de avonturen van Robin en zijn maten Sven en Tom in Australie
02-05-2008
22+23/4 Exmouth : dive,surf,Cape Range NP
Jeroen was in opperbeste stemming vandaag want hij kon weer eens duiken. Hele dag met de boot op de reef, dit was voor ons beide al hele tijd geleden (Cairns). Een vriend van Jeroen die we op de camping zijn tegengekomen was ook van de partij, de Patrick. Patrick en Jeroen hebben beide hun padi open water certificaat en betaalden 168 voor 3 duiken (heel goedkoop). Ik spijttiggenoeg nog niet en ik doe een introductie duik (mijn 3e wel al). Op de 2 andere spots snorkelde ik dan. Ter vergelijking: voor mij was t 175 dollar. Jeroen was heel de dag zo geexciteerd als een klein kind want wooow duiken dat is kicken man en "duiken is de zotste sport ter wereld". Zeker na hij een koppel reefsharks gezien had onder water moest t aan iedereen met veel expressie verteld worden. Ikke wel dit keer geen reefsharks gezien , maar wel turtles en veel mooie viskes en ook mooi koraal uiteraard. Snorkelen deed ik samen met Eva (frans meiske) die dankzij mij en tot haar grote vreugde voor de eerste maal een turtle zag. Op de vessel (boot) was er een totaal rookverbod wat me in t begin wel wa nerveus maakte maar uiteindelijk ging het wel. Resultaat is dat de eerste sigaret in 7 uur mij helemaal high maakte, man pure drugs is dat! woensdag 23e was de laatste dag genieten rondom Exmouth. Om 9u smorgens ging surfshop open en wij dus op de afspraak om een boardje op te halen. Jeroen is niet echt pro surf maar komt mee voor de leute, de Duitse meisjes (Claudia,Sophia en Laura) wel en zulle voor hun eerste keer proeven van het surfbabe bestaan. Met mijn surfkaart van Noorswest Australie zoeken we een paar plekken op, the search for the perfect spot. Nou ja, veel keus hebben we hier niet want het Ningaloo reef verstoord de golven te breken dicht bij de kustlijn. Na een aantal golfloze plekken vinden we dan toch de beste reefbreak uit de omgeving, genaamd "the dunes". Mooie spot tussen de duiinen uiteraard, maar o zo veraderlijk. Enkel een kleine strip is beetje reefvrij, maar op de meeste plaatsen ligt het scherpe reef op 1 tot 1.5 meter onder je poten. Ook aan kustlijn wat rotsen. Meteen sprong ik met board in t water. Er kwamen een reeks golven, maar dan bleef het altijd 5-10 minuten stil. Dan weer een reeks golfkes. Er lagen ook enkele aussies in t water, zelfs bompa en bomma met de kleinkinderen! Er was ook een ketteke met zijn hondje op zijn bodyboard een golf aan t nemen, lachen hoor. Dat je moest opletten op deze plek heb ik geweten. Een golf bracht mij aan kustlijn uit balans en ik smakte tegen de rotsige bodem. Gevolg schrammen op knie en wondjes op voet/hand. Sophia en Claudia probeerden ook dapper een surfke te doen. Dan was het Laura's beurt. Die bleef veel te nonchalant te lang in de brandingzone klungelen, tuimelde paar keer door inkomende golven. Opeens kwam ze uit het water met een board zonder vinnen, en een wonde aan haar voet. T moest er van komen, gedaan met spelen. Mijn EHBO-kit kwam voor de eerste keer in 7 maand van pas. In de namiddag namen jeroen en ik afscheid van de Duitse meiden en reden we door naar Cape Range National Park 50km verderop. We namen daar een duik/snorkel in Turquoise Bay (what s in a name!) en reden nadien door naar de Mandu Mandu gorge waar onderweg de kangoeroes ons de pas afsneden. we besloten de hike op onze slippers te doen maar dit bleek achteraf niet de beste keuze. Het pad was eerder geen pad te noemen en ging recht door de ongerepte natuur. Het parcour leide ons ineens naar een klim naar de top van de gorge, een klim recht steil omhoog waar je echt wel in goede conditie voor moet zijn, continu van rots naar rots klimmend. Op het plateau was het zicht wel adembenemend, en moesten we al zwetend terug op adem komen. Het was vooravond, de tijd dat kangeroes uit hun kot komen.We zagen dan er dan ook 2-3. eentje had zelfs een babytje in de draagzak waardoor we op Japanstyle overschakelden en onze cameras 100 fotos de minuut draaiden. S avonds in de meest basic der basic campings geslapen. Gewoon een stuk grond op de open vlakte waar een chemisch toilet stond. V oor de rest geen licht, geen water, geen BBQ, minder dan niks, behalve onmetelijk veel klote-insecten die onze kop zot maakten. Mijn Mosquitonet bovengehaald om voor de autodeur te plaatsen, want het binnenlicht was vrijwel het enige licht dat we hadden! Survival dus een beetje. Het avondmaal was dito, een pot ravioli de man met brood, en dat was zo slecht nog niet.
Wanneer we naar Exmouth reden vielen de grote termietennesten in de vorm van een kegel op die overal aanwezig waren in het landschap. Zoals we gwoon zijn ook weer eens geen enkele radiopost en dus voor de zoveelste keer onze enigste (hiphop) cd afspelen. Na 150 km bereikten we Exmouth. We waren beetje ontgoocheld van de kleinschaligheid van het stadje dat er meer uit zag als een dorp. Dit is typisch West-Aussie, buiten Perth is hier geen enkele stad. Hoofdplan was om hier te snorkelen/duiken en dus boekten we hier na wat heen weer wandelen voor de beste deals een dagje duikavontuur op t ningaloo reef nabij de Murion Islands. Voor mij is deze plaats ook zo ongeveer de laatste waar ik kon surfen dus bezocht ik de surfshop. Maar een surfshop aanwezig uiteraard, en een board was 35 dollar per dag, een halve was onmogelijk. Niet voor vandaag dus maar ik zou zeker terugkomen binnen 2 dagen. In de namiddag even de buurt verkend en naar de vuurthoren gereden. Deze had de naam Vlaming head lighthouse, zouden onze voorouders hier voor iets tussenzitten? Nadien ging ik met Jeroen gaan golfen (mijn 2e keer, zijn eerste) Dat was echt weer lachen man (De Svenne weet ook nog heel goed toen ik voor de eerst keer samen met hem in NZ ben gaan golfen hoe amusant het wel is). We werkten 7 holes af in een dikke 2 uur, we betaalden enkel 16$/man, wat echt niks is. Het terrein was wel meer een patattenveld en de vliegen moest ge er ook wel weer bijnemen. Niemand te zien buiten wij twee, behalve dan af en toe overlopende emu's en kangeroes (mikken!) . Dit deed ons weer beseffen dat we niet zomaar waar stonden maar in australia. Het was wel puur genieten. Meestal werkten we de holes af in 10 of meer, maar een keer toch een hole in 3 waar t streefdoel ook 3 was (ben ik best fier op ) Rond de holes was er natuurlijk geen millimetergras(veel te droog hier) maar zwart zand dat je moest mooi harken na elke beurt.
Naar goed gewoonte weer op tijd uit de veren. The day is young and fresh, but we're not (yet). Er staat onze een mooie dag te wachten want we rijden door naar Coral bay waar het Ningaloo reef maar enkele meters verwijderd is van het strand. Na een voor aussienormen korte trip van 2.5 uur komen we aan. Het is vakantieperiode hier in de buurt dus ook veel aussies hier aanwezig en de camping zo goed als vol. Maar dat trekken wij ons ni aan want wij willen daar toch ni voor betalen. Chille plaats is t minst dat ik kan zeggen. Azuurblauw water en en al even blauwe hemel, mooie stranden en warm water met prachtig onderwaterleven. We maken een kleine wandeling naar het toepasselijk genaamde paradise beach waar de koralen het best bereikbaar en op hun best zijn om daar wat rond te snorkelen. De namiddag relaksen werd afgesloten met een zonsondergang van formaat (de zoveelste maar nog altijd even boeiend). Omdat we in Coral bay niet op de parking konden blijven staan om te overnachten (boetes) zijn we dan maar naar een parking langs de highway 12km verderop gaan staan, samen met de duitse meiden en nog 2 tsjechen die een campervan hadden.
Elke morgend om 7u30 voederen ze de dolfijnen, nadien doen ze dit nog 2 keer voor de middag. Maar let op, niet op die manier dat deze beestjes hun buik helemaal hebben volgegeten, nee, ze geven te weinig om aan hun dagelijkse behoefte te voldoen zodat ze verplicht zijn nog zelf eten te zoeken/vangen. Alleen de vrouwtjes voederen ze (en die brengen de kindjes mee maar die krijgen ook expres geen vis). De mannetjes niet want dat loopt te agressief af , hehe, die mannetjes toch he. Maar goed dus wij om 6u30 al op (ni moeilijk als ge in de auto slaapt) om voor de massa te zijn en de eerste dolfijnen te zien toekomen onder de opkomende zon. T is op dat moment tot onze verbazing nog erg fris en we moeten echt een warme sweater aantrekken( eerder raar in aussie, zeker voor momkey mia). Er komt veel volk kijken, te veel naar mijn zin. De rangervrouwen geven info over wie wie is, over het voederprogramme door de jaren heen enz... Ook veel dolfijnen, ik telde er wel 8, eentje zat zelfs wat meer achteraan uit het water te jumpen. Prachtige beestjes om naar te kijken. Ook naar het tweede voedermoment zijn we gaan kijken. Ditmaal was het later dus meer zon en er was minder wind waardoor het water helderder was. Er stond ook minder volk. Ook op t strand aanwezig, 2 pelikanen die zich maar al te graag lieten fotograferen. Na de middag doorgereden naar Denham voor een kleine hap waarna we onze trip vervolgeden naar Carnavon. Opnieuw leidde de highway (trouwens maar 1 baanvak in elke richting) ons door de woeste natuur met het typerende rode zand. Soms rijden we hier wel dikke 200 km eer we een volgend tankstation tegenkomen dus op tijd tanken is hier een understatement. We beslissen om te overnachten in de plaatselijke camping waar we weer toevallig de 3 duitse meiden tegen het lijf liepen. S nachts opnieuw vrij fris en windy. Eerst keer dat we ons gloednieuw tentje uittesten en op de harde ondergrond in slaap vallen.
De Yha Kalbarri was zijn naam niet waardig want de luxestandaard lag veels te laag. Op onze kamer een Hollands koppel leren kennen (eind 30-40ers). S morgens natuurlijk vroeg op want we hadden een drukke agenda. Uit ongenoegen over de hostel hebben we dan maar ieder een kussen meegenomen dat nog zeker van pas zou komen. we ontbeten aan een picknicktafel aan de oceaan waar we uitzicht hadden over de zalige golven en enkele surfers die er met jetskis bezig waren. Hier waren de golven zaalig maar was er dan weer geen boardverhuur, het zat mij allemaal niet mee! Nadien zijn we de attracties in het park gaan bezoeken: De Natures window, lookouts op de gorge en de Z-bend gorge. In deze laatste zijn we met een wandelroute afgezakt. De vliegen werden steeds talrijker en agressiever. Maar beneden werden we getrakteerd op een verfrissende en vliegloze duik in de freshwater pool van de rivier. We vervolgden nadien onze trip richting Monkey Mia waar we zouden overnachten. Bij een tankstation onderweg kwamen we als bj toeval een oude bekende tegen. het was Claudia, de Duitse vriendin van Steve (YHA Perth) te zijn die samen met 2 andere Duitse meisjes(laura,Sophia) ook aan t raodtrippen was op de westkust. Zij wel in een dikke Range Rover nieuwste model. Een gelukje van hun want ze waren ingegaan op een advertentie van de eigenaar die zijn auto in Exmouth en nadien Broome moest krijgen want die ging per zeilboot naar daar. De meisjes hadden die pimpcar dus helemaal gratis, zelfs de benzine werd betaald wat ons niet een klein beetje jaloers maakte! Ze gingen ook naar MM en hebben elkaar gevolgd, met eerst een kleine stop aan Shell Beach. Dit strand bestaat uit een 10m dikke laag kleine schelpjes en het bezien wel waard... dachten we want zo spectaculair vonden we het niet. Maar de zonsondergang op dat moment was dat gelukkig wel. We reden dan door via Denham (meest westelijke stadje van aussie) naar Monkey Mia. Daar was er buiten het resort (camping, bungalows, winkeltje en toerismeattracties in 1) niks. de camping bovendien volboekt en dus voor ons weer een nachtje slapen in de auto. De faciliteiten van de camping gebruikten we uiteraard lekker wel . Het survival brandertje dat k van Dennis is daar ook voor t eerst van pas gekomen. in mekaar vouwen en blik er op zetten, ideaal. Ons menu bestond dus uit spaghetti (of was t nu ravioli) met brood, en een koppel pinten natuurlijk. Na t eten gingen we kijkje nemen op t strand enonmiddelijk zagen we daar al 2 dolfijnen zwemmen vlak voor onze voeten, zot. Nadien hebben we een daarvan (we denken dat het Nicky,35j, is) nog 3 keer gezien.
t had dus flink geonweerd voorbije nacht en t bleef in de voormiddag ook flink doorregenen. we reden door naar de Pinnacles vroeg in de ochtend. Dit ligt in een nationaal park en dus moet je betalen maar de kassa was onbemand (door de regen of het vroege uur) wat dus goed was meegenomen. We deden de selfdrive route door het park met de auto. Wel eens iets anders dan te voet, zo door het zand rijden temidden van de steenformaties(pinnacles) die overal rondom je te zien zijn. Wat ook leuk was is dat we er helemaal alleen waren, buiten een verloren gelopen emu dan. Vervolgens reden we voorbij hangover beach door naar Geraldton, het indsurfmekka der westkust, omdat ik alweer hoopte om hier een golfsurfke te doen. Onderweg nog gestopt aan een gefreakt tankstation, waar je geraakt via een zandweg op bijna km van de highway, helemaal verlaten in de bush. Het deed ook dienst als camping/backpackers, maar buiten een oud vrouwtje was er geen kat, net uit een film gegrepen. Geraldton dan was wel beetje groter dan de vorig 2 plaatsen. maar opnieuw hier niet echt een swell te vinden en t werd er ook niet beter op de komende dagen wist de surfshop mij te vertellen. Hij toonde me wel de webcam van Surfers Paradise (oostkust) waar er een superlekkere swell was met zeker 10 perfecte breaks achter elkaar op hetzelfde moment breekten. There is some crew out there wist hij me te vertellen, watertanden gewoon maar ja hier dus niks. na een kijkje op t strand reden we dan maar doornaar de volgende stop, Kalbarri en het gelijknamige Kalbarri National Park. Tot onze vreugde klaarde de hemel onderweg open. we baanden ons een weg de woeste natuur, mooie landschappen. Buiten een uitzonderlijke tegenligger niets van leven te bespeuren, tot we in Kalbarri toekwamen. In de late namiddag hebben we daar de cliffen gaan bezoeken. T zag er allemaal zeer mooi uit, zeker ook toen de zon onderging aan het einde van de horizon plat in zee. Wel voor de eerste keer( en niet de laatste) onaangenaam kennis gemaakt met de kutvliegen die je helemaal gek maken en met 10-tallen tegelijk op jer rug komen zitten en in je neus,oren of zelfs ogen willen zitten. S avonds in een hostel geslapen (zou ons enigste bedje zijn in 11 nachten).
16/4/08 vertrek roadttrip westkust Perth to Broome
Eindelijk was het dan zover, na 3(!) maand in Perth te blijven hamgen en 2.5 maand gewerkt te hebben. Back to travelstyles, en ik had er enorm veel zin in. De avond voordien had ik natuurlijk nog met vriendinnen Britt en Clara een stapke gaan zetten naar de Hip-e club bij wijze van stevig afscheid. De ambi zat er goed in, de drank evenredig. Naar t einde dtoe was Britt op t idee gekomen van een fles van achter de bar weg te graaien. Ze plaatste die dan aan onze voeten onderaan de bar en we bleven even een cola bestellen. Maar toen we even later deze terug wouden nemen was die verdwenen. Een gepikte fles die vliegensvlug weer van ons teruggepikt werd, veel te veel backpackers hier! Maar eigenlijk goed want we waren toch al goe patat. Maar dus smorgens wij( ik en travelmate Jeroen van holland) vertrokken, eerst ons autootje gaan afhalen. Een hyundae accent, nieuw model, in blitz celica-rood, met vitessen(trekt beter op) en airco off course. Na wat inkopen gedaan te hebben reden we door naar Lancelin, een plaats waar er wat golfkes zouden moeten zijn en dus misschien surfgelegenheid. Maar eens toegekomen na 100 km bleek dit een echt shithole te zijn. Niks te beleven, amper winkels dus zeker geen boardverhuur, en het strand stonk en de golven moest je erg goed zoeken. De planning werd dus al meteen gewijzigd en we besloten door te rijden naar de volgende stop, Cervantes bij the Pinnacles desert. Op de kaart leek het vrij eenvoudig om terug op de highway te geraken. Toch opeens ging de weg waarop we reden over in een gravelweg,(rode kiezelsteentjes en veel stof) We begrepen het niet maar met onze kaart vonden we ook niet direct een betere weg. Dan maar blijven volgen. Deze baan ging golvend op en neer altijd rechtdoor, voorbij kangoeroe kadavers, waar soms roofvogels op zaten om hun maag te vullen. Jeroen meende ook zelfs een slang te hebben zien liggen. Maar onze goede stemming slaagde om na een half uur door te rijden en niets tegen te komen. In ons hoofd overweegde we al om onze tent langs de kant neer te zetten indien nodig want de avond was in zicht. Maar dan plots na 45 minuten bereikten we opeens weer de verharde weg met de kruising met de Highway. Oef, opgelucht. We stonden daar even stil, namen een paar fotos en kwam daar plots een vrij geschifte aussielocal ingedraaid die opeens op zijn rem stond en met de spiegel van zijn Falcon net die van de onze raakte met het slippen.... G'day mate! how're doing? Die kerel wou gewoon klapke doen want was denk ik ni gewoon veel volk hier( en zeker geen toeristen) te zien. Een echte farmer, met een pint tussen zijn benen achter t stuur. Wel heel vriendelijke gast, maar hij had toch al een beetje te veel in de zon gelopen in zijn leven want een beetje vijs los. Maar goed terug op de verharde baan kwamen we tegen donker aan in Cervantes, alweer een boeregat. In de enigste taverne die daar was (de enige in een straal van 100km) zijn we dan gaan chillen. Aan de toog bikini-bediening, halloo, en voor de toog natuurlijk 99 procent boere-aussies, jong en oud. Nadien de auto geparkeerd vlak voor de duinen met uitzicht op zee en in auto blijven pitten. S nachts is er nog een zwaar onweer overgekomen.
, maar wel turtles en veel mooie viskes en ook mooi koraal uiteraard. Snorkelen deed ik samen met Eva (frans meiske) die dankzij mij en tot haar grote vreugde voor de eerste maal een turtle zag. Op de vessel (boot) was er een totaal rookverbod wat me in t begin wel wa nerveus maakte maar uiteindelijk ging het wel. Resultaat is dat de eerste sigaret in 7 uur mij helemaal high maakte, man pure drugs is dat!
. Het survival brandertje dat k van Dennis is daar ook voor t eerst van pas gekomen. in mekaar vouwen en blik er op zetten, ideaal. Ons menu bestond dus uit spaghetti (of was t nu ravioli) met brood, en een koppel pinten natuurlijk. Na t eten gingen we kijkje nemen op t strand enonmiddelijk zagen we daar al 2 dolfijnen zwemmen vlak voor onze voeten, zot. Nadien hebben we een daarvan (we denken dat het Nicky,35j, is) nog 3 keer gezien.
