de avonturen van Robin en zijn maten Sven en Tom in Australie
14-05-2008
30/4-1/5 Back in Sydney
Na een lange en slopende vlucht met een stopover van 2uur in perth kwam ik aan in Sydney. Terug van weggeweest, want ik was er al voor de derde keer. Ik had er mijn vertrouwde hostel railway square geboekt (never change a good team). Veel tijd had ik hier echter niet, want 2 mei vertrok mijn langverwachte vlucht naar Fiji. Wel tijd genoeg om even uit te blazen en om nog eens naar Bondi beach te gaan. De waves waren goed en er waren dan ook veel surfers, maar surfen zat er niet in voor mij want ik kwam vooral om wat kleertjes te kopen.
Broome was een ware luxehemel na 11 nachten basic op de harde grond /in auto slapen. We hadden de Kimberley Klub YHA geboekt op aanraden van velen en dit bleek echt wel een topper. Voor mij uitgekozen tot meest fantastische/luxueuze/exotische hostel ever.(zie mijn fotos op www.larobba.spaces.live.com ) Ook Cable beach was zaalig met superwarm water.
We moesten nog juist de Dalesgorge afwerken om ongeveer heel t park in sneltempo gedaan te hebben. De Dales gorge leidde ons naar de circular pool op t einde, stroomopwaarts. Het water kwam uit de rotsen via watervalletjes de pool ingevallen. Zeer lekker water om in te zwemmen, en we hadden geen douchevoorzieningen in de camping van laatste nacht dus was dit een uitstekende gelegenheid voor verfrissing. Een passant(ozzie) wist ons ook de vertellen (en te laten zien) dat hier tussen de rotsen metaal en asbestum(asbest) te vinden is. Hier in de buurt zijn trouwens ook grote metaalmijnen. We lieten uiteindelijk het park voor wat het was en vertrokken ricchting Broome met als eerste grote stad Port Hedland op 325km. Bij het eerstvolgende tankstation nog vlug even tanken, want zoals aangegeven was de eerstvolgende tankgelegenheid pas op 266km, in Port hedland, te vinden. Onderweg niks en nog meer niks, buiten wat spinifex (grasachtig gedoe) en veel veel roadtrains die ons kruisten. In Port hedland aangekomen raakten we gedeprimeerd. T was t idee om hier te overnachten maar het was hier echt zoo triestig uitzien (industrie en grauwe huizen, geen leven in de straten) dat we planden door te rijden zo ver we konden. Broome was nog 600 km en dit haalden we niet voor de donker. De baan was saai en er gebeurde weer eens niks toen we in t gebied van de great sandy desert reden, buiten een paar koebeesten langs de weg die af en toe t idee kregen om de highway over te steken, opletten geblazen dus. Na het bereiken van een tankstation was de zon al aan t zakken en dat is een gevaarlijk moment (Kangoeroes die oversteken). De eigenaar zei ond dat t komende stuk ook echt wel een kerkhof was en het dus krioelde van de kangoeroes (en -lijken). Toch wij wat verder rijden en we waren nog niet weg of ik moest voldoor in de remmen. Een overstekende kangoeroe op ik geloof een haar gemist. Ons hart stond even stil en nadien voelde ik de adrenalinerush komen. Daaaamn fucking hoeregeluk gehad. T laatste dat we wouden is kosten aan de huurwagen (ongeval met dier niet gedekt tot 2000 dollar). Maar goed no worries de Robin dus stevig t pedaal ingeduwd en alles voorkomen. T volgend half uur waren we er wel nog altijd niet goed van. t kwartier volgend op de roekeloze kangoeroe dimde we to 80-90 per uur en zagen we er nog veel te veel en af en toe weer oversteken ook. Ons noodplan (want we konden toch moeilijk stoppen op de pechstrook dat geen pechstrook was) bestond er in de kant te bollen en te wachten tot er een roadtrain passeerde. Na paar minuten donderde er een voorbij en wij volle pattinage erachteraan. Ge moet weten, die roadtrains stoppen voor niks of niemand. Die zijn zo zwaar geladen dat die onmogelijk kunnen stoppen (kweetni hoeveel km die nodig hebben om van 100 per uur tot stilstand te komen maar t moet veel zijn). Die hebben ook een massieve bullbar op hun neus staan welke de roekeloze beestjes die oversteken (ook koeien!!!) gewoon wegmaaien alsof vliegjes zijn. Heb verhalen gehoord van mensen die koebeesten hebben zien liggen aan de kant, zoner hoofd, benen enz... Wijzelf geen halve koeien maar veel halve/ganse/platte kangoeroes, allemaal morsdood. In t donker dus diene wergreus aan t volgen en soms dus te laat om uit te wijken voor kadaver op de weg, gewoon overheen bollen, ge maakt dat niet elke dag mee... Ma ja we waren dus niet meer op ons gemak en na een uur was er eindelijk een slaapparking waar we wijselijk gestopt zijn. Broome was verdomme maar 120km verwijderd en t was zaterdag en we wouden feesten maar t was t risico ni waart. Als bonus kregen we op de parking wel een fantastishe sterrenhemel te bewonderen en tegelijk was dit onze laatste nacht in de tent en in de wilde natuur van West Australie.
Deze dag was door ons uitverkozen tot topdag van onze 11daagse roadttrip op de westkust. Het park met zijn verschillende gorges met natuurlijke baden en watervallen is ronduit verbluffend mooi. De eerste gorge die we deden vroed in de ochten was de weano gorge. een kangeroe verwelkomde ons en we daalden af in de gorge waar we een wandelroute volgden. We raakten het pad echter zoek en keerden terug om de andere route te nemen. Voor deze moesten we op wanden klimmen, terug naar beneden klauteren, door t water gaan, allemaal zeer wijs. we kwamen uiteindelijk aan bij een handrail. Hier moest je met een koord een semi-rappel doen en dan kwam je aan in de ronde en zogenaamde handrailpool waar ik mijn eerste duik van de dag nam. we waren de eersten en dus de pool voor ons alleen. De volgende gorge was Hancock. weer superkicken, heel steile (steepe) afdaling recht de rotsen af naar de bodem van de gorge, daar de waterlijn volgend, langs de zijkanten klauterend en door water wadend. Verschillende natuurlijke poolen boden zich aan. Voor de beste moest je de spidermantrack volgen en was genaamd kermits pool, met 3 meter diep water, springen van de rotsen dus maar! daaropvolgend stond de 3e gorge op ons te wachten, the Knoxgorge genaamd. Opnieuw een vrij moeilijke track door de woeste en verbluffende omgeving. Beneden in de gorge lagen er opnieuw een paar pools te wachten maar we lieten die links en volgden de rivier tot de gorge echt zeer smal en steil werd. Daar ging het parcourniveau van niveau 4(al redelijk serieus werken) tot niveau 6 (enkel met speciale klimapperatuur veilig te doen). Toch probeerden we nog een stukje verder te gaan over 2 boomstronken dat op 5m boven de rivier gekneld zaten in de gorge. Echt supergraaf! Nadien een derde zwem in een omgeving waar we helemaal alleen waren om dan terug te keren voor de serieuse klim terug uit de gorge. Moe van al 3 serieuse gorges bedwongen te hebben kropen we terug in de auto om wat rond te rijden naar lookouts en een watervallteje mee te pikken. De gravelraods leidden ons dan verder naar de campingground van die nacht waar we kijkje gingen nemen. Lag vlak aan de "Fortescque falls en de bijhorende Fern Pool die we nog even bezochten en waar we met een pintje bleven nagenieten van onze uiterst goed gevulde en geslaagde dag. Grappige noot die avond was dat Jeroen de zak wijn (goen) uit de auto nam en 5 minuten nadien was die zoek. Wij gezocht en gezocht maar nergens te vinden. Nu zwaren er Dingos en dit gebied en we verdenken er hun van. Dit kan wel eens goed kloppen want in de nacht hoorden we ze huilen en de volgend ochtend was een der vuilniszakken dat buitenstond ook verdwenen en lag verderop. De wijn is tot op heden vermist.
Naar goed gewoonte vroeg uit de veren, maar er was veel rede toe want we keken aan tegen een trip van een dikke 800km. we reden uit Cape Range NP 85 km terug naar Exmouth om daar een douchke in onze ex-camping te pakken. De staff had dit echter door en eens terug bij de auto begon er een te zagen dat we gisteren hadden uitgecheckt en we kwamen gebruik maken van hun water en weet ge wel hoe duur t water hier is en bla bla bla. We moesten maar 5 dollar betalen om het goed te maken. We lachten wat met haar gezever, en ontkenden het nemen van een douche, enkel naar toilet geweest madam, maar we stonden daar met ne frisse en natte kop, hehe. Get off our premises now! Dit deden we dan maar en reden naar het tankstation waar we ontbeten. Daar opnieuw met een onvriendelijke aussie opgezadeld. Onze deur stond open en meneer wou met zijn dikke jeep en dito boot een zo wijd mogelijk bocht nemen om t station in te rijden(die kon gewoon ni rijden). Hij bleef dus staan wachten en wij niks doorhebben, plots komt ie uit zijn auto om onze deur dicht te smijten en ons vewijten te smijten, verwijten die hij dubbel terug heeft gekregen. En dat waar zijn kindjes bij waren, geen voorbeeld! Onderweg op de highway gebeurde er ni veel, buiten dat de auto voor ons alles moest dichtsmijten om te vermijden tegen de groep overstekende emus te rijden. ook veel veel roadtrains op de baan. Deze voorbijsteken duurt ook wel even, 3 grote opleggers lang. Toen we naar Tom Price reden bleken we ineens keuze te hebben uit 2 wegen. Gravel of gewoon en de keuze was bij ons snel gemaakt...off road, we like the red dust! Vlammen tegen 80a 100 per uur is echt wel kicken op deze baantjes, dikke rookpluim langs achter. Maar na 3 kwartier het stof te trotseren kwamen we ineens voor een plas te staan over de weg. Te diep. Er reed een jeep door en die ging er behoorlijk in dus no go voor ons gehuurd bakske. De lokale ozzies daar legden ons wel een alternatieve route uit, natuurlijk reden we dus wel een extra 40 km voor niks. Tegen de avond net voor de donker kwamen we dan eindelijk toe in de camping van het national park van Karijini, en we waren na 800km nog verrassend fris. hier gelukkig wel douches , water en bbq voorzieningen. Maar de kloteinsecten waren hier ook wel van de partij.
