur is helemaal niet slecht.
Ik ben hier ook begonnen met 2 keer 2 uur te fitnessen. Mijn coach heet
Michael, een beer van 2 meter groot en armen die mij gewoon dood zouden kunnen
nijpen. Hij zegt dat hij een speciaal programma voor mij heeft aangezien hij
vrij onder de indruk was toen ik de eerste keer langskwam.
Bijna vergeet ik de reden waarom ik naar hier ben gekomen, mijn werk. Ik
werk voor de Gesellschaft für Wirtschaftsförderung in Höxter dat mij veel
afwisseling geeft in mijn werk. Dit gaat van rondleidingen in kastelen en
flyeren tot uitstapjes naar Hannover en zelfs als model poseren. Dit is het
vele uren pendelen zeker waard.
De collegas zijn ook vriendelijk en heel geduldig met mij en geven mij heel
veel verantwoordelijkheden. Dit motiveert mij enorm om het beste van mezelf te
geven tijdens mijn werkuren.
Dus voor de mensen die zeggen dat studeren de mooiste tijd is van je
leven, mispoes! Gewoon van 9 tot 5 werken en dan doe je gewoon wat je wil.
Zelfs als je wat kookt en schoonmaakt heb je de hele avond nog vrij. Niet dat
ik daar echt van kan genieten want mijn dag begint om 6 uur s morgens, maar de
weekends zijn hier fenomenaal. Je kan ook niet alles hebben he.
Vanzelfsprekend zijn we hier al eens op stap geweest. Niet echt wat we
gedacht hebben, maar het was zeker fijn. Niet iedereen kon immers de dag nadien
goed zijn bed uit en niet iedereen is ook effectief zijn bed uitgekomen die
dag.
Pokémon monopoly heb ik meegebracht van huis. Jens en Davy zijn er helemaal weg
van en terecht! Het is gewoon een tof spel. Een minder tof spel is risk, dat
ik voor de eerste keer gespeeld heb. Laten we het er op houden dat ik dit nooit
of te nimmer nog zal spelen.
Hoogtepunt van de week: ik heb voor het eerst in mijn leven de was
gedaan. Zomaar dingen bij elkaar gegooid op 30°, waarvan ik later te horen
kreeg dat dit niet echt verstandig was, en het is allemaal goed gekomen!
Volgende week komt er een megaverlengd weekend aan. Goede Vrijdag is hier net
als Paasmaandag een feestdag. Dus als er iemand langs wil komen is dat zeker een
goede gelegenheid. Je bent van harte welkom. Denk eraan: wie eerst komt, eerst
maalt!
