VERLIEFDEN                                                  scriptum: Fons Dehouwer 1978                                     

Een wandeling langs het strand, de branding zingt een lied

Twee mensen hand in hand en zorgeloos verliefd

De deining van de golven, gestuwd door zachte wind

Vertelt het aan de wolken hoezeer hij haar bemind

Jij bent als zoete geur van bloessems in de zon

Het bruisende van jeugd, het water van de bron

Het haast volmaakte streven van schoonheid liefste lief

Dat is aan jou gegeven aan jou, mijn liefste lief

Hij ziet haar in zijn dromen stralen van geluk

Als zij haar roze mondje zacht op zijn lippen drukt

Al straks de sterren flonkeren in volle maneschijn

Twee mensen die genieten van het innig samenzijn

20-08-1978 om 00:00 geschreven door Fons Dehouwer  

 MIJN HEIMATLAND                                       scriptum: Fons Dehouwer 1964

Waar men ’t heilig vuur nooit blusse

Waar een vlierbos vruchten draagt

Waar mijn ouders vredig rusten

Waar de einder d’hemel raakt.

Waar de zoete geur van rijpend stro

Van venen bos en heide

Een gloor van sfeervol avondrood

Verbloemd mijn geest verblijde. 

20-08-1978 om 00:00 geschreven door Fons Dehouwer  

DE OUDE MAN                                                 scriptum: fons dehouwer 1974                                        

Wanneer ik iemand ontmoet die ik in geen jaren meer heb gezien bekruipt mij steeds een weemoedig gevoel omdat de tijd mij verloren herinneringen teruggeeft.

Dat gevoel kende ik deze middag toen ik voor mijn werk naar Turnhout reed. 

Alhoewel ik de man die ik ontmoette niet echt ken, draag ik van hem reeds mijn hele leven een geheimzinnige voorstelling mee. 

Vanaf mijn eerste kinderjaren reed ik bijna wekelijks tezamen met mijn moederzaliger naar Turnhout. We bezochten de zaterdagsmarkt en ’s zondags woonden wij de mis bij in de Sint Pieterskerk of de Heilig Hartkerk.

Bijna telkens wanneer wij halverwege Vosselaar en Turnhout waren zagen wij een tamelijk oude magere man met een getaande huidkleur langs de weg marcheren. Hij leek mij een vreemdeling. Vooral zijn donkere huidkleur en zijn verrimpeld kaal hoofd imponeerden mij. Hij wandelde met een verbazend hoge snelheid. Zijn lange grauwe regenjas wapperde achter hem aan en  rond zijn nek hing een enorme gebreide sjaal die bij koud weer was opgerold en bij warm weer los hing tot bijna aan de grond. Winter en zomer droeg hij dezelfde kleren. Al die jaren had die regenjas dezelfde kenmerken van slijtage. Niet echt versleten maar toch wat afgedragen.

Mijn hele verdere leven  bleef die man mij een mysterie. Ik kende zijn naam niet, wist niet waar hij woonde en zelfs de klank van zijn stem heb ik nooit gehoord. Alleen die geheimzinnige indruk, steeds wanneer ik hem ontmoette, is me bijgebleven.

Eén keer zag ik hem op een andere plaats dan gewoonlijk. Ik moet toen ongeveer achttien jaar geweest zijn. Die oude man haalde het stoeltjesgeld op in de Heilig Hartkerk in Turnhout. Het was de enige keer dat ik hem aandachtig kon bekijken.

Ondertussen is dit alles meer dan twintig jaar geleden. Alhoewel ik af en toe nog vaag aan die man dacht was ik bijna zeker dat hij reeds lang was overleden.

Deze middag zag ik hem weer. Plots wandelde hij langs de weg.  Hij droeg nog steeds diezelfde afgedragen regenjas en... die man lijkt me nog even oud als de eerste keer dat ik hem ontmoette.

15-06-1978 om 00:00 geschreven door Fons Dehouwer  

 DANKGEBED                                                  scriptum: Fons Dehouwer 1978

Toen ik op de wereld kwam had ik niets, Heer.

Alles kreeg ik zonder het te verdienen.

Ja, zelfs mijn eigen naam had ik niet van mezelf.

Daarom weet ik, dat Jij me alles geeft

Om het te geven aan wie behoeftig is,

Wie minder heeft dan ikzelf.

Aan dat zwarte kindje ergens op de wereld

Dat misschien zal sterven van honger.

Nee, niets is van mezelf, Heer.

Daarom dank ik U

Voor het inzicht in de ware zin van dit leven.

20-05-1978 om 00:00 geschreven door Fons Dehouwer