WAAROM DE VRIJE CHRISTEN DEMOCRATEN ALS ALTERNATIEF?
Op 14 maart zijn de Vrije Christen Democraten ontstaan als feitelijke vereniging en christelijke, politieke partij. Na een jaar te hebben samengewerkt met CDF, Chrétiens Démocrates Fédéraux, gaan we nu als Vlaamse partij de verkiezingen in.
Een stem voor de christelijke ethiek, het natuurlijk gezin dat het leven doorgeeft, dit geluid wordt niet of nauwelijks gehoord binnen het politiek debat. Geen enkele partij in het politieke spectrum gaat ten volle voor de christelijke waarden, die wij vertalen als : de zwakste eerst geholpen, het grootste onrecht eerst verholpen. Bij de partijen die niet voluit gaan voor progressieve ideeën die fundamentele waarden in de maatschappij onderuit halen, is de inzet op ethisch gebied ofwel heel eenzijdig, ofwel niet echt gesteund door de partijtop, ofwel onbestaande (artikel 16 april, CD&V en ethiek, verboden terrein voor publiek).
Het eenzijdig gezinsbeleid met voornamelijk het accent op de combinatie arbeid- gezin willen we verruimen naar een tweesporenbeleid waar een reële keuze mogelijk is voor iedere ouder met kinderen.
Onze stem verdwijnt in een grijs veld waar niet duidelijk en openlijk een standpunt wordt ingenomen of waar eenzijdig en manipulatief zaken worden aangeboden. Christenen stemmen blanco omdat ze zich politiek dakloos voelen! Het is daarom dat de Vrije Christen Democraten een duidelijk alternatief willen aanbieden en vrijuit een duidelijke stem willen laten horen.
Christenen en gelijkgezinden kunnen bij deze verkiezingen in West-Vlaanderen voor het Vlaamse Parlement hun stem geven aan een partij die volmondig staat voor christelijke waarden, die universeel zijn. We kiezen ervoor om actief medespeelster te zijn tijdens de verkiezingen! Als beweging staan we teveel buiten spel. De andere partijen worden hierbij uitgedaagd om over deze ethische- en gezinsstandpunten een open debat te voeren en zich duidelijk te positioneren. We willen een getuigenispartij zijn die zegt waar het op aan komt.
Alle begin is moeilijk, dit hoort er nu eenmaal bij. Daarom vragen wij uw ondersteuning. Christen Unie vertrok ook van kleine partijtjes, die later samensmolten. En nu, na een tiental jaren, hebben ze een duidelijke invloed. Ze nemen deel aan de regering! Minister Rouvoet van jeugd en gezin drukt duidelijk zijn stempel op het gezinsbeleid. En de staatssecretaris en Kamerleden staan er met hun eigen identiteit en inbreng.
Belangrijk voor ons is dat er binnen de partij geen compromissen worden aangegaan, maar dat we in consensus met onze standpunten naar buiten treden! Hierdoor kunnen we werkelijk invloed uitoefenen. Een verdeelde partij geeft geen duidelijk signaal!
Hier ligt een uitdaging voor de kerken. Hun maatschappelijke betrokkenheid mag op politiek vlak sterker gehoord worden! De verkiezingen zijn daar een ideale gelegenheid voor. De scheiding tussen Kerk en Staat blijft de maatschappelijke ordening, maar we geloven ook dat de christelijke waarden universeel zijn en voor de maatschappij deugddoend. Dat is de reden om ervoor te gaan!
Ons Lentecongres gaat door op zaterdag 2 mei van 10 u tot 16 u. In de ochtend spreekt de heer Dorenbos, voorzitter van 'Schreeuw om leven' en Pierre Haerelsteen, zetelend in de abortuscommissie. In de namiddag worden de kandidaten voorgesteld. Hartelijk welkom. CM-gebouw, Moerkerkse Steenweg 118, 8310 Sint-Kruis.
Nog plaats voor kandidaten. Meld u aan als kandidaat, tot 2 mei mogelijk. Info: 050/360047 050/360047 of 0499/223981 0499/223981 of info@vcd-vl.be - www.vcd- vl.be
Steunen jullie ons met uw lidmaatschap? Agnes Jonckheere Namens VCD
Wie heeft de moed om de echscheidingsprocedures aan te scherpen?
25 juni, Agnes Jonckheere
WIE HEEFT DE POLITIEKE MOED OM DE ECHTSCHEIDINGSPROCEDURES WEER AAN TE SCHERPEN ?'
In Berchem vond zaterdag, 19 juni, een echtscheidingsbeurs plaats. Wij zijn blij dat de staatssecretaris voor Gezinsbeleid, Melchior Wathelet (CDH), zijn bezorgdheid uitdrukt en vreest dat door dit type beurs het huwelijk wordt gebanaliseerd.
In het huwelijk staat de verantwoordelijkheid voor elkaar en voor de kinderen centraal. "Met echtscheidingen mag men niet lichtzinnig omgaan". Natuurlijk leven wij mee met degenen die met een echtscheiding geconfronteerd worden en voor hen is zo'n beurs een plek waar ze de verschillende instanties kunnen raadplegen die hun de nodige hulp verlenen.
Het aantal echtscheidingen is sinds september vorig jaar verdubbeld. Sommige rechtbanken spreken zelfs van een stijging van 60 tot 75 procent, zo blijkt uit een rondvraag van De Morgen. Dat is het gevolg van de nieuwe echtscheidingswet die sinds negen maanden van kracht is. Deze wet heeft scheiden een stuk eenvoudiger gemaakt. Bijgevolg zijn er veel mensen die, na een periode van twijfel, nu de stap daadwerkelijk zetten. Maar tegelijk zijn er ook veel 'oude' rechtszaken die opnieuw ingediend worden", aldus Tony Heeren van de rechtbank van Hasselt (Knack, 27.05.2008).
Wij hebben deze trend zien aankomen. Een koppel kan uit het huwelijk treden met wederzijdse toestemming door een half jaar feitelijk gescheiden te leven. De samenwoningplicht wordt dan overtreden en dat is een legitimering voor de echtscheiding.
Wanneer echter één van de partners wil scheiden dan kan deze na een jaar alleen te hebben gewoond de eigenlijke scheiding aanvragen. Na aanvraag wordt deze uitspraak direct voltrokken door de rechtbank. Deze partner wordt niet aangesproken op zijn getrouwheidsplicht, zijn bijstandsplicht en zijn hulpplicht. Deze plichten bij het huwelijk aangegaan worden een lege doos en de schuldvraag vervalt volledig. Wanneer er een grote schuld rust bij de partner kan dit de oorzaak zijn dat hij geen onderhoudsgeld ontvangt indien hij daar recht op had. Maar verder gaat dit niet.
Het is niet verbazend dat er een toenemende vraag is naar de directe uitspraak van de echtscheiding. De koppels die reeds een half jaar uit elkaar zijn hoeven dit alleen maar te bewijzen en de aanvraag tot scheiding gezamenlijk in te dienen. De scheiding wordt voltrokken. Voor de partner die al een jaar alleen woont, geldt het zelfde. Wanneer hij kan aantonen dat hij een jaar alleen woont, wordt de scheiding voltrokken. Er is geen weerwoord mogelijk van de andere partner!
Wij kunnen begrijpen dat bij een samenwoningcontract de scheiding iets makkelijker verloopt, maar voor het huwelijk vinden wij dit onaanvaardbaar.
Wij vinden dat door zulke procedures de waarde van het huwelijk uitgehold wordt. Het huwelijk is een engagement voor het leven met wederzijdse rechten en plichten. Dat dit zo makkelijk en eenzijdig kan verbroken worden, vinden wij onaanvaardbaar.
Wij betreuren dat de regeringspartners vorig jaar hiervoor zo vlug een meerderheid hebben gevonden. Er is weinig weerwerk geweest en de discussie is binnenskamers gebeurd.
Wij hopen dat de regeringspartijen inzien dat deze procedures terug aangescherpt moeten worden. Vooreerst vinden wij dat de andere partner moet gehoord worden wanneer hij niet met de echtscheiding instemt. Ten tweede vinden wij dat een overdenkingsfase van een half jaar te kort is, zeker als er kinderen zijn, en vragen meer tijd. Ook pleiten wij voor de tussenkomst van een instantie die nagaat of er nog bemiddeld kan worden in deze overdenkingfase, zeker in de gevallen waar geen wederzijdse vraag naar echtscheiding is. Door deze voorstellen kan de stijgende lijn van het aantal echtscheidingen omgebogen worden. Hopelijk heeft minstens één partij de politieke moed om dit op de agenda te zetten.
Er worden vandaag ook te weinig vragen gesteld bij het `uithuizige tweeverdienermodel', wat misschien wel onze welvaart ten goede komt, maar ook verantwoordelijk is voor toenemende stress en echtscheidingen. Welvaart en welzijn zullen in het beleid in balans moeten zijn, anders zal de sociale sector de tol moeten betalen. Ofwel laten wij ons uitsluitend leiden door het Verdrag van Lissabon, dat 60 % van de vrouwen op de werkvloer wil tegen 2010, ofwel zorgen wij ervoor dat er voldoende balans is tussen arbeid en gezin, wat kan betekenen dat er periodes zijn waarin één ouder thuisblijft.
Er treedt armoede op in een aantal gevallen als gevolg van echtscheidingen. Dit komt door de dubbele wederkerende kosten van logement, verwarming, verlichting, elektriciteit, communicatie en vervoer. Al deze kosten komen naast een initiële kost aan ontdubbelen van meubilair en diverse apparatuur. Bij een stijgend aantal scheidingen zal de draagkracht van het OCMW nog verder aangesproken worden. Investeren in de duurzaamheid van gezinnen en relaties is dus duidelijk goed voor de schatkist en het milieu. Bovendien komen duurzame gezinnen en relaties het algemeen welzijn, de veiligheid en de stabiliteit van de maatschappij ten goede.
Dat de overheid werk zou moeten maken van een tijdelijke financiële ondersteuning van mensen die scheiden, zoals voorgesteld door Ann Van Den Troost en Dimitri Mortelmans, medewerkers van centrum voor longitudinaal en levenslooponderzoek (Cello) te Antwerpen (Standaard 21 juni), stellen wij in vraag. Vanuit het erfrecht is iedere ouder in de eerste plaats verplicht om naar vermogen bij te dragen aan de kosten die verbonden zijn aan het levensonderhoud en aan de passende opleiding van het kind. Men wijst de ouder te weinig op zijn financiële ouderlijke plicht. Nu wordt het alimentatiegeld met de losse hand bepaald. Als de ouder onvoldoende bemiddeld is kan en moet er tussengekomen worden.
Maar dat zou eerder een uitzondering moeten zijn dan de regel.
Wij volgen Ann Van Troost en Dimitri Mortelmans echter wel in hun kritiek op de duur van uitreiking van het alimentatiegeld die enkel rekening houdt met het aantal jaren dat de echtgenoten gehuwd zijn geweest. Het moet gegeven worden tot de kinderen volwassen zijn. De zorgende ouder heeft ook recht op alimentatiegeld voor de kinderen uit een vorig huwelijk of samenwoningscontract.
De wetgeving is ook in deze zaak te veel overgeschakeld op het verplicht `uithuizige tweeverdienermodel', wat leidt tot een onaanvaardbare vermindering van het alimentatiegeld, waar dit model niet gevolgd werd.
Meestal blijft de moeder niet alleen achter met de zorg voor de kinderen, maar ook met de financiële zorgen. Een betere regeling van het alimentatiegeld zou voor de zorgende ouder een hele geruststelling zijn. Wij vragen dat er een bindende regel voor het uitbetalen van het alimentatiegeld wordt opgelegd. Wij zijn blij dat op dat gebied een wetsvoorstel is ingediend en dat de diverse regelgevingen worden besproken in de betreffende werkcommissie. Wij hopen dat er gekozen wordt voor de beste regelgeving in het voordeel van het kind en dat deze regelgeving bindend wordt opgelegd zodanig dat de ouder zich niet kan onttrekken aan zijn erfrechtelijke verplichting.
Er moet, volgens ons, gedacht worden aan meer begeleiding voor ouders en kinderen bij echtscheiding zodat zij handvatten krijgen om zich aan de nieuwe gezinssituatie aan te passen. Wij merken dat nieuw samengestelde gezinnen en eenoudergezinnen onder grote druk komen te staan. Deze begeleiding zou eigenlijk al voor de echtscheiding moeten aangeboden worden zodat men echtscheiding kan voorkomen en aan relatieherstel kan werken.
Samengevat: wij wensen een aanscherping van de echtscheidingsprocedures, een vaste wetgeving omtrent alimentatiegeld en de begeleiding van gezinnen in crisis - hoe vlugger, hoe beter. Deze aanpassingen zijn in het voordeel van zowel de ouders als de kinderen.
Ook de maatschappij in haar geheel zal er wel bij varen. Agnes Jonckheere
Reactie op de persartikelen van zaterdag 12 april. Kinderen zeggen vaker Ik wil dood. Open Vld vraagt debat over uitgebluste kinderen. Agnes Jonckheere
Al een geruime tijd wil ik met handen en voeten uitleggen aan Vrouw & Maatschappij van CD&V hoe belangrijk het is dat men gezinnen ontlast van werkdruk. We zijn op jacht naar welvaart en dit gaat ten koste van het welzijn. De vrouw wil gelijke rechten, gelijk loon, gelijke kansen maar ondertussen ontloopt ze de mooiste kans van haar leven moeder zijn. Bond zonder naam zegt: Zoek je geluk niet te ver, straks kijk je er over.
Twee weken geleden lazen we in de krant dat 71 huwelijken op de honderd spaak lopen in België en de oorzaak van 1 op de drie is ontrouw. Vorig week lazen we dat veel kinderen heel eenzaam zijn en lijden onder de scheiding van hun ouders, de versplintering van hun familie. Alsmaar meer kinderen lijden aan psychische aandoeningen en de kinderpsychiaters kunnen de hulpvraag niet verwerken
Wat is er loos, vraagt de bezorgde voorzitter Bart Somers, die tevens vader is. Waarom is het zelfmoordcijfer bij jongeren hier 2 en halve maal zo hoog als in Nederland?
Mijn antwoord is dat het gezinsbeleid in Nederland anders is en meer gezinsvriendelijk. Voor velen daar is het halftime werken een verworven recht. Er zijn minder crèches, en vanaf de peuterleeftijd heeft men gezamenlijke peuterspeelplaatsen. Dus de moeder is meer thuis.
De relatief hogere cijfers van kinderen die gebruik maken van kinderopvang in Vlaanderen is hoofdzakelijk te wijten aan een hogere tewerkstellingsgraad van de vrouwen in Vlaanderen in vergelijking met Nederland. Van de niet-schoolgaande kinderen in Vlaanderen, heeft 63 % een moeder met betaald werk, waarvan 65,6 % voltijds en 34,4 % deeltijds.(Kind en Gezin, 1997b;13). Van de vrouwen met kinderen van nul tot drie jaar had in Nederland in 1994 5 % een fulltimebaan en 40 % een parttimebaan, dus samen 45 % uit huis werkenden (Janssen-Vos, 1996;10).
(In België werkte dus 39 % fulltime versus Nederland 5 % fulltimers. In België werkte 21 % halftime versus 40 % halftimers in Nederland. De cijfers liggen nu in dezelfde lijn.)
Minister Rouvoet zegt het volgende in het Katholiek Nieuwsblad van 5 maart: Ziet Rouvoet geen spanning tussen gezinsvriendelijk beleid en de druk van de overheid om vrouwen meer te laten participeren op de arbeidsmarkt? De minister voor Jeugd en Gezin verwijst naar Denemarken. Dat toont aan dat arbeid en zorg goed samen kunnen gaan. Een hoge arbeidsparticipatie gaat er gepaard met een hoog geboortecijfer. De vraag is veel meer: wat is een gezinsvriendelijk beleid, zodat mensen ontspannen werk en zorg kunnen combineren? Het is op voorhand niet negatief als beide ouders werken. Maar wel als zij genoodzaakt zijn beiden fulltime te werken.
Ik pleit voor een gezinsbeleid waar de vrouwen werk en gezin goed op elkaar kunnen afstellen en nog voldoende kwaliteitstijd over hebben voor de kinderen. Het niet financieel afstraffen van het halftime werk zou al een hele stap vooruit zijn!!! Uitbreiding van ouderschapsverlof, zoals voorgesteld door de Gezinsbond en het geven van een opvoedbonus, zoals voorgesteld door Europees Parlement zijn kindvriendelijk en welkom.
Als men investeert in jonge gezinnen zal men op lange termijn veel geld besparen aan hulpverlening en preventie. Gelukkige gezinnen gebaseerd op goede huwelijken, sterke relaties waar trouw en engagement centraal staan, zijn een veilige basis waar gezonde kinderen kunnen opgroeien.
Het is te betreuren dat vorig jaar de wettelijke echtscheidingsprocedures volledig zijn gewijzigd en de schuldvraag niet meer aan bod komt. Ik denk dat bij een huwelijk, waar men elkaar trouw belooft, dit wel aan bod zou mogen komen. Maar al te gemakkelijk is het nu om uit elkaar te gaan met een minnelijke schikking. Dit bevordert niet het engagement naar elkaar toe.
Mag ik dit voorstellen aan u, beste voorzitter Bart Somers, als antwoord op uw vraag. Neem de werkdruk weg bij de jonge gezinnen en ondersteun de huwelijken, relaties en we zullen meer tevreden kinderen krijgen.
