Deze morgen na het ontbijt de vuilbak gaan ledigen en was ik iets dat we gisteren van de Lidl mee gebracht hadden uit de auto gaan halen om aan boord te zetten.  Toen ik over de gangway terug naar de steiger ging passeerde ik een koppel waarvan ik dacht: Hé die heb ik nog ooit ergens gezien.  Toen ik bijna aan de boot kwam schoot het mij te binnen.  Die mensen leken op David en Suzy van de boot Raven waarmee we vorig jaar hadden kennis gemaakt. Toen ik dat tegen Annie vertelde zei ze dat ze gisteren in het restaurant ook al gedacht had dat ze die mensen die daar zaten kende maar ze had er toen ook niets van tegen mij gezegd.  Als ze dat effectief waren moest hun boot aan de volgende vingersteiger voor de passanten liggen dus ben ik daar gaan kijken en het bleek inderdaad de Raven te zijn die daar aangemeerd lag. Aangezien ik vermoedde dat zij te voet naar de stad waren getrokken zijn we ze met de auto achterna gereden en we hadden ze niet voor ze de stad in gingen te pakken. We zijn dan maar niet onmiddellijk vertrokken en zullen na de middag maar verder gaan.  Zij zijn in april terug naar hun boot gegaan die ze vorig jaar in Metz hadden laten liggen en vertrokken toen over de Moezel en Rijn terug naar Nederland. Ze waren gisteren middag aangekomen net voor wij aankwamen en ze hadden ons wel zien aankomen maar konden door de route die ik volgde naar de steiger de naam van de boot niet lezen en hadden ook niet verwacht dat wij hier zouden zijn. Wij wisten wel van vorig jaar in Metz dat zij dit jaar via de Rijn naar Nederland zouden varen maar wisten natuurlijk niet dat zij vandaag in Wesel zouden zijn. We zijn na het gezellig weerzien bij de thee (het moet niet altijd koffie zijn hé) rond 12:15 uur vertrokken. Het was op de Rijn vandaag stikkedruk en zeer woelig om te varen. Er is terug sterkere stroming tegen dan gisteren.  Het is ook niet zo zonnig en warm maar het is goed te doen.

Dit rest van de oude brug.   Beneden sluis Friedrichsfeld aan wachtponton.  Net boven uit de sluis.

Na ongeveer een uur kwamen we aan de invaart van de industriehaven Emmelsum – Rhein-Lippe Hafen en de vaarroute naar de sluis Friedrichsfeld. Net op dat moment kwamen er enkele grote vrachtboten in afvaart en bergvaart doorgevaren waarvoor we naar de uiterste bakboordzijde moesten.  Het was alsof we op de zee met 10 beaufort waren !  Dan kwam er nog een tanker achter ons aan die ook naar het Wesel-Dattlenkanaal moest dus daar moesten we even voor opzij.  Na het aanroepen van sluis Friedrichshafen kregen we te horen dat we iets moesten wachten en aan de wachtsteiger moesten aanmeren. Na een half uur was het onze beurt en konden we ongeveer 8 meter omhoog tot op het kanaal Wesel-Dattlen. Na een tiental minuten waren we boven en verd het terug zeer rustig varen op een kanaal met zeer zuiver water.  Volgens de boek Vom Rhein zur Nord- und Ostsee van Manfred Fenzl die we enkele weken geleden hadden aangeschaft gaan we nu door de wat in Duitsland de “langste badkuip van het rijk” wordt genoemd.

Na 12 km lagen we te 15:30 uur vast aan de 72 Hr-steiger voor de sluis van Hunxe.