Het vergt soms een beetje creativiteit om iets anders te doen dan alleen maar naar het kastje kijken. De dag afsluiten met een prangend mooi stukje klassiek muziek bijvoorbeeld. Daarbij grijp ik terug naar de componisten die ik een beetje ken. Van Edvard Grieg staat Solveigs Lied hoog op mijn lijstje.

En zo komt ook aan deze dag weer een einde. We hebben gefietst, gelachen, we speelden kaart en aten lekkere chocoladetaart. Op de achtergrond hoor ik onze jongste die volledig in beslag genomen wordt door de voorbereiding op haar verhuis...Budgetteren is hierbij het sleutelwoord. Meubelen en huisgerief, dan kunt ge trouwen met uw lief...Maar zover is het lang nog niet...

Misschien is muziek van Grieg ook een suggestie om morgen mee wakker te worden. Met de Peer Gynt Suite zit je goed voor een lang en uitgebreid ontbijt.

dc

Het is mij gelukt om de regen voor te blijven, door vroeg te vertrekken ook al kwamen de eerste buien maar in de late namiddag. Enkele van mijn fietskameraden noemen mij nu al 'Freddy De Droogrijder', omdat ik niet graag in de regen rij. Kwatongen beweren dat ik geen echte 'flandrien' ben, omdat ik het slechte weer schuw. Ze doen het om mij te jennen en dat mag.

Ook vandaag koos ik voor het traject langs de Schelde tussen Temse en Kruibeke, langs overstromingsgebied 'de Potpolder'. Een prachtig natuurgebied. Tijdens de rit was ik in gedachten bij het vermoorde meisje, Julie. De schoonheid die ik hier mag ervaren zal ze nooit meer meemaken! Mijn hart bloedt.

Het was Patrick T.H. die mij tegemoet reed. Ook hij heeft hier duidelijk zijn hart verloren. Voor wandelaars en fietsers een stukje aards paradijs. We zijn samen, als fiets-broeders verder gereden. Droog...

F.F.

Op de televisie zag ik een documentaire over een meisje en haar arend. Tegen alle oerconservatieve tradities in wou ze de eerste arend-jaagster worden. Haar vader leerde haar de knepen van het vak, zoals hij die op zijn beurt van zijn vader had geleerd. We zagen prachtige beelden van de bergen en de uitgestrekte steppes van Mongolië waar zij met haar familie in zeer sobere omstandigheden leefde. De ouderlingen van de nomadengemeenschap zagen dat helemaal niet zitten.

Jagen was, volgens hen, strikt voorbehouden aan de mannen. Vrouwen moesten zorgen voor het eten tegen dat hun vermoeide echtgenoten thuiskwamen. De jacht was te uitputtend en te gevaarlijk voor het vrouwelijke geslacht.

Het meisje blonk echter uit in de discipline en won dan ook de jaarlijkse wedstrijd. Het jaarlijkse hoogtepunt waar kundige jagers van heinde en verre op afkwamen. Later kon ze nog meer respect afdwingen door ook in de besneeuwde bergen haar mannetje te staan en de zo begeerlijke vos te strikken met haar arend.

Een prachtig schouwspel tegen een adembenemende achtergrond.

De film deed mij denken aan de muziek van Alexander Borodin. In the Steppes of CentralAsia.

dc

De afstand is dan weer cruciaal voor de keuze van de mondvoorraad. Ook al vind je altijd wel een bakker langs de baan; het liefst neem ik mijn eten mee voor onderweg. Van een simpele banaan, tot een arsenaal aan vitaminerijke repen, rijsttaartjes, peperkoek, boterhammen, dadels, vijgen en wat nog allemaal. Er is een ongeschreven regel die zegt dat je elk uur op de fiets iets tussen je tanden moet steken. Zo niet krijg je gegarandeerd een hongerklop.

Benieuwd wat mijn volgende rit zal brengen en wie eventueel mijn fietspartner wordt.

F.F.