de avonturen van Robin en zijn maten Sven en Tom in Australie
19-01-2008
Melbourne: de Australian open en vertrek Sven
Na een 280 km uit bairnsdale dan finally op 13 jan aangekomen in Melbourne. De Australian open begint morgen dus t is hier druk druk druk. Plat in t centrum op elizabeth street toch een hostel met plek gevonden(eerste die we aandeden, en waar ook duitse vriendinnen verbeven. S avonds Tom, Gunther en Sven ontmoet na een kleine 3 weken. Natuurlijk veel aan elkaar te vertellen. S avonds nog een klein stapje in st kilda gedaan, dat aan de zee ligt en redelijk toeristisch is. De Maandag de 14e zijn we met zn allen met de falcon 1.5u verderop gereden waar we een surfke gingen doen. Hier beste golven van de buurt (ook plaats de mannen van de film pointbreak gepasseerd zijn). Dinsdag stond er, op de verjaardag van Sven(hip-hip-hoera), de australian open op t programma. Heel goei ervaring. Was prachtige dag en zeer toffe sfeer en heel druk. T is eerste ronde en dus t goedkoopst. Henin heeft gistern gespeeld dus geen henin voor ons. Wel eerst Bagdhatis gezien, dan beetje Nalbandian, nadien op klein terrein naar de Olivier Rochus. Klein terrein en dus ook al rap een tvcamera in de richting van u smoel. Achter mij zat peis ik zijn vrouw/lief. Maar hij kreeg daar wel regelrecht op zijn doos van een Boom van ne vent met een snoeiharde opslag. Niks voor zo een klein manneke natuurlijk en ik na ene set al weg, naar de vodafone arena om beauty Anna Ivanovic aan het werk te zien. Die deed daar goed haar best en in de tweedes set zijn Sven en Gunther me komen vergezellen.Na vlotte winst van ons Anna zijn we afgezakt naar de voor ons althans klapper van de dag, de match van landgenoot Malisse op een groundcourt tegen een of andere Rus. Het duurde wel nog even en tussendoor nog even Venus zien opwarmen met haar sparringpartner. De federer zou ook nog opdagen voor zijn opwarming maar die had uiteindelijk zijn kat gestuurd. Uiteindelijk in de vroege avond begon Malisse eraan. We zaten vanboven in de tribune omgeven door allemaal sympathieke Belgen annex backpackers. Ik was ook duidelijk ni de enigste die een Belgische vlag had meegepakt. De ambiance en de pinten zaten er goed in. Zeker toen de Malisse zijn eerste set binnenrijfde. De mannen achter ons hebben al wa tennismatchen bijgewoond en weten hoe te supporteren, net zoals andere belgen rond ons die normaal naar de voetbal gaan kijken (Brugge en Mechelen). We stonden allemaal als een blok achter de Malisse, onze eer, en toen pakte hij ook nog de tweede set op rij. 2-0. Maar toen begon de Rus in de match te komen en kreeg de Malisse (veel) weerstand. En je kent hem, begint zich rap op te smijten, fouten opstapelen en plots was de derde set voor de mister Vodka, de Rus. De vierde set was een vervolg van de derde. Malisse het vertrouwen kwijt en zijn raket naar de kloten meppen, eerst tegen zijn schoen, nadien tegen de grond. Hij gaat het nooit leren, nochthans heeft hij talent en dat weet iedereen. Dus ineens 2-2. De zon was al onder bij t begin van de 5e set. Hoe hard we ook supporterden, veel bleek het niet meer uit te maken en de game ging alsnog naar de Rus die we continu Mr Vodka of Smirnoff Ice uitjouwden. Al bij al zwarte dag voor de belgische spelers vandaag maar toch een sublieme dag en match voor ons, de supporters want we hebben er van genoten. S avonds voor de Svenne zijne verjaardag nog paar pinten gaan hijsen, eers in de Belgian Beer Cafe, nadien een een backpackersbar. Het is zijn laatste dag in Melbourne ook en ging om 2u, direct na de bar, met de bus naar t vliegveld. Hij gaat naar Alice Springs om vandaaruit zijn toer naar uluru en Kings canyon te doen. Daarachter gaat hij naar sydney en dan zijn vlucht naar Belgie. We zien hem dus niet meer weer in Australie, dus het was een speciaal afscheid.
We hadden nog een kleine 600 km te doen nu. T was zaterdag en ik had wel zin om vanavond eens beetje te feesten want om eerlijk te zijn had ik geen party meer gezien sinds nieuwjaar en zelfs op nieuwjaar was t gene vette qua muziek, remember. Dus half het idee in onze kop om in ene ruk door te cheezen naar Melbourne waar ik dan met de belgische maten zou kunnen feesten. Maar 600km hier is niet gelijk aan 600km in Europa afleggen (ge moogt ma 100, meestal maar 1 baansvak autostrade met af en toe voorbijsteekgelegenheid dus veel achter trage zakken plakken, en geregeld serieus bochtenwerk bij t passeren van een bergachtig gebied) Ma bon na 250 km halt gehouden aan Lakes entrance, een beetje gelijk onze kust. Zeer toeristisch en gericht op het familiegebeuren. Er werd daar aan kitesurf gedaan op het 90 mile beach, langste beach van Aussieland.Daar bleek evenwel geen zak te doen s avonds, misschien enen bar en dan is t al veel. Dus daar ietske gegeten en op naar de volgende plek 50km verder, Bairnsdale, ietske groter en dus ook meer te doen. Melbourne zat er niet meer in vandaag want eigenlijk te laat vertrokken uit Eden, dus gingen in Bairnsdale blijven hangen.
Jervis Bay was te zalig maar konden er niet eeuwig blijven plakken natuurlijk. De Registratie van de auto verloopt op 15 jan dus moet ik uiterlijk op die datum in Melbourne toekomen, waar de mannen nu al zitten. S avonds vertrokken en op een 120 km van Canberra, moet ergens in een dorp tussen de rocky mountains geweest zijn, gestopt. Onderweg ook even halt gehouden in de bergen waar het letterlijk pikkendonker was, en echt ongelooflijk veel sterren geteld aan de hemel. In dat dorpke waar k de naam al van kwijt ben gewoon recht in t centrum onder een boom de auto gestationeerd en spullen overgehemeld naar de frontseats om vanachter nog maar eens te kunnen maffen. S morgens daar wakkergeworden en t was opeens zeer druk rond de auto. Overal auto's, mensen die passeerden en ons zagen liggen, sommige ons zelfs begroeten hehe, best grappig. Eens in Canberra aangekomen was het snikheet en dat is al effe geleden. Die dag ging het kwik tot de 36 en dat is toch iets te veel. Canberra viel voor de rest tegen. De hoofdstad, maar daarmee is alles gezegd. Dor landschap rondom, grijze gebouwen, cool dus, en groote brede banen. Daar even de winkelstraat bezocht nadat we besloten hadden hier dan toch maar niet te overnachten maar s avonds door te rijden. Nadien richting olympisch zwembad gegaan, we haqdden namelijk een douchke nodig. Helemaal fris zijn we dan nadien terug vertrokken. Onze interesse was gevallen op het dorpje Eden. Het klonk zo mooi, en bovendien is er een killerwhale museum, ofte een Orca museum. Toen we daar dan rond 12u toekwamen had ik nood aan een glaasje. T was vrijdag dus de locals op de been... maar hier zijn we toch verschoten van die locals. Enen (dans)bar open. Wij daar naar toe. Ten eerste was t daar juist fight aan den ingang. Ten tweede zat daar volk van 17 tot 70 jaar, en iedereen poepeloere zat. Ten derde zaten er overal neig rare kwieten tussen. We wisaten ni goe wat we zagen en waar we beland waren. Is dit dan Eden, eerder het vagevuur of zoiets. Dus wij wijselijk na een drankje naar buiten voor we helemaal gek werden... De dag nadien naar dat Orca museum geweest. Interssant, T meest unieke stuk was het skelet van "old Tom", een Orca die vorige eeuw met de walvisjagers samenwerkte in de baai van Eden. Die joeg de Walvissen in de baai waar de mensen het beest konden harpoeneren. Hij trok ook regelmatig de boten van de jagers voort, met een koor dat hij tussen zijn tanden klemde, waardoor je ook kon zien dat zijn voorste tanden door de jaren heen helemaal waren afgesleten.
