Vandaag gaan we verder zoeken naar Max. Maarten is al helemaal gek geworden. Gisteren had ik een dagje vrij maar vandaag moet ik weer naar school. Na school gaan Maarten en ik op zoek naar Max. Ik nam mijn rugzak en riep: "Mama, ik ben naar school!" Mama antwoordde : "Oke, voorzichtig zijn!" Ik knikte braaf en sprong op mijn fiets.
Toen ik aankwam stond Chloe aan de poort met Lisa. Ze bleven me aanstaren en lachten daarna. Dat ik ooit beste vriendin was van Chloe!? Ik liep gewoon door en ging naar Sophie. Ze zat op de bank te leren, want thuis doet ze dat nooit... "Haaay" zei ik. Ze knikte en las verder in haar handboek. Ik ging naast haar zitten. We zeiden niets tot de bel ging. Jammer dat Chloe bij me in de klas zit...
Ik vroeg aan Niels of hij het wou bijleggen met Chloe. Hij vond het goed en maakte een afspraakje met haar. Een stelletje zullen ze nooit zijn maar vrienden is al goed! Oja, Max is terug! Alles komt toch wel goed!
Wat ik nu wil doen is naar Chloe gaan! Ze heeft me wel wat uit te leggen. "Mam, ik ga naar Chloe!" riep ik. Mama schudde haar hoofd en riep terug: "Marte, nee! Je gaat eerst de tafel afruimen en Max uitlaten!" Max is onze hond. Hij vindt het leuk als ik hem uitlaat dus dat duurt best lang. Ik ging meteen de tafel afruimen. Alle borden nam ik op en zette het aan de kant. Daarna zocht ik naar de riem van Max. Ik deed hem rond zijn hals en trok hem mee naar buiten. Ik had plots een idee. Ik kon met Max naar Chloe gaan!
Ik kwam aan bij het huis van Chloe. Ik belde aan en de zus van Chloe, Jenn kwam opendoen. "Marte, wat leuk om je te zien! Chloe is bij Mila, je komt niet op het juiste moment. Maar ze is zo terug, ik breng je even naar haar kamer." zei Jenn lief. Ze opende de deur van de kamer en liet me binnen. Jenn ging naar beneden. Ik zat op het bed van Chloe en zag op haar Facebook een bericht van Mila: "Babe, kom naar hier, Niels is je niet waard! Ik kan je troosten hoor, wat stom van Marte trouwens! Wat een vriendin... Xx" Ik werd woedend! Wat heb ik gedaan? Mijn gezicht was helemaal rood toen Chloe verbaasd binnen kwam. "Marte, hey, wat is er?" vroeg Chloe net voor ze haar Facebook afsloot. "Wat er is? Sorry, ja, ik heb je bericht gelezen maar ik dacht dat je een echt vriendin was! Doei.." snauwde ik haar toe. Toen ik buiten kwam kreeg ik bijna een hartaanval! Max was WEG! Ik geraakte helemaal in paniek en begon te zoeken. In een raam van een auto zag ik Chloe door het raam naar me kijken. Ik liep gewoon door en deed alsof er niets aan de hand was.
Ik belde Sophie op en zei dat ze dringend moest komen. En ja, binnen een paar minuten kwam ze hijgend aangefietst. Dit noem ik pas een vriendin! Ik zei dat Max weggelopen was en ze begon meteen te zoeken. We liepen nog laat door de straten: "Maaaax! Max!" te roepen. Zo durfde ik niet naar huis... Wat moest ik doen? Sophie bracht me naar huis en wenste me succes. Ik belde aan en Maarten deed open. Hij bekeek me eens goed en riep meteen erna: "Waar is Max? Zeg niet dat je hem kwijt bent!" Ik bloosde en stapte naar binnen. Mama had het al gehoord en stelde voor hem te gaan zoeken. Ik antwoordde: "Ik heb me al moe gezocht.. Mam, mag ik even rusten?" Mama vond het goed. Ik voelde me wel schuldig omdat ik niet mee ging maar ik had ook wel wat anders aan mijn hoofd.
Plotseling ging de deurbel en stond Niels voor de deur. "Ik heb nog wat uit te leggen, Marte." Ik bracht hem naar de zitkamer. "Luister, dat meisje was gewoon een vriendin." Ik keek hem verwonderd aan en vroeg: "WAS een vriendin?" Hij knikte en vertelde dat ze nu een stelletje zijn. Haar naam is Louisa en ze zou zo perfect moeten zijn. Hij vond het ook verkeerd tegenover Chloe maar dacht dat het uit was. Ik had zo'n zin om alles tegen Chloe te gaan zeggen maar helaas zijn we geen vriendinnen meer..
"Marte? Kom je de vogels eten geven?!" riep mama. Ik zuchtte en rende naar beneden. Ik wou die stomme vogels niet eens, Maarten wou ze! Maar omdat hij er niet is moet ik ze dus eten geven en verzorgen. Maarten is een weekend logeren bij oma Julia, ik mag volgende week. Als we samen gaan is er echt niets leuk aan logeren bij oma. We maken altijd ruzie, klagen omdat het laatste koekje op is, enz.
Het is wel rustig in huis nu Maarten er niet is, hij is trouwens 2 jaar jonger dan mij. Niet echt een groot verschil, maar hij gedraagt zich wel alsof hij 10 jaar jonger is. Vandaag is het zondag dus komt hij zo weer terug. Jammer, maar als hij er is hoef ik niet zoveel klusjes te doen, want Maarten doet dat graag.
Ik ging shoppen met Chloe. Dat doe ik bijna elke zondag met haar. Shoppen kan je het niet echt noemen, veel winkels zijn gesloten op zondag. Maar in ons dorpje dus niet. Er zij best veel dingen open, maar we zitten liever op een bankje met een lekker gebakje in onze handen. Zoals vandaag dus. Terwijl ze haar mond afveeg met har hand keek ze naar mij. Ze zei niet echt veel. Ik vroeg wat er was en ze antwoordde: "Ik weet niet of ik me aanstel, het is iets heel dom, zal jij wel vinden dus ik zeg het liever niet.." Ik keek haar aan met grote ogen en at mijn broodje op. Na een lange stilte vroeg ik toch wat er was. "Maar.. Het is zo dom... Nou, Niels heeft het uitgemaakt, niet letterlijk maar ik ging met Lisa naar de bioscoop en ik zag hem zitten naast een ander meisje." zei ze droevig. Ik geloofde mijn ogen niet! Hoe kan Niels zoiets doen? Het is mijn neef! Ik troostte haar en nam mijn telefoon. Ik beldr naar Niels en vroeg of ik mocht langskomen. Hij vond het goed dus ik vertrok meteen. Ik belde aan en hij deed meteen open. "Wie we daar hebben! Ons nichtje!" zei hij vrolijk. Ik bleef serieus kijken en stapte naar binnen. Hij nam me mee naar de zitkamer en bood me een drankje aan. "Vertel het eens meisie, je komt hier niet zomaar!" zei hij lachend. "Ik denk wel dat je weet waarvoor ik kom, Chloe, en dat meisje in de bios." zei ik kwaad terug. Hij knipperde eens met zijn ogen, nam een slok cola en antwoordde: "Marte, ik begrijp je wel maar Chloe, ..." Er viel een lange stilte en daarna ging hij verder: "Chloe kijkt niet naar me om, ze smst me nooit en als ik vraag om af te spreken wil ze nooit! Ik dacht dat het wel duidelijk was dat het uit was, we maakten elke dag ruzie en van die dingen..." Ik zuchtte. Dat Chloe me dat niet had gezegd! Nu heb ik me zeker belachelijk gemaakt. Ik stond op en ging de voordeur uit zonder iets te zeggen. Niels kwam achter me na gelopen en bleef me aan de deur aanstaren.
Toen ik thuis kwam ging ik naar de keuken en maakte wat eten. Ik pakte het mee naar mijn kamer en viel meteen daarna in slaap. Mama was Maarten halen dus het was mooi rustig hier. Chloe kon ik later nog spreken!
Ik opende mijn ogen en zag dat de zon scheen. Heerlijk om zo wakker te worden. Toch? Ik keek op mijn wekker en zag dat het al 10 uur was. Wat ben ik toch een slaapkop... Mama was werken, papa dus ook. Ik ging even kijken of mij zusje, Emma al wakker was. Ze lag niet in haar bed dus ze is vast onder. "Emma? Emma? Hallo?" riep ik. Ik hoorde niets. Huh... Waar zou ze zijn? Ik besloot om even naar mama te bellen. Dit is ons gesprek:
-Hey mama!
Liefje, hallo! Is er iets?
-Je bent precies niet blij om me te horen?
Anna... Ik ben aan het werk. Kan het wat opschieten?
-Nou, waar is Emma? Ze is niet thuis...
Emma? Op school natuurlijk! Ben je thuis?
-Op school? Welke dag is het vandaag!?
Anna, het is maandag.. Ga maar vlug naar school!
-Doei!
Toen ik thuis kwam kreeg ik alleen maar een preek, eten en moest ik gaan leren. Ik ging al vroeg slapen zodat ik morgen zeker vroeg uit mijn bed kan!
Welterusten!
Ik had geen zin om naar school te gaan... Ik lag nog in bed en deed alsof ik ziek was. "Mama, ik voel me niet goed... Mag ik thuisblijven?" vroeg ik.
Mama fronste haar wenkbrauwen en ging op bed zitten. Ze legde haar hand op mijn voorhoofd. "Nou, ik voel niets? Heb je buikpijn of wat is er?" vroeg ze. "Ik denk dat ik... Nogal..." stamelde ik. Mama schudde met haar hoofd en zei: "Niet met den deze! Hup naar school, Elysah."
In school ging het ook al niet goed. Jonas, degene waar ik o, zo verliefd op ben kijkt de hele tijd naar me en praat over me met zijn vrienden, af en toe lachen ze eens...
Waar is Lauren? Mijn beste vriendin, die nog niet op school is, één minuut voor dat de bel gaat? Dat kan niet! Zou ze ziek zijn? Ik ging snel naar het toilet en belde haar. "Met Lauren, hallo?" zei ze. "Ja, Lauren! 't Is met Elysah, waar ben je?" vroeg ik. Maar ik hoorde niks meer, ze legde af...
Na school fietste ik onmiddellijk naar Lauren's thuis. Wat zou er zijn? Haar mama deed open. Ze zei dat Lauren niet thuis was. Ik moest het gewoon weten! Ik zei: "Sorry, maar ik ben iets vergeten op Lauren haar kamer!" Ik sprong het trapje op en ging naar boven. Haar mama stond me nog na te kijken maar dat maakte me niks uit! Ik deed de deur open en ging naar binnen. Haar Facebook stond nog aangemeld! Ze had een bericht van Janice, ... Of ze mee wou spijbelen?! En ze had 'ja' geantwoord? Dit kan niet! Ik rende de trap af en ging naar buiten, zonder iets tegen haar mama te zeggen.
Bij mijn thuis was mama druk buiten bezig. Papa was aan het koken. Raar, normaal is het andersom... Ik vroeg aan mama of we deze avond nog iets te doen hadden, anders kon ik naar Lauren gaan. "Ja, lieverd. Ik had afgesproken met Mirjam maar jij kan dan met haar dochter, Jill omgaan. Je kent haar toch nog wel?" antwoordde ze. "Jill? Moet dat echt... Ik vind haar best raar! Ik zou liever naar Lauren gaan..." zei ik. Mama zei dat het niet kon omdat ze al gezegd had dat we zouden komen.
Ik zat op mijn kamer maar plots kwam mijn broertje, Glen binnen. "Wat is er?" vroeg ik.
"Elysah, wil je mijn tekening zien?" vroeg hij. "Hoe vaak kom je dat vragen? Ik hoef jouw kribbel krabbel tekeningen niet te zien!" riep ik. Glen begon te huilen en liep naar zijn kamer. Even later ging ik zijn kamer binnen en troostte hem. "Het spijt me." zei ik. Ik ging op zijn bureau kijken en zag zijn tekeningen liggen... Wauw! Dat was echt niet kribbel krabbel!
"We gaan vertrekken naar Mirjam!" riep mama. "Waar gaat Glen naar toe!?" riep ik terug. Glen kwam aangelopen en zei: "Ik ga naar kinderopvang!" Zo oneerlijk! Ik moet mee en hij mag lekker gaan spelen bij een kinderopvang?! Wauw...
We kwamen aan en Jill stond al voor de deur, wow ze is veranderd! Het is wel al drie jaar geleden dat ik haar heb gezien maar... Ze ziet er veel volwassener uit! Hopelijk i ze ook volwassener geworden... "Hallo, kom je mee naar mijn kamer?" vroeg ze. Ik knikte ja en ging mee naar boven. "Jij mag op die computer gaan." zei ze. Oh leuk! We gaan niet met poppen spelen! Ik logde me in op Facebook en beleefde een normale avond, met lekkere barbecue.
"Hoe vond je het bij Jill?" vroeg mama toen we in de auto zaten. "Goed, goed." antwoordde ik. Ik vroeg of ze het liedje op de radio wat harder wou zetten, maar nee... Steeds het zelfde antwoord: "Nee, ik heb hoofdpijn, lieverd."
De volgende dag was Lauren wel op school. Ik rende naar haar toe en vroeg: "Waarom was je er gisteren niet? Waarom legde je de telefoon af? Heb je gespijbeld met Janice?"
O, o, rustig! Ja ik was met Janice en ik had geen zin om te praten? Goed? Laat me nou Janice zoekt me! Ik keek haar verbaasd aan en zei: "Janice? Sinds wanneer is zij een betere vriendin als mij?" "Vat het niet verkeerd op, ze is een even goede vriendin.' zei Lauren. Ik had geen zin meer om met haar te praten, ik ging weg naar Jill, die hier ook op school zit.
Jill vroeg of ik iets ging drinken met haar.. Nou oké! Lekker pech voor Lauren, zij heeft Janice! Het werd heel gezellig en ik vertelde haar ook over Lauren, dat ik opeens niet voor haar bestond en dat ze heel veranderd is. Ze antwoordde: "Dingen veranderen, mensen veranderen. Tja, je kan het niet tegenhouden!" Ik knikte en dronk mijn chocomelk op. Het voelde zo raar, zonder Lauren, iets gaan drinken. Ze ging vroeger altijd mee..
Maar dat is over...
Schrijver: Emma L.
Hopelijk vonden jullie het een leuk verhaal! Het is ook best gebaseerd op mijn leven. Ik ben 14 jaar en ik hou van schrijven! Hopelijk hebben jullie genoten.
"Ben je nou serieus?" riep ik. Ik heb echt nooit gedacht dat mijn beste vriendin zo flauw kon zijn... "Emma, doe niet flauw! Je weet goed wat er gaande is! Tot ziens" riep Lene terug en ze liep weg. Komaan, ik weet niet eens waar het over gaat! Ik fietste naar huis en melde me aan op Facebook. Even kijken of Lene online was... En inderdaad, ze was online! Even chatten...
Emma> Lene omgoshhh! Wist niet dat je zo flauw kon doen? aubb... WAAR GAAT DIT OVER!
Lene> emma doe niet flauw en laat me gerust
Emma> Ik weet ECHT niet waar het over gaat hoor...
Lene> .............
Lene> Door jou is het uit met Jonas!
Emma> Wat zeg je.. NEE! Hoezo?
Lene> Jonas heeft gevoelens voor jou.. Omdat jullie zo vaak afspreken!
Emma> Ahhh! Ik snap 'm .. Je bent gewoon jaloers op mij! LAAT HET JONG! Tot ziens ik wil je NOOIT of te NOOIT meer zien! Flauw kind!
"Julie? Julie? Kom je nog?" riep Merten. Ik zuchtte, sprong op mijn pennyboard en ging ervandoor. Merten riep: "Julie, niet te snel!"
Wat een sukkel... Ik lachte, keerde om, stak mijn pennyboard in mijn rugzak en sprong achterop bij Merten. "Waar gaan we heen?" vroeg Merten. Ik rolde met mijn ogen en zei: "Even denken.. School misschien?" Merten knikte en zei: "Julie, ... School? Meen je dat? Blijf gewoon even hier.. Niemand merkt het? Goodgirl." Ik begon te blozen en zei: 'Badboy, Merten, oh liefste, ben je gek? Ik krijg dan zo problemen bij m'n thuis.. Wil je dat? Nu-uh." Merten stopte met fietsen en zei: "Ga dan maar naar school, ik heb nog andere;coole vrienden." Ik zuchtte en zei dat ik wel bleef. Merten glimlachte en fietste verder. 'Waar gaan we dan heen?' vroeg ik. "Oww, Julie, ik ga even naar Lynn, ze komt ook mee spijbelen." Ik zei: " Nou als je het zo zegt klinkt het niet meer leuk..." Ik zag achter een boom een meisje zitten op haar gsm, 'druk bezig'.. Ze had een piercing in haar neus en een tattoo op haar arm. "Cool..." dacht ik in mezelf.
'Zow, Juultje, dat is Lynn.' zei Merten trots. Ik glimlachte en stak mijn duim omhoog. "Waar gaan we heen?" vroeg ik. Waarop Lynn antwoorde: "Liefje, Merten, wie is dat meisje? Ze ziet er niet uit alsof ze vaak spijbelt..." Merten antwoordde dat het mijn eerste keer was. Lynn lachte en zei: 'Het moet ooit de eerste keer worden he...'
'Hanne? Weet jij het antwoord misschien?' vroeg juf Lieve. Ik begon te blozen en keek naar mijn blad. 'Pst, Hanne, het antwoord is: geel.' fluisterde Bernd me toe. 'Het antwoord is geel, mevrouw.' zei ik. Ik was natuurlijk niet aan het opletten... 'Hanne, gaat het wel met je? Geel? Serieus?' riep Seraja. Heel de klas begon me uit te lachen... Ik stak mijn middelvinger uit op Bernd. 'Hanne, beleefd blijven en opletten. Wat heb je toch? De laatste tijd zit je alleen maar te dromen! Met die houding kom je niet ver, Hanne. Blijven inzetten, het schooljaar is bijna om. Maar dat is een probleem voor jou, Hanne, merk ik. Ik zou er maar wat aan doen als ik jou was. Goed, we gaan verder met de les. Het antwoord is dus NIET geel!' riep juf Lieve.
Stomme Bernd! Stomme pubertijd! Juf Lieve ging even weg uit de klas. Helena kwam aan mijn bank staan en vroeg: 'Han, lieverd, wat is er met je? Wat heb je gegeten? Iets geel alvast... Haha!' Ik draaide met mijn ogen. Dat kinderachtige gedrag van Helena stoorde me echt de laatste tijd. Wat is er toch met haar? Plots kwam de directeur de klas binnen.'Ja, jullie hebben studie. Juf Lieve is even naar huis. Hou jullie maar rustig bezig, geen werk? Ik heb altijd werk voor jullie! Dus werk maar goed want het werk dat ik jullie geef is niet leuk.' zei hij. Ik nam mijn kladschrift en begon op de achterkant te schrijven. Ik schreef dingen zoals 'broken' en 'so much pain'... Tom kwam naar me toe en vroeg: 'Hanne, wat is er? Ik lachte je niet uit hoor...' Ik zuchtte en zei: 'Weet ik, Tom... Maar ik voel me gewoon slecht, pubertijd zeker...' Ik ben zoveel veranderd... Ik luister trage liedjes en moet onmiddellijk huilen. Helena kan ik niet meer verdragen, terwijl ze mijn beste vriendin is. De bel ging.Oef.
Helena kwam naar me toe gerend en zei: 'He, Hanne... Je doet zo raar de laatste tijd.' Ik keek haar verbaasd aan en zei: 'WAT!? Ik? Jij doet hier wel kinderachtig! Jij! Ik niet? Jij doet mee met die pestrijen terwijl ik je beste vriendin ben! En dan ben ik het nog geweest? Je bent echt zoveel veranderd! En dan geef je mij de schuld? Leuke vriendin ben je!' Helena bleef kalm en zei rustig: 'Hanne, ik ben niet veranderd. Jij bent volwassener geworden en vind mij nu kinderachtig, oké. Ik denk dat het beter is als ik je even niet meer zie.' En ze liep weg...
Ik beet op mijn lip en nam mijn iPod. Nee, ik stak hem terug weg. Geen droevige liedjes, Hanne.
Ik kwam eindelijk thuis en gooide mijn fiets in de voortuin. Ik belde aan en mama kwam opendoen. 'Lieverd, waarom ligt je fiets daar zo? Wat is er aan de hand? Wat is er toch met je?' vroeg ze vol bezorgdheid. Ik rolde weer met mijn ogen en ging binnen. Ik rende meteen de trap op en plofte op bed. Mijn agenda stond vol met huistaken, toetsen... Ik gaf een schop tegen een bed. Op mijn bureau lag nog een briefje, dat ligt er al zo'n zes jaar. Het is van Helena. Dit staat erop:
'Hee, lieverd.
Je babe was hier<3
Hou van jou,
we blijven beste vrienden voor altijd!
Beloofd! <3'
Ik nam het briefje, deed het raam open en liet het wegvliegen. Leugens, leugens. Mijn telefoon ging, ik wou opnemen, maar het was Tom... Hij is mijn beste vriend op dit moment maar ik wil hem ook niet kwijtraken, wat nu wel goed kan met dit rothumeur. Dus, ik nam niet op, jammer maar oké... Ik logde me maar in op FaceBook en Tom begon te chatten.
Tom: Hey Hanne.. Wat is er?
Hanne: Hi
Tom: Beantwoord mijn vraag aub?
Hanne: niks?
Tom: ben nie dom he aub hanne zeg
Hanne: nee laat sorry ben nogal depri ofz
Tom: maar .. ik ben er voor je he
Hanne: weet ik maar ik wil jou ook niet kwijtgeraken
Tom: hoezo.. helena? nee! je bent haar toch niet kwijt...
Hanne: juppp
Tom: OMG wat 'n loser
Hanne: Nee ik ben de loser dan wel
Tom: Niet? je doet niets verkeerd
Hanne: Nee helemaal niet stomme pubertijd gvd
Tom: rustig.. kan je toch niets aan doen en zeg dat tegen helena dan?
Hanne: nee kheb 't papiertje ook al weggedaan
Tom: NEE aub zo verpest je 't nog meer! haal het uit de prullenbak aub
Hanne: tis weggevlogen, uit t raam en ik verpest het ja oke
Tom: nee maar als ze dat te weten komt.. ben je gek? het raam!?
Hanne: ja ik was zo kwaad maar ik begin spijt te krijgen
Tom: GA HET NU ZOEKEN! aubbbb voor het in rusland is
Hanne: .. zoeken? hoe..
Tom: met je ogen.. NU!
Hanne: ..ikga al
Ik sprong op mijn fiets en probeerde het te zoeken. Vloog daar nou iets? Ik fietste zo snel als ik kon en sprong met mijn fiets over een heuveltje. Yes! Ik heb het denk ik... Ik opende het en zag dat er bij was geschreven. 'Love you too.. xhelena'
OMG! Ze heeft het gezien... Nu wordt ze vast woedend! Ik ging bij haar thuis langs en zei er eerst niets over. Ik zat in de sofa te wachten want haar mama liet me binnen.. 'Ze kan niet komen, zegt ze' zei haar mama. Ik ging snel naar buiten en veegde mijn tranen af. Goodbye, our friendship.
Eindelijk klaar! Ik lakte het laatste topje van mijn nagels en stak het borsteltje terug in het potje. Prachtig! Nu nog laten drogen. Ik rende de trap af en plofte in de sofa. Net toen ik zat ging de telefoon... Ik stond op en nam op. "Hallo, met mevrouw Krems. Ik bel in verband met het bedrijf dat jij ging oprichten." Ik keek verbaasd en zei: "Uhh, u spreekt met de dochter van Renilde en ik begrijp het niet. Mijn mama gaat geen bedrijf oprichten.." De vrouw lachte en zei: "Maar jawel, meid. Jouw mama gaat een modebureau opstarten. En ik heb een sollicitatiebrief gestuurd. Wat is jouw e-mail? Dan stuur ik het even door." Ik zei mijn e-mail en kreeg even erna een berichtje binnen. "Ja, ik heb het gekregen." zei ik. De vrouw begroette me en hing op.
van>Lene Krems
aan>Renilde Jacobs
____________________________________________
Dag mevrouw Jacobs! Ik wil me
inschrijven in verband met je modebureau.
Als eerste vind ik het een top idee! Een bureau voor
zelf dingen met leuke stofjes te ontwerpen. Leuk! Ik
hou van creatieve dingen maken en ben er ook de
hele dag mee bezig. Het zou top zijn als ik er mijn
hobby van kon maken! Tot ziens, laat je me iets weten?
0852719643
Lene
van>Renilde Jacobs
aan> Lene Krems
_____________________________________________
Dag Lene. Ik ben zeker geïnteresseerd!
Bel me maar op als je tijd hebt.
05731942852
Renilde
Ik kon mijn ogen niet geloven? Mijn mama... Doet iets in 't geheim? Waar is ze trouwens, ik moet haar nog een lesje leren...
Ik rende de trap af en sprong in de sofa. Ik was alleen thuis, zalig toch? Wakker worden en alleen thuis zijn. Geen zorgen, je doet wat je wil. Mijn ouders zijn een weekendje op vakantie, naar zee. Lief dat ze me vertrouwen, alleen in dit huis. Hopelijk komt oma niet kijken.. Zo vervelend! Als die lieve oude mensjes bezorgd om je zijn en komen kijken hoe het gaat. Dan zeg ik: "Alles gaat goed, maar ik ga je niet ophouden. Je hebt vast een heleboel werk te doen!" Maar dan zegt ze altijd: "Ach nee, lieve meid, ik heb altijd tijd voor jou!" ... En dan wordt het moeilijk om haar weg te krijgen... Maar goed, ze is wel heel handig als je te lui bent om iets te gaan halen. Dan roep je haar even en gaat ze het voor je halen! Maar als je wilt dat ze weggaan, nee. Dat willen ze niet, maar dat is ook het enige! Ik heb een idee! Ik doe de deur vanachter op slot en doe de voordeur gewoon niet open.. Ach, nee. Dan wordt ze ongerust! Er rijdt een auto binnen in onze voortuin. Wie zou het zijn? Oh, nee! Het is de poetsvrouw... Wat moet ik doen? Ze komt voor de eerste keer en ik zie hier net een papiertje liggen: "Liefste Ezra, om 11 uur komt een nieuwe poetsvrouw. Gelieve haar in te laten, groetjes, mama en papa!" Nou, nee! Dat komt er niet van, een poetsvrouw. Ik doe de deur open en zeg: "Dag mevrouw, ik moet u helaas melden dat we al een andere poetsvrouw hebben gevonden. Mijn excuses!" En ik gooide de deur dicht. Ik genoot nog van mijn dagje alleen thuis en ging slapen om 2 uur middernacht! Wat ik anders niet mag...
De volgende dag. Ik stond op om 8 uur zodat ik een langere dag had voor mij alleen. Toen ik net onder was ging de telefoon. "Dag, spreek ik met Meneer of Mevrouw De Booser? U spreekt met de poetsvrouw, Cathérine. Uw dochter heeft gisteren iets gezegd, namelijk dat ik niet meer hoef te komen. Klopt dat?" Ik deed mama haar stem na en zei: "Ja, dat klopt. U heeft haar goed gehoord! Ik wil het contact tussen ons ook verbreken dus gelieve niet meer terug te bellen! Tot ziens!"
Ik stopte mijn oortjes in mijn oren en zette een traag nummer op. Ik sprong op mijn fiets en fietste naar het park. 'Aaah, Irina!' riep Lene. Geen zin om met haar te praten, ze heeft mijn relatie verpest en nu het engeltje uithangen? Nee, hoor. Ik zag Gwen iets verderop in het park, dus ik fietste naar haar. Gwen is mijn beste vriendin, zowat de enige die ik nog kan vertrouwen. 'Waarom ga je niet naar Lene, Irina?' vroeg Gwen. 'Nou, Lene? Ze verpestte mij relatie met Liam...' Gwen stond op en zei: 'WAT!? Heeft Lene dat gedaan? Pak haar terug! Ze heeft nu een relatie met Stef!'
Ik zuchtte en zei: 'Ik ga iemand anders relatie niet verpesten, zo ben ik niet...'
Ik stond op en keek op de kalender. Al 99 dagen is het uit met Olivier. Wow, best wel lang... En ik kan het nog steeds niet geloven, ik hou nog steeds van hem. Mam riep: 'Jana, ben je wakker?' Ik stormde de trap af en zette me achter de computer. Facebook stond nog op, dus ik keek even. Ik zag dat.. Olivier een relatie had met Pauline! Ik werd echt woedend, hoe kan dit? Het is allang uit, maar... Het doet zo'n pijn! Ik hoef Olivier even niet meer te spreken! Dit is echt hartverscheurend... 'Jaan, kom je even eten? Ik heb chocomelk gemaakt.' zei mama. Ik logde uit en ging naar de keuken. Mam zag al aan me dat er iets niet klopte... Ze vroeg: 'Wat is er lieverd? Kan ik je helpen.' Ik was kwaad en reageerde: 'NEE!' Iets té agressief...
Maar oké, Olivier maakte me boos en om het dan nog op Facebook te zetten, 'Pauline is van mij <3', dat was erover! Proberen jaloers te maken? Hèhè! Wat moet ik doen? Aardig tegen hem doen en proberen hem terug te krijgen? Ik denk dat dat het beste is, ik wil dat het terug zoals vroeger is. Best friends forever, dat beloofde je maar al die beloftes stellen niets meer voor! Jongens weten niet wat ze zeggen...
"Célien loop anders nog wat trager?" riep Ben tegen me en stak me voorbij. "Pas op, daar komt een slak langs je door!" riep hij nog.
Haha, zo grappig hoor. Ik negeerde hem gewoon... En Ben maar denken dat hij grappig was. Ik wandelde gewoon verder tot aan mijn bus en deed zoals gewoonlijk. Wachten tot de bus kwam, instappen, zitten, uitstappen en naar huis. Saai, maar ja. Ik opende mijn agenda en keek wat we allemaal moesten doen. Wow, dat leek veel. Maar het was bijna niets! Alleen maar 'thema 9 meenemen' en zo. Geen huiswerk dus!
Ik zette me achter de computer en opende msn.
Wow, veel mensen online. Astrid begon al meteen tegen me te praten.
Astrid: Heey<3
Célien: Hoi ! Omgooooooooosh kheb echt weinig huiswerk :) x
Astrid: Ik niet! :( Maar ik doe dat morgenvroeg wel ;)!
Célien: Ahzo, ga je dan vroeg slapen zodat je er goed uitkan 's morgns?
Astrid: Jaaaaaaahh!
Célien: HAHAH dies goed. Jij vroeg gaan slapen? Noooohhhwww.
Astrid: Hihi kzal wel zien :$
Célien: nouja :))))))))))
Astrid: tjaaaaa.
Célien: ik ga nog eens een mailtje sturen naar Delphineeeeee doei! <3
'Febeeeeeee!' riep mam. Ik rende de trap af en vroeg: "Wat is er? Iets belangrijks hoop ik want ik was bezig met muziek maken, muziek schrijven, chatten met Niels en Snapchat met Anke en Alex."
"Nou, dat is een heleboel.. Maar zou je een liedje willen maken en zingen voor me in de school?" vroeg mam. "Hoezo..." vroeg ik verbaasd.
Ik nam een pak chips uit de klas en trok er een foto van voor Snapchat. Ik zette eronder: 'READY FOR A LAZY NIGHT AT HOME!'
"Nou, Febe. Je maakt erg mooie liedjes en ik moet vanaf nu ook muziek geven in de klas. En de eerste les zou wel leuk zijn met een live artiest? Niet... Ach, denk er maar eens goed over na." Toen ik op mijn kamer zat kreeg ik meteen een snap terug van Alex. Er stond bij: "Ohh, leuk een lazy nightje! Smakelijk ;)"
Ik was mijn liedjes aan het inoefenen.. Toen dacht ik net weer aan wat mam zei. Zou ik het doen? Ach ja! Waarom ook niet? Ik begon te bladeren en zocht een mooi liedje. Wel spannend, ik ben ook maar 13 en zit pas een jaar in het middelbaar. De kinderen zijn maar een jaar jonger dan mij! Ik koos het liedje: 'Shine bright like a diamond'
Niet van Rihanna, maar een zelfgeschreven nummer. Ik begon te spelen op mijn piano en te zingen.
Het was zover. Ik zat vooraan in de klas, dit keer met een gitaar want een piano ging er niet in.
Nog niet iedereen was in de klas. "Wie is er nog niet?" vroeg mam. "Merten!" schreeuwde Lisel.
Gelukkig had ik geen stress, want er waren geen knappe jongens... Merten kwam binnen en het vorige wat ik zei klopte al niet meer.
Zo hotttttt! Na het optreden stonden we samen in de hal. Hij vroeg MIJN nummer!!!!! Ik flipte helemaal en gaf hem.
Hey liefje! ♥ We hebben veel ruzie, ma da maakt nie veel uit want khou van u! ♥♥ Sorry, he. Kwil graag terug vriende make, twas verkeerd van mij ja! ♥♥ Kdoe er alles aan, sgat! ♥
xxjes, Diana!!
Mirthe > Diana
♥' stopt daar maar mee ze, eerst flauw doen en nu dit? sorry ze... daag! xx <-- nop.
Dit ben ik, Emma. Ik heb iets meegemaakt, dat ik graag met jullie wil delen... Ik schrijf al langer verhalen, maar heb ze nooit eerder gepost. Ik durfde niet, omdat ik bang was dat jullie mijn verhalen zouden disliken. Dus daarom, wil ik graag weten wat jullie er van vinden! Bedankt, Emma.
Ik vond dat het tijd was voor een nieuwe profielfoto op facebook! Ik nam mijn gsm en trok een foto, dezelfde foto als jullie dus zien op het begin van het verhaal. Ik trok hem, maar meteen daarna ging mijn mobieltje af. Ik nam op, maar ik kende hem niet. Het was een jongen, die zei dat ik onder de deur moest gaan kijken. Ik riep mama, om te vragen of ze wou kijken maar toen bedacht ik me dat ze helemaal niet thuis was. Ik ging naar onder, met een beetje schrik. Ik keek onder de deur, maar er was niets. Plots schoof er een brief onderdoor! Ik schrok me kapot, en schreeuwde bijna. Ik wachtte even en nam de brief. Dit stond er op:
Liefste Emma,
Ik ben Jonas. Een jongen van 16,
ik heb te horen gekregen dat mijn zus
erg ziek is, en elk moment kan sterven.
Nee, ik verzin dit niet... Maar waarom ik
deze brief aan jou stuur? Ik weet
dat jij haar kan helpen. Je kent haar,
beter dan iemand anders op de hele
aarde. Maar alleen JIJ kan haar helpen,
dus kom naar het ziekenhuis, dat het dichtste
bij jou is. Kamer 101, verdiep 1.
Bedankt, om het leven van mijn zus te redden.
Ik was helemaal verward, maar besloot toch om te gaan kijken. Ik deed mijn jas aan en bond mijn veters.
Toen ik er aankwam zag ik precies de auto staan van Xena, mijn beste vriendin. Zou ze ook
zo'n brief hebben gekregen? Hmm, raar.
Ik kwam het ziekenhuis binnen en er kwam meteen een vrouw op me af. 'Hallo, gegroet. Wie wilt u bezoeken? Of kan ik u ergens anders me helpen misschien, jongedame?' vroeg ze. Ik stamelde: 'Eh, nee. Of toch wel, wie ik kom de persoon op kamer 101 bezoeken, graag.' De vrouw nam haar lijst en keek er even op. Ze zei: 'Ah, je gaat Xena bezoeken. Het gaat niet zo goed met haar, maar dat weet je waarschijnlijk al. Succes, ik hoop dat het goed afloopt voor je. Sterkte meid, ben je haar vriendin?' De tranen kwamen er al weer aan, ja hoor. Ik knikte met mijn hoofd van 'nee, dat kan niet.' Ik rende de gang door, naar de lift. Ik stapte in en werd heel ongeduldig. Ik kwam boven aan, en ging meteen op zoek naar kamer 101. Ik ging binnen en zag haar ouders huilen. Er stond een jongen bij, hij vroeg: 'Ben jij Emma? Ik ben de jongen van de brief en het telefoontje... Neem haar hand en fluister haar iets toe! Alsjeblieft, Emma!' Ik ging naar haar toe en nam haar hand. En de tranen waren er weer. 'Wat is er met haar gebeurd?' vroeg ik. Jonas zei dat ze een autoongeluk had gehad. Ze was bijna dood... Ik fluisterde haar iets toe, en ging daarna op de stoel zitten. Na een halfuur stilte, stonden plots Jonas, en Xena's ouders op. Ze hadden meteen een smile op hun gezicht en drukten op het belletje voor de verpleegsters. Ze kwamen er aan en vroegen: 'Wat is er aan de hand?' Xena's ouders antwoorden: 'Ze is wakker!'
Ik ging Xena de volgende dag weer bezoeken, ze was al veel beter. Jonas was er ook en zei: 'Bedankt, jij hebt het gedaan. Ze zou voor ons zelf nooit wakker zijn geworden. Thank you so much, Emma.'
