Ooit
waren de belangrijkste cultuurdragers in Vlaanderen onlosmakelijk verbonden aan
het culturele emancipatieproces van de Nederlandstalige gemeenschap in het toen
nog strak unitair geredigeerde België. Vandaag
de dag verklaart een groot gedeelte van de culturele elite schijt te hebben aan Vlaanderen en zeker aan
al wie van oordeel is dat deBelgische
staat als nationaal bestuursniveau totaal achterhaald is. Zonder veel nadenken
bekeerde de zelfbenoemde culturele elite zich na 68 in ons land tot de
politiek-correcte kerk. Het is wellicht een cynische speling van de
geschiedenis dat uitgerekend diegenen die zich laten voorstaan op hun non-conformisme
door het opruimen van de traditionele waarden en normen in ruil voor onbeperkte
individuele vrijheid, het uithollen en deconstrueren van begrippen als identiteit
en het - eerlijk gezegd naieve geloof in zegeningen van de multiculturele
heilsstaat, de objectieve bondgenoten werden van het Belgische establishment Ze
werden en zijn de herauten van de nieuwe Belgitude. Een attitude die gekenmerkt
wordt door het verkopen van de idee dat identiteitsbesef niets meer is dan een
kunstmatige constructie die werd opgezet door bevolkingsgroepen die er in feite
hun sociale agendamee articuleren en
propageren. Meer niet In de ogen van onze politiek-correcte intellectuele en
culturele elite is het identiteitsbesef in feite tot overtollige bagage
geworden. Een té zware en hinderlijke, in onze schouders snijdende, rugzak die
we best achter hadden gelaten in de 19e of 20e eeuw zodat
we ongeremd kunnen doorgroeien naar het kosmopolitische Nirwana Een paradijselijk
plaatje waarin het België van vandaag de dag een prominente plaats inneemt
omdat het al lang geen schragende identiteit meer bezit, waardoor de totaal
mislukte natiestaat plots een aanlokkelijk alternatief werd voor de al even
fictieve mondiale illusie waaraan deze elite zich meent te moeten laven
Gelukkig
kan ook het anders. Kijk maar eens naar deze compilatie van het concert voor
de vrijheid dat in 2013 in een tot de nok volgelopen Camp Nou-stadion in
Barcelona werd georganiseerd en waar een zelfbewuste Catalaanse culturele elite
het zonder schroom opnam voor de culturele en politieke identiteit van hun
volk. Eat your heart out
Tom Barman, Daan Stuyven en tutti quanti
' JE HOEFT GEEN BOEKEN TE VERBRANDEN OM EEN CULTUUR TE VERNIETIGEN. ZORG ER GEWOON VOOR DAT DE MENSEN ZE NIET MEER LEZEN...' De Amerikaanse schrijver Ray Bradbury (1920 - 2012)
ART(work)s
