"Jade, sorry maar je kan niet lang meer blijven want ik ga zo lang bij Louisa." Jade stond op en antwoordde: "Meen je dat? Ik kom eindelijk nog eens langs en dan moet je weg? Kom op, ben ik daarom naar hier gekomen? Ik ben helemaal van de stad naar hier gefietst! Weet je wel hoe ver dat is? Nou ja, goed. Ik zal morgen of dadelijk wel eens terugkomen. Bye!" Voor dat Charlotte kon antwoorden was Jade de deur al uit. Ze zuchtte. 

Charlotte zag Louisa in de verte aankomen met haar Vespa. Ze stopte en deed haar helm af. "Wie we daar hebben, Charlotte!" Charlotte glimlachte en gaf haar een envelop. "Hier, dat is van Lucas." Louisa keek verbaasd. "Lucas, zeg je? Bah, niets voor mij. Nee bedankt, hou die brief maar voor jezelf." Charlotte duwde hem terug in Louisa's handen en deed teken dat ze hem moest openmaken. Louisa maakt de envelop met tegenzin open. Ze las voor: "Liefste Louisa, morgen ben ik jarig en ik geef een feest. Jij bent uitgenodigd! Laat je iets weten of je kan komen? Groetjes, Lucas." Louisa lachte: "Wat een sukkel, hij maar denken dat ik naar hem ga!Wat moet ik doen? Bellen en zeggen dat ik niet kan komen?" Charlotte knikte. "Ik denk dat dat het beste is." Louisa nam haar telefoon en belde Lucas op. Ze zei dat ze weg moest, op kamp. Lucas was heel enthousiast en wou weten welk kamp, en dat soort dingen. Louisa wist niet wat ze moest zeggen dus zei ze: "Kom zo maar even naar het stadsplein, ik laat je het wel zien." En ze legde af. Charlotte keek met grote ogen en vroeg: "Wat heb jij nou gedaan? Sukkel! We gaan niet op kamp!" Louisa knikte en zei: "Of misschien wel? Ik heb een brochure gekregen waar een supervet kamp instond. Je gaat met een boot een hele lange rivier afvaren tot een bestemming. Je krijgt allemaal eten mee en het is eigenlijk een race, wie het eerst op de eindbestemming is krijgt €2500. Dat is toch wel wat hé?" Charlotte vroeg: "Oh, lijkt me best wel cool. Maar ik kan niet varen. Jij wel?" Louisa knikte en vertelde dat ze vroeger een bootje had samen met haar vader. Ze voeren er altijd mee en dat vond ze geweldig. Ze mist het nu wel. "Laten we het gaan doen?" vroeg Louisa. Charlotte knikte en we gingen meteen naar huis om ons in te schrijven. Laat Lucas maar wachten aan dat plein!

"Mams, mogen we op kamp?" vroeg Charlotte. Mama keek haar verbaasd aan. "Op kamp? Welk kamp en met wie? Wanneer? Hoe kom je d'r bij?" vroeg mama. Charlotte liet de brochure zien en zei: "Kom op, het is geweldig! Louisa kan varen en je kan een superleuke prijs winnen! We zijn maar twee dagen weg hoor!" Mama las de brochure en antwoordde: "Je moet zelf roeien! Dat is best vermoeiend en je moet slapen in de boot. Maar als jij het graag wil mag het wel hoor. Vraag het eerst nog eens aan papa." Charlotte kon wel een meter in de lucht springen. Charlotte belde meteen naar Louisa en vertelde dat ze mocht, Louisa mocht ook! Oh, wat waren ze blij!

De volgende week was het eindelijk zo ver. Ze mochten vertrekken. "Beste mensen, de fantastische reis gaat van start. Wees voorzichtig en doe geen gevaarlijke dingen! Laat me duidelijk zijn, iedereen doet zijn of haar reddingsvest aan! Zo niet, dan loop je risico's. Veel plezier en wie als eerste op de eindbestemming is krijg €2500! Succes!" riep de leider. Iedereen sprong meteen in het bootje en begon supersnel te roeien. Charlotte en Louisa waren als derde vertrokken. In totaal zijn er tien boten. Louisa vond het echt geweldig, Charlotte ook. Ze maakten veel plezier en roeiden maar plots zaten ze vast tussen twee stenen. Wat moesten ze nu doen? Gelukkig kwam er een boot achter hun en ramde met volle snelheid tegen hun aan zodat ze verder konden. Maar kijk! Die boot zat nu zelf vast tussen de stenen! Charlotte wou niet gaan helpen want nu maakten ze meer kans om te winnen, misschien een beetje grof maar wie wil er nu geen 2500 euro! Het werd donker en ze bleven nog een tijdje varen. Het was echt mooi tussen al die bossen. Ze stopten om elf uur 's avonds. Ze hadden een mooi plekje gevonden om te overnachten. Ze maakten hun slaapzakken klaar en kookten spaghetti. 

De volgende dagen stonden ze echt al vroeg op want ze wouden echt winnen! Ze roeiden supersnel maar na een tijdje konden ze niet meer. Ze rustten even. Maar ze zagen in de verte nog twee bootjes aankomen. Charlotte begon meteen te roeien en Louisa vroeg: "Wat doe jij nou? Ben je niet meer moe?" Waarop Charlotte antwoordde: "Kijk achter je! Er komen twee boten achter ons! Help eens snel anders gaan we nooit winnen! Wie weet hoeveel boten er nog voor ons zijn!" Louisa begon meteen te roeien alsof haar leven ervan af hing. Ook al was ze echt moe, ze bleef roeien want met 2500 euro, of toch 1250 kon ze heel veel doen! Misschien konden ze zelf wel iets cool maken met dat geld. Een poolhouse? Ze vertelden al hun ideeën aan elkaar. Opeens zagen ze in de verte een doek hangen met 'FINISH' en een man met een trompet. Hij blies op zijn trompet omdat wij als EERSTE waren! Hij overhandigde de cheque van €2500 euro aan Charlotte en Louisa en ze keerden heel fier terug naar huis. Mama en papa waren supertrots! Louise en Charlotte natuurlijk ook. Het was echt een super toffe vakantie!