Op maandag 29 februari
lanceert de provincie Antwerpen haar gloednieuwe erfgoeddatabank Donnet. Musea,
kerkfabrieken, heemkringen en alle andere erfgoedhouders uit de provincie
kunnen er met hun collectie terecht.
Donnet is een praktisch
hulpmiddel voor het beheer van collecties. Het kan gebruikt worden bij
bruiklenen, verhuis van de collectie, voor onderhoudsrapportering van objecten,
als inventaris maar ookals instrument binnen de
opmaak van beheersplannen bij een aanvraag voor restauratiedossiers. Daarnaast
is Donnet een middel tot netwerking tussen alle erfgoedhouders die hun
collectie in de databank opnemen. Informatie-uitwisseling verloopt zo een pak
vlotter. Het systeem achter de databank verzekert de gebruikers bovendien van
voldoende back-up op verschillende servers zodat een veilig digitaal onderkomen
steeds gegarandeerd wordt.
Deze nieuwe databank werd
ontwikkeld in samenwerking met erfgoedcellen k.Erf, Kempens Karakter en
Noorderkempen en gebouwd door het Engels-Italiaanse bedrijf Keep Thinking.
Fernand Donnet, de man die in 1902 de allereerste erfgoedinventaris voor onze
provincie publiceerde, inspireerde de initiatiefnemers tot de naamgeving. Op termijn streeft
erfgoedatabank Donnet ook naar een webinterface met tal van mogelijkheden voor
de online bezoeker.
De ons pas ontvallen Umberto Eco had uitgesproken voor-
en tegenstanders maar één ding staat als een paal boven water: Met het heengaan van Eco verliest Europa één
van haar laatste grote schrijvers-filosofen. Ik was bepaald geen fan van zijn
politieke stellingnames maar bewonderde zijn eruditie en veelzijdigheid, zijn
spitse geest en - waarom ook niet - zijn intellectuele speelsheid. Kortom, ik las hem graag. Eco was vooral een
tegendraadse denker en daarom alleen al uw aandacht waard Geniet van deze
erg spirituele lezing die hij n.a.v. het verschijnen van zijn historische thriller Baudolino
(2000) in New York gaf.
Een
goede kok laat nooit in zijn potten kijken, zo luidt het gezegde. Ik heb daar
echter moeite mee. Men vraagt me weleens hoe ik precies te werk ga bij het
schilderen. Hierbij een aantal fotos die haarfijn laten zien hoe ik mijn
schilderij Het meisje met het rode haar
heb opgebouwd.
Vandaag is het
precies een jaar geleden dat ik na heel wat jaren van inactiviteit weer ben
beginnen schilderen. In tegenstelling tot vroeger, waar ik vooral met olieverf
bezig was, werk ik nu overwegend met acryl omdat dit het beste medium is waarin
je snel kan werken. Op dit jaar heb ik een kleine 30 doeken geschilderd waarvan
dit het meest recente is dat ik vorig weekend heb afgewerkt
In 1976 kreeg ik
als 14-jarige knaap van mijn ouders Mertens boek Hieronymus Bosch en sindsdien heeft deze door en door Brabantse
kunstenaar mij in zijn greep. Ik keek dan ook met meer dan gewone
belangstelling uit naar de grote overzichtstentoonstelling - de grootste ooit - die vanaf zaterdag 13
februari in het Noordbrabants Museum in zijn geboortestad werd geopend.
Rond 1450 wordt
Hieronymus van Aken in s-Hertogenbosch geboren. Hij krijgt de roepnaam Joen of
Jeroen en ontwikkelt zijn schildertalent in het familieatelier aan de Bossche
Markt. Rond 1480 trouwt hij met de welgestelde Aleid van de Meervenne. Samen
betrekken ze Aleids huis aan de Markt 61. Hieronymus roem groeit gestaag. In
1488 mag hij toetreden als gezworen lid van de Illustre Lieve Vrouwe
Broederschap. Hij creëert dan een artiestennaam gebaseerd op zijn woonplaats:
Hieronymus Bosch. Zijn carrière gaat voor de wind dankzij prestigieuze opdrachtgevers.
Op
9 augustus 1516 wordt Bosch begraven, vanuit de Sint-Janskathedraal. De
kunstenaar is geboren, getogen en gestorven in s-Hertogenbosch.
Het staat buiten kijk dat Hieronymus Bosch
een kunstenaar van wereldformaat is. Zijn unieke en karakteristieke werk, vol illusies en
hallucinaties, wonderlijke gedrochten en verschrikkelijke nachtmerries,
verbeeldt de grote themas van zijn tijd: verleiding, zonde en rekenschap. Thema's die hij als een artistieke moralist met penseel en tekenstift vorm heeft gegeven in een heel eigen beeldtaal. Ook
na zijn leven is zijn werk onverminderd populair gebleven. Het inspireerde
talloze kunstenaars tot navolging, tot op de dag van vandaag. Het maakt Bosch
tot één van de belangrijkste kunstenaars van de late middeleeuwen. Zijn
populariteit hangt samen met het raadselachtige karakter van zijn
voorstellingen. Je raakt er nooit op uitgekeken. En precies dat is mij vandaag
overkomen toen ik de tentoonstelling bezocht. Ik was adem- en sprakeloos (wat héél wat wil zeggen in mijn geval...) Zijn werk is intussen ruim een
half millennium oud maar blaast je nog steeds van je sokken
Voorafgaand aan de tentoonstelling werd de
afgelopen jaren een groot aantal schilderijen door vooraanstaande
kunsthistorici, conservatoren en restauratoren onderzocht en gerestaureerd in
het Bosch Research and Conservation
Project. De resultaten, nieuwe verbanden,
technieken en betekenissen maar ook uitzonderlijke werken van Hieronymus
collega-schilders, navolgers en tijdgenoten worden tijdens de tentoonstelling
Jheronimus Bosch - Visioenen van een
genie voor het eerst aan het publiek getoond. EEN
ABSOLUTE AANRADER !!!
Eind vorige maand bezocht de Iraanse
president Hassan Rohani Italië Tot verbijstering van vele weldenkenden bleken
bij het bezoek van deze staatsman aan het stadhuis en de Capitolijnse Musea van
Rome een aantal beelden van antieke naakten - uit respect voor de Iraanse cultuuur en het geloof van de president -
zedig door een houten bekisting aan het oog onttrokken te zijn. Of hoe Italië - ooit één van de plaatsen waar
humanisme en renaissance tot bloei kwamen - in ruil voor een aantal lucratieve
contracten - haar schitterende culturele erfgoed wegcensureerde
Achteraf bleek dat de Italiaanse minister van
Cultuur Dario Franceschini noch premier Matteo Renzo van deze zelfcensuur op de
hoogte waren. Het verzoek om de aanstootgevende beelden af te dekken was
gedaan door de Iraanse ambassade en het kabinet van de premier had ermee
ingestemd, zonder de premier in deze te kennen .
Ik ben alvast benieuwd of ook ons land, waar
Rohani volgende maand verwacht wordt, eveneens plat op de buik zal gaan voor de
strapatsen van deze verlichte despoot . Misschien kan Iranofiel Wim Delvoye de honneurs waarnemen ?...
Een kleine drie maanden geleden werd mijn echtgenote getroffen door een beroerte. Omdat ik de daarop volgende dagen, weken en maanden prioritair met haar revalidatie bezig ben geweest restte er nauwelijks tijd om deze blog 'up to date' te houden. Nu ze voldoende gerecupereerd is, zal ik gaandeweg te volgende weken opnieuw aan het bloggen kunnen slaan en wens u alvast bij deze al het nodige leesgenot...
De Amerikaanse illustrator en kunstdocent Robert Florczak (°1950) steekt zijn afschuw voor de uitwassen van de Moderne Kunst niet onder stoelen of banken. In amper zes minuten maakt hij rekening...
Ik heb een boontje voor Adele (zie mjn blog van 13 november ) . Deze stunt van Graham Norton behoort nu al tot de muziekgeschiedenis. Schitterend...!!!
De inkt va'n mijn smeelbede om Wim Delvoye terecht te wijzen was amper droog (zie mijn vorige blog) of hij krijgt vandaag al lik op stuk. Darya Safi, een Iraanse mensenrechtenactiviste en schrijfster van het boek 'Lopen tegen de wind' maakt vandaag in 'De Standaard' onder de fijne titel 'Onzin uit een kakmachine' brandhout van het gewouwel en de prietpraat van de 'Profeet van de Poepdoos'. Snoeihard haalt ze uit naar Delvoye, die in een klap tot zijn ware proporties wordt herleid.... Intussen blijf ik het vreemd vinden dat het vanuit het brede culturele werkveld oorverdovend stil blijft... Onbegrijpelijk maar wellicht typerend voor de postmodernistische culturos on Vlaanderen.... Of is dit symptomatisch voor de graad van hersendood-zijn die de aanbidders van Delvoye's werk kenmerkt ?
Wim Delvoye, zelfbenoemd kunstenaar en platte commerçant, wereldberoemd geworden door zijn artistiek verantwoorde strontmachine en getatoeëerde varkens, krijgt in het voorjaar van 2016 een solotentoonstelling in Teheran. Ter voorbereiding is hij al enkele keren naar Iran vertrokken en hij heeft er blijkbaar wat meer opgesnoven dan alleen de frisse lucht. Zo oreerde hij gisteren in mijn kwaliteitskrant: 'De perceptie van het Westen over Iran is helemaal verkeerd. Het is geen land van extremisten. Iran heeft een efficiëntere vorm van democratie en functioneert beter dan België (..) Het niveau van het universitair onderwijs is ook hoger dan bij ons...' Op de vraag of hij zich vrijer voelt in Iran dan in België poneerde de Wonderboy uit Wervik: 'Absoluut. In Iran heb je als kunstenaar veel meer vrijheden dan hier.' Misschien kan hij bij zijn volgende trip naar Teheran eens binnenwippen in de cel waar Atena Farghadani verblijft. Deze Iraanse artieste werd een paar maanden geleden veroordeeld tot een gevangenisstraf van 12 jaar omdat ze in een cartoon de Iraanse overheid had vergeleken met apen en geiten... Wat ik evenwel nog het meest verontrustend vind is dat niemand het lef heeft om onze Wervikse halfgod terug te fluiten. Of is deze paljas intussen onaantastbaar geworden..?
Eergisteren was het 'Black Frifay', een recent vanuit de Angelsaksische wereld naar het continent overgewaaid 'koopevenement' . De dag na Thanksgiving is in de Verenigde Staten traditioneel een koopjesdag waarbij de straten zwart kleuren van het volk. Een dag ook die de laatste jaren gekenmerkt wordt door fikse knokpartijen tussen op koopjes beluste klanten. Ik twijfel er geen ogenblik aan dat 'Black Frifay' net als het eveneens door puur mercantilisme geïnspireerde Halloween in een mum van tijd in ons land zal ingeburgerd geraken want het staat in deze postmoderne tijden natuurlijk erg cool om de kudde van Obama na te apen. Momenteel voelt er zich slechts één landelijke winkelketen geroepen om mee te doen aan deze opgefokte koopjesdag maar ik voorspel u dat het niet lang zal duren voor de anderen zullen volgen en het hek ook hier van de dam is. Ik garandeer u dat binnen enkele jaren de platte commercie in onze gewesten er weer een hoogfeest bij zal hebben... Toch is er een klein lichhtpuntje. De Britse betere boekhandels weigeren mee te doen aan de opgedrongen gekte en passen beleefd. Zij reageren met een 'Civilised Saturday'. Een winkeldag waarbij de kopers onthaald worden op schuimwijn en met klassieke muziek op de achtergrond kunnen snuisteren tussen de zacht afgeprijsde publicaties. Of hoe cultuur een remedie kan zijn tegen collectieve verdwazing...
Een licht ironiserende maar toch milde kijk op Moderne Kunst en het conceptualisme door de Britse criticus, schrijver en kunstenaar Matthew Collings. Een documentaire van Channel 4 uit 1996.
ART(work)s
'WE HEBBEN KUNST OM NIET AAN DE WAARHEID TE STERVEN...' Friedrich Nietzsche in 'Geboorte van de Tragedie' (1872)
