Afgelopen zondag trotseerden een kleine 700 bezoekers de periodieke hagelbuien en rukwinden om wat plaatselijke kunst & cultuur in Hoogstraten op te snuiven. Alle respect... ! Hier mijn bescheiden standje met schilderijen en tekeningen.
Wie mij aan het werk wil zien kan mij aanstaande zondag tussen 10.00 en 17.00 u. treffen in het Begijnhof van Hoogstraten in tent 10 aan de zuidzijde van de Blijk... Gaat dat zien zou ik zeggen !!!
Volgende week zondag, 24 april sta ik ter gelegenheid van de Week van de Amateurkunsten op de tentoonstelling in het Begijnhof van Hoogstraten. Dit acrylschilderijtje heb ik gisteren voor deze tentoonstelling afgewerkt.
De BBC meldde eergisteren dat in de bibliotheek van een landhuis op het Schotse eilandje Bute een gaaf exemplaar van de zgn. First Folio van het verzamelde werk van William Shakespeare is opgedoken. Dit is een bijzondere ontdekking want het aantal nog bestaande exemplaren kan men, bij wijze van spreken, op de vingers van één hand tellen. Deze natte droom voor veel bibliofielen werd in 1623 op naar schatting 750 exemplaren gedrukt, waarvan er een 230 min of meer de tand des tijds hebben overleefd. Het hoeft dan ook niemand te verwonderen dat er flink in de geldbuidel wordt getast wanneer er een exemplaar op de markt komt. De laatste keer dat dit gebeurde was 13 jaar geleden. Toen werd er een slordige 4 miljoen euro op tafel gelegd voor een First Folio...
WIM BRANDS (1959-2016) DE TROOST DER ONVERSCHILLIGHEID
De zondagmorgen zal voor mij nooit
meer dezelfde zijn. Een van de grootste literatuurliefhebbers én kenners in
ons taalgebied heeft definitief zijn
boek dichtgeklapt: Zondag pleegde
journalist en radio- en TV-maker Wim Brands zelfmoord in Amsterdam. Hij werd
vooral bekend door zijn programma Boeken dat sinds 2005 op zondagochtend door
de VPRO werd uitgezonden. Met veel genoegen denk ik terug aan die heerlijke
uitzendingen waarin Brands op zijn eigen rustige en onderhoudende manier, ad
rem en erudiet de confrontatie aanging met he schrijversbent. Mijn persoonlijke
favoriet is en blijft Brands oprecht verbaasde Hoe weet je dat allemaal ?. Een vraag die hij richtte aan de
Neerlandicus Frits van Oostrum n.a.v. het verschijnen van zijn middeleeuwse
literatuurgeschiedenis Wereld in
woorden. Heerlijk Wim Brands was overigens ook een niet onaardige dichter
en daar kunnen er op deze aardkloot nooit genoeg van rondlopen
Op deze zonnige zondagmiddag past wel een streepje muziek waar ik nog vrolijker van kan worden.... Het allegro uit het Trompet Concerto E in Flat Major van de, in mijn ogen te veel genegeerde, Joseph Haydn. De soliste van dienst is de Britse Alison Balsom Genieten maar...
Alle begin is moeilijk,. Het is dan ook met een gevoel van genoegdoening dat ik kan vaststellen dat deze blog de kaap van de 5.000 hits heeft overschreden... Om dit te vieren een heerlijk fragment. Een gesprek met bioloog Midas Dekkers, één van mijn lievelingsauteurs over de gespannen verhouding tussen lichaam en geest...
Sommige Grote Kenners beschouwen Mozarts 'Die Zauberflöte' als niets meer dan koekentrommeltjesmuziek... Het zal wel aan mijn persoonlijke smaak liggen maar voor mij blijft het één van de opera's die ik het meest kan waarderen. Geniet mee van deze adembenemende vertolking van de technisch toch echt niet gemakkelijke aria van, de koningin van de nacht door de Duitse coloratuursopraan Diana Damrau:
De laatste weken ben ik mijn schilderijenproductie beginnen opdrijven. Het werk centraal op de foto heb ik afgelopen weekend geschilderd en eerlijk gezegd ben ik best tevreden met het resultaat......
Ooit
waren de belangrijkste cultuurdragers in Vlaanderen onlosmakelijk verbonden aan
het culturele emancipatieproces van de Nederlandstalige gemeenschap in het toen
nog strak unitair geredigeerde België. Vandaag
de dag verklaart een groot gedeelte van de culturele elite schijt te hebben aan Vlaanderen en zeker aan
al wie van oordeel is dat deBelgische
staat als nationaal bestuursniveau totaal achterhaald is. Zonder veel nadenken
bekeerde de zelfbenoemde culturele elite zich na 68 in ons land tot de
politiek-correcte kerk. Het is wellicht een cynische speling van de
geschiedenis dat uitgerekend diegenen die zich laten voorstaan op hun non-conformisme
door het opruimen van de traditionele waarden en normen in ruil voor onbeperkte
individuele vrijheid, het uithollen en deconstrueren van begrippen als identiteit
en het - eerlijk gezegd naieve geloof in zegeningen van de multiculturele
heilsstaat, de objectieve bondgenoten werden van het Belgische establishment Ze
werden en zijn de herauten van de nieuwe Belgitude. Een attitude die gekenmerkt
wordt door het verkopen van de idee dat identiteitsbesef niets meer is dan een
kunstmatige constructie die werd opgezet door bevolkingsgroepen die er in feite
hun sociale agendamee articuleren en
propageren. Meer niet In de ogen van onze politiek-correcte intellectuele en
culturele elite is het identiteitsbesef in feite tot overtollige bagage
geworden. Een té zware en hinderlijke, in onze schouders snijdende, rugzak die
we best achter hadden gelaten in de 19e of 20e eeuw zodat
we ongeremd kunnen doorgroeien naar het kosmopolitische Nirwana Een paradijselijk
plaatje waarin het België van vandaag de dag een prominente plaats inneemt
omdat het al lang geen schragende identiteit meer bezit, waardoor de totaal
mislukte natiestaat plots een aanlokkelijk alternatief werd voor de al even
fictieve mondiale illusie waaraan deze elite zich meent te moeten laven
Gelukkig
kan ook het anders. Kijk maar eens naar deze compilatie van het concert voor
de vrijheid dat in 2013 in een tot de nok volgelopen Camp Nou-stadion in
Barcelona werd georganiseerd en waar een zelfbewuste Catalaanse culturele elite
het zonder schroom opnam voor de culturele en politieke identiteit van hun
volk. Eat your heart out
Tom Barman, Daan Stuyven en tutti quanti
' JE HOEFT GEEN BOEKEN TE VERBRANDEN OM EEN CULTUUR TE VERNIETIGEN. ZORG ER GEWOON VOOR DAT DE MENSEN ZE NIET MEER LEZEN...' De Amerikaanse schrijver Ray Bradbury (1920 - 2012)
Al drie weken geniet ik op maandagavond op BBC Four van de schitterende
documentaire reeks The Renaissance unchained. Op een uiterst geanimeerde
wijze maakt kunstcriticus Waldemar Januszczak hierin brandhout van tal van
vooroordelen en kunsthistorische theorieën m.b.t. deze uiterst belangrijke kunststroming
die als weinig andere haar stempel op de cultuur van het Oude Avondland heeft
gedrukt. Briljant en erudiet loopt Januszczak storm tegen figuren als de ooit zo invloedrijke theoreticus Giorgio
Vasari die de Renaissance als een louter Italiaans product aan de wereld
verkocht. Alleen al de manier waarop in deze reeks brandhout wordt gemaakt van
het misleidende begrip Vlaamse
Primitieven zou in elke kunstcursus waar ook ter wereld moeten getoond
worden Heerlijk .Mis zeker de laatste aflevering niet !
Op maandag 29 februari
lanceert de provincie Antwerpen haar gloednieuwe erfgoeddatabank Donnet. Musea,
kerkfabrieken, heemkringen en alle andere erfgoedhouders uit de provincie
kunnen er met hun collectie terecht.
Donnet is een praktisch
hulpmiddel voor het beheer van collecties. Het kan gebruikt worden bij
bruiklenen, verhuis van de collectie, voor onderhoudsrapportering van objecten,
als inventaris maar ookals instrument binnen de
opmaak van beheersplannen bij een aanvraag voor restauratiedossiers. Daarnaast
is Donnet een middel tot netwerking tussen alle erfgoedhouders die hun
collectie in de databank opnemen. Informatie-uitwisseling verloopt zo een pak
vlotter. Het systeem achter de databank verzekert de gebruikers bovendien van
voldoende back-up op verschillende servers zodat een veilig digitaal onderkomen
steeds gegarandeerd wordt.
Deze nieuwe databank werd
ontwikkeld in samenwerking met erfgoedcellen k.Erf, Kempens Karakter en
Noorderkempen en gebouwd door het Engels-Italiaanse bedrijf Keep Thinking.
Fernand Donnet, de man die in 1902 de allereerste erfgoedinventaris voor onze
provincie publiceerde, inspireerde de initiatiefnemers tot de naamgeving. Op termijn streeft
erfgoedatabank Donnet ook naar een webinterface met tal van mogelijkheden voor
de online bezoeker.
De ons pas ontvallen Umberto Eco had uitgesproken voor-
en tegenstanders maar één ding staat als een paal boven water: Met het heengaan van Eco verliest Europa één
van haar laatste grote schrijvers-filosofen. Ik was bepaald geen fan van zijn
politieke stellingnames maar bewonderde zijn eruditie en veelzijdigheid, zijn
spitse geest en - waarom ook niet - zijn intellectuele speelsheid. Kortom, ik las hem graag. Eco was vooral een
tegendraadse denker en daarom alleen al uw aandacht waard Geniet van deze
erg spirituele lezing die hij n.a.v. het verschijnen van zijn historische thriller Baudolino
(2000) in New York gaf.
Een
goede kok laat nooit in zijn potten kijken, zo luidt het gezegde. Ik heb daar
echter moeite mee. Men vraagt me weleens hoe ik precies te werk ga bij het
schilderen. Hierbij een aantal fotos die haarfijn laten zien hoe ik mijn
schilderij Het meisje met het rode haar
heb opgebouwd.
Vandaag is het
precies een jaar geleden dat ik na heel wat jaren van inactiviteit weer ben
beginnen schilderen. In tegenstelling tot vroeger, waar ik vooral met olieverf
bezig was, werk ik nu overwegend met acryl omdat dit het beste medium is waarin
je snel kan werken. Op dit jaar heb ik een kleine 30 doeken geschilderd waarvan
dit het meest recente is dat ik vorig weekend heb afgewerkt
ART(work)s
