de avonturen van Robin en zijn maten Sven en Tom in Australie
03-02-2008
melbourne, de zon komt weer door de wolken
De sombere wolken in mijn hoofd zijn helemaal verdreven en hebben plaatsemaakt voor een blauwe hemel. Alles komt weer op zijn pootjes, of dat gevoel heb ik toch. Beetje uitleg. Vooral, de auto is verkocht. Was een lastig geval, maar is toch al na de eerste kerels die er naar kwamen kijken verkocht geraakt. Ik moet er wel bij zeggen dat er voorafgaand wel redelijk wat tijd is ingekropen, zoals naar garages en government gaan met advies, advertenties plaatsen op t internet en een advertentie afdrukken om op te hangen in de verschillende hostels. Eerlijk gezegd is het meeste van dit werk door mij gedaan, want Tom is vertrokken naar sydney,Alice springs en Adelaide dus liet hij mij niet veel keus. Maar soit, da heb ik dus goed opgelost al zeg ik het zelf. Vervolgens vertrekt Georgie, die het huis huurt waar wij nu verblijven, naar Afrika en is er iemand anders, Carlie, ingetrokken. Ze is hier al een week ofzo en met haar is het van goed naar kwaad naar erger gegaan. Een beetje een labiele, serieuse moodswings en een speciaal geval (biseksueel en artistiek en afgekickt met een programma van alcohol en drugs). Die probeert hier nu wa t baaske te spelen en zo wat de zaken naar haar hand te zetten. Ze krijgt het dus in haar hoofd om haar neef hier ook te laten intrekken , en nog iemand anders en ze vond ons (gunther, vincent en ik) verblijf er dan te veel aan omdat het te crowdy en rumoerig ging zijn. Dikke bullshit want wij hadden gedacht van hier tot eind februari te kunnen zitten. dus wij proberen ons aan te passen niks aan te doen. Ma neem niet weg dat ze te veel noten op haar zang heeft. Tot gisteren bleef ze maar vragen wanneer we zouden vertrekken( wann onze vlucht zou vertrekken). Nu zijn we te weten gekomen van Georgie dat die bitch van een Carlie nog ni eens eigenaar is en dat die serieus haar doemp mag inhouden. Maar anyway dit is wel de aanleiding voor mij geweest om mijn definitief voor mijn volgend doel te kiezen. Vertrek naar perth. Het werkzoeken was tot dusver niet echt succesvol geweest en nu ik het hier op termijn moet afbollen ligt de keus voordehand. Direct naar Perth, nieuwe plaats (na nu alreeds 3 weken Melbourne), nieuw begin, nieuwe boost van energie om daar dan voor 2 maandjes te werken. Bovendien is iedereen hier aan t vertrekken. De Gunther en Vincent vertrekken woe naar tasmania voor tien dagen, Tom die vertrekt ook naar daar, Lea is daar al, anderen gaan naar Perth of Nieuw-Zeeland en ik vertrek dus donderdag naar Perth. Na een week of twee komen Gunther en Tom wel ook afgezakt naar Perth. Tot zo ver de plannen. Voor de rest deze week nog tussendoor de eureka tower bezocht( Uitkijkpost op 288m), zoals het een echte toerist betaamt. Heb ik trouwens al vermeld dat het hier vol mooie grieten loopt in Melbourne? Damn, het valt echt wel op. Ook veel straatartiesten, die zijn dan weer minder schoon, maar best grappig. Ge komt heir ook wa tegen in zo een grootstad, man man, man. Natuurlijk armen die u geld komen vragen (altijd heel beleeft), maar ook deftig ogende mensen die juist hetzelfde doen! Voorts af en toe een heroinehoer en veel andere geschifte mensen. Het ergste was toen gasten toen we op een terras in St Kilda zaten. 2 gasten, een half t gezicht onder t bloed, zijn voortanden gans scheef, gans gezicht opgezwollen, short en hemd bebloed. De andere lijkbleek en ook sporen van geweld. Stonden daar stijf onder den dope volgens mij, en stonden zo doodleuk een sigaret te vragen...toen we hen vroegen wat er scheelde bleek dat ze doodleuk elkaar beginnen verrot slagen zijn, en ze stonden daar als twee vrienden alsof er niets gebeurt was... nog nooit meegemaakt. Maar bon genoeg geklapt over de psychiatrie. Nu is het aftellen naar donderdag, voor een nieuw en hopelijk spannend hoofdstuk van mijn aussiereis. cya people!
Er is weeral een week voorbijgevlogen, en om eerlijk te zijn is er in die tijd ni eens veel gebeurt. Donderdag de 24e is Tom vertrokken uit Melbourne, terug naar sydney, waar hij 3 dagen bij een kennis zal verblijven en waarna hij doorreisd naar het rode hart van australie, Alice Springs en Uluru alias Ayers Rock. Mijn plan op donderdag alsook op vrijdag was simpel: resumes afgeven in restos in de hoop ergen een baantje te vinden. Intussen ben ik ook langs twee interimagentschappen langsgelopen, alletwee op een hoge verdieping van een wolkenkrabber( level 31 en 46). Het zicht vanuit de inkomhal van beide agentschappen was dan ook fenomenaal. Die receptionisten hebben een goed leven mijn gedacht! Heb daar wat papieren ingevuld. Uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat de huidige periode geen goede is om hier werk te vinden in de hospitality. De vakantie is bezig dus zijn er studenten,de aussie open is bezig dus nemen ze moeilijk backpackers aan wegens schrik om hen direct na de tennis te verliezen en nog andere redenen. Allemaal goed en wel maar dus het broodnodige jobke is er nog altijd niet. Ik probeer er zo goed en slecht als het kan mij ni te veel van aan te trekken... dus we zetten een stapke in t weekend, naar goede gewoonte, want, om eerlijk te zijn is het nachtleven in Melbourne wel goed in orde. S vrijdags in Richmond toevallig in een danscafe beland. Ge kent dat he, zo van, allee kom, we gaan eentje drinken. Natuurlijk kwam Gunther daar dan ouwe bekende tegen, Nathalie (een model uit Antwerpen en kent hij van de Fraser Islandtrip) en maakten we daar nog enkele andere vrienden dus wij niet weg voor sluitingstijd. De zaterdag is wel voor mij de betere uitgaansdag. Die avond wel wat last gehad van belachelijke buitenwippers, tot 3 keer toe mocht ik ergens ni binnen voor de onnozelste reden, dwz dus gewoon uit willekeur. moeilijk om kalm te blijven maar gelukkig zijn er clubs in overvloed. die nacht samen met mijn Belgische vriend jeffrey kennis gemaakt met de Koreaanse jeugd dat hier zit om Engels en andere zaken te leren op school. Zeer vriendelijk volk. Tegenwoordig slaap ik in de voormalige accomodatie van Tom, waar gunther ook slaapt, in Richmond (15 min tram vanuit centrum). We slapen voor de belachelijke prijs van 50 dollar de week in een veredeld garagebox, waar een dubbelbed, sofa, tv en dvd staat en nog wat nodeloze rommel. Douchen, koken en internetten kunnen we in het aanpalende huis dus dat allemaal ok. Dit is voor ons ideaal, perfecte backpackers-style: basic en spotgoedkoop. We like that! Zondag was het enige lichtpunt de mannefinale van de aussie open, Djokovic (Djoker) VS Tsonga . Gunther en ik samen met Vincent, die ook in t huiske slaapt en Fransman is, naar de finale gaan kijken op t groot scherm op Federation Square. het plein (vierkant) zat bomvol mensen die allemaal op de grond zaten en waar we nauwlijks voorbij knden lopen. De sfeer was er dus ook tiptop. Wij allemaal voor Tsonga aan t supporteren, want hij is de revelatie,de underdog en de Fransen zijn ons buren, nietwaar? Uiteindelijk won Djokovic na 4 sets . Voor mij was t tijd om huiswaarts te keren met de laatste tram want ik had wat slaap in te halen, de vrienden besloten echter om nog een duvelke (jaja den onze!) te gaan drinken in de Belgian beer Garden. De Maandag dan was t hier feestdag, alle aussies vrijaf, want de zaterdag is het Australia day geweest, de nationale feestdag.
Life in Melbourne, geen rozegeur en maneschijn meer
Nu t dagske surfen en dgske tennis achter de rug is is het tijd om orde op zaken te stellen. Aanvankelijk komt dit zoals gewoonlijk te traag op gang. De dag na de tennis, woensdag, niet veel zinnigs gedaan (of ik kan t mij nu toch al niet meer herinneren!). Donderdag moest ik uitchekken uit de hostel en ging ik in de garagebox intrekken waar Tom en Gunther voor de spotprijs van 50 dollar de week de persoon verblijven, geen kale box, maar een met dubbelbed, tv, dvd , electriciteit en zetel. Wassen en eten maken en internet konden ze binnen in het huis, want de box stond infeite in de tuin achterin. Sven had daar ook paar dagen geslapen. Uiteindelijk heel de verhuis gedaan van het centrum naar Richmond, een suburb op een 15 min met de tram. De eerste nacht was ok, maar nadien was vergadeering met de 3 meiden die het huis beheerden en besloten ze om er geen 3 personen in te laten slapen, omdat dit te krap was. Ok, no prob, wel beetje gekloot voor mij maar heb de volgende nacht gewoon in de auto op de parking naast het huis geslapen. De dag daarachter moest ik wel ander accomodatie vinden want de auto ging binnen voor controle voor de roadworthy. Uiteindelijk terug in de hostel op elizabeth street ingechekt, waar ik t was afgebolt. Dit keer wel direct voor een week geboekt (159dollar). Na twee dagen cheap ac comadatie zoeken en niet vinden (australian open) was ik blij terug een "home" te hebben. De Auto was dan weer t begin van een hoop ellende en teleurstelling. Komt erop neer dat deze roadworthy moewt zijn want hij moet nieuwe platen hebben (en de car staat zelfs ni op onze naam door ongelukkige afhandelingen bij de aankoop) Het verdict was overdreven hard. meer dan 1000 dollar kosten, en de nieuwe rego zou nog eens 700 dollar kosten... onmogelijk voor ons want we wouden er 2800 a 3000 voor krijgen. We zitten dus serieus in de put en moeten andere opties uitzoeken. De komende dagen zijn er van veel downs en af en toe een up. Eerst de ups. Vrijdag en zaterdag het nachtleven onveilig gemaakt en ons goe geamuseers. Vrijdag met een hollandse Ier en Lea, Anika en Janina (de Duitse meiden). Zaterdag met Tom, Gunther, Britt en nog 2 Belgen en Hollanders. Zaterdag was helemaal af: vette house, techno en electro. We hebben 3 verschillende clubs aangedaan. Waaronder de laatste, tegen een uur of 6 in de morgen, wanneer we heel desperate, samen met een Australier van 38 jaar, op zoek waren naar een tent dat nog open was. Komen we daar ineens in een club binnen waar alle gasten van jong naar ouder in hun bloot bovenlijf staan te dansen... We wisten onmiddelijk hoe laat het was... Talloren in de broek! jaja, we waren een heuse gaytent ingesukkeld. We hebben daar wel goed gelachen en ons tussen het publiel gemengd om een danske te doen want de music was dik oke. Ze bekeken ons een beetje raar met ons niet ontbloot bovenlijf maar die momenten daar ga ik van mijn leven nooit vergeten, dat is zeker! De downers zijn om te beginnen de auto. Dus nog eens bij afsluiten verkoop (Sven met Engels meisje, Heleen) Is er een papier opgesteld. Die Heleen verzekerde alles oke, voor de naamsoverdracht zou zij zogezegd papieren opsturen en zou dit in orde komen. We hebben echter ook nooit een dubbel gehad van verkoopscontract. Svenne vond dat ni abnormaal, ikke wel en dus nadien gevraagd voor een bewijs maar die hebben we uiteindelijk nooit ontvangen. Bon soit, de auto stond zelfs achgteraf gezien ni eens op die Heleen hare naam maar op een Russische gast, haar lief ofzo. Diene is uit het land en dus wij genaaid. Kunnen de auto ni verkopen, tenzij wachten op einde Rego (15 jan), dan laten keuren , dan nieuwe rego op. Nu zou dat ons dus 1700 dollar minimaal gaan kosten wat gewoon not done is. Er rest ons ni veel keus, na bevraging bij officiele instanties enzo. Het besluit nu is om de car te verjossen aan een wreckker, die hoogstens 1000 dollar gaat dokken volgens ons, Ofwel advertentie in de gazet, voor onze car, zonder rego waar we geen document van hebben om te bewijzen dat we eigenaar zijn, en waar we op die manier ook hoogstens 1500 dollar van gaan incasseren. Een serieus verlies van geld dus, en dit allemaal door een slordige aankoop waar we zeer naief in zijn geweest. Maar bon niks meer aan te doen nu, we moeten verder. Tweede downer is dat mijn geld hier op is . Moet dus dringend werk hebben. Dat is meteen de derde downer. Iedereen zegt dat er hier zo veel werk is, ben hier ook al 4 dagen op zoek geweest naar werk en tot op heden zonder veel resultaat. Verschillende cv's afgegeven, ook al eens een trial gedaan. Ze waren content van de trial (als waiter) , maar dag nadien hadden ze zogezegd pas door dat ik enkel 2 maanden, wat al gelogen was, kon werken, en dat was niet genoeg. Voorlopig dus nog niet aan t werk en soms is t moeilijk om de moed ni te verliezen, zeker als je hoort van andere mensen die t geluk hebben om na 20 min of na een dag direct een jobke hebben gevonden. Maar ja , we geven niet op. T plan is simpel, k blijf hier nog 4 dagen proberen, tot de 26e. Als er dan geen schot in de zaak komt bol il hem af naar Perth in t westen, en ga ik daar gewoon 2 maand werken. Het lijkt alsof dat hier in Melbourne voor mij all good things to an end komen, dus is deze plek mss gedoemd voor mij. Voor Tom ook trouwens, mede-eigenaar van de auto, en bovendien is de fiets die hij geleend had gestolen... gevolg... 1200 dollar dokken. Hij zit dus wa in zelfde schuitje. We komen er wel uit en de truuk is alles te relativeren en de positieve dingen te zien, wat ik momenteel ook doe. Dus, voor alle duidelijkheid, ik denk er niet aan om vroeger naar belgie te komen, nope, ik blijf hier nog wat hangen, zo veel is duidelijk. Tot de volgende allemaal en take care!
Na een 280 km uit bairnsdale dan finally op 13 jan aangekomen in Melbourne. De Australian open begint morgen dus t is hier druk druk druk. Plat in t centrum op elizabeth street toch een hostel met plek gevonden(eerste die we aandeden, en waar ook duitse vriendinnen verbeven. S avonds Tom, Gunther en Sven ontmoet na een kleine 3 weken. Natuurlijk veel aan elkaar te vertellen. S avonds nog een klein stapje in st kilda gedaan, dat aan de zee ligt en redelijk toeristisch is. De Maandag de 14e zijn we met zn allen met de falcon 1.5u verderop gereden waar we een surfke gingen doen. Hier beste golven van de buurt (ook plaats de mannen van de film pointbreak gepasseerd zijn). Dinsdag stond er, op de verjaardag van Sven(hip-hip-hoera), de australian open op t programma. Heel goei ervaring. Was prachtige dag en zeer toffe sfeer en heel druk. T is eerste ronde en dus t goedkoopst. Henin heeft gistern gespeeld dus geen henin voor ons. Wel eerst Bagdhatis gezien, dan beetje Nalbandian, nadien op klein terrein naar de Olivier Rochus. Klein terrein en dus ook al rap een tvcamera in de richting van u smoel. Achter mij zat peis ik zijn vrouw/lief. Maar hij kreeg daar wel regelrecht op zijn doos van een Boom van ne vent met een snoeiharde opslag. Niks voor zo een klein manneke natuurlijk en ik na ene set al weg, naar de vodafone arena om beauty Anna Ivanovic aan het werk te zien. Die deed daar goed haar best en in de tweedes set zijn Sven en Gunther me komen vergezellen.Na vlotte winst van ons Anna zijn we afgezakt naar de voor ons althans klapper van de dag, de match van landgenoot Malisse op een groundcourt tegen een of andere Rus. Het duurde wel nog even en tussendoor nog even Venus zien opwarmen met haar sparringpartner. De federer zou ook nog opdagen voor zijn opwarming maar die had uiteindelijk zijn kat gestuurd. Uiteindelijk in de vroege avond begon Malisse eraan. We zaten vanboven in de tribune omgeven door allemaal sympathieke Belgen annex backpackers. Ik was ook duidelijk ni de enigste die een Belgische vlag had meegepakt. De ambiance en de pinten zaten er goed in. Zeker toen de Malisse zijn eerste set binnenrijfde. De mannen achter ons hebben al wa tennismatchen bijgewoond en weten hoe te supporteren, net zoals andere belgen rond ons die normaal naar de voetbal gaan kijken (Brugge en Mechelen). We stonden allemaal als een blok achter de Malisse, onze eer, en toen pakte hij ook nog de tweede set op rij. 2-0. Maar toen begon de Rus in de match te komen en kreeg de Malisse (veel) weerstand. En je kent hem, begint zich rap op te smijten, fouten opstapelen en plots was de derde set voor de mister Vodka, de Rus. De vierde set was een vervolg van de derde. Malisse het vertrouwen kwijt en zijn raket naar de kloten meppen, eerst tegen zijn schoen, nadien tegen de grond. Hij gaat het nooit leren, nochthans heeft hij talent en dat weet iedereen. Dus ineens 2-2. De zon was al onder bij t begin van de 5e set. Hoe hard we ook supporterden, veel bleek het niet meer uit te maken en de game ging alsnog naar de Rus die we continu Mr Vodka of Smirnoff Ice uitjouwden. Al bij al zwarte dag voor de belgische spelers vandaag maar toch een sublieme dag en match voor ons, de supporters want we hebben er van genoten. S avonds voor de Svenne zijne verjaardag nog paar pinten gaan hijsen, eers in de Belgian Beer Cafe, nadien een een backpackersbar. Het is zijn laatste dag in Melbourne ook en ging om 2u, direct na de bar, met de bus naar t vliegveld. Hij gaat naar Alice Springs om vandaaruit zijn toer naar uluru en Kings canyon te doen. Daarachter gaat hij naar sydney en dan zijn vlucht naar Belgie. We zien hem dus niet meer weer in Australie, dus het was een speciaal afscheid.
We hadden nog een kleine 600 km te doen nu. T was zaterdag en ik had wel zin om vanavond eens beetje te feesten want om eerlijk te zijn had ik geen party meer gezien sinds nieuwjaar en zelfs op nieuwjaar was t gene vette qua muziek, remember. Dus half het idee in onze kop om in ene ruk door te cheezen naar Melbourne waar ik dan met de belgische maten zou kunnen feesten. Maar 600km hier is niet gelijk aan 600km in Europa afleggen (ge moogt ma 100, meestal maar 1 baansvak autostrade met af en toe voorbijsteekgelegenheid dus veel achter trage zakken plakken, en geregeld serieus bochtenwerk bij t passeren van een bergachtig gebied) Ma bon na 250 km halt gehouden aan Lakes entrance, een beetje gelijk onze kust. Zeer toeristisch en gericht op het familiegebeuren. Er werd daar aan kitesurf gedaan op het 90 mile beach, langste beach van Aussieland.Daar bleek evenwel geen zak te doen s avonds, misschien enen bar en dan is t al veel. Dus daar ietske gegeten en op naar de volgende plek 50km verder, Bairnsdale, ietske groter en dus ook meer te doen. Melbourne zat er niet meer in vandaag want eigenlijk te laat vertrokken uit Eden, dus gingen in Bairnsdale blijven hangen.
Jervis Bay was te zalig maar konden er niet eeuwig blijven plakken natuurlijk. De Registratie van de auto verloopt op 15 jan dus moet ik uiterlijk op die datum in Melbourne toekomen, waar de mannen nu al zitten. S avonds vertrokken en op een 120 km van Canberra, moet ergens in een dorp tussen de rocky mountains geweest zijn, gestopt. Onderweg ook even halt gehouden in de bergen waar het letterlijk pikkendonker was, en echt ongelooflijk veel sterren geteld aan de hemel. In dat dorpke waar k de naam al van kwijt ben gewoon recht in t centrum onder een boom de auto gestationeerd en spullen overgehemeld naar de frontseats om vanachter nog maar eens te kunnen maffen. S morgens daar wakkergeworden en t was opeens zeer druk rond de auto. Overal auto's, mensen die passeerden en ons zagen liggen, sommige ons zelfs begroeten hehe, best grappig. Eens in Canberra aangekomen was het snikheet en dat is al effe geleden. Die dag ging het kwik tot de 36 en dat is toch iets te veel. Canberra viel voor de rest tegen. De hoofdstad, maar daarmee is alles gezegd. Dor landschap rondom, grijze gebouwen, cool dus, en groote brede banen. Daar even de winkelstraat bezocht nadat we besloten hadden hier dan toch maar niet te overnachten maar s avonds door te rijden. Nadien richting olympisch zwembad gegaan, we haqdden namelijk een douchke nodig. Helemaal fris zijn we dan nadien terug vertrokken. Onze interesse was gevallen op het dorpje Eden. Het klonk zo mooi, en bovendien is er een killerwhale museum, ofte een Orca museum. Toen we daar dan rond 12u toekwamen had ik nood aan een glaasje. T was vrijdag dus de locals op de been... maar hier zijn we toch verschoten van die locals. Enen (dans)bar open. Wij daar naar toe. Ten eerste was t daar juist fight aan den ingang. Ten tweede zat daar volk van 17 tot 70 jaar, en iedereen poepeloere zat. Ten derde zaten er overal neig rare kwieten tussen. We wisaten ni goe wat we zagen en waar we beland waren. Is dit dan Eden, eerder het vagevuur of zoiets. Dus wij wijselijk na een drankje naar buiten voor we helemaal gek werden... De dag nadien naar dat Orca museum geweest. Interssant, T meest unieke stuk was het skelet van "old Tom", een Orca die vorige eeuw met de walvisjagers samenwerkte in de baai van Eden. Die joeg de Walvissen in de baai waar de mensen het beest konden harpoeneren. Hij trok ook regelmatig de boten van de jagers voort, met een koor dat hij tussen zijn tanden klemde, waardoor je ook kon zien dat zijn voorste tanden door de jaren heen helemaal waren afgesleten.
een goede 3 maand nadat ik samen met Sven vanuit sydney naar Nieuw-Zeeland ben overgevlogen ben ik terug van weggeweest. Heerlijk gevoel. Nu is het enigzins wel wat anders. Niet meer met Sven, Wel met Britt en Lea. Niet meer te voet, maar met de Falcon, de Porsche onder de backpacker cars. Het was voor mij echt zalig om Sydney binnen te cruisen onder een stralend zonnetje met voor ons de harbour bridge en de skyline. De bedoeling was om de harbour bridge over te vlammen maar het lot besliste daar anders over. In volle picturtime vanuit de auto (Lea en Britt) miste ik namelijk de afslag naar de bridge, recht de tunnel in. Verdomme, maar in alle geval reden we de stad binnen. Dan op zoek gegaan naar de Woodduck backpackers in domain park, naast de botanic gardens. Eens het gebied gevonden wij aan kant want wisten niet welke straat en dus een belleke gedaan. Toen bleek tot onze eigen verbazing dat aan de overkant reechts naast ons de backpackers hostel lag. grappig toeval. De volgende dag was t plan van Lea en mij om door te trekken naar Canberra, maar zoals regelmatig gebeurt veranderde het plan op de laatste minuut. Een dagske langer blijven dus. Samen met Britt zijn we naar het aquarium getrokke. Dit leek ons de beste keus gezien dat het wat een grijze dag was. Best wel de moeite waard, veel aquariums met veel vissen en andere waterbeesten. Krokodillen, zeehonden, kwallen, inktvissen, schildpadden, stingrays en natuurlijk haaien. nice nice en nog eens nice, buiten het feit dat er veel te veel volk was en het gejoel van opgewonde kinderen mij soms te veel werd. voor de rest stond er niet veel meer op t programma, buiten wat internettime. s avonds wat gechilld aan de hostel en gesocialised met een groepke hollanders( erg vertegenwoordigd in deze hostel). S anderndaags hebben Lea en ik dan afscheid genomen van Britt die nog 2 dagen in Sydney blijft en dan doortrekt naar Melbourne. Wij richting Jervis Bay. Had al veel gehoor van deze plaats dus moest ik er passeren, al wist ik totaal niet meer wat er zo speciaal was. Al gauw werd het duidelijk. Jervis bay ligt in een nationaal park, en is verdomd schoon. moesten 10 dollar entree betalen voor 48 u, met plezier betaald dus. Deze omgeving is een en al rust en schoonheid. Er zijn kalme stranden met aamgrenzende rotsen en cliffen. De zon tovert de kleur van het water om van wit naar turquoise naar lichtblauw naar doonkerblauw naargelang de diepte. Zeer tropische beelden dus, omgeven door een prachtig bosgebied. Daar zijn we dus ook in de twee dagen dat we het park hebben bezocht wandelingen in gaan doen. sommige plaatsen tussen de grillige boomstammen hadden veel weg van een sprookjesomgeving.Zeer boeiende omgeving . Zo ook de beesten die er leefden. Buiten een klein spinneke (fluogeel en zwart (giftig?)) vielen de eagles en natuurlijk ook de kangoeroes. Beetje verschieten als er opeens vlak op de weg een kangoeroe stokstijf staat, en pas beweegt als we op een 5tal zijn genaderd. er kwam zelfs een tweede vanuit het struikgewas gehuppeld en bleven een hele tijd voor ons huppelen telkens we weer tot op een 5 meter naderden. Opvallend was ook de zwarte vlek die we tijdens het zwemmen in het lichtblauwe water zagen. Eerst dachten we zeewier maar t bewoog. Curieus als ik ben daar naar toe gestapt. T bleek een stingray die zich rustig door de andere toeristen in het water manoeuvreerde. De ozzies bleken er niet echt door geschrokken, t beest ook niet van ons en zweefe rustig voort door het water. Denk dat hij toch wel een spanwijdte van 1.5meter had. allemaal normale kost in aussie, mij blijft het toch fascineren. Bijna vergeten te vertellen dat we hier smorgens wanneer we na een nachtje in de auto te hebben geslapen wakker werden vaststelden dat de achterband compleet plat stond. Van een goede morgen was er dus geen sprake, zeker niet als ik nadien doorhad dat de reserveband ook al zo plat als iets stond (plus was versleten en een nagel in) Wij dus autostop naar een bandecentrale... na minder dan 5 minuten prijs... een koppel denen in een campervan...backpackers onder elkaar helpen elkaar... en wij dus gedepanneerd. Grapke heeft me wel 90 dollar voor nieuwe band gekost, maar t probleem en mijne stress weg.
na coffs harbour dus naar port macquarie gevlamd. ni zo ver, 150 km maar. daar aangekomen met Britt en Lea en niet veel meer uitgestoken. T weer was nog altijd even slecht. Een hostel geboekt voor 2 dagen en gechilled. t was wel zaterdag en dus zijn we s avonds ene gaan drinken in de beachhouse in t stad. nadien wouden we een club binnenstappen met een hele hoop, waaronder nog een paar hollandse gasten en meiden, maar Britt had haar identiteit niet mee en in aussie is no ID= no entry. Het zit hier zo vol van regeltjes. dan maar straight back to the hostel en daar nog wat gezeverd, gedronklern en gerookt. S anderndaags was het eindelijk wat beter weer. We zijn naar een lookout point gereden, nadien effe naar een strand om een zwemke te doen tussen de nog altijd hoge golven. Daarachter stond het koalahospitaal op het programma. Onm 3u gaven ze daar de koalas eten, en dus wij daar om 3u present. De volgende dag stond ons vertrek naar sydney op de planning. Maar omdat het zo schoon weer was wij eerst naar de beach en daar voor een uurke gaan surfen. Was inmiddels al effe geleden, dus heb ik en britt (lea niet) er ten volle van genoten. golven waren wel weer eens te sloppy, maar kon de pret niet bederven onder een stralend zonnetje dat wer al te lang hebben mogen missen. daarna dus op naar sydney, 400 km verder, waar we again in een hostel zouden overnachten, de duckwood backpackers...
In volle regen deze morgend, de 4e jan ondertussen, uitgechecked uit hostel en een koffieke gaan drinken alvorens te vertrekken. Britt wou absoluut nog eens naar Nimbin en dat was geen echt grote omweg. Wij dus naar daar, het regende pijpestelen, en de wegen hadden soms meer weg van een stromend beekje. Her en der ook dikke putten in de weg ook veroorzaakt door de regen. Uitkijken dus dwz ni plezant om te rijden. Na Nimbin richting Lismore. Daar liep het dan fout. Opeens een campervan en auto stil op de weg. Voor hen was de weg overstroomd tot bijna kniehoogte, voor een 50tal meter. Dat zag er voor mij loesj uit, zeker omdat indien we het erop zouden wagen het water het interieur en stevige wasbeurt zou geven, en wist niet of de luchtfilter wel droog ging blijven. Die campervan is er wel doorgebaggerd maar wijla braafjes rechtsomkeer gemaakt. Uiteindelijk omweg gemaakt, eerste 25 km op een boerebaantje van 1 autobreedte over heuvelruggen. Heel indrukwekkend, maar o zo leuk als er een tegenligger aankwam gesnaard. Uiteindelijk alles onder control toch in Lismore gearriveerd. Ook daar plat in centrum straten afgesloten die helemaal ondergelopen waren, maar onze route werd gelukkig niet bedreigd. Die avond in het donker toegekomen in coffs harbour na 400km welke vooral afgelegd langs bochtige secundaire baantjes. Goed kapot gereden had chauffeur Robin er dus genoeg van. een pizza in een lokale pizzeria B.Y.O.( bring you own) besteld. Ge moogt hier indien het een BYO is uw eigen drank meepakken. Wij dus met ons 3literkarton witte wijn daar binnen. Zouden we in Belgie is moeten proberen hehe. Die nacht geen accomodatie te vinden, alles vol. Dus again in de auto blijven pitten. Nu wel met 3, en niet eens de moeite gedaan voor hem in te richten. Gewoon in onze zetel blijven pitten... en nog ni zo slecht ook!
Over de eerste januari valt er niet veel te zeggen buiten... hang over. Verder heb ik met Britt nog een muntje geworpen of we in byron zouden blijven of al naar surfers zouden gaan. Het lot zei ons in Byron te blijven. T weer was niet denderend. Beetje rondgehangen en een filmke gezien in de YHA. De YHA is voor de in de auto slapende backpacker zeer hamdig. Altijd grote hostels, onpersoonlijk dus en je wandelt er makkelijk binnen. Daar kun je dan douche nemen, tv room binnen om filmke te zien of om verder uit te slapen op de zetel. We zijn er ook al eens ons eitje gaan bakken en relax ontbeten. Valt totaal niet op. Maar de tweede dus naar Surfers, 70km boven byron bay en weer juist in queensland gelegen (byron is new south wales) wat maakte dat we de horloge weer uurtje moesten aanpassen. Het weer begint ons nu stilletjesaan op het gemoed te spelen want nog geen zeik beter. Wind, regenbuien.... Uiteindelijk toch een glimp van de zon gezien. Het strand was wegens het extreme weer gesloten en de golven waren weer eens 2.5m en heel sloppy waardoor surfen onmogelijk was. tegenslag dus. Dan maar pint in hard rock cafe gedronken en wat geshopt. S avonds ons flesje schuimwijn gekraakt dat we voor nieuwjaar hadden gekocht en naar het casino gereden om een gokje te wagen maar vooral ook om een de sfeer er op te snuiven. Ik heb namelijk nog nooit in een echt casino gestaan. Was leuke bedoening, enorm groot en druk. Hebben Roulette gespeeld. In t begin veel geluk en 2 keer half op een getal, stonden op 50 dollar winst. nadien gestaag de dieperik in en uiteindelijk met lege handen naar huis. Tja zo gaat dat he maar t was wel leuk en we hebben niet meer opgedaan dan wat we voorop hadden gesteld. Nadien dan, heel contrasterend, de auto in t centrum geparkeerd en omgebouwd tot slaapplaats. Van chique naar backpackerstyle, het kan allemaal in een handomdraai.
Gelukkig hadden we volgende morgend een hostel die we geboekt hadden voor een nacht. Daar ontbijtje, dan 2 films bekeken want je raad het al het was weer eens hondenweer buiten. In de namiddag is Lea dan toegekomen. Ter herinnering is de duitse meid dat ik in Bundaberg heb leren kennen. Ze komt uit Brisbane en zal met mij vanuit surfers mee doorreizen naar beneden, tot Melbourne. Verder geen grootse dingen meer gebeurt. Morgen vertrekken naar beneden.
Nieuwjaar is al een weekske voorbij dus eindelijk nog eens een updat, te beginnen bij oudejaarsdag. Simon, Britt en ik verbleven dus in de hostel en niet in de auto of de camping want het is hier al sinds kerstmis rotslechtweer en bovendien willen we een rustige chillplaats als we zijn uitgefuift. Overdag hebben we wegens de aanhoudende regen besloten om tripke naar nimbin te maken, 100km op en 100 af. lekker cruisen en droog zitten. S avonds al vroeg beginnen aperitieven. We waren met zijn 5-en. Britt, de hollandse die ik al eerder heb ontmoet, 2 nieuw-zeelandse vriendinnen van haar zijnde sarah en suzy, en simon, mijn duitse vriend. Aanvankelijk dachten we ergens iets te gaan eten maar uiteindelijk is het op meeneempizza uitgedraait. Het maakte ons niet meer zo veel uit. De tijd tikte steeds sneller weg en na elven besloten we de hostel, waar we heel de tijd hadden zitten pre-partyen, te verlaten en byron in te trekken om te zien of we ergens binnengeraakten. We hadden geen tickets en bij de cheeky momkeys geraakten we er daarom niet in. een andere club vroeg 50 dollar/man, afzetprijs dus deden we ook niet. Op de dijk viel niets te beleven. Dan maar naar een dansbar gegaan. Daar mocht Britt om de een of andere idiote reden er niet in, dus wij dan ook niet binnengegaan. Die bouncers hier in Byron echte blaaskaken trouwens, denken dat ze het zijn en heel arrogant en willekeurig handelen. Bon soit was opeens 12u en wij dus voor den ingang van die bar onze beste wensen gegeven. Wat later ben ik nog met Britt door de regen naar een dansbar gestapt waar we wel binnen mochten/konden. Eindelijk wa music, maar ni voor lang want al die clubs sloten hier om 2/3u. Zooo belachelijk en dat op nieuwjaar... ik was er achteraf wat over ontchoogeld maar bon onze feestmoed leed er wel niet onder op de moment zelf. Een Nieuwjaar dus vol onverwachte wendingen, niet zoals verwacht maar wel geslaagd en in goede companie.
Wij dus naar Byron, heel de dag al aan t gieten dat geen naam had. In byron afgesproken met Tom en Gunther die op Watego beach aan het surfen waren. Ik langs mijn kant heb die dag niet echt veel meer uitgestoken. We zijn met z'n 3-en naar een camping gereden en daar onze tent in de donker proberen opslaan. We misten echter een stuk van een van beide palen en hadden dit niet gezien in t donker. dus die tent maar scheef blijven staan en uiteindelijk hebben we die daar maar gewoon zo scheef laten staan en er ons niks van aangetrokken... de dag nadien verschoten we wel wat een afzetprijzen de camping hanteert. voor de afgelopen nacht was het 12.5 dollar per persoon, en voor volgende nachten zou dat ineens 30 dollar per persoon worden, omdat het hoogseizoen is.belachelijk duur, zeker als je weet dat een hostel evenveel kost rond deze tijd. vandaag zouden Tom en Gunther naar Sydney vertrekken met het vleigtuig. Na nog een korte sufsessie hebben ze dus hun boeltje gepakt en ben ik hen aan het vliegveld gaan afzetten. Ondertussen was ook mijn duitse vriend Simon aangekomen uit Brisbane, met wie ik hier Nieuwjaar zal vieren. Die avond uit gemakzucht in de tent geslapen tegen die afzetprijzen, want de tent stond immers nog altijd op de camping en de security deed moeilijk( echte blaaskaken jong). Maar goed dus de volgende morgend daar uitgechecked. t is nu vrijdag 28/12. Een surfboard gehuurd en wat golfkes gaan opzoeken. Vandaag kwamen Frederik en Kristien en jana toe, een fransman en 2 duitse meisjes die Simon en ik kennen. Deze avond hebben we onze wagen iets buiten het centrum geparkeerd(20min wandelen). Hier in Byron zijn de flikken niet van de poes(schrijven bij de vleet boetes uit en backpackers ni zo graag gezien) en er zijn soort parkeerwachters naar t schijnt die als ze je zien slapen in de auto een boete uitschrijven van 110 dollar per persoon. Daarmee parkeerden we buiten t centrum. Auto herschikt voor de overnachting en op t strand wat gedronken, waarna we naar een kroeg in t stad zijn afgezakt. Zaterdag opnieuw boardje gehuurd. Men had mij echter niet gezegd dat de swell fors was toegenomen. ik kwam dus toe op t strand en zag meteen dat de golven boven mijn stand waren, en met een longboard was de tocht door de branding een hel. Vanachter braken er continu golven van 2 meter. Neem daar nog is een ongeloofelijk sterke zijdelinkse stroming bij, man je kon bijna niet gewoon op beide benen blijven rechtstaan in ondiep water. Dus na 10 minuutjes en 2 mislukte pogingen later lag je plots 300 meter verderop. Ik heb dan maar genoegen genomen in het bewonderen van al die aussies met hun shortboards dat aan t showen waren (en in mindere mate de bodyboarders). Was dus wel 16 dollar voor niks betaald. T weer was vandaag en gisteren wel ietsje beter en hebben af en toe wat zon gekregen. Ook komende nacht zou ik in auto blijven pitten. Heb evenwel tegen halftwee snachts, wanneer ik net aan de auto toegekomen was, bezoek gekregen van 2 flikken. Die vroegen wat ik aan t doen was, waar mijn accomodatie was enzo. ik ontweek wat hun vragen, en zei dat k nog ni wist waar ik ging slapen. Ze meenden mij de dag voordien hier te hebben zien staan een een krijtmarkering op mijn wiel te hebben gezet en zeiden me dat ik nog niet met auto gerden had. Dikke flauwekul wist ik, en zei hun dan ook dat dit niet klopte. Uiteindelijk zijn ze het opeens afgedropen. Ik was wel ni meer 100 procent op t gemak maar die nacht toch geen last meer gehad. T is nu den zondag den 30e. Vandaag komt Britt toe, een hollands meisje dat ik met tom en gunther in agnes water heb leren kennen Vandaag was voorspelt dat de golven evn bigger zouden zijn T weer is weer shit en er staat aardig wat wind Eerst zijn we ons voor dagen gaan inchekken in een hostel wegens terug nood aan wat comfort(zeker voor oudejaar). Nadien naar de beach afgezakt Woow wat een golven dat er braken man. Nog nooit zon massieve muren van water uit de zee zien opduiken. Duidelijk goter als die m golven van gister. Er kwamen er aan die de 3M vlotjes passeerden. Het was dan ook een lust voor het oog om naar te kijken. No meer lust waren al de pro s die hun aan het uitleven waren, vette rides, vette tubes incluisief. De mooste ride was een kerel die voor 20-30 seconden fullspeed een golf afgleed, ineens onder de tube surfte, er teruguitkwam, terug erin en hij stond op een gegeven moment helemaal recht op zijn plank met zijn armen helemaal omhoog waar hij juist de brekende golf kon aanraken. Geweldig om dit live te zien. Er zijn die dag dan ook verschillende boarden in 2 gebroken hab ik gehoord. En er stond opvallend veel publiek en camera's deze extreme surf-en weersomstandigheden te volgen.
