|
Feliz novo ano!
Dat jullie deze nieuwjaarswensen lezen, wil zeggen dat jullie mijn blog nog altijd volgen en dat vind ik super! Muito obrigada om zo geïnteresseerd te blijven in wat ik allemaal meemaak. Het is leuk om te weten dat jullie ondanks jullie eigen drukke leven toch nog de tijd vinden om even aan mij te denken J
En net als bij jullie gaat de tijd hier ook in sneltreinvaart voorbij. Nog amper 18 dagen en ik ben al terug thuis! Het is een heel dubbel gevoel, want wie geeft nu zomaar graag 3,5 maanden vakantie op? Ook al heb ik bij momenten hard gewerkt, ik kan niet ontkennen dat het allemaal nogal vakantie-achtig aanvoelde, mede dankzij de eeuwige zon en stranden. Het zal pijn doen om de natuurlijke warmte te moeten inruilen voor fleecetruien en -dekentjes. Maar ik ga niet ontkennen dat ik er ook erg naar uit kijk om meu família, namorado e amigos terug te zien. Er zitten trouwfeesten en babys aan te komen en ik kan niet wachten om alle verhalen live te horen!
Nu echter nog even genieten van het Braziliaanse gevoel
Op 30 december zijn we terug in Joanes aangekomen, samen met de regen. De winter is hier nu echt wel begonnen, wat betekent dat het tussen de één en de vier uur per dag regent, maar dat is het dan ook. Het blijft even warm en zweterig. Voor oudejaarsavond konden we kiezen tussen gaan eten bij Alexander en Selma, gaan eten bij João en Claudia en gaan eten bij Edineia in de Pousada. Omdat we Edineia toch graag nog eens wilden bedanken omdat we in haar huis mogen wonen, besloten we bij haar in de pousada te gaan eten, samen met de andere toeristen die daar momenteel verblijven. Er was een groot buffet en we hebben heerlijk gegeten! Het was eens geen rijst met bonen! Het was héél gezellig, maar de lokale bevolking was ons vergeten op de hoogte te brengen van een belangrijke Braziliaanse traditie op oudejaar, namelijk dat iedereen dan in het wit gekleed gaat
Wij waren dus een klein beetje beschaamd, met onze kleurrijke blauwe, paarse en groene kledij
Overal op straat liepen mensen in het wit, maar ja, we zijn het ondertussen wel al een beetje gewoon aangestaard te worden, ook al was het nu wel onze eigen schuld J.
Op oudejaarsavond waren we ons meer dan ooit bewust van het tijdsverschil tussen Brazilië en België. Om acht uur s avonds stroomden de eerste nieuwjaarswensen binnen op de gsm, terwijl wij nog aan het aperitieven waren. Dat was echt absurd
Toen ik mijn wensen begon te versturen iets na middernacht (jawel, ook hier was het netwerk overbelast), kreeg ik (zatte) smsjes terug van mensen die net gingen slapen. Heel moeilijk te vatten! Nadat we bij Edineia aftelden, kussen gaven en genoten van het vuurwerk op het strand, gingen we op zoek naar fiesta! We hadden het geluk een busje te kruisen dat naar Salvaterra reed, alwaar we op een gigantisch groot strandfeest terecht kwamen, met live muziek. Schitterend, ware het niet dat de drie uur regen voor die dag net tussen één en vier s morgens viel. De dapperen trotseerden de regen en raakten doorweekt, de anderen schuilden en dronken dan maar cerveja opeengepakt onder een afdakje. Het had zijn charme, maar het had ook zonder de nattigheid gemogen. Tegen vijf uur s morgens namen we een taxi terug naar Joanes, waar we toevallig nog een ander feestje tegenkwamen. Wat er nog gebeurd is die eerste januari 2010, valt onder ons motto What happens in Brazil, stays in Brazil, haha! Al kan ik mogelijk ongeruste personen wel geruststellen. Tegen kwart na elf s morgens zat iedereen in zijn bed (ik uiteraard véél vroeger J).
We blijven nu nog enkele dagen op het eiland, om bedankinkjes te regelen voor Edineia, Tom, Nele, Selma en Alexander. Woensdagmorgen zouden we dan de boot terugnemen naar het vasteland om richting São Luis en Jericoacoara ter trekken. Na woensdag hebben we wel genoeg boot gezien voor een lange tijd! We hebben er de voorbije maand gemakkelijk meer dan 100 uur bootje varen op zitten. Hier in Brazilië leer je ook hoe relatief afstanden zijn. Als je enkel van Santarèm naar Belèm kan met de boot omdat er geen wegen zijn, en als je 44 uur op die boot moet zitten, dan lijkt een autoritje van Gent naar Ieper echt wel een piece of cake. Bij deze een bericht aan de mensen in Gent: geen gezaag meer als ik richting West-Vlaanders verkas! (Ik probeer er mijzelf ook aan te houden J)
Morgen gaan we nog een dagje meehelpen aan de crèche, want het werk is bijna af! Volgende week kunnen de kindjes er weer in. Het is echt een prachtig gebouw geworden! Zonder de financiële hulp uit België was dit allemaal nooit mogelijk geweest. Nogmaals HEEL erg bedankt aan iedereen die steunkaarten heeft gekocht en spaghetti is komen eten!
Zo, de volgende post zal in São Luis zijn. Tot binnen een weekje of zo!
04-01-2010, 13:08
Geschreven door Lienie 
|
