ik ging even naar buiten het waaide zo hard ik hoorde de vogels fluiten alsof ze op me hebben gewacht
ik voelde de wind om me heen even stond ik stil ik voelde me zo alleen buiten was het zo koud en kil
niet meer alleen verder willen gaan het had toch allemaal geen zin meer alleen maar in de kou willen blijven staan mijn hart, zo broos en breekbaar, deed zeer
plots voelde ik me heel erg beschermd net op tijd, het leek wel een wonder omdat je zo eerlijk en lief bent dat maakt jou zo bijzonder
als ik nu mijn ogen sluit, dan zie ik je glimlach dan zie ik hoe je naar me toekomt en me stevig in je armen neemt om me een innige zoen te geven
als ik mijn ogen weer open, dan weet ik dat het geen droom is
Ik voel me als herboren, na een zwarte en donkere periode. Jij geeft me iets waar ik alleen maar kan van dromen. Nooit had ik gedacht dat zoiets me zou overkomen. Jouw handen strelend door mijn haar, op verkenning naar mijn lichaam, zachtjes praat je tegen mij. Ondanks de angst en onzekerheid voor de toekomst, hebben mijn ogen weer glans gekregen. Hoe het verder moet? Ik weet het niet. Niemand kan zeggen wat de toekomst brengt. Maar ik voel me beter dan ooit tevoren...
Even een knuffel. Ik wil alleen maar even knuffelen, zo zachtjes tegen je aan. De warmte van je lichaam voelen, laat me zo maar een tijdje staan. Meer heb ik op dit moment niet nodig. Ik wil gewoon een knuffeltje van jou alleen. Het is zo heerlijk die momenten, als ik je armen voel om mij heen.
Gisteren heb ik iets vernomen. Het lijkt wel of ik lig te dromen. Het lijkt wel of de knoop is doorgehakt, alsof ik door de grond ben gezakt. Verwarring en verdriet, het antwoord weet ik nog niet. Maar naar 1 ding hoef ik niet te gissen, het doet pijn om je te moeten missen.
En tuurlijk doet zoiets te horen mij verdriet, maar boos op je zijn kan ik niet. Ik wil héél graag vrienden met je blijven, zelfs al moet ik daarvoor mijn gevoelens verdrijven.
Ik heb mezelf een belofte gedaan, want zo kan ik niet door blijven gaan. Ik ben mezelf kapot aan het maken, ben heel mijn hart aan het kraken. Ik zou de kracht moeten vinden om door te gaan met mijn leven en aan andere dingen en mensen mijn liefde en aandacht geven. Ik zou mezelf daartoe echt moeten dwingen, maar ik kan het niet aan. En nochtans, als je anderen hoort, zijn er nog zoveel andere mooie dingen om voor te gaan. Ik doe mezelf alleen maar pijn, door te dromen over dingen die er nooit zullen zijn.
Twijfels nemen bezit van mijn lichaam Twijfels over wat we voor mekaar betekenen Twijfels over jouw gevoelens voor mij Deze twijfels slaan nu geleidelijk om in angst Angst om je te verliezen Angst dat ik nooit meer je armen en lippen zal voelen Deze twijfels nemen bezit van mijn lichaam En de angst kruipt stukje bij beetje in mijn bestaan
Ik droom over jou... Ik droom dat ik nooit gekwetst ben geweest. Ik droom dat jij mij zal nemen zoals ik ben. Ik droom over liefde, genegenheid en respect. Ik droom dat ik geen muur heb opgebouwd. Ik droom over jou en mij, over ons samenzijn. Ik droom... ik droom over jou...
Vraag me niet hoe ik me voel want dat kan ik je onmogelijk verklaren. Vraag me niet of ik gelukkig ben want mijn verdriet wil ik je besparen. Vraag me niet wat ik van je vind want ik ken je oppervlakkig, mijn vriend. Vraag me niet of ik van je hou want dat doe ik, ook als ik het helemaal niet willen zou.
Afscheid nemen bestaat niet, Ik ga wel weg maar verlaat je niet. Maar lief je moet geloven al doet het pijn.
Ik wil dat je me los laat, En dat je morgen weer verder gaat. Maar als je eenzaam of bang bent, zal ik er zijn.
Kom als de wind die je voelt en de regen, Volg wat je doet als het licht van de maan. Zoek me in alles dan kom je me tegen, Fluister mijn naam en ik kom eraan.
We moeten in het leven al zo vaak afscheid nemen, spijtig genoeg soms ook wel definitief. En om afscheid te nemen of iemand los te laten die je nauw aan het hart ligt, is het steeds te vroeg... 7 jaar terug namen we afscheid van een vriend. Er gaat nog steeds geen week voorbij dat ik niet aan hem denk. Speciaal voor jou, die door je vrienden zo graag gezien werd...
Een lege plek, een groot gemis, een fijne herinnering is alles wat er nog is. Waar ben je nu? vraag ik me soms af. 'k Voel nog zo de vriendschap die je aan éénieder gaf. Jou te kennen, vonden we fijn. Je los te laten, dat doet pijn.
We zullen je blijven missen in dit leven en altijd om je blijven geven.
Ik kan niet stoppen met van je te houden. Gisternacht droomde ik over jou. Weet je wat ik zei? Ik keek in je ogen en zei dat ik van je hou. Voor mij is dit nu een heel moeilijke strijd. Ik kan en wil je niet missen. Waarom hou ik zoveel van jou? Waarom hou je niet van mij en ik wel van jou? Altijd als ik jou zie, word ik opnieuw verliefd. Ik wil je zeggen hoeveel ik van je hou. Ik wil zo graag bij je zijn en je zoveel kusjes geven. Wou jij dat ook maar...
Ik heb zo'n verward gevoel van binnen, ach waar zal ik nu eens beginnen Mijn gevoel zegt dat ik voor hem moet gaan en blijven vechten, maar mijn hart is nu al gekwetst en niet meer te hechten
Ik word gek van dat twijfelende gevoel, het doet heel veel met je, echt waar een heleboel Mijn hoofd is niet stil en mijn gedachten blijven spinnen, zal ik hem ooit voor me kunnen winnen
Wat moet ik nu toch beginnen, niemand kan mij helpen want het zijn mijn zinnen Die zinnen moeten mij tot een perfect liefdesleven leiden, en mij uit die verwarde gevoelens bevrijden
Ik kocht me afgelopen weekend een 'dromenvanger'. Om mijn dromen en visioenen in goede banen te leiden; om de slechte en onbruikbare dromen te verbannen en enkel de goeie en bruikbare dromen toe te laten; om eindelijk na lange tijd te hebben gezwerfd innerlijke rust terug te vinden...
Afscheid nemen is moeilijk. Afscheid nemen is hard. Maar het moeilijkst en het hardst... is nog altijd afscheid nemen van jou. Dat is nog steeds iets wat ik niet kan. Ik kan het gewoon niet... Ik kan je niet van me afzetten, je niet uit mijn hoofd halen... de herinneringen. Ik kan het niet... Soms mis ik je zo erg... zó erg dat ik zelf niet meer wil. Ik kan echt niet zonder je. Dat blijkt wel weer. Maar ik moet verder. Of ik nu wil of niet. Alleen hoe? Dat weet ik niet...
Dit vind ik een mooi liedje met een prachtige tekst! Als je van iemand houdt, zegt het dan gewoon zodat je je later, als hij of jij er niet meer zouden zijn, niks hoeft te beklagen...
Sometimes late at night I lie awake and i watch her sleeping She's lost in peaceful dreams So I turn off the lights lay there in the dark And the thought crosses my mind If I never wake up in the morning Would she ever doubt the way I feel About her in my heart
If tomorrow never comes Will she know how much I loved her Did I try in every way to show her every day That she's my only one And if my time on earth were through And she must face this world without me Is the love I gave her in the past Gonna be enough to last If tomorrow never comes
'Cause I've lost loved ones in my life Who never knew how much I loved them Now I live with the regret That my true feelings for them never were revealed So I made a promise to myself To say each day how much she means to me And avoid that circumstance Where there's no second chance to tell her how I feel
If tomorrow never comes Will she know how much I loved her Did I try in every way to show her every day That she's my only one And if my time on earth were through And she must face this world without me Is the love I gave her in the past Gonna be enough to last If tomorrow never comes
So tell that someone that you love Just what you're thinking of If tomorrow never comes
Liefje, het is voorbij, wat zal ik je missen! Het doet zo'n zeer dat je zo moest beslissen. Die momenten met jou waren zo mooi in mijn leven. Het doet verschrikkelijk pijn om die op te moeten geven. De vraag blijft waarom mij dit moest overkomen; een leven met jou, daarvan zal ik altijd blijven dromen. Waarom was elke seconde met jou zo perfect? Waarom veroorzaak je zo'n ongekend effect? Een effect op mijn leven waarbij ik mij totaal verlies, een effect waarbij ik jou boven de hele wereld verkies. Voor mij blijft het alleszins een gegeven, voor jou zou ik mijn leven willen geven. Wat ik voor je voel, is volgens mij niet te overtreffen. Ik ben ervan overtuigd beter bij je te passen dan je ooit zult beseffen. Met jou zou ik verder willen leven, maar het is me helaas niet gegeven. Liefste, ik zal je helaas moeten laten gaan, want je kiest voor een ander bestaan. Met ongekende en ondraaglijke pijn in mijn hart geef ik al dat moois uit handen, maar mijn vuur voor jou zal voor altijd blijven branden. Want voor altijd heb je een plekje in mijn hart veroverd, voor altijd ben ik door jou betoverd.
Mijn hart schreeuwt om jou Het roept dat ik zoveel van je hou Je bent er alleen niet meer om het te verstaan Je bent voor jezelf een ander pad ingegaan Een pad waar jij denkt dat je gelukkiger wordt Een pad waar je je niet aan mij stoort Als de kreten uit mijn hart ooit het jouwe doorboren Hoop ik dat je beseft dat we misschien toch bij elkaar kunnen horen
Vandaag de beslissing genomen. Het lijkt wel of ik lig te dromen. Vandaag de knoop doorgehakt. Ben door de grond gezakt. Verwarring en verdriet. Het antwoord weet ik niet. Maar naar 1 ding hoef ik niet te gissen... Ik zal je verschrikkelijk missen!
