de avonturen van Robin en zijn maten Sven en Tom in Australie
01-05-2008
17/4 Pinnacles en Geraldton tot Kalbarri
t had dus flink geonweerd voorbije nacht en t bleef in de voormiddag ook flink doorregenen. we reden door naar de Pinnacles vroeg in de ochtend. Dit ligt in een nationaal park en dus moet je betalen maar de kassa was onbemand (door de regen of het vroege uur) wat dus goed was meegenomen. We deden de selfdrive route door het park met de auto. Wel eens iets anders dan te voet, zo door het zand rijden temidden van de steenformaties(pinnacles) die overal rondom je te zien zijn. Wat ook leuk was is dat we er helemaal alleen waren, buiten een verloren gelopen emu dan. Vervolgens reden we voorbij hangover beach door naar Geraldton, het indsurfmekka der westkust, omdat ik alweer hoopte om hier een golfsurfke te doen. Onderweg nog gestopt aan een gefreakt tankstation, waar je geraakt via een zandweg op bijna km van de highway, helemaal verlaten in de bush. Het deed ook dienst als camping/backpackers, maar buiten een oud vrouwtje was er geen kat, net uit een film gegrepen. Geraldton dan was wel beetje groter dan de vorig 2 plaatsen. maar opnieuw hier niet echt een swell te vinden en t werd er ook niet beter op de komende dagen wist de surfshop mij te vertellen. Hij toonde me wel de webcam van Surfers Paradise (oostkust) waar er een superlekkere swell was met zeker 10 perfecte breaks achter elkaar op hetzelfde moment breekten. There is some crew out there wist hij me te vertellen, watertanden gewoon maar ja hier dus niks. na een kijkje op t strand reden we dan maar doornaar de volgende stop, Kalbarri en het gelijknamige Kalbarri National Park. Tot onze vreugde klaarde de hemel onderweg open. we baanden ons een weg de woeste natuur, mooie landschappen. Buiten een uitzonderlijke tegenligger niets van leven te bespeuren, tot we in Kalbarri toekwamen. In de late namiddag hebben we daar de cliffen gaan bezoeken. T zag er allemaal zeer mooi uit, zeker ook toen de zon onderging aan het einde van de horizon plat in zee. Wel voor de eerste keer( en niet de laatste) onaangenaam kennis gemaakt met de kutvliegen die je helemaal gek maken en met 10-tallen tegelijk op jer rug komen zitten en in je neus,oren of zelfs ogen willen zitten. S avonds in een hostel geslapen (zou ons enigste bedje zijn in 11 nachten).
16/4/08 vertrek roadttrip westkust Perth to Broome
Eindelijk was het dan zover, na 3(!) maand in Perth te blijven hamgen en 2.5 maand gewerkt te hebben. Back to travelstyles, en ik had er enorm veel zin in. De avond voordien had ik natuurlijk nog met vriendinnen Britt en Clara een stapke gaan zetten naar de Hip-e club bij wijze van stevig afscheid. De ambi zat er goed in, de drank evenredig. Naar t einde dtoe was Britt op t idee gekomen van een fles van achter de bar weg te graaien. Ze plaatste die dan aan onze voeten onderaan de bar en we bleven even een cola bestellen. Maar toen we even later deze terug wouden nemen was die verdwenen. Een gepikte fles die vliegensvlug weer van ons teruggepikt werd, veel te veel backpackers hier! Maar eigenlijk goed want we waren toch al goe patat. Maar dus smorgens wij( ik en travelmate Jeroen van holland) vertrokken, eerst ons autootje gaan afhalen. Een hyundae accent, nieuw model, in blitz celica-rood, met vitessen(trekt beter op) en airco off course. Na wat inkopen gedaan te hebben reden we door naar Lancelin, een plaats waar er wat golfkes zouden moeten zijn en dus misschien surfgelegenheid. Maar eens toegekomen na 100 km bleek dit een echt shithole te zijn. Niks te beleven, amper winkels dus zeker geen boardverhuur, en het strand stonk en de golven moest je erg goed zoeken. De planning werd dus al meteen gewijzigd en we besloten door te rijden naar de volgende stop, Cervantes bij the Pinnacles desert. Op de kaart leek het vrij eenvoudig om terug op de highway te geraken. Toch opeens ging de weg waarop we reden over in een gravelweg,(rode kiezelsteentjes en veel stof) We begrepen het niet maar met onze kaart vonden we ook niet direct een betere weg. Dan maar blijven volgen. Deze baan ging golvend op en neer altijd rechtdoor, voorbij kangoeroe kadavers, waar soms roofvogels op zaten om hun maag te vullen. Jeroen meende ook zelfs een slang te hebben zien liggen. Maar onze goede stemming slaagde om na een half uur door te rijden en niets tegen te komen. In ons hoofd overweegde we al om onze tent langs de kant neer te zetten indien nodig want de avond was in zicht. Maar dan plots na 45 minuten bereikten we opeens weer de verharde weg met de kruising met de Highway. Oef, opgelucht. We stonden daar even stil, namen een paar fotos en kwam daar plots een vrij geschifte aussielocal ingedraaid die opeens op zijn rem stond en met de spiegel van zijn Falcon net die van de onze raakte met het slippen.... G'day mate! how're doing? Die kerel wou gewoon klapke doen want was denk ik ni gewoon veel volk hier( en zeker geen toeristen) te zien. Een echte farmer, met een pint tussen zijn benen achter t stuur. Wel heel vriendelijke gast, maar hij had toch al een beetje te veel in de zon gelopen in zijn leven want een beetje vijs los. Maar goed terug op de verharde baan kwamen we tegen donker aan in Cervantes, alweer een boeregat. In de enigste taverne die daar was (de enige in een straal van 100km) zijn we dan gaan chillen. Aan de toog bikini-bediening, halloo, en voor de toog natuurlijk 99 procent boere-aussies, jong en oud. Nadien de auto geparkeerd vlak voor de duinen met uitzicht op zee en in auto blijven pitten. S nachts is er nog een zwaar onweer overgekomen.
ik was eigenlijk nog niet uitgeschreven in mijn vorig bericht maar mijn internetkrediet was op. Maar t'einde van Perth komt dus in zicht, nu nog maar week en half werken en onmiddelijk nadien, de 16e april vertrekken met de hire car terug naar t warme weer want t is hier nu nog maar 25 graden overdag, een beetje te fris naar mijn aussienormen. Eerst wel nog wa administratieve en organisatorische rompslomp in orde brengen. Zo moet ik dringend paar nieuwe lenzen vinden, moeten we aan een tent zien te geraken en moet ik tot slot mijn taxback aanvragen. Die taxback zou volgens mijn berkeningen toch goed moeten zijn voor een 1000 dollar en daar reken ik op. Ik kan ook alvast vertellen dat mijn voorlaatste stap in mijn travel geboekt is, met name de Fiji-islands. Ik vlieg daar naartoe uit Sydney de 2e mei, voor 8 dagen. Dit moet zo wat de kers op de taart van mijn travel worden. Ik kon kiezen om naar Alice Springs en Uluru te gaan met een trip en dat zou mij 1000 dollar kosten voor week. Nu Fiji gaat mij een 1500 kosten voor 8 dagen maar voor mij was de keuze rap gemaakt. Lekker relaxen dus op schitterende stranden, en rondom coralen in een azuurblauwe oceaan. Ik heb een Island-hop trip geboekt genaamd de lazy-threesome, een tourachtig gebeuren samen met andere same-minded people (backpackers, jeugd). Met een boot verkennen we het eilandengebied. Vertrek uit hoofdeiland Nadi en we brengen bezoek aan 3 eilanden waar we zaalig gaan niksdoen, behalve snorkelen, zonnen en drinken dan. Slapen in dorms beetje gelijk hostels. Alles behalve drank in de prijs. Dit is 5 nachten en 6 dagen. Waarschijnlijk zit daar ook het Bounty Island bij. Op de 6e dag heb ik als special aangevraagd om mij te droppen op Beachcomber Island, het Party island van Fiji waar ik nog een nacht verblijf en nadien waarschijnlijk met een onaangename kater vertrek naar Nadi om mijn vlucht terug te nemen. Vele mooie vooruitzichten dus, vooruitzichten die mij in mijn laatste dagen werk motiveren en ook de reden zijn waarom ik hier werk.
De laatste tijd vliegt de tijd letterlijk voorbij. Mijn bioritme is helemaal aangepast aan Perth en het full time werken. ik begin hier dus al een echt semi-ingeburgerd leventje te leiden met een vast patroon. Toch een bondige schets van het leven hier en de hoogtepunten die mij te binnen schieten. T weer is nog altijd even schitterend geweest, op een dag veel regen na. Nu is t wel stilletjesaan herfst hier. Het uur is omgeschakeld, in belgie denk ik ook waardoor dat het tijdverschil eigenaardig van 8 naar 6 terugloopt. Op mijn werk (Belgian Beer Cafe) ook alles in de poket. Duvel maakt nog altijd recordomzetten eheh. De Aussies doemen nog altijd massaal op op vrijdag om hun met puur belgisch heilig water te zuiveren. ook al regelmatiger incidenten (lees fights) gespot die telkens eindigen met de bouncers dat de relschoppers clean naar buiten borstelen. Moet ongetwijfeld ook iets met de miners te doen hebben, Goudmijnen enzo in Calgoorlie en die gasten verdienen daar bakken geld. 2000 dollar de week is geen uitzondering. Die komen dan in hun vrije week met hunne poen naar Perth. De mining in de streek is ook verantwoordelijk voor de boomende groei van Perth. de stad kent volkstoename van 2 procent ltste jaar alleen. Op residentieel gebied kunnen ze dus ni volgen en dus prijzen van accomodatie pijlen dus de hoogte in. Voor zover een kleine schets ook van de situatie in Perth. Maar t werk dus op cruisecontrol. Ik voel me daar al vertrouwd met alles (maar wat wilt ge nu in een belgische sfeer ). Ondertussen wel al 2 collegas buitengekegeld. ene had drank uit de stoch zitten pikken. Den andere, een hollandse maat, had genoeg van de korte houding van een der managers in een kwestie over vergeten naambadge. k kan hem begrijpen. Maar gelukkig zijn de andere managers wel ok, no worries. maar ben toch blij dat ik nog 2 weekskes in 6e versnelling ga doorfakken en ik dan terug wa kan reizen. Buiten t werk tot voor kort veel opgetrokken met den Jim. Hier ook een resto met Franse eigenaars leren kennen. Leuke boel en toffe mensen. Den Jim werkt daar nu ook 2 avonden, maar in zijn eigen woorden is de service daar "a little bit the mess", Wa we helemaal ni kunnen zeggen van de service op mijn werk. A Af en toe ga k natuurlijk ook nog een stapke zetten in northbridge, alhoewel dat het me wat minder aanspreekt hier natot nu al 7-8 weken dezelfde keten te doen. Heb wel gehoord van een rave laatst weekend in de buurt. Mijn collegas gingen. Ik was aan t fakken en nadien heb ik geen vervoer meer gevonden om er naartoe te gaan. Maar da zou wel nog eens een zotte ervaring zijn. Volgende weekend is er weer een dus wie weet ben k van de partij. Voorts Britt is Britt toegekomen. Hollands meisje dat tijdje met mij op oostkust heeft gereisd. Zij kwam van Nieuw-Zeeland en is nu ook aan t werk in een resto in perth. In de hostel dan ook natuurlijk wa meer mensen leren kennen. Ik ben hier dan ook een longterm stayer en is nu beetje mijn home geworden. Ook Japaneeskes leren kennen en dat is een primeur in aussie voor mij denk ik. Zeer leuke mensen toegegeven. Maar ook Ieren, Duitses, Zwitser,engelsen en hollanders beter leren kennen. Met een Hollander, de Jeroen vertrek ik de 16e mei met onze huurwagen (een getzke/accent of yaris) naar Broome in 10-11 dagen. dikke 3000km met tussenin tal van hotspots. onderweg in tentje/auto maffen. Surfke ook doen en dus terug op naar de tropen, Broome. k kijk er naar uit.
Na 2 weken hier een volgende update uit Perth city. Veel heb ik nu eigenlijk niet te vertellen aangezien alles hier wat in een vast patroon zit. Werken, eten, slapen, op mijn vrije dagen naar t strand en/of naar de gratis fitness, wat gaan drinken... Ik heb ondertussen wel iedereen zien vertrekken (van de Belgische maten). De Stijn van Leuven is na een blitzbezoek van een maand in australia teruggevlogen. Den Tom is ook vertrokken, met den trein dwars van west naar oost in 4 dagen. Vanuit Sydney ging hij dan 3 weekskes Nieuw-Zeeland aandoen (hij moet daar nu dus zitten) en dan is t voor hem tijd om terug te keren. Gunther vervolgens is hier een kleine week geleden vertrokken, met een trip van Perth naar Broome. Vandaaruit gaat hij naar Darwin, van Darwin door t midden (Alice Springs) naar Adelaide. Die zie ik dus ook niet meer terug in Aussie. Blijf ik hier dus over, want Robin is nog altijd aan t fakkemans uiteraard want de centjes zijn nodig. Ik mag ni klagen, mijn 3e week en nu mijn 4e heb ik 45u in de week gekregen wat goed is. Maar de eerste 2 dus maar 30 en volgende week wegens Pasen(Easter) vrijdag, zondag en maandag gesloten en ik heb maar 22 uren. Ben dus weer op zoek naar aanvullend werk. Ik heb misschien kans om podia enzo te gaan opzetten voor concerten (via een vriend). Een andere gast die werkt bij callcenter (ga ik ook eens navragen), een andere mogelijkheid is flexistaff, interimkantoor voor hospitality. Voorts op t werk alles dik ok. Ik kom regelmatig belgen tegen (en ook hollanders) en is altijd leuk voor beide kanten om nederlands te klappen. Krijg ik ook regelmatig fooi van. Zo ben ik hier een belgische piloot die met emirates vliegt en in dubai woont tegengekomen. Ook belgische zakenmensen op zakenreis (goeie fooi) . Ik raad de mensen ook nog altijd Duvel aan, die hun omzet in Australia gaat verdubbelen denk ik . Trouwens hier hebben ze flessen van 750 ml duvel, nooit gezien. En ze hebben hier ook Nobilis, een champagne-achtige fles van stella met bier van 7 procent in, voor een belg onbekend. Heb mijn eerste ambetante zatte klant ook tegengekomen, echte asshole. Ik probeerde hem te negeren dan, dan voelde hij zich beledigt omdat ik zogezegd wegliep en zei dat hij met manager ging praten, haha. heeft dat dus gedaan maar bier heeft hij zeker niet meer gekregen. Op t werk kom ik met de meeste goed overeen, er zijn dus wel 2 mensen die mij minder goed liggen ( die mij niet zo graag hebben) maar ja dat hebt ge overal spijttiggenoeg maar t valt goe mee. Ik trek nu veel op met de Jim, ne fransman uit de Alpen ( onder les 2 Alpes). Toffe gast, snowboarder en ge moogt er dus zeker van zijn dat ik diene eens ga bezoeken wanneer hij terug thuis is ( lees: met hem de bergen onveilig ga maken). Misschien ga ik met Pasen naar Lancelin of margaret river 2 daagjes om te gaan surfen (goeie waves). Heel de westkust hier en dus ook lancelin en Perth is trouwens ideaal om te wind- en kitesurfen vanwege de regelmatige namiddag zeebries die opsteekt. Voor de rest eigenlijk geen groot nieuws. Ben hier kleine twee weken geleden wel voor mijn eerste keer ziekjes geworden. Ineens keelpijn en ik dacht dat het van de airco kwam. Maar t ging niet over en ik kreeg precies koorts. Pastillen hielpen niet en de derde dag voelde ik mij echt ellendig dus naar de dokter want ik wist dat het goed fout zat (slikken en praten alles deed pijn). Schandalig wat die hietr vragen in t weekend, 85 dollar en ik heb ocharme 5 min bij die pee gezeten. Maar ja wat moet ge doen als ge weet dat ge antibiotica nodig hebt en dat alleen op voorschrift is. Hij zij me dat ik juiste keuze gemaakt had want zonder ging dit niet goed genezen (bacteriele infectie op keel, streptokokken ofzoiets). Dus heb ik 12 dagen aan de pillen gezeten, na 3e dag was ik weer de oude. Heb ook ziek gaan werken want ik had de poen nodig, natuurlijk zweaar op de afebrillen en dafalgannen. Ik kon in t begin zelfs geen pintjes meer kappen gelijk en echte Belg en dus was ik maar al te blij dat het gauw weer voorbij was . Mijn plannen voor na het werken (binnen 4 weken wijzigen ook voortdurend). Fiji is voorlopig wel een blijver maar dat is maar 1 week. Nu heb ik door dat het binnen een maand overal koud wordt in zuidelijk deel van Aussie en dus niet ideaal want wij zijn dat niet meer gewoon. Rustig surfen op bondi in Sydney zal dus wat te fris worden. Hier in perth en eronder wordt het ook gevoelig kouder. Misschien ga ik dus wel in de plaats naar Broome, in t noorden vant Westen (tropisch) waar het regenseizoen dan juist voorbij is, ahoi! Maar niks ligt vast en alles is mogelijk. Ik hou jullie op de hoogte, beste lezertjes. Dikke kus en tot de volgende keer alweer!
heey beste lezers aan het thuisfront! heb nog eens de moed bijeengeschraapt om mijn blog wat aan te vullen, en dit in een snikhete computerkamer (40graden) want geen airco... ...Ik krijg er dus een gratis douche bij. Mijn laatste update dateert van de 19e feb. Die dag heb ik dus mijn RSA(responsible service of alcohol) cursus gehad en nog wat andere blabla. Terug naar school gaan, haha, was al lang geleden. Maar bon alles werd betaald door mijn werkgever dus dat spaarde mij al 70 dollar uit. Woensdag stond er een opleiding voor de blue card op het programma ( veiligheidscursus om te mogen werken in bouw) maar heb dat maar afgeblazen wegens onnodige kosten aangezien ik al in de hospitality begin en daarin wil blijven werken. Donderdag 21 feb dan mijn eerste werkdag. Beetje stress, wat normaal is voor u eerste werdag, maar van als ik aankwam om 16u was alles dik in orde. Ik kreeg eerst een rondleiding, vervolgens legde ze mij een heleboel uit en nadien mocht ik op t gemakske beginnen met wat drank en eten weg te brengen en glazen te ruimen. Kortom, men hield zich wel bezig met een soort van opleiding en ik werd dus niet aan mijn lot overgelaten. De collega's en de sfeer ertussen is ook dik in orde. Mijn eerste dag werkte ik tot sluiting (12u) wat in principe 12u30 was. Nadien bleef iedereen nog wat plakken met een gratis stella of twee. Vrijdag stond dan de drukste dag op het programma. Alle aussies eindigen hun werkweek en komen pinten pakken . Alle stoelen aan de kant dus en plaats maken voor de volkstoeloop die rond 17u op gan getrokken werd. Over het algemeen was er dus maar een klein deel van het restaurant open en werd er vooral bier en frietjes in puntzak met belgische mayonaise besteld. Echt wel druk druk druk, maar de tijd vloog wel voorbij. Weer heb ik tot sluiting gewerkt en nadien heb ik Tom, Gunther, Vincent en Jim opgezocht die in Northbridge (de uitgaansbuurt) aan het feesten waren. Met hen dus nog naar een keet afgezakt, kwestie van mijn drinkgeld letterlijk te kunnen opdrinken. Voor de Lamoot, Bramme en de Stijntjes thuis: Ze kennen hier ook wel vette house/minimal/progressive music en heb hier dus een goe shakeske afgestoken in de "club Open". Om zessen in mijne nest en om 9u30 er terug al uit want ik moest uitchekken in de billabong backpackers want die zat volboekt en ik ging naar de YHA verhuizen. Met veel slaaptekort mijne zak gemaakt en in de snikhete zon met 30 kilo beginnen stappen, er zijn wel leukere dingen om te doen op die moment (slapen bijvoorbeeld). Eens aangekomen in de YHA stond er mij nog een leuke verassing te wachten. Ik kon namelijk niet in mijn kamer voor 13u dus snel nog wat slaap inhalen voor mijn volgende werkshift zat er niet meer in. Dan maar wat op de ligstoel naast het zwembad gaan crashen. Van 15u tot sluiting ik dus weer fakkemans. We waren zaterdagavond en de volgende morgend zouden Tom en Stijn (ook Belg, vriend van Tom) vertrekken voor een week in noordelijke richting om de westkust te verkennen (the pinnacles, Monkey Mia, Shark BAy, Shell Beach en Exmouth met de omringende koraalriffen) Allemaal stuff die ik binnen kleine 2 maand nog gepland heb. Trouwens die Stijn kwam met Tom toe uit Tasmanie en zijn rugzak/valies was er niet in Perth. Drama drama dus en we vreesden al voor het ergst, zij het wel dat hij (toevallig) een bagageverzekering had genomen. Maar alles goed want na 3 dagen waren zijn spullen er dan toch. En wij die al zo veel vliegers hebben genomen hebben dit nog ni eens meegemaakt, zo zie je maar. Maar goed laatste avond (voor een dikke week) dat Tom in Perth is dus was ik verplicht om nog wa pinten te gaan drinken met hem dus zijn we naar "the Shed" geweest en nadien naar "the Rise". Ik was echter ni in form want het werk en de vorige nacht lagen op mijn maag dus was het geen lange en wilde nacht. Zondag stond er aanvankelijk geen werkshift op t programma, maar ze belden mij plots op en heb natuurlijk ja gezegd en om 16u begonnen, weer tot sluiting. Wanneer ik Donderdag begonnen ben had ik namelijk gezegd dat ik meer uren wou, en ze zij dat ze er mij ook meer zou geven binnen twee weken want de rooster van komende week was al gemaakt. Maar ondertussen als er extra werk vrijkomt gingen ze mij dus wel opbellen. Probleem van een 2e job te zoeken dus ook meteen opgelost want ik zou zicht hebben op een 50 tal uur de week zoals ik gevraagd heb. Ik verdien hier trouwens goed... in de week 19 dollar per uur, op vrijdag 20.5 en in t weekend 22.5 per uur. En hier gaat maar 25 procent tax af, bovendien kan ik als ik lange dan 6 mnd in Aussie verblijf een taxback aanvragen waardoor ik 12 van de 25 procent terugvorder. Bovendien tel ik er nog niet eens de tips bij. Ik verdien hier dus goed . Het is ook wel leuk om de enigste belg in het Begian Beer cafe te zijn. Ik weet hier meer over de bieren dan de collega's. Soms vragen klanten mij ook waar ik vandaan kom omdat ze mijn engels accent horen. Heb hier dus ook al met paar belgen en hollanders zitten zeveren. Maar nog veel leuker is wanneer ze mij vragen wat een goed bier is. Ik vertel hen dan dat ik van Belgie ben en dat mijn favotiete bier Duvel is. Heb dit al een paar keer gedaan en alleen positieve reacties nadien gekregen....Ik maak er hier echte duveldrinkers van! Maandag had ik een korte shift van 12u smiddags tot 18u savonds maar dit keer was het een beetje saai wegens te kalm en soms echt geen werk voorhanden hebben. Ben dan ook een half uur eerder gestopt. Dinsdag en woensdag waren mijn vrije dagen. Heb er van geprofiteerd om een nieuwe digitale camera aan te schaffen. Na 2 weken zonder begon het echt te pikken en alhoewel ik er ni echt het geld voor had kon ik het mij niet laten. Fotos kunnen trekken is hier veel te belangrijk. En de prijs viel ook mee: een Olympus 8.0 megapixel met 5 maal optische zoom voor 188 dollar wat een 150 euro moet zijn, koopje dus. Voorts ben ik gaan fitnessen, volledig gratis via de YHA hostel, in een professionele fitnessclub op 5 min stappen van de hostel. S avonds zijn we( de franse vrienden/vriendinnen+Tobias+Jim) vanuit de billabong met een partybuske naar de hipp-e club gegaan waar het backpackers night is. D.w.z. gratis busdienst, entree, 2 gratis drankskes en gratis hotdog, dus gratis gratis en gratis. Daar moet je dus gebruik van maken. Goed geamuseerd en enkele fotos staan dan ook op mijn space (http://larobba.spaces.live.com). Woensdag opnieuw naar de fitness, en s avonds naar de billabong backpackers afgezakt waar we een beachvolleyballeke gedaan hebben. Dat was wel zweten gelijk een bison, want het was om 8u savonds nog altijd snikheet. Na al dat gesport hebben we afgeloten met een klein bbq-ke.
van t weekend mij beetje kalm gehouden, buiten de vrijdag dan. Met mijn franse maten die ik hier heb leren kennen zijn we vrijdag naar Club Deen geweest.... voor een uurke want om 2u ging het kot al dicht. Nadien ben ik met mijn roommates die daar ook aan t feesten waren doorgezakt naar de club rise, het dance/houst/techno kot bij uitstek, waar een duitse dj aan t draaien was. Maar daar in volle form aan het dansen, en plots mijn fotocamera kwijtgespeeld. Uit mijn zak gevallen op grond en gepikt, of gewoon uit mijn zak gepikt. stom,stom, maar er stonden gelukkig maar weinig fotos op die ik nog niet had. Maar wel dus camera kwijt, terwijl ik in een financieel dieptepunt zit en dus geen geld heb voor een nieuwe te kopen. Zaterdag vervolgens ni veel uitgestoken, als ook zondag. Zondag wel eens Fremantle gaan verkennen, hier 30km verderop. Rustig stadje aan een grote haven. Ben daar dan even het army museum gaan bezoeken. Nadien wou ik nog het maritiem museum binnengaan (hebben daar ook duikbootrondleidingen) maar was 12 dollar en de duikbootrondleiding volboekt. Dan maar een pintje gedronken op een terassje samen met paar zwitsers die ik daar tegen het lijf gelopen was.Er werd daar ook live country-achtige en retro muziek gespeeld. Maandag heb ik de bus opgesprongen naar Scareborough beach welke samen met Cotesloe de twee beste stranden rond Perth zijn. Het witte strand en de oceaan die van lichtblauw naar donkerblauw schakeert geven een echt tropisch gevoel. de golven waren niet echt super om te golfsurfen die dag. Er stond wel een hele strakke wind (5-6 beaufort schat ik) en er waren dan ook enkele kitesurfers aan het werk. In de namiddag ook 2 windsurfers, wat mij natuurlijk deed likkebaarden. Ik stond er bij en keek er naar. Ik wou ook, maar heb geen geld en geen materiaal. Ik heb die mannen dan wel gevraagd of ze het hier verhuurden, maar dat bleek niet zo te zijn. Enkel op de Swan river weet ik dat ik materiaal kan huren. 50 dollar per uur of 160 voor de hele dag. Goed om later eens te doen, wanneer ik wat centjes bijeen heb gewerkt. Vandaag (dinsdag) heb ik mijn opleiding voor mijn job als ober in het Belgian Beer Cafe. Maar ze kunnen mij enkel 30 uur werk geven dus ben nog op op zoek naar aanvullende job. hopelijk komt alles op zijn pootjes en vind ik snel ook een tweede job. Ik hou jullie vast en zeker op de hoogte! ciao...
Er is nu al een week verlopen sinds ik in Perth ben toegekomen, dus een kleine update. Mijn eerste volledige dag, vorige week vrijdag, ben ik onmiddelijk t stad gaan verkennen en cv's gaan binnenbrengen. Eerst een kijkje gaan nemen naar de Bells tower, aan de Swan river. Nadien met de ferry over de rivier. Daar was een zeilclub en ik wou weten of ze ook windsurfmateriaal verhuurden want er stond hier aardig wat wind. Dat was net het geval, maar heb wel een adres gekregen waar ze het waarschijnlijk wel doen, maar dat is voor later. Vandaag oa. in het Belgian Beer cafe gesolliciteerd. S avonds ben ik een stapke gaan zetten met de mannen van mijn kamer, samen met nog een paar alternatieve aussies ( piercings in de tong en andere plaatsen en metal t-shirt aan). Perth is in vergelijking met Melbourne en Sydney veel rustiger, relaxed en mensen zijn dus ook vriendelijker. Maar dat wil niet zeggen dat het nachtleven relaxer en minder is, integendeel. Onze hostel ligt niet ver van northbridge, waar het merendeel van de clubs en bars gevestigd zijn. Overal dan ook lange lines om binnen te geraken. Zaterdag heb mij dus grotendeels beziggehouden met recupereren. Ik heb zaterdag ook van hostel moeten switchen want de billabongs was volboekt en ik had maar 2 nachten betaald. Ik ben dan maar naar de shiralee backpackers gegaan, op goed geluk. Dit is een kleinere hostel, eerder een groot huis met kamers. prijs is evenveel,25 dollar de nacht maar qua extras en service ver onder t peil dat ik verwacht. Trage computers die worden afgesloten om 10u, mag geen eigen drank meenemen in de hostel, dvdlezer is stuk, geen zwembad, whirlpool is er maar je mag er niet in, en oude toiletinfra. Maar bon we hebben een dak boven de kop. Dus s avonds ik terug op de lappen want in de hostel was er sowieso ni veel te beleven. Deze nacht was ik alleen op de lappen. Heb dan ook meer kennisgemaakt met locals en andere toeristen dan de vorige nacht en ben in een tent of 4 binnengeweest. van livebands in een irish pub tot progressive, house , drum and bass en harddance. Voorts heb ik me vernamelijk beziggehouden met het zoeken naar shared accomodation (moeilijk te vinden wegens veel backpackers hier) en nog maar eens werk. Dinsdag had ik dan een interview in het Belgian Beer cafe, en dat is goed verlopen. Gisteren heeft ze me gebeld en ik ga de 19e op opleiding (gratis rsa cursus) en de 21e kan ik beginnen. Daar ben ik uiteraard zeer blij mee. Ze garandeerd mij 30u werk,wat ik evenwel te weinig vind, dus ben ik momenteel op zoek naar nog iets extra. Misschien kan ik met een scooter pizzas gaan afleveren voor domino's (wacht nog op antwoord), en heb mij op de lijst gezet voor smorgens laundrywerk te doen in de hostel voor gratis accomodatie. Ben afgelopen week ook nog 2 keer naar het cotesloe strand geweest, het favoriete stran van wijlen Heath ledger by the way (acteur, afkomstig van Perth). Leuk ogende badplaats met zeer vlakke indische oceaan. Het is hier afgelopen dagen ook zeer warm geweest, een 5-tal dagen lang was het hier tussen de 36 en 38 graden, wat er wel wat over is voor mij. Nu is het gelukkig maar een kleine 30. Nu kom ik net van het museum van West-Australie, kwestie van de cultuur wat op peil te houden. Typische onderwerpen kwamen er aan bod zoals natuur met de fauna en flora, cultuur met de kolonisatie en aboriginals, mineralen, prehistorie en het heelal met meteorietstenen.
tot de volgende update next week
btw enekele typische aussieuitspraken leuk om te weten:
Good on ya ... dat is goed van u, goed gedaan where are you after... wat hebt ge nodig, waarnaar ben je opzoek How are you doing...not so bad ... hoe gaat het...ni slecht G'day mate .... goeiedag en natuurlijk de klassieker: No worries ... geen probleem, goed goed,
donderdag de 7e stond mijn vlucht naar Perth gepland. Spullen bijeen zoeken en zakje maken dus. Tegen de middag is Tom ook trug aangekomen na 2 weken weg te zijn geweest (Sydney,Alice springs, uluru en dan down via Coober Pedy naar Adelaide). Van Adelaide was hij dan met 2 gasten met een Wicked campervan de great ocean road afgereden terug nr Melbourne. Beetje bijgepraat bij een hapje en een drankje, maar veel tijd was er niet want om 8u40 vertrok mijn vlucht al. Ik ben zelfs langer dan gepland blijven hangen en zo nog in tijdsnood gekomen. De skybus die ik gepland had te nemen heb ik maar laten vallen(ging te lang duren) en ben dan maar een taxi ingejumpt. Onderhandelen over de prijs zoals we snachts altijd doen ging dit keer niet. it s busy hours, must make money now. uiteindelijk heeft hij wel 5 min voor de airport zijne meter afgezet, waardooor ik toch 5 dollar korting kreeg. Maar heeft mij nog 45 gekost, prijzig, maar ik was wel op tijd. Dus met Jetstar(de goedkoopste) naar perth. vlucht van 4uur en kleine 3600 km. Er was geen gratis eten voorzien en er was ook geen film of tv. basic, maar daar zitten we ni mee in. tegen een 11u plaatselijke tijd was k er dan (klok 2 uur terugdraaien o.w.v daylightsavings hier). Hop naar perth dus. de eerste keer trouwens dat ik mij echt oncomfortabel voelde in een vliegtuig. Bij t landen ging de airbus a320 in schokskes naar beneden. niks abnormaal, maar ineens begon het ook serieus in horizontale richting te schudden. Ik zag echt de stoelen voor mij zo van links naar rechts gaan. Shiiit, dacht ik, en op datzelfde moment begon de gast naast mij (ene van Israel) tegen mij: "this is not normal man, something is wrong!" Ik probeerde dat allemaal uit mijn gedachten te zetten en antwoorde hem: " chill down man, it s all right, just a cheap (so bad) plane" Uiteindelijk kwam t vliegtuig toch tegen de grond met een onzachte smak en de motoren in fast rewind. I have survived this hell of a landing, so I was F***ing happy. Van de luchthaven naar de Billabong backpackers resort met de skybus. 15 dollars, ma toen ik aankwam had ik nog altijd ni betaald en diene gast had het echt ni door. Ik stond daar dan em keek hem aan en hij verstond het nog ni. Yes, you havealready paid it s allright. Ikke niks ni meer gelost en t gewoom afgebolt, hehe. Ne mens mag ook ne keer geluk hebben, nietwaar .In de hostel dan, nog geen 2 minuten in mijn kamer van 4 pers., of er kwam al ne gast mij zeggen dat ik naar de pool moest komen . De roommates zaten daar pinten te heisen en ze wouden mij leren kennen. Toffe boel dus en daar kon ik natuurlijk moeilijk neen tegen zeggen. de mannen en grieten waren hoofdzakelijk van Engeland en Ierland, en ja ook een Zwitser.
Tijd voor een update. Verdomme wel even balen want ik hda hier juist al heel deze tekst geschreven en ineens door op een stomme toets te drukken alles weg. half uur tippen verdwenen dus ik ga nu wa beknopter verslag maken. De auto is dus verkocht, 900 dollar, goeie prijs voor auto zonder papieren,rego en roadworthy en met boetes. T was dan ook een beetje een simpele aussiekerel dat hem gekocht heeft. Wij er van af, probleem weg. Tijd voor andere zaken en dus ben ik nog eens na 2 weken met mijn luie kont op t strand gaan liggen, in St Kilda. Daar met Britt afgesproken. We hebben dan ook besloten om samen de Great Ocean road te doen voor ik donderdag vertrek naar Perth. Zo gezegd zo gedaan, autootje gehuurd, hyundae getz,36 dollar per dag. Woensdag dus vroeg uit de veren, 7u s morgens(auw,ni meer gewoon, moe!). Er ging ook een vriendin van Britt mee, Jericho, een amerikaanse. T weer zat wel ni mee, t was dreigend en regelmatig regen maar we moesten de Great Ocean road en de twaal apostelen gedaan hebben. Zelfs in dit weer was het een indrukwekkend zicht. Er staan er trouwens nog maar een 8-tal recht. 2 weken terug is er nog eenjt naar beneden gekegeld.Ook de aanpalende gorge gaan bezoeken. Nadien naar pittoresk dorpje Lorne gereden voorbij enkele lookouts op de prachtige weg langs de oceaan. In de baai kwamen er daar lage golfjes perfect ingerold en lagen er enkele surfer in het water, wij dus watertanden maar niks aan te doen geen tijd om mee te doen. Iets gaan drinken en dan door naar de Eskine falls verderop. Beetje verkeerd gereden en langs onverharde wegen in de middle of nowhere er uiteindelijk toch geraakt. Best de moeite, ook in de gietende regen, om de 38m hoge watervallen, omgeven van regenwoudachtig landschap, te bewonderen . Nadien door want t was al laat. Drukke dag geweest maar ondanks het weer zeer geslaagd. Diezefde woensdag is Gunther samen met fransman Vincent vertrokken naar Tassie, Tasmania
De sombere wolken in mijn hoofd zijn helemaal verdreven en hebben plaatsemaakt voor een blauwe hemel. Alles komt weer op zijn pootjes, of dat gevoel heb ik toch. Beetje uitleg. Vooral, de auto is verkocht. Was een lastig geval, maar is toch al na de eerste kerels die er naar kwamen kijken verkocht geraakt. Ik moet er wel bij zeggen dat er voorafgaand wel redelijk wat tijd is ingekropen, zoals naar garages en government gaan met advies, advertenties plaatsen op t internet en een advertentie afdrukken om op te hangen in de verschillende hostels. Eerlijk gezegd is het meeste van dit werk door mij gedaan, want Tom is vertrokken naar sydney,Alice springs en Adelaide dus liet hij mij niet veel keus. Maar soit, da heb ik dus goed opgelost al zeg ik het zelf. Vervolgens vertrekt Georgie, die het huis huurt waar wij nu verblijven, naar Afrika en is er iemand anders, Carlie, ingetrokken. Ze is hier al een week ofzo en met haar is het van goed naar kwaad naar erger gegaan. Een beetje een labiele, serieuse moodswings en een speciaal geval (biseksueel en artistiek en afgekickt met een programma van alcohol en drugs). Die probeert hier nu wa t baaske te spelen en zo wat de zaken naar haar hand te zetten. Ze krijgt het dus in haar hoofd om haar neef hier ook te laten intrekken , en nog iemand anders en ze vond ons (gunther, vincent en ik) verblijf er dan te veel aan omdat het te crowdy en rumoerig ging zijn. Dikke bullshit want wij hadden gedacht van hier tot eind februari te kunnen zitten. dus wij proberen ons aan te passen niks aan te doen. Ma neem niet weg dat ze te veel noten op haar zang heeft. Tot gisteren bleef ze maar vragen wanneer we zouden vertrekken( wann onze vlucht zou vertrekken). Nu zijn we te weten gekomen van Georgie dat die bitch van een Carlie nog ni eens eigenaar is en dat die serieus haar doemp mag inhouden. Maar anyway dit is wel de aanleiding voor mij geweest om mijn definitief voor mijn volgend doel te kiezen. Vertrek naar perth. Het werkzoeken was tot dusver niet echt succesvol geweest en nu ik het hier op termijn moet afbollen ligt de keus voordehand. Direct naar Perth, nieuwe plaats (na nu alreeds 3 weken Melbourne), nieuw begin, nieuwe boost van energie om daar dan voor 2 maandjes te werken. Bovendien is iedereen hier aan t vertrekken. De Gunther en Vincent vertrekken woe naar tasmania voor tien dagen, Tom die vertrekt ook naar daar, Lea is daar al, anderen gaan naar Perth of Nieuw-Zeeland en ik vertrek dus donderdag naar Perth. Na een week of twee komen Gunther en Tom wel ook afgezakt naar Perth. Tot zo ver de plannen. Voor de rest deze week nog tussendoor de eureka tower bezocht( Uitkijkpost op 288m), zoals het een echte toerist betaamt. Heb ik trouwens al vermeld dat het hier vol mooie grieten loopt in Melbourne? Damn, het valt echt wel op. Ook veel straatartiesten, die zijn dan weer minder schoon, maar best grappig. Ge komt heir ook wa tegen in zo een grootstad, man man, man. Natuurlijk armen die u geld komen vragen (altijd heel beleeft), maar ook deftig ogende mensen die juist hetzelfde doen! Voorts af en toe een heroinehoer en veel andere geschifte mensen. Het ergste was toen gasten toen we op een terras in St Kilda zaten. 2 gasten, een half t gezicht onder t bloed, zijn voortanden gans scheef, gans gezicht opgezwollen, short en hemd bebloed. De andere lijkbleek en ook sporen van geweld. Stonden daar stijf onder den dope volgens mij, en stonden zo doodleuk een sigaret te vragen...toen we hen vroegen wat er scheelde bleek dat ze doodleuk elkaar beginnen verrot slagen zijn, en ze stonden daar als twee vrienden alsof er niets gebeurt was... nog nooit meegemaakt. Maar bon genoeg geklapt over de psychiatrie. Nu is het aftellen naar donderdag, voor een nieuw en hopelijk spannend hoofdstuk van mijn aussiereis. cya people!
Er is weeral een week voorbijgevlogen, en om eerlijk te zijn is er in die tijd ni eens veel gebeurt. Donderdag de 24e is Tom vertrokken uit Melbourne, terug naar sydney, waar hij 3 dagen bij een kennis zal verblijven en waarna hij doorreisd naar het rode hart van australie, Alice Springs en Uluru alias Ayers Rock. Mijn plan op donderdag alsook op vrijdag was simpel: resumes afgeven in restos in de hoop ergen een baantje te vinden. Intussen ben ik ook langs twee interimagentschappen langsgelopen, alletwee op een hoge verdieping van een wolkenkrabber( level 31 en 46). Het zicht vanuit de inkomhal van beide agentschappen was dan ook fenomenaal. Die receptionisten hebben een goed leven mijn gedacht! Heb daar wat papieren ingevuld. Uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat de huidige periode geen goede is om hier werk te vinden in de hospitality. De vakantie is bezig dus zijn er studenten,de aussie open is bezig dus nemen ze moeilijk backpackers aan wegens schrik om hen direct na de tennis te verliezen en nog andere redenen. Allemaal goed en wel maar dus het broodnodige jobke is er nog altijd niet. Ik probeer er zo goed en slecht als het kan mij ni te veel van aan te trekken... dus we zetten een stapke in t weekend, naar goede gewoonte, want, om eerlijk te zijn is het nachtleven in Melbourne wel goed in orde. S vrijdags in Richmond toevallig in een danscafe beland. Ge kent dat he, zo van, allee kom, we gaan eentje drinken. Natuurlijk kwam Gunther daar dan ouwe bekende tegen, Nathalie (een model uit Antwerpen en kent hij van de Fraser Islandtrip) en maakten we daar nog enkele andere vrienden dus wij niet weg voor sluitingstijd. De zaterdag is wel voor mij de betere uitgaansdag. Die avond wel wat last gehad van belachelijke buitenwippers, tot 3 keer toe mocht ik ergens ni binnen voor de onnozelste reden, dwz dus gewoon uit willekeur. moeilijk om kalm te blijven maar gelukkig zijn er clubs in overvloed. die nacht samen met mijn Belgische vriend jeffrey kennis gemaakt met de Koreaanse jeugd dat hier zit om Engels en andere zaken te leren op school. Zeer vriendelijk volk. Tegenwoordig slaap ik in de voormalige accomodatie van Tom, waar gunther ook slaapt, in Richmond (15 min tram vanuit centrum). We slapen voor de belachelijke prijs van 50 dollar de week in een veredeld garagebox, waar een dubbelbed, sofa, tv en dvd staat en nog wat nodeloze rommel. Douchen, koken en internetten kunnen we in het aanpalende huis dus dat allemaal ok. Dit is voor ons ideaal, perfecte backpackers-style: basic en spotgoedkoop. We like that! Zondag was het enige lichtpunt de mannefinale van de aussie open, Djokovic (Djoker) VS Tsonga . Gunther en ik samen met Vincent, die ook in t huiske slaapt en Fransman is, naar de finale gaan kijken op t groot scherm op Federation Square. het plein (vierkant) zat bomvol mensen die allemaal op de grond zaten en waar we nauwlijks voorbij knden lopen. De sfeer was er dus ook tiptop. Wij allemaal voor Tsonga aan t supporteren, want hij is de revelatie,de underdog en de Fransen zijn ons buren, nietwaar? Uiteindelijk won Djokovic na 4 sets . Voor mij was t tijd om huiswaarts te keren met de laatste tram want ik had wat slaap in te halen, de vrienden besloten echter om nog een duvelke (jaja den onze!) te gaan drinken in de Belgian beer Garden. De Maandag dan was t hier feestdag, alle aussies vrijaf, want de zaterdag is het Australia day geweest, de nationale feestdag.
Life in Melbourne, geen rozegeur en maneschijn meer
Nu t dagske surfen en dgske tennis achter de rug is is het tijd om orde op zaken te stellen. Aanvankelijk komt dit zoals gewoonlijk te traag op gang. De dag na de tennis, woensdag, niet veel zinnigs gedaan (of ik kan t mij nu toch al niet meer herinneren!). Donderdag moest ik uitchekken uit de hostel en ging ik in de garagebox intrekken waar Tom en Gunther voor de spotprijs van 50 dollar de week de persoon verblijven, geen kale box, maar een met dubbelbed, tv, dvd , electriciteit en zetel. Wassen en eten maken en internet konden ze binnen in het huis, want de box stond infeite in de tuin achterin. Sven had daar ook paar dagen geslapen. Uiteindelijk heel de verhuis gedaan van het centrum naar Richmond, een suburb op een 15 min met de tram. De eerste nacht was ok, maar nadien was vergadeering met de 3 meiden die het huis beheerden en besloten ze om er geen 3 personen in te laten slapen, omdat dit te krap was. Ok, no prob, wel beetje gekloot voor mij maar heb de volgende nacht gewoon in de auto op de parking naast het huis geslapen. De dag daarachter moest ik wel ander accomodatie vinden want de auto ging binnen voor controle voor de roadworthy. Uiteindelijk terug in de hostel op elizabeth street ingechekt, waar ik t was afgebolt. Dit keer wel direct voor een week geboekt (159dollar). Na twee dagen cheap ac comadatie zoeken en niet vinden (australian open) was ik blij terug een "home" te hebben. De Auto was dan weer t begin van een hoop ellende en teleurstelling. Komt erop neer dat deze roadworthy moewt zijn want hij moet nieuwe platen hebben (en de car staat zelfs ni op onze naam door ongelukkige afhandelingen bij de aankoop) Het verdict was overdreven hard. meer dan 1000 dollar kosten, en de nieuwe rego zou nog eens 700 dollar kosten... onmogelijk voor ons want we wouden er 2800 a 3000 voor krijgen. We zitten dus serieus in de put en moeten andere opties uitzoeken. De komende dagen zijn er van veel downs en af en toe een up. Eerst de ups. Vrijdag en zaterdag het nachtleven onveilig gemaakt en ons goe geamuseers. Vrijdag met een hollandse Ier en Lea, Anika en Janina (de Duitse meiden). Zaterdag met Tom, Gunther, Britt en nog 2 Belgen en Hollanders. Zaterdag was helemaal af: vette house, techno en electro. We hebben 3 verschillende clubs aangedaan. Waaronder de laatste, tegen een uur of 6 in de morgen, wanneer we heel desperate, samen met een Australier van 38 jaar, op zoek waren naar een tent dat nog open was. Komen we daar ineens in een club binnen waar alle gasten van jong naar ouder in hun bloot bovenlijf staan te dansen... We wisten onmiddelijk hoe laat het was... Talloren in de broek! jaja, we waren een heuse gaytent ingesukkeld. We hebben daar wel goed gelachen en ons tussen het publiel gemengd om een danske te doen want de music was dik oke. Ze bekeken ons een beetje raar met ons niet ontbloot bovenlijf maar die momenten daar ga ik van mijn leven nooit vergeten, dat is zeker! De downers zijn om te beginnen de auto. Dus nog eens bij afsluiten verkoop (Sven met Engels meisje, Heleen) Is er een papier opgesteld. Die Heleen verzekerde alles oke, voor de naamsoverdracht zou zij zogezegd papieren opsturen en zou dit in orde komen. We hebben echter ook nooit een dubbel gehad van verkoopscontract. Svenne vond dat ni abnormaal, ikke wel en dus nadien gevraagd voor een bewijs maar die hebben we uiteindelijk nooit ontvangen. Bon soit, de auto stond zelfs achgteraf gezien ni eens op die Heleen hare naam maar op een Russische gast, haar lief ofzo. Diene is uit het land en dus wij genaaid. Kunnen de auto ni verkopen, tenzij wachten op einde Rego (15 jan), dan laten keuren , dan nieuwe rego op. Nu zou dat ons dus 1700 dollar minimaal gaan kosten wat gewoon not done is. Er rest ons ni veel keus, na bevraging bij officiele instanties enzo. Het besluit nu is om de car te verjossen aan een wreckker, die hoogstens 1000 dollar gaat dokken volgens ons, Ofwel advertentie in de gazet, voor onze car, zonder rego waar we geen document van hebben om te bewijzen dat we eigenaar zijn, en waar we op die manier ook hoogstens 1500 dollar van gaan incasseren. Een serieus verlies van geld dus, en dit allemaal door een slordige aankoop waar we zeer naief in zijn geweest. Maar bon niks meer aan te doen nu, we moeten verder. Tweede downer is dat mijn geld hier op is . Moet dus dringend werk hebben. Dat is meteen de derde downer. Iedereen zegt dat er hier zo veel werk is, ben hier ook al 4 dagen op zoek geweest naar werk en tot op heden zonder veel resultaat. Verschillende cv's afgegeven, ook al eens een trial gedaan. Ze waren content van de trial (als waiter) , maar dag nadien hadden ze zogezegd pas door dat ik enkel 2 maanden, wat al gelogen was, kon werken, en dat was niet genoeg. Voorlopig dus nog niet aan t werk en soms is t moeilijk om de moed ni te verliezen, zeker als je hoort van andere mensen die t geluk hebben om na 20 min of na een dag direct een jobke hebben gevonden. Maar ja , we geven niet op. T plan is simpel, k blijf hier nog 4 dagen proberen, tot de 26e. Als er dan geen schot in de zaak komt bol il hem af naar Perth in t westen, en ga ik daar gewoon 2 maand werken. Het lijkt alsof dat hier in Melbourne voor mij all good things to an end komen, dus is deze plek mss gedoemd voor mij. Voor Tom ook trouwens, mede-eigenaar van de auto, en bovendien is de fiets die hij geleend had gestolen... gevolg... 1200 dollar dokken. Hij zit dus wa in zelfde schuitje. We komen er wel uit en de truuk is alles te relativeren en de positieve dingen te zien, wat ik momenteel ook doe. Dus, voor alle duidelijkheid, ik denk er niet aan om vroeger naar belgie te komen, nope, ik blijf hier nog wat hangen, zo veel is duidelijk. Tot de volgende allemaal en take care!
Na een 280 km uit bairnsdale dan finally op 13 jan aangekomen in Melbourne. De Australian open begint morgen dus t is hier druk druk druk. Plat in t centrum op elizabeth street toch een hostel met plek gevonden(eerste die we aandeden, en waar ook duitse vriendinnen verbeven. S avonds Tom, Gunther en Sven ontmoet na een kleine 3 weken. Natuurlijk veel aan elkaar te vertellen. S avonds nog een klein stapje in st kilda gedaan, dat aan de zee ligt en redelijk toeristisch is. De Maandag de 14e zijn we met zn allen met de falcon 1.5u verderop gereden waar we een surfke gingen doen. Hier beste golven van de buurt (ook plaats de mannen van de film pointbreak gepasseerd zijn). Dinsdag stond er, op de verjaardag van Sven(hip-hip-hoera), de australian open op t programma. Heel goei ervaring. Was prachtige dag en zeer toffe sfeer en heel druk. T is eerste ronde en dus t goedkoopst. Henin heeft gistern gespeeld dus geen henin voor ons. Wel eerst Bagdhatis gezien, dan beetje Nalbandian, nadien op klein terrein naar de Olivier Rochus. Klein terrein en dus ook al rap een tvcamera in de richting van u smoel. Achter mij zat peis ik zijn vrouw/lief. Maar hij kreeg daar wel regelrecht op zijn doos van een Boom van ne vent met een snoeiharde opslag. Niks voor zo een klein manneke natuurlijk en ik na ene set al weg, naar de vodafone arena om beauty Anna Ivanovic aan het werk te zien. Die deed daar goed haar best en in de tweedes set zijn Sven en Gunther me komen vergezellen.Na vlotte winst van ons Anna zijn we afgezakt naar de voor ons althans klapper van de dag, de match van landgenoot Malisse op een groundcourt tegen een of andere Rus. Het duurde wel nog even en tussendoor nog even Venus zien opwarmen met haar sparringpartner. De federer zou ook nog opdagen voor zijn opwarming maar die had uiteindelijk zijn kat gestuurd. Uiteindelijk in de vroege avond begon Malisse eraan. We zaten vanboven in de tribune omgeven door allemaal sympathieke Belgen annex backpackers. Ik was ook duidelijk ni de enigste die een Belgische vlag had meegepakt. De ambiance en de pinten zaten er goed in. Zeker toen de Malisse zijn eerste set binnenrijfde. De mannen achter ons hebben al wa tennismatchen bijgewoond en weten hoe te supporteren, net zoals andere belgen rond ons die normaal naar de voetbal gaan kijken (Brugge en Mechelen). We stonden allemaal als een blok achter de Malisse, onze eer, en toen pakte hij ook nog de tweede set op rij. 2-0. Maar toen begon de Rus in de match te komen en kreeg de Malisse (veel) weerstand. En je kent hem, begint zich rap op te smijten, fouten opstapelen en plots was de derde set voor de mister Vodka, de Rus. De vierde set was een vervolg van de derde. Malisse het vertrouwen kwijt en zijn raket naar de kloten meppen, eerst tegen zijn schoen, nadien tegen de grond. Hij gaat het nooit leren, nochthans heeft hij talent en dat weet iedereen. Dus ineens 2-2. De zon was al onder bij t begin van de 5e set. Hoe hard we ook supporterden, veel bleek het niet meer uit te maken en de game ging alsnog naar de Rus die we continu Mr Vodka of Smirnoff Ice uitjouwden. Al bij al zwarte dag voor de belgische spelers vandaag maar toch een sublieme dag en match voor ons, de supporters want we hebben er van genoten. S avonds voor de Svenne zijne verjaardag nog paar pinten gaan hijsen, eers in de Belgian Beer Cafe, nadien een een backpackersbar. Het is zijn laatste dag in Melbourne ook en ging om 2u, direct na de bar, met de bus naar t vliegveld. Hij gaat naar Alice Springs om vandaaruit zijn toer naar uluru en Kings canyon te doen. Daarachter gaat hij naar sydney en dan zijn vlucht naar Belgie. We zien hem dus niet meer weer in Australie, dus het was een speciaal afscheid.
We hadden nog een kleine 600 km te doen nu. T was zaterdag en ik had wel zin om vanavond eens beetje te feesten want om eerlijk te zijn had ik geen party meer gezien sinds nieuwjaar en zelfs op nieuwjaar was t gene vette qua muziek, remember. Dus half het idee in onze kop om in ene ruk door te cheezen naar Melbourne waar ik dan met de belgische maten zou kunnen feesten. Maar 600km hier is niet gelijk aan 600km in Europa afleggen (ge moogt ma 100, meestal maar 1 baansvak autostrade met af en toe voorbijsteekgelegenheid dus veel achter trage zakken plakken, en geregeld serieus bochtenwerk bij t passeren van een bergachtig gebied) Ma bon na 250 km halt gehouden aan Lakes entrance, een beetje gelijk onze kust. Zeer toeristisch en gericht op het familiegebeuren. Er werd daar aan kitesurf gedaan op het 90 mile beach, langste beach van Aussieland.Daar bleek evenwel geen zak te doen s avonds, misschien enen bar en dan is t al veel. Dus daar ietske gegeten en op naar de volgende plek 50km verder, Bairnsdale, ietske groter en dus ook meer te doen. Melbourne zat er niet meer in vandaag want eigenlijk te laat vertrokken uit Eden, dus gingen in Bairnsdale blijven hangen.
Jervis Bay was te zalig maar konden er niet eeuwig blijven plakken natuurlijk. De Registratie van de auto verloopt op 15 jan dus moet ik uiterlijk op die datum in Melbourne toekomen, waar de mannen nu al zitten. S avonds vertrokken en op een 120 km van Canberra, moet ergens in een dorp tussen de rocky mountains geweest zijn, gestopt. Onderweg ook even halt gehouden in de bergen waar het letterlijk pikkendonker was, en echt ongelooflijk veel sterren geteld aan de hemel. In dat dorpke waar k de naam al van kwijt ben gewoon recht in t centrum onder een boom de auto gestationeerd en spullen overgehemeld naar de frontseats om vanachter nog maar eens te kunnen maffen. S morgens daar wakkergeworden en t was opeens zeer druk rond de auto. Overal auto's, mensen die passeerden en ons zagen liggen, sommige ons zelfs begroeten hehe, best grappig. Eens in Canberra aangekomen was het snikheet en dat is al effe geleden. Die dag ging het kwik tot de 36 en dat is toch iets te veel. Canberra viel voor de rest tegen. De hoofdstad, maar daarmee is alles gezegd. Dor landschap rondom, grijze gebouwen, cool dus, en groote brede banen. Daar even de winkelstraat bezocht nadat we besloten hadden hier dan toch maar niet te overnachten maar s avonds door te rijden. Nadien richting olympisch zwembad gegaan, we haqdden namelijk een douchke nodig. Helemaal fris zijn we dan nadien terug vertrokken. Onze interesse was gevallen op het dorpje Eden. Het klonk zo mooi, en bovendien is er een killerwhale museum, ofte een Orca museum. Toen we daar dan rond 12u toekwamen had ik nood aan een glaasje. T was vrijdag dus de locals op de been... maar hier zijn we toch verschoten van die locals. Enen (dans)bar open. Wij daar naar toe. Ten eerste was t daar juist fight aan den ingang. Ten tweede zat daar volk van 17 tot 70 jaar, en iedereen poepeloere zat. Ten derde zaten er overal neig rare kwieten tussen. We wisaten ni goe wat we zagen en waar we beland waren. Is dit dan Eden, eerder het vagevuur of zoiets. Dus wij wijselijk na een drankje naar buiten voor we helemaal gek werden... De dag nadien naar dat Orca museum geweest. Interssant, T meest unieke stuk was het skelet van "old Tom", een Orca die vorige eeuw met de walvisjagers samenwerkte in de baai van Eden. Die joeg de Walvissen in de baai waar de mensen het beest konden harpoeneren. Hij trok ook regelmatig de boten van de jagers voort, met een koor dat hij tussen zijn tanden klemde, waardoor je ook kon zien dat zijn voorste tanden door de jaren heen helemaal waren afgesleten.
een goede 3 maand nadat ik samen met Sven vanuit sydney naar Nieuw-Zeeland ben overgevlogen ben ik terug van weggeweest. Heerlijk gevoel. Nu is het enigzins wel wat anders. Niet meer met Sven, Wel met Britt en Lea. Niet meer te voet, maar met de Falcon, de Porsche onder de backpacker cars. Het was voor mij echt zalig om Sydney binnen te cruisen onder een stralend zonnetje met voor ons de harbour bridge en de skyline. De bedoeling was om de harbour bridge over te vlammen maar het lot besliste daar anders over. In volle picturtime vanuit de auto (Lea en Britt) miste ik namelijk de afslag naar de bridge, recht de tunnel in. Verdomme, maar in alle geval reden we de stad binnen. Dan op zoek gegaan naar de Woodduck backpackers in domain park, naast de botanic gardens. Eens het gebied gevonden wij aan kant want wisten niet welke straat en dus een belleke gedaan. Toen bleek tot onze eigen verbazing dat aan de overkant reechts naast ons de backpackers hostel lag. grappig toeval. De volgende dag was t plan van Lea en mij om door te trekken naar Canberra, maar zoals regelmatig gebeurt veranderde het plan op de laatste minuut. Een dagske langer blijven dus. Samen met Britt zijn we naar het aquarium getrokke. Dit leek ons de beste keus gezien dat het wat een grijze dag was. Best wel de moeite waard, veel aquariums met veel vissen en andere waterbeesten. Krokodillen, zeehonden, kwallen, inktvissen, schildpadden, stingrays en natuurlijk haaien. nice nice en nog eens nice, buiten het feit dat er veel te veel volk was en het gejoel van opgewonde kinderen mij soms te veel werd. voor de rest stond er niet veel meer op t programma, buiten wat internettime. s avonds wat gechilld aan de hostel en gesocialised met een groepke hollanders( erg vertegenwoordigd in deze hostel). S anderndaags hebben Lea en ik dan afscheid genomen van Britt die nog 2 dagen in Sydney blijft en dan doortrekt naar Melbourne. Wij richting Jervis Bay. Had al veel gehoor van deze plaats dus moest ik er passeren, al wist ik totaal niet meer wat er zo speciaal was. Al gauw werd het duidelijk. Jervis bay ligt in een nationaal park, en is verdomd schoon. moesten 10 dollar entree betalen voor 48 u, met plezier betaald dus. Deze omgeving is een en al rust en schoonheid. Er zijn kalme stranden met aamgrenzende rotsen en cliffen. De zon tovert de kleur van het water om van wit naar turquoise naar lichtblauw naar doonkerblauw naargelang de diepte. Zeer tropische beelden dus, omgeven door een prachtig bosgebied. Daar zijn we dus ook in de twee dagen dat we het park hebben bezocht wandelingen in gaan doen. sommige plaatsen tussen de grillige boomstammen hadden veel weg van een sprookjesomgeving.Zeer boeiende omgeving . Zo ook de beesten die er leefden. Buiten een klein spinneke (fluogeel en zwart (giftig?)) vielen de eagles en natuurlijk ook de kangoeroes. Beetje verschieten als er opeens vlak op de weg een kangoeroe stokstijf staat, en pas beweegt als we op een 5tal zijn genaderd. er kwam zelfs een tweede vanuit het struikgewas gehuppeld en bleven een hele tijd voor ons huppelen telkens we weer tot op een 5 meter naderden. Opvallend was ook de zwarte vlek die we tijdens het zwemmen in het lichtblauwe water zagen. Eerst dachten we zeewier maar t bewoog. Curieus als ik ben daar naar toe gestapt. T bleek een stingray die zich rustig door de andere toeristen in het water manoeuvreerde. De ozzies bleken er niet echt door geschrokken, t beest ook niet van ons en zweefe rustig voort door het water. Denk dat hij toch wel een spanwijdte van 1.5meter had. allemaal normale kost in aussie, mij blijft het toch fascineren. Bijna vergeten te vertellen dat we hier smorgens wanneer we na een nachtje in de auto te hebben geslapen wakker werden vaststelden dat de achterband compleet plat stond. Van een goede morgen was er dus geen sprake, zeker niet als ik nadien doorhad dat de reserveband ook al zo plat als iets stond (plus was versleten en een nagel in) Wij dus autostop naar een bandecentrale... na minder dan 5 minuten prijs... een koppel denen in een campervan...backpackers onder elkaar helpen elkaar... en wij dus gedepanneerd. Grapke heeft me wel 90 dollar voor nieuwe band gekost, maar t probleem en mijne stress weg.
na coffs harbour dus naar port macquarie gevlamd. ni zo ver, 150 km maar. daar aangekomen met Britt en Lea en niet veel meer uitgestoken. T weer was nog altijd even slecht. Een hostel geboekt voor 2 dagen en gechilled. t was wel zaterdag en dus zijn we s avonds ene gaan drinken in de beachhouse in t stad. nadien wouden we een club binnenstappen met een hele hoop, waaronder nog een paar hollandse gasten en meiden, maar Britt had haar identiteit niet mee en in aussie is no ID= no entry. Het zit hier zo vol van regeltjes. dan maar straight back to the hostel en daar nog wat gezeverd, gedronklern en gerookt. S anderndaags was het eindelijk wat beter weer. We zijn naar een lookout point gereden, nadien effe naar een strand om een zwemke te doen tussen de nog altijd hoge golven. Daarachter stond het koalahospitaal op het programma. Onm 3u gaven ze daar de koalas eten, en dus wij daar om 3u present. De volgende dag stond ons vertrek naar sydney op de planning. Maar omdat het zo schoon weer was wij eerst naar de beach en daar voor een uurke gaan surfen. Was inmiddels al effe geleden, dus heb ik en britt (lea niet) er ten volle van genoten. golven waren wel weer eens te sloppy, maar kon de pret niet bederven onder een stralend zonnetje dat wer al te lang hebben mogen missen. daarna dus op naar sydney, 400 km verder, waar we again in een hostel zouden overnachten, de duckwood backpackers...
In volle regen deze morgend, de 4e jan ondertussen, uitgechecked uit hostel en een koffieke gaan drinken alvorens te vertrekken. Britt wou absoluut nog eens naar Nimbin en dat was geen echt grote omweg. Wij dus naar daar, het regende pijpestelen, en de wegen hadden soms meer weg van een stromend beekje. Her en der ook dikke putten in de weg ook veroorzaakt door de regen. Uitkijken dus dwz ni plezant om te rijden. Na Nimbin richting Lismore. Daar liep het dan fout. Opeens een campervan en auto stil op de weg. Voor hen was de weg overstroomd tot bijna kniehoogte, voor een 50tal meter. Dat zag er voor mij loesj uit, zeker omdat indien we het erop zouden wagen het water het interieur en stevige wasbeurt zou geven, en wist niet of de luchtfilter wel droog ging blijven. Die campervan is er wel doorgebaggerd maar wijla braafjes rechtsomkeer gemaakt. Uiteindelijk omweg gemaakt, eerste 25 km op een boerebaantje van 1 autobreedte over heuvelruggen. Heel indrukwekkend, maar o zo leuk als er een tegenligger aankwam gesnaard. Uiteindelijk alles onder control toch in Lismore gearriveerd. Ook daar plat in centrum straten afgesloten die helemaal ondergelopen waren, maar onze route werd gelukkig niet bedreigd. Die avond in het donker toegekomen in coffs harbour na 400km welke vooral afgelegd langs bochtige secundaire baantjes. Goed kapot gereden had chauffeur Robin er dus genoeg van. een pizza in een lokale pizzeria B.Y.O.( bring you own) besteld. Ge moogt hier indien het een BYO is uw eigen drank meepakken. Wij dus met ons 3literkarton witte wijn daar binnen. Zouden we in Belgie is moeten proberen hehe. Die nacht geen accomodatie te vinden, alles vol. Dus again in de auto blijven pitten. Nu wel met 3, en niet eens de moeite gedaan voor hem in te richten. Gewoon in onze zetel blijven pitten... en nog ni zo slecht ook!
Over de eerste januari valt er niet veel te zeggen buiten... hang over. Verder heb ik met Britt nog een muntje geworpen of we in byron zouden blijven of al naar surfers zouden gaan. Het lot zei ons in Byron te blijven. T weer was niet denderend. Beetje rondgehangen en een filmke gezien in de YHA. De YHA is voor de in de auto slapende backpacker zeer hamdig. Altijd grote hostels, onpersoonlijk dus en je wandelt er makkelijk binnen. Daar kun je dan douche nemen, tv room binnen om filmke te zien of om verder uit te slapen op de zetel. We zijn er ook al eens ons eitje gaan bakken en relax ontbeten. Valt totaal niet op. Maar de tweede dus naar Surfers, 70km boven byron bay en weer juist in queensland gelegen (byron is new south wales) wat maakte dat we de horloge weer uurtje moesten aanpassen. Het weer begint ons nu stilletjesaan op het gemoed te spelen want nog geen zeik beter. Wind, regenbuien.... Uiteindelijk toch een glimp van de zon gezien. Het strand was wegens het extreme weer gesloten en de golven waren weer eens 2.5m en heel sloppy waardoor surfen onmogelijk was. tegenslag dus. Dan maar pint in hard rock cafe gedronken en wat geshopt. S avonds ons flesje schuimwijn gekraakt dat we voor nieuwjaar hadden gekocht en naar het casino gereden om een gokje te wagen maar vooral ook om een de sfeer er op te snuiven. Ik heb namelijk nog nooit in een echt casino gestaan. Was leuke bedoening, enorm groot en druk. Hebben Roulette gespeeld. In t begin veel geluk en 2 keer half op een getal, stonden op 50 dollar winst. nadien gestaag de dieperik in en uiteindelijk met lege handen naar huis. Tja zo gaat dat he maar t was wel leuk en we hebben niet meer opgedaan dan wat we voorop hadden gesteld. Nadien dan, heel contrasterend, de auto in t centrum geparkeerd en omgebouwd tot slaapplaats. Van chique naar backpackerstyle, het kan allemaal in een handomdraai.
Gelukkig hadden we volgende morgend een hostel die we geboekt hadden voor een nacht. Daar ontbijtje, dan 2 films bekeken want je raad het al het was weer eens hondenweer buiten. In de namiddag is Lea dan toegekomen. Ter herinnering is de duitse meid dat ik in Bundaberg heb leren kennen. Ze komt uit Brisbane en zal met mij vanuit surfers mee doorreizen naar beneden, tot Melbourne. Verder geen grootse dingen meer gebeurt. Morgen vertrekken naar beneden.
). Ondertussen wel al 2 collegas buitengekegeld. ene had drank uit de stoch zitten pikken. Den andere, een hollandse maat, had genoeg van de korte houding van een der managers in een kwestie over vergeten naambadge. k kan hem begrijpen. Maar gelukkig zijn de andere managers wel ok, no worries. maar ben toch blij dat ik nog 2 weekskes in 6e versnelling ga doorfakken en ik dan terug wa kan reizen.
. 
