Vandaag zou ik het doen. Ik had een tip gekregen van mijn vriendin, Bella.
Het is bedoeld om gewoon een glimlach ofzo te krijgen van mijn crush. Ik ben echt zo verliefd op Yannick. Ik ga in de gangen, op de trappen, tussen twee lesuren in tegen hem aanlopen en 'sorry' zeggen. In de hoop om een glimlach terug te krijgen en :'Geeft niets'. Gewoon, voor de lol. Wat maakt het uit? Nja, ik ben toch zenuwachtig!
Ik zou het doen na godsdienst, omdat we dan op dezelfde gang lopen.
De bel ging en we mochten weg uit het godsdienstlokaal.
Ik zag hem al de trap afkomen, ik liep wat sneller en botste tegen zijn schouder aan. 'Wat doe jij nou, kijk uit je doppen, kind!' riep hij kwaad. Ik schrok en werd knalrood. 'Het spijt me, Yannick... Het was niet perongeluk' stamelde ik. 'Niet perongeluk? Dus je gaat express tegen iemand oplopen? Wat 'n loser ben je?' zei Yannick. Hij duwde me aan de kant en ging hand in hand met zijn lief de trappen af. Ik wist niet dat hij een lief had! SHIT! Hoe kan hij nou zo stom doen? Grr!
'Maite, ik heb je boterhammen al gesmeerd. Ik wist dat je anders telaat ging komen, kom hier schat, vertrek nou maar!' zei mama. 'Maar mam, ik wil niet naar school. Laat die rotschool toch uitsterven.' riep Maite. 'Wat krijgen we nu? Je ging vroeger altijd zo graag naar school! En vandaag is het opeens een rotschool? Wat is er aan de hand... Zeg het maar hoor!' zei mama. Ik rolde met mijn ogen en ging naar mijn kamer met de deur op slot. Even later kwam mama kloppen en zei: 'Maite! Vertrek nou maar naar school, zo kom je te laat.' Ik schreeuwde: 'MAM HOU JE MOND OVER DIE KTSCHOOL!'
Wil je het vervolg weten? Geef dit verhaal een 5 :)
'Hoe kon hij me nou zo kwetsen, in mijn gezicht?' vroeg ik me af.
Ik draaide me om en begon te huilen. Hij lachtte nog hard en riep: 'Ga je huilen? HAHA!'
Toen was het genoeg, ik liep naar mijn fiets en fietste weg. Gewoon weg, geen idee naar waar. Waar hij me niet kon vinden, ergens in een bos was ik ofzo!
Terwijl ik aan het fietsen was nam ik mijn iPod en zette 'Jason Mraz - I won't Give Up' op.
Ik wou hem niet kwijt! Hij dumpte me, omdat we de laatste tijd nja... Onze band was uit elkaar gegroeid ofzo!
Alleja, dat zei hij toch... Hij lachtte me gewoon uit, na zolang lief tegen me doen... Hoe kan hij! Had ik nooit gedacht van hem.
'Olivia!' riep Wouter. Ik veegde mijn tranen weg en probeerde te lachen. Ik stopte met fietsen en gaf hem een knuffel.
'Lievia, wat is er?' vroeg hij uit medelijden. Hij kwam naar me toe en gaf me een kus op mijn wang. Niet dat we verkering hebben ofzo maar hij is zo lief, zonder dat we verkering moeten hebben. 'Nou, Piet heeft het uitgemaakt...' zei ik triest. Hij nam mijn hand en kustte die. 'Lieverd, het komt goed. Geloof me!' zei hij en glimlachtte.
'Dat kan je wel zeggen om me te troosten, maar of het waar is?' zei ik triest. Ik gaf hem een knuffel en fietste weg.
Hij riep nog achter me na: 'Dag Olivi...a...' Hij beet op zijn lip en skate terug naar huis. Oh wat is hij lief, maar hij is nooit hetzelfde als Piet... Ik snap het niet. Ik heb zelfs ooit nog getwijfeld of ik het zou uitmaken met Piet, voor Wouter. Maar gelukkig heb ik dat niet gedaan. Niet dat Wouter stom is, maar snap je?
Toen ik thuis kwam ging ik achter de computer zitten met een smoothie. Daar vrolijk ik van op ja.
Ik keek of ik mails had gekregen, ja hoor. Eentje van Nina, mijn best friend en van... Piet? Twee minuten geleden, ik ben benieuwd! Maar eerst die van Nina, voor de spanning...
Hij stond plots achter me en keek me aan met puppyoogjes en een pruillip.
Ik moest er best wel om lachen en gaf hem een knuffel.
'Het spijt me, maar het is voorbij.' zei ik.
'Maar, hoe kan ik je nou weerstaan? You're a cutie!' zei Vincent met een triest gezichtje.
Hij nam zijn gsm en liet een foto zien, van ons samen.
We hadden toen nog verkering, ik was hem aan het knuffelen.
'Zie how cute? Die muts staat je zo sexy. En die legging dan met je swag vans eronder! En die sweater die je beetje te groot is, maar dat is mode ofzo... Het staat echt zo cute! Ik kan me geen mooier meisje voorstellen...'
Ik moest glimlachen en deed mijn jas open. 'Is het soms deze sweater?' vroeg ik lachend.
'Ja! Dat is hem!' riep hij. Hoe kan ik het toch uitmaken? Wat ben ik voor een idioot.
Hij nam een verfrommeld briefje uit zijn golf en gaf het aan me.
Ik keek hem raar aan en deed het open. 'Dat maakte ik tijdens de les geschiedenis voor je. Het was een nota waard, de leekracht verfrommelde het en gooide het weg. Ik nam het later terug uit de prullenbak...' zei Vincent.
Baby, just me and you.
We're perfect together.
Because, you're so beautiful.
Really, there's no girl that's cuter than u.
I'm not good in English, but in dutch this message will suck.
Just all i wanna tell you is that i love you,
and i just wanna say that your so cute.
You're the cutest girl of the world, brown eyes, little dimples, beautiful hair,
beautiful voice, beautiful you. I can't say that to another girl,
because you're the only one. The only perfect one, so fab etc.
I don't think, we're ever gonna brake up.
We're gonna marry etc.
That's what i think, but what u think? I hope you think the same.
Love you so much, you're my girl.
xxx,
your boy,
Vince.
Ik kreeg tranen in mijn ogen en gaf hem een knuffel. 'Hoe kan ik het toch uitmaken? Hvj!'
-En het was weer aan-
De brief hangt nu nog steeds in een kader, op mijn kamer :).
Het was rond 6 uur 's avonds, Lizbeth zat te eten. Plots ging de deurbel, Lizbeth stond op en ging opendoen. Wie was daar? Haar beste vriendin, Laurine.
'Wat doe jij hier?' vroeg Lizbeth zich af.
'Nou, Liz, ik kom samen kleren kiezen met jou, voor het feest! Sorry dat ik zo vroeg ben hoor...' zei Laurine.
Lizbeth sloeg haar hand voor haar mond en zei: 'Shit! Helemaal vergeten! Ik heb geen nieuwe kleren gekocht...'
'Nou, als je dat wat eerder had gezegd kon ik thuis nog binnen. Maar ik heb geen sleutel...' zei Laurine.
'Je hebt toch wel iets leuk in je klerenkast? Kom iets zoeken.' zei Laurine en ze trok me mee de trap op.
'Euhm, ik moet nog even eten...' stamelde ik. Laurine gaf een knipoogje en gaf teken dat ik mocht vertrekken.
Na het eten lag er een hele outfit klaar op mijn bed.
Het was een zwarte legging, met een topje erop.
Zwarte kousen, met daarboven rode vans. Het topje was zwart met een beetje wit en allemaal zilveren glitterjes. Ik trok het aan. 'En nu de make-up!' riep Laurine.
'Oh, trouwens, jij ziet er ook prachtig uit!' zei ik tegen haar.
Ze bedankte me en duwde me op mijn stoel, voor de spiegel.
Ze nam een rode lipstick en deed die op mijn lippen, toen nam ze een kam, kamde mijn haar en deed er krullen in met een 'krultang'.
Toen stijlde ze de krullen een beetje, zodat ze niet TE veel gekruld waren.
Ze gaf me grote oorbellen en deed mascara bij me op.
Al moet ik het zelf zeggen, ik zag er 'leuk' uit!
We kwamen aan en Nick en Jonas zaten al op ons te wachten, in de hal.
Jonas gaf Laurine een knuffel en ze gingen hand in hand de zaal in.
Nick en ik liepen er maar wat verlegen bij. Nick zag er ook best leuk uit!
Vanavond werd de 'balkoning' en de 'balkoningin' uitgeroepen.
We dansten nog veel, maar toen was het eindelijk tijd! Iedereen was benieuwd.
'De balkoning voor dit jaar is geworden...Nick!' riep de presentator.
'Maar, dit jaar moeten de balkoning en de balkoningin een kus geven!' vertelde de presentator.
Iedereen keek verbaasd en hoopte dat hij het niet ging worden.
Eigenlijk hoopte ik toch wel dat ik balkoningin werd. Ik ben dan ook verliefd op Nick... Psst!
'De balkoningin is geworden...Laurine! riep de presentator vrolijk.
Wat! gaat Laurine met mijn lover zoenen? Ze moest wel.
*en het was gebeurd*
Ik rende in tranen naar buiten, op het plein. Het was leeg, want iedereen was in de zaal.
Het was koud buiten, dat was ook een reden. Ik zat op een bank te rillen, maar het kon me niet schelen.
Plots kwam Nick naar buiten, rondkijkend waar ik was. Hij zag me en kwam naar me toe en ging naast me zitten. Hij deed zijn jas rond de mijne en gaf me een kroon. 'Vanwaar heb je die? vroeg ik.
'Van Laurine, je mocht hem. Maar Laurine geraakt niet meer buiten vrees ik, zo druk is het!' zei Nick lachend. 'Lizbeth, jij bent mijn prinses. Niet Laurine!' zei Nick.
Ik kwam erg blij thuis, want Nick en ik hadden verkering.
Even voor de duidelijkheid, ik was niet boos op Laurine hoor!
Ze kon er ook niets aan doen. Maar zij is met Jonas, ik met Nick.
Ik voelde me echt slecht, ik wou écht niet naar school.
Waarom niet? Nou, dat zal ik even zeggen.
Ik had een vriendje, Cédric.
Maar hij heeft het al even uitgemaakt, hij is de ware.
Jammer, want hij wil me toch niet meer...
Terwijl ik met Cédric had, was nog iemand anders op me, Stijn.
Maar ik wist niet goed wie ik moest kiezen, Cédric of Stijn.
Ik bleef bij Cédric, toen was het plots uit.
Ik dacht van :''Stijn komt het wel aanvragen, want hij was altijd droef omdat hij geen 'relatie' met me kon hebben." Maar vandaag zie ik, dat hij een relatie heeft met Anna. Hoe kwetsend is dat?
Ik ben boos op hem, en het enige wat ik wil is Cédric terug. Bad days.
Ik werd wakker en had meteen een slecht gevoel. Het was 7: 13. Opstaan dus! Lekker, naar school.
Mama kwam me niet wakker maken, raar! Normaal was ik al 13 minuten wakker.
Ik had me aangekleed en ging naar onder. Er was nog geen licht aan, mama had een dagje vrij misschien.
Zelf boterhammen maken dus. Ik maakte boterhammen en nam een flesje cola mee naar school.
Ik tilde mijn boekentas op, en wou vertrekken. Omg! Hij was echt zo licht, ik deed hem open en zag dat er niets in zat. Ohgod, was ik ook nog vergeten mijn boekentas te maken? Shit! Snel naar boven lopen en ik gooide alle kaften er maar in. Ik zag dat mama wakker werd. 'Schat, wat ben jij aan het doen?' vroeg mama.
'Mams, je hebt je verslapen! Opstaan, je moet gaan werken!' zei ik terug.
'Maar lieverd, het is zaterdag! Ik snap er niets meer van.' zei mama.
Ohnee! Het is zaterdag... Wat ben ik dom! Ik gooide mijn boekentas van mijn rug, liep de badkamer in en trok mijn pyjama terug aan. Ik ging mijn bed in, deed mijn ogen toe en was zo blij dat ik terug kon slapen.
'Liefje, ging je vandaag niet naar de fim met Noa? Het is al 11:00 hoor!' zei mama.
'Oh, ja. Dat is waar, bedankt mam!'
*ding dong*
Ik deed de deur open, en wie stond daar? Noa!
'Michelle, je hebt je pyjama nog aan hoor!' zei Noa lachend.
'Dat weet ik, maar je bent zo vroeg!' zei ik terug.
'Mich, ja. Je bent altijd al zo vroeg klaar, dus ik dacht: 'ik ga al wat vroeger door!' vertelde Noa.
Ik vertelde haar dat ik even mijn kleren moest aandoen, en dat ik er over 2 minuten was!
Noa wachtte beneden op de sofa. Ze speelde een beetje met mijn zusje van 2, Indy.
Ik rende de trap af en zei dat ik klaar was. We vertrokken, te voet.
Het was dan ook niet ver.
Toen we in de bios zaten, vertelde ik tijdens de reclame het verhaal dat ik opgestaan ben om kwart na 7, op een zaterdag. Omdat ik dacht dat het school was! Ze lachtte me wel uit, maar het was een overgetelijke leuke zaterdagnamiddag met Noa!
Volgens mij was Yarne ook op mij, maar hij durfde het gewoon niet tonen.
Mjah, ik merkte het wel hoor! Pff, ik was er wel zeker van hoor.
Oh, ik hoopte dat hij erdoor kwam en dat ik hem jaloers kan maken!
Jente: 'Wat ben ik blij nog eens contact met je te hebben! Ik miste je zo...'
Jill: 'Maar je antwoorde nooit op mijn sms'jes...'
Jente: 'Ik ben mijn gsm verloren, dus ook je nummer kwijt! Het spijt me zo, maar ik kon het je niet zeggen! Ik had gewoon geen andere weg voor contact met je te maken!
Jill: 'Oh, ik dacht al dat je me negeerde!'
Jente: 'Zou ik toch nooit doen!'
'Psst, daar is Yarne met de andere jongens van de klas! Ze hebben je gezien.' fluisterde Marie.
Dat komt goed uit! Ik sta hier hand in hand met Jente. Haha, oh ik hou van jaloers maken.
Ik zag dat Yarne naar me keek, en toen hij zag dat ik naar hem keek, keek hij snel weg.
Ik gaf Jente een knuffel, en hij gaf zijn telefoonnummer. Eingelijk is Maastricht niet zo ver,
echte liefde kent geen afstanden!
Ja, we waren dus terug een stel.
Yarne was compleet verstrooid en sip, zag ik.
Awh, ik ging hem een beetje troosten en vroeg wat er was: 'Wat is er?'
'Ach, niets. ' zei Yarne.
Oh! Ik had Yarne nog nooit zo 'niet stoer' gezien.
Zoals ik al zei, ik zit in de bus. Voor mij, zitten Jennifer en Annie. Achter ons, Pieter en Olivia, en naast ons Yarne met Maxim. Yarne gaf een briefje aan Jennifer, Jennifer aan Annie, Annie aan Marie en Marie aan mij.
Ik las dit:
Hey Jill!
Het is de laatste dag van het schooljaar, en ik wil graag iets vragen...
Ik durfde eerst niet maar...
Waren de pannenkoeken gisteren lekker!?
Ja/nee.
groetjes, Yarne
Wat een flauwerik! Ik dacht dat hij het ging aanvragen... Grrr!
Marie vraagt: 'Babe, wat staat erop?'
Jill: 'Niets bijzonder! Een flauwe streek van hem.'
'Ach, volgend jaar hebben we toch nieuwe klassen!' zei Marie.
'Nja, misschien zitten wij dan niet meer samen...' zei ik droef.
'Och, lieverd. Maak je geen zorgen om mij! Ik red me wel hoor.' zei Marie.
Oh wat is Marie toch een lieverd!
'Waarom huil je?' zei Marie ongerust.
'Ik moet denken aan Jente, weetjewel? Mijn vriendje, mijn droomvriendje van vroeger. Waar ik het mee heb moeten uitmaken, vanwege de afstand... Hij is nu waarschijnlijk superblij en heeft een ander supermodel als vriendinnetje ofzo. Ik mis hem, hij woont ook in Maastricht. Ik wil hem zo graag nog een keer zien! Maar hij heeft ons contact verbroken, het enige dat de hadden: onze gsm.' vertelde ik Marie.
Ik liep samen met Marie door de stad. Gelukkig! Yarne zat waarschijnlijk in de McDonalds ofzo.
'Marie! Is dat Jente? Nee, dat kan niet. Ik draai waarschijnlijk door. Hij zit vast op school!' zei ik.
'Jill, nee! Het is Jente!' zei ze.
Toen liep Marie over de hele straat en tikte de jongen op zijn rug.
'Wat is er met jou? Wie ben jij? Doe eens normaal! Ga weg jij!' riep de jongen.
'Jente, ik ben het, Marie. De vriendin van Jill, weet je nog?' zei ik tegen Jente.
'Jill? Is Jill hier? Waar is ze?' vroeg Jente.
Ik kwam erbij staan en vloog Jente om de hals. Oh, wat was ik blij!
groetjes, Jonas uit Nederland! :)
