de avonturen van Robin en zijn maten Sven en Tom in Australie
03-02-2008
melbourne, de zon komt weer door de wolken
De sombere wolken in mijn hoofd zijn helemaal verdreven en hebben plaatsemaakt voor een blauwe hemel. Alles komt weer op zijn pootjes, of dat gevoel heb ik toch. Beetje uitleg. Vooral, de auto is verkocht. Was een lastig geval, maar is toch al na de eerste kerels die er naar kwamen kijken verkocht geraakt. Ik moet er wel bij zeggen dat er voorafgaand wel redelijk wat tijd is ingekropen, zoals naar garages en government gaan met advies, advertenties plaatsen op t internet en een advertentie afdrukken om op te hangen in de verschillende hostels. Eerlijk gezegd is het meeste van dit werk door mij gedaan, want Tom is vertrokken naar sydney,Alice springs en Adelaide dus liet hij mij niet veel keus. Maar soit, da heb ik dus goed opgelost al zeg ik het zelf. Vervolgens vertrekt Georgie, die het huis huurt waar wij nu verblijven, naar Afrika en is er iemand anders, Carlie, ingetrokken. Ze is hier al een week ofzo en met haar is het van goed naar kwaad naar erger gegaan. Een beetje een labiele, serieuse moodswings en een speciaal geval (biseksueel en artistiek en afgekickt met een programma van alcohol en drugs). Die probeert hier nu wa t baaske te spelen en zo wat de zaken naar haar hand te zetten. Ze krijgt het dus in haar hoofd om haar neef hier ook te laten intrekken , en nog iemand anders en ze vond ons (gunther, vincent en ik) verblijf er dan te veel aan omdat het te crowdy en rumoerig ging zijn. Dikke bullshit want wij hadden gedacht van hier tot eind februari te kunnen zitten. dus wij proberen ons aan te passen niks aan te doen. Ma neem niet weg dat ze te veel noten op haar zang heeft. Tot gisteren bleef ze maar vragen wanneer we zouden vertrekken( wann onze vlucht zou vertrekken). Nu zijn we te weten gekomen van Georgie dat die bitch van een Carlie nog ni eens eigenaar is en dat die serieus haar doemp mag inhouden. Maar anyway dit is wel de aanleiding voor mij geweest om mijn definitief voor mijn volgend doel te kiezen. Vertrek naar perth. Het werkzoeken was tot dusver niet echt succesvol geweest en nu ik het hier op termijn moet afbollen ligt de keus voordehand. Direct naar Perth, nieuwe plaats (na nu alreeds 3 weken Melbourne), nieuw begin, nieuwe boost van energie om daar dan voor 2 maandjes te werken. Bovendien is iedereen hier aan t vertrekken. De Gunther en Vincent vertrekken woe naar tasmania voor tien dagen, Tom die vertrekt ook naar daar, Lea is daar al, anderen gaan naar Perth of Nieuw-Zeeland en ik vertrek dus donderdag naar Perth. Na een week of twee komen Gunther en Tom wel ook afgezakt naar Perth. Tot zo ver de plannen. Voor de rest deze week nog tussendoor de eureka tower bezocht( Uitkijkpost op 288m), zoals het een echte toerist betaamt. Heb ik trouwens al vermeld dat het hier vol mooie grieten loopt in Melbourne? Damn, het valt echt wel op. Ook veel straatartiesten, die zijn dan weer minder schoon, maar best grappig. Ge komt heir ook wa tegen in zo een grootstad, man man, man. Natuurlijk armen die u geld komen vragen (altijd heel beleeft), maar ook deftig ogende mensen die juist hetzelfde doen! Voorts af en toe een heroinehoer en veel andere geschifte mensen. Het ergste was toen gasten toen we op een terras in St Kilda zaten. 2 gasten, een half t gezicht onder t bloed, zijn voortanden gans scheef, gans gezicht opgezwollen, short en hemd bebloed. De andere lijkbleek en ook sporen van geweld. Stonden daar stijf onder den dope volgens mij, en stonden zo doodleuk een sigaret te vragen...toen we hen vroegen wat er scheelde bleek dat ze doodleuk elkaar beginnen verrot slagen zijn, en ze stonden daar als twee vrienden alsof er niets gebeurt was... nog nooit meegemaakt. Maar bon genoeg geklapt over de psychiatrie. Nu is het aftellen naar donderdag, voor een nieuw en hopelijk spannend hoofdstuk van mijn aussiereis. cya people!
Er is weeral een week voorbijgevlogen, en om eerlijk te zijn is er in die tijd ni eens veel gebeurt. Donderdag de 24e is Tom vertrokken uit Melbourne, terug naar sydney, waar hij 3 dagen bij een kennis zal verblijven en waarna hij doorreisd naar het rode hart van australie, Alice Springs en Uluru alias Ayers Rock. Mijn plan op donderdag alsook op vrijdag was simpel: resumes afgeven in restos in de hoop ergen een baantje te vinden. Intussen ben ik ook langs twee interimagentschappen langsgelopen, alletwee op een hoge verdieping van een wolkenkrabber( level 31 en 46). Het zicht vanuit de inkomhal van beide agentschappen was dan ook fenomenaal. Die receptionisten hebben een goed leven mijn gedacht! Heb daar wat papieren ingevuld. Uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat de huidige periode geen goede is om hier werk te vinden in de hospitality. De vakantie is bezig dus zijn er studenten,de aussie open is bezig dus nemen ze moeilijk backpackers aan wegens schrik om hen direct na de tennis te verliezen en nog andere redenen. Allemaal goed en wel maar dus het broodnodige jobke is er nog altijd niet. Ik probeer er zo goed en slecht als het kan mij ni te veel van aan te trekken... dus we zetten een stapke in t weekend, naar goede gewoonte, want, om eerlijk te zijn is het nachtleven in Melbourne wel goed in orde. S vrijdags in Richmond toevallig in een danscafe beland. Ge kent dat he, zo van, allee kom, we gaan eentje drinken. Natuurlijk kwam Gunther daar dan ouwe bekende tegen, Nathalie (een model uit Antwerpen en kent hij van de Fraser Islandtrip) en maakten we daar nog enkele andere vrienden dus wij niet weg voor sluitingstijd. De zaterdag is wel voor mij de betere uitgaansdag. Die avond wel wat last gehad van belachelijke buitenwippers, tot 3 keer toe mocht ik ergens ni binnen voor de onnozelste reden, dwz dus gewoon uit willekeur. moeilijk om kalm te blijven maar gelukkig zijn er clubs in overvloed. die nacht samen met mijn Belgische vriend jeffrey kennis gemaakt met de Koreaanse jeugd dat hier zit om Engels en andere zaken te leren op school. Zeer vriendelijk volk. Tegenwoordig slaap ik in de voormalige accomodatie van Tom, waar gunther ook slaapt, in Richmond (15 min tram vanuit centrum). We slapen voor de belachelijke prijs van 50 dollar de week in een veredeld garagebox, waar een dubbelbed, sofa, tv en dvd staat en nog wat nodeloze rommel. Douchen, koken en internetten kunnen we in het aanpalende huis dus dat allemaal ok. Dit is voor ons ideaal, perfecte backpackers-style: basic en spotgoedkoop. We like that! Zondag was het enige lichtpunt de mannefinale van de aussie open, Djokovic (Djoker) VS Tsonga . Gunther en ik samen met Vincent, die ook in t huiske slaapt en Fransman is, naar de finale gaan kijken op t groot scherm op Federation Square. het plein (vierkant) zat bomvol mensen die allemaal op de grond zaten en waar we nauwlijks voorbij knden lopen. De sfeer was er dus ook tiptop. Wij allemaal voor Tsonga aan t supporteren, want hij is de revelatie,de underdog en de Fransen zijn ons buren, nietwaar? Uiteindelijk won Djokovic na 4 sets . Voor mij was t tijd om huiswaarts te keren met de laatste tram want ik had wat slaap in te halen, de vrienden besloten echter om nog een duvelke (jaja den onze!) te gaan drinken in de Belgian beer Garden. De Maandag dan was t hier feestdag, alle aussies vrijaf, want de zaterdag is het Australia day geweest, de nationale feestdag.
Life in Melbourne, geen rozegeur en maneschijn meer
Nu t dagske surfen en dgske tennis achter de rug is is het tijd om orde op zaken te stellen. Aanvankelijk komt dit zoals gewoonlijk te traag op gang. De dag na de tennis, woensdag, niet veel zinnigs gedaan (of ik kan t mij nu toch al niet meer herinneren!). Donderdag moest ik uitchekken uit de hostel en ging ik in de garagebox intrekken waar Tom en Gunther voor de spotprijs van 50 dollar de week de persoon verblijven, geen kale box, maar een met dubbelbed, tv, dvd , electriciteit en zetel. Wassen en eten maken en internet konden ze binnen in het huis, want de box stond infeite in de tuin achterin. Sven had daar ook paar dagen geslapen. Uiteindelijk heel de verhuis gedaan van het centrum naar Richmond, een suburb op een 15 min met de tram. De eerste nacht was ok, maar nadien was vergadeering met de 3 meiden die het huis beheerden en besloten ze om er geen 3 personen in te laten slapen, omdat dit te krap was. Ok, no prob, wel beetje gekloot voor mij maar heb de volgende nacht gewoon in de auto op de parking naast het huis geslapen. De dag daarachter moest ik wel ander accomodatie vinden want de auto ging binnen voor controle voor de roadworthy. Uiteindelijk terug in de hostel op elizabeth street ingechekt, waar ik t was afgebolt. Dit keer wel direct voor een week geboekt (159dollar). Na twee dagen cheap ac comadatie zoeken en niet vinden (australian open) was ik blij terug een "home" te hebben. De Auto was dan weer t begin van een hoop ellende en teleurstelling. Komt erop neer dat deze roadworthy moewt zijn want hij moet nieuwe platen hebben (en de car staat zelfs ni op onze naam door ongelukkige afhandelingen bij de aankoop) Het verdict was overdreven hard. meer dan 1000 dollar kosten, en de nieuwe rego zou nog eens 700 dollar kosten... onmogelijk voor ons want we wouden er 2800 a 3000 voor krijgen. We zitten dus serieus in de put en moeten andere opties uitzoeken. De komende dagen zijn er van veel downs en af en toe een up. Eerst de ups. Vrijdag en zaterdag het nachtleven onveilig gemaakt en ons goe geamuseers. Vrijdag met een hollandse Ier en Lea, Anika en Janina (de Duitse meiden). Zaterdag met Tom, Gunther, Britt en nog 2 Belgen en Hollanders. Zaterdag was helemaal af: vette house, techno en electro. We hebben 3 verschillende clubs aangedaan. Waaronder de laatste, tegen een uur of 6 in de morgen, wanneer we heel desperate, samen met een Australier van 38 jaar, op zoek waren naar een tent dat nog open was. Komen we daar ineens in een club binnen waar alle gasten van jong naar ouder in hun bloot bovenlijf staan te dansen... We wisten onmiddelijk hoe laat het was... Talloren in de broek! jaja, we waren een heuse gaytent ingesukkeld. We hebben daar wel goed gelachen en ons tussen het publiel gemengd om een danske te doen want de music was dik oke. Ze bekeken ons een beetje raar met ons niet ontbloot bovenlijf maar die momenten daar ga ik van mijn leven nooit vergeten, dat is zeker! De downers zijn om te beginnen de auto. Dus nog eens bij afsluiten verkoop (Sven met Engels meisje, Heleen) Is er een papier opgesteld. Die Heleen verzekerde alles oke, voor de naamsoverdracht zou zij zogezegd papieren opsturen en zou dit in orde komen. We hebben echter ook nooit een dubbel gehad van verkoopscontract. Svenne vond dat ni abnormaal, ikke wel en dus nadien gevraagd voor een bewijs maar die hebben we uiteindelijk nooit ontvangen. Bon soit, de auto stond zelfs achgteraf gezien ni eens op die Heleen hare naam maar op een Russische gast, haar lief ofzo. Diene is uit het land en dus wij genaaid. Kunnen de auto ni verkopen, tenzij wachten op einde Rego (15 jan), dan laten keuren , dan nieuwe rego op. Nu zou dat ons dus 1700 dollar minimaal gaan kosten wat gewoon not done is. Er rest ons ni veel keus, na bevraging bij officiele instanties enzo. Het besluit nu is om de car te verjossen aan een wreckker, die hoogstens 1000 dollar gaat dokken volgens ons, Ofwel advertentie in de gazet, voor onze car, zonder rego waar we geen document van hebben om te bewijzen dat we eigenaar zijn, en waar we op die manier ook hoogstens 1500 dollar van gaan incasseren. Een serieus verlies van geld dus, en dit allemaal door een slordige aankoop waar we zeer naief in zijn geweest. Maar bon niks meer aan te doen nu, we moeten verder. Tweede downer is dat mijn geld hier op is . Moet dus dringend werk hebben. Dat is meteen de derde downer. Iedereen zegt dat er hier zo veel werk is, ben hier ook al 4 dagen op zoek geweest naar werk en tot op heden zonder veel resultaat. Verschillende cv's afgegeven, ook al eens een trial gedaan. Ze waren content van de trial (als waiter) , maar dag nadien hadden ze zogezegd pas door dat ik enkel 2 maanden, wat al gelogen was, kon werken, en dat was niet genoeg. Voorlopig dus nog niet aan t werk en soms is t moeilijk om de moed ni te verliezen, zeker als je hoort van andere mensen die t geluk hebben om na 20 min of na een dag direct een jobke hebben gevonden. Maar ja , we geven niet op. T plan is simpel, k blijf hier nog 4 dagen proberen, tot de 26e. Als er dan geen schot in de zaak komt bol il hem af naar Perth in t westen, en ga ik daar gewoon 2 maand werken. Het lijkt alsof dat hier in Melbourne voor mij all good things to an end komen, dus is deze plek mss gedoemd voor mij. Voor Tom ook trouwens, mede-eigenaar van de auto, en bovendien is de fiets die hij geleend had gestolen... gevolg... 1200 dollar dokken. Hij zit dus wa in zelfde schuitje. We komen er wel uit en de truuk is alles te relativeren en de positieve dingen te zien, wat ik momenteel ook doe. Dus, voor alle duidelijkheid, ik denk er niet aan om vroeger naar belgie te komen, nope, ik blijf hier nog wat hangen, zo veel is duidelijk. Tot de volgende allemaal en take care!
Na een 280 km uit bairnsdale dan finally op 13 jan aangekomen in Melbourne. De Australian open begint morgen dus t is hier druk druk druk. Plat in t centrum op elizabeth street toch een hostel met plek gevonden(eerste die we aandeden, en waar ook duitse vriendinnen verbeven. S avonds Tom, Gunther en Sven ontmoet na een kleine 3 weken. Natuurlijk veel aan elkaar te vertellen. S avonds nog een klein stapje in st kilda gedaan, dat aan de zee ligt en redelijk toeristisch is. De Maandag de 14e zijn we met zn allen met de falcon 1.5u verderop gereden waar we een surfke gingen doen. Hier beste golven van de buurt (ook plaats de mannen van de film pointbreak gepasseerd zijn). Dinsdag stond er, op de verjaardag van Sven(hip-hip-hoera), de australian open op t programma. Heel goei ervaring. Was prachtige dag en zeer toffe sfeer en heel druk. T is eerste ronde en dus t goedkoopst. Henin heeft gistern gespeeld dus geen henin voor ons. Wel eerst Bagdhatis gezien, dan beetje Nalbandian, nadien op klein terrein naar de Olivier Rochus. Klein terrein en dus ook al rap een tvcamera in de richting van u smoel. Achter mij zat peis ik zijn vrouw/lief. Maar hij kreeg daar wel regelrecht op zijn doos van een Boom van ne vent met een snoeiharde opslag. Niks voor zo een klein manneke natuurlijk en ik na ene set al weg, naar de vodafone arena om beauty Anna Ivanovic aan het werk te zien. Die deed daar goed haar best en in de tweedes set zijn Sven en Gunther me komen vergezellen.Na vlotte winst van ons Anna zijn we afgezakt naar de voor ons althans klapper van de dag, de match van landgenoot Malisse op een groundcourt tegen een of andere Rus. Het duurde wel nog even en tussendoor nog even Venus zien opwarmen met haar sparringpartner. De federer zou ook nog opdagen voor zijn opwarming maar die had uiteindelijk zijn kat gestuurd. Uiteindelijk in de vroege avond begon Malisse eraan. We zaten vanboven in de tribune omgeven door allemaal sympathieke Belgen annex backpackers. Ik was ook duidelijk ni de enigste die een Belgische vlag had meegepakt. De ambiance en de pinten zaten er goed in. Zeker toen de Malisse zijn eerste set binnenrijfde. De mannen achter ons hebben al wa tennismatchen bijgewoond en weten hoe te supporteren, net zoals andere belgen rond ons die normaal naar de voetbal gaan kijken (Brugge en Mechelen). We stonden allemaal als een blok achter de Malisse, onze eer, en toen pakte hij ook nog de tweede set op rij. 2-0. Maar toen begon de Rus in de match te komen en kreeg de Malisse (veel) weerstand. En je kent hem, begint zich rap op te smijten, fouten opstapelen en plots was de derde set voor de mister Vodka, de Rus. De vierde set was een vervolg van de derde. Malisse het vertrouwen kwijt en zijn raket naar de kloten meppen, eerst tegen zijn schoen, nadien tegen de grond. Hij gaat het nooit leren, nochthans heeft hij talent en dat weet iedereen. Dus ineens 2-2. De zon was al onder bij t begin van de 5e set. Hoe hard we ook supporterden, veel bleek het niet meer uit te maken en de game ging alsnog naar de Rus die we continu Mr Vodka of Smirnoff Ice uitjouwden. Al bij al zwarte dag voor de belgische spelers vandaag maar toch een sublieme dag en match voor ons, de supporters want we hebben er van genoten. S avonds voor de Svenne zijne verjaardag nog paar pinten gaan hijsen, eers in de Belgian Beer Cafe, nadien een een backpackersbar. Het is zijn laatste dag in Melbourne ook en ging om 2u, direct na de bar, met de bus naar t vliegveld. Hij gaat naar Alice Springs om vandaaruit zijn toer naar uluru en Kings canyon te doen. Daarachter gaat hij naar sydney en dan zijn vlucht naar Belgie. We zien hem dus niet meer weer in Australie, dus het was een speciaal afscheid.
We hadden nog een kleine 600 km te doen nu. T was zaterdag en ik had wel zin om vanavond eens beetje te feesten want om eerlijk te zijn had ik geen party meer gezien sinds nieuwjaar en zelfs op nieuwjaar was t gene vette qua muziek, remember. Dus half het idee in onze kop om in ene ruk door te cheezen naar Melbourne waar ik dan met de belgische maten zou kunnen feesten. Maar 600km hier is niet gelijk aan 600km in Europa afleggen (ge moogt ma 100, meestal maar 1 baansvak autostrade met af en toe voorbijsteekgelegenheid dus veel achter trage zakken plakken, en geregeld serieus bochtenwerk bij t passeren van een bergachtig gebied) Ma bon na 250 km halt gehouden aan Lakes entrance, een beetje gelijk onze kust. Zeer toeristisch en gericht op het familiegebeuren. Er werd daar aan kitesurf gedaan op het 90 mile beach, langste beach van Aussieland.Daar bleek evenwel geen zak te doen s avonds, misschien enen bar en dan is t al veel. Dus daar ietske gegeten en op naar de volgende plek 50km verder, Bairnsdale, ietske groter en dus ook meer te doen. Melbourne zat er niet meer in vandaag want eigenlijk te laat vertrokken uit Eden, dus gingen in Bairnsdale blijven hangen.
Jervis Bay was te zalig maar konden er niet eeuwig blijven plakken natuurlijk. De Registratie van de auto verloopt op 15 jan dus moet ik uiterlijk op die datum in Melbourne toekomen, waar de mannen nu al zitten. S avonds vertrokken en op een 120 km van Canberra, moet ergens in een dorp tussen de rocky mountains geweest zijn, gestopt. Onderweg ook even halt gehouden in de bergen waar het letterlijk pikkendonker was, en echt ongelooflijk veel sterren geteld aan de hemel. In dat dorpke waar k de naam al van kwijt ben gewoon recht in t centrum onder een boom de auto gestationeerd en spullen overgehemeld naar de frontseats om vanachter nog maar eens te kunnen maffen. S morgens daar wakkergeworden en t was opeens zeer druk rond de auto. Overal auto's, mensen die passeerden en ons zagen liggen, sommige ons zelfs begroeten hehe, best grappig. Eens in Canberra aangekomen was het snikheet en dat is al effe geleden. Die dag ging het kwik tot de 36 en dat is toch iets te veel. Canberra viel voor de rest tegen. De hoofdstad, maar daarmee is alles gezegd. Dor landschap rondom, grijze gebouwen, cool dus, en groote brede banen. Daar even de winkelstraat bezocht nadat we besloten hadden hier dan toch maar niet te overnachten maar s avonds door te rijden. Nadien richting olympisch zwembad gegaan, we haqdden namelijk een douchke nodig. Helemaal fris zijn we dan nadien terug vertrokken. Onze interesse was gevallen op het dorpje Eden. Het klonk zo mooi, en bovendien is er een killerwhale museum, ofte een Orca museum. Toen we daar dan rond 12u toekwamen had ik nood aan een glaasje. T was vrijdag dus de locals op de been... maar hier zijn we toch verschoten van die locals. Enen (dans)bar open. Wij daar naar toe. Ten eerste was t daar juist fight aan den ingang. Ten tweede zat daar volk van 17 tot 70 jaar, en iedereen poepeloere zat. Ten derde zaten er overal neig rare kwieten tussen. We wisaten ni goe wat we zagen en waar we beland waren. Is dit dan Eden, eerder het vagevuur of zoiets. Dus wij wijselijk na een drankje naar buiten voor we helemaal gek werden... De dag nadien naar dat Orca museum geweest. Interssant, T meest unieke stuk was het skelet van "old Tom", een Orca die vorige eeuw met de walvisjagers samenwerkte in de baai van Eden. Die joeg de Walvissen in de baai waar de mensen het beest konden harpoeneren. Hij trok ook regelmatig de boten van de jagers voort, met een koor dat hij tussen zijn tanden klemde, waardoor je ook kon zien dat zijn voorste tanden door de jaren heen helemaal waren afgesleten.
