Je moet es wat tijd voor je vrij maken zei een vriendin tegen mij dus: eerst mijn wenkbrauwen laten epileren wat vrij vervelend was een pietluttig werkje dat nog geen 10 minuten duurde. Volgende punt op mijn lijstje: mamo leten nemen. Het immers al bijna 5 jaar geleden maar ja het was eigenlijk pas nodig vanaf 50 jaar en zover zit ik (gelukkig) nog niet.
Maandag 09/04/09 afspraak bij de radiologe: eerst mijn borsten laten pletten in dat "masjien" en dan natuurlijk een echo. Goh voor alle zekerheid stuur ik U door om een biopsie te laten doen want Uw linker borts is niet erg duidelijk. U moet zich geen zorgen maken 't is voor alle zekerheid. Even later stond ik op straat met m'n mamo's en echoprints. Dus 's avonds naar mijn huisarts. Deze keek even naar de foto's en zei toen doodleuk recht in mijn gezicht: je hebt kanker in je 2 borsten. Jan maak je een grapje???? Nee....Ik laat ze er niet afhalen, no way! Weer stilte en toen rolde de traantjes over mijn wangen... heel zachtjes zonder dat ik het in de gaten had. Minuten lang zat ik gewoon te zitten en verdween langzaam alle zekerheid in mijn leven. Hoe ik de praktijk ben buiten gegaan weet ik niet meer wel dat ik in de auto meteen heb gebeld met Jos en dat die me probeerde te kalmeren. Ik was helemaal over mijn toeren, hier zat ik in mijn auto en ik voelde me helemaal alleen. Ik en mijn kanker.
Na bijna 1 week vol verdriet, pilletjes om te slapen, pilletjes tegen de angst en trapistjes en zo goed als niets eten ging naar Gasthuisberg afspraak met de prof. Dinsdag 17/04/09 Er kwam een dame binnen die zonder iets te zeggen mijn mamo' en foto's bekeek. Ik probeerde op haar naamplaatje te zien wie ze was... Prof. Christiaens. Of ik even mijn bovenkleding wou uit doen en op de onderzoekstafel wou gaan liggen. Tja mevrouw Uw linker borts ziet er slecht uit daar zit een groot tumor in en rechts daar zie ik kleine gewelletjes, tumortjes. Heb ik borstkanker prof? Ja mevrouw dat hebt U. Ik laat mijn borsten er niet afhalen nooit van mijn leven, dan ga ik nog liever dood! Als we niets doen gaat U inderdaad dood. En wéér weende ik maar deze keer kwam het als een gerommel vanuit het diepste van mijn keel, met schokken en happend naar adem. Het is echt ik heb kanker, waarom heb ik kanker, ik kan niet zonder mijn borsten dat is een deel van mijn vrouwlijkheid, mijn borsten zijn mooi, ik vind ze mooi, mijn partners vonden ze mooi, ik heb ze nodig.... Mevrouw bent U alleen? Ik snikte van ja. Is er iemand die we kunnen bellen? Nee ik had niemand om dit mee te kunnen delen... Dit was de pijnlijke realiteit. De biopsie: 3 rechts en 5 links. Ik lag daar maar te liggen en alles was uit mijn handen. Ik besliste niets er werd over mij heen beslist. Het deed erg veel pijn en het duurde erg lang. Veel wil ik er niet over zeggen want dit is iets wat noodzakelijk is maar het is niet leuk, verre van.... Uitslag na 1 week. Die zelfde avond ben ik naar mijn atletiekclub gegaan niet om te lopen maar om mijn vrienden te zien, om te praten, om te delen en om begrip te krijgen. Het deed me zoveel deugd en goed. Het was heerlijk, heel even dacht ik niet aan kanker. Ik was trouwens al die tijd ook gewoon blijven werken. Niets voor mij om thuis te blijven en bovendien zijn er ook mijn 2 kinderen Charlotte en Gaston! Ik heb ze wel iets verteld maar niet de hele reutemeteut... en mijn ouders die op vakantie waren evenmin. Het had nu toch nog geen zin. Ik moest immers nog een hele resem testen ondergaan en dan pas had ik 100% zekerheid. Hopen durfde ik niet, ik wou met een leeg blad denken maar toch ergens was dat béétje hoop dat ik telkens weer de kop probeerde in te drukken. Eén week testen: MRI, thorax x-ray, echo abdomen, botscan, PET scan.....mamo's..... wat voelde ik me een echt "onderwerp".... en dan het wachten! Dat doet het meeste pijn wachten.... wachten op die uitslag, wachten op de volgende....en ik heb geen geduld, ik wil het meteen weten. Iedereen depot op! Dinsdag 22/04/09 Terug bij de prof en deze keer niet alleen maar met mijn beste vriend Jos: linker borst kan niet gespaard worden, rechts kan een borst besparende operatie worden. 4 maanden chemo en 6 weken bestraling.Weer aan mijn borsten laten voelen, weeral voor de zoveelste keer. Ik werd toen boos en ben het nog steeds. Overal waar ik kon tegen trappen deed/doe ik dat. Ik ben toen als een mislukte cake met een ploefje inéén gezakt. Alleen één hoopje ellende bleef er van mij over. Ik heb nog proberen te onderhandelen om mijn linkse borstje te sparen.... dat betekende extra chemo en extra bestraling en 85% kans op alsnog amputatie. Na heel veel gepraat en ook gewoon omdat ik op was heb ik toe gegeven. Ik zal wel een nieuwe borst krijgen..... iets om naar uit te kijken. Operatie voor maandag 28/04/09.
De laatste dagen voor mijn operatie heb ik de meest vrouwlijke bloesjes en topjes en mijn aller mooiste en meest sexy bh-tjes aan gedaan. Ik wou iedereen choqueren en mijn decolté laten zien. Zo van "dit zal er binnen kort niet meer zijn om te bewonderen"
Liselotte x
ps: sorry voor fouten qua spelling en zo... kan me effe niets schelen :)
Vandaag 1 week gleden was ik nu onderweg naar de o.k. in Gasthuisberg om de kanker uit mijn lijf te laten snijden. Ik had een xanaxje gekregen dus het kon me allemaal nier zoveel meer schelen. Ook niet het geprul aan mijn voet waar ze een infuus probeerden aan te leggen. Het was een geprul want mijn voet en adertjes wouden niet mee werken hadden geen zin, net zoals ik trouwens. U gaat nu inslapen mvr en ik dacht Shit dat duurt hier lang, zei nog doe de groetjes aan de prof en wou nog wat commentaar geven op de vieze vlekjes op het zuurstof masker en dan BOEM Out go the Lights....
Nu effe moe....dus morgen ofzo geef ik mijn proloog: Wat er eerst allemaal aan vooraf ging en hoe ik in 2 weken een Amazone ben geworden. Nu rusten.
Mijn borstjes
