Recht van de vrouw versus recht op leven van het kind.
VCD, DE VRIJE CHRISTEN DEMOCRATEN, VINDT NIET DAT ABORTUS EEN RECHT VAN DE VROUW MOET WORDEN, HET RECHT OP LEVEN VAN HET ONGEBOREN KIND HEEFT VOORRANG. 25 augustus 2009, Agnes Jonckheere
Hierbij willen we enkele rechtzettingen en bedenkingen doorgeven bij het interview van Lucie Van Crombrugge.
*Om te beginnen zegt mevr. Van Crombrugge dat een foetus voor haar nog geen kind is maar slechts een kind-in-wording. Is dit een sussen van haar geweten? Het menselijk leven begint bij de conceptie, bij de zygote die zich verder ontwikkelt tot een embryo, een foetus, een baby. In het DNA van de zygote zit alle informatie opgeslagen voor de ontwikkeling van een mens. Respect voor dit prille leven is de basis voor het respect voor iedere mens, wiens waarde nooit kan gereduceerd worden tot een afweging van omstandigheden en emoties bij betrokken personen.
Verder heeft mevr. Van Crombrugge het over haar dochter en de jongeren in het algemeen die het recht hebben hun lichaam te leren kennen en het recht hebben op betrouwbare anticonceptie. Over de context waarbinnen dit gebeurt, wordt niet gesproken. Seksualiteit binnen duurzame relaties is uit de mode. Ze wijst enkel op het recht tot experimenteren met het lichaam. Dus wel rechten maar geen plichten uitgezonderd goede anticonceptie.
*De meer dan 18 700 abortussen in 2007 in ons land, dit zijn 50 abortussen per dag, worden handig verzwegen. Dit toont aan dat het maatschappelijk denken vrij tolerant is ten aanzien van abortus, dit in tegenstelling met wat mevr. Van Crombrugge beweert. De prenatale diagnose technieken, waarvan sommige reeds een spontane abortus in gang zetten, doen het aantal abortussen zeker nog stijgen. De ernst van de afwijking blijft moeilijk in te schatten, een preselectie is daarom heel gevaarlijk.
*De abortuscommissie (2008) ziet als een mogelijke preventie vooreerst het bewust worden van de eigen vruchtbaarheid en zijn verantwoordelijkheid hierin opnemen. Ieder doet dit op zijn manier ofwel door het kennen van zijn eigen cyclus en deze te controleren ofwel door het gebruik van anticonceptie. De verantwoordelijkheid over de vruchtbaarheid houdt ook in, dat in het geval men toch ongewenst zwanger is geworden, men dit leven respecteert en er de juiste plek aan geeft in zijn bestaan. Anticonceptie is overigens niet 100% betrouwbaar.
Het tweede preventievoorstel van de commissie is een goede relationele vorming binnen het onderwijsprogramma met de nadruk op respect voor zichzelf en de ander. De intimiteit moet gerespecteerd worden en geeft grenzen aan. Dit laatste punt komt bij mevr. Van Crombrugge niet aan bod, misschien omdat het te conservatief klinkt. Binnen duurzame relaties zal men meestal verstandiger met de vruchtbaarheid omgaan daar er meer overleg is tussen de partners. Het impulsief gedrag van de jongen wordt dan in goede banen geleid en het meisje komt niet bedrogen alleen te staan.
*Mevr. Van Crombrugge vraagt in eerste instantie een verleggen van de grenzen van de abortuswet van 1990 die al een van de minst restrictieve abortuswetgevingen is van de wereld wat betreft de voorwaardenclausule (Wikipedia). Het hoge aantal uitgevoerde abortussen vereist meer preventie.
Tevens wenst zij een ruimere omschrijving van de noodsituatie. Wat is een noodsituatie? We zien dat bij 33% van de abortussen als noodsituatie wordt opgegeven dat men materieel hierop niet voorzien is. In onze Westerse beschaving mag dit geen reden zijn voor abortus. Met financiële ondersteuning en het zorgen voor een goede woonst kan dit verholpen worden. Verder wordt men opvoeder al doende weg, ook al is men jong. Veelal is de eigenlijke reden van paniek dat de relatie heel zwak is en dat men eigenlijk niet verder door het leven wil met elkaar. Alleen het kind opvoeden ziet men dan niet zitten. Dikwijls is dit de fundamentele oorzaak. Men kan relatieondersteuning aanbieden aan hen die dit willen en hun verantwoordelijkheid opnemen maar velen hebben nooit deze intentie gehad!
*Volgens VCD is er alleen sprake van een echte noodsituatie als de moeder in levensgevaar is. Tegenwoordig komt dit echter weinig of niet voor. Verder moet men erover waken dat niet alle moeilijke situaties als noodsituatie worden beschouwd. Als de relatie stabiel is dan kan men samen veel trotseren. Is de relatie niet stabiel dan kan men overwegen het kind alleen op te voeden met ondersteuning van familie of af te staan voor adoptie. Afstandsmoeder zijn is niet makkelijk maar een abortus vraagt nadien ook zijn tol.
Daarom is de beste preventie dat men geen gemeenschap heeft voordat men een duurzame relatie aangaat want elke vorm van anticonceptie is onvolmaakt. Ook vanuit psychisch oogpunt is dit de meest stabiele en veilige omgeving waarbij seksualiteit ten volle tot zijn recht komt. Seksualiteit gebeurt in relatie met jouw beminde, men ontvangt de vrucht van de liefde, koestert ze en geeft ze een plek, ook al was het niet gepland. Deze preventie werkt 100%.
Het is een feit dat het gebruik van anticonceptie ook de toename van losse seksuele relaties heeft teweeggebracht. Aangezien anticonceptie niet waterdicht is, moet abortus eraan te pas komen. Dan is men plots in nood. Die noodsituatie had echter vermeden kunnen worden, indien men eerder aan de rem had getrokken!
*Het is begrijpelijk dat een historica de risicos van een abortus moeilijk kan inschatten. In België kent 1 op 120 abortussen echter ernstige lichamelijke bijwerkingen. Buitenlandse studies geven aan dat 30% van de abortussen op korte of lange termijn ernstige (meestal blijvende) psychische letsels veroorzaken. Verschillende studies wijzen op de sterk verhoogde incidentie van zelfmoord na abortus. Het is zeer de vraag of al die aborterende vrouwen hiervan worden op de hoogte gebracht zoals de patiëntenrechtenwet en de abortuswet dit voorzien.
*Een honorarium van 400 voor het voorbereidende gesprek, het tweede gesprek en de uitvoering van de abortus vinden we buiten proportie. Het lijkt wel een winstgevende handel te worden. Je kunt je afvragen wat op het door hen in de RIZIV conventie aanvaarde gesprek van anderhalf uur wordt besproken als uiteindelijk 95% van de vrouwen toch maar wordt geaborteerd. Een intense begeleiding van deze vrouwen, het oplossen van relatieproblemen, materiële noden (een te klein huis, financiële problemen, ), steun bij een mogelijke handicap vraagt motivatie, inzet, coördinatie en minder financiële beloning.
*Nu wil Mevr.Van Crombrugge haar internationale handel uitbreiden op de kap van de sociale zekerheid met late abortussen te laten subsidiëren die in Nederland plaatsvinden. Bekijk even de foetus van 6 maanden en meer en beoordeel zelf verder. Als men bovendien weet op wat voor een gruwelijke wijze dit uitgevoerd wordt dan is dit niet meer redelijk te vatten en onverzoenbaar met ons uitgangspunt respect voor het leven.
*Als slot willen we dit citaat aanhalen in de geest van de belangrijke feministe Germaine Greer Dat niet geduld kan worden dat een vrouw verplicht wordt haar zwangerschap te vernietigen wanneer zij dit ervaart als een aantasting van haar diepste wezen. Dit in tegenstelling met de uitspraak van Senator Lallemand waarmee hij zijn wetswijziging verantwoordde: omdat niet geduld kan worden dat een vrouw verplicht wordt haar zwangerschap uit te dragen wanneer zij die ervaart als een aantasting van haar diepste wezen.
*VCD vindt niet dat abortus een 'recht van de vrouw' moet worden. Het 'recht op leven van het ongeboren kind' heeft voorrang.
