|
7 februari 2009xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het is ondertussen al een weekje geleden dat ik (via deze weg) nog iets liet horen van mij, maar het was behoorlijk druk! Het lesgeven is begonnen
Ik geef dus les op twee scholen. De muziekleraren zijn elkaars tegenpolen op deze twee scholen. De ene kan niet wachten om met mij te trouwen en de andere is maar stil en kan amper een glimlach op zijn gezicht toveren. Zoals ik al eerder zei bestaat muziek (als ze al muziek krijgen) uit pure muziektheorie. Leuk is anders dus! Ik heb toch geprobeerd mn eigen willetje een beetje door te drijven door in mijn eerste les een liedje, spelletje,
te stoppen. Dit viel erg in de smaak bij de leerlingen, ze waren ongelooflijk enthousiast! Het zingen lukte zelfs onmiddellijk tweestemmig, dit is in een klas in België amper te bereiken!
Ik vreesde een beetje voor de commentaren van de leerkrachten, maar ook deze waren wonder boven wonder beiden even positief. Je moet hen wel echt bijna smeken om naar je les te komen kijken en zon evaluatieformulier in te vullen. Nu de eerste lessen is me dat nog gelukt, maar in de toekomst zal ik voornamelijk alleen voor de klas staan (wat eigenlijk best leuk is!), denk ik, aangezien ze maar al te blij zijn dat ze eens een dagje vrijaf kunnen nemen
Voor de rest is er niet zo bijzonder veel nieuws denk ik. We krijgen hier het ene huwelijksaanzoek na het andere. Wanneer we dan zeggen dat we reeds een fiancey hebben; is dat zelfs geen argument om hier niet nog eens te trouwen. Breng die dan maar mee naar hier, we zoeken wel iemand anders voor hem/haar, is hun reactie. Jaja, ze zouden ons hier maar al te graag houden, maar wees gerust, we komen terug hoor;).
Het weer is nog steeds goed, warm, maar af en toe wel veel regen. Eergisteren hadden we een heel slechte dag. Ik raakte niet weg op school omdat het maar niet wou ophouden met gieten.
Gisteren was het dan weer een prachtige dag vol zonneschijn. We zijn met de zoon des huizes (Mckenzie genaamd) naar de mijnen gewandeld. Het was een mooie wandeling en echt leuk om te zien. Overal begroeten de mensen ons alsof we tot het koningshuis behoren. Wanneer we de volgende keer terug gaan naar daar krijgen we een VIP-pas om de mijnen binnenin te bezichtigen, hier zullen we zeker en vast gebruik van maken! We ontdekten er ook een prachtig, romantisch plaatsje (ondergaande zon, veel natuur, een prachtig glinsterend meer,
). Ideaal om te trouwen (alleen de omgeving van de mijnen en chemische stoffen is iets minder maarja
) ;) . (zie foto)
Het internet op school is nog steeds kapot, dus voorlopig blijft het overleven met internetcafés.
Wat het eten betreft, onze maaltijden zijn elke avond meer dan geslaagd! Elke dag verse groenten, patatjes pasta of rijst en vlees. Zelfs de appelmoes maken we vers (aangezien ze dat hier niet verkopen in potten). Wat dat betreft is dus alles dik in orde!
De was doen was iets minder evident. Kleren met de hand wassen, dat kan toch niet moeilijk zijn? Fout gedacht! Het was ontzettend vermoeiend om al de kleren te wassen, uit te wringen, op te hangen, enz.
Toen we na enkele uren (met spierpijn tot gevolg) eindelijk klaar waren, en moe maar voldaan in de zetel ploften begon het al gauw donker te worden. Wegens gevaar op dieven moesten de kleren dus terug binnen. Deze waren nog belange niet droog. De volgende dag hingen we de kleren weer op, maar merkten al gauw dat ze nog meer stonken dan voordat ze gewassen waren! Toch deden we nog een poging om ze in de zon te laten drogen.
Je raadt het nooit
na een halfuur begon het te gieten dat het niet mooi was.
Voor de zoveelste keer snelden Kimberly en ik naar buiten om alles terug binnen te nemen. We spanden draden in onze badkamer en hingen alle kleren opnieuw op, met als gevolg dat niet alleen onze kleren maar ook onze hele kamer stonken!
Al doende leert men
:p Dit weekend ondernemen we een nieuwe poging!
Achtervolgingswaanzin, hoofdpijn, hallucinaties,
Voor de zekerheid keken we toch nog eens op de bijsluiter van onze malariapillen of de slappe lach vanaf 20u niet behoorde tot één van de bijwerking. Wonder boven wonder was dit niet het geval. Nochtans overkomt het ons bijna elke avond. Gisterenavond gingen de stoelen zelfs aan de kant om een dansje te placeren. Ook de stop de band ronde stond nog op ons programma.
Voor de meer intellectueel verwoorde avonturen hier in Zambia, verwijs ik naar Dries blog
Tot de volgende!
xxxx
|
