GENT - Pascal Lagrou (56) uit Drongen blaast de oude Beliard-scheepswerf in Oostende nieuw leven in. Hij zet daarvoor een bedrag van vijf miljoen euro opzij en zal in de haven werk bieden aan zeventig lassers en monteerders.
Hij mag dan wel in Drongen wonen, Pascal Lagrou is een zeeman in hart en nieren. Een deel van zijn familie woont nog altijd in Oostende en Lagrou zelf was veertien jaar actief in de scheepsbouw in Polen. Toen hij enkele maanden geleden de kans kreeg om een oude scheepswerf te kopen, moest hij niet lang nadenken. Lagrou heeft er vijf miljoen euro voor over om de site, die er al jaren verloederd bij ligt, op te waarderen.
'Ik ben al zo lang actief in de scheepsbouw dat ik het klappen van de zweep ken', zegt Pascal Lagrou. 'Schepen bouwen in Polen was vroeger goedkoop, maar dat is nu niet meer zo sinds de toetreding van Polen tot de EU. Loodsen huren is duur en het kost evenveel om in België precies hetzelfde te doen.'
Niet eenvoudig
Op de scheepswerf wil Pascal Lagrou rompen bouwen voor grote jachten en kleinere binnenschepen. 'Wij kunnen ook vissersschepen bouwen en kleine binnenvaartuigen die wel in Oostende afgewerkt worden. Het orderboek is nu al gevuld tot de zomer en ik verwacht dat de eerste romp in het voorjaar van 2008 van de slipway zal lopen.'
Pascal Lagrou moet nu zo snel mogelijk geschikt personeel vinden en dat zal niet eenvoudig zijn. 'Ik zocht contact met de VDAB om een opleidingsproject uit te werken, want 70lassers en monteerders vind je niet zomaar. Het liefst zou ik met Vlaamse arbeiders werken, maar als het moet dan komen hier Polen werken.' (efo)
Scheepsbouwer in Gdansk en Oostende
Paul Lagrou (Foto RVi)
Vlaming Pascal Lagrou was 14 jaar lang scheepsbouwer in het Poolse Gdansk, ooit het decor van de Solidarnosc-beweging van Lech Walesa. Nu heeft Pascal de oude Oostendse Beliard-scheepswerf gekocht. Hij laat ze helemaal vernieuwen om voortaan hiér schepen te bouwen. In Polen weerkte hij met ruim 130 mensen. In Oostende wil hij starten met zo'n 70 lassers en monteerders. Maar dat kunnen er snel meer worden, want er komen meer bestellingen binnen dan verwacht. Eind januari wil Pascal in zijn nieuwe scheepwerf aan de slag.
Pascals verhaal begint dus in Polen. "Eigenlijk ben ik daar begonnen met de verkoop van auto-onderdelen", vertelt hij. "Ik heb daar zeilers leren kennen, die mij naar Gdansk hebben 'gelokt'. Ik ben dan onderdelen voor zeiljachten beginnen verkopen: zeilen en masten die in Polen werden gebouwd," Pascal stond er op beurzen en kreeg zo bestellingen om schepen te bouwen of te verbouwen.
Enige Belg
"Ik huurde een deel van de Gdansk-scheepwerf. Daar heb ik dan binnenschepen gebouwd en verbouwd en zeiljachten. Ik heb er 7 grote zeiljachten omgebouwd. In het begin was ik daar de enige buitenlander op de werf. Later zijn er ook Nederlanders en Fransen gekomen, met diverse bedrijfjes. Maar ik heb er wel 7 jaar lang 'eenzaam en alleen' rondgelopen als Belg. Toch is alles er vlot van stapel gelopen. Je moest wel gewoon worden aan de bureaucratie. Documenten, papieren en nog meer documenten..."
De scheepswerven van Gdansk (Foto PD)
Een tijdje geleden kreeg hij dan de kans om de oude Beliard-scheepswerf te kopen. Pascal wist meteen wat hem te doen stond! "Momenteel zijn de prijzen in België en Polen ongeveer dezelfde. Daarom heb ik besloten om terug te komen. Voor de materialen betaal je dezelfde prijs. De staalprijzen zijn overal ter wereld bijna gelijk. En de lonen in Polen beginnen ook te stijgen."
"Het is trouwens moeilijk er aan mensen te geraken. Vele Polen zijn al naar het buitenland vertrokken, onder andere naar België" Momenteel heeft hij in Oostende al 9 mensen die voor hem werken. Dat moeten er dus op korte termijn heel wat meer worden, want in januari moet de nieuwe scheepswerf een feit zijn. "Ik hoop dat het allemaal een beetje meevalt. Het is bijvoorbeeld niet zo makkelijk om aan een milieuvergunning te geraken", zegt Pascal.
Grote motorjachten
Maar eens de scheepswerf op volle toeren draait, wil Pascal rompen voor vissersboten, zeilboten en hoofdzakelijk grote motorjachten - megajachten - gaan bouwen. Jachten tot een lengte van maar liefst 100 meter. "De 'slipway' is nu 86 meter; we zullen die moeten uitbreiden." Voor de rompen van de boten is staal nodig. De opbouw is in aluminium en de 'flybridges' in carbon. "Die drie afdelingen zullen we hier hebben", aldus Pascal.
De Beliard-scheepswerf ligt er nu nog verlaten bij... (Foto RVi)
Pascal Lagrou is nu 56. Een leeftijd waarop sommigen aan hun pensioen beginnen denken, aan 'langzaam uitbollen'. Pascal duidelijk niet. Hij wil nog dat grote project uitwerken en voor zijn scheepswerf heeft hij een budget van 5 miljoen euro opzij gezet. "Het zit me een beetje in het bloed. Mijn grootvader was vroeger scheepsschilder voor de visserschepen, met 27 mensen in dienst."
"Zelf ben ik mijn eerste boot beginnen bouwen toen ik 12 jaar was. Op het dak van ons huis, bij gebrek aan plaats. Een klein bootje, type 'Optimist'. M'n 3 eerste boten heb ik trouwens zelf gebouwd. Boten zijn mijn leven! Liever doodvallen op de scheepswerf dan ik een rolstoel...", besluit Pascal Lagrou.
GENT - Pascal Lagrou (56) uit Drongen blaast de oude Beliard-scheepswerf in Oostende nieuw leven in. Hij zet daarvoor een bedrag van vijf miljoen euro opzij en zal in de haven werk bieden aan zeventig lassers en monteerders.
Hij mag dan wel in Drongen wonen, Pascal Lagrou is een zeeman in hart en nieren. Een deel van zijn familie woont nog altijd in Oostende en Lagrou zelf was veertien jaar actief in de scheepsbouw in Polen. Toen hij enkele maanden geleden de kans kreeg om een oude scheepswerf te kopen, moest hij niet lang nadenken. Lagrou heeft er vijf miljoen euro voor over om de site, die er al jaren verloederd bij ligt, op te waarderen.
'Ik ben al zo lang actief in de scheepsbouw dat ik het klappen van de zweep ken', zegt Pascal Lagrou. 'Schepen bouwen in Polen was vroeger goedkoop, maar dat is nu niet meer zo sinds de toetreding van Polen tot de EU. Loodsen huren is duur en het kost evenveel om in België precies hetzelfde te doen.'
Niet eenvoudig
Op de scheepswerf wil Pascal Lagrou rompen bouwen voor grote jachten en kleinere binnenschepen. 'Wij kunnen ook vissersschepen bouwen en kleine binnenvaartuigen die wel in Oostende afgewerkt worden. Het orderboek is nu al gevuld tot de zomer en ik verwacht dat de eerste romp in het voorjaar van 2008 van de slipway zal lopen.'
Pascal Lagrou moet nu zo snel mogelijk geschikt personeel vinden en dat zal niet eenvoudig zijn. 'Ik zocht contact met de VDAB om een opleidingsproject uit te werken, want 70lassers en monteerders vind je niet zomaar. Het liefst zou ik met Vlaamse arbeiders werken, maar als het moet dan komen hier Polen werken.' (efo)
Scheepsbouwer in Gdansk en Oostende
Paul Lagrou (Foto RVi)
Vlaming Pascal Lagrou was 14 jaar lang scheepsbouwer in het Poolse Gdansk, ooit het decor van de Solidarnosc-beweging van Lech Walesa. Nu heeft Pascal de oude Oostendse Beliard-scheepswerf gekocht. Hij laat ze helemaal vernieuwen om voortaan hiér schepen te bouwen. In Polen weerkte hij met ruim 130 mensen. In Oostende wil hij starten met zo'n 70 lassers en monteerders. Maar dat kunnen er snel meer worden, want er komen meer bestellingen binnen dan verwacht. Eind januari wil Pascal in zijn nieuwe scheepwerf aan de slag.
Pascals verhaal begint dus in Polen. "Eigenlijk ben ik daar begonnen met de verkoop van auto-onderdelen", vertelt hij. "Ik heb daar zeilers leren kennen, die mij naar Gdansk hebben 'gelokt'. Ik ben dan onderdelen voor zeiljachten beginnen verkopen: zeilen en masten die in Polen werden gebouwd," Pascal stond er op beurzen en kreeg zo bestellingen om schepen te bouwen of te verbouwen.
Enige Belg
"Ik huurde een deel van de Gdansk-scheepwerf. Daar heb ik dan binnenschepen gebouwd en verbouwd en zeiljachten. Ik heb er 7 grote zeiljachten omgebouwd. In het begin was ik daar de enige buitenlander op de werf. Later zijn er ook Nederlanders en Fransen gekomen, met diverse bedrijfjes. Maar ik heb er wel 7 jaar lang 'eenzaam en alleen' rondgelopen als Belg. Toch is alles er vlot van stapel gelopen. Je moest wel gewoon worden aan de bureaucratie. Documenten, papieren en nog meer documenten..."
De scheepswerven van Gdansk (Foto PD)
Een tijdje geleden kreeg hij dan de kans om de oude Beliard-scheepswerf te kopen. Pascal wist meteen wat hem te doen stond! "Momenteel zijn de prijzen in België en Polen ongeveer dezelfde. Daarom heb ik besloten om terug te komen. Voor de materialen betaal je dezelfde prijs. De staalprijzen zijn overal ter wereld bijna gelijk. En de lonen in Polen beginnen ook te stijgen."
"Het is trouwens moeilijk er aan mensen te geraken. Vele Polen zijn al naar het buitenland vertrokken, onder andere naar België" Momenteel heeft hij in Oostende al 9 mensen die voor hem werken. Dat moeten er dus op korte termijn heel wat meer worden, want in januari moet de nieuwe scheepswerf een feit zijn. "Ik hoop dat het allemaal een beetje meevalt. Het is bijvoorbeeld niet zo makkelijk om aan een milieuvergunning te geraken", zegt Pascal.
Grote motorjachten
Maar eens de scheepswerf op volle toeren draait, wil Pascal rompen voor vissersboten, zeilboten en hoofdzakelijk grote motorjachten - megajachten - gaan bouwen. Jachten tot een lengte van maar liefst 100 meter. "De 'slipway' is nu 86 meter; we zullen die moeten uitbreiden." Voor de rompen van de boten is staal nodig. De opbouw is in aluminium en de 'flybridges' in carbon. "Die drie afdelingen zullen we hier hebben", aldus Pascal.
De Beliard-scheepswerf ligt er nu nog verlaten bij... (Foto RVi)
Pascal Lagrou is nu 56. Een leeftijd waarop sommigen aan hun pensioen beginnen denken, aan 'langzaam uitbollen'. Pascal duidelijk niet. Hij wil nog dat grote project uitwerken en voor zijn scheepswerf heeft hij een budget van 5 miljoen euro opzij gezet. "Het zit me een beetje in het bloed. Mijn grootvader was vroeger scheepsschilder voor de visserschepen, met 27 mensen in dienst."
"Zelf ben ik mijn eerste boot beginnen bouwen toen ik 12 jaar was. Op het dak van ons huis, bij gebrek aan plaats. Een klein bootje, type 'Optimist'. M'n 3 eerste boten heb ik trouwens zelf gebouwd. Boten zijn mijn leven! Liever doodvallen op de scheepswerf dan ik een rolstoel...", besluit Pascal Lagrou.
Het is Dr.Laurent Meijer die nog niet al te lang geleden een molecule kon abstraheren uit het lichaam van de zeester. Deze molocule kreeg de naam van"roscovitine".In die naam zit de naam gedeeltelijk geborgen van de Bretoense haven Roscoff,een kleine vissershaven aan de noordkust van Bretagne en goed gekend bij de marienebiologen omdat er daar eenvermaard zeebiologisch station is.Docter L.Meijer is als zeewetenschapper werkzaam in dit station en is er tevens directeur van.
De ijszeester is redelijk algemeen in de littorale waters van de Bretoense kusten en men kan deze zeester aantreffen op rotsen tussen en onder stenen vaaf de laagwaterlijn bij springtij tot op een diepte van circa 200 meter. Het is een zeester die tamelijk groot kan worden.Men heeft exemplaren gevist van 80 centimeter en meer,maar gewoonlijk zijn de meeste dieren van 30 tot 40 cm. Hun kleur is zeer variabel van witachtig,roze,violet,groengrijs,bruin tot blauwachtig. Deze stekelige zeester begint meer en meer voor te komen dan vroeger dank zij zijn regeneratievermogen. Ze mag zo één à twee armen kwijt zijn ze kan ze opnieuw vormen en zelfs uit één afgebroken arm regenereert een nieuwe ijszeester. Ophet einde van iedere arm is een soort oog of podia die fotogevoelig is. Men zou kunnen zeggen dat deze zeester met vijf ogen kijkt en aldus een volledig gezichtsveld heeft rondom zich. Om goed te zien trekt de zeester de punten van de armen wat omhoog als hij actief is. Vraatzuchtig voedt ze zich met levende zeediertjes maar ook met dode:mosselen,kreeftachtigen,kleine vissen en andere stekelhuidigen staan op zijn menu. Roscovitine uithet lichaam van een zeester heeft de eigenschap dat het kankercellen aanvalt en doodt...maar gezonde lichaamscellen met rust laat. Roscovitine bestaat momenteel nog niet als geneesmiddel,volledige onderzoeken zijn daaromtrent bezig vooralleer het op de markt komt voor het publiek. Volgens de recenste bevindingen van Dr. Laurent Meijer zou roscovitine vooral geneeskrachtig zijn bij borstkanker en longkanker wat zeker hoopgevend is!!!
DE PALING MET UITSTERVEN BEDREIGD???
Is het nu de paling of de aal? De benoeming paling of aal is streekgebonden,een verschil in vis is er niet. Kleine beschrijving: de paling heeft kleine borstvinnen,de buikvinnen ontbreken,de bovenkaak is iets korter dan de onderkaak en de schubben zijn zeer klein en zitten verborgen in de huid. De kieuwopeningen zijn zeer klein,daardoor blijven de kieuwen nog lang vochtig als de vis zich op land bevindt. De maximale lengte van mannetjes is circa 60 cm.De wijfjes worden tot 135 cm lang en lengtes van 150 cm worden ook genoemd. Een record is 7 kg. en 134 cm cm lang en dertig jaar oud. Hoe lang palingen in zoet water verblijven kan variéren van vijf tot vijftien jaar volgens er voedselaanbot is. Er zijn een zeventiental soorten gekend en van de Australische soort weten we dat ze hun eitjes leggen in de koraalzee. De Europese paling kan beschouwd worden als een diepzeevis die opgroeit in zoet of brakwater,die de wijde zee opzoekt om te paaien in de Sargassozee op grote diepte en waarvan de uit de eitjes gekomen larven terug trekken naar Europa geholpen door de golfstroom. Het geslacht van de paling wordt bepaald door de omstandigheden waarin de vis opgroeit. Sargossozee: nabij centraal America. Hij doet re twee jaar over om naar Europa te keren,in die tijd veranderd hij van gedaante: van plat doorzichtig lintvisje "leptocephalon tot een rond nog steeds tamelijk doorschijnend glasaaltje. Met miljoene tegelijk bereiken ze de Europese kusten. Deplaneetverwarming"global warming" zorgt voor vermindering van de golfstroom waardoor de glasaal moeilijker de Europese binnenwateren bereikt. In zoet water krijgt de glasaal algauw kleur: omvormen tot kleine palinkjes die pootaal genoemd worden. Ze groeien verder op in zoet water en als ze een bepaalde hoeveelheid vet hebben aangedaan en opgeslagen worden ze grijsblauw met een witte buik,de vinnen worden wat groter en de huid wordt dikker. Die vette paling wil dan instinctief na verscheidene jaren terug naar de oceaan en krijgt nu de naam:"schierpaling". Als de schieraal naar de oceaan terugtrekt zijn ze nog niet volledig geslachsrijp. Dit gebeurt tijdens de lange reis naar de paaiplaats in de Sargassozee.
De vervuiling van de oppervlaktewateren door PCB'S die de hormonenhuishouding verstoren en oestrogenen en antidepressiva residuen in het water hebben nadelige invloeden op de geslachtontwikkeling van ouderdieren.Embryonale ontwikkeling wordt verstoord door dioxines. Hindernissen bij de migratie:dijken,dammen en afsluitingen van zeewater maken dat voor de paling het zoete water moeilijker bereikbaar is geworden. De afsluiting van rivieren door waterkrachtcentrales verhinderen niet alleen het opzwemmen van de binnenwateren maar tevens worden volwassen palingen tijdens hun terug migratie verminkt of aan stukken gereten door schoepen. Predatoren: De grootste predator is wel de mens (overbevissing),het vangen van glasaal door zuid Europese vissers haalt de palingstand drastisch naar beneden. In 2004 was dat volgens schatting 200 ton,er zijn ongeveer 3000 glasaaltjes in een kilo.... De aalscholver is een zeevogel die in de laatste dertig jaar felle uitbreiding kent in 2005 telde men in Nederland circa 17000 broedparen.Elke aalscholver eet gemiddeld per dag 250 gr. vis. Gelukkig heeft hij niet alleen paling op de menu staan: maar ook pos,spiering,blankvoorn,baars en andere kleine visjes.
Spoelwormen die voorkomen in de zwemblaas van de paling. Palingen die last hebben gehad van deze zwemblaasparasiet krijgen een verdikte en verkleinde zwemblaas,die niet goed meer functioneert tijdens de paaitrek en mogelijks is de zwemblaas ook niet meer functioneel op grote diepte. Een visvirus "evrex" is naar de Europese wateren is overgekomen en de zeelt en de paling hebben er onder te lijden. Gifstoffen stapelen zich op in het palingvet: wilde paling eten vormt een risico,het gaat over kankerverwekkende stoffen... Het bloed van paling bevat "ichtyoxine": een stof die giftig is voor de vissen,voor de mens minder schadelijk,het gif breekt snel af bij temperatuur verhoging. Een goede raad is van wilde paling die gevangen werdt niet op te eten. Gekweekte paling is veel veiliger: Dit gebeurd vooral in Denemarken en Nederland. In totaal wordt ongeveer 10 000 ton gekweekt in Europa. Wetenschappers zijn erin gelukt van palinglarven te kweken,de voeding van die larven is het grootste probleem.....
Le tribunal correctionnel de Paris a rendu, cet après-midi, son jugement dans le procès du naufrage du pétrolier maltais. Quatre personnes morales et physiques, dont le groupe Total, ont été condamnées à des peines d'amende mais, aussi, à un total de 192 millions d'euros de dommages et intérêts. Le juge a retenu la peine d'amende maximale prévue par la loi, soit 375.000 euros, à l'encontre de Total et de la société de certification italienne Rina. Condamnés pour pollution maritime, les deux prévenus ont été, en revanche, relaxés du chef d'inculpation de mise en danger de la vie d'autrui. Il en va de même pour l'armateur italien de l'Erika, Giuseppe Savarese, qui devra payer 75.000 euros d'amende, tout comme son gestionnaire, Antonio Pollara. Total, Rina, Savarese et Pollara devront payer solidairement 192 millions d'euros de dommages et intérêts à l'Etat, aux collectivités locales, professionnels de la mer et associations. En tout, la centaine de parties civiles réclamaient un milliard d'euros. En ce qui concerne le fameux « préjudice écologique », le tribunal a reconnu le droit, pour les associations de protection de l'environnement. Les membres de secours, ainsi que le capitaine indien Karun Mathur, ont tous été relaxés. On attend désormais si le groupe Total ou les autres condamnés vont faire appel du jugement. L'Erika avait sombré en décembre 1999 au large de la Bretagne, provoquant une marée noire sur 400 kilomètres de côtes.
L'Abeille Flandres tentant de remorquer l'Erika 
