Héél lang geleden… Is het zo niet dat de meeste sprookjes beginnen? Vandaag, exact 3 maanden geleden, begon mijn Duitslandavontuur. De tijd lijkt wel voorbij te zijn gevlogen.

Eén van de hoofdredenen waarom ik voor een internationale stage gekozen had was om eens goed na te kunnen denken over wat ik nu wil met mijn leven. Alhoewel deze reis me geen antwoord gegeven heeft op al mijn vragen zijn er wel 2 zekerheden uit de bus gekomen:

1.    Er bestaat absoluut geen kans dat ik ga verder studeren

2.    Ik wil in het buitenland gaan wonen

Er zijn zeker dingen die ik tijdens mijn schoolcarrière nog had willen doen, bv. eens voorzitter van de studentenraad te zijn, in Antwerpen dan, kon ik daar ineens op kot zitten. Ook Erasmus leek me wel wat.

Maar we moeten eerlijk zijn. School ben ik meer dan kotsbeu en als ik mij daar zou inschrijven dan zou ik, net als dit jaar, amper een boek opendoen en wanneer ik dan wel eens iets voor school doe, spontaan beginnen te ontploffen omdat ik het gevoel heb mijn leven te vergooien.

Na 3 jaar is het tijd voor afwisseling. 40 of 45 jaar werken lijkt misschien niet het beste plan, maar ik ben toch van plan vaak te gaan job hoppen. Ook lijkt het me zo erg niet in de sleur van 9 tot 5 vast te zitten en dan doen wat je wilt.

Volgend jaar heb ik wel nog geen zin om beginnen te werken. Hier ben ik nog mijn opties aan het overwegen. Nog ergens een internationale stage zou wel fijn zijn. Ach, we zien wel!

Voordat het allemaal zover is ben ik nog zeker tot en met september in België. In juli terug fijn bij de groendienst werken en misschien een spoedcursus hoger redder volgen. Augustus dan fijn naar marktrock gaan, pukkelpop ben ik er dit jaar ook bij en ik zal ook eens voor mijn rijbewijs beginnen te oefenen.

Spijtig genoeg vergeet ik bijna het belangrijkste: op de één of andere manier zien te slagen op mijn herexamen.  Talen, recht, economie is allemaal geen probleem, maar microsoft office, how maar!

Dan zekerheid 2. Ik vond het heel fijn en spannend om gewoon eens op een onbekende plaats alles te herontdekken, opnieuw te beginnen. Dit idee spreek me enorm aan, maar alleen is maar alleen en daarom was ik heel blij dat Jens en Davy mij tijdens mijn stage vergezeld hebben.
Hier zit nu wel het addertje. Niet ergens alleen naartoe gaan (had ik daar nu maar een lief gevonden daar in Duitsland :D). De laatste week, als het bijna gedaan was, had ik het minder druk. Wanneer ik het minder druk heb, verveel ik me en wanneer ik me verveel denk ik te veel na. Dat is voor mij nooit goed.

Soit, ik begon te beseffen hoeveel ik mijn beste vriendjes miste. Klaas, Lars, Jolien, Koen, Pieter en ja jij ook Gwen, in de komende 2 weken gaan we zoveel bijpraten. Zelfs als jullie mijn blog gevolgd hebben weten jullie nog maar de helft van wat ik allemaal gedaan heb.  

18-06-2012, 17:44 geschreven door Brambi