Uiteindelijk zijn we die dinsdag dan met zijn vieren onze boomerang workshop gaan doen. Daar natuurlijk weer een paar oude bekenden tegen het lijf gelopen die ook een boomerang of didgeridoo aan het beschilderen waren... het backpackerswereldje is klein. S avonds zijn Gunther en Tom dan met de auto vertrokken richting Surfers paradise en Byron Bay. Sven en ik bleven dus achter. Ik zou hier tot maandag wachten op vrienden van Bundaberg die afkomen om samen met hen Kerstmis te vieren. Sven zou zondag vertrekken met t vliegtuig naar Melbourne om daar dan werk te zoeken. Over de rest van de week ga ik bondig zijn. We deden geld op, we zitten in een stad en dat is gevaarlijk. We zijn is naar de cinema geweest, eens langs de winkels gegaan en ik heb nog een Didgeridoo gaan maken bij dezelfde aboriginal bij wie we de boomerang hadden gemaakt. Ik ben tenslotte zaterdag per toeval een shift gaan werken als afwasser in een restaurant, want een meisje in de hostel vroeg mij voor haar te kunnen inspringen. Dat was wel leuk meegenomen, maar goed dat de job maar voor 1 dag was. Zondag was de Svennie dus ook Brisbane uit en ik bleef dus nog over. Uiteindelijk die dag nog Marko ontmoet, een oude bekende uit Cairns en met hem een pint gaan pakken. Maandag, dag van kerstavond, waren Simon, Lea en Kelly dus eindelijk aangekomen. Ze hadden echter wel een stevig busreis opzitten en hadden heel de dag last van kleine oogjes. Maar veel tijd om te bekomen was er niet want s avonds viel er dus iets te vieren, en daar hoort alcohol bij. Er stond Karaoke op het programma van de bar in de hostel wat ik helemaal zag zitten. Spijttiggenoeg kreeg ik niemand warm om met mij mee te zingen, zelfs niet toen ze al genoeg ophadden. Dan maar 2 keer alleen een liedje gezongen, met verve trouwens. De Kerstdag zelf was nog meer van t zelfde, alleen begonnen we al om 12u smiddags, in de zon op het terras van de hostel. we hadden ons ook ingeschreven voor het kerstdiner dus over eten moesten we ons geen zorgen maken. Het diner was ok maar k moet toegeven dat t eten thuis toch stukken beter is met Kerstmis (en anders ook). Maar kom, we klagen niet. Na t eten met zijn allen dus blijven hangen in de semi kerstsfeer in de bar, overal mensen met een kerstmuts op, in t-shirt of bloot bovenlijf, this is christmas in australia. En zo werd het avond en plots was de bar dicht, om 12u middernacht. feestje over, Kerstmis over.
de 26e had ik een busverbinding met Byron Bay, een goeie 150 km verderop en welbekend als uitstekende surflocatie en layed back cultuur. De vriend van Kelly, op die moment de ex-vriend , reed echter ook naar Byron en ik kon mee. Goe meegenomen. Simon 2 , de ex-vriend van Kelly dus( niet de duitse Simon), had het definitief afgemaakt die ochtend, maar het hong al in de lucht en infeite wist Kelly het al. Toch sloeg dit bij haar in als een bom en was ze in halve shock. Simon was er ook ni goe van. Uiteindelijk besloot Lea om Kelly op te vangen en met haar in Brisbane NJ te vieren. Simon( duitser) zou evenwel toch naar Byron afzakken zoals gepland. Maar bon wij dus weg, samen met de francois, ne fransman off course. Eerst een tussehalte in de hungry jacks, beter bekend als de burgerking bij ons. Nadien door naar de tweede tussenstop, Nimbin, hippie en weirdostad, waar smoren geen echt probleem vormt. Moesten we natuurlijk is van dichtbij gaan bezien. Eens toegekomen viel me we meteen de bizare sfeer op en de wat vuile straten en algemene uitstraling van het dorp. Heel apart dus. effe nog het plaatselijk museum binnegestapt waar ge indien gewenst wel aan iets kon geraken. Het had eerder meer weg van een geflashed weirdo huis met overal tekst op de muur in een rommelachtig sfeertje. Maar ni te lang blijven hangen want de kater was algemeen tegenwoordig en we moesten naar Byron, 100km verderop.
Na ons blitsbezoek in Noosa dus recht naar Brisbane. Bij aankomst was t weer beter als gisteren in Noosa dus wij content. Eerst een hostel geboekt plat in het uitgaanskwartier. Zo hoefden we vanavond(vrij-avond) ons geen zorgen te maken over vervoer als we uitgaan. Na de stad een beetje verkent te hebben waqs het dan s avonds tijd voor een stapje. Wij naar de Family, een club met naam hier. Was een geweldige club, zoals je er denk ik geen enkele vind in Belgie. 3 verdiepen en evenveel zalen, modern en funky ingericht, en natuurlijk goede sfeer en muziek (deze laatste vind je nat wel terug in Belgie ) T was licht toen we weer een voet buitenzetten, wat mij aan de goede oude partytijden van weleer deed terugdenken. De zaterdag waren we uiteraard vrij passief. Toch nog naar een lookout gereden iets buiten de stad, op een heuvel, waar we een mooi uitzicht over Brisbane kregen. S avonds was het dan party nr 2, nu in club Met, alweer zo een kanjer van een club. Maar ons (mijn) bobijntje was echter niet meer zo opgeladen en dus was deze nacht wat meer op t gemak, alhoewel ik hier de beter afterclubschijfen en vette house heb gehoord. Brisbane, nice city, partycity! Zondag zou een dag om niet te vergeten worden, dan wel in slecht zin. onze auto, die in een betaalparking stond, startte niet meer. Dikke kut, vooral voor Tom en Gunther die het maandag wouden afbollen naar Byron Bay (ik zou hier nog tot 26/12, 10dagen, blijven). Wer vreesden voor de alternator omdat een garagist ons al is gewaarschuwd had voor een servopomplek. Niks aan te doen dus. Maandag startkabels halen en is proberen. Maandag zijn we van hostel verhuisd, naar de central backpackers. Ik kon daar beginnen werken. Bioj aankomst bleek het om cleaningwerk te gaan, van toiletten en douches dan nog! Ze hadde4n mij direct nodig. Zonder veel nadenken daar dus aan begonnen. Amai, da was wel een beetje een kutjob zeg. 6uur per dag, 6 op 7 voor gratis accomodatie, alcohol aan 50% in de bar plus 225 dollar na taks. Dit was niet in t zak gezet maar ook mi echt supewr betaald. Na mijn eerste dag wasd ik het dan ook al grondig beu. Ondertussen waren Sven en Tom kabels gaan kopen, mnaar dan wel de verkeerde bleek achteraf. Ze hadden geprobeerd maar de auto startte niet. Dinsdag hadden we afspraak met een depanneur, die hem ging komen wegslepen voor 77 dollar. Dinsdag was mijn bedoeling om terug te werken. Maart ik had echter laten vallen dat ik met nieuwjaar er ni meer ging zijn. S morgens stonden er ook 2 andere en die zijden wel te kunnen werken tot na nieuwjaar. Ik moest dus niet meer (eigenlijk was ik bij want ik stond mijn eerste dag op t punt van zelf op te stappen) Ik kreeg wel 3 nachten gratis accomodatie voor mijn geleverd werk... goeie deal en ik weer vrij!
Na Fraser was de nood aan een gewoon bed hoog. We hadden nl 2 nachten in een tent op de grond geslapen. Die avond was er nog gratis BBQ in de pippies hostel, maar veel meer hebben we niet uitgestoken. De volgende dag was het vertrek naar Noosa gepland, waar we Sven en Gunther terug zouden ontmoeten. Maar eerst hebben we nog naar de Carlo lookoput gereden te rainbow beach. Volgens Tom die er al geweest was, gewoonweg adembenemend en zeker in de top 3 uitzichten uit zijn leven te rekenen...en hij loog niet. We kwamen na een korte wandeling aan op een enorme vlakte van zand en duinen, op een pakweg 50m hoogte. Het gebied had een komvorm met aan de ene zijde uitzicht op rainbow beach en het nationale park in de wijde omgeving, aan de andere kant de oceaan met een prachtige kustlijn en enkele eilandjes. Gewoon genieten. Nadien dus vertrokken naar Nossa, samen met een duits koppel die mee reed en mee de benzine betaalde. IOn Noosa regende het pijpestelen. Onze geplande kanotrip zagen we dan ook letterlijk in het water vallen, zeker na het raadplegen van de weersvoorspellingen. We besloten dus unaniem om die af te blazen en de volgende dag door te rijden naar Brisbane...
De trip naar fraser is echt wel eentje dat je moet gedaan hebben. Een korte samenvatting van 3 dagen en 2 nachten rondcuisen in een toyota landcruiser met een groep van 10. T begon allemaal met het laden van al het gerief(eten, persoonlijke stuff en veel drank) op het dak. Nadien een briefing in de garage. We bleken met 3 drivers te zijn, waaronder ik natuurlijk ook. Ik besloot om als eerste met de lange hoge landcruiser te beginnen rijden. Wel wat aanpassen, als je gewoon bent om met een ford falcon te cruisen. T moeilijkste van heel de trip was het mul zand juist voor we de ferry moesten op rijde...en dat bleek ook zo voor mij. Ik zat namelijk in L4 in 2e te rijden en ik wou schakelen, doe je dus beter ni. Stilgevallen en hup wij al direct t schupke mogen bovenhalen want tot aan de as in t zand. Na wa geploeter der wel uitgevlamd en de laatste 100m tot de kustlijn gehaald. Het beste gedeelte van het 4wd driven was het strand op t eiland. Het harde zand bij laag tij lacht je toe en je mag er 80km/u op vlammen. Lekker off roadstyle door het zoete water dat naar zee stroomt rijden waarbij heel de ruit ineens vol water wordt gekletst. Heerlijk. We reden vooral naar vooropgestelde bezienswaardigheden zoals een schipswrak, een lookout en een paar meren in t binnenland waar men kon zwemmen. De zee is namelijk niet aangeraden wegens vol kwalbeesten en haaibeesten die we liever niet willen zien. Eerste nacht op een camping a l'improviste geslapen vlak naast de waterlijn op de kust, zonder enige voorzieningen. De pret was er wel niet minder om. De 2e nacht sliepen we in een camping met faciliteiten, ditmaal meer in t binnenland waar het regenwoud overheerste. De wegen inloands het eiland waren echt heavy en shaky. Je kon er amper 30km/u op vlammen, enorme putten, jeep scheef hangen en constant doormekaar geschud worden waren er een vast onderdeel. Ik vond het echter wel leutig om me even een beetje rallypiloot te voelen. De laatste dag naar lake mackenzie geweest dat veruit het mooiste meer is van Fraser, met zeer mooie kleurschakeringen van het water en wit zand. Tot slot nog effe meedelen dat het wel redelijk krap is met 10 man in de jeep maar kom was te doen. De groep was Ok maar niet mega. De meesten waren uiteraard jonger dan wij. Maar er waren wel redelijk aantal figuranten bij, en de verhouding jongens/meisjes was ook wa uit evenwicht. Maar globaal gezien was het een geslaagde vakantie in de vakantie.
al lang geleden dat ia een weblog update heb gedaan dus hier eidelijk het vervolg.... Bundaberg is ondertussen al een tijdje voorbij. Uiteindelijk de vrijdag geen rockmelons gaan plukken maar patattenplanten gaan zaaien. Jaja, weer voor diezelfde klotefarm. K kreeg raar maar waar wel t beste jobken en mocht heel de tijd plantjes (vines) aangeven aan de rest dat stond te planten. Zaterdahg was t heel vroeg op, 3u50. om half uur nadien klaar te staan voor t buske naar de cherrytomatenfarm. Heel plezant geweest qua ervaring, maar de ballen betaald want wij stonden op contract en er hong ni veel tomaat aan de plantjes. Die avond was het big big party want ikke dag erop weg uit bunda. Eerst met de mannen een pokersessie gedaan met de nodige alcohol. Nadien alle remmen los en te poot naar club central afgezakt. De sfeer zat er goed in, de keet zag er ook de max uit, vele gangetjes en verschillende dj's. Ganz Loos gegaan met de duitse vriendjes en vriendinnetjes, want buiten koreanen was dit de enige vertegenwoordigde nationaliteit in mijn hostel. Uiteindelijk heb ik het morgend zien worden en na een korte ochtendrust, KO in de zetel in de lioving van de hostel, ben ik op t gemakske naar rainbow beach vertrokken. Na een onderschatte rit van 280 km aangekomen, moe en aan t afzien van de geslaagde nacht. Hier kwam ik Tom, Gunther en Sven terug tegen. Sven en Gunther hadden hun Fraser trip er juist opzitten, Tom en ik zullen die de dag erop beginnen.
maandag 3 dec zijn we t afgebolt naar bundaberg waar onze duitse vriend David en ik gaan werken. Hij 2 weken, ik maar een weekske. Deze keer zat de auto bomvoller dan bomvol. We hebben namelijk een hollands meisje leren kennen, Britt, en hebben ze meegepakt. De rit gelukkig ni lang, 120 km ofzo. In Bundaberg dus vollenbak stress om zo rap mogelijk werk te vinden. Naar kantoren gestapt , maar al gauw bleek dat we bijna altijd via hostels moeten die t werk regelen. Amai de hostels hier, das ver beneden t niveau da we gewoon zijn. allemaal triestig zowel vanbuiten als vanbinnen, en bedbugs goddamn, de fear van de meeste backpackers. Na 2 hostels en de rest op afstand te hebben gezien zakte de moed in onze slippers. what a shithole man. Naveel gezever geen werk voor morgen gevonden. nachtje camping geboekt. Tom, gunther en Britt morgen met bus naar hervey. S avonds naar de bezienswaardigheid van bunda gegaan,de turtle sanctuary. Een plaats waar superveel schildpadden uit zee kruipen om hun eitjes in t strand te leggen. Waar we zwaar spijt hebben van gehad. 8.5 dollar betaald voor niet eens een schildpad te zien en daar fuckin 3 u te wachten. We waren namelijk groep3, de laatste, en natuurlijk waren er 2 schildpadden die avond, maar geen derde dus wij zwaar gefrustreerd afgedropen. Geluk bij ongeluk was wel dat we een adres van goede, kleine hostel hebben gekregen. Volgende morgen daar David gaan inchekken, was maar 1plaats, k dacht al gewoon verder te reizen en ni meer te werken. Maar plots toch nog bed vrij... ik kon t ni geloven. En de hostel, voor 20 man, zag er mega huiselijk en vrij proper uit. Bovendien was de baas zeer sympa en deed die echt moeite voor zijn gasten... een uitzondering in bundaberg. We konden blijven zolang (zokort) we wouden, eus niminimum een week zoals overal en dat kwam mij zeer goed uit. De volgende dag hadden we ook onmiddelijk werk. David gin atermeloenen plukken, ik sweet potatoes. Man,man, da was gene zever. superzwaar, ietsvan t zwaarste dat ge kunt hebben, mawel bestebetaald. om 6u begonnen. die venten ni echtaangenaam te noemen, rugpijn van t constant gebult te lopen. T ergste(zwaarste) waren de bakken met patatten, tussen de 15 a 30 kilo, over een 400m op een rij, dat iemand aan een stuk moest opheffnen de trailer van de traktor opheisen terwijl die stillekes vooruitreed. Heb ze ni geteld maar zullen er gemakkelijkmeer dan 100 geweest zijn per keer.Neem de zoner nog bijen je begrijpt wat ik bedoel. Het rapen van patatten tot 12u,om 1u patattenplantje gaanin de grond steken, tot, 5u30, ik was echt kapot. Ma wel zwaar verdiend, ik gok een dikke200 dollar op 11.5u. De volgende dag terug van dattum, smorgens voelde ik de stijheid zwaar aan mijn onderrug en mijnbenen, maa k moest poen hebben. Smiddags wel afgeblazen voor de tweede shift,nl planten van plantjes, endaar konden ze ni mee lachen. Baas van hostel had mij gezegd dat ikni verplicht ben om daar op in te gaan. Ma voor de baas van de farm maakt da niks uit. Ik dus zelf buske gebeld om ons te komen halen. Na een tel van eenfarmwerker met zijn baas kregen we te horen dat we ni meer moeste komen, en dat we waarsch geen werk in andere farms meer gingen krijgen. Wat een blaaskaken zag, allemaal zo onrespecvol tegenover ons, backpackers. Ma bon k was wel toe aan rust want echt wel fysisch uitgeput en die mannen konden den boom in kruipen, en d vonden de 3andere gasten die met me meegewerkt hadden, ook. S avonds naar de werkmanager gestapt en t voorval uitgelegd,want khad schrik om dag erop gen werk te hebben.Die reageerde met een fuck die kerel gebaar en nam het voor mij op. Hij verzekerde mij voor werk op eenandere farm, in de rockmelons. Had ook wa schrik voor mijn uitbetalingen maar hij verzekerde mij opnieuw dat die blaaskakeb van aussiefarmers gwoon weg geen keus hebben en zullen betalen,. Kmoet zeggen dat ik met mijn hotel en werkmanager ni veel beter kon vallen. dus op naar morgen en overmorgen in de rockmelons, baby!
na nog een dag de toerist in Earlie te hebben uitgehangen zijn we voort naar beneden vertrokken. Eerste (tussen)stop: town of 1770 en Agnes water. Zonder Sven weliswaar, die had al twee weken geleden besloten om ons op dit punt te verlaten, maw om achter te blijven. Hij wil alleen doorreizen en zal waarschijnlijk ook werk zoeken. Maar niet getreurd, we zijn nog met drie, en zelfs met vier want een duitser van op de boot, David, nen toffe pee, vergezeld ons en deelt dus de benzinekosten. Na een 700tal km kwamen we aan. Deze locatie is de meest noordelijke aan de oostkust waar men kan surfen, want iets hierboven eindigt de barrier reef. Dat klinkt goed, nietwaar? We zijn dan ook de volgende dag, 1 december(alreeds), ons in de morgend gaan aanmelden voor een surfinitiatie. IK heb dit wel al eens gehad maar t kan nooit kwaad om dit nog eens te horen, en t was maar 16,5 dollar voor 3u, wat een spotprijs is. De golven waren matig maar ideaal voor beginners en om met een longboard vanaf te cruisen. Het ded echt deugd van terug eens op een plank te staan en te glijden, weliswaar op de golven ipv op de sneeuw!T was ondertussen wel beginnen regenen en dit zou niet meer ophouden voor de hele dag.We waren zo gebeten door de surfmicrobe dat we de volgende dag een surfboard zijn gaan huren. Toen we aankwamen op t strand waren de golven echt twee maal wilder dan de dag ervoor. geen twee meter, ma toch minstens een meterenhalf en wat een branding man,man, om nog maar te zwijgen over de sterke zijdelingse stroming. Maar t was weer vollenbak fun. enkele golfkes gepakt en er nog meer op ijn smoel gegaan. Afzien, pijn in de armkes, teruggeslagen worden, maar dat pakken we er graag bij.
Aankomst Airlie Beach + 3 dagen zeilen op de Whitsundays Islands
We waren na Magnetic weer volop in de vakantiestemming. Op naar de volgende eilanden welke we 3 dagen en 2 nachten per zeilboot gingen verkennen. Airlie Beach is de uitvalsbasis voor alle zeiltrips op de eilandengroep en dit kleine badplaatsje bruist dan ook van het leven, vooral veel backpackers zijn hier aanwezig. Het is nu hoogseizoen en dus waren de erste 2 hostels die we wouden boeken gewoonweg volgeboekt. toch nog plaats gevonden in de beaches hostel, een 8dorm met tv/airco/frigo en apart sanitair. S avonds onze krachten gespaard want morgenvroeg zouden we om 8u30 al op het appel moeten zijn aan de zeilboot apollo.
de dag erop dus met nog kleine oogskes de boot op. In totaal waren we met 25 plus 4 bemanningsleden. Gezellige boel was het. De boot was vrij groot maar toch kan je niet van veel ruimte spreken. De meeste tijd werd uiteraard op het dek doorgebracht, in t zonnetje. We kregen elk een bed, ik kreeg een dubbelbed samen met gunther vanachter in de boot. in de buik van de boot kon je gerust rechtopstaan maar de uimte tussen ons dubbelbed en het dubbelbed eboven was wal minimaal. Zo, hier gingen we dus de komende drie dagen doorbrengen. we voeren uit de marine en eens in volle zee werden de zeilen gehesen, in samenwerking met enkele vrijwilligers onder ons. ik meldde me aan om een van de twee zeilen te hijsen . Was een niet te onderschatten beproeving. de mast is 31m hoog en eens in de helft van die lengte was het sleuren aan het touw, dat overigens altijd met minstens twee man werd gedaan, best wel heftig. We voeren met een redelijke bries richting whithaven beach. de boot ging bij momenten serieus scheef hangen. Iedereen moest dan ook aan de kant die meest naar omhoog ging gaan zitten voor tegengewicht. De zeilboot, die in 79 is gebouwd, heeft begin jaren 80 verschillede races gewonnen en is dus in wezen een rasecht racezeiljacht. na een 3-tal uren kwamen we aan op whithavenbeach. Dit strand wordt beschouwd als een der mooiste stranden ter wereld ( een de vier beste), en wordt gevormd door 98% puur zand, puurder kan niet, dat wordt gecreeerd door een onder het water liggende vulkaan die wat verderop ligt en het zand deze richting blaast. het was echt zoals in de reclamespotjes van bounty ofzo, hagelwit strand, de kleur van t water schakeerde van groen naar azuurblauw naar donkerder blauw hemels. we konden hier zwemmen, met stingersuit want het is hier t seizoen. We hebben ook een grote pijlstaartrog in het ondiepe water lags de strandlijn zien passeren. Nadien een spelletje rugby met de crew en de medepassagiers gespeeld.
S avonds bleef de boot voor de beach voor anker en werd er goed gedronken van de drank die we zelf hadden mogen meenemen. Gezellig, bij ondergaande zon, op een uiterst exclusieve plek, leerde iedereen elkaar een beetje beter kennen.
De volgende dag was het duik en snorkeldag. Al om halfacht voeren we weg naar een eerste locatie voor een eerste snorkelpartij. Hier kregen we ook allemaal een introductieduik. De eerste keer dat Tom, Sven en ik gingen duiken. Gunther had het al eens gedaan. We zaten samen in groep 2, en na enkele basistechnieken gingen we samen onder. Al gauw bleek dit maar niks te zijn voor Tom, die problemen had met het enkel door de mond ademhalen.
Hij kapte ermee en wij dus zonder hem voort. t was echt een mafte ervaring om te duiken. Eerst wel wat bizar als je onderwater zit en toch lucht hebt. Een beetje nerveus dus maar gewoon blijven in en uitademen en al vlug waren we ermee vertrouwd. Zo goed zelfs dat het ons na 20 min veel te vlug voorbij leek en we al aan een volgende scubadive aan het denken waren. Maar dat is voor later. In de namiddag nog een tweede snorkelplaats opgezocht. Hier was het onderwaterleven veel levendiger, zo levendig dat je waande in een reuzeaquarium te zwemmen. hele scholen koraalvissen bijeen, prachtige koraalstructuren in alle mogelijke kleuren, en ook enkele hele grote vissen. We zagen ondermeer enkele giant wrasse passeren, en ikzelf zag ook een reefshark wat ik geweldig vond want dit was de enige die nog op mijn verlanglijstje stond. Op het keistrand hebben we ook bezoek gekregen van een possum, die wist blijkbaar dat hij eten kon scoren. Hier hebben we vervolgens vanop t strand en de aanpalende rotsen naar een weeral ontroerende zonsondergang gekeken, waarna we terugkeerden naar de boot die hier heel de nacht voor anker zou blijven liggen.
De laatste zeildag nog meer gesnorkel in de voormiddag. Sven, Gunther en ik besloten echter om op deze derde locatie nog een extra duik te nemen, ditmaal een half uur en we zouden onmiddellijk duiken tot op een kleine tien meter. Dit was zeker geen slechte keuze, het duiken is duidelijk een zeer leuke sport, en het is gewoon zalig om zonder terug naar de oppervlakte te moeten gaan voor lucht zalig tussen de koralen en de visjes te zwemmen en alles gade te slaan. En opnieuw was de duiktijd veel te kort naar ons goesting. Nadien was t tijd voor terug te keren naar Airlie beach, waar we onze trip begonnen waren. De terugkeer deden we in racevorm, want er was een ander zeilschip aangekomen en we hesen gelijktijdig de zeilen zodat de race kon beginnen. De hele trip werd vervolgens s avonds afgesloten in een cafe waar we met de hele bende gaan eten en/of drinken zijn.
Vanuit Townsville vertrokken we vrijdagmiddag met de ferry richting magnetic island. De grote reden, de full moon party vrijdagavond, the party to do in de hele regio. We hadden een pakket geboekt voor 2 nachten met entree voor de party plus ontbijt. Na 20 minuten arriveerden we en het vakantiegevoel kwam na het tegenvallende townville opslag weer bovendrijven. Een eiland blijf toch iets speciaals. Zaten in een dormroom met 2 gasten en 2 meisjes uit Engeland. Natuurlijk hebben we de rest van de dag ons geld en onze batterijen wa gespaard voor de lang nacht die we tegemoet gingen. Tegen 6u begon de party die trouwes op onze hostel georganiseerd werd, en ze zou pas 12u nadien eindigen, tegen zonsopgang.
De party was echt wel een pareltje, zeker qua muziek en ambiance. Stevige club-house all night long, echt iets voor mij. Veel volk ook, 1000 voorverkoopkaarten verkocht.
Alleen spijtig dat het niet op de beach werd gehouden, maar vlak er naast op het hosteldomein, en op het strand geraken was bijna onmogelijk na 2u.
Uiteindelijk Blijven shaken tot de laatste beat uit de boxen werd geknald, waarna ik vanop het terras de sunrise aanschouwde die van boven het vasteland te Townsville ontsproot. De maten was ik toen kwijt gepeeld ,die bleken op de rotsen te liggen.
Moe maar voldaan ben ik naar de room afgezakt en als een betonblok in slaap gevallen.
De volgende dag hadden we trouwens ook groots plannen. Het eiland is een koala sanctuary en we woudendeze per fiets gaan spotten. Maar ons gemoed besliste daar anders over. We zijn geen fietsen maar een moke gaan huren, een kleine kar dat je best met een buggy vergelijkt, en zo t eiland gaan afcruisen. Sven en Gunther in een moke, plus 2 meisjes uit zwitserland,die meereden en de kosten deelden, en Tom en me in een andere moke. Racestyle dus, bijzonder funny eigenlijk. Na een kleine wandeing in het nationale park hebben we 3 koalas zien snurken in een boom. eentje ervan werd zelfs eventjes wakker door de gunther die perse in de boom wou kruipen voor een funny foto. Schattige beestjes, maar toch oppassen voor hun scherpe klauwen.
S avondswouden we nog een toerke doen met de moke maar t begon te regenen. we keerden dus terug en ineens viel de moke van mij en tom, de speedy gonzales, stil. Damned. na even startte hij terug maar in volle bergop weer van dattum. Dan maar draaien en bergaf afbollen. bijna was de moke er alleen vandoor. Tom als chauffeur was ook komen duwen wat nis lm was. Gelukkig zat ik er net op tijd in en heb ik na een snelle jump over de versnellingen de nog op de rem gaan staan. Eind goed al goed en wij dus met ene moke terug naar de hostel.
S avonds nog een paar prettig gestoorde aussiemeiden uit townsville leren kennen in de bar. t was zaterdag en ze waren in partysfeer, en de aussie jeugd kent ook wat van drinken en feesten, ge moogt gerust zijn.
Over de laatste dagen in Townsville kan ik kort zijn. Dat zegt al genoeg over de plaats zelf, maar het kan uiteraard niet constant even excited zijn. Maar toch hebben we hier niet zitten niksen. Sven en ik zijn onze langverwachte brieven met het cruciale TFN (tax file number) en onze bankkaart van de australische rekening. Tegelijk hadden we ons opgelegd onze car hier eens serieus te laten inspecteren en een klein onderhoud te doen plus de hoogst dringende zaken te repareren. t gaat hier allemaal veel sneller dan in België. Toen we een afspraak wouden maken konden we de dag nadien onmiddellijk car binnengooien. Ze hadden hem zelfs maar 4u nodig. Die gasten leken ook betrouwbaar en eerlijk wat niet onbelangrijk is voor ons, backpackers, met wie men het ook wel eens onserieus zou kunnen nemen.
Voor grondige inspectie plus klein onderhoud wa het 120 dollar.We gingen er ook 2 andere tweedehandsbanden op laten fitten voor 120 (t was zelfs ma 30 per band acheraf)
Dat genomen maar da kwam het telefoontje om ons op de hoogte te stellen van de ondekte problemen. een kleine opsomming van belangrijk naar minder: transmission oil, diffentieel oil, brakes oil (allen zo zwart als iets en inbegrepen flushing), wheelbaringsprobleem, suspensiononderdelen. Dit was vrij belangrijk en hebben we dus laten fixen. Andere problemen nog niet gefixed, ook van erg naar minder erg: lek in de servopomp (lekt op alternator en kan probleem worden dus nieuwe nodig, een engine oil leak kan ik pers nog mee leven want geen olie op de grond zichtbaar, acceleratiekabel zou best vervangen orden (heb ik zelf wa gefixed want we reden niet op vol benut van de throttle en dus de power), een achterremlicht. thats it, hele waslijst dus ma nu al vele beter en nog alleen de servopomp te doen en hijgeraakt door de control in januari. Daarbuiten zijn de ruitenwissers ook vervangen, een gaatje in de ruitenwasserleiding gemaakt, de auto vanbuiten gekuist en een vals contact met onze mistlichten gemaakt. Prijs, alles voor 633 dollars, in België zou je evenveel maar dan in euros betalen mijn gedacht.Achteraf zijn we ook nog is de autosleutel gaan dubbelen (40$).
Voorts hebben we hier voorbije 4 dagen in 2 hostels geslapen, een slechte en een betere. Ook eens de Castle hill opgereden (heuvel midden in stad) , s nachts zowel als overdag, om het mooie uitzicht natuurlijk. Desalniettemin dit de capital van noord Queensland zou zijn viel the beach zowel als het uitgaansleven hier wat tegen. Het is volop stinger (kwallen) seizoen en een duik buiten de speciale opgezette stingernetten is een beetje spelen met je leven, tenzij je een stingersuit aanhebt. De Yellifish en vooral de box yellifish is extreem gevaarlijk(dodelijk) en klein met lange tentakels. Je geraak bewusteloos en mogelijk stopt de ademhaling. Deze beestjes komen tot april veelvuldig voor in Queensland en vooral alles boven Rockhampton.
2e dag op mission beach was een absolute chilldag. effe zalig niks doen. Ook omdat we beetje tam waren van het feesten gisteren. Buiten een beetje gezwommen in de pool en 20 min lang t strand gelopen te hebben is er echt niks actief uitgestoken, tenzij je hangen in een hamgmat actief kan noemen... en s avonds ons een BBQ gemaakt met patatten en goed slaatje, een dinerke dat ons ten zeerste gesmaakt heeft.
de dag nadien, de 19e, was ons vertrek uit mission. We hadden echter nog geen kroks gezien dus zijn we even terug gereden richting Inisfall waar de Johnstone river crocodilefarm lag, een commerciele crocfarm (voor leer + meat + opvang lastige kroks). Eerst een rondleiding gekregen met zeer interssante weetjes (bv kroks horen je voetstappen,trillingen op de grond dus, al van 400m afstand,...) langs de zout(salties) -en zoetwaterkrokodillen en alligators. veel fotokes genomen uiteraard tussen de plensbuien door. Nadien ook lnags de Cassowaries en emus en wallabys gepasseert. Daarna volgde dan een sessie vastpakken van babykrokodil en slangen. Er was ook een babypython en de gids zocht een vrijwiliger om zich te laten bijten, zou nikske geven, ma niemand durfde echt behalve...me . ik bewoog dus mijn vinger tegen zijn lijf en hoofd en t minibeestje haalde agressief uit en beet in mijn vingertop... no panic zenne, ik hield er ni eens het minste wondje aan over. Achter dit mochten we vervolgens de wallabys en de emus gaan voederen, we mochten gewoon hun weide in. Er liepen daar verder trouwens ook nog grijze kangaroes vrij rond in de farm. De baas van de farm was ook nen toffe pee, en hij vond dat van ons ook blijkbaar. Hij vertelde ons stoere verhalen van zijn jeugd en de krokervaringen, hij zat trouwens onder de littekens en zijn ene knie bewoog ni meer. Goe gelachen over dat alles so little was in belgie en aan de belgen...en alles so big in australia and on australians...you get it... de grapjas. Samen met hem in de kooi bij zijn dingos geweest, natuurlijk die beestjes nog ontsnapt ook en wij derachter. Op t einde nog een tounee waarbij ze de grote kroks voederden en waarbij de baas op de grootste krok, de gregory, ging zitten alsof hij op een paard ging zitten en zijn hoed op gregorys hoofd smeet, wicked! tegen 4u zijn we t dan afgebold richtin townsville.
Vandaag vervolgen we onze trip richting mission beach. Na 2 dagen zonder douche en op een basic camping is een hostel in mission beach echt iets waar we naar snakken.
S morgens een boterhammeke choco aan t malen. Plots vloog er een vogel richting Sven boterhammeke choco weg! gewoon agressief die beesten. Wij natuurlijk toe van t lachen. die vogel, middelmatig groot met grote snavel, had wel wat probleem met plakkerige choco maar had duidelijk geen schrik van ons. Ze bleven met 2 nog hele tijd op de loer maar konden toch niks meer pikken. Na alles in de koffer te duwen vertrokken op de unsealed road langs lake Tinaroo. Even verder gebeurde het dan opeens sprong er een beest over de weg, jawel, de eerste levende kangeroe(wallaby) gezien. Nice! De weg voerde ons vervolgens verder langs de donkerrode akkergronden tot aan de rand van de table lands, waar we eerst een kleine col omhoog en dan een enorme bochtenbaan, vol S-bochten, naar benden gingen. Exit tablelands, dat op een hoogte van 1000 m ligt. Nadien kwamen we op de highway langs de kustlijn in extreme regenbuien terecht, en ik was ni op mijn gemak, in een overvolgeladen wagen met slechte veren en versleten achterbanden met achtertractie. Ma bon paar keer kleine aquaplanning en voor de rest save aangekomen in mission beach. Hier hebben we 2 nachten in de Scottys beachhouse geboekt, heel layed back hostelletje met een grote pool en natuurlijk de bijhorende palmbomen, want we zijn nog altijd in the wet tropics remember... t volk in de hosel allemaal heel lazy, wat hangen in de zetels en hangmatten op de buitenplaats, waar ze hele dag chill muziek draaien. Wij natuurlijk de pool ingedoken voor een noodlefight op de balk die over de breedte van het zwembad ligt. S avonds ons geprepareerd om een sgtsapke te zetten, want t is zaterdag en al een week geleden dat we nog serieus gefeest hebben. hier wat verder naar de coconutz bar afgezakt. Gunther ging rijden want hij dronk ni. en een geluk bleek achteraf. We draaiden hier nog maar den hostel uit of er passeerde een jeep van de flikken. die zag ons vertrekken en keerde zich onmiddelijk om om ons te snappen. twas bovendien eerste keer dat de gunther met onzen bak reed. stesse en even later de zwaailichtjes aan achter ons. allemaal gordeltjes ook vlug aaangedaan. ok die pees dachten al dat ze er weer domme backpackers konden pakken, maar dienen ballon ging dus ni op. braaf geblazen, rijbewijs getoond en met ne brede smile voortgereden. hahaha...sweet...we leren uit onze fouten. In de coconutz draaiden ze vette house music en eerlijk gezegd is t al sinds belgie geleden dat ik nog dance/house van dit niveau heb gehoord... dik in orde dus. t feestje was dik in orde, volk genoeg aanwezig, ma t soort kon beter, maar we waren in de mood en t was dus de max...tot 1u30 want dan was de party (al) over.
Aanvankelijk was t plan om nog een dag langer te blijven, maar s nachts en s morgens had het zitten regenen waardoor dat we beslisten om door te reizen, naar de Tinaroo lake in the table lands. En een geluk want het weer bleef lange tijd ronduit triestig. Eerst een klein pitstopke gedaan in de Mosmann Gorge, waar we in de rivier een duikske hebben genomen temidden van de visjes en massieve rotsblokken.Via een weg door t binnenland arriveerden we in Mareeba waar we vlug inkopen deden. De route nadien naar Tinaroo was echt australisch: beetje zon, rode aarde, eindeloze rechte baan dat wat omhoog onlaag ging, en langs de weg dode kangoeroes en ook grote termietenheuvels. Hiervoor zijn we gekomen. Tegen valavond aangekomen aan de lake, waarrond er verschillende basic campinggrounds te vinden zijn. Daar ene opgereden en bleek dat ge moest boeken op voorhand. Bon soit ni aangetrokken, was geen receptie geen electriciteit en geen drinkbaar water, zelfs geen douches. Juist een toilet en een lavabo met ondrinkbaar water. Uiteindelijk nog gebeld ma ni betaald voor de nacht. Dan ons tentje opgezet, ik en Sven zouden daarin maffen, Gunther en Tom in de auto. Ook wat hout gesprokkeld voor ons barbecue en kwestie van enig licht te hebben want het werd pikkedonker .Echt back to the basics, mijn scoutsinstinct kwam spontaan naar boven. had zo zijn charmes. Gezellig hotdogs op de BBQ gemaakt en rond t vuurtje gezeten, midden in het bos aan de rand van het meer.
16/11
Vandaag was t de bedoeling van de craterlakes en de waterfalls aan te doen in de buurt, maar weeral was het weer een spelbreker. Maar niks aan te doen, wij weg, eerst naar atherton, geld en drank halen. Vervolgens naar de crater lake, lake eacham doorgereden. Zeer goede plek om te zwemmen maar maakte ni veel verschil met uw kop uit de auto te steken, het regende pijpestelen en dus wijle weg. Nadien door naar Malanda en Yungaboora voor de eerste watervallen. Die vielen een beetje tegen. In Milaa Milaa vervolgens waren er nog een drietal watervallen langs een warevallenroute. Dat waswel de moeite en je kon hier ook een duikske nemen maar opnieuw waren we al zeiknat van gewoon is tot de waterval te gaan en terug naar de auto. niet gedaan dus. In de terugweg uit pure depressiviteit een cafeke aangedaan en ietske gegeten. Dan doorgereden tot Atherton en toen we daar aankwamen schoot het Gunther te binnen dat hij zijn portefeuille aan dat cafe vergeten was met 250 dollars in .niks aan te doen dus 20 min teruggereden. gelukkig lag die daar nog met al de poen in, in belgie was da ni gebeurt peis k. Nog altijd mieserig weer en we begonnen voor onze tent en het hout te vrezen. Maar eens in de camping bleek het daar ni zo veel gergegend hebben wat een hele opluchting was. Vanavond ravioli op het vuur gemaakt, vergezeld van een fleske vino. Ook nog bezoek gekregen van een Dingo; een wilde hond, dat waarschijnlijk eten had geroken. Alles chill na er met ons pillamp op te richten ging deze braafjes weg.
S morgens klapke met Brenda gedaan, een ozzie van brisbane, en onze roommate. ze zat hier al 3 weken, ook op vakantie en heeft ons wat plekskes uitgelegd. Uiteindelijk begonnen met cape tribulation, 1,5 km verderop, where the rainforest meets the great barrier reef, 2 werelderfgoeden bijeen dus. beetje picturetime en dan voortgegaan naar een creek waar ge kon zwemmen, 5 km verderop. Langs een grintbaan gestapt, omhoog, omlaag.Onderweg een kleine kassowary gezien, een struisvogelachtig beest mat een kuif op zijn kop dat hier in t regenwoud leeft. t weer viel nog mee vandaag, t was zwaarbewolkt en af en toe wat zon. Effe gestopt aan een rivier en deze tot aan de oceaan gevolgd door de forest en onderweg mooie geel blauwe vlinders gespot, en ook rivierkreeftachtige beesten en wat spinnebeesten. Wat later een ander rivierke tegengekomen en gestopt in de hoop een kroko tegen het lijf te lopen .zonder resultaat spijtiggenoeg. Ineens hoorde Tom wat geritsel op een boom was daar juist een megahagedis, een lizzard of komodovaraan, een boom in aan t kruipen. Da beest was echt massive, meer als 1,5 m lang! Sweet! uiteindelijk aan een smal wegje gekomen dat naar de creek leidde. Daar een duikske gedaan en een klapke met een koppel uit holland. Die mensen hebben hebben Tom nadien een lift gegeven zodat hij de auto kon halen om ons op te pikken want terugstappen zagen we niet meer zitten. S avonds rustig in de hostel gebleven. Met Tom nog naar de beach gegaan en naar de prachtige sterrenhemel gekeken, tot dat hij overal creepy geluidjes begon te horen en zich niet meer op zijn gemak voelde.
met zijn vieren naar de rainforest-cape tribulation
13/11 eindelijk is de dag aangebroken dat we cairns verlaten, na 3.5 weken. zakske gemaakt. snamiddags zijn we nog eerst bij tribal travel onze must do trips gaan boeken. ten eerste Magnetic island, 2 nachten rond de 23e nov, want dan is t full moon party en gaan we wild gaan. er vallen daar trouwens ook veel koala s te zien. ten tweede ook de combo 2dagen,3nachten zeilen op Whit Sundays Islands + 2dagen en 2nachten 4WD drive op Fraser Island, grootste zandeiland ter wereld + 2dagen en een nacht kano varen in Noosa + een workshop boomerang maken. alles tesamen 500 dollar, zonder extra taksen (nog is kleine 200 normaal). Vertrokken rond de 4-en aan de ferry op de daintree river 2 uurkes later toegekomen. Dan in de semi-donker voortgebolt door het dicht regenwoud op tot dan toe nog verharde baan. Dan effe op een grintbaantje( unsealed) toegekomen aan de beachhouse hostel maar...volgeboekt. Dan maar ietske teruggereden naar de PK hostel, ook plat in t regenwoud en op 5 min van t strand. Gezellige boel, allemaal aparte huizekes met 2 keer een kamer van 7 man. Mooi zwembad en resto/bar ook tussen de palm en bananenbomen. Op de kamer off course airco voorzien. Twas nu wel al gans de dag wa mottig regenweer maar kom dat kon de pret niet bederven. de rainforest was zijn naam vandaag dus wel waardig. Keuyken viel wel tegen (degoutant, geen gerief om te koken enzo). S avonds een quiz gedaan en nadien naar de beach afgezakt, langs een weg voorbij moerassen. Op de beach dan een vuurke gemaakt met ne local, den Brandon. Neig gezellig, met pintje erbij natuurlijk...
12/11 tweede keer trippen op het reef. De Tom en de Gunther wouden dat hier ook is gedaan hebben en Sven en ik vonden het helemaal geen erg om nog ns te snorkelen. om halfacht smorgens dus ingechecked. dees keer zaten we op een megacatemaran. de trip ging eveneens richting outer reef, meer dan uur varen tot eerste bestemming, michaelmas cay. Dit is een mini-eiland en tevens een bird sanctuary. alleen klein stukje strand mag je opgaan, de rest is verboden en enkel voor de duizenden vogels ( boetes 7500dollar) Rond het eiland gesnorkeld voor een dik uurenhalf. Gisterenavond tot vanmorgen had het wel zitten regenen. De zee was onderweg naar hier redelijk wild. Ben zelfs voor eerste keer ooit misselijk geworden door de boot (omhoog en mlaag en links en rechts en dit op een volle maag) maar net niet gekotst. Ter plaatse op de reef waren de golven niet zo megahoog als onderweg maar toch was t niet ideaal om te snorkelen. Geregeld een kloesj water door de snorkel en t zich was ook minder door het zand dat met de stroming meebewoog. Maar kom t blijf prachtig schouwspel hier onder water. Heb voor eerste keer een Rog gezien (een wit plat rond beest met zo een lange staart) ook megadikkevissen van 1.5 meter en van die hele grote gele ovale schijfachtige vissen die onder de boot zwommen en echt tot vlak voor u neus kwamen gezwommen. nadien een lekker lunch op de boot en dan richting paradise reef, kwartierke verderop. Dit is een reef midden op zee met steile reefwanden die wel 20m omhoogreizen waarlangs ook reefsharks te zien zijn. Heb er vollenbak naar zitten zoeken maar spijttiggenoeg geen tegengekomen. Wel hier meer zicht in t water, meer vissen, ook in scholen en kleurrijkere koralen. Hier zijn we wel ma uurke blijven plakken, wa ik echt te kort vond, Den boot heeft op mij trouwens 10 min zitten wachten, ik was de laatste in t water en had ni door dat ik tyerug moest komen, ma wa wilt ge. Heb het hun dan ook gezegd dat dit veel te kort was, zeker omdat we de vorige keer veel meer tijd kregen(andere organisatie). De Tomme en Gunther vonden het zeer geslaagd. Bij Tomme was t trouwens zijn eerste keer snorkelen ooit. Op de vaart terug nr Cairns nog wa op op t dek in de netten gelegen, waar we geregeld een golf water overons kregen (zee was wild). Op t einde heeft de catemaran ook zijn zeilen gehesen en enkel op biopower voortgevaren. nice! Terug in Cairns was t terug aan t drasjen, eb da suckete wel. Ma onzen dag was sowieso al bien geweest. Allemaal een beetje moe van de weinige slaap en van wa verbrand te zij ( niettegenstaande regelmatig ons in te smeren). De avond was dus uiteraar rustig en ondertussen bleef het ook maar regenen.
10/11 Slecht en weinig geslapen dus vannacht. Gelukkig slapen we deze nacht weer in de YHA waar ze airco hebben in de kamer. Daar voor 3 nachten geboekt. om 3.u40 is hij dan geland. Hij was er samen met een maat, de Gunther, uit Gent, die hij op t vliegtuig leren kennen had naar sydney. Dan snel naar t werk gereden, Sven met hun naar de YHA. S avonds natuurlijk feeststemming en met hun naar Gullligans afgezakt, tot uur of 3. Was blij weerzien, en eigenlijk de reunie van de aussiebuddies na 1.5 maand. Gunther ook toffe pee.
11/11 Nadat iedereen serieus wat slaap heeft ingehaald hebben we er een tamme dag van gemaakt. Voor hen wa acclimatiseren en verkennen. Wa inkoopkes gedaan, een zwemke gedaan. Ook een reeftrip geboekt voor morgen, naar 2 locaties waar wij ook nog niet zijn gegaan (paradis reef). Dat belooft dus weer voor morgen. S avonds hier vollenbak regenbuien, zo belgisch, zijn we ni meer gewoon.
7+8+9/11 laatste dagen voor de aankomst van Tom in Cairns. Ni veel grootse zaken gebeurt, buiten dat we hier wat gewerkt hebben. de 7e had ik geen werk, Sven wel op kewarra beach resort. Nadien had Sven en ik normaal elke dag tot zondag werk. Maar daarvan zijn er uiteindelijk 2 dagen geannulleerd. De vrijdag, den 9e zijn we vertrokken uit ons huizeke in de archiestreet. Spotgoedkope 2 weken geweest qua verblijf, ma toch blij dat we uit de omhygienisch en warm kot weg waren. Dag voordien waren we palen voor onze tent gaan kopen (die niet waren bijgeleverd bij den auto) en dus hebben we de vrijdag voor een dag camping geboekt, kwestie alles is uit te testen. Da was ni alles uiteindelijk. De tent cava ging snel om op te zetten, ma stonden op nen electriciteitssite en dus savonds vervelende telefoontjes gehad van de staff, terwijl we aan t werken waren. Ni veel gemaft. Ook al door de stomme luidruchtige vogelmormels . En vanaf de zon op de tent staat begint ge spontaan te zweten. ni te doen.
) T was licht toen we weer een voet buitenzetten, wat mij aan de goede oude partytijden van weleer deed terugdenken. De zaterdag waren we uiteraard vrij passief. Toch nog naar een lookout gereden iets buiten de stad, op een heuvel, waar we een mooi uitzicht over Brisbane kregen. S avonds was het dan party nr 2, nu in club Met, alweer zo een kanjer van een club. Maar ons (mijn) bobijntje was echter niet meer zo opgeladen en dus was deze nacht wat meer op t gemak, alhoewel ik hier de beter afterclubschijfen en vette house heb gehoord. Brisbane, nice city, partycity!
