|
De
daaropvolgende nacht moest ze tot tweemaal toe morfine bijnemen om de
pijn te onderdrukken. 's Morgens kon ze niet meer rechtop in haar
bed. De ziekenwagen bracht haar dan naar het ziekenhuis. Hier werden
bijkomende pijnstillers toegediend via baxters. Els en Leo hebben op
doorreis naar Frankrijk een afslag genomen om Mieke te bezoeken. Dit
was weer een lichtpuntje haar vrienden uit de kempen nog eens te
zien. Na drie dagen werd ze terug naar huis gebracht. Haar fysiek was
lichtjes verbeterd. Met de rolstoel hebben we nog driemaal een
wandelingetje gemaakt hier in de omgeving. Een uurtje in de tuin
vertoeven, om nog eens te genieten van de spelende kleinkinderen, was
ook met de rolstoel.  Het was toen 10 juni, slechts 20 dagen na het
fatale verdikt! Haar huidskleur werd geel. Met een rollator heeft ze
zich dan een paar keer kunnen verplaatsen tot aan het toilet. Maar al
vlug was dit ook voorbij en moest ze gebruik maken van een
toiletstoel. De thuisverpleging kwam nu vier maal per dag langs. Toen
Lorin op 17 juni op bezoek kwam bij moemoe had hij een cadeautje bij:
de mooiste tekening die hij al ooit had gemaakt.  Toen vroeg hij:
Moemoe heb jij ook een cadeautje voor mij? Inderhaast stak ik
haar een paar panini voetbalprentjes in haar handen om deze aan Lorin
te geven. Maar helaas, deze situatie kon zij niet meer verwerken.
Zelfstandig eten was ook niet meer mogelijk. En telkens als er bezoek
was kwam er een glimlach op haar gezicht. En telkens bij het afscheid
van haar bezoek zei ze: Blijf nog een beetje.
|
