Mijn vakantie zit er bijna op. Zou eigenlijk beschaamd moeten zijn om te zeggen dat ik er bijna naar uitkijk om terug aan de slag te gaan. Maar in een nieuw samengesteld gezien met 4 kids (7, 9, 11 en 13 jaar) is het niet zo evident om een vakantie-programma te kunnen samenstellen waar iedereen aan zijn trekken komt en iedereen zich kan in vinden. We hadden de kids zelf vooraf gevraagd wat ze tijdens die 2 weken echt wel es zouden willen doen. We hebben geprobeerd om daar zoveel mogelijk rekening mee te houden, om daarna vol trots onze planning voor te stellen.
Wat blijkt? Onze planning, waarbij we rekening hadden gehouden met iedereen en waar we toch ook wel wat tijd hadden ingestoken, werd met de grond gelijk gemaakt. 'Pffft! Dat is voor kleine kinderen.' , 'Zeg, ik ben wel al zo oud. Wat kan ik daar nog gaan doen?' of nog 'Is dat interessant? Amai!'. Met als gevolg: de planning in stukken gescheurd en de prullenmand in.
'Goed jongens, als er niks is wat jullie interesseert en onze planning bevalt jullie niet... dan geen probleem. We blijven gewoon 2 weken thuis.' Met het gekende gevolg natuurlijk: verveling alom en steeds weer de vraag: 'Gaan wij vandaag niks doen?' 'Nee kids, dat gaan we niet. Jullie hebben speelgoed in overvloed (zelfs te veel, véél te véél). Hou jullie hier maar bezig.'
Intussen zijn de 2 weken bijna om en krijgen we het verwijt naar ons hoofd geslingerd: 'Wij hebben wel niks gedaan deze vakantie hé. Wij hebben niks gehad aan deze vakantie.' 'Sorry kids, wij ook niet.'
Ik kan jullie vertellen dat we ons deze 2 weken heel anders hadden voorgesteld. Een lesje voor de toekomst zeker?
Ik was wat aan het surfen op internet om te zien wat er zoal te lezen viel over 'nieuw samengestelde gezinnen'... niet evident. Ik bedoel: de artikels vinden wel, maar effectief als een 'gezin' samenleven in een nieuw samengesteld gezin. Dat is andere koek. En toen viel ik op een artikel 'uw dochter heet voortaan Rilatine'.
Mijn zoontje heeft ADHD en als ik anderen soms bezig hoor, dan zouden ze hem gewoon 'platspuiten', als ik het zo lelijk mag uitdrukken. Omdat hij toch maar rustig en niet te actief zou zijn. Als sommigen het zouden aandurven, zouden ze hem wel in een dwangbuis durven steken. Ik ben zelf geen voorstander van Rilatine en al evenmin van andere medicijnen. En dan krijg ik soms van die opmerkingen 'geef hem ne valuim en hij zal wel kalm zijn'. Een kind moet toch de kans krijgen om kind te zijn, of niet? Alleszins, als hij bij mij is tijdens vakantieperiodes, dan krijgt hij geen Rilatine of andere medicatie. Dat was volgens de dokter niet nodig, voor zover zijn oordeel juist was natuurlijk. Want ik ben zelf geen dokter.
Ik kan er best inkomen dat het niet voor iedereen even makkelijk is om met hem om te gaan, gezien hij ook nog es een verwend karakter heeft. Maar ik heb zo het gevoel dat alle kinderen of toch bijna alle kinderen dat tegenwoordig hebben. Ze hebben allemaal een eigen willetje dat ze willen doordrijven. Ieder kind probeert zijn grenzen te verleggen en te tasten tot waar hij kan gaan, ook kinderen zonder ADHD. Dat zijn nu éénmaal kinderen.
Is het dan beter dat ze muisstil en zonder te bewegen in een hoekje van de zetel of de kamer wegkruipen? Is dat dan zoveel gezonder? Een kind moet toch 'leven'?
Of is dit alleen maar mijn mening en heb ik het dan zo verkeerd voor???
lieve schatten, de vakantie is begonnen en ik zie jullie samen spelen, niet beseffend wat jullie nog te wachten zal staan in deze harde wereld, de wereld van volwassenen
jullie zijn op deze wereld gezet en jullie zullen moeten vechten, net als iedereen ik kan het weten, het leven is niet makkelijk als je het gevoel hebt dat alles voorspoedig verloopt, ligt de tegenspoed op de loer er is tegenspoed op ieder ogenblik en er zal altijd wel iets of iemand zijn die je onderuit wil halen
lieve kinderen, er zijn veel goede mensen, maar helaas zijn er ook slechte, echt waar ze doen zich wel allemaal 'goed' voor, maar binnenin zijn ze het lang niet allemaal je moet maar denken dat jullie straks gaan beseffen dat eerlijk het langste duurt, geloof me maar
het leven gaat zo snel voorbij en er is zo weinig tijd, dus leef want jullie zijn nu nog vrij en onbezorgd ook al hebben jullie ook nu al wel jullie eigen, kleine zorgen leef, maar doe het wel verstandig, maak andere mensen blij en dan pas zullen jullie ook echt gelukkig zijn want het leven is zo kort en veel dingen worden anders als jullie ouder worden nu spelen jullie nog met poppen, auto's, PC, ... maar dat duurt niet zo lang meer het is jammer, maar jullie blijven niet klein ook jullie zullen niet gespaard blijven van zorgen en verdriet
lieve schatten, op school al zullen jullie merken of merken jullie al dat alles draait om cijfers en om macht zo is het ook in de grote wereld, in het echte leven, dus leer wat jullie moeten leren want dan zijn jullie diegenen die het sterkst zullen staan en het laatste zullen lachen
lieve kids, als jullie later groot zullen zijn, dan zijn jullie mama en papa er misschien niet meer vertel dan aan jullie eigen kinderen de wijze lessen die jullie mochten leren zodat ook zij sterk zullen staan in deze, soms toch wel, harde wereld
onthou alleszins één ding: ik hou van jullie... in voor- en tegenspoed!
Vertrouw niemand Bouw op niemand Vertrouw niemand vanzelf Want zelfs een witte roos heeft een zwarte schaduw
Zij die het zogezegd goed met je menen Zij die alles doen om jou gelukkig te maken Zij die naar eigen zeggen oprecht van je houden Zij die alleen het beste voor je willen Kunnen wel eens héél anders uit de hoek komen Als je je leven niet meer door hen laat leiden Als je niet meer het leven leeft dat zij voor jou voor ogen hadden Het leven dat zij voor jou hadden uitgestippeld
Als je opkomt voor jezelf en je eigen leven wil leven Dan ineens is er van al die zogezegde liefde en oprechte gevoelens geen sprake meer Dan weten ze het allemaal beter en ben jij de slechte mens Als je niet naar hun pijpen danst, halen ze de grond onder je voeten vandaan Ze proberen je psychologisch te kraken om toch nog grip op je te hebben
Bouw dus op niemand Vertrouw niemand vanzelf Want zelfs een witte roos heeft een zwarte schaduw
Hoewel... Er is altijd iemand die klaarstaat om je door dik en dun te steunen Zeg maar 'een zwarte roos' Iemand wiens schaduw niet anders is dan hijzelf Iemand die gewoon zichzelf is en blijft
Laat je leven niet leiden door andere mensen Mensen die oprecht van je houden Laten je vrij om je leven te leiden zoals je dat zelf wil
Schuw witte rozen Ze 'lijken' zó mooi Maar een witte roos heeft een zwarte schaduw
Ik heb het al zo vaak gemist Maar nu weet ik wat echte liefde is Elke minuut van de dag zie ik jouw lieve lach Ik wil met jou mijn hele leven delen En je meer dan alles geven Ik hou van jou, meer dan ooit Jou verlaat ik nooit Jij bent mijn engel in dit aardse bestaan Aan jouw zijde blijf ik voor eeuwig staan Jij bent de man van mijn leven En niet een liefje voor heel even Ik wil je echt nooit meer kwijt Want jij bent mijn eeuwigheid Ik hou van je!
Jij bent zo ongelooflijk goed en ontzettend lief, en wat mensen ook zeggen ik denk niet negatief. Jij bent het mooiste wat mij ooit is overkomen, en geloof mij er zal nooit iemand tussen komen. Jij geeft mij liefde en bij jou voel ik mij goed, voor jou zal ik blijven kiezen, echt voorgoed. Niemand zal dat ooit uit mijn hoofd kunnen praten, want er is 1 ding wat ik nooit wil, jou verlaten. En dat zal gelukkig nooit hoeven te gebeuren, want ik zal jouwliefde altijd blijven goedkeuren. Voor mij ben jij de man waar ik altijd liefde bij voel, jij geeft een heleboel. Nooit zal ik jou voor iemand laten vallen, wat ze ook zeggen, ons leven zullen ze niet vergallen. Jij bent echt alles wat ik in mijn leven wil hebben, het enigste op deze aarde wat ik wil liefhebben. De enigste die mij pure liefde geeft, elke dag weer, dus waarom zouden ze denken dat ik mij van jou afkeer? Nooit van mijn leven zal ik het zover laten komen, want van al die liefde van jou, kan ik niet ontkomen. Dat is nou het punt wat zij niet snappen, aan jouwliefde wil ik niet eens ontsnappen. Het is veel te mooi en veel te fijn, jouw liefde is gewoon in 1 woord piekfijn. Jou zal ik nooit pijn doen of verraden, want bij jou zal ik blijven en daarin ben ik vastberaden. Ik kan het niet uitleggen, maar jij bent heel speciaal, en in mijn leven bij jij die mooie zonnestraal. Ik weet niet of jij het weet of gelooft, maar je moet weten dat mijn liefde nooit dooft. Jij laat mij lachen als ik aan je denk, ik zie dat als een mooi geschenk. Ook al ben jij niet altijd bij mij, ik denk constant aan jou, en geloof mij nou, ik blijf jou altijd trouw. Jij hebt mij meegenomen in jouw leven, en jouw liefde aan mij gegeven. Voor alle liefde die jij mij geeft ben ik jou dankbaar, in mijn leven ben jij gewoon onmisbaar. Ik kan en wil niet zonder jou, dan is het alsof ik leef in de ijskou. Vergeet nooit dat ik altijd voor jou zal kiezen, ik zal jou boven alles en iedereen verkiezen. Jij bent de man waar ik altijd van zal houden, en dat moet jij goed onthouden.
mijn hart was grauw en kil mijn gevoelens stonden stil mijn hart was door duisternis omgeven tot een engel verscheen in mijn leven
mijn hart werd eerst verblind door haar licht ik voelde de warme stralen op mijn gezicht mijn hart dat weer vreugde zag en dit kwam alleen door jouw lach
mijn hart dat weer open begon te bloeien zoals een tuin waarin men niet mag snoeien mijn hart begon weer in de liefde te geloven de passie die er in zat, was niet te doven
mijn hart dat in het jouwe keek en voor jouw liefde bezweek mijn hart dat staat op springen ik zie nu weer de kleine dingen
mijn hart dat kan gaan zweven als je mij een antwoord zal geven mijn hart dat nu wacht op jou wees snel want het staat in de kou en zegt eindelijk: ik hou van jou
Ik zit nu achter mijn pc te dromen Over hoe onze toekomst er uit zal zien Ik zit te genieten van de dingen die nog moeten komen En de dingen die al zijn gebeurd
Heerlijk genieten van elkaar Strelend in mekaars haar Met jou voel ik me zo rijk Kan ik de wereld aan Ik wil eigenlijk alles tegelijk En toch van elk moment genieten
Ik zit te denken aan onze eerste kus Zo lekker en vertrouwd Lekker warm en knus En toch spannend en benauwd
Dat is het gevoel dat je me geeft Gevoelens die steeds sterker worden Zonder jou had ik nooit geleefd En gelukkig ben ik hierin niet alleen
Ik zie hoe je naar me kijkt Je hele lichaamstaal Hoe je hand zachtjes naar me uitreikt De warmte die je uitstraalt
Ik ben nu tevreden Heb jij dat nu ook Hebben we genoeg geleden Kunnen we nu samen gelukkig zijn
Luisterend naar je stem Heel bewust van je dicht in mijn buurt Wetend dat ik alleen de jouwe ben Opgaan in onze gevoelens voor elkaar
Mijn hand in de jouwe Ons bloed dat steeds meer opwarmt Weet dat je me kan vertrouwen Dat ik teder zal zijn
Wat kan het leven toch mooi zijn Wat kijk ik uit naar de dag van morgen
I dont care what others say or think about me, Because I dont depend on public opinion. Do you think I live my life for opinions? Whatever shit you think of me, I dont care , I dont give a damn of it.
For whatever happens to me, Im 100% responsible for it. Whatever shit I do , why cant they just accept it? After all it doesnt affect them.
I dont care whatever they say or do! Coz Im tired of hearing that everything I do is wrong. Just leave me alone in my world. If you dont like me , just hate me. I dont give a damn of it.
Whatever they think of me, Crazy, sissy, childish endless list of shits, But I dont give a damn of it. Coz I dont depend on public opinion. Ill do whatever I like, Coz it's my life. Nobody owns my life. So stuck out public opinion. Coz I dont need them.
Wat moet ik nu met mezelf beginnen? Alles lijkt zo leeg van binnen. Mijn hart bevroren, alsof niks of niemand me nog kan bekoren. Niet meer weten wat te denken of te voelen. Is dat nu wat mensen met innerlijke leegte bedoelen?
De ene dag zo klein, de andere dag weer groot. Ik leef, maar van binnen ben ik dood. Weet niet eens meer wat ik wil. Alles lijkt zo leeg en kil.
Niet meer kunnen genieten van de dingen in het leven. Ik wil het zo graag, maar kan of wil me niet meer geven. Waarom moet het allemaal zo ingewikkeld zijn? Bestaat er dan niks anders dan verdriet en pijn?
Waarom voel ik me zo verward? En kon ik niet genieten van een nieuwe start? Altijd weer die onzekerheid die me aan het twijfelen maakt. Waarom word ik daar toch altijd door geraakt?
Waarom maakt het leven mij zo zuur? En loop ik telkens met mijn gevoel tegen de muur? Ik wil een leven zonder al die twijfels en zorgen, maar dat alles lijkt voor mij zo ver verborgen.
Hopelijk komt hier ooit een einde aan, zodat ook ik weer lachend en vrolijk in 't leven kan staan...
ik ging even naar buiten het waaide zo hard ik hoorde de vogels fluiten alsof ze op me hebben gewacht
ik voelde de wind om me heen even stond ik stil ik voelde me zo alleen buiten was het zo koud en kil
niet meer alleen verder willen gaan het had toch allemaal geen zin meer alleen maar in de kou willen blijven staan mijn hart, zo broos en breekbaar, deed zeer
plots voelde ik me heel erg beschermd net op tijd, het leek wel een wonder omdat je zo eerlijk en lief bent dat maakt jou zo bijzonder
als ik nu mijn ogen sluit, dan zie ik je glimlach dan zie ik hoe je naar me toekomt en me stevig in je armen neemt om me een innige zoen te geven
als ik mijn ogen weer open, dan weet ik dat het geen droom is
Ik voel me als herboren, na een zwarte en donkere periode. Jij geeft me iets waar ik alleen maar kan van dromen. Nooit had ik gedacht dat zoiets me zou overkomen. Jouw handen strelend door mijn haar, op verkenning naar mijn lichaam, zachtjes praat je tegen mij. Ondanks de angst en onzekerheid voor de toekomst, hebben mijn ogen weer glans gekregen. Hoe het verder moet? Ik weet het niet. Niemand kan zeggen wat de toekomst brengt. Maar ik voel me beter dan ooit tevoren...
Even een knuffel. Ik wil alleen maar even knuffelen, zo zachtjes tegen je aan. De warmte van je lichaam voelen, laat me zo maar een tijdje staan. Meer heb ik op dit moment niet nodig. Ik wil gewoon een knuffeltje van jou alleen. Het is zo heerlijk die momenten, als ik je armen voel om mij heen.
Gisteren heb ik iets vernomen. Het lijkt wel of ik lig te dromen. Het lijkt wel of de knoop is doorgehakt, alsof ik door de grond ben gezakt. Verwarring en verdriet, het antwoord weet ik nog niet. Maar naar 1 ding hoef ik niet te gissen, het doet pijn om je te moeten missen.
En tuurlijk doet zoiets te horen mij verdriet, maar boos op je zijn kan ik niet. Ik wil héél graag vrienden met je blijven, zelfs al moet ik daarvoor mijn gevoelens verdrijven.
Ik heb mezelf een belofte gedaan, want zo kan ik niet door blijven gaan. Ik ben mezelf kapot aan het maken, ben heel mijn hart aan het kraken. Ik zou de kracht moeten vinden om door te gaan met mijn leven en aan andere dingen en mensen mijn liefde en aandacht geven. Ik zou mezelf daartoe echt moeten dwingen, maar ik kan het niet aan. En nochtans, als je anderen hoort, zijn er nog zoveel andere mooie dingen om voor te gaan. Ik doe mezelf alleen maar pijn, door te dromen over dingen die er nooit zullen zijn.
Twijfels nemen bezit van mijn lichaam Twijfels over wat we voor mekaar betekenen Twijfels over jouw gevoelens voor mij Deze twijfels slaan nu geleidelijk om in angst Angst om je te verliezen Angst dat ik nooit meer je armen en lippen zal voelen Deze twijfels nemen bezit van mijn lichaam En de angst kruipt stukje bij beetje in mijn bestaan
Ik droom over jou... Ik droom dat ik nooit gekwetst ben geweest. Ik droom dat jij mij zal nemen zoals ik ben. Ik droom over liefde, genegenheid en respect. Ik droom dat ik geen muur heb opgebouwd. Ik droom over jou en mij, over ons samenzijn. Ik droom... ik droom over jou...
