Eerlijk
waar. Dit weekend wilde ik iets voor mijn rapport doen en de ideale gelegenheid
hiervoor leek mij toen Davy en Jens naar de winkel gingen. Ik start mijn laptop
op, batterij bijna leeg. Waar is de oplader? Ah ja op Davy zijn kamer
Van de nood heb ik dan maar een deugd gemaakt en zo ben is dus begonnen met, na
4 weken, alles uit te pakken. Tegelijkertijd heb ik ook al mijn posters opgehangen
en ik moet zeggen dat mijn kamertje hierdoor ineens stukken gezelliger lijkt.
Het
thuisgevoel werd nog eens versterkt doordat mijn ouders, samen met een hele
voorraad aan chips en wafels, dit weekend eens langsgekomen zijn om te zien hoe
het hier met mij gaat.
Donderdag, officieel waterpolodag,
heb ik dan voor de eerste keer met het volledige team meegespeeld en hebben we
een vriendschappelijk wedstrijdje gespeeld. De eindstand was 3-3 en jullie
mogen eens raden wie de openingstreffer gemaakt heeft J
Ook ben ik op een heel pijnlijke wijze eindelijk achter de regels van dit
spelletje gekomen:
Regel 1: alleen de speler met het balbezit mag aangevallen worden
Regel 2: alles wat de scheidsrechter niet ziet is toegestaan
Regel 3: ja die is er niet echt
Hoe dan ook in het begin was ik waarschijnlijk te braaf, maar dit is een fout
die ik geen tweede keer meer zal maken. Achteraf kwam de kapitein mij wel feliciteren
met mijn spel en heeft mij uitgenodigd voor de eerste competitiewedstrijd
volgende donderdag. Vaarwel reserveplek! Nadeel is wel dat deze wedstrijd op
verplaatsing is en ik zal moeten zien hoe ik dit ga / kan regelen met mijn werk.
Een goed
voornemen dat ik hier gemaakt heb is dat ik in de helft van mijn stageperiode,
dat is al over 3 weken, mijn volledig rapport geschreven heb. Zo heb ik in de
weekends de tijd om eens andere delen van Duitsland te verkennen of eens gewoon
willekeurig op een bus te stappen om te zien waar ik uitkom. Dan zou ik ook eens echt op stap kunnen gaan want
sinds ik hier ben is daar nog niet veel van in huis gekomen. Duitsers fuiven
blijkbaar ook heel anders dan Belgen of het ligt gewoon aan deze stad. Hoe dan
ook, het wordt hoog tijd dat ik eens een echt danscafé vind hier.
29 april
is een dag waar ik naar uitkijk. Dan wordt er in Höxter een jaarlijkse
motortocht gehouden die georganiseerd wordt door mijn bedrijf en het is
traditie dat de praktikant, dat ben ik dus, daarbij aanwezig is. Ik ga daar dus
waarschijnlijk leren motorrijden of toch op zijn minst een poging doen tot.
Om 6 uur opstaan op een zondag heb ik er dan graag voor over. Zeker omdat ik
dan maandag en dinsdag Feiertag heb. Hoeraaaaaa!
Voor de rest is het een weer een heel leerrijke week geweest. Ik ben erachter
gekomen dat eenden de meest awesome beesten ooit zijn, Jens weet nu waarom het
belangrijk is om je geschiedenis te wissen en Davy zal ook wel iets geleerd
hebben.
Ah ja! Er was ook nog een accidentje met ravioli in de keuken, maar de schade
bleef beperkt tot de muur, de grond , het plafond, de koelkast en de
microgolfoven. Heel belangrijk, wij zijn nog oké!
P.S. Mijn vader heeft mij overgehaald tot het kopen van een fototoestel. Ik ben normaal gezien geen fotomen, maar er zijn hier al zoveel momenten geweest waarvan ik wou dat ik een souvenir had.
Maar eerst FROHE OSTERNI Niet al te vrij vertaald betekent dit dat ik jullie een vrolijk Pasen wens, maakt niet uit of je gelovig bent of niet.
Om een beetje in de religieuze sfeer te blijven, gisteren had ik een zeer interessant gesprek met meneer Schmidt. Meneer Schmidt is een gepensioneerd docent Duits/Latijn en heeft een passie voor religie. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo een diepzinnig gesprek had over dit onderwerp. Welke invloed heeft godsdienst op mensen? Wat is het gevolg hiervan? En natuurlijk een beetje realistisch pessimistisch zijn over de toekomst! Soit. Wat begon als een rustig avondje Duitse televisie draaide dus heel anders uit. Meneer Schmidt wil mij introduceren aan de universiteit van Paderborn omdat hij vindt dat ik een heel unieke persoonlijkheid heb en voor mijn leeftijd heel veel initiatief toon. Deuren die hier voor mij opengaan, niet normaal! Voor dat voorstel van de universiteit heb ik vriendelijk bedankt, maar hij gaat mij wel nog heel wat bijbrengen over Duitse literatuur aangezien ik daar niks van kan en ik echt mijn taal hier wil perfectioneren.
Stille zaterdag is hier de jaarlijkse Osterlauf, oftewel paasloop. Ik wou eigenlijk meedoen aan de 10 kilometer, maar ik had geen zin om daarvoor 45 euro te betalen en ben dus gewoon gaan kijken.
Wat een evenement was me dat! De kaap van 20.000 deelnemers werd ondanks het inschrijvingsgeld ruim overschreden. Overal waar ik keek waren kraampjes, er was een fanfare en de turnzaal van het zwembad was omgetoverd tot een heuse winkelketen. Blijkbaar is deze wedstrijd, vooral de halve marathon dan, een voorsmaakje voor de olympische spelen want er waren hier ook veel olympische atleten aanwezig.
De rest van het weekend, inderdaad dit is alleen nog maar het weekend, heb ik de stad van top tot teen verkent en ben ik gaan shoppen en koken met mijn Afghaanse overbuurman. Een supervriendelijke en interessante kerel. Daarnaast heb ik ook aan mijn rapport gewerkt. De ruwe versie van het eerste hoofdstuk is af. Het vlot dus niet zo J Dat koken was trouwens alleen maar spek en eieren op een gril bakken en amper één ei was heel gebleven. Het was wel heel lekker want ik had nog aardappelsalade en bier enzo. De afwas was minder want die gril was ENORM begaaid, maar het is allemaal goedkomen. Alleen was er wel wat nevenschade namelijk de antiaanbaklaag. Kan niet gezond zijn!
Nu voor de week. Maandag heb ik de universiteit van Lemgo bezocht, lijkt op de PHL maar deze biedt alleen wetenschappelijke richtingen aan. Ik heb gezien hoe een machine een hele rubiks puzzel oplost in minder dan 1,5 minuut. In nog geen 90 seconden scant dat ding de zes vlakken en lost deze op. Dit was heel indrukwekkend maar men kent het gezegde: No matter how good you are at something, there's always an Asian kid that can do it better. Machines ontsnappen hier ook niet aan! Het was een dag vol verassingen. Ik heb een compliment van mijn baas gekregen dat mijn Duits razendsnel verbetert en toen ik thuiskwam van de zwemtraining zag ik Jens en Davy buikspieroefeningen doen. Ik was zo trots! Lang leve een goede invloed!
Dinsdag en donderdag waren gans leuke dagen. Ik mocht achter mijn bureautje uit, eventjes niet vertalen, en helpen op de post, waar trouwens ook 2 heel knappe praktikanten werken. Daarnaast ook weer een vergadering mogen bijwonen over een beurs en meehelpen een motortocht organiseren. Ahja ik zit trouwens in het waterpoloteam, dat komt er ook nog bij. Momenteel spelen ze mij van het veld, of beter uit het zwembad, maar dat gaat goedkomen als ik de techniek eenmaal onder de knie heb.
Woensdag(avond) was minder. Het begon nochtans heel goed. Ik had een date. Op zich niet zo ongewoon, maar toch. Dit was de eerste keer dat ik eens mee uitgevraagd werd. Ganz toll vrouwen die het initiatief nemen. Haar naam is Hanna en ze komt uit Frankfurt. Ze was al enkele dagen hier op trainingsstage en doet aan atletiek. We zijn dus aan de praat geraakt en het klikte meteen, maar omdat ze donderdag al terug moest vertrekken stelde ze voor om samen te ontbijten. Voor mij lukte dit niet omdat ik om 6 al moet vertrekken naar mijn werk. Op naar club Havana dan maar. We hadden afgesproken om 21.00 uur maar ze is nooit opkomen dagen. Heel raar. Maar niet getreurd! Als een meisje mij in mij na een gesprek van 5 minuten al mee uitvraagt wat zal dat dan zijn als ik hier 13 weken zit.
P.S. zoals jullie ongetwijfeld gemerkt hebben doet deze stad wonderen voor mijn sociale ingesteldheid.
Waarschijnlijk ben ik niet het type persoon waarvan jullie verwachten
dat een blog schrijft, laat staan dat ik hier een wekelijkse gewoon van zou
maken. In de eerste plaats al omdat ik normaal gesproken niet het geduld zou
hebben om zoiets te doen, maar dit eerste bericht, een samenvatting van mijn
eerste 2 weken, belooft een hele boterham te worden.
Eigenlijk voel ik me hier al volledig thuis. Allereerst zit ik hier met 2 fijne
mensen, Jens en Davy, die samen met mij hier hun stage doen. Ten tweede is de
natuur, de stad, de houding van de mensen en ja zelfs het weer volledig anders
dan in België. Wie had dat gedacht van een stad die op amper 3,5 uur rijden
ligt van België.
Nu heb ik eigenlijk nog altijd niet gezegd wat er allemaal gebeurd is in de
tijd dat ik hier zit. Wel eigenlijk is het niet van een leien dakje gelopen in
het begin. In de eerste 3 dagen dat ik hier zat heb ik evenveel keer moeten
verhuizen en voor mijn tweede nacht had ik eerst niet eens een slaapplaats
wegens een foutje in communicatie, bleek achteraf
Maar hey, nu is alles goed en wel en ben ik al volledig gesetteld. Als alles
van het begin af aan al vlotjes verloopt is er toch geen lol meer aan J
Het eten is hier ook verschrikkelijk goed en een stuk goedkoper dan in
België. Donderdag zijn we (dat zijn ik, Jens en Davy gedurende mijn hele
blogperiode) gaan eten bij Toni, onze favoriete Italiaan en vaste
eetgelegenheid, en heb ik daar gnocchi gegeten met roomsaus. Man dat was het
lekkerste wat ik ooit in mijn hele leven gegeten heb.
Wonderbaarlijk genoeg slaag ik er in om, tot nu toe, hier heel gezond te eten.
Al kennen Duitsers het woord groenten en aardappelen blijkbaar niet. Als
aanvulling op je vlees kun je altijd kiezen uit rijst of pommes frites met
Salat enzo. Dus voor mijn dagelijkse portie aan groenten en fruit zorg ik dus
gewoon zelf.
Nu we het toch over gezondheid hebben ik sport hier nog steeds. Ik heb mij net
een zwem-en-fitnessabonnement aangeschaft.
Het zwembad hier is bijzonder sjiek, een 50 meterbad nog wel. Tamelijk zwaar en
niet wat ik gewend ben. Het plan was om mee te trainen met de sprintersgroep
maar die gasten zijn gewoon veel te snel voor mij. Nu zwem ik dus gewoon 2 keer
een uur en 15 minuten mee met de volwassenen waarvan er toch 3 zijn die mij
gewoon los uitzwemmen. Best raar is dat want die mensen zijn soms 2 tot 3 keer
zo oud als ik. Het belangrijkste is toch dat ik aan sport doe en voor de mensen
die er iets van kennen: 3,5 kilometer op dat dik uur is helemaal niet slecht.
Ik ben hier ook begonnen met 2 keer 2 uur te fitnessen. Mijn coach heet
Michael, een beer van 2 meter groot en armen die mij gewoon dood zouden kunnen
nijpen. Hij zegt dat hij een speciaal programma voor mij heeft aangezien hij
vrij onder de indruk was toen ik de eerste keer langskwam.
Bijna vergeet ik de reden waarom ik naar hier ben gekomen, mijn werk. Ik
werk voor de Gesellschaft für Wirtschaftsförderung in Höxter dat mij veel
afwisseling geeft in mijn werk. Dit gaat van rondleidingen in kastelen en
flyeren tot uitstapjes naar Hannover en zelfs als model poseren. Dit is het
vele uren pendelen zeker waard.
De collegas zijn ook vriendelijk en heel geduldig met mij en geven mij heel
veel verantwoordelijkheden. Dit motiveert mij enorm om het beste van mezelf te
geven tijdens mijn werkuren.
Dus voor de mensen die zeggen dat studeren de mooiste tijd is van je
leven, mispoes! Gewoon van 9 tot 5 werken en dan doe je gewoon wat je wil.
Zelfs als je wat kookt en schoonmaakt heb je de hele avond nog vrij. Niet dat
ik daar echt van kan genieten want mijn dag begint om 6 uur s morgens, maar de
weekends zijn hier fenomenaal. Je kan ook niet alles hebben he.
Vanzelfsprekend zijn we hier al eens op stap geweest. Niet echt wat we
gedacht hebben, maar het was zeker fijn. Niet iedereen kon immers de dag nadien
goed zijn bed uit en niet iedereen is ook effectief zijn bed uitgekomen die
dag.
Pokémon monopoly heb ik meegebracht van huis. Jens en Davy zijn er helemaal weg
van en terecht! Het is gewoon een tof spel. Een minder tof spel is risk, dat
ik voor de eerste keer gespeeld heb. Laten we het er op houden dat ik dit nooit
of te nimmer nog zal spelen.
Hoogtepunt van de week: ik heb voor het eerst in mijn leven de was
gedaan. Zomaar dingen bij elkaar gegooid op 30°, waarvan ik later te horen
kreeg dat dit niet echt verstandig was, en het is allemaal goed gekomen!
Volgende week komt er een megaverlengd weekend aan. Goede Vrijdag is hier net
als Paasmaandag een feestdag. Dus als er iemand langs wil komen is dat zeker een
goede gelegenheid. Je bent van harte welkom. Denk eraan: wie eerst komt, eerst
maalt!
