Soms komen er ook goede herinneringen uit het verleden naar boven. Zo had ik als kind 's ochtends een "waarom-sessie" met mijn vader. Ik mocht dan telkens 1 waarom-vraag stellen. Waarom zijn de bomen groen? Waarom reflecteert een spiegel? Waarom geeft een lampje licht? Ik stelde vast ook veel kleurrijkere vragen dan dat, en niet zelden was het antwoord: "Ik weet het niet, wat denk jij?" En toen verzonnen we uitermate creatieve antwoorden op de vragen over wat er gebeurt op deze wereldbol.

Het vragen naar het waarom van de dingen heeft me eigenlijk nooit echt verlaten. En toen ik aan de VUB ging studeren, werd dat alleen maar gestimuleerd. Dus hier zit ik nu, aan de andere kant van de oceaan, en net als thuis vraag ik me bij elke maatschappelijke en politieke ontwikkeling af: waarom? En ook de alledaagse gewoonten en praktijken moeten er aan geloven. Waarom vragen wildvreemden hier altijd aan elkaar hoe het met hen gaat? Waarom mag je hier op zondag geen alcohol kopen voor 12:30? Waarom mag je jouw post in je eigen brievenbus steken om te laten versturen door de postbode?

Het zijn allemaal beslissingen die genomen worden, door een individu of groep, al dan niet geinstitutionaliseerd en bewust. En ik vraag me dan af: waarom zo, en niet anders? Alleen, in tegenstelling tot thuis, is het antwoord hier veel moeilijker te verzinnen. Ik merk dat ik zo weinig weet over de manier waarop de samenleving hier in elkaar zit, en (in vergelijking) zoveel meer over hoe het er thuis aan toe gaat. Tegelijk vallen veel van de zaken die thuis gebeuren mij al helemaal niet meer op. Waarom vragen onbekende niet aan elkaar hoe het met hen gaat? Waarom mag je 24/7 alcohol kopen? Waarom moet je post in een verzamelbrievenbus gaan steken?

En zo vroeg ik me bij het binnengaan van het overheidsgebouw waar het SSA Office in gevestigd is af: waarom? Iedereen moest een ID tonen, namen werden op bezoekerslijsten geschreven, zakken doorzocht en we moesten allemaal door een metaaldetector. Binnen in dat gebouw was er ook een schooltje of kinderdagverblijf. Een paar mensen voor ons was er een kleuterjuf/kinderverzorgster met een kleuter. Ze wilden graag terug naar binnen . Het metaal aan de schoenen van de kleuterjuf deed de metaaldetector afgaan. Ze stelde voor om haar schoenen uit te doen en deze door het scanapparaat te laten gaan en dan zelf weer door de metaaldetector te gaan. Maar dat mocht niet, ze moest helemaal gefouilleerd en er moest met zo een of andere pad langs haar gegaan worden om te bekijken wat de metaaldetector had doen afgaan. Dat duurde zeker tien minuten, en ondertussen lette er niemand op het kind. Nou ja, de kleuterjuf probeerde wel, maar dat is natuurlijk niet zo evident als er twee mensen aan je aan het prullen zijn. Conclusie van het hele gebeuren: het waren haar schoenen die de detector hadden doen afgaan... 

En dan vraag ik me af: waarom? Waarom mag deze dame niet gewoon haar schoenen uitdoen en terug door de metaaldetector wandelen? En ik heb geen idee wat het antwoord kan zijn. Is het machtsmisbruik van de veiligheidsagenten? Is het een procedure met duidelijke redenen? En waarom komt er niemand in opstand tegen dit absurde voorval? 

Ik heb echt eerlijk waar geen idee. En ik doe heel hard mijn best om niet te oordelen, net omdat ik niet weet waarom. Misschien wordt het mettertijd wel duidelijk.

• een overvolle metro/bus/tram/trein
• door het slecht weer moeten wandelen
• toeteren in de straat tijdens het WK
• rare mannen die met je 'koffie willen drinken'
• autoloos naar de winkel gaan (shoppen voor een WEEK, booyah!)
• klant-on-vriendelijkheid
• smalle, drukke straten
• slecht functionerende boilers en bijhorend gebrek aan warm water/verwarming
• Frans moeten spreken
• sluikstorten en dure vuilniszakken
• kapotte roltrappen