Hij zette zijn tanden in een volwassen rijsttaart en zei: 'Met rijsttaartjes ben ik groot gebracht!'

Waarop Jan repliceerde: 'Groot is relatief'...

Mooie opkomst voor deze Trappers-rit naar Halle. Veel lintbebouwing, drukke verkeersaders dwarsen en her en der prachtige, schaarse stukjes groen. Als fietser krijg je in deze contreien een idee van hoe een 'beton-stop' er concreet zou moeten uitzien...Maar komt daar ooit iets van?

Gezellige stopplaats en de gemiddelde snelheid was voor iedereen haalbaar en aangepast aan de aard van het parcours en de omvang van de groep.

Iedereen veilig en wel thuis. Enkel een opmerking aan het adres van F.F. die ondertussen toch zou moeten weten hoe je een drinkbus stevig in houder moet steken...

Eenmaal op het terras kwam de opmerking plots vanuit een andere hoek. 'Waarom reden jullie vorige week zo hard?' Moest al denken...Vorige week...zaterdag...Waar was ik toen en heb ik op kop gereden?!

Blijkbaar wel.

Kijk. De discussie over de gemiddelde snelheid tijdens de ritten is een item zo oud als de club zelf. Het hoort er bij zoals praatjes over het weer en de wind in de Polders. Telkens wordt daar over geredetwist met de nodige frustratie en toch is deze ergernis volgens mij vrij simpel op te lossen.

Maak drie groepen, elk met zijn specifieke snelheid en afstand.  De snelheden worden voorgeschreven, afgesproken en gerespecteerd. De volgwagen laat je meerijden met de groep met de laagste snelheid. In de andere twee groepen zijn er mannen genoeg die sneller een bandje wisselen dan een wiel uit de auto nemen.

Als je kiest voor één van de drie groepen, weet je perfect waar je aan begint.

En nog iets. Natrappen naar iemand die niet aan dezelfde tafel zit is gemakkelijk, onbeleefd en heel klein.

Flandrien Freddy reed met De Trappers van Belsele naar Halle.