Minister Heeren is terug verkozen, wat zijn haar plannen?
14 juni 2009 MINISTER HEEREN IS TERUG VERKOZEN. WAT ZIJN HAAR PLANNEN?
VCD wil financiële ondersteuning geven aan alle gezinnen met kinderen, zowel met uithuiswerkende ouders als thuiszorgende ouders!
Op het C'axent congres en ook in de media heeft Minister Heeren, minister van gezin en welzijn, duidelijk gezegd dat CD&V niet de thuisblijvende ouder ondersteunt maar enkel de uithuiswerkende ouder. Dit in tegenstelling met minister Rouvoet, minister van gezin en jeugd in Nederland. Hij wil de vrije keuze om al dan niet te gaan werken bij de ouder leggen en ondersteunt alle gezinnen met een kindgebonden budget. Dit bovenop het kindergeld. Hij staat voor een expliciet gezinsbeleid. Hij wil een tegenwicht vormen voor de eenzijdige oriëntatie van het gezinsbeleid op arbeidsparticipatie. We weten dat de afgelopen twee jaren de uitbreiding van de kinderopvang met 16 000 plaatsen in de voorschoolse opvang en 9700 in de naschoolse opvang, gerealiseerd is ten koste van het kindergeld. Dat er uitbreiding van opvang nodig was is een feit maar dat dit zo'n proporties moet aannemen vinden we onnodig, zeker als men ziet dat er weinig gedaan wordt om de jonge moeders financieel te ondersteunen zodat ze (halftijds) thuis kunnen blijven voor de zorg van de kinderen.
De belofte van CD&V om het kindergeld aan te passen is in heel beperkte mate gebeurd. Men heeft enkel bij de zelfstandigen het kindergeld aangepast. Dit voor de kinderen tussen 18 en 21 jaar. Het kindergeld doen meestijgen met de index en zorgen dat de reële onkosten per kind hiermee betaald kunnen worden, heeft men naast zich neergelegd. Deze maatregelingen drijven jonge ouders naar de arbeidsmarkt daar ze een basisinkomen missen, zeker gezinnen met kinderen. Hier kan men niet meer spreken van een vrije keuze om al dan niet te kiezen uithuis te gaan werken.
CD&V heeft veel in kinderopvang geïnvesteerd en men zegt dit te blijven doen! Dit is een heel eenzijdig gezinsbeleid, dat enkel de werkende ouder ondersteunt! VCD doet samen met de Gezinsbond nog andere voorstellen voor een goed gezinsbeleid, zoals het statuut voor de halftijds werkende zorgouders verbeteren, het geven van de kinderopvangcheque zowel aan de werkende als aan de thuisblijvende ouder met kleine kinderen, met recht op uitbetaling voor kinderopvang of voor zorg van eigen kinderen. Men wil zelfs het huwelijkscoëfficient, waarbij de ouder die thuis blijft belastingsvermindering ontvangt, afschaffen. Dit wil VCD behouden! NV-A doet nog meer inspanningen voor alle ouders met kinderen dan CD&V. Zij zijn bereid van de Vlaamse staatskas te investeren in kindergeld. Er zijn genoeg mogelijkheden om het Vlaamse geld naar ALLE gezinnen te laten vloeien, niet enkel naar de gezinnen waar de ouders uithuis werken.
De verkiezingbelofte van CD&V is terug een aanpassing voor kinderbijslag en uitbreiding van kinderopvang. We zijn benieuwd welke belofte bovenaan zal liggen. Wij vinden dat de kinderbijslag voorrang mag krijgen. Op de site lijkt terug de kinderopvang voorrang te krijgen. Er staat: `De uitbreiding van kinderopvang gaat de komende jaren trouwens fors verder, zegt CD&V.´ Wij vragen ons af hoever men hierin wil gaan. Studies hebben aangetoond dat men het eerste levensjaar de opvang best beperkt en dat ook het tweede en derde levensjaar men best de opvang begrenst tot 20 uur (Gezinspedagogiek : actuele thema´s in onderzoek en praktijk).
`Kinderen hebben recht op een warm nest´, schrijft Vlaams minister Hilde Crevits en voorzitster Marianne Thyssen in een persartikel. Dit klinkt mooi maar met de toename van opvang zorgt men niet voor een warm nest. Deze nestwarmte binnen het eigen gezin dient ervoor om een goede hechting te maken in de eerste plaats met de eigen ouders. Het eerste jaar, maar ook de eerste drie jaar, zijn van onschatbare waarde en zijn door niets en niemand te vervangen. Daarom is het goed dat ouders die kiezen om de zorg voor eigen kinderen op te nemen ook ondersteund worden. Ook zij die geen arbeidscontract hebben. Om een echte nestwarmte te kunnen geven, is een goede relatie tussen de ouders ook van primordiaal belang. Wetende dat 1 op 3 relaties stuk lopen, vindt VCD het nodig dat naast de opvoedingsondersteuning men ook de relatieondersteuning gaat uitbouwen. Een veilige, warme thuis is er daar waar mensen van elkaar houden en op een positieve manier met elkaar omgaan. De relatiecheque kan een duwtje in de rug zijn om deze ondersteuning te zoeken, wat zijn heilzame uitwerking zal hebben binnen het gezin. Dat CD&V al voor de tweede maal dit aanbod van de Gezinsbond naast zich neerlegt, begrijpen we niet. Zal het investeren in duurzame relaties niet blijvend renderen? Is ondersteuning van relaties niet hard nodig? Ook daar zijn er wachtrijen voor wie professionele hulp wil.
We hopen dat men binnen CD&V een andere koers gaat varen en dat Minister Heeren de waarde beseft van een warm nest. Vanuit dit besef kan ze de ouders met kleine kinderen, die tijdelijk willen thuis blijven, faciliteren met bovengenoemde voorstellen. Bovenop de opvoedingsondersteuning vragen we ook relatieondersteuning. Dit om de cohesie te bevorderen. Agnes Jonckheere
Als antwoord op het volgend bericht op de site CD&V nationaal onder thema Gezin: Inge Vervotte en later Steven Vanackere en Veerle Heeren voerden een beleid om de gezinnen te versterken. In de kinderopvang zijn er drie keer meer plaatsen gecreëerd én ze zijn bovendien betaalbaarder geworden. In de buitenschoolse opvang kunnen nu 9.700 kinderen méér terecht dan voorheen. In de voorschoolse kinderopvang voor babys en peuters dus kunnen nu 16.000 extra kinderen terecht. De uitbreiding van kinderopvang gaat de komende jaren trouwens fors verder. Wij zorgden ook voor een gestructureerd aanbod aan opvoedingsondersteuning in Vlaanderen. De opvoedingswinkels in diverse centrumsteden zijn daar een tastbaar gevolg van.
3 juni, Agnes Jonckheere VCD, EEN PARTIJ VOOR ALLE GEZINNEN!
De Vrije Christen Democraten, de partij voor alle gezinnen, komt voor de eerste maal op met 14 kandidaten in West-Vlaanderen voor het Vlaams Parlement. Ze wil een balans tussen welvaart en welzijn scheppen in onze maatschappij. Maar al te veel gaat onze welvaart, die ook belangrijk is, ten koste van het welzijn. Daarom zetten we het gezin als hoeksteen van de maatschappij en de bescherming van het natuurlijk leven vooraan. Hoe we dit verder willen invullen, leest u in onze 10 speerpunten hieronder en op onze site. Ook belangrijk voor VCD is het pluralisme binnen onderwijs, vereniging, gezondheidszorg zodat elke levensovertuiging zich kan terugvinden binnen de hedendaagse diversiteit en eigen keuzes gemaakt kunnen worden. Ook binnen de media is het goed die veelkleurigheid vanuit ieders eigenheid terug te vinden. We beklemtonen het tweesporenbeleid binnen het gezinsbeleid. Hiermee willen we verkrijgen dat een zorgouder met kleine kinderen echt kan kiezen of ze al dan niet uit huis gaat werken. Nu worden enkel de ouders met een werkcontract ondersteund via themaverloven, dienstencheques en steun voor de opvang van kinderen. We vragen dat ook ouders die voor de kinderen thuis blijven de eerste drie jaar voorrechten krijgen. We stellen de kinderopvangcheque voor. Deze wordt maandelijks aan elke ouder met kleine kinderen gegeven. Ofwel betaalt men hiermee de opvang, ofwel wordt deze uitbetaald als beloning voor de zorg van eigen kinderen. Zo wordt de ondersteuning van de gezinnen evenwichtiger verdeeld. Opvallend voor VCD is dat we een sobere campagne houden. Op alle verkiezingsfolders staan alle kandidaten samen. Dit bevordert de groepsdynamiek en bespaart ons veel kosten als beginnende partij.VCD een partij voor alle gezinnen! Dus stem voor VCD, de Vrije Christen Democraten, lijst 18!
CD&V EN ETHIEK, VERBODEN TERREIN VOOR HET PUBLIEK? 16 april, Agnes Jonckheere
Op 9 april zocht men binnen een commissie in de Senaat naar een akkoord voor het draagmoederschap. Sommigen willen na de geboorte een periode van drie dagen bedenktijd inlassen, zodat de moeder nog kan terugkomen op haar beslissing om het kind af te staan en zo het kind zelf kan behouden. Dat het afstaan emotioneel belastend is voor de moeder en niet natuurlijk, hebben sommigen blijkbaar begrepen. Waarom dan niet resoluut deze optie uitsluiten? Naast de voordelen die het te bieden heeft, zijn er vele nadelen op lange termijn. Die worden verdoezeld! Maar vroeg of laat komt dit toch naar boven.
Vorige maand is er een hoorzitting doorgegaan in de Senaat over de evaluatie van de wet van 3 april 1990 betreffende de zwangerschapsafbreking en hoe deze is toegepast de afgelopen jaren. Dat er in 2007 51 abortussen waren per dag en bijna 19 000 per jaar wil men niet erkennen. Welke preventieve maatregelen men wil nemen, blijft achterwege. Mogen wij geen inzage hebben in deze dossiers en de mogelijke preventie? Is de ethiek van leven en voortplanting niet vatbaar voor iedereen? Of is men bang te moeten toegeven dat de strategie van het promoten van anticonceptie niet geholpen heeft? Waarom gaat men het embryo dat gevormd is, het prille leven, niet beschermen en hiervoor een vernieuwd respect bijbrengen in onderwijs en wetgeving?
Op de site van de senaat van CD&V is op de hoofdpagina hierover niets te vinden. Wel vindt men met bijdragen van Sabine de Bethune, Els Schefhout, Miet Smet en Paul van den Driesche uitgebreid verslag over de ontwikkelingshulp en interventies in landen zoals Libanon, Moldavië, Congo. Opkomen voor mensenrechten en het terugdringen van kindersterfte in ontwikkelingslanden wordt geëtaleerd maar men zwijgt over het vernietigen van broze, jonge levens. Zijn dit bliksemafleiders? Wat betreft euthanasie biedt men weerwerk, echter nog niet voldoende, maar de standpunten tegenover abortus, draagmoederschap, stamcelonderzoek, donorschap van anoniem genetisch materiaal, daarover heb ik weinig gelezen op de frontpagina. Waar is de ethiek van het leven bij CD&V?
Een artikel in Kerk en Leven deze week luidt als volgt: Politieke ideologie van morgen. Daar wordt het recent verschenen boek van Leo Tindemans belicht: Een politiek Testament. Leo Tindemans en Wouter Beke krijgen het woord. Wouter Beke, de partij-ideoloog van de partij CD&V, ziet het personalisme als de kern van de christendemocratie. Zijn voorganger, Leo Tindemans, spreekt over christendemocratie als volgt: De christendemocratie is gebouwd op de menselijke waarden die het christendom aanreikte en die intussen gemeengoed zijn. Christenen doen aan politiek om hun plicht als staatsburger te vervullen en om de maatschappij te organiseren volgens die waarden, met het oog op het algemeen welzijn. Ook om de christelijke waarden te verspreiden, overtuigd dat iedereen daar beter van wordt.
Dit laatste kunnen we als VCD volmondig beamen. We reiken christelijke waarden aan die universele waarden zijn, deugddoend voor ieder! De ethiek van het leven is een van deze waarden. Hierbij worden embryos beschermd tegen risicovol onderzoek, preselectie en abortus. Hierbij wordt het natuurlijk gezin, dat het leven doorgeeft, ondersteund. Hierbij wordt de moeder als voedster van het kind gefaciliteerd. Door dichter bij het natuurlijk proces te staan van het leven, wordt veel leed bespaard en stress neemt af. De relatie man-vrouw ondersteunen en deugden als trouw, dienstbaarheid en zorg terug herwaarderen, zal zijn vruchten afwerpen. Misschien kan men binnen CD&V meer spreken over welzijn en de ethiek van het leven en minder over welvaart en de vele kunstmatige ingrepen die nieuw leed veroorzaken.
Wouter Beke sprak over het belang van vertrouwen van mensen in de instellingen en in elkaar in het artikel Kerk en Leven! Er is geen vertrouwen in een partij die ethiek onder de mat schuift en ondertussen een mooi visitekaartje presenteert. Durf dat wat onderhuids woekert en leeft ter sprake te brengen en een keuze te maken vanuit de christelijke moraal. Durf een duidelijke koers te varen! Anders gaat men beter over naar de Sp.a., daar zijn veel liberaalsociale christenen actief. Zij munten uit in sociale zorg en zijn begaan met armen, hier en in de derde wereld. Het is nu zo dat mensen die eigenlijk thuishoren bij CD&V omwille van de Christelijke ethiek niet meer welkom zijn of amper gedoogd worden.
Hebben jullie niet het lef om tegen de liberale koers in te gaan en een alternatief aan te bieden? Daar heeft CD&V oorspronkelijk zijn bestaan aan te wijten. Wat vindt Jan met de pet van het draagmoederschap? Willen jullie even een poll organiseren om jullie leden te bevragen? Of ben je bang te horen wat je niet wenst te horen? Willen jullie netjes in het midden staan om vele kiezers aan te trekken, of staan jullie voor christelijke ethiek? In kerkelijke middens gaat men stemmen ronselen maar luisteren naar de kerkelijke leiders zit er niet bij. Laat dan die 'C' uit jullie partijnaam en zet een 'H' in de plaats, net zoals bij cdH. Ofwel, verander van koers en ga voluit voor de C!
VCD neemt de ethiek van het leven en het natuurlijk gezin als speerpunt. Het rechtse politieke veld laat ook weinig van zijn ethische standpunten horen. Dit levert blijkbaar niet voldoende stemmen op. Het wordt tijd om kleur te bekennen en een open debat te voeren. Wat is het standpunt van CD&V over de wet die op tafel ligt voor legitimatie van draagmoederschap. Is het verbieden van het commerciële draagmoederschap vergaand genoeg? Hoeveel wensouders moeten er zijn? Wie zijn de donoren van het genetische materiaal. Wat vindt de achterban?
Een zoethoudertje tegen de dorst, zoals een statuut voor Damiaan of een ander vroom getuigenis is niet voldoende. Wij willen daden zien die de liberale, neerwaartse spiraal doorbreken! De mensen die verandering willen brengen binnen de partij, worden doodgezwegen. Het voorstel destijds van Etienne Schouppe om een ethisch dossier in het regeerakkoord te brengen, werd expliciet verhinderd.
CD&V komt enkel uit deze impasse wanneer men elke mandataris vrij laat stemmen voor ethische wetten zoals hij wil, zoals bij MR in Wallonië. De diversiteit van meningen zal gezien worden binnen de partij en dit zal het begin zijn van een langverwacht intern debat. De vele onthoudingen in het stemgedrag van CD&V voor ethische kwesties zal zo plaats maken voor een rijk gevarieerd stemgedrag.
Ik wil eindigen met de woorden van Leo Tindemans: We moeten ons bezinnen, waar we staan, vanwaar we komen en waar we naartoe gaan. VCD heeft zich hierover bezonnen. Zij staat voor de ethiek van het leven en voor het natuurlijk gezin dat het leven doorgeeft, voor christelijke waarden die ook universeel zijn! Agnes Jonckheere
WAAROM DE VRIJE CHRISTEN DEMOCRATEN ALS ALTERNATIEF?
Op 14 maart zijn de Vrije Christen Democraten ontstaan als feitelijke vereniging en christelijke, politieke partij. Na een jaar te hebben samengewerkt met CDF, Chrétiens Démocrates Fédéraux, gaan we nu als Vlaamse partij de verkiezingen in.
Een stem voor de christelijke ethiek, het natuurlijk gezin dat het leven doorgeeft, dit geluid wordt niet of nauwelijks gehoord binnen het politiek debat. Geen enkele partij in het politieke spectrum gaat ten volle voor de christelijke waarden, die wij vertalen als : de zwakste eerst geholpen, het grootste onrecht eerst verholpen. Bij de partijen die niet voluit gaan voor progressieve ideeën die fundamentele waarden in de maatschappij onderuit halen, is de inzet op ethisch gebied ofwel heel eenzijdig, ofwel niet echt gesteund door de partijtop, ofwel onbestaande (artikel 16 april, CD&V en ethiek, verboden terrein voor publiek).
Het eenzijdig gezinsbeleid met voornamelijk het accent op de combinatie arbeid- gezin willen we verruimen naar een tweesporenbeleid waar een reële keuze mogelijk is voor iedere ouder met kinderen.
Onze stem verdwijnt in een grijs veld waar niet duidelijk en openlijk een standpunt wordt ingenomen of waar eenzijdig en manipulatief zaken worden aangeboden. Christenen stemmen blanco omdat ze zich politiek dakloos voelen! Het is daarom dat de Vrije Christen Democraten een duidelijk alternatief willen aanbieden en vrijuit een duidelijke stem willen laten horen.
Christenen en gelijkgezinden kunnen bij deze verkiezingen in West-Vlaanderen voor het Vlaamse Parlement hun stem geven aan een partij die volmondig staat voor christelijke waarden, die universeel zijn. We kiezen ervoor om actief medespeelster te zijn tijdens de verkiezingen! Als beweging staan we teveel buiten spel. De andere partijen worden hierbij uitgedaagd om over deze ethische- en gezinsstandpunten een open debat te voeren en zich duidelijk te positioneren. We willen een getuigenispartij zijn die zegt waar het op aan komt.
Alle begin is moeilijk, dit hoort er nu eenmaal bij. Daarom vragen wij uw ondersteuning. Christen Unie vertrok ook van kleine partijtjes, die later samensmolten. En nu, na een tiental jaren, hebben ze een duidelijke invloed. Ze nemen deel aan de regering! Minister Rouvoet van jeugd en gezin drukt duidelijk zijn stempel op het gezinsbeleid. En de staatssecretaris en Kamerleden staan er met hun eigen identiteit en inbreng.
Belangrijk voor ons is dat er binnen de partij geen compromissen worden aangegaan, maar dat we in consensus met onze standpunten naar buiten treden! Hierdoor kunnen we werkelijk invloed uitoefenen. Een verdeelde partij geeft geen duidelijk signaal!
Hier ligt een uitdaging voor de kerken. Hun maatschappelijke betrokkenheid mag op politiek vlak sterker gehoord worden! De verkiezingen zijn daar een ideale gelegenheid voor. De scheiding tussen Kerk en Staat blijft de maatschappelijke ordening, maar we geloven ook dat de christelijke waarden universeel zijn en voor de maatschappij deugddoend. Dat is de reden om ervoor te gaan!
Ons Lentecongres gaat door op zaterdag 2 mei van 10 u tot 16 u. In de ochtend spreekt de heer Dorenbos, voorzitter van 'Schreeuw om leven' en Pierre Haerelsteen, zetelend in de abortuscommissie. In de namiddag worden de kandidaten voorgesteld. Hartelijk welkom. CM-gebouw, Moerkerkse Steenweg 118, 8310 Sint-Kruis.
Nog plaats voor kandidaten. Meld u aan als kandidaat, tot 2 mei mogelijk. Info: 050/360047 050/360047 of 0499/223981 0499/223981 of info@vcd-vl.be - www.vcd- vl.be
Steunen jullie ons met uw lidmaatschap? Agnes Jonckheere Namens VCD
Wie heeft de moed om de echscheidingsprocedures aan te scherpen?
25 juni, Agnes Jonckheere
WIE HEEFT DE POLITIEKE MOED OM DE ECHTSCHEIDINGSPROCEDURES WEER AAN TE SCHERPEN ?'
In Berchem vond zaterdag, 19 juni, een echtscheidingsbeurs plaats. Wij zijn blij dat de staatssecretaris voor Gezinsbeleid, Melchior Wathelet (CDH), zijn bezorgdheid uitdrukt en vreest dat door dit type beurs het huwelijk wordt gebanaliseerd.
In het huwelijk staat de verantwoordelijkheid voor elkaar en voor de kinderen centraal. "Met echtscheidingen mag men niet lichtzinnig omgaan". Natuurlijk leven wij mee met degenen die met een echtscheiding geconfronteerd worden en voor hen is zo'n beurs een plek waar ze de verschillende instanties kunnen raadplegen die hun de nodige hulp verlenen.
Het aantal echtscheidingen is sinds september vorig jaar verdubbeld. Sommige rechtbanken spreken zelfs van een stijging van 60 tot 75 procent, zo blijkt uit een rondvraag van De Morgen. Dat is het gevolg van de nieuwe echtscheidingswet die sinds negen maanden van kracht is. Deze wet heeft scheiden een stuk eenvoudiger gemaakt. Bijgevolg zijn er veel mensen die, na een periode van twijfel, nu de stap daadwerkelijk zetten. Maar tegelijk zijn er ook veel 'oude' rechtszaken die opnieuw ingediend worden", aldus Tony Heeren van de rechtbank van Hasselt (Knack, 27.05.2008).
Wij hebben deze trend zien aankomen. Een koppel kan uit het huwelijk treden met wederzijdse toestemming door een half jaar feitelijk gescheiden te leven. De samenwoningplicht wordt dan overtreden en dat is een legitimering voor de echtscheiding.
Wanneer echter één van de partners wil scheiden dan kan deze na een jaar alleen te hebben gewoond de eigenlijke scheiding aanvragen. Na aanvraag wordt deze uitspraak direct voltrokken door de rechtbank. Deze partner wordt niet aangesproken op zijn getrouwheidsplicht, zijn bijstandsplicht en zijn hulpplicht. Deze plichten bij het huwelijk aangegaan worden een lege doos en de schuldvraag vervalt volledig. Wanneer er een grote schuld rust bij de partner kan dit de oorzaak zijn dat hij geen onderhoudsgeld ontvangt indien hij daar recht op had. Maar verder gaat dit niet.
Het is niet verbazend dat er een toenemende vraag is naar de directe uitspraak van de echtscheiding. De koppels die reeds een half jaar uit elkaar zijn hoeven dit alleen maar te bewijzen en de aanvraag tot scheiding gezamenlijk in te dienen. De scheiding wordt voltrokken. Voor de partner die al een jaar alleen woont, geldt het zelfde. Wanneer hij kan aantonen dat hij een jaar alleen woont, wordt de scheiding voltrokken. Er is geen weerwoord mogelijk van de andere partner!
Wij kunnen begrijpen dat bij een samenwoningcontract de scheiding iets makkelijker verloopt, maar voor het huwelijk vinden wij dit onaanvaardbaar.
Wij vinden dat door zulke procedures de waarde van het huwelijk uitgehold wordt. Het huwelijk is een engagement voor het leven met wederzijdse rechten en plichten. Dat dit zo makkelijk en eenzijdig kan verbroken worden, vinden wij onaanvaardbaar.
Wij betreuren dat de regeringspartners vorig jaar hiervoor zo vlug een meerderheid hebben gevonden. Er is weinig weerwerk geweest en de discussie is binnenskamers gebeurd.
Wij hopen dat de regeringspartijen inzien dat deze procedures terug aangescherpt moeten worden. Vooreerst vinden wij dat de andere partner moet gehoord worden wanneer hij niet met de echtscheiding instemt. Ten tweede vinden wij dat een overdenkingsfase van een half jaar te kort is, zeker als er kinderen zijn, en vragen meer tijd. Ook pleiten wij voor de tussenkomst van een instantie die nagaat of er nog bemiddeld kan worden in deze overdenkingfase, zeker in de gevallen waar geen wederzijdse vraag naar echtscheiding is. Door deze voorstellen kan de stijgende lijn van het aantal echtscheidingen omgebogen worden. Hopelijk heeft minstens één partij de politieke moed om dit op de agenda te zetten.
Er worden vandaag ook te weinig vragen gesteld bij het `uithuizige tweeverdienermodel', wat misschien wel onze welvaart ten goede komt, maar ook verantwoordelijk is voor toenemende stress en echtscheidingen. Welvaart en welzijn zullen in het beleid in balans moeten zijn, anders zal de sociale sector de tol moeten betalen. Ofwel laten wij ons uitsluitend leiden door het Verdrag van Lissabon, dat 60 % van de vrouwen op de werkvloer wil tegen 2010, ofwel zorgen wij ervoor dat er voldoende balans is tussen arbeid en gezin, wat kan betekenen dat er periodes zijn waarin één ouder thuisblijft.
Er treedt armoede op in een aantal gevallen als gevolg van echtscheidingen. Dit komt door de dubbele wederkerende kosten van logement, verwarming, verlichting, elektriciteit, communicatie en vervoer. Al deze kosten komen naast een initiële kost aan ontdubbelen van meubilair en diverse apparatuur. Bij een stijgend aantal scheidingen zal de draagkracht van het OCMW nog verder aangesproken worden. Investeren in de duurzaamheid van gezinnen en relaties is dus duidelijk goed voor de schatkist en het milieu. Bovendien komen duurzame gezinnen en relaties het algemeen welzijn, de veiligheid en de stabiliteit van de maatschappij ten goede.
Dat de overheid werk zou moeten maken van een tijdelijke financiële ondersteuning van mensen die scheiden, zoals voorgesteld door Ann Van Den Troost en Dimitri Mortelmans, medewerkers van centrum voor longitudinaal en levenslooponderzoek (Cello) te Antwerpen (Standaard 21 juni), stellen wij in vraag. Vanuit het erfrecht is iedere ouder in de eerste plaats verplicht om naar vermogen bij te dragen aan de kosten die verbonden zijn aan het levensonderhoud en aan de passende opleiding van het kind. Men wijst de ouder te weinig op zijn financiële ouderlijke plicht. Nu wordt het alimentatiegeld met de losse hand bepaald. Als de ouder onvoldoende bemiddeld is kan en moet er tussengekomen worden.
Maar dat zou eerder een uitzondering moeten zijn dan de regel.
Wij volgen Ann Van Troost en Dimitri Mortelmans echter wel in hun kritiek op de duur van uitreiking van het alimentatiegeld die enkel rekening houdt met het aantal jaren dat de echtgenoten gehuwd zijn geweest. Het moet gegeven worden tot de kinderen volwassen zijn. De zorgende ouder heeft ook recht op alimentatiegeld voor de kinderen uit een vorig huwelijk of samenwoningscontract.
De wetgeving is ook in deze zaak te veel overgeschakeld op het verplicht `uithuizige tweeverdienermodel', wat leidt tot een onaanvaardbare vermindering van het alimentatiegeld, waar dit model niet gevolgd werd.
Meestal blijft de moeder niet alleen achter met de zorg voor de kinderen, maar ook met de financiële zorgen. Een betere regeling van het alimentatiegeld zou voor de zorgende ouder een hele geruststelling zijn. Wij vragen dat er een bindende regel voor het uitbetalen van het alimentatiegeld wordt opgelegd. Wij zijn blij dat op dat gebied een wetsvoorstel is ingediend en dat de diverse regelgevingen worden besproken in de betreffende werkcommissie. Wij hopen dat er gekozen wordt voor de beste regelgeving in het voordeel van het kind en dat deze regelgeving bindend wordt opgelegd zodanig dat de ouder zich niet kan onttrekken aan zijn erfrechtelijke verplichting.
Er moet, volgens ons, gedacht worden aan meer begeleiding voor ouders en kinderen bij echtscheiding zodat zij handvatten krijgen om zich aan de nieuwe gezinssituatie aan te passen. Wij merken dat nieuw samengestelde gezinnen en eenoudergezinnen onder grote druk komen te staan. Deze begeleiding zou eigenlijk al voor de echtscheiding moeten aangeboden worden zodat men echtscheiding kan voorkomen en aan relatieherstel kan werken.
Samengevat: wij wensen een aanscherping van de echtscheidingsprocedures, een vaste wetgeving omtrent alimentatiegeld en de begeleiding van gezinnen in crisis - hoe vlugger, hoe beter. Deze aanpassingen zijn in het voordeel van zowel de ouders als de kinderen.
Ook de maatschappij in haar geheel zal er wel bij varen. Agnes Jonckheere
Reactie op de persartikelen van zaterdag 12 april. Kinderen zeggen vaker Ik wil dood. Open Vld vraagt debat over uitgebluste kinderen. Agnes Jonckheere
Al een geruime tijd wil ik met handen en voeten uitleggen aan Vrouw & Maatschappij van CD&V hoe belangrijk het is dat men gezinnen ontlast van werkdruk. We zijn op jacht naar welvaart en dit gaat ten koste van het welzijn. De vrouw wil gelijke rechten, gelijk loon, gelijke kansen maar ondertussen ontloopt ze de mooiste kans van haar leven moeder zijn. Bond zonder naam zegt: Zoek je geluk niet te ver, straks kijk je er over.
Twee weken geleden lazen we in de krant dat 71 huwelijken op de honderd spaak lopen in België en de oorzaak van 1 op de drie is ontrouw. Vorig week lazen we dat veel kinderen heel eenzaam zijn en lijden onder de scheiding van hun ouders, de versplintering van hun familie. Alsmaar meer kinderen lijden aan psychische aandoeningen en de kinderpsychiaters kunnen de hulpvraag niet verwerken
Wat is er loos, vraagt de bezorgde voorzitter Bart Somers, die tevens vader is. Waarom is het zelfmoordcijfer bij jongeren hier 2 en halve maal zo hoog als in Nederland?
Mijn antwoord is dat het gezinsbeleid in Nederland anders is en meer gezinsvriendelijk. Voor velen daar is het halftime werken een verworven recht. Er zijn minder crèches, en vanaf de peuterleeftijd heeft men gezamenlijke peuterspeelplaatsen. Dus de moeder is meer thuis.
De relatief hogere cijfers van kinderen die gebruik maken van kinderopvang in Vlaanderen is hoofdzakelijk te wijten aan een hogere tewerkstellingsgraad van de vrouwen in Vlaanderen in vergelijking met Nederland. Van de niet-schoolgaande kinderen in Vlaanderen, heeft 63 % een moeder met betaald werk, waarvan 65,6 % voltijds en 34,4 % deeltijds.(Kind en Gezin, 1997b;13). Van de vrouwen met kinderen van nul tot drie jaar had in Nederland in 1994 5 % een fulltimebaan en 40 % een parttimebaan, dus samen 45 % uit huis werkenden (Janssen-Vos, 1996;10).
(In België werkte dus 39 % fulltime versus Nederland 5 % fulltimers. In België werkte 21 % halftime versus 40 % halftimers in Nederland. De cijfers liggen nu in dezelfde lijn.)
Minister Rouvoet zegt het volgende in het Katholiek Nieuwsblad van 5 maart: Ziet Rouvoet geen spanning tussen gezinsvriendelijk beleid en de druk van de overheid om vrouwen meer te laten participeren op de arbeidsmarkt? De minister voor Jeugd en Gezin verwijst naar Denemarken. Dat toont aan dat arbeid en zorg goed samen kunnen gaan. Een hoge arbeidsparticipatie gaat er gepaard met een hoog geboortecijfer. De vraag is veel meer: wat is een gezinsvriendelijk beleid, zodat mensen ontspannen werk en zorg kunnen combineren? Het is op voorhand niet negatief als beide ouders werken. Maar wel als zij genoodzaakt zijn beiden fulltime te werken.
Ik pleit voor een gezinsbeleid waar de vrouwen werk en gezin goed op elkaar kunnen afstellen en nog voldoende kwaliteitstijd over hebben voor de kinderen. Het niet financieel afstraffen van het halftime werk zou al een hele stap vooruit zijn!!! Uitbreiding van ouderschapsverlof, zoals voorgesteld door de Gezinsbond en het geven van een opvoedbonus, zoals voorgesteld door Europees Parlement zijn kindvriendelijk en welkom.
Als men investeert in jonge gezinnen zal men op lange termijn veel geld besparen aan hulpverlening en preventie. Gelukkige gezinnen gebaseerd op goede huwelijken, sterke relaties waar trouw en engagement centraal staan, zijn een veilige basis waar gezonde kinderen kunnen opgroeien.
Het is te betreuren dat vorig jaar de wettelijke echtscheidingsprocedures volledig zijn gewijzigd en de schuldvraag niet meer aan bod komt. Ik denk dat bij een huwelijk, waar men elkaar trouw belooft, dit wel aan bod zou mogen komen. Maar al te gemakkelijk is het nu om uit elkaar te gaan met een minnelijke schikking. Dit bevordert niet het engagement naar elkaar toe.
Mag ik dit voorstellen aan u, beste voorzitter Bart Somers, als antwoord op uw vraag. Neem de werkdruk weg bij de jonge gezinnen en ondersteun de huwelijken, relaties en we zullen meer tevreden kinderen krijgen.
