Dank jullie allemaal voor de steun, de liefde en de vriendschap... Dank je mama en papa, mijn lieve Charlotte en Gaston, al mijn lieve vrienden en collega's. Mijn loopmaatjes, mijn jeugdvriendin, de dokters, de verpleegsters.... iedereen die me helpt en me aanmoedigd, die mee vecht, duimt voor mij..... zonder jullie zou het nog véél moeilijker zijn.... Ik ben zo blij en voel me gezegend......
Reflecties, het zou de titel van een film of een mooi boek kunnen zijn. Of een muziekstuk...Maar het is gewoon een woord voor mij dat een kalmerende werking heeft. Reflecties, het terug denken aan , het nadenken over...
Ik ben een tijdje uit de "running" geweest. Klein probleem gehad vorige woensdag 13/06. Een bloeding in mijn enigste borst. Zoiets komt één keer op de 5 jaar voor dat je een bloeding krijgt 2 weken na de ingreep...natuurlijk had ik weer prijs...pfff! Mijn borstje veranderde van een gezonde cup C naar X in 10min. Net een bowling bal zo hard. Ik was zo plat als een vijg één kant en Dolly Parton aan de andere kant... Maar het dééd wel ontzettend veel pijn. Naar mijn huisarts gebeld: neem een dafalgannetje en hou er een icepack tegen... Had ik dat gewoon gedaan dan was ik allang ontploft... Nee dus naar spoed eerst in Bonheiden naar Imelda want ik kon niet meer van de pijn en Gasthuisberg leek toen wel aan het andere eind van de wereld. Daar meteen infuske tegen de pijn en wachten, wachten.... dat is beslist één van mijn specialiteiten....maar dan wel passief hoor! Enfin echo en natuurlijk... de naalden! Joepie het was immers lang geleden dat ze nog eens in mijn borst hadden geprikt..... Er zat een bloeding van gestold bloed de grote van een pompelmoes in mijn borst: opereren! Dus ikke naar Gasthuisberg: wéér wat geprik en geprul in mijn borst en dan 's avonds nog geopereerd.... Wéér onder narcose maar het kon me niet schelen ik was bij "mijn" dokters en voelde me zo opgelucht en gerust. Ik ben al grappend OK binnen gerold.... géén latex aub.... Een nachtje op intensive. Dat kun je vergelijken met een nachtje binnen in een flipperkast: belletjes, alarmpjes, flitsende lichtjes en elke keer weer prijs... Ik deed geen oog dicht maar werd wel op en top verzorgd. Super lieve mensen zo geduldig... en ik had geen pijn! De volgende dag naar huis wegens geen plaatsje meer vrij in het knots grote Gasthuisberg... Dan volgde mijn échte eerste dip: ik was zo down, kon bijna niet meer stappen, een wrak van frustratie en pijn. Begon te praten over euthanesie, was niet van plan (ben het trouwens nog niet) om onodig te rekken als het niet meer ging. Enfin erg à la Liselotte....
Nu na 1 week ben ik weer op cruise snelheid.... Ik ken nu mijn programma: "onkruidverdelging" van 6 beurten chemo gevolgd door een "zonnebank" bestraling van 6 weken aan mijn 2 borsten, nou ja eigenlijk aan mijn géén borst en mijn joepie ik hen ze nog borst. Is een pittige kuur.... zou veel liever ergens gaan "kuren" en qua vakantie is er natuurlijk wel iets leukers...maar ja dit jaar kan ik er naar fluiten: So What!!!
Nu doet mijn linker arm wat pijn dus...... rusten!
Ciao!!!
Liselotte
ps: ben verliefd en d' lekker privé en voelt kei goed
Mijn borstjes
Maar het dééd wel ontzettend veel pijn. Naar mijn huisarts gebeld: neem een dafalgannetje en hou er een icepack tegen... Had ik dat gewoon gedaan dan was ik allang ontploft... Nee dus naar spoed eerst in Bonheiden naar Imelda want ik kon niet meer van de pijn en Gasthuisberg leek toen wel aan het andere eind van de wereld. Daar meteen infuske tegen de pijn en wachten, wachten.... dat is beslist één van mijn specialiteiten....maar dan wel passief hoor! Enfin echo en natuurlijk... de naalden! Joepie het was immers lang geleden dat ze nog eens in mijn borst hadden geprikt..... Er zat een bloeding van gestold bloed de grote van een pompelmoes in mijn borst: opereren! Dus ikke naar Gasthuisberg: wéér wat geprik en geprul in mijn borst en dan 's avonds nog geopereerd.... Wéér onder narcose maar het kon me niet schelen ik was bij "mijn" dokters en voelde me zo opgelucht en gerust. Ik ben al grappend OK binnen gerold.... géén latex aub.... Een nachtje op intensive. Dat kun je vergelijken met een nachtje binnen in een flipperkast: belletjes, alarmpjes, flitsende lichtjes en elke keer weer prijs... Ik deed geen oog dicht maar werd wel op en top verzorgd. Super lieve mensen zo geduldig... en ik had geen pijn!
van 6 beurten chemo gevolgd door een "zonnebank" bestraling van 6 weken aan mijn 2 borsten, nou ja eigenlijk aan mijn géén borst en mijn joepie ik hen ze nog borst.
