"Wat doe jij hier? Jade?" Jade stapte naar binnen en gooide haar handtas in de zetel. "Ja, ik ben het, Jade." De mama van Charlotte keek haar aan en vroeg: "Wat kom jij hier doen?" Jade zuchtte en zei: "Ik kom gewoon nog eens langs bij Charlotte. Als dat mag? Waar is ze trouwens?" Ze ging in de zetel zitten en nam haar iPhone. "Charlotte is even naar dansles. Ze is zo terug, wil je wat te drinken?" Jade antwoordde: "Nee, hoeft niet." Plots ging de achterdeur open en kwam Charlotte binnen. "Dag Charlotte, Jade is er." zei mama. Jade stond op en glimlachte. Charlotte keek haar raar aan en trok mama mee naar de keuken. "Jade? Mama je vond haar toch niet leuk dus waarom liet je ze binnen?" fluisterde Charlotte. Mama antwoordde: "Nee, ik vind ook dat ze geen manieren heeft maar als jij haar leuk vindt mag ze gerust een keertje langskomen hoor." Charlotte rolde met haar ogen. "Je weet toch dat ik had afgesproken met Louisa? Nu zit ik met haar opgescheept ik kan haar toch moeilijk naar huis sturen!" zei Charlotte. Mama trok haar schouders op en ging verder afwassen in de keuken.
"Jade, sorry maar je kan niet lang meer blijven want ik ga zo lang bij Louisa." Jade stond op en antwoordde: "Meen je dat? Ik kom eindelijk nog eens langs en dan moet je weg? Kom op, ben ik daarom naar hier gekomen? Ik ben helemaal van de stad naar hier gefietst! Weet je wel hoe ver dat is? Nou ja, goed. Ik zal morgen of dadelijk wel eens terugkomen. Bye!" Voor dat Charlotte kon antwoorden was Jade de deur al uit. Ze zuchtte.
Charlotte zag Louisa in de verte aankomen met haar Vespa. Ze stopte en deed haar helm af. "Wie we daar hebben, Charlotte!" Charlotte glimlachte en gaf haar een envelop. "Hier, dat is van Lucas." Louisa keek verbaasd. "Lucas, zeg je? Bah, niets voor mij. Nee bedankt, hou die brief maar voor jezelf." Charlotte duwde hem terug in Louisa's handen en deed teken dat ze hem moest openmaken. Louisa maakt de envelop met tegenzin open. Ze las voor: "Liefste Louisa, morgen ben ik jarig en ik geef een feest. Jij bent uitgenodigd! Laat je iets weten of je kan komen? Groetjes, Lucas." Louisa lachte: "Wat een sukkel, hij maar denken dat ik naar hem ga!Wat moet ik doen? Bellen en zeggen dat ik niet kan komen?" Charlotte knikte. "Ik denk dat dat het beste is." Louisa nam haar telefoon en belde Lucas op. Ze zei dat ze weg moest, op kamp. Lucas was heel enthousiast en wou weten welk kamp, en dat soort dingen. Louisa wist niet wat ze moest zeggen dus zei ze: "Kom zo maar even naar het stadsplein, ik laat je het wel zien." En ze legde af. Charlotte keek met grote ogen en vroeg: "Wat heb jij nou gedaan? Sukkel! We gaan niet op kamp!" Louisa knikte en zei: "Of misschien wel? Ik heb een brochure gekregen waar een supervet kamp instond. Je gaat met een boot een hele lange rivier afvaren tot een bestemming. Je krijgt allemaal eten mee en het is eigenlijk een race, wie het eerst op de eindbestemming is krijgt 2500. Dat is toch wel wat hé?" Charlotte vroeg: "Oh, lijkt me best wel cool. Maar ik kan niet varen. Jij wel?" Louisa knikte en vertelde dat ze vroeger een bootje had samen met haar vader. Ze voeren er altijd mee en dat vond ze geweldig. Ze mist het nu wel. "Laten we het gaan doen?" vroeg Louisa. Charlotte knikte en we gingen meteen naar huis om ons in te schrijven. Laat Lucas maar wachten aan dat plein!
"Mams, mogen we op kamp?" vroeg Charlotte. Mama keek haar verbaasd aan. "Op kamp? Welk kamp en met wie? Wanneer? Hoe kom je d'r bij?" vroeg mama. Charlotte liet de brochure zien en zei: "Kom op, het is geweldig! Louisa kan varen en je kan een superleuke prijs winnen! We zijn maar twee dagen weg hoor!" Mama las de brochure en antwoordde: "Je moet zelf roeien! Dat is best vermoeiend en je moet slapen in de boot. Maar als jij het graag wil mag het wel hoor. Vraag het eerst nog eens aan papa." Charlotte kon wel een meter in de lucht springen. Charlotte belde meteen naar Louisa en vertelde dat ze mocht, Louisa mocht ook! Oh, wat waren ze blij!
De volgende week was het eindelijk zo ver. Ze mochten vertrekken. "Beste mensen, de fantastische reis gaat van start. Wees voorzichtig en doe geen gevaarlijke dingen! Laat me duidelijk zijn, iedereen doet zijn of haar reddingsvest aan! Zo niet, dan loop je risico's. Veel plezier en wie als eerste op de eindbestemming is krijg 2500! Succes!" riep de leider. Iedereen sprong meteen in het bootje en begon supersnel te roeien. Charlotte en Louisa waren als derde vertrokken. In totaal zijn er tien boten. Louisa vond het echt geweldig, Charlotte ook. Ze maakten veel plezier en roeiden maar plots zaten ze vast tussen twee stenen. Wat moesten ze nu doen? Gelukkig kwam er een boot achter hun en ramde met volle snelheid tegen hun aan zodat ze verder konden. Maar kijk! Die boot zat nu zelf vast tussen de stenen! Charlotte wou niet gaan helpen want nu maakten ze meer kans om te winnen, misschien een beetje grof maar wie wil er nu geen 2500 euro! Het werd donker en ze bleven nog een tijdje varen. Het was echt mooi tussen al die bossen. Ze stopten om elf uur 's avonds. Ze hadden een mooi plekje gevonden om te overnachten. Ze maakten hun slaapzakken klaar en kookten spaghetti.
De volgende dagen stonden ze echt al vroeg op want ze wouden echt winnen! Ze roeiden supersnel maar na een tijdje konden ze niet meer. Ze rustten even. Maar ze zagen in de verte nog twee bootjes aankomen. Charlotte begon meteen te roeien en Louisa vroeg: "Wat doe jij nou? Ben je niet meer moe?" Waarop Charlotte antwoordde: "Kijk achter je! Er komen twee boten achter ons! Help eens snel anders gaan we nooit winnen! Wie weet hoeveel boten er nog voor ons zijn!" Louisa begon meteen te roeien alsof haar leven ervan af hing. Ook al was ze echt moe, ze bleef roeien want met 2500 euro, of toch 1250 kon ze heel veel doen! Misschien konden ze zelf wel iets cool maken met dat geld. Een poolhouse? Ze vertelden al hun ideeën aan elkaar. Opeens zagen ze in de verte een doek hangen met 'FINISH' en een man met een trompet. Hij blies op zijn trompet omdat wij als EERSTE waren! Hij overhandigde de cheque van 2500 euro aan Charlotte en Louisa en ze keerden heel fier terug naar huis. Mama en papa waren supertrots! Louise en Charlotte natuurlijk ook. Het was echt een super toffe vakantie!
Ik stond op en keek op de klok. Shit! Tien uur al, ik heb me verslapen! En dat terwijl ik deze middag een afspraakje heb met Emma. Je leest het goed, Emma! Het mooiste meisje van de hele school waar ik, Joey, verkering mee heb! Ik kan het nog steeds niet geloven. Goed, ik moet me aankleden. Waar is mijn jeans, en mijn favoriete T-shirt? Ik doorzoek de hele kast maar vind ze niet. Ik roep mama. "Lieverdje, ze hangen nog op de badkamer. " antwoordt ze. Badkamer? Dus mama heeft ze niet gewassen! Ik kan toch geen vuile T-shirt aandoen! Ik ging naar de badkamer en nam mijn jeans. Die was nog proper. Maar wat moest ik nu aandoen? Ik doorzocht mijn hele kast, yes! Ik had gelukkig nog een T-shirt die best wel mooi was. Ik ging maar beneden en nam een boterham. Waar is de kaas nou weer? Mama riep vanuit de woonkamer: "De kaas is op en de choco ook! Ik moet dringend naar de winkel maar ik heb geen tijd! Ga jij snel naar de winkel? Je bent een schat!" Ik zuchtte. Ook dat nog. Nu kom ik zeker te laat! Ik propte een droge boterham in mijn mond en sprong de fiets op. Ik had nog niet gelezen wat ik allemaal moest meenemen dus nam ik het briefje en las. Woow, dat is best veel! Ik moet me echt haasten.
Waar staat de choco? Ik doorzocht de hele winkel maar ik vond geen choco. Ik vroeg maar aan een mevrouw: "Weet u waar de choco staat?" Ze keek me aan en zei:" Maar o! Jij bent Joey, het nieuwe liefje van mijn dochter, Emma! Wat een toeval! En wat zeg je? Choco? Aan het einde van de gang, haha!" Ik schaamde me echt. Wat moest ik nou zeggen? "Ehm, ja dat klopt. Maar ik ben gehaast, bedankt, dag." En ik liep door. Wat een sukkel ben ik! Ik stond te rekenen en toen kwam Emma's mama achter me staan. "Joey, had jij een afspraakje met Emma? Het is al half 12 hoor. Ik schrok me. Ik betaalde meteen en snelwandelde de winkel uit. Buiten liep ik naar mijn fiets, fietste zo snel mogelijk naar huis en gooide de boodschappen op tafel. Mama riep: "Liefje, zet je het ook mooi in de kast?" Ik antwoordde: "Nee dat gaat niet! Ik moet naar Emma!" Mama kwam aangesloft en keek naar me. Ze nam mijn hand en zei: "Jongen, je weet dat ik er op tegen bent dat je nu al een vriendinnetje hebt, dus dit werk gaat voor." Ik begon meteen alles in de kast te gooien terwijl mama bleef keken. "Kan je misschien helpen?" vroeg ik. Mama glimlachte en zei: "Kom, het is goed. Ga maar naar Emma."
Ik gaf haar een knuffel en ging naar de garage. Als ik mijn fiets neem ben ik te laat. Zou ik de auto nemen? Ik heb geen rijbewijs maar het is toch maar een klein stukje. Ik nam de sleutels uit de kast en reed de auto de poort uit. Ik kan wel een beetje rijden... Mama had de auto gehoord en kwam verbaasd kijken. "Wat ga jij doen?" riep ze. Ik stapte uit en aarzelde: "Papa had me gevraagd de auto te wassen..." Mama vroeg of ik niet maar Emma moest. Ik knikte en zei: Jawel maar ik wou de auto al vast buiten zetten zodat ik meteen kan beginnen als ik terugkom." Ze nam de sleutels uit mijn handen, stapte in en deed teken dat ik in moest stappen. Ze ging me brengen, yes! Dan ben ik tenminste geen halfuur te laat maar een kwartiertje...
Ik belde aan en Emma deed open. Ze keek me aan en keek daarna op haar horloge. Ze bleef kijken. "Waar bleef je?" zei ze nogal boos. "Was je choco kopen?" vroeg ze lachend. Oef, ze was niet boos. Ik lachte en stapte naar binnen. Haar mama was er ook en ze lachte naar me. "Ehm goed, ik ga weg dus jullie zijn alleen thuis. Tot zo." zei haar mama. Ze liep de deur uit en ik ging op de bank zitten. Emma ging naar de keuken en kwam terug met chips en cola. Ik heb nog maar even verkering met haar dus ik voelde me wel ongemakkelijk. Ze kwam tegen me aan zitten en gaf me een zoen. Ik keek naar haar en we zoenden een hele tijd. Ze zette haar glas op tafel en kwam op mijn schoot zitten. "Joey, je bent echt perfect." fluisterde ze. Ik bloosde en antwoordde: "Jij bent perfect." Ze gaf me een zoen maar
plots ging de bel. Ze sprong snel op. Ik kon kijken wie het
was. Het was een jongen, Alex. Hij gooide een arm rond Emma maar Emma deed zijn arm weg en keek boos. "Ga weg, het is uit. Weet je dat nog?" De jongen luisterde niet en begon Emma te zoenen. Emma bleef even zoenen maar stopte dan. Alex kwam binnen en trok Emma's shirt uit. Emma kon niets doen want Alex had haar vast. Emma had alleen haar onderbroek nog aan. Ik ging snel naar de gang en riep: "Ben je wel goed in je hoofd Alex! Ze is van mij! Wegwezen!" Alex keek me aan en lachte me uit. "Oh dus dit is jouw nieuwe bink, Emma!" zei hij schaterlachend. Emma deed snel haar kleren aan en gaf een mep in Alex's gezicht. Hoe durf je! Ze gooide hem de deur uit. Joey gaf Emma een zoen.
De volgende dag stond ik op het schoolplein. Ik zag Alex, bij allemaal meisjes staan. Wat een eikel. Yara kwam naar me toe. Ze zei niet veel want ze is op me verliefd, heeft ze vorige week gezegd nadat ik het met Emma had. Maar dat wist ze toen nog niet en toen schaamde ze zich heel erg. Ik voel me schuldig. Emma kwam ook naar me toe en gaf me een zoen. Yara keek naar de grond. "Wie is dat? Joey lieverd?" vroeg Emma. Ik zei dat het Yara was. Yara ging weg. "Wat heeft die nou? Jij hebt maar rare vrienden hoor." zei Emma. Ik antwoordde: "En jij dan, jij bent bevriend met Alex terwijl hij je gewoon wil zoenen en uitkleden. Is dat dan een vriend voor je?" Emma zei dat ik jaloers was en dat hij superlief is. Ze maken samen huiswerk. Alex zag Emma en kwam naar ons toe hij sloeg zijn hand rond Emma, met zijn hand aan haar achterwerk. Wat een loser. De bel ging dus hij ging weg. "Emma, waarom neem je geen verkering met Alex?" Emma was boos en snauwde me toe: "Joey, hou op met jaloers doen en gedraag je zelf wat meer als mijn vriendje. Je bent echt een eikel!" Ze liep naar haar vriendinnetjes toe. Heb ik nou zo een vriendin? Ik wil haar vriendje niet meer zijn. Ik loop achter haar aan en tik op haar rug. "Het is uit, bye." Misschien een beetje grof maar nee, wat zeg ik? Grof? Zij is grof! Ik loop naar Yara en ze vraagt: "Ha, Joey, ben je niet bij Emma?" Ik knik nee en zeg dat het uit is. Ik zie haar oogjes glinsteren. Ik neem haar hand en vraag om verkering. Ze zegt ja. Wat ben ik blij met een echt lief, mooi en slim vriendinnetje! Toen ik hand in hand met haar liep zag ik Emma jaloers kijken. Ze nam Alex zijn hand en kuste hem. En zij maar denken dat ze mij jaloers maakt! Haha!
De titel zegt al genoeg. Van een oud mevrouwtje. Dit verhaaltje heb ik geschreven. Wie is 'ik'? Ik ben Mia, een leerkracht godsdienst. Ik probeer mijn lessen zo leuk mogelijk te maken. Ik ga niet de hele tijd praten over God. Maar ik ga de kinderen wel levenslessen meegeven. Ik ga jullie mijn lessen laten meevolgen.
Ariana liep de hele school af. Op zoek naar haar kluisje. Het is pas de eerste week dus ze kent de weg niet goed. Wat ze wel wil doen, is haar kluisje versieren. Ze had allemaal spullen bij. Zoals glitters, ze had er echt zin in! Op haar hoge hakken liep ze door de gangen. Terwijl gooide ze haar lange, bruine haren over haar schouder. Eindelijk vond ze haar kluisje. Nummer 222. Hoe kan ze dat vergeten? Dus op het tweede verdiep, gang 2, kluisje 2. Ze deed het open, ze zag dat er een briefje zat in het postvakje.
"Ariana, kom snel naar kluisje 128. Belangrijke mededeling." Er stond geen naam onder, toch ging ze naar. beneden. Er stond een meisje op de bank met een micro. Ze had lange, blonde en stijle haren. Ze had roze lipgloss op met glittertjes. Haar ogen waren perfect gedaan. Ze had witte all-stars aan en een grijze jogging met glittertjes. Ik dacht al meteen: dit is de populairste van de school. Opeens was het stil en ze begon te praten: "Ik ga nu bekend maken wie er uitgenodigd is op mijn feestje vrijdag. Dat zijn, natuurlijk mijn beste vriendinnen, Emma en Maud! De rest is: Brian, Mia, Helena, David, Nick, Shana, Marah, Lies, Nele, Ella, Ruben, Stella, Miley en Ariana!" Ik kon mijn ogen niet geloven! Ik was uitgenodigd op het feest van het jaar! En Ruben was er ook! Beter kan niet. Ik voelde me al meteen cool! Na school ging ik een cadeautje kopen. Het moest wel leuk zijn, zodat we beste vriendinnen worden! Ik was meteen 'in love' met de parfum van Chanel. Ik kreeg er ook een mooi zakje bij, met pareltjes en met 'Chanel' erop. 's Avonds was het zover. Ik ging naar haar huis, met mijn zakje in mijn handen. Ze deed open en keek me aan alsof ze niet wist wie ik was. Ik deed heel blij en gaf het cadeautje af. Ze bleef me aankijken en nam het cadeautje aan. Ze zei: "Wie ben jij? Je bent niet uitgenodigd?" Ik zei dat Ariana was. Ze schaterlachte en zei dat het een andere Ariana was. Ze gooide de deur dicht. Wat een bitch! Ze heeft nu wel mijn cadeautje...
Vandaag mocht ik de enige echte Miley Cyrus gaan interviewen. Ze is echt anders dan jullie denken, lees maar snel verder!
Miley, er zijn veel roddels over je vertelt. Men zegt ook wel dat je echt bent veranderd en dat je je gedraagt als een idioot. Wat vind je daarvan?
Ik vind dat het echt niet zo is, ik ben gewoon mezelf. Mensen weten niet hoe ik ben, in de video's ben ik ook anders dan in het echte leven. Mijn muziekvideo's zijn misschien overdreven, vind je, maar zo zijn ze goed voor de kijkcijfers. Het gaat vooral om de muziek.
Dus je doet het eigenlijk voor de kijkcijfers heb ik begrepen?
Nou, niet helemaal. De cijfers zijn natuurlijk heel belangrijk maar de rest, zoals wat mensen van me denken en wat ze van de muziek vinden vind ik veel belangrijker. Zolang mijn fans maar achter me blijven staan, in me geloven en van mijn muziek houden. Ik ben gewoon mezelf, als ze me vragen om in een muziekvideo 'wild' te gaan, doe ik dat. Ik ben geen mietje, je leeft maar één keer en als je die ene keer niet eens leuk maakt, dan heb je niks aan het leven.
Dat vind ik heel mooi gezegd, mensen mogen zichzelf niet eens zijn. Hoe gaat je volgende muziekvideo eruitzien?
De muziekvideo van Wrecking Ball, die was extreem. Maar de volgende zullen niet zo extreem zijn, ik ga wel niet opeens terug zitten zingen met mijn gitaar aan een meertje. Er moet wat actie zijn, vind ik! Plezier maken aan een video is ook belangrijk.
Daar heb je gelijk in. Wat is je favoriete liedje van jezelf, op dit moment? En je favoriete liedje, buiten jouw liedjes?
Ik ben geen type dat naar Justin Bieber of One Direction luistert. Nouja, ik luister er wel naar maar ik ben geen echte fangirl.
Ik ben eigenlijk echt een grote fan van Rihanna, ze geeft me zelfs een beetje inspiratie. Ik vind zowat alle liedjes van haar mooi. En van mezelf? We can't stop, Adore you en Wrecking ball zijn mijn favorieten. Ik heb niet echt een lievelingsliedje van mezelf.
Goed, heel erg bedankt voor het interview. We wensen je nog veel succes in de toekomst.
Haha, dankjewel. Het was een leuk interview. Ik heb wel nog een berichtje voor mijn fans!
"Liefste fans, ik hou ontzettend veel van jullie! Jullie steunen me door dik en dun, maakt niet uit wat er gebeurt! Jullie staan voor me klaar. Bedankt daarvoor, hopelijk kan ik jullie ooit iets terugdoen, met een leuk liedje bijvoorbeeld. Ik droom dat ik jullie allemaal kan spreken en ontmoeten, maar daar is helaas geen tijd voor. Toch hou ik van ieder van jullie. Bedankt! Ik hou ontzettend veel van jullie!"
Ik stopte het laatste stukje kaas in mijn mond.
Echt saai zo een dag helemaal alleen. En dat vind ik nu al terwijl mijn gezin nog twee weken wegblijft. Ik zat thuis aan de houten tafel te eten. Het lijkt wel alsof ons huis niet is meegegaan met de tijd. Zo verouderd, maar supergezellig. We hebben geen verwarming, alleen een openhaard. Al mijn vrienden zijn natuurlijk op vakantie. Niet dat ik er zoveel heb want ik woon echt in een huis dat echt helemaal alleen staat. In de omgeving staan bomen en oude, houten hutjes. Er zijn ook akkers, maar in de hutjes wonen geen mensen. Denk ik toch. Misschien woont er in nummer 7 wel iemand... Soms zie ik beweging in het huis... Ik zou wel eens graag gaan kijken. Zou ik durven? Morgen ga ik. Ik verveel me toch dood...
Vandaag ga ik naar het hutje... Het is best ver dus ging ik de keuken in om wat eten te maken. Ik sneed een paar stukjes brood af en stopte het in een mandje. Het was een mooie dag. Ik liep een heel eind en kwam aan in het hutje. "Klop klop, is daar iemand?" Een oud vrouwtje kwam opendoen. Ze was precies geschrokken toen ze me zag staan. "Meisje, kan ik je helpen?" vroeg ze verwonderd. "Ik ben Elisa, ik woon in dat hutje daar achter. Mag ik even binnen?" vroeg ik. Ze liet me binnen en we maakten kennis. "Elisa... Waarom ging je niet mee op vakantie?" Ik staarde naar de grond. "Mama doet echt geheimzinnig... Het lijkt echt alsof ze iets te verbergen heeft..." stamelde ik. De vrouw mompelde: "Familieproblemen... iedereen heeft het wel..." Ik keek haar vragend aan en ze vertelde verder. "Ik heb nog een kind... Maar ik weet niet waar ze is... Brenda is haar naam.. Haar achternaam weet ik niet. Ze is het afgetrapt met haar vader toen ze nog jong was. Mijn grootste wens is om mijn dochter te kennen voor mijn tijd erop zit." Ik zou haar zo graag helpen. Ik vroeg of ik kon helpen en ze vond het goed. Alleen wist ze niet hoe.
"Ik moet je wel zeggen, Elise, dat je niet meer veel tijd hebt... Mijn gezondheid gaat snel achteruit en ik voel me slecht." Ik moest bijna huilen, onze enige buur die bijna zou gaan sterven. Ik kon er niet aan denken. Ik wou haar dochter echt zoeken.
Haar naam is Brenda, dat weet ik al. Mijn mama noemt ook Brenda... Misschien is mijn mama wel de dochter van... En dan zou ik het kleinkind zijn... mijn papa is gestorven toen ik heel klein was, mama haar ouders heb ik nooit gekend! Als mama er was zou ik vragen wat er allemaal aan de hand was maar ze is er niet. Wat ik nu nodig heb zijn oude foto's.
Ik ging even buiten zitten om na te denken. Er stond een ziekenwagen aan het huis van het oud mevrouwtje. Dit kon niet waar zijn! Ik moest snel opschieten. Ookal was ik razend op mama, ik moest haar bellen!
"MAMS! Heb jij toevallig een mama die ik niet ken?"
-Liefje, waar kom jij nou mee af!
"Het is waar he! Dat is wat je me altijd verzweeg!"
-Schat, ik heb een mama... Tuurlijk! Maar ik ken haar niet.."
"Ik ken haar wel! Ze ligt in het ziekenhuis, ze sterft bijna!"
-MIJN mama? Elisa!?
"Het is echt waar! Kom NU naar huis alsjeblieft!"
-Ik kom...
Oma ligt dus in het ziekenhuis! Mama kwam uiteindelijk aangereden in volle paniek. "Waar is Madeleine?!" Ze wist haar naam, het is dus echt. "Ze woonde daar! Ik ging eens langs en toen.." Mama zei dat we geen tijd hadden en dat we naar het ziekenhuis moesten. Ze trok me in de auto en reed in volle vaart naar het ziekenhuis. We klopten en stormden binnen in haar kamer. Ze lag er, ze zag er niet goed uit. Er waren heel veel dokters. Mama zei: "Madeleine, ik ben je dochter, Brenda." Ze begon te huilen en ik zei "Oma, sterf alsjeblieft niet." Ze keek me aan, glimlachte en sloot haar ogen voor eeuwig.
Ik opende mijn ogen en zag dat ik op de grond lag. Ik wist even niet goed wat er gebeurd was... Plots zag ik kinderen, ik lag eten naast me liggen, ik zag... dat ik in de kantine was! Hoe dit gebeurd was... Ik liep met mijn bord en opeens liet Ella me struikelen... Ik zag overal kinderen lachen en naar me wijzen. Ik stond op en liep snel naar de poetskast, deed de deur opslot en begon te huilen. Even later hoorde ik geklop op de deur. Ik zweeg. Daarna was er weer geklop. Ik hoorde de stem van Jonas "Jade? Ben je hier?" Ik stond op, veegde mijn tranen af en deed de deur open. Jonas keek me aan en zei "Waarom kom je naar hier? Gedraag je niet als een muts en loop niet weg! Vind je het raar dat je uitgelachen word?" Ik kon nu wel door de grond zakken. Niet alleen omdat hij de mooiste jongen op school is, de populairste en de coolste... Maar ook omdat ik stapelverliefd op hem ben! Ik liep gewoon naast hem door, ookal had ik het daardoor nog meer verpest.
Vandaag gaan we verder zoeken naar Max. Maarten is al helemaal gek geworden. Gisteren had ik een dagje vrij maar vandaag moet ik weer naar school. Na school gaan Maarten en ik op zoek naar Max. Ik nam mijn rugzak en riep: "Mama, ik ben naar school!" Mama antwoordde : "Oke, voorzichtig zijn!" Ik knikte braaf en sprong op mijn fiets.
Toen ik aankwam stond Chloe aan de poort met Lisa. Ze bleven me aanstaren en lachten daarna. Dat ik ooit beste vriendin was van Chloe!? Ik liep gewoon door en ging naar Sophie. Ze zat op de bank te leren, want thuis doet ze dat nooit... "Haaay" zei ik. Ze knikte en las verder in haar handboek. Ik ging naast haar zitten. We zeiden niets tot de bel ging. Jammer dat Chloe bij me in de klas zit...
Ik vroeg aan Niels of hij het wou bijleggen met Chloe. Hij vond het goed en maakte een afspraakje met haar. Een stelletje zullen ze nooit zijn maar vrienden is al goed! Oja, Max is terug! Alles komt toch wel goed!
Wat ik nu wil doen is naar Chloe gaan! Ze heeft me wel wat uit te leggen. "Mam, ik ga naar Chloe!" riep ik. Mama schudde haar hoofd en riep terug: "Marte, nee! Je gaat eerst de tafel afruimen en Max uitlaten!" Max is onze hond. Hij vindt het leuk als ik hem uitlaat dus dat duurt best lang. Ik ging meteen de tafel afruimen. Alle borden nam ik op en zette het aan de kant. Daarna zocht ik naar de riem van Max. Ik deed hem rond zijn hals en trok hem mee naar buiten. Ik had plots een idee. Ik kon met Max naar Chloe gaan!
Ik kwam aan bij het huis van Chloe. Ik belde aan en de zus van Chloe, Jenn kwam opendoen. "Marte, wat leuk om je te zien! Chloe is bij Mila, je komt niet op het juiste moment. Maar ze is zo terug, ik breng je even naar haar kamer." zei Jenn lief. Ze opende de deur van de kamer en liet me binnen. Jenn ging naar beneden. Ik zat op het bed van Chloe en zag op haar Facebook een bericht van Mila: "Babe, kom naar hier, Niels is je niet waard! Ik kan je troosten hoor, wat stom van Marte trouwens! Wat een vriendin... Xx" Ik werd woedend! Wat heb ik gedaan? Mijn gezicht was helemaal rood toen Chloe verbaasd binnen kwam. "Marte, hey, wat is er?" vroeg Chloe net voor ze haar Facebook afsloot. "Wat er is? Sorry, ja, ik heb je bericht gelezen maar ik dacht dat je een echt vriendin was! Doei.." snauwde ik haar toe. Toen ik buiten kwam kreeg ik bijna een hartaanval! Max was WEG! Ik geraakte helemaal in paniek en begon te zoeken. In een raam van een auto zag ik Chloe door het raam naar me kijken. Ik liep gewoon door en deed alsof er niets aan de hand was.
Ik belde Sophie op en zei dat ze dringend moest komen. En ja, binnen een paar minuten kwam ze hijgend aangefietst. Dit noem ik pas een vriendin! Ik zei dat Max weggelopen was en ze begon meteen te zoeken. We liepen nog laat door de straten: "Maaaax! Max!" te roepen. Zo durfde ik niet naar huis... Wat moest ik doen? Sophie bracht me naar huis en wenste me succes. Ik belde aan en Maarten deed open. Hij bekeek me eens goed en riep meteen erna: "Waar is Max? Zeg niet dat je hem kwijt bent!" Ik bloosde en stapte naar binnen. Mama had het al gehoord en stelde voor hem te gaan zoeken. Ik antwoordde: "Ik heb me al moe gezocht.. Mam, mag ik even rusten?" Mama vond het goed. Ik voelde me wel schuldig omdat ik niet mee ging maar ik had ook wel wat anders aan mijn hoofd.
Plotseling ging de deurbel en stond Niels voor de deur. "Ik heb nog wat uit te leggen, Marte." Ik bracht hem naar de zitkamer. "Luister, dat meisje was gewoon een vriendin." Ik keek hem verwonderd aan en vroeg: "WAS een vriendin?" Hij knikte en vertelde dat ze nu een stelletje zijn. Haar naam is Louisa en ze zou zo perfect moeten zijn. Hij vond het ook verkeerd tegenover Chloe maar dacht dat het uit was. Ik had zo'n zin om alles tegen Chloe te gaan zeggen maar helaas zijn we geen vriendinnen meer..
"Marte? Kom je de vogels eten geven?!" riep mama. Ik zuchtte en rende naar beneden. Ik wou die stomme vogels niet eens, Maarten wou ze! Maar omdat hij er niet is moet ik ze dus eten geven en verzorgen. Maarten is een weekend logeren bij oma Julia, ik mag volgende week. Als we samen gaan is er echt niets leuk aan logeren bij oma. We maken altijd ruzie, klagen omdat het laatste koekje op is, enz.
Het is wel rustig in huis nu Maarten er niet is, hij is trouwens 2 jaar jonger dan mij. Niet echt een groot verschil, maar hij gedraagt zich wel alsof hij 10 jaar jonger is. Vandaag is het zondag dus komt hij zo weer terug. Jammer, maar als hij er is hoef ik niet zoveel klusjes te doen, want Maarten doet dat graag.
Ik ging shoppen met Chloe. Dat doe ik bijna elke zondag met haar. Shoppen kan je het niet echt noemen, veel winkels zijn gesloten op zondag. Maar in ons dorpje dus niet. Er zij best veel dingen open, maar we zitten liever op een bankje met een lekker gebakje in onze handen. Zoals vandaag dus. Terwijl ze haar mond afveeg met har hand keek ze naar mij. Ze zei niet echt veel. Ik vroeg wat er was en ze antwoordde: "Ik weet niet of ik me aanstel, het is iets heel dom, zal jij wel vinden dus ik zeg het liever niet.." Ik keek haar aan met grote ogen en at mijn broodje op. Na een lange stilte vroeg ik toch wat er was. "Maar.. Het is zo dom... Nou, Niels heeft het uitgemaakt, niet letterlijk maar ik ging met Lisa naar de bioscoop en ik zag hem zitten naast een ander meisje." zei ze droevig. Ik geloofde mijn ogen niet! Hoe kan Niels zoiets doen? Het is mijn neef! Ik troostte haar en nam mijn telefoon. Ik beldr naar Niels en vroeg of ik mocht langskomen. Hij vond het goed dus ik vertrok meteen. Ik belde aan en hij deed meteen open. "Wie we daar hebben! Ons nichtje!" zei hij vrolijk. Ik bleef serieus kijken en stapte naar binnen. Hij nam me mee naar de zitkamer en bood me een drankje aan. "Vertel het eens meisie, je komt hier niet zomaar!" zei hij lachend. "Ik denk wel dat je weet waarvoor ik kom, Chloe, en dat meisje in de bios." zei ik kwaad terug. Hij knipperde eens met zijn ogen, nam een slok cola en antwoordde: "Marte, ik begrijp je wel maar Chloe, ..." Er viel een lange stilte en daarna ging hij verder: "Chloe kijkt niet naar me om, ze smst me nooit en als ik vraag om af te spreken wil ze nooit! Ik dacht dat het wel duidelijk was dat het uit was, we maakten elke dag ruzie en van die dingen..." Ik zuchtte. Dat Chloe me dat niet had gezegd! Nu heb ik me zeker belachelijk gemaakt. Ik stond op en ging de voordeur uit zonder iets te zeggen. Niels kwam achter me na gelopen en bleef me aan de deur aanstaren.
Toen ik thuis kwam ging ik naar de keuken en maakte wat eten. Ik pakte het mee naar mijn kamer en viel meteen daarna in slaap. Mama was Maarten halen dus het was mooi rustig hier. Chloe kon ik later nog spreken!
Ik opende mijn ogen en zag dat de zon scheen. Heerlijk om zo wakker te worden. Toch? Ik keek op mijn wekker en zag dat het al 10 uur was. Wat ben ik toch een slaapkop... Mama was werken, papa dus ook. Ik ging even kijken of mij zusje, Emma al wakker was. Ze lag niet in haar bed dus ze is vast onder. "Emma? Emma? Hallo?" riep ik. Ik hoorde niets. Huh... Waar zou ze zijn? Ik besloot om even naar mama te bellen. Dit is ons gesprek:
-Hey mama!
Liefje, hallo! Is er iets?
-Je bent precies niet blij om me te horen?
Anna... Ik ben aan het werk. Kan het wat opschieten?
-Nou, waar is Emma? Ze is niet thuis...
Emma? Op school natuurlijk! Ben je thuis?
-Op school? Welke dag is het vandaag!?
Anna, het is maandag.. Ga maar vlug naar school!
-Doei!
Toen ik thuis kwam kreeg ik alleen maar een preek, eten en moest ik gaan leren. Ik ging al vroeg slapen zodat ik morgen zeker vroeg uit mijn bed kan!
Welterusten!
Ik had geen zin om naar school te gaan... Ik lag nog in bed en deed alsof ik ziek was. "Mama, ik voel me niet goed... Mag ik thuisblijven?" vroeg ik.
Mama fronste haar wenkbrauwen en ging op bed zitten. Ze legde haar hand op mijn voorhoofd. "Nou, ik voel niets? Heb je buikpijn of wat is er?" vroeg ze. "Ik denk dat ik... Nogal..." stamelde ik. Mama schudde met haar hoofd en zei: "Niet met den deze! Hup naar school, Elysah."
In school ging het ook al niet goed. Jonas, degene waar ik o, zo verliefd op ben kijkt de hele tijd naar me en praat over me met zijn vrienden, af en toe lachen ze eens...
Waar is Lauren? Mijn beste vriendin, die nog niet op school is, één minuut voor dat de bel gaat? Dat kan niet! Zou ze ziek zijn? Ik ging snel naar het toilet en belde haar. "Met Lauren, hallo?" zei ze. "Ja, Lauren! 't Is met Elysah, waar ben je?" vroeg ik. Maar ik hoorde niks meer, ze legde af...
Na school fietste ik onmiddellijk naar Lauren's thuis. Wat zou er zijn? Haar mama deed open. Ze zei dat Lauren niet thuis was. Ik moest het gewoon weten! Ik zei: "Sorry, maar ik ben iets vergeten op Lauren haar kamer!" Ik sprong het trapje op en ging naar boven. Haar mama stond me nog na te kijken maar dat maakte me niks uit! Ik deed de deur open en ging naar binnen. Haar Facebook stond nog aangemeld! Ze had een bericht van Janice, ... Of ze mee wou spijbelen?! En ze had 'ja' geantwoord? Dit kan niet! Ik rende de trap af en ging naar buiten, zonder iets tegen haar mama te zeggen.
Bij mijn thuis was mama druk buiten bezig. Papa was aan het koken. Raar, normaal is het andersom... Ik vroeg aan mama of we deze avond nog iets te doen hadden, anders kon ik naar Lauren gaan. "Ja, lieverd. Ik had afgesproken met Mirjam maar jij kan dan met haar dochter, Jill omgaan. Je kent haar toch nog wel?" antwoordde ze. "Jill? Moet dat echt... Ik vind haar best raar! Ik zou liever naar Lauren gaan..." zei ik. Mama zei dat het niet kon omdat ze al gezegd had dat we zouden komen.
Ik zat op mijn kamer maar plots kwam mijn broertje, Glen binnen. "Wat is er?" vroeg ik.
"Elysah, wil je mijn tekening zien?" vroeg hij. "Hoe vaak kom je dat vragen? Ik hoef jouw kribbel krabbel tekeningen niet te zien!" riep ik. Glen begon te huilen en liep naar zijn kamer. Even later ging ik zijn kamer binnen en troostte hem. "Het spijt me." zei ik. Ik ging op zijn bureau kijken en zag zijn tekeningen liggen... Wauw! Dat was echt niet kribbel krabbel!
"We gaan vertrekken naar Mirjam!" riep mama. "Waar gaat Glen naar toe!?" riep ik terug. Glen kwam aangelopen en zei: "Ik ga naar kinderopvang!" Zo oneerlijk! Ik moet mee en hij mag lekker gaan spelen bij een kinderopvang?! Wauw...
We kwamen aan en Jill stond al voor de deur, wow ze is veranderd! Het is wel al drie jaar geleden dat ik haar heb gezien maar... Ze ziet er veel volwassener uit! Hopelijk i ze ook volwassener geworden... "Hallo, kom je mee naar mijn kamer?" vroeg ze. Ik knikte ja en ging mee naar boven. "Jij mag op die computer gaan." zei ze. Oh leuk! We gaan niet met poppen spelen! Ik logde me in op Facebook en beleefde een normale avond, met lekkere barbecue.
"Hoe vond je het bij Jill?" vroeg mama toen we in de auto zaten. "Goed, goed." antwoordde ik. Ik vroeg of ze het liedje op de radio wat harder wou zetten, maar nee... Steeds het zelfde antwoord: "Nee, ik heb hoofdpijn, lieverd."
De volgende dag was Lauren wel op school. Ik rende naar haar toe en vroeg: "Waarom was je er gisteren niet? Waarom legde je de telefoon af? Heb je gespijbeld met Janice?"
O, o, rustig! Ja ik was met Janice en ik had geen zin om te praten? Goed? Laat me nou Janice zoekt me! Ik keek haar verbaasd aan en zei: "Janice? Sinds wanneer is zij een betere vriendin als mij?" "Vat het niet verkeerd op, ze is een even goede vriendin.' zei Lauren. Ik had geen zin meer om met haar te praten, ik ging weg naar Jill, die hier ook op school zit.
Jill vroeg of ik iets ging drinken met haar.. Nou oké! Lekker pech voor Lauren, zij heeft Janice! Het werd heel gezellig en ik vertelde haar ook over Lauren, dat ik opeens niet voor haar bestond en dat ze heel veranderd is. Ze antwoordde: "Dingen veranderen, mensen veranderen. Tja, je kan het niet tegenhouden!" Ik knikte en dronk mijn chocomelk op. Het voelde zo raar, zonder Lauren, iets gaan drinken. Ze ging vroeger altijd mee..
Maar dat is over...
Schrijver: Emma L.
Hopelijk vonden jullie het een leuk verhaal! Het is ook best gebaseerd op mijn leven. Ik ben 14 jaar en ik hou van schrijven! Hopelijk hebben jullie genoten.
"Ben je nou serieus?" riep ik. Ik heb echt nooit gedacht dat mijn beste vriendin zo flauw kon zijn... "Emma, doe niet flauw! Je weet goed wat er gaande is! Tot ziens" riep Lene terug en ze liep weg. Komaan, ik weet niet eens waar het over gaat! Ik fietste naar huis en melde me aan op Facebook. Even kijken of Lene online was... En inderdaad, ze was online! Even chatten...
Emma> Lene omgoshhh! Wist niet dat je zo flauw kon doen? aubb... WAAR GAAT DIT OVER!
Lene> emma doe niet flauw en laat me gerust
Emma> Ik weet ECHT niet waar het over gaat hoor...
Lene> .............
Lene> Door jou is het uit met Jonas!
Emma> Wat zeg je.. NEE! Hoezo?
Lene> Jonas heeft gevoelens voor jou.. Omdat jullie zo vaak afspreken!
Emma> Ahhh! Ik snap 'm .. Je bent gewoon jaloers op mij! LAAT HET JONG! Tot ziens ik wil je NOOIT of te NOOIT meer zien! Flauw kind!
"Julie? Julie? Kom je nog?" riep Merten. Ik zuchtte, sprong op mijn pennyboard en ging ervandoor. Merten riep: "Julie, niet te snel!"
Wat een sukkel... Ik lachte, keerde om, stak mijn pennyboard in mijn rugzak en sprong achterop bij Merten. "Waar gaan we heen?" vroeg Merten. Ik rolde met mijn ogen en zei: "Even denken.. School misschien?" Merten knikte en zei: "Julie, ... School? Meen je dat? Blijf gewoon even hier.. Niemand merkt het? Goodgirl." Ik begon te blozen en zei: 'Badboy, Merten, oh liefste, ben je gek? Ik krijg dan zo problemen bij m'n thuis.. Wil je dat? Nu-uh." Merten stopte met fietsen en zei: "Ga dan maar naar school, ik heb nog andere;coole vrienden." Ik zuchtte en zei dat ik wel bleef. Merten glimlachte en fietste verder. 'Waar gaan we dan heen?' vroeg ik. "Oww, Julie, ik ga even naar Lynn, ze komt ook mee spijbelen." Ik zei: " Nou als je het zo zegt klinkt het niet meer leuk..." Ik zag achter een boom een meisje zitten op haar gsm, 'druk bezig'.. Ze had een piercing in haar neus en een tattoo op haar arm. "Cool..." dacht ik in mezelf.
'Zow, Juultje, dat is Lynn.' zei Merten trots. Ik glimlachte en stak mijn duim omhoog. "Waar gaan we heen?" vroeg ik. Waarop Lynn antwoorde: "Liefje, Merten, wie is dat meisje? Ze ziet er niet uit alsof ze vaak spijbelt..." Merten antwoordde dat het mijn eerste keer was. Lynn lachte en zei: 'Het moet ooit de eerste keer worden he...'
'Hanne? Weet jij het antwoord misschien?' vroeg juf Lieve. Ik begon te blozen en keek naar mijn blad. 'Pst, Hanne, het antwoord is: geel.' fluisterde Bernd me toe. 'Het antwoord is geel, mevrouw.' zei ik. Ik was natuurlijk niet aan het opletten... 'Hanne, gaat het wel met je? Geel? Serieus?' riep Seraja. Heel de klas begon me uit te lachen... Ik stak mijn middelvinger uit op Bernd. 'Hanne, beleefd blijven en opletten. Wat heb je toch? De laatste tijd zit je alleen maar te dromen! Met die houding kom je niet ver, Hanne. Blijven inzetten, het schooljaar is bijna om. Maar dat is een probleem voor jou, Hanne, merk ik. Ik zou er maar wat aan doen als ik jou was. Goed, we gaan verder met de les. Het antwoord is dus NIET geel!' riep juf Lieve.
Stomme Bernd! Stomme pubertijd! Juf Lieve ging even weg uit de klas. Helena kwam aan mijn bank staan en vroeg: 'Han, lieverd, wat is er met je? Wat heb je gegeten? Iets geel alvast... Haha!' Ik draaide met mijn ogen. Dat kinderachtige gedrag van Helena stoorde me echt de laatste tijd. Wat is er toch met haar? Plots kwam de directeur de klas binnen.'Ja, jullie hebben studie. Juf Lieve is even naar huis. Hou jullie maar rustig bezig, geen werk? Ik heb altijd werk voor jullie! Dus werk maar goed want het werk dat ik jullie geef is niet leuk.' zei hij. Ik nam mijn kladschrift en begon op de achterkant te schrijven. Ik schreef dingen zoals 'broken' en 'so much pain'... Tom kwam naar me toe en vroeg: 'Hanne, wat is er? Ik lachte je niet uit hoor...' Ik zuchtte en zei: 'Weet ik, Tom... Maar ik voel me gewoon slecht, pubertijd zeker...' Ik ben zoveel veranderd... Ik luister trage liedjes en moet onmiddellijk huilen. Helena kan ik niet meer verdragen, terwijl ze mijn beste vriendin is. De bel ging.Oef.
Helena kwam naar me toe gerend en zei: 'He, Hanne... Je doet zo raar de laatste tijd.' Ik keek haar verbaasd aan en zei: 'WAT!? Ik? Jij doet hier wel kinderachtig! Jij! Ik niet? Jij doet mee met die pestrijen terwijl ik je beste vriendin ben! En dan ben ik het nog geweest? Je bent echt zoveel veranderd! En dan geef je mij de schuld? Leuke vriendin ben je!' Helena bleef kalm en zei rustig: 'Hanne, ik ben niet veranderd. Jij bent volwassener geworden en vind mij nu kinderachtig, oké. Ik denk dat het beter is als ik je even niet meer zie.' En ze liep weg...
Ik beet op mijn lip en nam mijn iPod. Nee, ik stak hem terug weg. Geen droevige liedjes, Hanne.
Ik kwam eindelijk thuis en gooide mijn fiets in de voortuin. Ik belde aan en mama kwam opendoen. 'Lieverd, waarom ligt je fiets daar zo? Wat is er aan de hand? Wat is er toch met je?' vroeg ze vol bezorgdheid. Ik rolde weer met mijn ogen en ging binnen. Ik rende meteen de trap op en plofte op bed. Mijn agenda stond vol met huistaken, toetsen... Ik gaf een schop tegen een bed. Op mijn bureau lag nog een briefje, dat ligt er al zo'n zes jaar. Het is van Helena. Dit staat erop:
'Hee, lieverd.
Je babe was hier<3
Hou van jou,
we blijven beste vrienden voor altijd!
Beloofd! <3'
Ik nam het briefje, deed het raam open en liet het wegvliegen. Leugens, leugens. Mijn telefoon ging, ik wou opnemen, maar het was Tom... Hij is mijn beste vriend op dit moment maar ik wil hem ook niet kwijtraken, wat nu wel goed kan met dit rothumeur. Dus, ik nam niet op, jammer maar oké... Ik logde me maar in op FaceBook en Tom begon te chatten.
Tom: Hey Hanne.. Wat is er?
Hanne: Hi
Tom: Beantwoord mijn vraag aub?
Hanne: niks?
Tom: ben nie dom he aub hanne zeg
Hanne: nee laat sorry ben nogal depri ofz
Tom: maar .. ik ben er voor je he
Hanne: weet ik maar ik wil jou ook niet kwijtgeraken
Tom: hoezo.. helena? nee! je bent haar toch niet kwijt...
Hanne: juppp
Tom: OMG wat 'n loser
Hanne: Nee ik ben de loser dan wel
Tom: Niet? je doet niets verkeerd
Hanne: Nee helemaal niet stomme pubertijd gvd
Tom: rustig.. kan je toch niets aan doen en zeg dat tegen helena dan?
Hanne: nee kheb 't papiertje ook al weggedaan
Tom: NEE aub zo verpest je 't nog meer! haal het uit de prullenbak aub
Hanne: tis weggevlogen, uit t raam en ik verpest het ja oke
Tom: nee maar als ze dat te weten komt.. ben je gek? het raam!?
Hanne: ja ik was zo kwaad maar ik begin spijt te krijgen
Tom: GA HET NU ZOEKEN! aubbbb voor het in rusland is
Hanne: .. zoeken? hoe..
Tom: met je ogen.. NU!
Hanne: ..ikga al
Ik sprong op mijn fiets en probeerde het te zoeken. Vloog daar nou iets? Ik fietste zo snel als ik kon en sprong met mijn fiets over een heuveltje. Yes! Ik heb het denk ik... Ik opende het en zag dat er bij was geschreven. 'Love you too.. xhelena'
OMG! Ze heeft het gezien... Nu wordt ze vast woedend! Ik ging bij haar thuis langs en zei er eerst niets over. Ik zat in de sofa te wachten want haar mama liet me binnen.. 'Ze kan niet komen, zegt ze' zei haar mama. Ik ging snel naar buiten en veegde mijn tranen af. Goodbye, our friendship.
Eindelijk klaar! Ik lakte het laatste topje van mijn nagels en stak het borsteltje terug in het potje. Prachtig! Nu nog laten drogen. Ik rende de trap af en plofte in de sofa. Net toen ik zat ging de telefoon... Ik stond op en nam op. "Hallo, met mevrouw Krems. Ik bel in verband met het bedrijf dat jij ging oprichten." Ik keek verbaasd en zei: "Uhh, u spreekt met de dochter van Renilde en ik begrijp het niet. Mijn mama gaat geen bedrijf oprichten.." De vrouw lachte en zei: "Maar jawel, meid. Jouw mama gaat een modebureau opstarten. En ik heb een sollicitatiebrief gestuurd. Wat is jouw e-mail? Dan stuur ik het even door." Ik zei mijn e-mail en kreeg even erna een berichtje binnen. "Ja, ik heb het gekregen." zei ik. De vrouw begroette me en hing op.
van>Lene Krems
aan>Renilde Jacobs
____________________________________________
Dag mevrouw Jacobs! Ik wil me
inschrijven in verband met je modebureau.
Als eerste vind ik het een top idee! Een bureau voor
zelf dingen met leuke stofjes te ontwerpen. Leuk! Ik
hou van creatieve dingen maken en ben er ook de
hele dag mee bezig. Het zou top zijn als ik er mijn
hobby van kon maken! Tot ziens, laat je me iets weten?
0852719643
Lene
van>Renilde Jacobs
aan> Lene Krems
_____________________________________________
Dag Lene. Ik ben zeker geïnteresseerd!
Bel me maar op als je tijd hebt.
05731942852
Renilde
Ik kon mijn ogen niet geloven? Mijn mama... Doet iets in 't geheim? Waar is ze trouwens, ik moet haar nog een lesje leren...
Ik rende de trap af en sprong in de sofa. Ik was alleen thuis, zalig toch? Wakker worden en alleen thuis zijn. Geen zorgen, je doet wat je wil. Mijn ouders zijn een weekendje op vakantie, naar zee. Lief dat ze me vertrouwen, alleen in dit huis. Hopelijk komt oma niet kijken.. Zo vervelend! Als die lieve oude mensjes bezorgd om je zijn en komen kijken hoe het gaat. Dan zeg ik: "Alles gaat goed, maar ik ga je niet ophouden. Je hebt vast een heleboel werk te doen!" Maar dan zegt ze altijd: "Ach nee, lieve meid, ik heb altijd tijd voor jou!" ... En dan wordt het moeilijk om haar weg te krijgen... Maar goed, ze is wel heel handig als je te lui bent om iets te gaan halen. Dan roep je haar even en gaat ze het voor je halen! Maar als je wilt dat ze weggaan, nee. Dat willen ze niet, maar dat is ook het enige! Ik heb een idee! Ik doe de deur vanachter op slot en doe de voordeur gewoon niet open.. Ach, nee. Dan wordt ze ongerust! Er rijdt een auto binnen in onze voortuin. Wie zou het zijn? Oh, nee! Het is de poetsvrouw... Wat moet ik doen? Ze komt voor de eerste keer en ik zie hier net een papiertje liggen: "Liefste Ezra, om 11 uur komt een nieuwe poetsvrouw. Gelieve haar in te laten, groetjes, mama en papa!" Nou, nee! Dat komt er niet van, een poetsvrouw. Ik doe de deur open en zeg: "Dag mevrouw, ik moet u helaas melden dat we al een andere poetsvrouw hebben gevonden. Mijn excuses!" En ik gooide de deur dicht. Ik genoot nog van mijn dagje alleen thuis en ging slapen om 2 uur middernacht! Wat ik anders niet mag...
De volgende dag. Ik stond op om 8 uur zodat ik een langere dag had voor mij alleen. Toen ik net onder was ging de telefoon. "Dag, spreek ik met Meneer of Mevrouw De Booser? U spreekt met de poetsvrouw, Cathérine. Uw dochter heeft gisteren iets gezegd, namelijk dat ik niet meer hoef te komen. Klopt dat?" Ik deed mama haar stem na en zei: "Ja, dat klopt. U heeft haar goed gehoord! Ik wil het contact tussen ons ook verbreken dus gelieve niet meer terug te bellen! Tot ziens!"
Ik stopte mijn oortjes in mijn oren en zette een traag nummer op. Ik sprong op mijn fiets en fietste naar het park. 'Aaah, Irina!' riep Lene. Geen zin om met haar te praten, ze heeft mijn relatie verpest en nu het engeltje uithangen? Nee, hoor. Ik zag Gwen iets verderop in het park, dus ik fietste naar haar. Gwen is mijn beste vriendin, zowat de enige die ik nog kan vertrouwen. 'Waarom ga je niet naar Lene, Irina?' vroeg Gwen. 'Nou, Lene? Ze verpestte mij relatie met Liam...' Gwen stond op en zei: 'WAT!? Heeft Lene dat gedaan? Pak haar terug! Ze heeft nu een relatie met Stef!'
Ik zuchtte en zei: 'Ik ga iemand anders relatie niet verpesten, zo ben ik niet...'
